장음표시 사용
111쪽
iurisdictione ordinari, quo Conuentus fruebatur pacifice per tot annos: ademptio vero exemptionis istius erat notabile gravamen, mutatio status earum, MConuentus.Iam vero quilibet grauatus, & oppresssius
licite potest appellare. Habetur expresse in capite --nis oppressius 2. quaest. C. ubi sic habetur: Omnis oepressus libere sacerdotum si voluerit appellet iudiciam , ct a misio prohibeatur se i ab his fulciatur , ct liberetur: Et habetur passim in titulo de AppellationibuW. in Decretalibus,&in 6.ubi passim ponuntur casus appellantium a grauamine. Imo pro bono commani istius Conuentus poterant singulae appellare;colligitur clare ex cap. vlci Ca.de Aili.& ex cap. 'in contra,eod.titulo,ubi permittitur
cuicunque appellare , seque opponere electioni indigni,vel electioni indebitae, idque Ob bonum commune Ecclesue; & ob bonum particulare redundans in ipsum appellantemcui conuenit habere bonum Prae latum .Facit etiam ad hoc,quod ex iure ciuili quilibet, etiam extraneus , potest appellare pro damnato ad mortem, ut tradit 4lex. Non tantum/de appellat. Idque potest etiam facere consanguineus damnati non habens procurationem illius. De quo Iulius Clarus in
3 His politis, argumenta in contrarium adducta sic soluentur. Ad primum concesso antecedente, quoa1cilicet Generalis Ordinis possit dimittere Conuentum unum ordinario concurrentibus circunstantiis di chis in illa concessione,neganda est consequentia,posse scilicet Commissarium Generalem dimittere Moniales istius Conuentus regimini ordinarij. Ratio Clarissima est nam quando generalis dimittit illum Conuentum insalubrem,u .ndimittit solum parietes, saXa,& situm, non vero dimittit, nec potest dimittere fra
112쪽
tres illius Conuentus ordinario,quia non potest dare ordinario iurisdictionem super fratres quam Gener iis habet a solo Papa: At in calu nostro agitur & su ponitur de Commiliario generali dimittente Ordina-xio non parietes,& saxa, vel situm Conuentus, sed de illo dimittente Ordinario Moniales quoad regimen, quod nec iple Generalis facere postet ob dicta essicaciter in praecedentibus ex Bullis summorum Pontificum, M ob textus canonicos. Ad secundum,dicendum
est illud fundari in authoritate Doctorum,quae est satis dubia, an videlicet possit Praelatus regularis subdere suum subditum Episcopo pro foro interno, Sc in Vi O,
vel altero tantum casu, ut vidimus superius in responsione ad primum quaelitum ex SancheZ;loc. citat. quin potius Doctores id concedentes tenent non possievllo modo praelatum regularem suum 1 ubditum subdere Episcopo , quo ad forum externum contentiosum: itaque antecedens illius argumenti secundi, est satis dubium, potestque negari cum tredecim Doctoribus citatis a Sanchez dicto cap. 3 9. num. 29. Respondeo secundo, ad idem argumentum secundum , dato
antecedente, negando consequentiam. Nam quando
Praelatus regularis subdit subditum Episcopo pro absolutione tantum fori interni, id facit non ad semper, sed una,vel altera vice; & per hoc non abdicat a se iurisdictionem spiritualem in totum, sed pro una vice. At in nostro calu ellet Commissarium generalem abdicare a se in perpetuum & in totum iurisdictionem externi sori,quod est dissicilius. Differunt enim valde iurisdictio externa, quae dicitur contentiosa: δc iurisdictio voluntaria,quae sere est fori interni. Nam Prae latus extra suum territorium non potest uti in subditum iurisdictione externa, & contentiosa; licet possit. ibi vii
113쪽
ibi uti cum illo iurisdictione voluntaria. Eodem modo, facilius Praelatus poterit cocedere ut subditus subdatur Episcopo in foro interno pro iurisdictione voluntaria in hoc una vice: quam subdere illum Episcopo uoad iurisdictionem contentiosam in perpetuum. Potest tertio ad idem secundum argumentum responderi concello antecedente, quod scilicet possit praelatus regularis subdere subditum Episcopo pro foro interno modo praedicto, quia dantur aliqua motitia, Scrationes id persuadentes adductie a Sanch. citato num. Negando tamen consequentiam, quod scilicet
etiam possit sic illum subiicere Episcopo, quoad forum externum per totam vitam,quia sunt multae Bullae Pontificiar,Canones,& rationes hanc subiectionem prohibentes,ut patet ex supradictis. 9 Ad tertium patet solutio ex dictis supra in respos ad primum quaesitum ex Henriqueg& clarius id tra
licet non posse aliquem renunciare suo priuilegio, quando tale priuilegium non conceditur illi ratione sui,sed in honorem status : datvterque exemplum in clerico qui non potest renunciare priuilegio tori; tale enim priuilegium non fuit illi concessum immediate ratione sui, sed in honorem status clericalis. Eodem modo hoc priuilegium gubernandi Moniales non est datum Commissario generali Ordinis ratione sui , sed in honorem Religionis fratrum , de Monialium , & ad melius regimen ipsarum e visuppono me alias probasse , ac proinde non poterat Commissarius praedictus tali suo priuilegio renunciare.Respondetur secundo, potuisse Commissarium generalem illud priuilegium renunnciare, sed id facere debuit coram Papa solum,non vero dando illud ordi
114쪽
nario, cui dare non poterat: & postquam remisisset renunciationem regiminis ad Papam, non debuit abstinere a regimine illarum donec sciret Papam Romae
acceptasse Renunciationem, cum constet in iure dc praxi, renunciationem non valere donec accepte or a Potente acceptare. Respondetur tertio, non potuit Iedictum Commii latium facere dictam renunciatione,
quia illud regimen Monialium , etiamsi aliquo modo sit priuilegium Papae, tamen in rigore est mandatum Papae , quo iussit has Moniales gubernari a Pra latis Minorum: patet ex verbis secundae Bullae Eugeni, Irisupra citatis in respontione ad primum quaeilium. Vel in primo notabili possitis, videlicet: Per has sindliones. θηlolicas per vos id eji praedatos . Vinormnὰ decerniamin rubernari. Vbi verbum Decernimus , non significat
priuilegium voluntati commissum: sed significat mandatum , ut Doctores communiter explicant hoc verbum, Decerno ; cum ergo mandato Papae non possit renunciari, non potuit dictus Commissarius renunciare
huic mand ito Papali. IO Ad quartum argumentum, dato quod Illustrissimi Cardinales ita declarauerint, posse Episcopulia in
illa occasione dare consessorem Monialibus exemptis : non dixerunt pro foro externo posse Episcopusnexemptarum Montalium regimen externum assumere pro semper, hoc enim valde diuersum est a consessione sacramentali audienda,ut patet, & non sequitur; potest assignare confesserem, et go potest illas rege- revi gubernare. Ad primam confirmationem,&exe-plum rei dimisiae a Domino proprio , quam potessi quisquis occupare pro derelicta : Dico id intelligi quando ille dominus rei,est vere dolia inus illius,& po. test illam absolute dimittere: secus si illam habeat ex
115쪽
Commodato , vel cum circunstantia prohibente alim. nationem, vel dimissionem, tunc enim si dimittat indebite,non poterit quilibet occupare.Quod applicans ad nostrum casum, dico, Commisiarium generalem non habuisse hoc regimen tanquam Dominum ab
Iulum,ita ut pollet illud libere donare,& dimittere cui voluerit, sed ita ut per se solum administret: ac proinde si indebite illud dimisit, dando id cui non poterat,
nullus poterat acceptare rem alienam, sed pro illius regiminis acceptatione, & occupatione recurrendum fuit ad verum Dominum, & collatorem illius, qui est solus Summus Pontifex. Ad secundam confirmationem ex Nauarro , dico primo, ad textum citatum fa- Cile unam quamque rem , vel legem redire ad suam pristinam naturam, si tamen impedimentum non Obstet: Exemplum, a qua facile descendit. Ita in hoc casu, facile regimen Monialium rediret ad statum antiquum, ut per suos Episcopos regerentur, si non obstarent tot Bullae Pontificiae illas extrahentes ab illorum regimine,& tot textus,& rationes positae supra contra
hane dimissionem indebite factam : & proinde non potuit hic res, vel lex redire ad suam antiquam naturam, seu gubernationem Montalium per Episcopos. Addo quod Nauarrus non applicat illam legem, &textum, nisi solum ut probet, per Iubileum poste Monialem confiteri sacramentaliter, clerico saeculari, sicut dicebat proxime citata Declaratio Cardinalium. Nihil vero ibi Nauarrus loquitur de soro externo cirCa Moniales,vel Religiosos.Et quidem quoad casum Nauarri, ego etiam id concederem, poste Religiosiam per Iubileum magnum eligere confestorem approbatum etiam iacularem , quia verba Iubileiamplissima sunt,& ut plurimum nimis ad id inclinant: hoc tamen
116쪽
quod est recurrere ad iurisdictionem externam , δίcontentiosam, quod nimis odiosum est immutare, dico necessariam esse particularem commissionem illam potentis concedere ob satis dicta in praecedentibus.
De inchoante annos quadraginta, non expletos. Concilium Tridentinum fg. 2 s.cap. 7. de Regus.
pzecipit ut eligenda in Abbatissam, vel Prauatam Monialitim sit non minor annis quadraginta,cuta a liis requisitis ibidem. Quaesitum fuit an quaedam Monialis unius Conuentus, quae annum quadragesimum inchoaverat, sed non compleuerat, pollet eligi in Abbatissam , cum in eodem Conuentu non deellent alia: maiores quadraginta annis cum caeteris qualitatibus requisitis 3 a Credo quod dicta Monialis potest eligi S consirmari in Abbatissam absque ulla dil pensatione,& quod ussiciat annum quadragesimum inchoasse. Quam luaestionem licet apud nullum in particulari disputa-am in aenerim, id colligo primo ex AZorio tom. I sum. b. F CAP. 2 8 .s Dubiae eri ubi dicit, quod quando in ali- ua Bulla , vel lege dicitur, quod ad tale officium de-Cat PCriona habere certos annos, & lex utitur ablata O, diCCDdo in tertio,quarto, vel simili anno; unc lex Ira Pedit annos completos, sed sussicit quod sint in-ὶOati. Et citat ad hoc quandam glossam , & Sylvest.
117쪽
At Tridentinum citato cap. loquens de aetate requisita iii Abbatissa,vtitur ablativo, licens: Luod non sit minor cyrtio Dua avni tergo non requirit completos, sed inchoatos. Et statim post, utitur etiam ablativo dicensistuae octo annis pit professionem laudabiliter vixerit. Secundo id probo ex Sylvestro verb. tempus qui locus non citatur ab Agorio θ ubi Sylvester citat 'Panormitanum in ca p.ad nostrum.de Regular Abi ait, quod in dubio iuris an loquatur de annis completis an inchoatis, quoad dignitates, in quibus se or consideratur, quod annus incoeptus habetur pro completo, secundum glollam ibi citatam a Panormit. Tertio, id probo ex eodem cap. I. Trident.ubi ait, quod ii defuerint Moniales quadraginta annorum,eligatur quae annum trigesimum excesserit. In quibus verbis expressit quod trigesimus annus debet esse conar eius. Quod verbum, Excesserit,non apposuit Concilium quando dixit requiri annum qua it agesimum in eligenda Abbati Lsa: sed sollim simpliciter dixit, quod non sit minor annis quadraginta Et potest satis colligi ex mente Con-ciiij; nam si ibi deficiente Moniali quadraginta annorum ,dicit quod habeat saltem triginta annos, dii PCnsans in decem annis , satis creditur illud dispensare inflecem, vel sex mensibus in illa quae habet quadraginta annos minus aliquot mensibus. Et potest confirmariri ex eo quod tradit Nauarrus lib. consiliorum tit. de Regulari consilio 7 s. g. His non obstantibus, ubi citans
legem quandam ait quod quando lex habet duos sensus per quos potest explicari ; tunc benignus intellectus est accipiendus. Cum ergo citata lex Trident. Patiatur duos sensus, de anno completo, vel incompi Cio, henignior sensus de inchoato solum poterit acceptari, quod concordat cum dicto Panorm . proxime citati Λ
118쪽
Sylvestro. Vltimo confirmo ex dicto communi Iuristarum dicentium unam legem posse explicari per aliam legem, nam iura iuribus debent concordari. At constat in simili fere materia,quod in Clementina pri- made statu Monach. agens ibi Papa de aetate, quam debet habere Religiosius,ut sit Prasatus alicuius Conuentus, & dicens debere esse viginti quinque anno rum , ponit haec verba. 2 si annos vigesimum quintum
attigerit. Ubi no requirit annum vigintiquinque co)npletum sed inchoatum. Quod pari modo in Abbatissa
poterit explicari,ut iura iuribus consonent..i enim artigisse annos vigesimumquiniunt sussicit in viro ut sit Praelatus ; sussa ciet in foemilia excessus quindecim an- morum , vel quatuordecim attingendo quadragesimum,ut possit eise praelata unius Conuentus. a Quaeris. Monialis, nondum attingens quadraginta annos,bona fide, & ignoranter , imo putans se illos habere completos, fuit elecha in Abbatistam: post electionem, costitit quod dictos quadraginta annos nondum attigerat.. Aia electio illa valida sit; an vero irritanda λ Respondeo primo, Concilium ibi,licet prohibeat eligi minorem o. annis, non tamen irritat professionem. At constat quod multa fieri prohibentur, quae tamen facta valent, ut iam diximus in praecedentibus,ex eodem Concilio,quod eadem sies. V. II prohibet ne Abbatissa ad professionem admittat Novitia antequam Episcopum moneat pro examine Nouitiae faciendo: dc tamen si Abbatissa secus faciat, professio erit valida, quia Concilium no annullat professionem
secus factam. Et iuxta ius antiquum , etiam in materia
professionis, aliquid prohibitum non annullatum a lege, Valebat, ut patet ex cap. ad Apostolicam de Regia.
ubi dicitur quod licet prosessio prohibeatur fieri infra G a
119쪽
annum probationi ς;ramen si fieret valida erat: quam uis in hodie corrcctum sit per Tridentinum eadems s.cap. 1 s. extra vero illum calum , hodie per Tridentinum correchiam,dicit ibi Papa Innocent III. in textu, quod inui a feri proni bimur, quae tamen tacta obri
ro obiicias: qaod factum contra legem pro infect , ha
s. ie R Iul. iuris ' g. l. 6 . Qu e contra ius sunt, debent utique pro infectis haberi Respondet Sanchea lib. 3.dem strim disp s. uam. 4 in alia simili materia Tridentini:factum contra legem haberi pro insecto, qu4- .do lex statuit formam subitantialem actus: secus qua-do ex lege colligitur, solam formam,& modum,Vt recte fiat,praetcribi In citato vero cap. 7. non videtur Tridentinum statuere formam substantialem electionis Abbatis Iae sed solum accidentalem,ut recte fiat, id est ut matura aetate , Sc commodior ad regimen eligatur. Nam substantialia,quae spectat ad electionis formam, traduntur a glosi .isi c. .quia prostra de elecf.verb sinior. Videlicet ut secrete suifragia recipiantur; ut sit libera,& electus habeat excessuin suffragiorum , & alia ibidem: quae tamen in Tridentino non recensentur pro electione Abbatillae , sed aetatis tempus quod non videturde substantia clectionis. Et proinde videtur quod facta electio de qua agimus,quamlumcumque prohibita,erit tamen valida. Addo quod ibi Tridentinum,
non apponit verbum Nudate-s,atiu verbum, nino,
quae duo verba apposita in lege , annullant factum in
120쪽
ter,& nude ait Tridentinum .non eligatur minor annis quadraginta.
3 Ego casum apud nullum in particulari decisum
inuenio Deducendo vero dubium ex doctrina communi Doctorum inuento ad intentum, dictum Sylvestri verb. alienatio. num. 33 ubi dicit, quod quando lex aliquid alias iure naturae licitum irritat propter deffectum selemnitatis praescriptae iure tantum positivo; si ipsum fiat, validum esse in foro conscientiae donec rein scindatur in foro externo. Ponit exemplum in electioianean qua sit concurrant essentialia electionis, qualis est maior pars clectorum consentientium , &c quae
de iure naturae requiruntur ad electionem; si alias electio claudicet ex deffectu alicuius solemnitatis praece piae a iure positivo, electus securus est in conscientia, nec tenetur renunciare, antequam electio irritetur in foro externo. Sylvestrum sequitur Reginaldus tom. I . sum.lis. I a .cia 8.Num.18s. At sicut diximus , Tridentinum non annullat citato cap. . electionem Abbatissae carentis o.annis. Nec Reginald. o loc. m. 18 ain casibus quos ibi asiignat, aliquid dicit, quod huic nostr doctrinae contradicat. Ego rem non dissinio: sdmeiat attigisse conducentia pro dubij resolutione. Dixi tamenui talis electio fiat bona fide: nam si scieno
ter Monialis minor O. annis consentiat se eligi. vel Pr.elatus illam confirmet scienter ad minus peccabunt mortaliter , cum legem communem Ecclesiae violent , & in re grauissima.