장음표시 사용
481쪽
praecipit quibusdam Religiosis , ut exhibeant suum priuilegium,vel in claustro, vel in alio loco securo : Min eodem tit. de fide instrum. cap. q. perpetum, dicituc quod si pars copiam priuilegii petierit, & iudex dens gauerit poterit ab eodem iudice appellare.
De confessore audiente confessiones contra prohibitioncm Jralati.
inidam Religiosus eris approbatus con Gr
sum licentia Prouincialis,& approbatione Episcopi absolute sine ulla restrictione : postea alius Prouincialis successor iussit per prouinciam consessores, iteram examinari,declarans quod sine noua sua licentia nullus consessiones audiret. Iste de quo agitur fuit examinatus denuo: eique concessa fuit a Prouinciali licentia ut per unum tantum annum consessiones audiret. Finito anno,iste non obtinens nouam licentiam Prouincialis , aliquas confessiones audiuit, fretus in antiqua licentia ordinis, & in noua approbatione alterius Archiepiscopi, cui se praesentauit virtute prioris licentiae ordinis,& Ordinarii prioris. Quaesitum fuit ao praedictae confessiones quas audiuit finito anno absque noua licentia Prouincialis fuerint validae,an vero teneatur curare ut iterentur
a Resporidi quidquid lit de peccato illius,maxime si fecit mala fide a confessiones praedictas fuisse validas. Casum in terminis licet obiter ponit Sanchez lib. 3.de matri, dis8.32. . a. in fine,ubi citat Ad ian. dicentem,
482쪽
prohibitionem superioris ne Religiosus audiat conis fessiones, arguere Religiosum peccare audiendo, non tamen absolutionem elle irritam,si de Episcopi licenistia consessiones excipiat. Ad idem intentum citat ibi
Henriq.liki,.de poeniten cap.6arum 6. qui multos alios
citat. Fundantur in hoc quod prohibitio simplex praelati non tollit iurisdictionem collatam ab Episcopo isti confessoti erga oues ipsius Episcopi.Explicat Hemri q. citatus, dummodo praelatus solum prohibeat, secus si expresse reprobet: quibus verbis videtur innueis xe , non valituras confessiones si praelatus priuet illum Ossicio confessiones audiendi, quod in hoc casu non videtur euenisse, eum non fuerit priuatus per sententiam iuridiee. Et hoc ipsum cum ista declaratione te. net Rodrig. in Addit.ad Sullam Cruciat.ad 6.9.dubitat. a. m. 7.S. Lo. Σ.digo , ubi dicit,quod si praelatus selum
prohibeat prohibitione simplici, ne subditus audiat consessiones, peccabit subditus audiendo: sed conseiasiones erunt validae. At si praelatus per sententiam iuria dicam priuauerit Religiosum ossicio confessoris, tune si secus faciat,consessiones erunt nullae: huius rei non assignat causam: ego puto hanc posse reddi. Nam illa prohibitio prior, & simplex facti a praelato , non est censura suspensionis, quae auiserat a subdito iurisdictionem quam habet ab ipso praelato, & ab Episcopoesmmissam: At quando praelatus propter culpas per sententiam iuridicam priuat ossicio consessoris, est proprie censura Ecclesiastica suspensionis,quae austertiuspenso iurisdictionem spiritualem. 1 Ego a doctrina proxime tradita non recedo cum tradita sit a tam grauibus Doetoribus. Sed solum disputandi gratia propono motiua quae mihi occurrunt ad probandum, quod licet Prouincialis per senten-
483쪽
tiam iuridicam ob culpas priuet Religiosum consessionibus per sententiam iuridicari sic tale nihilominus
peccans illas consessiones la ciat Ilum atrii. .ιc, appro batus ab Episcopo , nac priuatione Houincialis non obstante, tales conselliones erunt validae in loto con
scientiae. Videtur hoc poste probari primo, ait misi. Si Papa priuet landitum suum omnibus pri tulegus con- rellis i Sede Apostolica, non per hoc priuat illum a priuilegiis concessis a Principesarcula ri, si quae habet: quia concessiones factae iunt a diuersis Principibus, Vna non pendet ab alia , nec proinde una impedit aliam. Aliud exemplum est. Si praelatus regulari S priuet per sententiam suum: Religiosum omnibus Osf-ciis ordinis non per hoc dicetur quod priuet hunc Religiosum priuilegio,vel ossicio dato a Tribunali sancti Ossici j, si quod habet. Nam, sicut nemo potest dare
. quod non habet, ita videtur quod non pomtaufferre quod non dedit, neque est suum. Quae applicando ad intentum, cum licentia data ab Episcopo ad confessiones saecularium audiendas sit priuilegium suum distinctum a licentia data a Prouinciali circa easdem honsessiones audiendas, videtur, quod reuocante Proii inciali su atra licentiam quam dedit isti ad confessiones saecularium audiendas, non reuocet licentiam , &priuilegium datum ab Episcopo ad easdem audiendas , cuius licentia in confessionibus sarcularium excipiendis est praecipua, & Prouincialis, est minus praecipua.Si vero mihi obi jcias me dixisse iii I .lom.Dub I gula vers. confessoris approbatio num. 0. esse inualidas consessiones auditas a Religioso, cui Episcopus con-eessit licentiam audi edi consessiones saecularium, cum
s eligiosus ille non haberet licentiam sui praelati ut se Praetentaret Episcopo pro eisdem coniueionibus au- Mendis,
484쪽
diedis, iuxta illa quae ibi collegi ex Clemetina T: dum
de sipaliuris. Rel pondeo in hoc esse diuersam ratio-Dem. Nam ibi dixi quod ut Regularis fiat confessor, necessaria est omnino praecedens licentia sui praelatiante approbationem Episcopi; si vero nulla praecessit licetia praelati Regularis non valebit approbatio Episcopi ut ibi dixi. In hoc autem casu,in quo iste colis eLsor priuatur confessionibus per Prouincialem, iam iste conseitor fuit approbatus ab Episcopo, cuius licetiam
ad suas oues audi edas in confestione videtur quod non pollit tollere Prouincialis.Confirmo hoc dicto tradito a Sanchea lib. . Decalogi cap. I ubi dicit,quod cessante causa cessat essectus: led hoc dictum sc exponit: si effectus pendet a causa in fieri, & in consiluarii ut lux pendet a sole in fieri, de in conseruati, tunc cessante causa,& defficiente sole,cessat lux. At si effectura pendet 'a calisa solum in fieri, Sc non in conseruari, quemadmodum calor producitus in lapide ab igne,pedet ab igne in fieri, sed non in c6seruari, tunc non ces, sat effectus cessante causa, ut patet. Quod ego applico ad id quod dixi citato vers. consti or num. 9. Nam licet confessor Regularis , quoad audiendas confessiones faecularium pendeat in fieri a licentia praelati Regula ris , iuxta Clementinam ibi citatam, non tamen pendet in conseruari quoad easdem saeculari uin conses sones a licentia Prouincialis, qui non potest auserre quod non dedit iuxta proxime dicta.
3 Pro eodem intento dico sic. Supposito quod Epiccopus ob culpas, vel causas aliquas priuet certum Religiosum ne confestiones saecularium audiat in suo Episcopam, quod illum posse facere suppono , nunquid per hanc reuocationem licentice ale datae, ICuΟ-cate potest licentiam ouam hέbet a Prouinciali pro
485쪽
audiendis consessionibus Religiosorum, qui sunt subditi Prouincialisὶ Non profecto, quia licentiae hae sunt
diuersae, & una non pendet ab alia saltem in conservaviti,& sic ablata una non tollitur altera.Praeterea Mira
Iulij III. dicit quod si Religiosus approbatus ab EpiLcopo ad confessiones saecularium audiendas, qui Religiosus non habet licentiam sui praelati confessiones sarcularium audiat& non si in sua Religione stat eum annullans tales sic factas consessiones , dicit con fessiones istas validas fore:seeus, si in Ordine ipsius sit tale statutum eas annullans. Iam ergo ex mente illius saltem habemus,quod in Religione ubi non fuerit tale statutum , erunt validae confessiones factae cum licentia Episcopi absque ulla licentia praelati. Hoc autem maius videtur , quam dicere posIe audire confestsones saecularium Religiosum hunc, qui habet integram licentiam Episcopi, & iam prius factus est comistat cum licentia praelati licet modo illam reuocet: cum iuxta praedicta videatur non posse reuocare licen tiam, & priuilegium datum ab Episcopo. His non obis stantibus ego neminem suadeo ut hanc opinionem sequatur: sed adhaereat dictis mim. I. a Sanchez , &Rodr. 4 Hoc ego solum possem consulere , ac resoluere, quod si iste Religionis de quo agitur, per sententiam priuatus consessionibus a Prouinciali, non ab Episcopo , si secretus , ita quod sententia illius lata fuerit ita secreto, & ignoretur ab omni populo, & ille tali seritentia non obstante audiat eonsessiones in alio oppido ubi omnes illum habent pro idoneo confesIore. ignorato errore, ac defectu illius, credo quod tales Fonsessiones erunt validae, per eaquae dicit Sanc. i A s .
486쪽
δε mair.disp. 22. num. I 3. de parocho communiter putato vero parocho um a parte rei talis non sit, sed habet titulum putatiuum : cuius confessiones dicit esse
validas propter legem Tartarius f. de officio praetoris, quam ibi probat cum multis etiam habere locum ingestis quoad forum conscientiae. Quod in hoc casu locum etiam habere videtur, si iste sic priuatus consensionibus non sit diuulgatus,& priuatio eius sit occulta,& consessiones audiat ubi pro vero consestore habe tur. Nam in illo concurrunt requisita ut valeat lex Barbari Habet enim titulum consesseris putatiuum, imo titulum verum datum ab Episcopo: error populi eirca illius iurisdictionem ex parte praelati ablatam, est communis. habet etiam potestatem characteris, ubconstat cum sit verus sacerdos:& praeterea habebit pro se motiva adducta a nobis supra num. 2. & quae saltem hic coadiuuabunt.Vide etiam Valerum Cari xanum in lib.de disserent.vtrii rue fori.ver. Nuditas.difi
I rtis Moniales S. Clara prima Regula positat fri
bere pensionem vitalitiam pecunia. Moniales primae Regulae sanistae CIarae vulgo diis
Chae Discalciats,seu Damianae,uiuunt in rigidio re paupertate ,' ita ut nullos redditus habeant in communi : & illarum regula in quodam loco dicit: Sorores non recipiant possionem, cap. 6. & paulo post dicitur: Tenentur Abbatissaeo Sorores seruare paupertatem non re
487쪽
eipiendo,seu habendo possessionem,uel proprietatem, seu alia quid quod rationabiliter proprietis uici possit. Hoc posito quassitum fuit an Monialis ex his Disi calciatis possit habere & acceptare peculium, seu
pensionem pecuniariam constitutam illi., vel testamento legatam a consanguineis , illamque possit exigere si opus sit etiam in iudicio. Pars negativa visa iam fuit vera aliquibus,recusantibus dare legatum aΠ-rmum cuidam Moniali ex praedictis. Mouentur ex citatis verbis suae Regulae. Et quidem Regula satis clare,ac rigorose loquitur prohibens non solum communitati , sed etiam particularibus Monialibus ne habeant possessiones,vel proprietatem,vel aliquid quod rationabiliter proprietas dici possit. At redditus annuus Computatur possessio, seu res immobibs, ut expresse habetur in Clernentina Exivi. de verb. significi ver. Cumque annui redditu . Vbi annui redditus interd euntur Fratribus Minoribus, quia computantur inter bona immobilia. At pensio pecuniaria, de qua agitursin hoc quaesito soluenda per totam vitam, est annuos redditus, ut constat: ergo non potest ab ista Moniali peti, nec acceptari, contr4dicente regula sua citatis verbis.1 His non obstantibus dico priedictam Monialem posse acceptare ptaedictam annuam pensionem pecu niariam vulgo tenga ) ante probationem suppono ex Concilio Tridentinosessas. cap. 3. de Regulari Omnez Religiones virorum, & mulierum polle habere bona immobilia, & redditus annuales sexceptis Minoritis. ω Capucinis,do quibus ibi 2 Quam concessionem esi se extendendam ad Conuentus Montalium, quae presuam Regulam prohibentur habere immobilia, Con
488쪽
proinde cum hae Moniales Discalciatae sint per Tridentinum dispensatae,ut possint habere bona immobilia in communi, sequitur quod in hoc aequiparantur caeteris Monialibus secundae regulae S. Clarae, quae via cantur Urbanistae ,& caeteris Monialibus aliarum Re. ligionum, quae habent redditus in communi. a Hoc posito facile probatux conclusio. Nam Moaniales istae Discalciatae, quoad paupertatem sunt sicut caetere Moniales habentes redditus in communi per dispositionem citatam Concilii Tridentini : ergo sicut aliae Moniales Conventuum possidentium redditus incommuni, habent in particulari pensiones pecunia- Tias annuas, ut praxis Ecclesiastica, de regularis obseruat. bic etiam istae Moniales Discalciate in particulari poterunt habere pr dictam pensionem pecuniariam
annuam constitutam si br a consanguineis in vita, vel Per mortem : dummodo pr dicta pensio sit dependensa voluntate praelatae , & non expendatur sine scientia,& consensu illius. Neque obstat quod hae Moniales
post Concilium Tridentinum nunquam accoptarunt redditus in communi. Nam ista non acceptatio, noncst renunciatio Tridentini: vi enim renunciatio Tridentini esset valida, debebat feri in manibus Papae,&ab illo acceptari, sicut Sancher dicit lib.7.Decal. pat res suae societatis renunciasse illi decreto Concilii Tridem tini circa suas domos profestas, ne possent habere bona immobilia , & Papam acceptasse : At hae Moniales
licet post Tridentinum non accepta ueIint bona immobilia in communi, tamen non renunciauerunt illi
decreto Tridentini colam Papa, & proinde possunt hodie habere illa bona immobilia in communi, si vo . luerint, & in caeteris procedere sicut caeterae Moniales
489쪽
in materia peculi j pecuniarij annualis.Secundo principaliter,quia licet hae Moniales profiteantur rigorosam illam paupertatem supra explicata in sita reguIa, usus tamen,& consuetudo explicauit,ut illam paupertatem non sic tigorose seruarent sicut Fratres Minores seruant. Nam illae pecuniam recipiunt intra conuentum manu contectam, & libere consumunt sine Syndico intermedio, tanquam verae dominae illius pecuniae, dc sic temper obseruarunt, quod signum est illas haberet polle dominium in communi alicuius rei. Denique haec opinio satis clare colligitur ex Sanchez lib. . Secalogi cap. 26. m. Io. ubi probat citans mulios, quod Frater Minorum particularis est capax ut illi relinquatur legatum, quod probat essicacibus rationibus. Et
ibidem ram. o. probat Conuentum Fratrum MinΟ-rum esse capacem recipiendi legatum annuum relictum dum vixerit talis frater particularis: quia hoe non est legatum,vel redditus annualis simpliciter perpetuus , id est respectu Religionis, licet sit perpetuuτrespecFu fratris viventis. Si ergo hoc licitum est in se tre Minori particulari, seruante maiorem, ac rigidiO- em paupertatem : magis licebit isti Moniali seruanti minorem paupertatem,cuius conuentus potest habere redditus annuaIes in communi perpetuos ex dispo stione Concilii Tridentini. Neque hoc legatum relictum durante vita istius Monialis dici potest perpetuum , cum possit quotidie extingui morte ipsius, ut
notat Sanchez citato loco.Imo addit citato cap. 26.
6S- 2 seqq. cum Doctoribus ibi citatis, quod est validum legatum relictiun Fratri Minori particulari pro causa studii, Sc libris emendis: & a sortiori valebit ob praedicta relictum isti Moniali particulari ad suas ne-Fessitates subleuandaspendenter a licentia, & scientia
490쪽
praelatae , quae superflua illius legati poterit insumere
3 Ad argumentum in oppositum desumptum ex verbis Regulae istarum Montalium respondetur priamo , rigorem illorum verborum moderatum esse
per Concilium Tridentinum,quod concedit praedictis Monialibus Discalciatis posse habere possessiones, &bona immobilia in communi. Secundo dicendum est hoc legatum annuum non esse redditum annualem perpetuum simpliciter,de quo ibi loquitur citata Cl mentina. Non est enim perpetuum simpliciter respectu Conuentus, ut patet, & hos solos reddirus sic perpetuos respectu Conventuum Fratrum Minorum
ibi Papa prohibuit. Adde quod neque istud legatum est
proprie perpetuum respectu ipsius Monialis partic laris,ut dixi in finem . s. proxime praecedentis , quia videlicet quotidie potest extingui per mortem illius: perpetuum vero non est, quod quotidie potest extingui. Tertio respondetur per hoc legatum, istam Monialem non dici habere proprium, seu proprietatem: Nam ille tantum dicitur habere proprium, qui habet dominium alicuius rei independenter ab alio, ut D ctores communiter explicant: At ista Monialis non habet dominium absolutum , & independens : sed habet illud dependens a voluntate Praelatae, sine cui licentia non potest illud insumere: imo ita illud habet dependenter a voluntate Praelatae , quod poterit Praelata illud totum insumere in necessitatibus Conue tus quando ita necessitas postulauerit: & declaratur adhuc, nam aliae Moniales, imo & Religiosi non Mianoritae,omnes profitentur se non habituros propria in particulari, sic enim petit essentia voti paupertatis: dc Gillominus de licentia Praelatorum habent haec phculia,