장음표시 사용
521쪽
a Suare Z lib. 3 .de legib.cap. 3 I. mim. I . ubi dicunts quod hoc verbum, Liter non sat et nullin faciat, ve I
quid simile posita in lege, si lex alias non annullet actum,non irritare secus factum: sed solum apponi ut actus debite & licite fiat. Et magis in speciali, id con
ra. dicit quod si aliquis Religiosus sine licentia sui
prouincialis suit praesentatus Episcopo , & ab illo approbatus ad audiendas confestiones sircularium, Confessiones ab eo auditae erunt valida: , si in sua Religione non sit statutum annullans praedictas consessiones: At hoc citatum statutum licet prohibeat Dissi nitoribus id compromittere in Prouincialem,non tamen annullat institutionem secus factam a Prouinciali, nec confestiones auditas a consessoribus ab illo sic institutis. Tertio principaliter probatur quia unaquaeque res facile redit ad suum primum principium, & facile lex, dc res redit ad suam antiquam legem, ut piobat Nauarr. in lib. constit.de poenitent. 2 remiss consulo i 9 numis Α.inde probans quod possit monialis tempore Iubilaei confiteri clei ico sarculari approbato, quia facile res redit ad antiquam legem , dc olim moniales nondum exemplar,sed foditae Episcopis,confitebantur clerico seculari:ergo etiam in hoc casu, facilis erit reditus ad antiquam legem citatae Clementinae, quod consessor regularis instituatur susscienter de solo consensu Pr uincialis, non expectato consensu capituli. 3 Ex dictis patet responsio ad secundum quaesitum, S dico conselliones auditas ab his consessoribus fuisse Validas propter multa dicta nuam. i.& a. & maximo quia sunt auditae a consessot e approbato de licentia Prouincialis iuxta formam Cleme ita Dudum: & quia dictum statutum licet prohibeat, non tamen annullatinstit
522쪽
institutionem consessorum aliter factam , nec conses.siones ab illis auditas , & tunc optime seruit citatum dictum Mirandae t m . l. Man. quast. 7.art. I a. 4 Hinc etiam patet solutio argumenti positi in contrarium. Primo enim respondetur, quod licet in his consesseribus instituendis non sit seruata forma ma dati,vel statuti,quod praecipit contrarium , id non o stare,quia licet prohibeat, non tamen annullat , ut diaximus ante finem nam. a. ex SancheZ, & Suarez. Secundo dicendum quod licet in institutione horum confessorum non sit seruata forma statuti, seruata est tamen forma iuris communis asIignata in Clementina Pudum, citata, quae pro consesibribus ordinis nostri solius Prouincialis consensum requirit, non capiatuli ; quae serina praesentandi consessores non potest annullari a statuto Ordinis ut probaui num a. Et proin
de sufficienter sunt praedicti conselliores praesentata dc ex consequenti confessiones ab illis auditae validς fuerunt et quidquid sit de errore dissinitorum in tali compromissione erga Prouincialem facta.
De absolutione unius excommunicationis impensa ab uno excommunicato. Duo Religiosi rixati sunt adinvicem manus Violentas sibi inuicem iniicientes, sed in secreto. Transacto delicto, enitentes, unus petiit ab alio ut se
absolueret ab excommunicatione tantum, non a pec c/to , idque eatra sicramentum consessionis. Ille habens
523쪽
, Ante responsionem igitur suppono duo clar issima. Primum est, quod per extrauagantem Martini Rad euitanda , non tenemur euitare excommunicatiam
in temporalibus,& spiritualibus nisi sit vel declaratu ς, vel notorius clerici percussor ut communis opinio,&praxis obseruat:& proinde si excommunicatus non declaratus, nec notorius clerici percussor sacramentaministrent, quidquid sit de peccato suo,cui Papa nullum fauorem particularem concedit, tamen factum tenet; sic enim ibi Papa disponit propter bonum commune animarum. Secundo suppono hos duos Religiosos de quibus quaeritur esse quidem ambos excommunicatos,& percussores clerici . sed non esse notorios clerici percussores quia in secreto fecerunt ut dicitur. Pro quo optime dicit Zerol. i lari.praxis dub. s. Verbo excommunicatio dicit quod ut quis dicatur notorius cle rici percussor, necessaria est euidentia facti, ita ut percutiens taliter videatur ab aliis quod non possit ulla tergiversitione celari. Et statim dubio 6. citans Nauar-rum ait ad faciendum notorium requiri ad minus sex testes, quam opinionem approbat Zerol. dicens ad faciendum percussorem clerici notorium, requiri sex
testes. Et eandem opinionem repetit Ze rota tu 2. para. praxis ver.excommunicatio dub. 9. quod adhuc m agis extendit Farin.tom.de inquisitione quaesi. 2I. maxime num. 38 s lag. a. ubi dicit quod ad faciendum notorium requiruntur decem testes,& pauciores nullo modo sus sicere.
3 Ad primum ergo quaesitum dico,quod ille qui pe
tiit ab lolutionem ab altero percussore, peccauit . I contra Araritatem petendo ab illo absolutionem, si h bebat alterum a quo peteret , neque habebat tam vigentam necessitatein absolutionis, ncque is a quo
524쪽
uere a sola censura. Si ergo ne essitas illis potuit tribuere ius ad absoluendum etiam a peccatis, a sortiori idem ius ad absoluendum valide ab ista censura habebit iste percussor Clerici occultus per citatam Exir
uag. Martini U. quae non priuat iurisdictione excommunicatum nisi lit declaratus, vel notorius clerici percussor. φs Ad tertium quaesitum' dico potuisse hunc taleripercusIorem clerici occultum valide hanc absolutionem a sola censura dare extra sacramentum consessionis, non audita confessone peccatorum. Regula enim communis est Theologorum , quod consessor potens absoluere ab aliqua censura, potest: ab illa ab loluere etiam non audita consessione sacramentali poenitentis. Sic docet in terminis Rod rigueZ.lom I .qq.quol. 6 I. art.7.citans Victoriam, Penhana, Medi nam, & Henriisque et,qui citat alios : Additque id posse facere conses. res virtute priuilegiorum, etiamsi in illis concedatur facultas absoluendi poenitentes a censuris, auditis illorum confessionibus, Ob causam ibi assignatam. Eandem doctrinam tradit Sanchez lis. R. de mare. d p. .num. 29. ubi ait, quod conredente Papa per rescriptum alicui ut dispenset cum aliquo in aliquo impedimento matrimonii, iniungendo illi paenitentiam salutarem , hac clausula non obstante poterit dispensare cum illo extra sacramentum poenitentiae. Et citat multos Dochores,& alia dicit huc spectantia. Et probatur ex praxi quotidiana Praelatorum: Nam inquisitores S. Ostie ij absoluunt haereticos in publico, non absoluentes ibi nisi ab excommunicatione incursa propter ha resina, sed non absoluunt sacramentaliter a peccato haeresis. Et Praelati Regulares absoluunt apostatas ab
excommunicatione extra sacramentum non audita
525쪽
sellione saeramentali apostatae Non enim absolutio aeensuris pendet ab absolutione a peccatis: licet e contra absolutio a peccatis pcndeat ab absolutione ex Communicationis, eo quod excommunicato prohibita ut receptio Sacramentorum.
6 Ad quartum quaesitum dico hunc excommunicatum absoluentem solum a censura extra sa amentum , peccasse quidem mortaliter, sed non incurris Ieirregularitatem. Prima pars, quod peccauerit mortaliter , constat quia violauit praeceptum Ecclesiae in re graui, utendo iurisdichione sibi prohibita in tali statu. Excipe. nisi petens absolutionem esset in graui neces.sitate illius: tunc enim videtur non peccasse ob grauem petentis necessitatem. Si enim Doctores comm niter dicunt excommunicatum celebrante ob grauem necessitatem vitandae infamiae propriae, non incurrere irregularitatem: videtur a paritate rationis quod e Communicatus utens iurisaictione pro vigente necessitate proximi, non peccabit: propter generalem regulam,quod necessitas non habet legem. γ Secunda pars istius conclusionis, in qua totum
dubium consistit, meo iudicio asseritura SuareZton . de censur.dis Put. IE. feci. a . num. 2 I. ubi explicanS quomodo Episcopus incurrat irregularitatem exercendo
actum iurisdictionis, explicat, quod si ille actus sit
actus ordinis sacri, incurrit irregularitatem , ut si sit actus consessionis sacramentalis. Si autem sit achus purae iuris citchionis,dicit propter illum non incurri i regularitatem : quia ista irregularitas non est extendenda ultra id quod iura decernunt: At iura non imponunt irregularitatem excommunicato, nisi quando Inini librat sacramenta, vel actum iurisdictionis annexu:η ordini sic ro. Absoluere autem solum ab excom
526쪽
municatione extra sacramentum, licet sit achusiuris diistionis,non est annexus ordini sacro. Probo , quia Vicarius Generalis Episcopi potest elIei ille qui nullum habet ordinem sacrum, sed solam primam tonsuram: & tamen iste potest absoluere ab excommunicatione carens ordine sacro: ac proinde absoluere ab excommunicatione licet fit actus iurisdictionis, non tamen de se est annexus ordini sacro. Idem videtur asserere Ludoicus Bela citato casu s.f. Tam qnia excommunicat in. Et quod nihilominus iste utens iurisdictione etiam in actu non annexo Ordini sacro peccauerit M. tenet expresse Suar.eod.rom. de censvirid put. I 4 ecl. I .num. 3. Quod autem Vicarius Generalis carens omni ordine sacro , cum sola prima tonsura possit absol-
uere ab excommunicatione, inter alios tenet Henriq.
citans alios toχῆ. 2Iin . lib. i 3: cap. 27. f. q. in text. Scgloila littera G.
Dominus Papa Vrbanus VIII.derogat priuilegissparticuluribus Religiosorum a praelatis
Dominus Papa Urbanus VIII. anno is 26. die 3o. Iulij, Bulla particulari in omnibus Religionibus annullauit priuilegia,&:exemptiones OmneS,quas aliqui Patres graues in Religionibus a praelatis habebat, vel .ipsi per abusum usurpaverantis praeiudicium)Rh-ligiosorum:ex quibus aliquas specificat in Bulla Hanc Bullam impetrauit ab illo. Rex Hispaniae; qui Rex -
527쪽
gulis Prouincialibus istius Regni propriam epistolam
misit eum eadem Bulla, monens Vnum quemque praelatum ut illam executioni mandaret. Et quamuis illa nullam executionem vel effectum habuerit,multaque dubia orta sint circa illam , non putaui in Vanum me laboraturum,si aliquas aduertentias circa illam ponerem , quae licet in praesenti, locum non stat habitura rpoterunt tamen sorte pro futuro deseruire; iuxta illud poetae: Forsan Grac olim meminisse iuuabit.
Guanto cum Ieis, o fundamento Bulla fuerit expedita, ct impetrata.
3 Vod summus Poti ex motiua multa habuerit Mad expediendam praedictam Bullam ex Te- Io extirpandi a Religionibus aliquos abusus contra Religionum puritatem, & obseruantiam Resularum intrusos: quodque Rex Catholicus eodem suo solito zelo ductus eandem cum magno iandamςnto impetrauerit,ostendo aliquibus rationibus;ante quas solum praemitto, notum elle quod ego potuerim frui in Ordine aliquibus exemptionibus in ista Bulla prohibitis: quae tamen non curo, nec curaui, seiens quia amicus Plato,sed magis amica veritas. Na Quod igitur Bulla multo cum iure, imo & necessitate data suerit. Probo primo exemplo a simili: nam ripa Paulus V. anno i6O6. propria Bulla reuocauit omnes indulgentias concessas variis Religionibus, ex
ceptis paucis,quas ibi in dicta Bulla permisit:& in Bulla dicit
528쪽
Ia dicit lain Papam Clementem VIII. intentasse easdem indulgentias reuocare, licet negotiis impeditum id ad finem non perduxille:Sc causam istius reuocatio nis ibi Papa assignans,ait efferaropter abus- ct corrum telas , qua in usu dictarum indulgentiarum Denam orta. Dico ergo: Si fuit necessarium reuocare indulgentias quae sic prosunt animae,propter multitudinem- propter abusum, & corruptelas circa indulgentias ortas: maiori iure videtur quod fuerit necessarium reuocare
priuilegia particularia non concessa a Sede Apostoli,ca, sed vel apra latis concessa particularibus Religio sis, vel per abusum, & corruptellam intrusa cum prae iudicio Religionum, imo & aliquando cum dispendio animarum ipsorum sic priuilegiatorum Iam D. Bel, nardus hoc praesentiebat, imo & desiderabat quando lib. s. de considerat. ad Eugenium tribusfolys post initium praedictum Papam monuit , ut parcus esset in diipei sationibus concedendis, nisi cum adesset necessitas, vel utilitas boni communis, ait Sanctus. Cum nihil horum est,non dispensatio ed erudelis dissipatio est. Constat autem quod in his exemptionibus in ista Bulla prohibitis quae sunt utique dispensationes) non interuenit necessitas, vel utilitas boni communis, sed illius distipatio , ut Papa innuit in proaemio istius Bullae ,&mox ostendam. Secundo principaliter probo, quia ex priuilegiis in hae Bulla reuocatis nascitur ut plurim ira inquietudo,dolor, & murmuratio in aliis bonis Religiosis,&occasio saei edi similia fine priuilegiis illis: quando vident alios adolescentiores qui ncin laborauerunt
in Religione talibus priuilegiis munitos ζ sibi senioribus anteferri,qui in Religione portarunt pondus diei,& aestus. Facit ad intentum querela illa erariorum vineae , qui contra patremfamilias Maeli. 2z.maxm0
529쪽
rarunt. eo quod sibi secerit pares in praemio illos qui una hora tantum laborauerant, cum ipsi portauerint pondus diei, & aestus: & ex his priuilegiis non solum resultat fieri pares iuniores sed etiam fieri maiores illis qui totam vitam in choro, & aliis Religionis obsequiis consumpserunt. Facit pro eodem intento querimonia illa fratrum Ioseph. qis aegre tute uni fratrem iuniorem Ioseph sibi praeserri a patre in maioribus amoris indieiis illi exhibitis a patre, & in tunica particulari polymita , quam illi soli pater concessit. Facie denique ille versus Psalmi 62. in labore hominum non sunt σαad quem locum Lorinus explicat, idest: Gmmunia R ipublica onera deuitant, ct in aliorum hAmerose itaque rejciunt. Et subdit Psabnus: ideo tenuit eos sua perbia 9c. Alia multa pollent incommoda reserri orta ex his exemptionibus, dc priuilegiis, quae omitto bἔeuitatis gratia, quae tamen psudenteS, graues, ac Telamies Religiosi,& sciunt,& dolent. P
Vtrum haec Bulla obliget in Regno Portu galba.
3 . on desuerunt qui dicerent hanc Bullam non . ia Lil obligare Religiosos existentes in Portugallia ducti forte ex eo quod Papa in illa loquitur in communi de Religiosis prouinciarum Hispaniae: Regnum vero Portugalliae semper fuit habitum pro regno separato ab Hispania. Quod subterfugiu, 1eu motivum puto omnino friuolum, & nullum. Probo imprimis quia Papa Bullam concedens concessit illDra adpeti
530쪽
tior em , & intentionem Regis Catholici,eiusque intentioni Papa se accommodauit in illius concessionerAt Rex Catholicus illam impetrans clare sisnificat se illam impetrasse etiam pro Portu gallia, cum scribat epistolas lingulis praelatis Portugalliae, ut illam exequantur:ergo obligat in Portugallia. Confirmatur clarissimo exemplo: Nam communis est opinio Theologorum , quod cum aliquis impetrat a iudice Ecclesiastico aliquam excommunicationem contra scientesὰ vel detinentes rem aliquam, iudex Ecclesiasticus ita se accommodat interitioni impetrantis excommunicationem, ut nolit per illam ligari nisi illos, quos impetrans ligati voluerit,ut tenet inter alios Henriq. rem. 2.
cum ergo Papa hanc Bullam c6cesserit ad petitionem Regis Catholici illius se intentioni accommodaris. Et Rex per suam epistolam declaret se etiam pro Portu gallia illam impetrasse : quae dubitatio manere potestillam in Porthigallia locum habere λSecundo lex gene taliter loquens,generaliter est intelligenda, iuxta mulintos textus citatos a Nauar. lib. 3. consitora m tit..e regia.
consilio 79. m m. i. sed ista Bulla est lex generalis pro Hassipania,& loquitur generaliter, illis verbis , In Hi staniarum regnisnde in aliis verbis postea videlicet in dicitis regnis, 3c Portugallia in Descriptione terrarum est regnum Hispaniae, & subiectum regi Hispaniae , ergo intelligefida est omnino etiam pro Portu gallia. Tertio
probatur omnino ex multis quae docte, & essicaciter tradit Pensia in director. Inquis insin. fol. I J I. in quo da titulo , quomodo probetur extra uagantium authoritas 2φ.s Iam non obstat: ubi probat quod Bulla Papae directa Inquisitoribus umia scitis talis extenditur etiam aci Inquisitores aliarum urbium, ubicumqtre eadem est Eic 3