장음표시 사용
591쪽
tes tot abhinc annis tale peccatum in illo exhibend non aduerterint, quale noster Author in illo subodoratur Z Cur tot sum. Pontis a tot saeculis de tali iuramento conscii, non illud peccaminosum iudiearunt,
nec condemnarunt Θ Cur etiam multi Doctores maxime Recentiores piissimi pariter , & doctissimi, quorum non est numeruS , praedictum iuramentum recolentes, non solum peccati non arguunt, sed cum gaudio,& approbatione citant, imo& approbant 42 Denique ostendat hic Author , cui decreto Pontificio contradicat statutum faectum de iuranda defensione Deiparae ab originali. Numquam enim Ostendet. Si enim Concilium Tridentinuin , & omnes Bullae Pontificum iam citatae permittunt tenere Vtramuis opinionem , quomodo credendum est quod prohibeant me firmiter proponere,imo dc iurare me defensurum opinionem Scoti, quam libere possum eligere 43 Hinc manet perspicuum quam calumniose dicat Author praedicto iuramento approbari peccatum. Sinnim sentit peccare nos de sendendo opinionem Sco-ti,ultra calumniam nobis illatam, incurrit poenas po- sitas a Pontificibus contra damnantes peccati alterutra opinionem. Adde quod iurando pro Scoti opinione defendenda, non approbatur peccatum, sed potius actus pius, religiosus, & laudabilis, ut manet probatum in quaestione prooemii, de hoc enim actu exhibetur iuramentum: nec proinde sic iurare,est fulciri opinionem nostram peccatis, sed iuramento licito,& laudabili, a sum. Pontificibus cognito,& tolerato,& a tot, ac tam piis, &dochis viris exhibito. Vnde neque timendum est ultimum dictum propositionis, seu comminatio Authoris ; quod scilicet Deus hoc aliquando iudicabit,vel vindicabit. Quin potius ego maiori fundamento
592쪽
damento aut horem moneo quod iure diuinam vindictam poterit timere . si illum non poeniteat suae pro teruiae, vel audaciae in his propolitionibus essulae,Conistra Papam, Regem, & catholicos deuotos in cultu Deiparae.
Ad decimam tertiam. DEcima tertia propositio sic habet. Reges Aragoniae per suam legem de semper deffendenda opinione Scoti , praetenderunt quod Papale conformet decretis principum secularium:& per talem legem praeuenerunt iudicium Sedis Apostolicae. 4 3 O absurdam, & calumniosam illationem contra Reges Aragoniae adeo pios Ioannem Primum,& Ioa-nem Secundum illius regni Si enim hi pro sua de hi tione in Matre Dei suiq; regni pace statuerunt senapecia culturos se itum Conceptionis Dei parae cum titulo immaculatae,aut ne in suo Regno aliter praedicaretur, quomodo per hoc sellum voluerunt Papam se conformare illorum statuto, vel decreto Θ Quae verba posuerunt Reges in illo suo decreto significativa huius intenti, vel imperij, ut Papa illorum decretis stare deberet 3 nullum profecto verbum, vel inditium talis des deri j in illis reperitur. Nouerunt potius piissimi Reges in rebus fidei supremi pastoris Papae leges spectare, illisque promptissime obedire. Nunquam enim intendunt Sedi Apostolicae leges praescribere, nec suosa isto obligare ad Regiam legem sequedam. Imo conside ro in hoc nostrum Authorem peius sentire de suis piis Regibus Aragoniae, quam post et sentire de Iacobo Rege Angliae : nam hic profitetur falsissime se esse
caput Ecclesiae Anglicanae, non tamen dicit se printen-
593쪽
dere,quod summ. Pontifex se consormet legibus Angliae ab eodem Iacobo conditis At N.Author hanc calumniam Regibus Aragoniae infert, quod praetenderint Papam suis legibus consormari, quod illis nunquam venit in mentem. Neque vero factum iesum, seu lex illa Regum;ex se erat potens ut Papam lecum traheret ad idem faciendum. Nam liberum semper
fuit sum .Pontifici eandem legem corrigere,seu annullare , si eam videret errorem continentem, sicut iam
alii sum. Pontifices secerunt annullando aliquas lege latas a Regibus, quas fidelibus nocivas este intelligebant. Alias dicendum ellet quod multi Reges, qui in
suis Regnis leges condiderunt pertinentes ad cultum Dei,& animarum salutem, per hoc voluerunt trahere Papas ut se conformarent legibus ipsorum Regum, quod nullo modo est dicendum. Legatur Petr. de Oie-da Societ. Iesu in suo tradi.de Concep/ol. I 1 fag. 2. Vbi citat has leges Regum Aragonue, & nihil tale de ipsis suspicatur, imo magnifice de iisdem loquitur: legatur
idem P. Pineida in sua explicatione ad legem Ioannis L. Resis M agon. in qua illum de tali lege non damnat, sed potius haudat.Imo & ioannes II. eiusdem Aragon. Rex in sua lege quam tulit du cultu Conceptionis Dei. Pare, quam transcribit idem P. Pineida in fine sui traetatus,nullo modo innuit velle se ut papa suae illi legi Consormetur: quin potius addit se illam legem condere , ut se conformet cum Concilio Basiliens. cuius definitioni, etiam non validae ut de fide voluit se conformare.)Si ergo Rex ille se consormauit cum Concilio inualido,& Acephalo sic definiente,quomodo vellet Papam caput Ecclesiae consormari legibus eiuslem Regis Z verba Regis omitto, videre illa poteris apud Pind.cit.loco,post medium legis ibi transcriptae.
594쪽
Quod tandem asserit Author praedictos Reges Aragon. sua illa lege praeuenit se iudicium Sedis Apostolicae, sit per haec verba praeuenire iudicium intelliis git,quod usurpaverunt iurisdictionem Papae, male id colligit: & de hoc dicemus in rei p. ad I 6. propositionem, ubi Author id clare obiicit praedictis Regibus. Sed pro isto Doctore,hoc verbum prquenire iudicium volo explicare : & dico quod praedicti Reges Aragon. in hoc sensu secto suo, vel lege sua praeuenerunt iudicium Sedis Apostolicae, quia defendentes immunitatem Conceptionis Deiparae,praeuenerunt,& anticipare secerunt, quod speramus facturum Papam in futurum, ferendo legem,ac definiendo de fide opinionem Scoti,si ipsi consonum videatur. Haec enim praeuentio seu expectatio non est culpabilis, neque Sedi Apostolicae iniuriosa. Declaro praedicta per illam sententiam D.Ambroiij lib. I.de Abraham Patriarcha cap. 2.ubi laudans Patriarchantiquod relicta patria amicis,&c. Deia fuerit secutus per terras longinquas , & alienas sic ait: Facto praeuenit Abraham didia sapientu, ct semim Deum exivit de terra sua,Id est, Abraham suo facto relinquendi omnia,praeuenit,id est antea Dcit,quod postea Philosophi docuerunt de temporalibus relinquendis;imo ει quod postea Christus Dominus eonsuluit Circa omnia relinquenda propter illum.Sie etiam a simili: Reges Aragoniae , sua illa lege de desendenda praeseruatione Dei parae ab originali,praeuenerunt, seu antea seis Cerui, quod fortassis postea iudicabit Ecclesia id ipsum definiendo, quod illi Reges antea fecerunt, non definiendo tamen, quia id nec potuerunt, neque tutentarunt : Sed puto nostrum Authorem hanc sui dichi b nam expositionem non admissurum: si vero illi displiceat,aliis fortasse non displicebit aliquando. o 3
595쪽
Ad decimamquartam. DEcin aquarta propositio contendit, ciuitatem Caesaraugustanam non potuisse limare, vel vota re defensionem Dei parae ab originali, neque hoc potuisse facere urbes alias circumuicina S. s Respondeo licite potuiste, sicut iam satis, supe que conitat ex quaestione prooemiali, δc ex responsionibus ad particulares propositiones praecedentes, in quibus probauinuis hoc iuramentum , & votum esse de actu pio, religioso,& laudabili,miraculis confirmato,& ab Ecclesia tolerato,& toties practicato.
Ad decimam quintam. IN decimaquinta propositione asserit,defendere pro
seruationem Dei parae ab originali non esse materiam Voti, nec iurainenti. Huius oppositum etiam abunde probauimus in quaestione prooemiali, & in multis aliis responsionibus, neque opusest aliquid amplius ad istam propositionem respondere.
Ad decimam sextam. Ecima sexta propositio continet, quod Reges A-I ragoniae, maxime Ioannes II. usurparunt sibi authoritatem Papae, praecipientes ne praedicaretur ad populum Deiparam caruisse originali, & quod talem legem Scere non potuerunt. 6 Fundari videtur hic Author in eo quod Ioannesi I. Rex Aragoniae in illa sua lege transcripta a Pinedacitato tractatu in Responsion. ad i 3. punit exilio prae-cticatorea aliter praedicantes contra tuam legem, iam
596쪽
vero Princeps saecularis non potest punire personas exemptas quales sunt Clerici, vel Religiosi praedicatores. Secundo fundari potest , quod praedicti Reges
Aragoniae statuentes legem circa Conceptionem Dei- Parae, tulerunt legem de re spirituali, dc ecclesiastica, ut patet:& costat ex multis locis,& Docto cibus viri uique iuris quod princeps sarcularis non potest serre legem in spiritualibus pro regimine Ecclesiae, ut habetur tota dist. 96.in decreto, oc tradit Suar. lib. s. contra Regem Anglia casit. 7. ct s. ac proinde Reges Aragoniae condentes legem de re Ecclesiastica usurpaste
videntur iurisdictionem summi Pontificis. 47 Ad haec duo argumenta,primo responderi posset quidquid sit de culpa Regum illorum in lege illa ferenda ob defectum potestatis)non errasse ex parte materiae praecipi edo scilicet rem ex se illicitam;nam prae- Ceperunt rem piam, & licitam, ut patet ex dictis, de hoc nobis lassicit, quia nihil aliud praetendimus,quam ostendere hoc esse licitum, & saltem cadere poste sub lege a Papa concedenda, Sc sub voto , & iuramento. Secundo tamen nos in gratiam tam piorum Regum Aragoniae nitimur praedictos Reges defendere a culpa in predictis legibus concededis. Primo quia bona fide fecerunt ducti impetu fidei , & zelo honoris Dei, Matrisque illius: constat autem apud omnes quod factum alias malum, si fiat bona fide excusare a peccato, maxime quando fit contra legem positivam tantum, quale hoc fuit,non contra legem naturalem:& in particulari, quod spectat ad primum argumentum de paena exiiij imposita a Ioanne II. praedicatoribus contra suam legem praedicantibus, quae sunt personae exemptae,eidem talis facit Pater Pineta citato tractatu ad imgem 'vannis primi adreertentia a I sol. 47. pag. R. f. Todas
597쪽
estra rarones fol. 8. ubi dicit lesem magis esse conseminatiuam, quam executivam, seu esse solum ad terrorem absque animo executionis Non enim lex praecipit ut Ministri Regis ducant ad exilium aliter praediis cantes, sed quod ipsi Religiosi sponte exeant a Regno pro bono pacis: quod explicare videtur alio verbo ibi. addito: scilicet, aliter praedicantes incursuros indignationem Regis, Rege videlicet amplius in illis no comoplacituro : leti fiant sicut inimici Regis, ut ait Pinedia Nam teste ibidem eodem Pineda differunt valde ali. quem Regem condere legem obligantem etiam clericos, & eandem legem mandare exequi etiam in clericis per ministros Reg. & hae moderationes, ait Pi-neda , in illa lege concurrerunt. Vide quae ibidem ait Pineda f praecedente Mas en et caseo. 8 Ad secundum argumentum, quod scilicet princeps saecularis non pollit condere legem de festis, &rebus spiritualibus Eccletiasticis , respondet Pinedacita; eroxime g.Mas en et caseo ct f antecedente , veniem do pites,in summa dicens ex communi sententia, poste principes saeculares condere legem de rebus Ecclesia sticis in hoc seusu, quod legem possunt condere st tuentem paenas quibus obligent subditos ut magis ob sement leges Ecclesiasticas,& sic fecisse illos pios Reges Aragoniae in fauorem rei Ecclesiasticae, condendo leges quo magis voluntas Ecclesiae, ac summi Pontificis executioni daretur. Sed clarius soluitur argumentum ex traditis a SuareZ tom.de legibus lib. q. q. ιI.nu.
II .9 sqq. ubi tradit posse aliquando unam,& eandem materiam pertinere ad potestatem Ecclesiiasticam , dc ad potestatem ciuilem, quia scilicet materia Partim temporalis est partim Ecclesiastica: sunt enim etiam crimina aliqua mixti fori, & ab utraque potet ate pu
598쪽
niuntur,ut usura, sodomia, blasphemia, & similes inquitates:& proinde poterut lex Ecclesiastica,&ciuilis' simul versari circa unam materiam , quamuis magis competat ad Ecclesiasticam,quam ad ciuilem. Exemplum clarum est; nam causa matrimonialis, est causa Eccletiastica ut patet , dc tamen leges ciuiles in aliquiabus se intromittunt in illam, videlicet ratione dotis, adulterii: & leges ciuiles puniunt matrimonium clam destinum,& nuptias incestas,ut melius obseruetur lex Ecclesiastica, de quo optime Sanchez li. .de matri ἀθώ47. num. I 2. Idque tunc maxime locum habet, teste Suar. quando lex ciuilis neque contradicit Ecclesiastiacae, neque ab Ecclesia reprobatur.Cum ergo in multis Ecclesiis iam celebraretur festum Conceptionis ante
illos duos Reges Aragoniae, ut late, & docte deducit
P. AEgydius lib. 3 .de 'oncept. 7. 6.a. I. 3. I 3. festum enim hoc caepit in multis Ecclesiis anno I 2oo. leges vero
dictorum Regum fuerunt saltem ab anno I 3 8 o. sequiatur quod potuerint valide, ac pie praedicti Reges I gem condere pro lege Ecclesiastica melius obseruam da circa Deiparae Conceptionem. His omnibus adde
quod princeps sarcularis in similibus legibus suo gladio temporali subseruit gladio spirituali Ecclesiae iurata dictum in extrauag. Vna m sanctam. de maioritag. istobedient. ubi dicitur, duos esse gladios, spiritualem, dia temporalem, & hunc priori subseruire debere. Adde ultimo saltem Ioannem II. in sua lege praecipue intem disse obviare scandalis iam tunc ortis ex pnedicta opinione in populo praedicata contra Deiparae immuniatatem ab originali:& tunc clarius potuerat eam legem
condere pro tollendis tumultibus, & pro pace sui regni , & pro melius seruando sesto Conceptionis Deis parat ab Ecclesia iam celebrato.
599쪽
DEcimaseptima propositio continet, errare Episcopos Hispaniae, quando ad illorum instantiam exhibetur iuramentum , & fiunt vota de defendenda Deipara ab originali,& quod in hoc ut iupant aut horitatem Papae. 69 Iam in praecedetibus responsum manet ad utranque partem istius propositionis, cum probatum maneat hoc iuramentum este de repta, religiosa, laudabili, miraculis comprobata, & proinde, nec exhibenteS, nec iurantes facere rem illicitam. Item sicut probauimus duos illos Reges Aragoniae per suas leges circa Deiparae conceptionem non usurpasse iurisdimonem Papae: ita per easdem rationes probatum relinquitur, Episcopos hoc iuramentum fidelibus exhibentes non
Vsurpare potestatem summi Pontificis. Imo Episcopis magis hoc licitum eli, quam fuerit Regibus Arago
niae , tum quia materia Conceptionis est materia Ecclesiastica, & materia iuramenti. & voti ad Episcopos magis pertinet quam ad Reges, de quo proinde facilius postlint legem statuere in sua dioecesi,quam RegeSin suo regno. Si enim ut diximus in respons. I 2. princeps iacularis pro bono communi potest aliquibus exhibere iuramentum : a sortiori poterunt id Episcopi pro quiete,& bono comuni suae dioecesis. Adde quod Episcopi hanc legem non faciut incommuni ut obliget omnes: sed tantum sub conditione petunt ab ingredientibus aliquam societatem, vel confratriam libenter , ac voluntarie iurent de sensionem Dei parte ab originali. Neque in hoc Episcopi usurpant iurisdictionem Papae, ut iam diximus, dc ultra adiicio : quia ille
solurn dicitur aliquid usurpare, qui afluant id quod sibi non
600쪽
bi non licet, vel quod suum non est. At exhibere hoe iuramemum, & est licitum , & ad Episcopum potius pertinet,quam ad alium, cum sit praelatus,qui melius potest iudicare de causa Ecclesiastica , dc de materia
Ad decimam octavam. DEcima octava dicit Reges, & Praelatos, quibus incumbit pacificare populum sibi subieetiim, eumque firmare in obedientia Christi debere dispoia
re subditos ad id quod Papa orditiauerit:eos vero contrarium facere per hoc iuramentum exhibitum. so Fatemur primo ossicium Regum,& Praelatorum esse pacificare populum, illumque continere in obedientia Christi &e. sed negamus per hoc iuramentum id essici, quod Author dicit,videlicet inquietari populum , nec manere dispositum ad id quod Papa ordin rit: tale enim iuramentum non continet aliquid quod iurantem auertat ab obedientia Papae, sed semper ille manet paratus defendere opinionem Scoti quandiu Papa non contradixerit, eo modo quo Parisiensesi rantes a ducentis annis, neque inquietant populum, neque auertuntur ab obedientia, ac dispositione summi Pontificis. Neque propter hoc iuramentum exorti sunt tumultus, & scandala Ualentiae , vel Cesaraugustae, vel Hispali, sed ex eo quod in publico diceretur Dei param habuiste originale, quod populi deuotio
audire non patitur,Secundo,dictum iuxamentum m
gis firmat populum in obedientia Christi, cum enim per illud magis firmentur fideles in amore ac deuotione Dei parae Matris, ut patet:ex consequenti, magiS af
fecti manent ad Christum filium, ac proinde in eius obedientia magis fixmantur sicut a contrario si Dcipa-