장음표시 사용
821쪽
tiam quoad illud cuius causa fuit, & ita poteritgratii este subreptilia quoad unum,& valida quoad aliud. In
hoc vero casu nullum salium fuit narratum, ut proxime dixi , licet haerit omisium verum non pertinenta 6 Qua situm etiam fuit an fratres ,& consanguine huius foeminae impedientes ne illa professo declaretur ianita per iudices delegatos,metuentes amissionem bonorum temporalium illius quς illi possident,incur- Iant excommunicationem positam a Tridentino eo tra cogentes foeminas inuitas intrare in monasterium& in illo profiteri. Videntur enim hi fratres illam coingere ad professionem ,, vel saltem ad statum religiosum ZRespondi tamen me credere illos non incurrere: Nam lex paenalis, qualis est ista,stricte est interpretancla : dc is hi consanguinei non cogunt ut intret monast xium , neque ut habitum suscipiat, neque ut profite tuniam habitum suscepit,iam prosella est, solum pro rarit ne declaretur professio nulla , qui actus a Comolio Triden. non prohibetur expresse;& alias videntur habere ius ad defendenda bona temporalia, quaeptissident sibi delata per putatam prosellionem ior tis Secus dicendum , si illi in principio quam do illa inuita intrauit monasterium, illi inscienter cooperati sunt ad ingreL o sum. Vide quae dicta sunt supra
822쪽
De quadam donatione facta Monaserio
QVardam nobilis foemina vidua & habens filium,
eo morte sublato sepeliri fecit illum in quadam Ecclesia Monialium : eidem capellam particularem constituens cum particulari sepultura. Qua de causa eidem Ecclesiae donauit aliqua donaria , seu nativa. Vt lampadem, calicem, & candelabra argentea , & similia:eaque donauit absque scriptura,absoluto gratis.& sine ulla conditione apposita. Post multos annotapωdicta domina aedificauit unum Monasterium Monialium, ad cuius Ecclesiam vult transferre ossa fili, cum l.entia ordinarij. Quaesitum suit an post et prindicta domina simul cum ossibus filii transferre praedicta donaria quae dederat priori conventui, illaque auferre a priori Monasterio reuocando priorem don tionem Et quod pollit illam reuocare potest probari ex eo quod dicunt Theologi,& Iuristae, maxime D. Thom. Σ. 2 . quasi. I I.O .art. 3.ad 3.& alij,videlicet, donationem posse reuocari ex eo quod post illam superuenit notabilis mutatio rerum: scut votum mutatur laeu non obligat, si post votum mutatur notabiliter materia VO-ti. At in hoc casu post factam donationem priori M nasterio superuenit notabilis illa in utatio , qua sepultus filius in priori Ecclesia, transfertur ad Ecclesam nouam cum licentia ordinarii: ergo potest reuocari donatio facta priori Monasterio.Sccu ndo, haec domi-
823쪽
na Comitissa secit hanc donationem priori Monaste
rio intuitu filij ibi sepulti, & proinde filii tepultura ibi
posita videtur Histe finis ob quem illa donaria dedit priori Ecclesiae: cum ergo hodie per translationem filii sepulti ad aliam Ecclesiam,cesset finis ob quem facta est donatio, cessabit etiam ipsa donatio, iuxta illud dictum commune,quod celsante fine legis, celsat lex,& cellante fine cessant illa quae sint ad finem.
a C Oc non obstante , dico plaedi istam Comitis-ILI sam non posse cum ossibus filii deferre dona - .ria que dederat priori Monasterio,& proinde non posse reuocare priorem donationem. Probatur primo excommuni sententia Doctorum utriusque iuris dicentium donationem inter vivos, qualis fuit ista, factam abiolute sine conditione,&post traditionem rei donatae, non polle reuocari. Hoc inter alios affirmat', & refert Iulius Clarus in sua praxi liib. g. g. Donatio num. I. ubi citat leges, ela Dod res id asserentes: & ex Theologis tenet AZor tom. 3. tib i I .cap. 8 ubi citat etiam leges ciuiles : & habetur in iure canonico capite verum
μ' condit appositis. Et licet aliqui sint casus ob quos donatio poteth reuocari. lualis est ingratitudo, ela alij, in hac donatione nullus ex illis casibus interuenit. Cum ergo haec Comitissa donauerit praedicta donaria priori Monasterio donatione liberali, sine a ditione , & inter vitios, de fuerit acceptata a Monialibus prioris Monasterii illa possidentis pacifice per multos annos, no poterit illam reuocare. Accedit ratio pro ista communi sententia, nam si is qui aliquid alicui absolute donauit pollet ad libitum post multos annos donatio
824쪽
nem reuocare, sequerentur quotidie multae inquiet tiones,& scandala,tu motiva impatientiae, quae tamen
inconuenientia non sunt admittenda in Republicii Secundo idem probo ex eo quod tradit Rabel.tib. I .de donat.in genere quaest. 3 sect.3.f.Tertio dici potest,ubi citat,& sequitur Angelum , & Duennas dicentes, quod quando donator dat pro causa pia, censetur donare i reuocabiliter. Haec vero Co mitissa dedit praedicta donaria pro causa pia: Donauit enim Ecclesiae pro cultu
diuino, pro anima fit ij. & pro anima sua propria,quae
Omnes lunt causae piae , ut constat: ergo censenda est
donasse irrevocabiliter. Tertio hoc colligitur ex quadam epistola ipsius Comitissae scripta in quadam occasione ad Abbatissam prioris Conuentus , in qua petiuit ab illa ut sibi accommodaret pro certo se-1to celebrando candelabra , & lampadem, quae ipsa donauerat, promittens quod finito festo cade ui redderet praedictae Abbatistae : Cum ergo mutuo illa dominium in praedictum prius monasterium,& sic hodie non poterit illud priuare praedicto dominio aequisito. Quarto est quidam textus efficax ad hoc probandum desumptus ex D. Ambrosio,qui textus habetur in cap. Sunt qui opes i7. q. 4. ubi dicitur,quod dans aliquid Ecclesiae animo tumultuaιio,idest non plene deliberato,& cum impetu, facit donationem validam , ita ut si postea rem sic donatam velit reuocare ab Eeelesia, committat secrilegium. Haec autem Comitista praedicta donauit Ecclesiae non animo tumultuario, & indeliberato, sed animo quieto, Sc deuoto: ergo non poterat douationem reuocare. Quinto probatur ex eo quod
peteret , promittens reddituram se illa elIe, lignum clarum est illam conseilam esse quod dicta donaria dederat conventui irrevocabiliter transferendo illorum
825쪽
tradit Comitolus in suis Respon morataik7.M.num.1 1 ubi citans Felinum,& alios ait, quod si quis carens filiis aliquid donauit Ecclesiae, & post donationem eidem nati sunt filij, quos posset commode alere cum re illa iam donata Ecclesiae, non potest ad hoc reuocare donationem factam Ecclesiae, quia iuxta quandam glosiam ibi citatam, potior est causa pia, quam causa liberorum. Haec autem ComitiiIa donauerat Ecclesiae, illique non sunt nati filii, sed filiis carebat, neque indigebat rebus donatis ad sustentandum filium. Et confirmat ibiComitolus dicens, quod res donata imonasterio transiuit in dominium monasterij, quo non proinde potest priuari per reuocationem donationis, quae fuit ratio iam supra a nobis tacta. a Ad primum igitur argumentum in principio pro parte contraria positum,respondet Rahello libro IS. . Ih =rt . q. dicens, illud quod dicitur posse reuocari donationem , si post illam superuenit notabilis mutatio, intelligendum este, si talis mutatio superueniat ant quam res promissa tradatur donatario: Si enim iam tradita sit,non poterit reuocari. Praeterea intelligedum est illud, si permutationem superuenientem donatio reddatur illicita,vel inutilis donatario. Ut si promitti tur gladius homini,qui postea deuenit in amentiam furiam,cui proinde illicitum,& inutile est dare gladiu, id sic de aliis exemplis. In hoc vero casu ista mutatio superueniens donationi, idest translatio filii defuncti ad secudum monasterium superuenit post tradita iam illa donaria priori monasterio, SI per multos annos ab illo possessa. Praeterea haec donatio per istam mutationem superuenientem , filij ve defuncti transtationem non est facta illicita, vel inutilis priori monasterio, sed in illi valde utilis: ergo non potest reuocari per istam
826쪽
mutationem superuenientem. Ad secundum dico non valere hanc consequentiam. Dedit haec donaria intuitu filii ibi sepulti: ergo non existente ibi filio sepulto cessat ratio donationis,ita ut possit reuocari: non valet primo, quia dare illa donaria intuitu filij sepulti non fuit apponere conditionem donationi: intuitus enim. seu respectus ille non est conditio apposita quod ibi
manerent donaria quoadusque tantum maneret corpus fili1 , nihil enim tale fuit expressum in donatione. Secundo non valet consequentia , quia ille respectus. seu intuitus filii ibi sepulti, non fuit causa finalis don tionis, sed solum fuit causa impulima , leumouens ad donandum. Causa vero sinalis fuit gloria Dei, cultus Ecclesiae, filiis animae propriar,vel animae fili j .de hic finis non cessat pertranslationem fit ij desumsti ad secun dum monasterium.Tertio dico,quod licet illa donaria fuerint donata priori monasterio intuitu filii ibi sepultiti,prius monasterium haec dona non amittit, siquidem illa ex sua sola,& propria voluntate voluit lianc transitationem facere Declaro hoc ,exemplo omnino simili. In materia de matrimonio dicut Docho res mox cita di,quod si sponsus ante cotrachitin matrimonium mittit aliqua donaria sponse s quam vocant sponsalitiani largitatem) illa donaria dantur intuitu matrimon 3 turi ,& proinde sponsa acquirit dominium illorum, manentque propria illius: ita tame quod ii culpa illius
postea matrimonium non sequatur , illa donaria ante donata amittit, eu reuertuntur ad sponsum. Si vero econtra matrimonium non sequatur culpa sponsi, ipse illa perdit.& manent sponsae, ut omnes Doctores tradunt communiter, maxime Sanchez libro 6. ue matrimo uio diri. i 8 concit Ioiae a. & Rabello de obligamne iustitiae a. p. rie libro cubi citant alios Quod optime
827쪽
Reit ad nostrum casum Licet enim haec Comitissa donaria illa dederit priori monasterio intuitu filii ibi sepulti: cum tamen transsatio filii ex hoc loco fiat solum
ex sua causa, & propria voluntate monasterio sere repugnante , & non consentiente: praedictum monast xium non debet donaria antiqua amittere,eum fili, sepultura ibi perpetua non cesset culpa monasteIii, sed veita dicam culpa Comitissς filium transserentis.
3 In fine duo aduerto. Primum est,quod si Abbatissa prioris Monasterii ad solam petitionem Comitissae illi
donaret omnia antiqua donaria,quae dederat, Abbatissa peccaret mortaliter, & incurret poenas positas Coimita alienantes bona Ecclesiae. Alienaret enim in hoc bona Ecclesiae pretiosa, quorum dominium monast rium vere acquisiverat. Secundum est, quod si forte Comitissa impetraret a Sum. Pontifice Bullam,ut cum
ossibus filii transerret etiam donaria illa quae dederat Priori monasterio, praesumi potest,quod talis Bulla sit subreptilia ob narrationem alicuius falsi, ut quod dictum fuerit Papae illa donaria donata fuisse priori m nasterio sub conditione, quandiu scilicet ibi manerent sepulta ossa filii, vel quid simile Et proinde contra talem Bullam posset ad Papam recurri per supplic tionemr cum sit res certisuma apud Doctores, quod nunquam Princeps, vel Papa concedit aliquid cum praeiudicio tertij, nec per tua priuilegia intendit aliquem priuare iure iam sibi quaesito, ut inter alios tradit Suareg tom.de leg.ld.8. cap. 27. num. 9.citans ad hoc duo capita iuris canonici, & unam legem ciuilem. Attalis Bulla,si exiret,priuaret potius monasterium iure,
de dominio clare quaesito circa illa doliaria, & proinde postet praesumi subreptilia.
828쪽
De quadam licentia confirmata a Domino Collectore. . -' .
QVidam Generalis cuiusdam ordinis concessit licentiam certo Religioso ad certum quid facie vdum : iste confirmauit praedictam licentiam per U. Collectorem Apostolicum illius Regni. Finito ossicio D.Collectoris, illoque egresso a dicto Regiis , d alio succedente,praedictus Generalis pciedictam licentuuna se datam reuocauit. Et declaratux , quod quando P. Collector illam licentiam confirmauit, addidit, quod illi licentiae nullus contradiceret, sub poenae sau municationis, & priuatione actuum legitimosum.1 Quaeritur primo. An praedicta licentia sesuper v Iida sit etiam si D. Collector illam confirmans, ossicis finito sit egressus prouinciam 3 EU an sit necestari in illam confirmare per Collectorem iuccessorem oa Secundo quaeritur, an Praelati Religionis posIuit praedictam licentiam reuocare,&annullare io 3 Quaeritur , an si Praelarus ordinis praedicto Relbgioso praecipiat ne utatur tali licentia, incurr tγγnas impositas a B collectore confirmatore illiust 4 An Religiosus cui talis licentia concelsa est a tς-neatur credere Praelato in seriori Religionis dicenti se trabere commissionem ad praedictam licentiam impediendam , sine eo quod litteras sate commissionis
829쪽
3 A D primum dico, praedictam licentiam sie
άα confirmatam validam este, & suum robur non amisisse,etiam postquam D. Collector praeteritus officium finiuit, & prouinciam fuit egrestus. Est expressum hoc a Sylvestro verb. delegatus quas. I 3. ubi ait, quod etiam si delegatus Papae finierit officiqm in persena, & sit prouinciam egrestus non finiunt constia tutiones eius se in prouincia, neque illa quae sunt facta,vel caepta per suos delegatos. Quod a fortiori locum habebit in dominis Collectoribus Regnorum,m ii sunt delegati ad uniuersitatem causarum. Delega- tus enim ad uniuersitatem causarum est ordinarius, ut late probat Sancheg ιδ. 3.de Matrim. di R. II. num. 2. Secundo probatur ex traditis ab eodem Sanchez lib. 8 de Matrim.disput. 28.num. 83. ubi multos citans resol-nlt quod licentia concessa alicui ad suscipiendos ordines, valida est etiam post mortem Episcopi concedentis.Tertio probatur ex eo quod tradit Nauar.consilio ψ. de cieracis non resident. m. a. ubi ait licentiam semel datam durare etiam post mortem concedentis , iuxta
capitulum.Si Rupergratia de ossis. Pelegati in s. dc glo1 iam ibi citatam. At ista licentia est data,& confirmatah D.Collectore authoritate Apostolica, & non est i e uocata a D.Collectore succctare:ergo valida est.Facit quod tradunt octo Doctores iuris canonici citati a
do , Quod si Praelatus regularis conferat beneficium certo Religiose,& Papa confirmet,non potest amplius Praelatus tale beneficium austerre. Licet autem itii Sanchez num 3 o. limitet id intelligi, dummodo Papasonfirme ex certa scientia ue caeteri tamen Authorcs loquun-
830쪽
loquuntur absolute. Et praeterea colormatio ex certa scientia solum est in usu apud Sum. Pontificem, non vero in caeteris Praelatis inferioribus. Hinc colligitur responsio ad id quod continet prima interrogatio, dicendum est enim non esse necestarium, quod ista liacentia confirmetur a nouo D. Collectore s uccedente. Si enim illa valida est,& iam confirmata, donec reuocetur iuxta supradicta,non indiget alia confirmatione: quod enim validum est, non oportet reualidari: ad eum modum quo in regulis iuris in6. dicit quaedam Regula: eum qui certus est non oportet amplius ce
3 Ad secundum quaesitum dico, nullum Praelatum Religionis polle praedictam licentiam confirmatam aD. Collectore annullare, vel reuocare. Constat clare quia inferior non potest annulla re legem superioris, ut definit Clementina Ne Romam. de eleetione. d alia iura. At Praelati ordinis sunt i a seriores D. Collectore Apostolico, qui illam confirmauit : ergo non possunt illam reuocare. Et declaratur exemplo. Si enim Generalis Ordinis confirmaret aliquam licentiam datam ab aliquo Prouinciali, iam taldi Prouincialis, qui illam prius dedit, non poterit illam reuocare , quia sic reuocaret licentiam Generalis superioris. Quod in nostro casu militat eodem modo. Ad tertium quaesitum dico , Praelatum Religionis impedientem talem licentiam incurrere poenas impositas a D.Collectore confirmante. Probatur, quia prior licentia data a Generali,& confirmata a D. Collectore iam non est solum licentia, sed transiuit etiam in mania datum,& ptaeceptum. qui aptae cepit D.Collector confirmans ne aliquis sibi inferior talem confirmationem