장음표시 사용
871쪽
sunt rest ingendae, non extendendae; idque praecipue quando militat diuersa ratio, ut hic militat iuxta Nauar. quia scilicet ordines minores non sunt sacramen. ta, & circa illorum omissionem committatur minus reccatum.Semper tamen dico, hunc peccasse grauissianae , & teneri ad suscipiendos ordines minores modo explicando statim in sequenti responsione.
Ad tertiam quaestionem. 4 Α D tertiam quaestionem dico,quod si hodie iste
Ix elericus responso sibi dato ab illo praedicat re, quietus est,cum bona fide , & ego sciam quod si illum monuero esse obligatum ad recipiendos ordines minores,ille contemnet metu infamiae,& supplicii de sic in sordescet perseverans ministrando in ordinibus receptis cum mala conscientia per totam vitam, in tali casu credo illum non este admonendum de obligatione recipiendi minores, sed relinquendum illum esse in tua bona fide. Probo hoc exhlo clarissimo a Theologis recepto, dicentibus, quod si in Saci amento confessionis consessarius ex coniecturis deprehendat aliquam, vel aliquem uxoratum publice, non contraxisse verum matrimonium propter clarum impedimentum dirimens ab illis ignoratum, & nihilominus constet Consessario satis probabiliter, quod si poenitentem moneat de remedio, & dispensatione qtuerenda, 3lle cotemnet,vel ob infamiam, vel ob supplicium, vel ob expensas faciendas in dispensatione obtinenda,& manebit in eodem statu cum mala conscientia accedendo ad non suam: in tali casu non est admonenia dus poenitens de illo impedi inc irro, sed relinquenaus in sua bona fide , ut in particulari docet Sanchez libro a. de
872쪽
a.de Matrimonio,Hqui. 3 8. num. s. cum multis & grauibus Doctoribus quos citat. Pro quo inter alia adducit SancheZ unum textum sumptum ex D. Augustino in cap. Si quis autem. de poenit. disti. τ . ubi D. Augustinus se ait: Siscirem non tibi prodesse,non te admonerem. Secu-do id probat Sanchea, quia nulla lex obligat nos adactus inutiles,& frustraneos. Tertio,quia no debemus alicui laqueum iniicere ad peccandum. Quae omnia applicari pollunt ,& debent ad nostrum casum de admonendo isto Clerico circa minores Ordines suscipiendos:Si enim sit probabile quod ex monitione plus peccabit modo praedicto, abstinendum est a monitione , Si vero sit spes quod acquiescet, monendus est ut ordines minores recipiat. Neque obstat quod citato loco ait Sanchez,illam doctrinam locum habere, qua-do paenitens habet ignorantiam inuincibilem impedimenti,& habet bonam fidem: At clericus de quo agiamus non habuit ignoratiam inuincibilem nec bonam
fidem, cum omiserit ordines minores ex Contemptu,& proinde ex malitia. Ad hoc enim dico quod licet iste elericus habuerit malam fidem in principio quando maiores sine minoribus recepit. Hodie tamen potest habere bonam fidem propter dictum praedicatoris sibi dicentis,& rationes allegantis ad probandum quod
hodie ob rationes adductas non teneatur minores recipere cum metu infamiae, supplicii, expensarum, si sorte Episcopus arguat illum quod etiam ea de causa irregularitates contraxerit. Denique facit ad hoc idquod diximus in proxime pra cedenti g. Qui incipit
873쪽
s Λ D quartam quaestione dico , quod si talis Cle-
α ricus habet bonam fidem qua credit se non te. neri ad minores Ordin. suscipiendos,tunc sic celebras.& alios Ordines exerces, non incurrit in aliquam censuram,uel poenam Ecclesialticam proinde non pec- .cat. Probatur clare ex eo quod tradit Nauarrus in summa latina cap. 1 num. I S. dicens,quod qui bona fide recipit ordines sacros putans se esse legitimum, cum a parte rei sit illegitimus, vel illos sus ceperit ante debitam aetatem , cogitans se illam habere facta prius diligentia,talis non incurrit ullam paenam propter bonam fidem , quam habuit. Et adhuc plus est quod ait idem
Nauarrus citato capite mim. 2 videlicet quod qui habet unam censuram reseruatam,& caret confessore,
qui possit illum absoluere, ut si sit censura Bullae Caenae
Domini, Sc alias si non celebret famae periculum incurrat, vel scandalum resultabit: iste talis contritus , 8c consessus de aliis peccatis a quibus potest absolui poterit celebrare sine incursu alicuius irregula citatis:quiae tunc praeualet praeceptum naturale conseruandi propriam famam praecepto positivo Ecclesiastico de non celebrando cum censura. Idem tenet Henriqueet tomo 2. lib. I 3.cap.21. . s.cum aliis ibi citatis; & Rod rigueZin sum. Ie .cV. I 66. concias. I. citans alios: ergo si iste Clericus fuerit in bona fide, ut supponimus, Sc credacse habere rationes suffcietes ad deponendum dubium practicatum,no peccabit, neque incurret aliquam pab nam Ecclesiasticam, iuxta praedicta ex citatis Dochoribus. Facit adhuc pro hac parte, quod tradit Henriquearomo 2. libro IO. F. 2.videlicet, quod qui iteraret ordines minores scienter,non esset irregularis, Sc
874쪽
citat in glossa littera N. Scotu Palludanum, Sotum, Castro,& alios.Et rationem assignat, quia in iure non inuenitur irregularitas posita contra iterantem ordines Minores. Comunis verδ opinio docet non esse curandum de irregularitate illa,quae non reperitur in iure posita, & expressa: quod etiam facit ad Irobandum id quod supra diximus paenas impositas co ra promotos male , vel per saltum ad Ordines non intelligi de male promotis in Ordinibus minoribus. Sub censura sanctae Romanae Ecclesiae,& Doctorum.
De quodam Religiose reclamante contra suam prassionem pos quinquennium. QVidam prosessiis in quodam ordine Mendica
tium commisit culpas dignas magno supplicio post annum decimumquintum suet professionis:Cumque illum praelatus punire vellet pro commissis culpis; respondit, se non esse vere prosellum eo quod professionem emisisset ante annum decimum sextum suae aetatis completum. Ad haec dixit praelatus se non posIereclamationem illam acceptare , nec probatione aetatis,eo quod Concilium Tridentinum sessione 2 s. capite 3 9-de Ragularibus,praecipiat ut no audiatur quisquam reclamans de nullitate suae professionis , niti id faciat intra quinquennium post professionem emissam: ille Verδ iam erat professus quindecim ab hinc annis. R elicauit subditus, se non sciui me hunc desectum aetatisium in tempore professionis, nisi duobus abhinc meri sibus
875쪽
sibus,idque ignorasse per totos illos annos quindecim, nunc autem cognouille talem defectum aetatis,&nullitatis pro sessionis: Illud vero quinquennium assignatum a Tridentino ad reclamandum a pro sessione, non esse numerandum a die professionis, sed a die notitiae,
quam pro sessus habuit de tali defectu: Se vero ante duos modo menses id sciuisse: & sic illi dixit quidam
aduocatus tacularis. Orta est igitur quaestio, an praedictum quinquennium assignatum a Concilio Tridentino pro reclamatione professi sit numerandum a die pro sessionis, an verb a die notitiae, quam habuit professus de nulli late suae pro sessionis. Et quod numerandum sit a die nstitiae,non vero a die professionis,uidetur probari exemplo adaequato fere in simili materia,quae talis est. Episcopus publicauit edictum,ut omnes qui scirent de tali furto, v.g. de nunciarent Episcopo intra dies triginta: Quidam,qui sciebat de furto non habuit notitiam huius edicti iii si 18.die post illius publicationem, dicunt graues Theologi, quod non tenetur denunciare post duos statim dies quando complentur triginta dies ausignati ab Episcopo: sed poterit expechare alios triginta dies ad denunciandum: quia sinquiunt) illi triginta di8, assignati ab Episcopo non debent numerari a die
publicationis talis edicti. Ita tenet HenriqueZ tom. 2.summae,lib. I 3.cap. I 8. 8c SuareZ tom. de censuris disp. 2 o.
ad finem illius dispurationis. Et rationem assignat Suarea, quia iste inculpabiliter ignorans diem publicationis,iton debet esse peioris conditionis in spatio dierum assignatorum, quam illi qui audierunt publicare; dc proinde si his dantur triginta dies , totidem dabuntur illi qui nouit post 18.dies. Quod optime conuenit nostro casui. I ii
876쪽
r His non obstantibus,dico quinquennium assigna. tum a Concilio Tridentino pro reclamatione profes.silanis,numerandum esse a die professionis, no n vero a die notitiae quam habuit proselliis de nullitate suae prosessionis.Sic tenet Sanchez lib. 7.de Matrim. disput. 37.quot, 2. num. I9. Vbi pro hac opinione solum citat Nauarrum clare illam habentem lib. i. consi. tit. de his
quae vi,consit. 6.cr in coram7ent. A. de Regia num7 I. vers. . Hanc etiam opinionem tenet Rod rigueZ tom. q.Addit. adsimma .verb. uictos,cap. 63 .cones. citat AZorium. Ponit tamen SancheZ rationes eiu caces, quas
confirmat multis,&grauibus Doctoribus. Prima eius ravo cst. Quia licet tempus non currat quando praefigitur in odium negligentiae alicuius, s detur ignorantia, i impedimentum: secus est quando tempus praefigitur non in odium negligentis, sed tu fauorem alterius, & hanc maiorem probat authoritate grauissimorum decem Doctorum: At quinquennium hoc non
est assignatum in odium negligentiae professi, sed in fauorem Religionis , ne longo tempore litibus molestetur ergo hoc quinquennium, debet currere prosen .so etiam ignoranti impedimentum. Et probat exemplo adducto per Balbum, in materia praescriptionis: nam tempus praescriptionis ipso iure procedit con a ignorantem, de ignorantia non impedit cursum praescriptionis, quia piae scriptionis ius concessiim est ob
bonam commune,&ad lites euiladas. sic etiam tem pus praefixum ad reclamandum a Tridentino, curret professo etiam ignoranti, propter bonum commune Religionis. Secundo probatur, quia numquam obuiaretur litibus, nec tranquillitas Religionis obtineretur, quod fuit intentum decreti illius Tridentini, si locus esset allegationi ignorantiae contra illius quinquen
877쪽
nium lapsum. Tertio probatur ex verbis citati decreti Tridentini: ait enim proseiIum non posse reclamare: Nisi intra quinquenntum tantum a die pros sonis. In quibus verbis notandum esFillud, A die professionis. Quod clare innuit a die professionis numerandum esse quin-.quennium. Deinde consideranda est dichio, Tantum quae exclusiva est, & assirmat id quod ponit, negans omnes alios casus praeter expressos, iuxta legem ob aes. Cod.de praediis Minorum, & cap. Cum Ecclesta Suttrina de causa possess. ergo excludit omnem computationem quinquenni j a die notitiae, S c. Praeterea dato quod haerationes non valerent, dato quod hic Religiosus impedimentum ignorauerit, δί cum iuramento affirmet se illud ignoralle usque ad annum I s . post pro se Dsionem , id quidem illi proderit quoad forum internum non verδ quoad forum externum: ut enim ait RodrigueZ tom.I. addit.adsim. cap. 2O6. ad finem citans Menochium,Gregorium LopeZ,& alios, in foro
externo nihil probat dictum ignorantis etiam si dicat cum iuramento. Religio vero in hoc catu pollidet, habet possessonem claram sui professi,quam non potest infirmare solum dictum subditi testificantis in
et Ad exemplum adductum in opposisum de ignorante publicationem edicti ex SuareZ, & HenriqueZ responderi potest iuxta primam rationem Sanchegallatam, videlicet illud tempus praefixum ab Episcopo ad denunciandum a ilignari in odium negligentiae qua habere poliunt denunciatores in non denunciando,& ideo tale tempus praefixum non currere ignoranti edictum, ut illi Doctores dicunt. Tempus Vero quinquennii a Concilio Tridentino praefixum non assignatur in odium negligontiae professi, ut ait Sanchea, sed
878쪽
propter bonum corninune Religionis, ut non inqui-xeretur litibus perpetuis: Et Ideo mirum non est e si quinquennium Concilii Tridentini currat contra professum ignorantem suum impedimentum: non vero currat contra ignorantem publicationem edicti pro de nunciatione facienda. Sub censura Romanae Ecclesiae,& DoctoIum.
De obligatione annexa quibusdam possessionibis
cuiusdam Conuιnim. QVidam Conuentus Montalium habebat aliquas possessiones imi biles sibi relictas aptis testatorious,cum obligatione ut singulis annis pro suis animabus iuberent celebrari certam copiam Missarum,& ossiciorum in Conuentu quodam Religiosorum eiusdem ciuitatis. Ad quem hanc addiderunt clausulam in testamentis, quod nullo unquam tempore,qua- .cunque via praedictae possessiones possent a Monialibus vendi,vel alienari. Successu temporis, ob malum regimen , Conuentus Montalium incidit in magnam egestatem,& contraxit multa debita apud multos creditores. Instantibus vero his creditoribus, iustitiae siecularis ministri in foro publice vendiderunt dictas pollestones quibus erant annexae missie multae,& offici i . Religiosi Conuentus praedicti petierunt,ut Abba- issa Monialium sibi solueret Missas, & ossicia ad quae icb ntur ex institutione testatorum,qui Monialibus pci e Iones reliquerant cum obligatione procurandi,
879쪽
randi, ut illa ossicia & Missae dicerentur in Conuentueorumdem Fratrum. Abbatissa respondebat se, & suu Conuentum iam deobligari a tali solutione Missarum, eo quod iam non possiderent possessiones illas quibus talis obligatio Missarum annexa fuerat, & proinde illam obligationem Missarum pertinere ad illos qui hodie possidebant praedictas possessiones. Quaeritur, an praedicta obligatio curandi ut illae
Missae dicantur manserit apud Moniales,an vero transierit cum illis possessionibus ad illos qui illas hodie possident ' Et quidem videtur illa obligatio mansisse
apud Moniales, nam ipsis tantum a testatoribus illa obligatio iniuncta est, non vero illis qui hodie possessones possident. Si autem praedictae Moniales sua culpa praedictas possessiones amiserunt, sibi imputent.
Nemo enim ex sua culpa debet lucrum reportare, ut Doctores dicunt communiter. Prςterea secundo,tenebatur saltem Abbatissa quando sibi ademptae sunt illae posse iliones ob debita, protestari coram iudice, Ut iuberet illis quibus dictas possessiones tradebat, quod ipsi haberent illam obligationem Missarum dicenda-
Ium; quam monitionem, vel protestationem si Abbatista non fecit, videtur etiam ex hoc capite mane re eum illa Missarum obligatione. Ad eum modum , quo, si venditor non manifestat emptori vitium occultum rei venditq,vel seruitutes agri venditi,vel obligationes rei venditae,manet venditor cum illis obligationibus , de tenetur in conscientia ad omnia damna emptori subsecuta, prout Doctores communiter dicunt in materia de emption.Gr vendit. ac proinde si Abbatissa non monuit Iudicem, vel creditores quando
illae possest;ones sibi ademptae sunt, de obligatione Missarum illis annexa, videtur apud Abbatissam, dc
880쪽
ipsus Conuentum praediista obligatio manere. a Pro solutione praemitto,quod licet confiscatio Regis proprie sit, quado Rex ausseri ab aliquo bona tem poralia propter culpas commissas in Deum,vel in Regem in sibi Regi applicat: tamen suo modo etiam dici potest confiscatio, leu fiscus, quando Rex aufert ab aliquo bona sua temporalia ob debita, quae alicui debet , dc illa adiudicat creditori cui debet ; utrobique enim interuenit ablatio bonorum facta aut horitate
Regis, & per accidens est: quod fiat propter crimina, Ves propter debita; & argumentum a simili habet vim apud Doctores, ut in multis casibus passim videmus. Hoc posito. a Ad praesens dubium respondeo, mihi satis probabile videri, quod Conuentus Montalium, de quo agitur, non tenetur ad obligationem Mistarum praedictarum impositam postessionibus sibi ademptis. Probo hoc primo ex 'Ragula ue s.de Regulam is in 6. quae sic habet .suisentit commodumsentire debet 2 onm-σ e contra, id eli. Lui non sentit com-odum non debet sentire onus. Sed Conuentus iste Monialium non sentit commodum illarum pollectionum,ergo non debet sentire onus Mi DLi mra dicendarum. Secundo constat ex iure, quod Iestianiit cum onere suo. Cap. Ex litteris. de pignorib s. dccap forulis.de decimis de cap. Cum non sit in homine 6. qua l. i. At posIhusones piaedictie habentes illam obligationem Millarum transierunt ad alios dominos: ergo cum illis transire debuit onus Millarum dicendo Iumaertio inhaerendo exemplo proxime posito de fisco , quod diximus habere magnam sunt litudinem cum ista ademptione possessionum facta aut horitate Regis, adduco propriisIim arri doctrinam traditam per