Metaphysica transcendens, sive Disputationes scholasticae, super universam materiam naturalem clarâ brevitate, & magnâ claritate concinnatae, ... Authore P. Woltero Schopen, de Juliaco, ..

발행: 1697년

분량: 255페이지

출처: archive.org

분류: 철학

121쪽

tri v. g. sit etiam existentia physica Pauli , sicut de gradibus metaphysicis dici potest.. Obiectiones in contrarium stolvi,& conciliari possunt ex his, & taedio assicior cum tot Authores fuse hac de re egerint, & vix ullus statum perceperit, vel abunde declaraverit. Videatur Lesemandet, Sarichra in methodo Lulliana. Mastrius, Kirch rus, & alij magis obvij.

QUAESTIO III.

DIco et dependenter a fide datur quoad nos personalitas creata realiter uistin m a natura & singularitate, consiliens inpositiva realitate Circumscribi solita pennegationes actualis & aptitudinalis independentiae in ordine ad potentiam naturalem. Conclusio est Scoti probabilem censientis oppositam, quam plurimi Scottiastae de mente Doctoris altercantes amplectuntur, scilicet oppositam quod in negativo consistat, nostra vero conclusio est ita schola Thom istica,ac Neu tristica frequentior,&eam Lychetus insignis Scoti interia pres pro rostris tuetur. Explicatur: primo dicitur qubd dependenter a fide detur quoad nos, nam ex Mde habemus qu6d Verbum assumpserit ci turam humanam singularem , sed non peser i R

122쪽

onalitatem Creatam, proinde id Christi ni reperierunt, quod esto semper fuerat, - non tamen puris PhiloQphis innotuerat, ex quo S patet personalitatem realiter di, ἰ ninguia singularitate; deinde revidenda sunt quaedam de individuo, ejusque print Cipio in Logica et Praeterea sciendum esti quod illud nomen subsistentia significet idem quod hypostasis, & quondam malo

confundebatur cum substantia, quod morio non licet facere 3 insuper quod subsinentia voCetur personalitas, suppositalitas, prout declaravi in Logica. Quibus Communiter receptis disputatur, an subsi sentia sit quid positivi, an verb formalia ter duplex negatio, qua natura reddatur incommunicabiliter alteri existens ut quo, S ut quod: posterius pro vera Scoti opinione tenent Faber, Meurisse de pytigianis de incarnatione speculativa morali, M strius &CompendiatoreS primum.

i Probatur primo : personalitas in divinis est quid positivum, & personalitas Verbi supplet personalitatem creatam; Eri illa Creata quae suppletur est etiam quid posit,

Respondent: esse plurimas disparitates, quia fides nos docet divinas persbnalitates esse positivas,dcillas assignat, neC Omnia in creatis debent esse, quae in divinis, H 4 . nam

123쪽

nam ibi sapientia est substantia, in creatis accidens. Contra: in creatis personalitatem dari, constat dependenter a fide; Edii etiam assimilanda est divinis personalbiacibus,si nulla infinitas sequatur, sed haee non sequitur , ut ipsi Scotistae docerit; Edii resip sio &retorsio nulla. Confirmatur: Mastrius vocat negationes nisu ς Ergo cum SS. BR & Concilia dicant, Verbum supplere, & consumere persionalitatem Creatam , haec negatis diCi nequit. Respondent Compendiatores: esse nihil comparative ad ens positivum. C. simpliciter N. Contra: Mastrius disp..R. ri .278.& alibi, inquit: nec cum addito debere vacari ens; E d purum nihil docet eas esse, sed hoc dato, qudd sint negationesentia i at ipse tradidi , adhuc in sis nequit Consistere permnalitas creata, nam omnis negatio iundatur in aliquo positivo. Respondent: illas negationes scindari in positivo quae repugnantiam inserunt, qualis est negatio communicabilitatis comstquens ad personalitatem divinam. C. quascunq; negationes fundari in positiv N. & hoc valet quoque pro disparitate iriter divinam & creatam. Contra: etiam natura creata non repugnat communiCari specificatrue personata repugnantia simpliciter, repugnat tamen naturaliter comm

124쪽

-8 romunicari. Nec dicas: hanc esse repu- gnantiam improprie, nam bene dico, rem Pugnat amari a Deo sine gratia inhaerente: vieinde omnis negatio in positivo fundatur, sed nequit fundari in natura, vel sim Rulaxitate; Ergo &c. Probatur Minor rnegationes immediate in natura fundari solitae, sunt so aliter inseparabiles, V, g.

negatio naturae ligni in lapide Sc. atqui negationes istae sunt actu separatae 3 Ergo

Probatur secundo: persbnalitas, prae scindendo an consistat in positivo, Vel negativo, vel importat perfectionem vel non, quidquid dixerint impugnabo ; si Primum, in quocunque illam constituant, deerit Christo quod nobis improperant Adversarii, si secundum, esto in positivo consistat, non deerit Christo persectio, ut; nobis imputant sequi. Nec diCas et sorς persectionem si in positivo consistat, non

autem si in negativo , nam praeter perse ctionem entis nulla convenit divinae personalitati ,' Ergo nec creatae. Confirmatur di individuatio est gradus positivus; Ergo & permnalitas , utrinque enim conis Ceptum objectivum habes per negationes explicari 2litum. Obiicies et si persensitas creata esset

quid positivum, deesset Christo persectio, is

125쪽

& natura humana Christi sine illa perserictione sibi debita foret in statu violento, imo illa esset iri assumptibilis indeque curabilis. Respondeo: quod sit perfectio

personalis non naturae, & quod eX ratione sua somali sit inassumptibilis, imo & inc rabilis negative,nam curari convenit physico homini , soret autem in statu violemto , si non suppleretur aeque per aliam: tas secus N. imo & hoc retorqueri posset. Si quaeras: an possit separari Z dico quod sie' non mutuo, v. g. natura potest esse sine DC personalitate, at personat itas nequie esse sine aliqua saltem natura ue imo & -- tura disiunctive tantum potest separaria personalitate ; si petas: an sit accidens, vel substantiae dico esse formalitatem meo physicam personalem, sicut singularitas est gradus individualis, S ultimate dico cum Caietano,eme entitatem personalem CX ratione sua talem, v. g. inassumptibilem, de hoc modo omnia solvi ipse Metitisse fat tur ; hinc nec oritur compositio cum sit formalitas completiva in esse perssinalis De his plura in Theologicis.

DISPUTATIO ULDe Die Rationis

, Iperest agere desinoe rationis per asse H sum indisecte, ut ejus impossibilitas

126쪽

Proprie considerationis metaphysicae inmotescat, nam a reali& rationis per dissem stim ad minus inadaequale praescindere li-Cehit , uti alii de individuo & ente posit, vo ut siC loquuntur. 3

QUAESTIO I. Qui it , vel in quo uermaliter consiyias

Ens rationis p

Ico: Ens rationis est illud quod habet esse obiective in intellectu, & subjectisve in re cognita. Ita Sco. q. O. de Universalibus Contra Thomistas , qui nolunt Illud esse Bbjectivum recipere,imo & Scotistae quilibet, pro suo genio aliam definistionem excogitat, quas omnes reiicio nisi ἡcum hac conCordaverint.

Suppono autem aliquid dici ens rationis multipliciter, primo illud quod est in inteLlectu,tanquam subjecto Velut omnis actus, vel habitus intellectualis, qui tamen sunt realia 3 seeundo omne objectum esto sit reale physicum, V. g. lapis, Vel metaphysicum, V. g. rationalitas ue tertis pro possibili reali , quale esse habet Antichristus ue sed haee cum dentur sino ope intellectus , abusivo Oeantur entia rationis, ipsum enim licet definiri non possit ut ens reale, tamen dic, tur esse illud , quod nullum esse habet, quam objectivmn in intellectu, in quo taμ

127쪽

lis relatio rationis fundatur, & si hoc esse obiectivum habeat fundamentum in re, dicitur fundamentale ens rationis, si vero sine fundamento , vocatur fictilium; exemplum primi est genus , Vel secundara sentis , alterius hime cervus et, mihi tamen vitan semper fuit, gradus metaphysicosibium quoad nomen posse dici entia rationis, cum in se sint intelligibiles formaliter, quia ex natura sua tales, quidquid tamen

x. hic quod deturΕns rationis contra Mahronium, & Vallesium. Probatur primb: Ens rationis esse illud quod habet tantum esse obiective in imtellectu, id est: quod ideo habet esse , quia . ab intellectu fingitur et tum quia definitur opposito modo reali , quod non ideo est quia fingitur; tum ex conditionibus honae definitionis , quantum de ente ficto, sive cum sive absque fundamento, licet Probatur licundb: quod ens rationisso aliter sit relatio rationis subjectata inare cognita ac ficta per intellectum, V. E. dum intellectus fabricat hire eervum, ille . nullum esse habet,quam illud esse objectioni in quo talis relatio rationis terminainta ad potentiam fundatur: quando intellectus Cognoscie obiectum reale, fundaturia creesto telatio realis cogniti, qua den

128쪽

minatur obiectum cognitum; Ergd quan-cio intellectus facit ens rationis, in eo sun-Hatur relatio rationis , qua denominatur factum. Confirmatur: ad absolutum in Causia, semper est absolutum in essectu; Ero posito intellectu, ponitur ens rationis ; deinde in illo effectu proportionalis relatio exurgit et ex quo facile aestiua mundi fusa & confvs aliorum petitio, an io maliter sit denominatio extrinseca , illa enim relatio rationis dicitur denominare Tem cognitam ext Me negatimὸ, id est: non intrinsecavere, clim sit relatio rationis admodum realis denominantis intrinses subjectum. Ex quo constat P. Lalemand tum Scoti opinionem non intelligere,cum, doceat illud siubjectum esse ipsias res reales, ex ovibus fit ens rationis , V. g. Combinando, breu- & cervum, aliud enim est quaerere , an ens rationis sit intelligibile quoad fundamentale, imo &sermale suum ue priusquam acta intelligat , de quo controuertunt Mastrius & Poneius , aliud an esse ipsius formale sit subjective in re fabricata

velut relatio, ac proinde cum denominatione e vel intrinseca, nam Poncius q. a. de Ente rationis in Logica, probat ens rautionis secundum siuum esse se ale, & sumdamentale . Guinxelligibile priusquam imtelligatur directe, idque ause, sed beneun

129쪽

additione contra Mastrium probae, &men negat q. s. ibidem resultare simili respectum rationis, sed male, nam orprobationes eius solvo per hoc, quod q esse habet subjectum, tale & Cum Proitione relatio.

Obiicies I. entia rationis debent concipi ad modum entium, licet Veram entitatem non habeant, sed hoc non exprimitur indefinitione; Ergo, &c. Respondeo Distinguendo Majorem: vel directe vel reflexEC. necessario reflexe. N. Ma. & dico dire.ctam Conceptionem exprimi, quod nubium esse habeat, nisi quod intellactus ei

Instabis: privationes, denominationes extrinsecae, &c. sunt entia rationis. Sed illae habent aliquod esse distinctum ab illo esse cogniti. Respondetur prim5: illa esse entia rationis fundata ; sed male, licet enim non sint positiva,vel accidentia intrinseca, non tamen paries dicitur habere negati nem angeli, vel esse visus, quia fingo, sed independenter ab omni ope intellectdia Respondeo eri: si considerentur ad modum positivi,& intrinseci. C. secus. N hoc est, putans privationem esse Ermam, uti sionem esse intrinsece in pariete, iacit quiadem entia rationis, at lac dum semini.

130쪽

t Inlsabis: secundae intentiones sunt entia rationis fundata, sied illae habent esse quod- clam praevium, Ergo, Sc. Resipondeo Distinguendo Maiorem : quoad nomen. C. quoad rem importatam. N. nam illa no mina genus,species&c. sent ficta Vel translata a significatione physica pro qua primitus erant instituta, ad pauciS Comprehendenda multa, caeterum rationes illarum furit a parte rei metaphysice actualiter, vel si sint intentiones secundae logicales ad. minus virtualiter. vide Logicam Utem

obiicies II. si ens rationis esset in ali-'quo subjective, haberet sie ut intellectio vel habitus, quia nec ista habent aliud esse' quam productivum, siubjectivum, &obiectivum intellectus. Respondeo Neoanis do sequelam: quia posteriora fundantur in reali siubjecto, ens rationis pro λrmali in illo esse objectivo ab intellectu fabricato. ' Instabis et saltem haberet proprietates ccidentis realis V. g. inhaereret subiecto,unti & estet accidens reale. Resipondeo Negando sequelas; vel Distinguo: si1 inhaereret inhaerentia reali. C. si inhaerentia ratationis tantum. N. Nec diCas : ab aeterno Ver um est , quod inhaereret velut relatio

i , sic de gradibus metaphysicis saepe loquor. Contra est; quod in rela

αὶ τ

SEARCH

MENU NAVIGATION