장음표시 사용
151쪽
camenta, individua vero licet non siit praedicabilia & univoca, stat tamen passive talia, unde adhuc directo collocantis in praedicamento : quod dixi esse ordis tionem pradicabilium, puta, secundum subiic. bilitatem praedicabilitatem sub aliquo su iri
QUAESTIO III. A, dicissi raris is secem praedicamenta
fit bona pr Ieo: divisio Entis in decem praedica
menta est congrua. Ita Architas Tarentinus inventor denarii numeri, Aristoteles Author libri categoriarum rursus hic contradicit sibiAuthor quidam vocans Tarentinum inventorem categoriarum,& alibi ex Mastrio teste Boetio Aristote. lem & universa schola peripatetiCa, nam licet alii unum,alii duo, alij plura doceant, mihi videtur aliud non velle , quam divisionem vulgarem'non esse striciam adeo, quin plura, & pauciora affirmari possint, imo si in definitione praedicamenti mis albquo supremo genere nimatur stricte , haec divisio non valet, sed unicum foret praecibramentum ; porro quod divisio sit congrua siuppositis principijs Communibus in
Probatur Primo: haec divisio continet
152쪽
nmma entia finita, per siese, realia, tota ; 'Ergo est hona. Antecedens declaratur : olenta tale ens est per se, & sic habetur Ga stantia, vel in alio,& est accidens; tum sic, vel est in alio cum ordine, &est respectivum, vel sine ordine, & est accidens ab-lolutum; si absolutum, vel inhaeret ratione materiae, & est quantitas, Vel ratione sor
mae , S est qualitas ; si vero respectivum cle eo quaeri potest ad quid est ξ & habetur relatio ι quid agit Θ actio 3 quid patitur Zpalso; in quo loco est ubi quo tempore
est Z quando; quo modo est ornatum Θ ba-Bitus. Confirmator: volens communia tractare debet ea, vel ipponere, Vel sabiem congrue admittere, sed de his omni-hus quilibet solet agere ; Ergo congrue Permittuntur, deinde licet haec non sint genera suprema simpliciter ut fatetur Sco. hic q. I. pro majori commoditate tamen Probatur secundb: divisio ista non est cum toto rigore 3 Ergo adsummum con grua. Probatur AnteCedens et tum quia
non est bimembris ; tum quia supponicprincipia Aristotelica phracte; tum quia
accidens & substantia conveniunt uniVO-ce in ratione entis, imb & ens si non ut sic, saltem positivum finitum posset pro gene re generalissimo statui , Ergo&c. Probistiones qua alemandet affert pro numero
153쪽
denvio, & quas habet Paulus Venet Mineus, Ammonius, Albertus &alij, seis phrastes prioris, nam pro resipectu intriniscus adveniente ponitur Relatio antono. massice, pro extrinsiecus advenientibus re liqua sex, quae hoc versiu notantur: In campo magno pugnabat fortiter olims Filius Emeinfans,ct calefactus in armis.
Obiicies I. probando divisionem nulli modo valere: ipse Aristoteles octo posuit. Respondetur: illum brevitatis Causa omi sisse ; sed quae ratio duo nomina adiicita Hus, habitus ait Seo. s. Metap. alii dicunt limplicite IO. posivisse, sed dici potest & siera. V. g. ubi activum & passivum, imo plura posuiste, nam plures aliae quaestiones fieri potuissent. Respondeo sive Aristoteles
octo, sive octodecim posuerit, oti Communem traditionem & alias congruentias non omnino vilipendenda esse decem prae dicamenta; & Distinguo: plura quaeri posse cum ordine praedicabilitatis distincto N. indistincto transeat. 'Obiicies II. divisionis rigorem: e qummodocunque sumptum nequit dici genus, cum non sit uniVocum, nec genus, Ec cloecem praedicamenta vocantur ptimci obversi; Ergo in nulla realitate convenium lRespondeo prima duo transeundor adhuc posse duo praedicamenta dari aeridesns Ec l
154쪽
Iubstantiam, imo nec ita malὸ sicut praediacabile immediate dividitur ex Logica, citat inde eorum falsitas ex dictis constat squam do autem dicuntur primo diveria, fit i cucio ex hypothesi conclusionis velut comgruae, & pro tali receptae. Instabis: tali modo nunquam posset de- viniit in notitiam simplicicer quot praedicamenta essent, nam alius posset ea exten-clere , alius ens ut sic commune reali, &xationis ponere, atque ita entia rationis, PriVationes, negationes,imo ipse Deus, ponerentur in linea praedicamentali. Re- ispondeo Negando illatum ; sed debet poni aliquid, quod sit genus supremum simia Pliciter, quod per positivas disterentias Montrahitur, quale est ens finitum, quin &ens reale positivum ut sic, nisi ex speciali satione deitatisrepugnaret ponere in Deo
Instabis ε nec ens finitum, C substam tia vel accidens possunt poni pro praedic mentis; Ε b absolute deCem. Probatur Antecedens: primum est gradus transcem dens, qui non dicitur univoce de suis inferioribus , alia duo confusionem parerent, si omnia accidentia sic generatim expri merentur. Respondeo Negando Antecedens et ad probationem dico, transcen- Mentiam sorte non repugnare, sum alium
155쪽
statanam sispraedicamentumSubsiantiae,
O qna in eo ponantur Θ Icor praedicamentum Substantiae rem M ponitur substantia finita completa labse continens omnes siubstantias stublunares,& caelestes; sensibiles ac spirituales. I ta Sco. q. 1 . praed. contra nonnullos volentes sse substantiam prout comprehendit & finitam & infinitam, ac aliquos qui quidem finitam ponunt , sed contineri putant Completas & incompletas , quorum sententiae in se non fiunt improbabiles, conditionibus tamen communiter requisitis stantibus, ac definitione data tolerari nec possunt nec debent, nisi velint incompletas reduCi ve lut partes ad completas directe Contem
Suppono autem, substantiam lignificare vel importare conCeptum stubstantis, id est per se stantis adeti, ut ratio formalis subitantiae sit perseitas hepe explicari Iblita per negationem inhaerentiae in alio velut subiecto, cum tamen sit possitiva absoluta: deinde substantiam rite dividi in primam aesecundam et ubi per primam solent intelli isubstantiae singulares, per secundam uni
156쪽
versales, V. g. Petrus, Paulus &c. sunt subinthintiae primae; homo vel, alia genera aut species sunt secundae; & possunt sic definiri, prima subsantia est, qua neque in subjecto es per iubarentiam, neque de inferiori praedica-ν- ς secunda Verb quae quidem non inoisu ficto ,sed tamen de ferioribuspradicatur, ex Quibus substantiam praescindentem diC es
1e rationem per se exsentem, ut nee desubjecto inhaesionis dicatis, nec ei inesse valeat. Nunc Probatur Primὼ : omne praedicamenis tum .debet esse genus supremum aliquomodo, sed sola substantia finita completa . est genus supremum substantiarum ε Ergo illa stola debet poni praedicamentum sit, ct ntiae. Maiorem suppono, acetiam Pro ho et tum communi consense , tum quia universalia funi introductio ad praedicamenta; Ago si quis aliud antelligeret per
Praedicamentum cum eo non esset disputatio. Minor Probatur: primo enim lata . stantia communis creatae & increatae non
est genus, quia genus requirit plures species a parte rei , ita licet creata vel finita substantia posset dici species subqcibilis, non tamen Deus 3 Ergo Sc. Probatur Minor Deus est summe simplex physice& metaphysice ς Ergo nequit componi ex genere & disserentia, vel esse species. Respondent aliqui: non posse compo-
157쪽
qua novem ultro explanandi campus dotur.
starianam sitpraedicamentumSub antia,
DIco: praedicamentum Substantiae recte M ponitur substantia finita completa sub se continens omnes substantias stublunares,& caelestes; sensibiles ac spirituales. I ta Sco. q. I . praed. contra nonnullos Volentes stie Bbstantiam prout comprehendit & finitam & infinitam, ac aliquos qui quidem Lnitam ponunt , sed contineri putant completas & incompletas , suorum sententiae in se non sunt improbabiles, conditionibus tamen communiter requisitis stantibus, ac definitione data tolerari nec possunt nec debent, nisi velint incompletas reduCi ve lut partes ad completas directe Contem
Suppono autem, substantiam significare vel importare conCeptum siuinantis, id est per festantis adeb, ut ratio formalis subitantiae sit perseitas hepe expliCari solita per negationem inhaerentiae in alio velut ubiecto, cum tamen sit positiva absoluta: deinde substantiam rite dividi in primam aeundam: ubi per primam solent intelli isstantiae singulares, per secundam uni
158쪽
versales, V. g. Petrus, Paulus&c. sunt stib-1hantiae primae; homo Vel alia genera aut species sunt secundae; & possunt sic definiri, prima subflantia est, qua neque in subiecto, est per inhaerentiam, neque de inferiori praedi suγς secunda Verb qua quidem non inoisu i secto ,sed tamen de inferioribus pradicatur, eX Quibus siubstantiam praescindentem diC es
in rationem per se exisentem, ut nee desubjecto inhaesionis diramr, nee et inesse valeat. Nunc Probatur Primo : omne praedicamenis
tum .debet esse genus supremum aliquomodo, sed sola substantia finita completa est genus stupremum substantiarum; Eri illa stola debet poni praedicamentum siub, similae. Majorem suppono, ae etiam Pro ho et tum communi consensu, tum quia universalia sunt introductio ad praedicamenta; Ergo si quis aliud antelligeret per
Praedicamentum cum eo non esset disputatio. Minor Probatur: primo enim su, stantia communis creatae & increatae non
est genus, quia genus requirit plures species a parte rei sed licet creata vel finita substantia posset dici species subijcibilis, non tamen Deus; Ergo Sc. Probatur Minor: Deus est lamme simplex physice& metaphysice ; . Ergo nequit componi ex genere & differentia, vel esse species. Respondent aliqui: non posse compΟ-
159쪽
qua novem ultro explanandi campus de. tur.
2m m hispraedicamentum blantia,
ct urna in eo ponantur Θ Ico: praedicamentum Substantiae recte M ponitur substantia finita completa sub se continens omnes siubstantias stublunares,& caelestes; sensibiles ac spirituales I ta Sco. q. Ι . praed. contra nonnullos volentes sse substantiam prout comprehendit & finitam & infinitam, ac aliquos qui quidem finitam ponunt , sed contineri putarit Completas & incompletas, quorum sententiae in se non sunt improbabiles, conditionibus tamen communiter requisitis stantibus, ac definitione data tolerari nec possunt nec debent, nisi velint incompletas recluCi velut partes ad completas directo contem
Suppono autem, siabstantiam significa. re vel importare conCeptum stubstantis, id est per festantis adeb, ut ratio formalis subitanti e sit perseitas hepe expliCari solita per negationem inhaerentiae in alio velut ubiecto, cum tamen sit positiva absoluta: deinde substantiam rite dividi in primam ae 'Odan : ubi per primam solent intelli iintiae singulares, per secundam uni
160쪽
versales, V. g. Petrus, Paulus &α stant sub- 1hanciae primae; homo vel alia genera aut species sunt secundae; & possunt sic dem. niri, prima substantia est, qua neque in subjecto
est per inhaerentiam, neque de inferiori praedica-xur ς secunda vero quae quidem non in est' secto ,sed tamen de inferioribus pradicatur, α quibus substantiam praescindentem diC es' se rationem per se misentem, ut nee desubjecto inhaesionis dieamr, nec ei inesse valeat. Nunc Probatur Primo : omne praedicamenis tum .debet esse genus supremum aliquomodo, sed sola substantia finita completa est genus supremum substantiarum ἔ Ergo illa sola debet poni praedicamentum Bh. st nciae. Majorem suppono, ac etiam Pro-ho et tum communi consenta , tum quia univerialia Bnt introductio ad praedicamenta; Ergo si quis aliud antelligeret per
Praedicamentum cum eo non esset disputatio. Minor Probatur et pristi enim sui, stantia communis creatae & increatae non
est genus , quia genus requirit plures species a parte vel , sed licet creata vel finita Qbstantia posset dici species subiicibilis, non tamen Deus 3 BO Sc. Probatur Minor Deus est summe simplex physice& metaphysice ς. Eri nequit componi ex genere & disserentia, vel esse species. Respondent aliqui: non posse compo-