Metaphysica transcendens, sive Disputationes scholasticae, super universam materiam naturalem clarâ brevitate, & magnâ claritate concinnatae, ... Authore P. Woltero Schopen, de Juliaco, ..

발행: 1697년

분량: 255페이지

출처: archive.org

분류: 철학

171쪽

Alii corpus dividunt in eorruptibile&orruptibile, ponuntque loco incorruptib, Iium astra, stellas &c. sed haec naturaliter corrumpi vide in mea Physica; ubi vides quaenam directe & indirecte ponantur; partes Verd corporis physicae substantiales,&integrales ponuntur directe reductive, vel inesusive m toto ue vel potius dicito,

praedicamenta esse entia quatenuS meta-

Obiicies I. Deus continetur in praedicamento Bbstantiae; Ergb nequit pro supremo praedicamento poni mustantia finita. Antecedens Probatur multipliciter abam thoritate: et etiam quia est substantia incorporea. Respondeo citb: si per praedicamentum intelligas genus N. si gradum praedieabilem distinctum vel indistinctum. C. sic authoritates & omnia solves. Nec dicas: Deum esse entitative infinitum, at doctritialiter finitum , haec distinctio est chimaera, quia sicet Deum cognostamus finito modo, tamen cognoscimus ipsius infinitatem; Eri neque uia nobis nosti. tur poni debet.

Instabis i Christus ponitur sub praedio mento semetu pro genere, sed ille est lib.

stantia infinita, nam ad veritatem Catm ricae assirmativae sufficit veritas secundum

172쪽

Christum qua hominem, poni in praediC

mento. Sed - .

Instabis: in via Scotimon tantum licet Hicere: Chri ui qua homo est ereatura, sed ab-wlute categorice; Eri non Elum Christus qua homo, sied praescindendo ponetur in praedicamento. Resiponderi posset, Negando Consequentiam: quia esse creatuaxam est praedicatum affirmativum , esis verb infinitum negativum, quia verminus infinitus nihil ponit, sed omnia negat. Sed ι Instabis r infinitas in Christo qua Deo est praediCatum positive affirmativum da

Deo Omnes persectiones. Respondeo ex Sco. in 3. etiam de esse creaturae proposiationes tales esse cavendas, etiamsi tamen

praescindendo a Deo & homine liceat dicere et Cissus, vel fuses in praedicamento , non tamen hoc sensu est infinitus, cum abstrahat. Si dicas, suppositum divinum poni cum Christo. Resipondeo : velut

conditionem ac materialiter tantum.

Obiicies II. materia & sorma , imb ω partes integrales directa poni in praedic,

mento ; Ergo gratis additur completa. Respondeo sit substantia, corpus, mixtum sumantur physiice, partes directe concomitanter ac in Ohliquo reduci; si vero illae partes sumantur ut entia metaphysica,

possunt esse entia per sese , ita Sp. sicut S

173쪽

' corpus non sumitur pro parte, sed pro grae

Obiici possent argumenta Lesemandoti quiDeum doctrinaliter ego puto ignorantialiter facit finitum, individuum; sed

non inierunt, si per praedicamentum g nus intelligatur. Si dicat lineam infinitam,s daretur, fore praedicamentalem; disparitas est ,quia non necessarib existeret, hineti potentialitatem toleraret, unde miror

quod ausit dicere, se hoc publice defendi se coram eruditissimis, facile impugnari posset ex his paucis lineolis. : Quaeres: quot & quaenam sunt propriditates substantiae ξ Respondeo Aristotelem assignare has sex sequentes : Prima nassi subjectoposse inhaerere. SeCunda, soli secum dae conveniens est: praedirari deprimis intrυοM. Tertia soli primae competens .Anio care lae aliauid, id est individuum sub un,

versali. Quarta rursus utrique adaptataτ non habere contrarium , nam aqua & ignis Contrariantur ratione qualitatum: Quinta similis priori, non suscipere maps ct mi nus, hoc est non intenditur, licet augmentetur vel extendatur. Sexta tandem lim, lata ad primam est: quod, eadem manens fies certiva contrariorum, non tantum relat,

Ve ut oratio vera transiens in falsam , sed

absolutorum, quod quantitati per se non convenit. Qt -

174쪽

QUAESTIO II.

In quonam consistat ratio ormalis

Aeridentis λ Icot radix inhaerentiae aptitudinalis est essentia Accidentis in communi, ipsa vero aptitudinalis inhaerentia ad summum est proprietas ejusdem. Ita Sco. in . d. I a. R. I. art. I.& 7. Metaph. q. I. cum sivis, e Cepto Barone. . quem NB. P. Hermanneiusdem ordinis aC Familiae Reformatae Franciscanae hic N. 4. in fine dicit prate 8 verba Concilij Tridentini torsisse suppo no autem non animo laedendi, sed veritatis repertae 'gaudio, ut alii Authores alibi faciunt contra scholam ThomistiCam aERR. plurimos, Scoto vero subscripsit Som

Probatur Primd: nullus respectus potest esse de essentia alicujus absoluti, sed illae aptitudinalis inhaerentia sermaliter sum pta est resipectus, & essentia accidentis incommuni debet convenire accidenti absoluto; Ergo accidens nequit consisterem tali inhaerentia; Fri in radiee eiusdem quae nos latet, vel auitas dicatur, sitque gradus positivus abstrahens a respectivo

ac abistuto univocus ad novem accidentia.

Respondent Distinguendo Minorem est

175쪽

est respectus secundum diei. Q proprie N. Contra: inhaerentia sormalis ad inhaere, dum alteri fundatur quidem in alia radire non resipectiVa proprie , at ipsa est relatio vel se alis praedicamentalis,vel transcis dentalis ei deinde si est respectus secundia diei scholaSubtilis &Angelica facile coinctilent, nam& nos fatemur, quod Qteat fiencircumlocutio, donec rei differentia inno. tescat, vel saltem quoad res possibiliori modo declaretur, hinc si praeter actualem inhaerentiam non sit aptitudo per modum respectus Brmalis, convenirent; satius vumen est esse similem respectum, qui liceta proprietas ac accidens praedicabile quar,

tum, non tamen praedicamentale, sed strumaliter distinctum ab aleitate, uti de Ghilitate exemplificari potest. Respondent alii : qubd inhaerentia sit

respeaus categoricus N. transsiendentalis. C. sed illum dicunt identificari essentiae. Contrat realiter fiant quidem idem et at non Brmaliter. Nec dicas, inhaerentiam illam a parte rei omnino abstrahere ab ab Bluto & respectivo. Contra: ordo accidentis ad subjectum non abstrahit ab Ordia. ne vel relatione synonimis, sed aptitudin lisinhaerentia est talis ordo; Ergo dcc. Nec rursum dicas, esse ordinem secundum diei

et esse ad C. per esse in No Contra; falcem

in in

176쪽

-R2n accidente radicabitur terminatus ad subiectum , uti Vulgariter creatura ad

Deum; Eri. . Probatur Secundo: quia Mathematici percipiunt accidens sine tali aptitudine ;imo haec de illo sic demonstrari potest: .

omnis firma denominans inhaeret subiecto, sed accidens es talissima; Εrm: item prius est esse rem ad se, quam in alio &c. sed hae rationes parum concludunt, nam Mathematici aleitatem, vel aliam illius disserentiam non agnoscunt, & inadsequatam notitiam habent; Ed aliud die, demonstraria posteriori, nec est Vera demonstratio; considera Majorem; ad tertium dicerent, prius est rem esse ad se substantialem. C. accidentalem N. hoc enim est entis ens; sed haec responsio sundatur in circumlocutione; porro Sco. l. c. ait : posse dici, rationem acCidentis esse respectum extrinsecus advenientem admodum passionis,

vel actionis, S licet sic fortassis ad determinatum genus pertineret, sicut esse Creatum, tamen denominative omnibus acC,

dentibus competeret; alij verb abstrahens aliquod ponunt. Obiicies: accidens est entis ens inhaerens, & absque propensione ad subiectum explicari nequit; Ergo consistit in aptitu-

L dinali

Metaplasica P. Sebosten.

177쪽

dinali inhaerentia. Respondeo circumlo cutive. C. sormaliter N. deinde observandum est: quod accidens sumatur pro ma. teriali & denominato, id est: pro illa forma V. g. colore qui dicitur accidens , de quo

quaeritur qualem conceptum Communem novem aCcidentibus dicat, an inhaerentia

vel aliud.

Instabis : nihil vetat cur negemus in haerentiam aptitudinalem esse rationem formalem , cum alia nos lateat, & ipsa Dctualis inhaerentia sit passio. RespondeuNegando assumptum ob rationem datam S exaggeratam: deinde reclamant omneS, actualem inhaerentiam in absiolutis acci

dentibus esse distinctam realiter , & actu separatam a speciebus Eucharisticis ; hinc S Baro protervise arguebatur, sed forte a protervioribus , si enim licet alijs dicere, quando ex speciebus fit cinis , materiam aeris esse subiectum S similia heterodoxa,

vide meam physicam, cur non & illa acci dentia subjectari in aere, fateor tamen in principijs communibus Baronem inconsequenter loqui , ego vero me faCile expedi rem per apparentiam aliquorum, quae Vere non siune. Instabis : accidens ab Aristotele expli. catur per inhaerentiam, & per eam distin

guttur a substantia, S intimior est acciden

178쪽

xi, quam relatio Creaturae ad Deum ό dein- cici rion est proprie relatio. Respondeo thaec & similia vera esse de inhaerentia rad, cali, non autem sormali, qualem probabilios indicaviso aliter ene admittendam Coritra P. Ponclum. Quaeres: quomodo accidens absolutum supernaturaliter a Bbjecto inlisesionis se- Paratum conservaretur Θ Respondeo: suppositis principijs communibus, qubd ahsque ullo modo absbluto supperaddito essicienter a causa prima deberet conservari; de relativis Vero nequaquam permittitur, quia qua talia essentialiter int actualiter in eo, non tamen est tota essentia relativiaCcidentis actualis inhaerentia ut ait He mann hic n. X. tum quia est contra Sco. quem pro se Citat ; tum quia contradicit priorious quoad se , & quoad suam doctri nam et ratio enim accidentis ut sic est communis univoce illis novem , nisi per totam intelligeret Elam differentiam.

QUAESTIO III.

An Accidens spirituale possis ese in δειλ

jecto corporeo ; ct corporeum in subjecto . spiritualia TDIco: accidens sipirituale nec per pote tiam Dei abit u t am potest esse in subje-

179쪽

in Bbiecto spirituali philosephice loquem

do , theologice tamen, vel dependenter a

fide λrte naturaliter fieri posset. Ita ex professo ut ostendam , quid alte antes Scotistae veri vel falsi afferant 3 primum, quod nec divinitus fieri possit P. Mamius strenue defendit cum Sco. quodl. s. & alibi

contra Poncium,cui Compendiatores Ma-strij adhaerent contra eundem Mastrium, non fit tamen ulla mentio hujus distinctis. nisphilosophicὸ ac theologies, unde non sissem quoad alteram partem nova est Conclusio,

sed & nec quoad primam sic cognita fuit.

Prohatur primo ex Scoto ci. ubi inquit angelo repugnare albedinem, sicut nati, rete divinae aliena personatio, sed seoundum absolute implicat, ut docetur in s. sent: Ergo & primum. Deinde in . d. I. q. reijcit virtutem spiritualem in Sacramentis a Deo productam supernaturaliter. Resipondet Poncius in additione: non esse idem fustematuraliter produci/c depotentia absoluta , licet Ergo Deus ex Sco. sin

pernaturaliter talem virtutum cleiam non produxerit, tamen eam potuit pro ducere. Contra: Doctor l. c. supponit quod naturaliter accidens spirituale non

possit recipi in Corporeo philosophice ad do & dicit neC supernaturaliter id fieri posse s Ergo nec de potentia absoluta, qua

enim

180쪽

enim virtute ξ an media inter ordinariam S non ordinariam 8 qubd autem ibi dicat nec possis fieri, colligitur ex eo quod alias rationem non haberet negandi ita de facto ibi contingere. Respondet: id facile colligi, quia nisi authoritate aut ratione vel experientia constet fieri, quod Qta absoluta potentia fieri potest, non debet asseri, quod fiat; sic

autem non constat talem virtutem poni in sacramentis. Contra: subsiumptum is- sum est , nam authoritate opinio illa probat Sacramenta habere virtutem causiam di gratiam ; deinde ratione juncta probat illam spiritualem virtutem debere esse, ut Ergo si non re

reo, male a Scoto rehceretur ille dicendi

Probatur Secundb ratione: quod accidens corporeum non possit recipi in subjecto spirituali; quantitas vel albedo sunt accidentia eorporea, angelus est subjectuinCorporeum, sed priora non possunt esse in angelo ; Eri &c. Probatur Minor: angelus non potest denominari albus, vel quantus Erob quantitas & albedo non possimi subjeliari in angelo. Antecedens Probatur ex Sco. in .cl. 44. q. a. ubi dicit x ugnare sapientiam in lapide subjectari,

SEARCH

MENU NAVIGATION