장음표시 사용
131쪽
iustae non sint eiusdem dignitatis. &Praerogatiuae, ac propterea ijsdem noni it honoribus insigniendi. Quae doctrina est etiam amplectenda a praelatis Regularibus, apud quorum nullum debet este dis rimen in collatione graduum, tu dignitatum, inter Theologos, ct Canonistas.
Iidem quoque honores deserendi ab Episcopis Theologis, Canompo. ct quibuscumque Doctoribus ae a legentibus, ct
Dubitandi locum aperuit in hac re
Prudentiae Episcopali quaeda doctrina quam tradidit vatqueZ in Freat.
ad illus . Controuersias num. IEZ. Ubi do
cuit Doctores actu legentes esse praeferendos actu non legentibus, eo quod quaecumque dignitas cum administratione dicitur semper maior dignitate
sine administratione ex l. 2. cap. Ut dimgnittit. ordo, dic. ad quam Socin. &c.
Qua tamen doctrina non obstante iissidem omnino honoribus, ac priuilegiis esse cumulandos tam Doctores The lograe, ac Iuris Ciuilis, & Canonici, sesu legentes, quam non actu legentes , dummodo occupentur in aliquo exercitio tuae artis, siue publice dilputando, siue patiocinando, siue consilitendo , tradunt plerique apud Pa squa-rig. Moral. Iurid. g., ea potissimum ratione ditetis quod honores, & priuialcgia conceduntur a Iute Doctoribus actu legentibus, quia exercent munus silae artis , & facultatis in beneficium
Commune, ita ut causa finalis sit m ne rario personarum, quae se exercent in Beneficium communitatis; cun ista
Io actu i D legentes etiam possint qui quomodo diminando, consulendo, aduocando eiusmodi beneficium publicum promouere,ipsis quoque erunt honoris priuilegia concedenda; quae sane doctrina ab Episcopis amplectenda est , cum magis faueat bono comis muni maxime quia D D. exercentes aliquem actum , vel aliquod munus suae facultatis dicuntur ipsi quoque habere dignitatem cum aliqua administratione, & in hoc esse caeteris aequiparandos quidquid dicant aliqui in
us Lehina, siueopinionis etiam probabilioqui sit contra st tam curia Romana ab Episcopis non permittendus ,
Q Tylus Curiae Romanae tam in Iudiis
o cialibus, quam in Gratiosis a Pr denria Episcopali ubicumque Terrarum seruandus est, cum talis stylus f sciat i , & legem, & mentem Pontificis declaret. Quoniam vero non raro contingit in eadem materia varias imsiurgere doctrinas, & probabiles opiniones , praesertim in gratiosis, quales sunt disipeniationes,& beneficialia omnia, hic videndum est,an liceat Episto-pis admittere doctrinam aliquam. Mopinionem probabilem, quae sit contrastylum Curiae Romanae;videtur namqι doctrinae, & opinionis probabilitas in omni casu admitteda,ut docent plures Theologi Morales. Nos tamen indubitanter asserimus in ijs quae dependent a sola voluntate Pontificis esse tantum eam doctrinam. & opinionem amplectendam ab Episcopis, quae est secundum stylum Curiae Romanae, di ratio est, quia ea tantum doctrina est amplectenda. quae supponitur vera , sicut illa semper reiicie oda, quae siuPP
nitur falsa, icd sola docteina iecundum stylum Disiti pod by Coos e
132쪽
stylum Curiae Romanatasupponitur u ra , cum sit coniuncta cum voluntate Papae, quam declarat stylus , dcc. ergo haec sola doctrina erit amplecteoda. re opposita reiicienda tamquam falla, ut disiuncta , imo contraria Pontificis voluntati s vhluntas enim Pontificis declarata per stylum est illa, quae paritveritatem in gratiosis & beneficialibus, quae pelli dent immediate ab illa suprema voluntate; & haec doctrina, praeter Iuristas plures quos citat Pasqualig.
morat. Iurid. I 8 . inuenitur etiam
passim apud Canoni stas, & praecipue
apud Lot ter. de re beneflib. 2 Qu. O n 6O. di apud Rotam in pluribus aecs coram
Puteo . Quod vero stylus Curiae Romanae faciat Ius,non est vertendum in dubium, cum id habeamus saepe in Iure Canonico, praeterlim in cap. Quam graui de crimine falsi, ct in cap. Ex luteriae de Constit. O ex nota sapissime cora crescent. tr coram Veratio 3 Ex quibus concluditur doctrinam, & opinionem, quae est
contra stylum Curiae Romanae esse
contra Ius, ct conseq ienter contra rationem. veritatem, nec possc ab Episcopis amplecti.
Neque admittendus ab rascopis rassus opinionis probabilis pro mali danda aliqua disepe atione, cui deficiat qualitas, qua ex Alo Curia Romana sit expris menda insus Flicatione.
S uertit plerumque ne dum prudentiam Episcopalem in agendo,
sed etiam doctrinae veritatem piobabilis opinio in certis casibus, & in aliqua materia; non quia sequens probabilem opinionem dicatur male, vel irrationabiliter operari, Icd quia ipsa opinio
probabilis, quae vere talis est in pluribus casious, desinit esse talis in aliquibus, in quibus certitudo bene operandi pendet a certa voluntate disponentis de tali operatione; quorum Vnus esset, si quis dum sibi conitat de certa voluntate Pontificis,quae semper declaratur, di conformatur stylo Curiae Romanae,
vellet uti opinione vel doctrina tollente talem certitudinem; quod eueniret, si delectui conditionis, vel qualitatis. que erat necessario exprimenda in supplicatione Pontificis, iuxta stylum Curiae, vellet iupplere tua opinione probabili. vel aliena ; is enim agens contra talem stylum , ageret etiam conita voluntatem Papae, quae conformatur tali stylo,dc sic semper male, dc impro babiliter ageret, quia ageret contra certitudinem voluntatis Summi Pontificis. & sic induceretur etiam inualiditas obtentae dispensationis, cum illadii pentatio csset sine voluntate concedentis, ut satis ex id patet, & demonstratur etiam a Palquali g. Eu. Moral. Lirid. IS . veritas istius doctrinae ex Iure Civili, ubi eandem sequuntur plures Doctores ab ipso citati. Ex qua doctriana colligitur primo quamlibet dii pensationem, in qua non fiat mentio quam litatis exprimendae ex stylo Curiae R manae, ne dum nullam esse pro foro externo , sed etiam pro foro inter no Conscientiae , quod non admi
tit Henrique Z lib. I a. cap. . num.Z. cum
enim nul istas proueniat ex delectu Voluntatis Pontificis. quae dat totum esse dispensationis, deficiente tali volunt te, corruit tota dispensatio, nam Voluntas Pontificis intendit Iolummodo dii pentare more solito, dc stylo Curiae Romanae . Secundo deducitur, quodsii nulla dispenlatio licet ex tenorantia non sit expressa qualitas, quae erat exprimcnda,nam ignorantia cxcusat tam
133쪽
nim a dolo, a peccato, & bona fides non susticit ad validandam rem de se
inualidam, ut habemus ex Glus Cap. Si motu proprio Q Tamirer . de Praebend. in o.
In consultationibus amplectenda ab Episcopis
doctrina Canonica, or Theologica Pro rerum qualitate.
gnum inde dissidium exortum est, unde sumpsere scientiae, artes, & doctrinae de sua ipsarum nobilitate, dc praecellentia certamen ; cum enim Canones sint quaeda uniuersae Theologiae regulares leges, opinati sunt pleri- qi e Canonicam doctrinam esse semper Theologiae praeferendam , tamquam issius regulam; ac propterea eo ctiam deuentum est,ut assererent Episcopum Canonistam praeserendum esse
Episcopo Theologo in examine Episcoporum, de qua re disiputat Diana
de Lugo citat in fauorem Episcopi Theologi,qui sane dicendus est doctrinam altioris ordinis profiteri, quam Episcopus Canonista; cum Theologia sun detur in principiis supernaturalibus fidei reuelatae, & habeat pro obiecto
Deum, quas qualitates non habet doctrina Canonica. Erit iraque optime consultum Prudentiae Episcopali, si in rebus Theologicas, quae spectant ad cognitionem rerum Diumarum , cc in ijs, quae pertinent ad forum internum coniciemiae,pracserat docti inam Theologicam doctrins Canonicq,& versa vice in ijs, quq spectant ad iorum externum. prcferat doctrinam Canoniustarum, ita vi utranque pro rebuS contingentibus in consultationibus ample-
xetur. Si tamen daretur casus, quod inter Consultores aliquis esset non purus Canoni sta , sed etiam,Theologus, essetque in utraquo hac doctrina verissatus, istius doctrina erit semper ab Episcopo prqferenda doctrins p uri Ca- noni stae non Theologi , quia Theologus Canonista potest stupra prima principia Canonum ratiocinari, & omnia ad liqc prima principia reducoe,quod non potest facere purus Canon ista, qui tsolum sistit in intelligentia Canonum
particulari, neque penetrat ad intelli- .gentiam primorum principiorum,que fundantur in cognitione uniuersalissima Iuris Divini, Iuris naturq, ct Iuris Pontificii; scit enim unusquisque Ca- non ista esse soluendas decimas, nescit vero sine Theologia, an id spectet ad Ius Diuinum , vel ad Ius humanum; unde concluditur, seruatis quibusdam circumstantiis,esse prsferendam Theo- logiam doctrinq Iuris Canonici, uti aisque tamen esse ab Episcopis amplectendam pro qualitate casuum centingentium .
Magis amplectenda ab Discopis delirina Tapii impressa, quam non impresa.
C. Octrina quqcumque sit siueTheo
logica, siue Canonica, cum ex Probabilitate dumtaxat sit ab Episcopis amplectenda, & maiora semper probabilitate nitatur typis impressa , quam non impressa,ea semper videtur in consultationibuS, aut etiam extra consulistationes a prudentia Episcopali pr(serenda; est namque doctrina iam typis edita , non solum authoritate ipsius scriptoris probabilis & probata verum etiam illorum authoritate, qui librum talis Doctoris adprobarunt; ad libros namque Disiliroes by Cooste
134쪽
namque in lucem edendos, atque prinbandos est positum in more, ut depintentur viri doctissin , omni exceptione maiores, & hi sua aut horitate ma-Jnam videntur a sterte probabilitatem octrinq in lucem expositq; tametsi non sini ipsi in eadem doctrine opinione I l issitat enim quod vere Iussicent talem doctrinam ab omni errore esse immunem, & non esse improbabilem, quod iudicium si isticit ad augendam probabilitatem saltem extrinsecam. Vetu tamen est quod si libros, vel doctrinas adprobantes non essent viri dicti, neque possent bonum iudicium, di Testimonium ferre in materia, qua adprobant, non deberent tale onus humeris suis demandatum siccipere, cum tuta conicientia nequeant ex imis peritia, de inhabilitate tale munus impositum exercere . & si constaret Epil-copis, alijsque legentibus illos libros, vel doctrina, a viris indoctis fuisse ad probatas , in hoc casu nec possent,nec deberent illis vii , aut illas i qui . nisi constaret aliunde de summa icribentium peritia in tali materia.
Gradus Episcopalis praeferendus at Discopia
Cum Prudentia quqcunque sit, sit
recta agendorum ratio in casibus contingentibus pro quocunque peri narum statu, id edictabitur ab Episccopali Prudelis lege, quod erit rectita, di prudentius agendum. Quoniam vero plures admittit catus, qui contingere possunt, proposita Prudentiae Lex, ideo non in uniuersum, sed in singulares euentus est eXaminanda; docent
enim quam plurimi DD apud Pas quai.
deos A. concurrente Episcopatu cum
voto Religionis nondum ImPlcto,non posse aliquem Episcopatum acceptare, nisi prius impleat votum Religionis, ipsam Religionem ingrediendo, quq doctrina colligitur ex cap. per tuos de Coto,
ubi innocentius Ili . cuidam Episcopo electo, qui antea erat ligatus voto ReligioniS, contulit ut prius reddat Altissimo vota sua, deinde Episcopatum si scipiat, quo demonstratur aperte votu Religionis esse Episcopatui prefere dum, cum vita religiola sit semper strictior, & perfectior vita Episcopali ratione votorum. His tamen non o
stantibus verior docti in a censenda est, atque ab Episcopis solummodo electis amplectenda, quae tradit aliquem, etiavotoReligionis obstrictu posse assumere Epitcopatu abiq; Religionis ingressu, idq; sine ullo cos cientie icrupulo, cu cet seatur loge melius latis facere Deo , dccotractae obligationi per votui per sui exhibitionem in ministerium altioris,
di perfectioris ordinis, quale est illud Episcopatus ad maiorem Dei gloriam ordinatum; Episcopatus enim ratione
sus altissimc ierfectionis id habet ex
se, quod possit se inper soluere Relbgionis vota tametsi sint vota solemnia, ex eo quod vota Religionis, qu(cunmque sint semper commutantur in melius 3 quod ex libito cuiuscunque fieri potest , quemadmodum etiam ex libiato unusquisque potest de latiore Religiohe ad strictiorem transire rationestatus perfectioris, qui adquiritur in illo statu, ut clare habetur ex cap. per
tuos de Goto, est ex cap. scriptura de Coto, Oeae cap. praeuent. de Iureiuraudo , di deni liis
ex cap. licet de re ui. Quod vero status
Epilcopalis sit magis perfectus quocunque statu Resulari, puto iam esset
extra controuersiam I tum ex maiorixuq perfectione , quam profitentur Episcopi, tum ex maiori Charitate, ex qua dant Pastores animam pro ovibus
135쪽
sitis, tum ex maiori colligatione cum Deo, cui omnimode se dicant Episcopi,tum ex maiori Ecclesis utilitate,tum denique ex maiori ipsius Dei Gloria, Guam promouent Epitcopi . Alia plura omitto consueic contulens breuitati.
Non sine causa dimittendus Episcopatus, neque pro Religionii inpressu.NEmini licere inconsulto Summo
Pontifice Epitcopatum dimittere, aut absque illius beneplacito Apostolico ad alium statum transiret omnimbus notum est. Pre csteris de hac re doctissime, ut sui moris est, distetit i pient is simu pisse opus Spei ellus in lib.
de Episcop. ubi nonnullas refert causaS,
ex quibus possit Episcopatus dimitti,qurbus exceptis, asserit posse neminemici sine scrupulo agere , & quidem graui, cuius doctrinam, ut pote validissimis iundamentis innixam censeo ab omnibus Episcopis esse amplectendam s ea potissimum ratione, qua solet Episcopis suaderi Episcopatus dimisso Db maiorem viis perlectionem adquirendam; cum vero satis constet ex dictis nullumReligionis statum esse Episcopali perrectiorem, hac tota de causa sequitur nunquam esse dimittendum Episcopatum pro Religionis ingressa. Si lamen interueniant alis caule reldentes rationabilem dimissionem Epissecopatus, his a Sede Apostolica perpensiS, dc ad n llis, poterit admitti non pro
ingressu ad Religionem, tamquam ad statum perfeci iorem, sed pro aliquo alio motiuo,ex quo prqcise possit Episcopatus dimitti siue cum ingressu, uesne ingressu ad Religionem . Neque obstat quod votum Iemper sit de uicis
liori bono, nee tamen possit quis emi tere votum de Epitcopatu, sicut potest emittere de Religione , ex quo arguiatur Religioneni cne melius bonum , quam Epticopatum; haec enim oppositio nullam habet vim infirmandi traditam doctrinam , ideo namque non emittitur votum de Episcopatu, quia Episcopatus est res dependens ab Limna voluntate, nec quis potest vovere de re, qui est totaliter in potestate aliena ; quod non verificatur de voto Religionis, quam semper quis Vouere potest quantum ad ipsum ipectat. Addo,
quod potest quis etiam vovere de Episcopatu, hoc videlicet modo . vi voveat Deo de quaerendo Episcopatu ad magis exaltandam Ecclesiam, ad Dei Gloriam augendam,& ad salutem
Animarum feruentiuS promouendam, quae omnia ab Episcopo possunt chcellentioribus mediis,& operibus sieri, quam a quocumque Religioso.
Episcopis Regularibus non est octa ducenda ad firmam propria Religionis.
I Xtra orbitam Episcopalis Pruden- i: tiae vagarentur Episcopi illi Reg
Iares, atque inconsulte nimis agerent,
si relicto Religionis statu regularem tamen vivendi tormam vellent in statu Episcopali seruares cum enim plurasiant ex regulari obletuantia in Retia . gione, quae omnino cum statu Episcipali sui incompossibilia, sequitur quod ne dum illi proritis subsint obligationi Episcopi Regulares ea seruandi, quae in Religione teruabant, sed ncque ulla ducantur. prudentiae Lege . si cadem gratuitb seruare velint. Prudentia si-q udem, quae est rectae rationis dictamcn,non potest ea pro uno uuae statu edicta Diuitiam hy Coos e
136쪽
edictare; quae nouit esse illi statui omnino incongrua ac status alieni solumis modo propria, atque ab eodem proris sus indiuidua. Quod vero status Epi copalis siti substantialiter diuerius a Regulari ne dum colligitur ex cap. sanetum Is . quast. I. Sed etiam ex diuersis obligationibus, muneribus, praecellenti js, di id genus alijs pluribus, quae le- cum asteri status Episcopali,, nec possunt facere mutationem solummodo accidentalem , ut opinati sunt plures
Ciam Calet. , Sor. . Suare Z. tom. A RUAT. I. 3. cap. IT. Ex qua mutatione status sudstantiali inserunt Doctores plures in ipsis hiscopis Regularibus. cesse Lare omnia vota Ipecialia tuae Religionis, atque omnem obligationem ea seruandi, quatenus sunt vota in Religione emissa , cum sint emissa tantum iuxta regulam Religionis ad eius statum seruandum, a cuius regulae iugo liberatur quicunque Episcopus Regulari S ex cap. Statutum allato. Nec video
quomodo pollini DD. in hac re inter sedissentire, cum aliqui doceant Regulares Episcopos adnuc teneri voto, Paupertatis, & Castitatis, qliae vota faciunt compolsibilia cum statia Episcopali, non vero voto Obedientiae; dico enim haec tria vota indiuilibiliter constituere statum Religionis, cum vno eorum deficiente non possit consistere; si igitur perit omnino regula VS status, adueniente statu Epilcopali debet etiainda uisibilitet omnia illa corruere, qHae sunt de essentia talis statu g & gratis dicitur esse idiuanda illa voia , quae vulcompossibilia cum statu Episcopali , cum id nulla ratione demonstretur; Ac licet odligatio voti sit personat is , potest ex iusta causa cessare quando cessa i status illius personae 3 tequitur obligatio voti Perlonam, quando ea, in quibus iundatut talis DdligaiIO, camm
dem perlonam seqimnnir, non secus Obligatio vero votorum, cum sit assiumpta, non in persona simpliciter, sed in persona in tali statu constituta; hinc fit quod corruente statu personae, corruat etiam omnis personalis obligatio. Scio tamen DD. lii pra sexaginta cum D. Tho. 22. qu. 88. art. II.
velle Episcopos omneS Regulares adhuc teneri voto paupertatis, sicuti alij plures idem lustinent devoto obediem tiae, ac castitatis , icd non est mei m neris hanc rem ulteriuS examinare; ea Prudentiae lege contentus . quae dictat uniuerse esse ducendam vitam secundum regaeum proprij status, cuius etiaturi, ac dignitati nemo cedere potest, licet possit cedere iuri personae, atque adeo teneri Episcopos etiam regulares , saltem quo ad externam apparentiam Episcopatus decorem, ac conspicuitatem sustinere, abique eo quod ilialis nota criminis, aut vanitati S mur tur. Quod non capiunt aliqui, qui in hac re minus sapiunt, cum tamen haec sit doctrina coinmunis. Erit tamen Episcopis, tum Regularibus, tum Saecularibus tum m opere commendanda, si intra domesticos lares a luperuacaneis temper abstineant, & pauciS contenti pompas omnes, aulaea atque phristromata quae ad status decorem non spectant, seinper exhorreant, idq; ad multim Obleruent, quod constitutiones Apostolicae praeserabere Iolent.
circa redditus Ecclesiae idem Dominii , Geladministrationis Ora seruandus tam ab his opis Regularibui, quam
SIue bonorum. ac reddituum Ecclesiae simi puri administratore, Ei uis
137쪽
ropi, & dimensatores, siue sint Domi
ni . esse eoaem modo usum Domini j. vel administrationis praescribendum omnibus Episcopis sine discrimine Ianoris prudentiae. ac doctrinae lex praecipit ex lege Canonica; cum enim in ratione status Episcopalis, & Sponsaliiij cum Ecclesia nullum sortiantur diisscrimen Episcopi Saeculares, de Regulares, quod in ipsis principale est, neque debent differre in eo, quod accelsorium est . Quomodocunque autem admittatur in utrisque libera administratio, siue libera circa redditus dis pensatio, huiusmodi libera dispensatio, seu ad nilnistratio semper alaepiod Domini j genus inuoluit, ut licite aduertit
ex eiusmodi libertate posmint facere de redditibus honestas donationes, pro liabito Eaeemosynas, atque alios licitos sum tus inde pendenter a quocunque, di sine iniuria alicuius, quod sane arguit verum Dominium, licet vocentur
administratores, ac dispensatoreS; hocque Dominium ipssi a iure competit ratione Sponsalit ij cum Ecclesia, in cuius bonis veluti Sponsae Sponsus ipse communicat. Supposito igitur quod Episcopi Regulares, ut statutum est in Lege supra posita, sint omnino a voto Paupei tatis absoluti in eodem iure, dc statu constituendi sunt, in quo constituuntur Episcopi Saeculares , quoad vi im Domini j , vel administrationis sit. ra redditus Ecclesiae, Ac sic omnes indifferenter poterunt testar', dc disponere de bonis sioi, non Ecclesiae adqui- suis, eaque de una Ecclesia ad aliam
tranSilarie, cum semper Utantur proprio iure Dominii, cuius vere etiam
h pilcopi Regulares per Episcopatum
fiant capaces, cum possint adire haere-dnatem, si relinquantur haeredes; eo
enim ipso quod transeivit ad Ecclesiam , quae est capax haereditatis, ipsquoque, adquirunt ius succedendi inhaereditatem, quod docent communitet Doctores apud Sancheg I. p. Decis. cap. 32. n. 26. dc RodriqueZ in Compenesi est. Regul. resolui. 6o. de seop., quae
etiam intelligenda stat si Episcopus Regularis deponeret Episcopatum , dcrediret ad suam Religionem, adhuc
enim maneret exemptus a votis propter dignitatem, & statum Episcopalem, quem temper retinet, de coni quenter semper in ipso durat Domini j capacitas, quidquid dicant multi Do.ctores in contrarium.
Ab Episcopis Regularibus non semper restiis
tuenda Religioni bona a Beneficioribus accepta etiam ante egressum
Icet pet omnium ora vagetur Ca- lnonicum illud effatum, quod quid. quid acquirit Monachus, acquirit Monasterium , haec tamen doctrina vulgaris Am semper ex sensu vulgi intel- .ligenda est; si enim dareturSalus , in quo Regularis non adhuc exemptus a iure Monasterii posset aliquid accipere , dc retinere non tamquam sibi proprium . sed quod ita acceptum adhuc esset lub Dominio dantis, de bona illa
conferentis,in hoc casu, cum in ea bona nullum unquam ius, aut Dominium
adquirat Religio, aut Monasterium , neque potest adcile aliqua obligatio restituendi; Plutibus autem Regularibus contingere potest praesertim si sint virtute praeclari, sie a Religionis Benefactoribus adamati, ut pluribus bonis, ac diuitiis cumulentur intuitu Episscopatus, quem sperant illos certo ex
merito conlecuturos; ita facta illorum
138쪽
honorum elargitione, ut semper intendant Epitcopatus consecutionem, ad quem possint pro impensis deleruire , nulla interim permilla eorum bonorum consumptione in recipiente. Hoc posito casti Episcopos Regulares post egressum a Religione non teneri bona sic accepta Religioni restituere, si niori prudentiae lege statuitur.cum illa hona semper remaneant alligata ex
dispositione donantis Episcopo,&Epii-copatui, non Regulari, vel Religioni, quae ex tali dispositione nullum acquirit ius, vel Dominium, tamquam rei opriae . atque adeo nunquam essetnt restituenda ; ille enam qui donat sem-
per dicit ut disponere de tuo ob Eniacopatum, & Regularis factus Epilco- pus tantum determina' usum donationis iuxta facultatem sibi factam a do-l nante, unde quidquid conuertit in proprios usus adhuc manet sub dominio donantis quo usque Regularis factus Episcopus possit tibi adquirere; tunc' enim transit in dominium ipsius, quod dominium nunquam fuit apud Religionem . neque apud ipsum . quando erat in Religione, & licet lit actus dominai in Regulari disponere circa usam donationis sine licentia Superioris, dico quod in hoc calia, vel adc stet licentia laltem interpretatilia,quia stiperior non posset illam rationabiliter nesare; vel si non esset, neque esset nece ilaria, quia Regularis non tacit illam dispositionem .esmii saltem quando nominatus est Episcopus, & quando non est amplius suae Religioni subditus. Videndus est Paiqua lig. Dus. 13 3.de Episi Regul. Atque ex his insertur taliam e stecorum doctrinam, qui dicunt Regularem assumendum vel iam cassumptum ad Episcopatum temper adqrii rere tuae Religioni, dc Monasterio, donec vel sient consecratus, ct sit Verus Episcopus,vel donec in presentiali possessione
suae Ecclesiae fuerit constitutus; desinit enim statim adquirere Monasterio, aeta iure intelligitur exemptus Religionis, vel Monasterii, cum tunc ius ipsius non sit amplius ius Monasterii; intellisitur vero exemptus a iure Monaste-Cj statim ac transfertur ad statum Episcopalem, quod fit facta nominatione. Per confirmationem ad Epitcopatum.
Disivi Regularis bona dimittentis Episi
Patum in pia opera conuertenda.
amplures Iuris prudentie Docto
Ies in eam abiere lententia, quod dona' quaecunque Episcopi Regularis ad eius proprietatem quoquomodo pertinentia, si dimittat Episcopatu, esse Camerae Apostolicae adiudicada, cum
ipsi consuetum sit spolium facere, sibique omnia bona Regularis Episcopi
vindicare , ex quo inter urit neque incommodum Religionis esse conue tenda, cum sit omnino absolutus, Acauulsus a Religione, neque in commodum Ecclesiae titularis , si Episcopus Regulatis effet tantum titula sis, cum
idem prorsus sit de Episcopo dimittente Ecclesiam, ac de Episcopo titulari. vere Ecclesiam non habente, & hinc fortius adstruunt bona illa ad luminum Pontificem esse deuoluenda , cui immediate subjicitur Episcopus quicunque, Ac cui tortassis reddendum est, quod ab ipsis acceptum est, saltem ex ipsius Epiicopatus initio; addita etiam eorum Regularium paritate, qui delicentia Superiora degunt extra Claustra, quorum bona ex Constitutione Gregorij XIII. subiacent spolio Camerae Apostolicae , si extra Claustra vita decedant; eodem modo se habentibus .
139쪽
Rereularibus Fpiscopis extra omnem F Iesia in victitantibus At quidquid
sit de eiusmodi docilina , quae valde probabilis censenda est , doctrina pro- habilior ea videtur, quae tradit bona F biscoporum Regularium dimittentiu
Ecclesias esse in pia opera conuertenda ; videtur namqrie haec doctrina magis fauere pietati, ac Ciamati, dum-nni, do talia bona non sint alis; ex iustitia applicanda Haec tamen intelligenis da simi in iis tantiam casibus, in quibus Regulares Epis o u d inittentes Eccles .f. alit E scopi Regulares pure filulares de tuis bonis non disponerent, vel disponere nequirent, habent enim ipsi facultatem , & dominium disponendi ratione dignitatis acquisitae, quesecum trahit illud dominium, ut iupradictum est; non de bonis propriis ab ipsis dispositis, nemini, quantumuis superiori re manet ius disponendi, siue illa applicandi ; supponitur namq te quod Episcopi Regulares sint Domini j capaces ut dictum est quemadmodum sunt in quocunque statu capaces haereditat .
Epi copis Regularibus abstinendum ab Cnsu megistrum sua Religionis .
OVam plures Regulares Episcopi
putant te non imprudenter agere,
Tametsi extra Religionem positi, priuilegiis tuae Religionis utantur , cum insim videantur aliquod ius ad priuilegia, de ad usum priuilegiorum adquisiuisie, quando erant in itatu Religionis, quod ius fuit personale, nimirum commune omnibus personis illius Religionis, & ius personale temper sequatur pertinam, non est ita facile suadendum , ut ex prudentia ab usu illorum Privilegiorum abstineant , praesertim cum ex alio capite teneantur abstincievi docet Suareet. .de Relig. Id. . cap. 3 g. ab omnibus priuilegijs realibus Cori celsis communitati Religioni S, Ut c munitas est , quae non possunt habere suum e tactum nisi in communitate ad diffcrentiam priuilegiorum personalium, quae possint habere suum ess ctu in in quacunque persona, & cum hac distinctione opinatur Villatobos cum Pa quali g. decis is . posse ac debere Epit copos Regulares uti priuilegiis tuae Rcl: gionis. quae facta sunt, velut propria personarum in particularipemus iam adquisitum, quando erant in Religione. Ego tamen censeo Episcopos Regulares longe prudentius a. cturos, si a o eiusmodi via priuilegiorum abst meant, cum enim iam sini soluti ab omnibus oneribus, & votis suae Religionis, congruum est etiam, ut
non participent de priuilegijs, quae licet sint res fauorabiles, sicut e contra vota sint res onerosae, in hoc casu fau res non sunt ampliandi, led restringendi ad mensuram rerum oneran- 'tium, quia eiusmodi rebus onerc sis deis
sicientibus, deficit omnino status ille, cui fuerunt a SumisPontificibus fauores concessi in priuilegijs, qui status est, status vere Religiosus habens personas
vere religiolas, solutis autem votis neque pei manet status Religionis . neque personae religiolae, quibus tantum concessum erat uti priuilegiis 3 unde etiamsi priuilegia essent personalia, non possunt te qui personam mutantem itatum, imino mutantem ipsam personam de religiosa in non religiosami persona namque religiosa, vi religiosa, siue regularis potest illis uti, cum huic tantum , & non alteri concessa. sint. Et . haec doctrina videtur apcrte confirmari ex Decreto Sixti IV. apud RodrigueZ in compendi . REMI.re o .oo. de Episcop. certu enim est apud omnia
140쪽
omnes quod priuilegia Pontificia concedamur intuitu taligioniS, & leparata re, ratione cuius conceditur priuilegium a persona , non gaudet amplius persona priuilegios cessante enim causa concellionis priuilegi j debet cessare priuilegium ex Glon . in cap. ua Deus Creb. Cessaueris , cte. O ex t. tr a S. f ass. de legatis.
Ab ineudum Episivis Regularibus ab UuPriuiletiorum sua Religionis, etiam traconcernentibus forum conscientia.
SVperuacanea omnino esset Episco pis Regularibus haec prudentis lex, iusi plerique Doctorum usum priuilegiorum in concernentibus conicientietarum discriminarentur ab usu in Iclla
qui, ad religionem uniuerse spectants. bus; supponunt namque quod priuilegia concesta Regularibus pro toro cinicientiae, ut pote fauentia animarum curae, &saluti, quae aliquid est, etiam extra statum Religionis intentum, possint consistere etiam in persona relinquente statum Religionis, cui potest demandari animarum cura, ct talus, non inconueniens asserere ex hac dispari ratione , quod cessent priuilegia quaedam in Episcopis Regularibus ccIsante statu regularitat: S, dc non cellent priuilegia pro taro conscientis concesses.; haec enim tamdiu perdurare possuntae etiam quoad ultim , quandiu durati causa, seu motivum concellioni A quae est Ecclesiae utilitas,& animarum talus, quae etiam personis non regularibus potest demandaris cum igitur nou climset haec causa etiam in Epit copis relinquentibus religionem , quoad forum Conscientiae, neque cetabunt ptiuilein S; iuxta doctrinam Canonicam ex ca
generaliter Io. Eu T. ex cap. Tua de Cierla. non re . ex cap. Abbate in fine de Ureb. Anisicat. cum nec etiam cesset privilegium,cum ex pluribus causis taltem aliqua durat ex l. si uenti ex l. in bonis f. do priuil. Credit. Osalibi spe ex iure ciuili.
His tamen non obliantibus de usu prisui legiorum in quocunque taro, &in' iocunque actu ad Religionem, siue ad Episcopatum spectare, dico indis ferenter esse loquendum, cum priuil gia quocunque modo ii Impta sint convicessa tantum Regularibus,& non aliis; Regulares vero facti Episcopi non sunt amplius Regulares, cum satis ex dictis demonstratum sit in ipsis cessare omnia mode statum Religionis per cessati nem votorum; & licet priuilegia Regulatium sint concessa in ordine ad si lutem animarum, & utilitatem Ecclesiae ; perlom tamen, quae dicuntur priuilegiatae . semper debent esse Regulares , cum sint ut taleS terminus neceis
rius, siue subiectum , ad quod dicunt relationem priuilegia concessii, licet motivum concessionis sit bonum Ecclesiae, & animarum, quod motivum , di causa non iussicit, quod duret, sed debet durare in tali subiecto, nempe in religione, vel in Regulari, adhuc ut dicatur durare priuilegium , & miror quomodo Palquali g. alioquin vir doctissimus haec suo non distinguat ingenio in decis. 136.
Non concedenda ab Episcopis nouae erectiones donasteriorum Regularibus sine causa cognitione.
EX Bulla Clem. VIII superius meis
morata habetur dii simo talis in