장음표시 사용
141쪽
Monasteriorum, qua omisci ex doctrina Glatiani Ab. 3. discept. Foreus cap. 32 T. videtur induci nullitas erectiomS, cum sit de Iiibstantia , & adsit vis clausulae irritantis in tali Decreto, ut habemus etiam ex Rota diuers decis 2 . n. s. p. 2. ex Gongal. ad reguli8.C-celi. GIU OZ. t. I a. & alijs plerisque Doctoribus, adest namque in Bulla, quod non concedatur licentia nouae fundationis absque causae cognitione. An vero pro causae cognitione necestarium sit Episcopis audire Superiores, seu Procuratores aliorum Conuentuum in ordine ad consensum, non est ita certum apud Doctores, cum plerique doceant, ac pre ccteris RicciuS decis222. m. . No-
cap. a. de alii ex Constit. Clem. VIII. absoluie requiri superiorum conuocationem , quae cum sit veluti forma in agendo praescripta dicitur absolute se uanda . Alij tamen cum Palquali g. in addit. ad Lauret. A. docent oppositum, ea innixi ratione, quod ex Constit. Cregorij XU. habeamus possc ODdinarios introducere noua SReligiones, vel obtento cosensu alsoru Religiosorum, vel alias, dummodo tamen constet absque praeiudicio aliorum posse commode substentari, ut patet ex ve bis ipsius Bullae; & hoc arbitrium conis cessum Episcopis non fuit reuocatum
per Bullam Vrbani VIII. immo fuit
confirmatum, quemadmodum etiam suit confirmatum in hac materia ab Vrbano VIII. Decretum Clementis VIII. ut notat Pas quali g. supra citaturi qui refert expressa verba CCnstit. Vtabani confirmantis in hac materia utrassque itapradictas Constitutiones Clem. III. oc Greg. XV. Causa igitur, quae debet,ab Epilcopis cognoici est. ne fiant nouq erectiones Monasteriorum, quae asserant detrimentum alijs, & si
ex hoc reclament aliae Religiones, debent ab Episcopis audiri, deinde causae cognitio se extendit etiam ad hoc, ut Episcopi cognoscant an nouq Religi nes introducendae possint vere,& comis mode substentari, quod est iuxta mentemConstitui.Apostolicarum,id namque,si non costaret Episcopis, nulla esset introductio. & graue adc stet peccatum contra praecepta Pontilicia , ix semper Regulares ceteri possent reclamare, & opponere de nullitate, cum non fuerit Ieruata forma praescripta. Haec itaque doctrina, ne dum est intelligenda de quibuscunque Regularium
Conuentibus, SocietatibuS, Congregationibus, ut constat ex Constat. Uregorij XV. sed etiam de quibuscunque Congregationibus Clericorum Saecu- Iarium, cum in dict. Constit. exprimatur uniuerse omniS Congregatio, dc SocietasRegularium,&Religiosorum,& adsit identitaS finis.di rationis, et Iam pro Congregationibus Clericorum s cularium, ut patet ex ipsa lege Pontincta cauente, ne damnum Caetcris P cligiosis iniciatur , ut commode 3 IucIepossim t.
Pro noua erectione Asonaiseriorum noli requiis raudus ab EPscopis ecit ei us Aellu a-rum , sed neque extorquenaus .
IAm dictum est ad noua introducenta
da Monasteria non esse nece starium Regularium consensum cLm ex Decretis Pontifici js iste consensus ab Episcopis obtinendus non requiratur, ut Fatet ex verbis Constit. Apostolicarum . At modo statuendum est, quod eo modo, quo non requirendus est iste contentus, eodem Prorsus modo non Disilia hy COOste
142쪽
extorquendus; id enim esset in re graui facere iniuriam Regularibus, maxime si nollent consentire ob praeiudiciuiundatum, quod sibi ipsis extimescerent ex nouo aduentii aliorum Regula- 1lum, quod semper prae oculis Episcoporum esse debet, ut teruent formam praescriptam in Ballis Pontificijs,quam nullo modo licet violate. Nec Regulares in hac re quoquomodo rogentur , vel compellantur ab Episcopis, debent praestare consentum, si ex illorum consensu oriatur damnum commune, in quod non possunt consentire sine peccato, ad quod tollendum factestini Constit. a Sum m. Pontificibus Ad hoc autem, ut introducantur notaqReligiones, vel noua Monasteria ab Episcopis,debet illis constare, quod saltem duodecim Religiosi ibi commode, dc congrue viuete possint, dc inhabitare; haec enim fuit mens Summorum Pontificum expressa saepius in Decretis, & postrcmo etiam ab Innocentio X. licet postmodum Sac. Cong. ad sex saltem eorum numerum reduxerit
in paruis Monasterijs; non enim susticit quod possint vivere, sed quod com
mode , & congrue, ut patet ex verbis
Bullae Greg. X v. ubi notat Ventriglia
qiod debent suppetere Regularibus, ubi iundantur Monasteria , omnia ne incessari apto victu . vestitu, Ecclesia, Sa cristia, fabrica, dc huiusmodi
Haud facile permitteredas et Iaribus tramatio conueratuum de Ioco ad locum.
CErtum est ex Constitutione Clementis VIII.quae incipii sim iam,c c. de ex Constitui. Gregorij XV. cum
alias, & ex Constit. Urbani VIII. Rom Mus Pontifex, non posse Regulares Monasteria erigere, seu fundare absque licentia Epitcoporum in illis locis, in quibus errectionem, seu fundationem pertentant ; quae prohibitio videtur tecum trahere etiam Illam mutandi, seu transferendi Monasterium de uno loco ad alium, cum doceat Lauret. de Franchis qu. I .in hac materia este aequia parada hec duo nimirum mutare Mois nasterium, & de nouo construere ob identitatem rationis, quae videtur satis
probari ex textu in caprae excessibus Pracis lat. in o. O in Clemini. 3. de paenitent. Non est tamen ita certum , non posse
Regulares absque licentia Epistopi
Monasterium iam in uno loco fundatum tranSferte ad alium locum . quisit illis utilior vel commodior,maxime si haec translatio fieret in eodem loco, vel in eadem Civitate dc esset sine prq- iudicio aliorum Regularium , idque docent Legana ausumma Vnouammu m,oc Cel pedes de exempl. Regular. cap. I. dub. . Conueniunt tamen Doctores omnes, quod loquendo de iure conmmuni in omni erectione, mutatione, dc translatione requiratur consensus Epiccopi . Ita docet Pasquali g. in addit ad Laurer. PI. Maior difficultas est, an
Regulares indigeant eiusmodi licentia Episcopali, quando in eo oppido , vel
in eadem Civitate volunt tranSferre Monasterium de uno ad alium locum v. g. salubriorem, vel commodiorem, cum videantur habere hanc facultatem virtute Privilegiorum a Sum m.
Ponti f. nimirum a Clemente VIII. qui illud concesssit Ordini Minorum, a Sixto IU.Ordini Predicatorum,a Sixto v. Confregat. S. Benedicti Portugalliae, quod notant'Rodrigueet fra Bul aismo consit. II. Miranda tom. I. Manda .
143쪽
erium Diana p. p. tract. 2. restat. IIS. Bordonus decis Miscel. I EO. Antonet. . . Pa squali g. supracitatus, & alij quapropter ego quoque existimarem eiu modi mutationibus,& translationibus
non este ab Episcopis contradicedum, maxime qui aDecreta Clementis VlII. Cregorij XV. & Urbani VIII. intelligenda sunt tantummodo de noua ere- ione, per quam recipitur de nouo aliqua Religio in aliquem locum , ut constat ex fine talium Decrctorum, ne silicet onis Religio inserat ali spraeiudicium, quoad substentatictem; ex quo fine iniungitur Ordinarijs locorum examen, &maturitas in talibus licentiis concedendis, di hic finis cestat in sola mutatione Monasterii in eodem loco . Neque obstat Concit.Trid.s FZS .cap.de reformis Nam ex hoc solum requiritur licentia Ordinarii ad erigenda noua Monasteria, non ad illa commutanda, aut transferenda in eodem loco, vel in eadem Civitate. Seruanda est tamen semper requisita distantia inter unum, dc aliud Monasterium, & cauendum est, ne ex vicinitate unum inierat alteri praeiudicium , super quo vigilandum est ab Episcopis,ut obteruentur Decreta Pontificia , & Regularium Privilegia, quq
ctiam temper consideranda iunt in amis Pilatione , ae dilatatione Monasterio
Non quacunque hosPitia Regularibus
IVxta Bullam Clementis VIII. in qua
disponitur non possc Urismario. ta- cultates, & licentias impertiri Regularibus ad nouos erigendos Conuelitus, cuiuscunque ordini, sitat, etiam in I
Cis propriae iuriit inonis, nisi vocatis,
& auditis superioribus aliarum Religionum in iisdem locis existentium snaecque omnia cum eo fine prqcipiantur, ne unus ordo praeiudicium inierat alteri, videtur etiam sequi, non posse, nec debere Episcopos ita facile hospiatia Regularibus concedere, cum etiam ex aliquo hospitiorum genere pos sint alii Regulares detrimentum lenis tire , re damnum pati , ut essent illa hospitia, in quibus Regulares haberent Campanas , & publicas Ecclesias, in quibus Missas celebrarent, ScSacramenta administrarent,& eleem imosynas quaererent; haec namque certum est, quod possunt magnum praeiudicium afferre, di talia hospitia pro Monasteriis habenda sunt, ut notant
de exempl. Regul.cap. I. dub.6. N. I. Verum
tamen est, quod sistendo in vera holpi- iij significatione, quod importat habitationem per modum transitus, ex regula Iuris, talia hospitia sunt Regulari
bus permittenda, nec pro ipsis est ne-eessaria Episcoporum licentia, cum talia hospitia non habeant rationem Monasteri j, ut constat ex doctrina plurium Iuristarum apud Lauret. de Franchis eiu 3. quidquid dicat in contrarium Panormit. in cap. Monasteria de uis, crhonest. Clerie. qui docet omnem Monachorum itationem appellari Monasterium, quae tamen docti ina est intelligenda tantum de firma Monachorum statione, non de illa, quae est per modum transitu , quod scite aduertit ei iam Riccius in tua praxi deciso S 2.ses.osy dc Pasqualig. in addit. ad Lauret.ae Franchis, ubi citat alios DD. plures ita scituentes de hospatijs . .
144쪽
PRUDENTIAE EpISCOPALI se tyLEX LXVII.
Ad publicas Processiones ouandi, ct etiam compellendi ab Episcopis tam clericiciaculares quam Regulares exempti.
FAciunt discrimen plures Doctores
inter exemptos , dc priuilegiatos Clericos . siae Saeculates, siue Regulares , dc ideo licet Trid. statuat cap. I 3. I.ir. Seis a T. esse vocandos, dccompellendos ab Episcopis omnes e coeptos, ei Iam Monachos, volunt tamen excipi Privilegiatos, dc qui in strictiori clausura perpetuo vivunt. Prae ter cos, qui vivunt in strictiori Clausura, de quibus expresie loquitur Concilium Trid. excipiuntur omnes Privia legiati Regulares, quos resert Bordon.
tibi de proceisionibus . Nomine vero procellionum . quae dicuntur publicae, veniunt illae tantum processiones iquq fiant ex caula publica, dc quae sunt misdictae ob bonum publicum, quod tangat totam Civitatem, additis processsionibus Corporis Christi, Litaniarum,Sc., quae ex suo genere dicuntur publicae, ad differentiam illarum, quae dicuntur priuatae, dc quae fiunt ex causa priuata ad quas non possunt compelli
Regulares, neque exempti. Notat tamen Campanal. in rubrac. I a. cap. I S. num. II S. & cum ipso Bordon. in Cons. I. I urar. Resosit. T. num. IS . ad nullas
procelliones posse cogi ab Episcopis
eos Regulares, de exemptos, qui ex consuetudine no solent accedere, cum
sic fuerit declaratum a Sacra Rituum Congreg. Sic nec posse cogi Regulares ad processiones, quae fiunt Indulgetntiarum intuitu, cum haec non sit causa publica, sed priuata, honor nimirum Ecclesiae, quod etiam intelligitur de processionibus, quae sunt pro
oratione Quadraginta horarum , dc similibus. Ad Processiones igitur dumtaxat publicas modo explicato possunt ab Episcopis vocati,dc cogi Regulares, Ac exempti, ut habemus in Trid. ubi
supra. Si tamen Regulares vltra medium milliare distarent a Ciditate, non possient compelli, quia non censetur Eccletia cum tanto incommodo eos obligare, de vere nurus o aetolus esset accessus, quod etiam referunt decisuma S. C. Pia sec. Ugolin. Barbos. Nauata Cespes. di alii apud Lauret. de Franchis in Controuers inter Episcopo, mri utares . Tunc vero solum tenenis
Iur Regulares accedere ad processiones publietas, quando Episcopus perlonaliter interuenit, vel lalte in interuerare deberet, nisi esset aliquo impedimento praepeditus, hoc enim induciatur a Iure veteri, quod semper intelligitur declaratum . de confirmatum a Iure nouo Concit. Trid. nisi aliquid in contrarium constet expreISe.
In Processionibus publicis controuersiae omnesside pracedentia ab Episcopis dirimenda
AD remouenda in publicis proces.
sionidus icandali. quq irequentit, si me suscitantur ex Praeciden ria praesumpta, tum in Saecularibus, tum in Regularibus, Concit. Trid. OP. I S. GRAM Zamfus ara tribuit piscopi, facultatem ab lolutam ad eiusmodi Praecedentiae controuersias omnino tollendas, vel componendas, ne in re tam sacra, ac Religiosa suboriantur scandala, neque est necesse, ut actu lcandala
'lcitentur, sed latis est , ut possint su-icitati, adsitque scandali periculum, ad
145쪽
hoc, ut Episcopi utantur facultate a
Concilio concesta, quod ex Sententia multorum docet Palqualigus in adait.
ad Lauret. . stante autem Constitutiois
ne Gregorij XIII sub die is . Iulii Anno is 33. qtrae incipit, Exposcit Pastoralis; debent illi Regulares Praecedere , qui prius in trico, bi degunt, tua Monasteria fundarunt, quod tamen intelligendum est tantum quoad Mendicantes, non quo ad alias Religiones, ut notauit UalenZuela Cotili. I. n. f., &ide illa Constitutio non Intelligitur caeteras Religiones afficere. Quoniam vero post memoratam Conitit. Gregorii XIII. plures tubortae sunt controucis aede praecedentia inter Regulares, S. C. Episco p., & Regular. die so. Ianuarii Iss3. Summo etiam Pontifice adpro-hante, statuit quod in futurum circa Praecedentias id adamussim seruaretur, quod seruatur in Urbe Roma, sic testante Legana V. Praecedentia num. 6. ubi etiam affert ea, quae obseruantur Romq circa talem Praecedentiam.Post haec tamen eadem Sacra Congr. , non
obstante Bulla Gregorii XIII. statuit
quo ad Praecedentias esse seruandam consuetudinem cuiuscumque loci, noobstante quod contrarium seruetur an Vibe Roma ; in qua re censeo ego multa posse Prudentiam Episcoporum arbitrarnstante facultate ipsis a Concit. Trad. concessa.
Puniendi ab Episcopis Regulares delinquentea extra claus a.
ALtercantur in hac re de mente
Concilii Trid. Doctores , quom modo sint intelligenda illa verba in cap. 3. - resor.mf. o. , quibus exprimitur sRegularcm degentem extia Monaste
rium debere puniri ab Epithopo loci,
tamquam a Delegato Sedis Apostolicae . si deliquerit, volunt enim aliqui hanc Concilii Constitutionem esse de
eo tantum intelligendam,qui habet chira Monasterium habitationem peris manentem , cum verbum degere signia ficet permanentiam ; non vero de Regulari, qui tantum per aliquot dies recreationis caula. aut ex alio aliquo titulo extra Claustra moraretur; breui enim ad Claustrum reueriurus no cenissetur abesse iuxta I. postliminium S. capituli, & I. Nihil, s. ae Capt. O Postlimis. reuer. , & etiam iuxta veterum Caninnum doctrinam quam videtur probare idem Trid. cap. I. de reler. Hs. 23. admmittens pro breui absentia duos, vel tres mentes. Sic non dicuntur tecum dum aliquos permanenter degentes extra Monasterium, qui moram diuturnam trahunt ob negotia Monaste-Vj , vel Religionis, nam isti habendi
sunt pro intercilientibus, ex cap. Qui Gero . lde Claria. non resid. in o. Vbi statuitur,
quod absentes pro Ecclesiae tuae utiliotate habentur pro prae lentibus in ordine ad percipiendas distributiones; quibdus extra Monasterium degenticius neque addi possunt illi,qui habitant in Grangijs,aut locis adnexis Monasterio, nam hi quoque habentur pro praeientibus, secundum docti inam multorum apud Ciarlin. lib. I. controueri forens cap. o. apud Riccium Decis III. n. para .ct Balbos de potestare Episcopi Allegis Io S. nu IZ. Adhaerendo igitur doctrinnis eiusmodi videtur Episcopos non posse punire Resulares delinquentes
extra Claustra, si non sint de numero degentium, siue permanentium,ut ex plicat Conci l. etiam Pa qua ligus aptid Lauret. , qui docet nec olastare De ex tum Saciae Congregat. datum Iub die ad. Nouemb. Iogo. ubi dicit ut ene
146쪽
mentem Concilij, quod Episcopi pos
sint punire omnes Regulares delinis Muentes extra Claustra, etiam eos qui permanendi habent a suis Superioribus segitimam facultatem . Haec omnia, licet cum fundamento tradantur a Doctoribus, usu tamen, & praxi inolevit apud Episcopos omnes, quod pro Regularibus delinquentibus extra Claustra relaxentur capturae in ordine ad talia delicta perpetrata, quod satis indicat Episcopos habere ius puniendi Regulares delinquentes extra Monasterium, licet non degant permanenter, nam Regulares capturare est species punitionis in delinquentibus, &dicit iurisdictionem in Episcopis capturantibus. Quaenam vero conditiones requirantur ad exequendam integram punitionem ex dicendis in Lege sequenti patebit.
Puniendi ab Episcopis Regulares delinquem
rei extra claustra, non Iure absoluto, sed limitato
I Imitatur in hac re Episcoporum
Ius in Regulares per qualdam co-ditiones quae exprimutur in ipso Coniscit. Trid. de resor. cap. I . m. Ultima de Regularibus, ita quod non possint Episcopi Regulares delinquentes extra Claustra punire, nisi illis conditionibus interuenientibus . posito etiam, quod degerent intra Claustra, intra quae ubdentur non esse Episcopis subiecti; quarum prima est ut delictum fiat extra Monasterium et Secunda . ut delictum sit notorium: Tertia, ut generet scandalum et Quarta. ut praecedat Instantia Episcopi apud Superiores, ad hoc, ut apsi puniant delinquentes .
Quinta, ut terminus punitionis ipsis Superioribus ab Episcopis praefigatur, quo termino elapso, & e tactu non secuto, veniant ipsi Episcopi ad punitionem , ita tamen, ut omnes istae condistiones debeant copulative concurrere,
ut possit Episcopus suo Iure procedere, nam in illis Omnibus copulative sumptis praescribitur a Concilio forma seruanda , quae conssistit in indivisibili, iussi quid ex ipsa deficiat, tota corruit, i deiicit, & sic deficit etiam fundamenis tum Iurisdictionis concessae Episcopis: Non sunt tamen censendi Regulares subiecti punitioni Episcoporum, si delinquant in Ecclesia propria, quia haec, licet non dicatur Claustrum gramatbcaliter, dicitur tamen Claustrum fora maliter, ut quid necessario adnexum claustro, nam Regularis ingrediens Ecclesiam non dicitur egredi Claustro, nec debet petere licentiam a Superi re , quemadmodum tenetur, quando egreditur e Claustro. Addo mentem
Concilii esse, quod possint puniri ab
Episcopis Regulares delinquentes extra locum exemptum, Ecclesia autem Regularium ita est exempta, sicut Monasterium, imo longe magis exempla. An vero debeat constare viridice Episcopo,delictum Regulatis esse notorium, dc scandalosum,hoc nondum statutum est apud Doctores, Iram aliqui negant, aliqui affirmant, & verior d ct ina est sufficere notorietatem extra
iudicialem ipsius delicti, ob quam non possit delictum tergiversatione operiari , cum Episcopus non habeat iurisdictionem ad capiendam iudicialem informationem de delicto Regularis, nisi post factam instantiam de punitione Superiori Regulari, quo negligente, tunc solum potest Episcopus iudicialiter ad punitionem deuenire,quod iditis constat ex eodem Concilio.
147쪽
Regularibus a Reillione eiectis non permi tenua ab Episcopis euiuenai liberi ad .
lares omnes per suos , i periorcs eiecti a Rel gione i nentur se pranci tare coram Episcopo loci, si que lub j-eere illius obedientiae, & vit e re ad ipsius nutum; idque decretum est, ne lideram vivendi licentiam habeant sine lege. & sine Superiore, quae doctrina habetur etiam apud Nauarr. ex C' Non dicatur ra. qu. n 3 . apud Inn cent. ex c. Cum dileelus et n. de Priuileg.
apud Id illiens. ex cap. Quod Dei de statu Monachorum, O apud lo. Andream ex
CIementin. I. eodem ritu . Ratio est
quia per electronem disiluitur quoquo modo contractus perq)iem RCgularis erat accep atus tamquam filius Religionis. & tamq a pars, vel membrum ciuidem . & id o non intelligit ir amplias Religioni lubiectus, sed ut Clericus Clerical habitu indutus intelligitur subiectus Episcopo. quod tamquam certum lupponitur ex illo D creto S. C. de eiectis, or Apostatis S T. ubi expresSe eiecti a Religione obligantur ad deferendum habitum Clericalem , & ad se subi jciendum ordinario loci. Non conueniunt aute DD. in assignanda ratione , unde proueniat haec obligatio in eiectis se subiiciendi Ordinarib, aliqui enim volunt prouenire ex ooedientiae voto prius emisso, ali vero ex puro praecepto Pontifietis, vel S. Congr. quam opinionum varie tatim nolo hic in examen adducere, cum de hac re nihil intersit, sussiciterum q iod ex aliquo motivo tenean-hii Ei iscopis te itidijcere,ur Vere etiam
erecti a Rcligione sint iub aliquo S
periore. An vero eiecti cessent omniano a Regula Religionis, atque ab omni ipsius iurisdictione eximantur tamquam membra omnino auulsa, ct ie- pararae non auderem hanc omnimodam separationem omni . o admittere, cum potius sit velut separatio non totalis thori, sed totum quo ad cohabit tionem. & hanc dolanam tequuntur multi DD. cum Pal qualig. in addit. ad
Lauret. qu. I. non enim eiecti per lenistentiam expulsionis eximuntur omni
no a Iure Relisionis, quod habet. Ac retinet in eosdem, cum ex cap. D. de Regular. Gregor. IX. praecipiat ex prelse eiectos a Religione eta annuatim per
Superiores monendos,ut redeant em
dati ad Religionem , talua ordinis dusciplina, quod habetur etiam in Deis creto lupracit. de eiectis, & Apostatis, di hoc non haberet locum, si eiecti eo sent totaliter a Religione exempti Id etiam confirmatur ex communiori doctrina contra aliquos DD. opposi- .ltum opinantes, R ia traditur eiectos tamquam incorrigibiles , Religione , teneri se corrigere. dc emendare , ct semper conniti, ut denuo in Religio, nem recipiantur, cum in ipsis non cecsent votorum vincula . ex quibus, ut Religiosi,temper tenemur in statu perfectionis pr neere, & durantibus votis durat liqc obligatio proficiendi,ita seintiente D. Tho m. a. a. qu. Is . Nec obstat, quod per eiectionem intelligantur iam extra communionem disciplinae Regularis , hoc enim est per accidens, & solum ad tempus, donec resipistant, di se ex obligatione, quam gerunt in votis tandem corrigant. &ad vitam perfectam redeant, quam in Religione promiserunt.
148쪽
PRUDENTIAE EPISCOPALIS.I EX LXXII.
Facta eiectione Reeui tum inquirenda ab Episcopis causa electionis.
AD praescriptum Bullae de eiectis
cum debeat Ordinario loci ratificari lententia expulsionis. certum est, quod non facta hac notificationet a Superioridus. si eiecti extra Religionem luant. inquirendum est ab Epis opis . Cur ita vavani, dc conleq ienter talis modi vivendi caula inquirenda est. Neque obstat huic indagationi faciendae ab Epncopis Regularia exemetio, quia in hoc Episcopi dicuntur uti Iure suo, cum ad ipsos spectet vigilantia i per omnem statum Clericalem, quem tunc profitentur etiam eiecti,quidquid
dicat in cotrarium Pa squalig. in Addit. contra Lauret. qu. 3. possunt enim multi Regulares vlucre extra Religionem ex dolo non tamquam eiecti, neque i eris
uatis solitis circumstant ijs unde Episccopis remanet onus, saltem tamquam Delegati a Sede Apostolica,inquirendi supra tales Regulares degentes extra Claustra culpabiliter . Ucrum tam Iest , quod non licet Episcopis examinare, ac recognoscere cauta, expulsionis iam exa mnatas, & cognitas a Superioribus Religionis, quia iste actus vere importat iurisdictionem, dc superioritatem supra Regulares, quam non haoeni Episcopi, nisi in certis casibus, cum Regulares sint exempti a Itarii ductione Ep scoporum . Si tamen agatur de Regularibus iam eiectis, & se aratis a Religione habitum Clerica-em deferentibus, vere Episcopi lupra ipsos Iurisdictionem habent, cum ipsis si bdantur per Constit. Pontificias, ut dictum est . Non possunt autem Episcopi Ooligare Regulases eiectos ad obtatuandam Religionis Regulam, cuiam sint,ab illa separari, dc qui nocisentiunt commodum Religionis, neq; debent ientire M ommodum, praese tim cum intentio se otii gandi ad On- seruantiam Regulae fuerit in ipsis pro Religione tantum, non ex ra ipsam Ilicet aliqui DD. tradant poC Regula res obligari ad illam Regulae octieruantiam . quae est compoIIibilis cum eorum statu . De obligatione vero in Ri gularibus eiectis ad obseruantiam votorum .dc ad recitationem Ofta ij, diuersi node opinantur DD. nam plerique docent tales eiect is esse obligatos, dc posset ab Episcopis compelli ad utrumqae, luppost o. quod non sint in
sacris dc qqod adhuc aliunde non teneantur. Alij vero plures volunt extra Religionem non esse obligatos, neqae posse obligari, cum vota non obligent tra intentionem voventis: Regula. res enim eiecti non intendunt se ad
vota obligare, nisi pro Religione, dc ut vere Religiosi. siaut etiam intendunt se obligare ad Chorum. quamdiu sunt in Religione . quae Doct ina, licet sit
multorunt, mihi tori placet, cum vere Regulares eiecti non soluantur votis,
nec vinculo Protessionis ex parte sui, ex qua tenentur horas Canonicas reis
Non cuicunque Regulari etiam praesentito, Oidoneo concedenda ab Episcopis contionandi facultas.
V Idetur Trid. 's. s. cap. de resom. legem Episcopis indicere, ne Rhgularem idoneum praesentatum a munere praedicationis repellant, aut sine caula suspendant,quod etiam ex decreto S.Const. apud id lemari. statutum rescitur,
149쪽
refertur, ut testatur Pasquali g. iv addi. ad Lamrat. qu.6. qui etiam docet non
posse Epiaeopos suspendere Regulares Concionatores pro libito, & sine causa, maxime ui praedicent in proprijs Ecclesiis, pro quibus lupponit ipse non
esie nece stariam Epitcopi licentiam, quae tamen doctrina est contra plures alios DD. citatos ab ipso Pasiqua ligo eodem loco. Quidquid sit de hac controuersia, quae ex dictis a nobis in stuperiori lege facile dirimitur; statuendum est Episcopos non debere facultatem concionandi impertire nominatim timspensis,& interdictis, licet enim actus in concionandi sit actus disparatus ab alijs cxercitiis Sacramentorum , & cons quenter talis actus non dicatur contineri inter alios actus prohibitos per suo pensionem, vel per interdictum ut scute notant aliqui BD.tamen valde indeisi cens esset publice interdi cho suspens vel excommunicato permittere Officium concionandi, & ex hoc maximum scandalum posset oriri in Eccle- ia . Neque iis concedenda est ab Episcopis concionandi facultas , qui non docent necessaria , ct conducentia ad salutem iuxta Trid. Aes . S. cap.2. de resor. ex quo Concili j Decreto non videntur Fosse excusari a mortali Concionat res illi, qui scurrilitatibus dediti sunt illi namque potius mimi ad risiam trahente atque ad com dias, qua Oratores sacri ad verbum Dei, & ad Ialutem throuocantes appellandi sunt; neque .e uatis est scurrilia ad seria conuertere,
quia nunquam sunt facienda mala, Ct eueniant bona. Neque admittendi sunt ab Episcopis Regulares ad concionan eum, si degant extra Claustra, dc extra obedientiam suorum Superiorum; hoc enim prohibetur Episcopis ex eodem Trid. l. c. si tamen Regulares mansierunt extra tapustia cum licentia suo.
rum Superiorum ob aliquod Religio
nis negotium,isti non comprehenduntur a Concilio, debent tamen Episcopis semper exhibere licentiam suorum Superiorum . Neque admittendi sunt eiecti a Religione; id namque prohibetur Episcopis a Sixto Quinto in sua Constit. quae incipit, mimui, Uniuersali Ecclesia 3 esset enim valde indecens, quod qui non corrigunt seiplos adcm ndationem, permitterentur alios
corrigere , atque ob id etiam in Constituto urbani VIII. remanent suspens, ne possint Massam celebrare.
ab Episcopis non admittendi ad conclauea Retulares scandalos, aut exi sentes
EX Leone X. in Concit. Lateram
ut constat ex Sulla 2 I .lom. I.Bullam
supponitur , quod Regulares conci nantes absque licentia suorum Supe- Iiorum peccent mortaliter, & etiam incurrant excommunicationem Pap
Iem ; unde sequitur eiusmodi Regularibus non posse ab Episcopis concedi
facultas concionandi, cum enim exercitium concionandi dependeat ab obedientia, ad quam tenentur Regula. res, Certum est, independenter a vinluntate suorum Superiorum conci nanteS agere contra obedientiam debitam . An vero concionantes in statu peccati mortalis peccent mortaliter,
non est hic discutiendi locus,sunt enim pro utraque parte Doctores qui tamen
omneS conueniunt, Peccare mortali.
ter. si adsit publicum scandalum,&contemptus; ex quo intertur Regulares.& alios publice icandalosos arcendos tale a munere praedicandi, cum in corum ore ipsi:m I ci verbum red-
150쪽
datur contemptibile ; tollenda enim omnino est ab Episce is irreuerentia in hoc munere,& conte metus, & in tu ria in ipso verbo Dei, ex q ia Doctrina
sequitur, neque infames, ram infamia facti quam intamia iuris Esset admittenta dos, idque ex Constit. Io. Urbani VIII. apud Peleri n. de Primi. regular. cum id sit valde indecens, quod etiam notatur in cap. Presbyteros dis .so. ubi parificatur praedicate cum celebrare. Verum tamen est, quod si esset purificata infamia per publicam poenitentiam petaacham docent communiter D D q iod in hoc casu possem admitti, quia tunc supponat ut scandalum deficere,& conis temptus verbi Dei; & hacobseruatio. ne procedendum est cum Apostatis, quibus, nisi exciderit memoria Apostasiae, si fuerit publica, non est concedenda facultas concionandi, tametsi poenitentes actu sint. Plura alia de hac materia Canonica extant apud PMqu
lig. in addit. ad Lauret. qu. Io.
Non permittenda ab Episcopis facultas cox
cionandi Regularibus etiam in P eoprase Ecclesus, ab que prauia prasenta tione, O licentia obtenta .
EX Concilio Lateran. AT. I. cap.ID.
O ex Trid. Pes . S. cap. 2. Ursest. 2 cap. . decernitur non esse admittendos . ab Episcopis Resulares ad concionandum,m si te praetentent coram ordinarijs exhibita fide approbationis facta lisuis Superioribus de vita, moribus , i cs cientia. Pro Ordinarijs autem locorum non semper intelliguntur Episcopi .sed illi etiam . qui in locis Iurisdicti nem habent quasi Episcopalem, ut notant , lures Doctores apud Pa squalia.
in addit. ad Lauret. qu. l. Disticultas est
an praeter praesentationem requiratui licentia ordinariorum, quae diui cultas oritur ex ipso Tridentino, nam Concit. PULS. de reform. videtur tantum requirere, quod Regulares in propriis Ecclesii, concionaturi, se praetentent, de benedic onem petant. iv nihil aliud i ad differentiam Ecclesiarum alienarum. in quibus idem Concilium praeter P lentationem ,& bened .ctionem, vult insuper, qiod obtineant ab Epii eo pisconcionand. licentiam; ut patet in ca-dcm fers. S. cap a. unde deducunt multi DD. citati a Pal qualig. ubi supra, ludicere Regularibus ad concionandum in propriis Ecclesiis, ut benedictionem petant, etiamsi non obtineant,dc contradicantEpiscopi, neque aliam licentiam ordinariorum requiri. inae tamen doctrina mihi nunquam placere potuit cum ex Trid.sius 2 . cap q. de re or. ex presse habeamus, neminem posse liue saecularem, siue regularem in proprijs, vel alienis Ecclesijs praedicate Episco- po contradicente, cui concordat etiam Constit.Gregorsj XV.in qua statuitur, neque Regulares in tuis Ecclesijs posse praedicare sine licetia Epileopi,ut legeti facile patere potest, quidquid in citrariu dicant illi DD. preci r. cum Pal- quali g. mordicus iustinente, posse Regulares in proprijs Ecclesijs praedicare
petita, de non obtenta licentia, imo etiam contradicente Episcopo, si de iure non contradicat, enumerans ibi calus ex Concit. Later. & ex Trid. in quibus tantum de iure potest Epitc puS contradicere, qui sunt, primo, Si praedicent miracula falsa , aut incerta a. Si euulgent Prophetias non contenistas in sacra Scriptura 3 Si detrahant mconcionibus Episcopis, aut alijs Praelatis. A. Si doceant propositiones erronea S. S. Si dii seminent doctrinas Icanduosa5. o. 31 disteminint haereses, vel