장음표시 사용
231쪽
ulum spe sapias eia nantur merici, non posse a que licentia Episcopi alienari, aut extingui, I remitti, donec beneficium Eceleis fiasticum sussciens sint adepti,'Cel aliunde habeant , Vnde Ciaerepo sint, ex qua dispositione patet, quod sub prohibitione
Concilii non cadit quaecumque alienatio , sed tantum alienatio absque licentia Episcopi, & sic videtur concessa omnis alienatio, quae fit cum licentia
ipsius Episcopi . nam prohibitum de
uno censetur cocessum de altero iuxta . cum prater s. de iudic. maxime , quia ante Concit. Trident. vi tradunt BD.
quamplurimi apud Pa ualig. se Iurid.
Moris. 68. patrimonium poterat alienari sine licentia Episcopi . Non est autem ita certum apud DD. an pro alienatione Patrimonij, etiam facta subrogatione beneficij aequivalentis, requiratur adhuc Episcopi licentia, cuex Trid. hoc expresse non habeatur,
186. & cum ipso Pasqualia. I. c. videntur contrarium docere, sed semper tutius erit, quod Episcopus cognoscat eiusmodi alienationes, & subrogationes, ut probetur suffcientia redditus ad commode transigendam vitam , atque in eius odi rebus cognoscendis, ct examinandis praeter iudicium,debetet cccdere Episcopi consensus, di bene placitum. Quae d:cta sunt de Patrim nio, ad cuius titulum aliquis supponitur ordinatus, ei iam dicenda sunt de Penasione, si sit in titulum ordinationu col. lata, aut e rega.
In quacunque alienatione Pensionis, Gel P trimoni, examinanda ab Episcopis DP
scientia beneficii subrogandi. Non impleret numeros vigilantiae Pastoralis Prudentia Episcopalis
si in concedenda Patrimonij, vel Pensionis alienatione, non bene priuS reuocaret ad trutinam sussicientiat bene fici j substituendi in locum Patrimoni j, cum enim ex dispositione Trid. Sessata de reser. cap. a. sit semper exigenda ab Episcopis in Clerico commoda su, stentatio , vel ratione beneficij, vel ratione Patrimoni j; quod est etiam iuxta Constitui. Pij U. quae est fg. in Bullar. non potest id fieri,nisi accurate exambnentur redditus benefici j. Quanti autem debeant esse eiul modi redditus adcommodam stubstentationem necessari j nondum apud DD. staturum est . Communiter tamen volunt requiri tot redditus, quot susticiant ad victum, de estitum, re alijs necessariis pro conditione status cujuscumque; unde in hac re esset desumenda regula a tussicientia Patrimonij,attenta uniuersali ipsius Ecelesiae consuetudine.
Ab Episcopis nunquam permittenda res
tiones beneficiorum , si resiae antes non habeant is unde, Inde Cimani.
REsignationem cuiuscumque bene
ficij, ad euius titulum resignans sit ordinatus, esse omnino nullam , nias obtineatur licentia, & fiat expressa mentio de ordinatione ad illius titulu , sua lege praescribit Concit. Trad. de reffulsa 1. cap. . neque in hoc alia lege i
232쪽
diget Episcopalis Prudentia . Id, de quo dubitari potest , & de quo neque disponit Trid est quid sit agendum Episcopali Prudentiae, cum resignans beneficium, vete non est ordinatus ad illius titulu, sed tamen non habet aliunde , unde vitam transigere queat 3 licet
enim adsit quaedam dispositio Pij V.
pit Quauta Ecclesia Dei subΚalend. April. Is 68. Vbi aperte statuitur, neminem sacro ordini mancipatum, nisi Religionem ingrediatur, posse beneficium, vel osticium resignare, nisi aliunde ei sit, quo commode in vita possit substetari cum non propterea sit ita certum,
an illa dispositio procedat tantum de resignatione facta coram ordinario , vel etiam de resignatione iacta , vel facienda etiam in Curia coram Ponti. sice, ideo res est hoc loco uniuerse decernenda . Tutior doctrina in hac re ea est, nunquam esse permittendas reis signationes beneficiorum ab Episcopis, si resignantes non habeant aliunde, unde vivanti cum eiusmodi resignationes sint omnino nullae, ut patet ex supradicta Constitui. & ex Rota
coram Eminentissimo Otthobono dracis Is . u. Io. Nullitas autem huiusmodi resignationum desumitur ex eo , quod Ordinariis non conceditur illas admittere', nisi resignantes habeant aliunde, unde vivant, ut satis constat
ex illis verbis Constit. Pij U. Nis eis D.
quo aliunde po ut commode iv uita subsentari . dioeo enim uili importat conditionem . sine qua non ; & ide s si desit
talis conditio. actus erit nulluS, ut notant communiter DD. cum mos in cap. cum dilecta ver b. Irritum de rescrip. qui volunt esse nullum, non solum ex parte resignantis, sed etiam ex parte reci-FienuS, etiamsi sieset coram Pontifice
in Curia, cum semper sit tapponenda talis conditio, quae si deficiat, reddit actum nullum coram quocumque , siue sit ordinarius, siue sit Pontifex. aenullitas resignationis intelligenda est, etiamsi resignans beneficium haberet Patrimonium, ad quod esset ordinatus, si tale Patrimonium esset insumetens pro illius substentatione; semper enim deficeret illa conditio, quae habet rationem formae pro validitate resignationis , quod tenuit Rota decis is . c tam Eminentissimo Otthobono.
Neque permittenda resignationes brueficiorum causapermutationis si desit supra
requisita conIN hac re satis sternit incedendi via Prudetis Episcopali dispositio Concit. Trid. cap. a. de res sessa I. cum decernit , neminem ordinatum ad titulubeneficii, posse illud resignare . nisi facta mentione, quod ad illud fuerit o di natus, & quod resignatio non possit
admitti, nisi sit, unde vita transigatur honesto iuxta decentiam status Clericalis ; quia tamen ab aliquibus dubitatur , an id etiam locum habeat in resignationibus, quae fiunt causa permul tionis , ideo oc his quoque pauca su gerenda sunt, cum nulla de his, tu de alijs disparitas innotescat a fuit enim Concit. sinis, ut constat ex proemi illius cap. quod in sacris constituti non
cogerentur mendicare aut turpibuS Nam care quaestubus, cum necive permittat Patrimonium alienare , si non supersit aliunde, unde vita traducatur commode . Quod est intelligendum, etiamsi resignans beneficium causa permutationis, sine debita apposita conditione, cuius desectu semper resignatio esset nullas
233쪽
nulla, consequeretur pro substentatione aliud beneficium, quod iam pacifice possideret; cum enim resignatio ab initio fuerit nulla defectu formae non seruatae, non potest ex eo conualescere , quod postea superuenit, praesertim cum per illud consequens non inducatur forma requisita pro validitate ; quemadmodum etiam, si deficeret expressio , quod resignans fuerit ordinatus ad titulum illius benefici j, quae quidem requiritur a Trident. , etiamsi fieret per aliquem actum subsequentem, non susticeret ad conual Idandam resignationem .
Ab Episco eates facile admittendae dispensationes se iuralitate beneficiorum in suo subditis a P Luralitas beneficiorum in uno, quae
damnatur ex sensu communi Sanctorum Patrum, ex sensu communi Canonistarum, & Sacrorum Canonuapud Brauum excit. a. non facile ab
Episcopis probanda est; neque enim Episcopalis Prudentiae , aut ossicij Pasi oralis numeros impleret ille Episcopus, qui sine necessaria ad eiusmodi
dispensationes causa,pluralitates beneficiorum admitteret , cum enim ex communi doctrina quodcunque beneficium detur propter officium, pro unico tantum officio,non potest quis gaudere multiplici beneficio, idque etiam habetur ex cap .de Rescrip. in o. Addit
S. Thom. quodlia. O. art. I S. es' quodlib. aet. I quod esset maximum inconueniens , si unus plurium stipendia , vel praemia haberet; si per eiul modi pluralitatem uni collatam ille cultus Diuinus minueretur, qui magis, & melius per plures ministros Aaberetur,
quam per unum; si Institutorum intentio haudatetur, qui ad augendum numerum Deo inseruientium sua bona Ecclesiae contulerunt, errigenda in beneficia plura; si Iustitia distributiva laederetur uni tantum tribuendo, quae pluribus Clericis,ac pauperibus tribui posset, ac deberet , si denique daretur locus ambitioni, & auaritiae in Ecclesia, ubi omne mundum a sorde esse deberet ex quo etiam Ecclesiasticus ordo posset praeuerti, & Clericorum honestas corruere , ad quod malum tollendum sapientissime prouisum est circa pluralitatem beneficiorum in Concit. Niceno, in Concit. Calcedon. in Coniscit.Later. , & postremo in Conc. Trid. cap. II. de resor. fissa . si tamen adsit aliqua ratio, vel causa cohonestans eiusmodi dispensationes, quemadmodum saepius contingit in dispensationibus Apostolicis, nimirum vel ad promouendam maiorem Ecclesiae utilitatem in aliquo viro egregio, vel ad praestanilas congruas substentationes in i js, qui tanta inopia laborant, ut etiam in necessarijs deficiant, vel ad id genus alias tunc Sum. Pontificum exemplo poterunt etiam Episcopi eiusmodi dispensationes admittere sine nota, & sine culpa a quidquid sit, an eiusmodi dispensationes sine causa factae sint conistra ius naturae, contra Ius Diuinum, iv contra ius positiuum, ut opinatur Bra
Neque ab Episcopis sine causa Gnienda bene
cia , Die in tinum congerenda .
quosdam Episcopos unibilia Deneficia in unum redigere, ac facili negotio plerosque etiam non bene me-
234쪽
rentes pluribus beneficijs cumulare, ea prudentiae lex iis videtur indicenda, qua
apud Sacros Canones cauetur, ne Ecclesiastica beneficia,nisi urgente aliqua causa, & ratione congerantur in v nu; eaedem namque rationes, quae sident Episcopis, ut abstineat a dispelanda beneficiorum pluralitate, caedem pror Ius militant in beneficiorum unione facienda, quae Iane nisi excellens aliquod concurrat meritum , vel egentis. sima ad congruam substentationem inopia, fieri non potest; prae oculis etiam in hoc habita I emper Ecclesiae utilitate, indigentia, & exigentia Quae doctrina intelligenda est, non solum de benefici js residentiam requirentibus , de quibus id certis limum est in Trid.S a . de resor. sed etiam de alijs, siue sint regularia , siue saecularia, siue Patrimonia, siue Praestimonia, siue sint Capellaniae, siue Commendae ad vitam, & perpetuam administrationem institutae , haec enim omnia non posssunt absque legitima cauSa uniri, neque ad solam beneficiarii utilitatem, nisi etiam utilitas , & euidens necessitas Ecclesiae interueniat. Atque in re tam graui regula desiumenda est a praxi, in qua vcrlari solent Summi Pontifices, quibus conluetum est ad dispensationes, ac uniones eiusmodi beneficiorum , vel Commendarunt, tantum ex ursentissima cauSa concurrere , tametsi in ipsis sit summa potestas, cum& ipsi in iure naturae dc Diuino dispen sare non possint , nisi dispensationis actio cohonestetur , ac omni prori is malitia evacueturi, quaedam enim sunt intrinsece mala, & prohibita,quia mala, quae nulla ratione bona sieti posssunt, ut odium Dei &c. alia aut mala tantum, quia prohibita, aut etiam inistrinsece mala, ut furtum, & homici, dium, quae tamen aliquando cohonestationem , siue actionis honestatem suscipiunt ex aliqua legitima causa, atque ex hoc genere plura possunt Summi Pontifices, & Episcopi suis dispensationibus in bonum aliquod perducere , licet videantur primo contuitu Iurinaturae, & Diuino aduersari; & licet vulgo dicatur, quod Papa omnia potest. & quidquid potest Papa Romae, possit Episcopus in sua Dioecesi, id tamen iano modo semper est intelligendum; possunt enim omnia Pontifices Claue directa. non Claue obliqua, neque portae Regni Caelorum, aut earum serae Claue obliqua possunt aperiri, quod etiam Episcopis suo modo apta- dum est, quemadmodum colligitur enc nou. 3Z. 3 P. et o. ex Concit, Triden. Sest. 23. cap. I.& etiam ex clementin. Oex Extra: M. Pauli II. titui. A rebus Ecclcet s. non alienand/s .
Non semper ab Episcopis conserenda beneficia
En Episcopis omnibus indicitur
Prudentiae lex in conserendis be-ficijs a Sancta Synodo Trid. Sess. a . dores. cap.28. ut nullum conferant benem cium curatum, nisi praevio diligeti exadmine, & nisi contiocatis concurrentibuS per edictum , ex qua lege inserunt Doctores fere omnes in hac materia , tunc solummodo Episcopos legem implere Concilii, cum beneficia conserunt ad rigorem examinis. At ciuia modi Doctrina non videtur cohaer crepraemissis doctrinis nostris, cum enim examen praecipiatur a Concilio tantum ad scientiq sussicientiam indagandam, quq sane unum est ex requisitis pro iusta, dc recta beneficiorum collatione, cum tamen ipsa non sit omnerequb
235쪽
requisitum, poterunt Episcopi aliis in
aliquo concurrentibus requisitis, aliupostponere, qui in concursu perfectior in scientia fuerit inuentus; Sc ideo ab ipsis non erit semper attendendus examinis rigor, cum post it continsere,aliquem virum Lapientiorem esse moribus, & vita improbiorem, in quo casu vitq probitas est temper preferenda, ut res magis intrinseca statui Ecclesiastico . Vbi vero in concurrentibus inueniantur c*tera paria . sane rigor examinis attendendus, ne fiat personarum acceptio, aut Iustitiq distributive culpabilis lesio. Non audeo tamen asserere, quod affirmant Caiet. Salon. Mo- Iin. Guliere et, VasqueZ FernandeZ, dc alii apud Dianam ira I. . misceli. resorat.2IO.'L ISO. Episcopos illos, qui spectatis omnibus requisitis etiam per examen non conferunt beneficia dignioribus, teneri singulis annis ad rei titutionem eorum gructuum, quibus fruuntur minus digni, cum censeantur
dignioribus surrepti, quia iam per comcursum ius adquisierant; suppono enimius ad beneficia obtinenda esse squale in omnibus concurrentibus dignis, licet fortasse non dicatur equale in commparatione digniorum, qui videntur iuSamplius habere, quam soli digni; cui tamen iuri supplere potest vis , & liberum albi trium, quod a plerisque conceditur Episcopis eligendi dignos etiain comparatione digniorum, que clectio, sit fiat,cum siti secundum iustitiam, non imponit Episcopis'aliquam restituendi obligationem . Additur quod secundum doctrinam obligantem Episcopos ad restitutionem, si iii benefici j scuratis omittant digniores, non imp nitur eadem obligatio in alijs benefi- ei js, re tamen disniores semper retinet ad illa ius intrinsecum maius, ratione
maioris dignitatis; nec videtur dispar
ratio ratione iuris, &Iustitiq: unde colligitur, quod si non est obligatio restitutionis in Episcopis pro alijs benefici js, neque sit pro curatis, de ad summum pollet dici cum aliquibus, Episcopos peccare contra debitum fidelitatis , ratione malq administrationis ex ossicio, si dignis postponerent digniores, quod tamen neque ita facile admittendum est . In toro tamen externo collatio beneficij Curati digno facta pretermisso digniori, hoc conquerente, dc probante solet reuocari, dc affert Diana I. e. declarationes SacrqRote in una et densi I S. Aprilis 16os. coram Sacrato , ct in Una Uremvens Is Decembris is gr. coram Gyptio, realias eiusmodi Doctorum obicruationes ad Decret. Gregorij XV. quq omnia indicant collationes eiusmodi non probari quod testatur etiam Io: Valerius in disserev. utrii que fori.
ab Episcopis, si si saeta cum aliquo
IN hac re capienda est Episcopi; Epi
scopalis Prudentie lex ex text. C.m Dico in cap. uisi eum priuem de renunciat. UT ex cap. Illiteratos, ubi habentur illa verba , qui lueris caret,Sacris non potest esse --
tus o iis, dc in Bulla Pij V. quq incipit:
In conserendis bene es, ex quibus aperte colligitur, quamcumque collationem
benefici j factam indigno illiterato, Vel
alio eiusmodi impedimento Canonico innodato irritam ei se ipso facto, cum apud Doctores supponatur irregularis
licet Nauarr. cap. 22. u. a I. videatur limitare hanc doctrinam, scilicet dum modo non adsit spes breui tempore re mouendi tale impedimentum Canonicum a Diuitig CO le
236쪽
nicum; quod praesertim intelligendum
est de scientia, quae sine multo temporis interuallo adquiri potest,saltem pro ijs , quae spectant ad beneficium . Teisnetur autem Episcopi pro viribus eiussmodi collationes impedire, idque ex officio, quemadmodum etiam acriter redarguere . & punire debent eos omnes, qui cum talibus impedimentis Canonicis beneficia satagunt obtin re. Si vero beneficia capessentes nullo innodentur impedimento, ne dum probanda est ab Episcopis beneficiorum collatio ab ipsis obtenta, sed etiam
idoneos viros hortari poterunt, ac siuadere, ut ad beneficia obtinenda per vitae honestatem. & literarum studium, se disponant, cum id Ecclesiae maxime utile, ac proficuum esse possit; etiamsi scirent captantes beneficia id agere ratione lucri,& prouentus ex redditu, possunt enim haec omnia ad vitam honeste alendam tamquam media ad fine ordinari, qui finis semper erit honestus.
In examine concurrentium ad beneficia non semper probanda ab Episcopo eorum mentia , atque suscientia ea maiori approbantium
Episcopalis Prudentiae praxis,& consuetudo ea est, ut Clericus ille velut aptior ad beneficium obtinendum, ad exercendam animarum curam adprobetur,qui ex maiori Synodalium examinantium parte magis reputatur
idoneus. Mos iste instituendi , siue probandi concursus sere apud omnes Episcopos inoleuit, quo tamen doctrinae, vel rationis fundamento id sit institutum, nemini hactenus satis deprchensum est. Neque praxis iusmodi
sola consuetudine firmanda est,cum ex
cap. de consuetud. ex cap.cleric. de Iudita s. Ur ex cap. de Sacrof Veses non omnis
consuetudo faciat doctiinam probabia Iem amplectendam, doctrina namque probabilis fit talis potius ratione,quam
authoritate, aut consuetudine, ut opibme Brau. excit. I. Pas quale. deris et.& alii quamplures. Cum igitur Epiccopalis Prudentiae munus id unum sit, quo semper rationabilius operetur, ae possit plerumque rationabilius agere adhaerendo probabiliori unius examinatoris iudicio, quam minus probabili plurium sententiae & voto, hinc sequiatur apertissime in Episcopi arbitrio positam esse, idque tutissima conscientia illius concurrentis electionem ad beneficiti, cui etia maior examinatorum numerus suis renuat votis, fauente
huic doc linae Iure Civili, & Canonia
co in I. I. s. neque cap. de Geter. Iure enu
cleant, ubi habetur; sed neque ex multitudine amborum, quod melius, Ur aequius e iudicari debet, cum pusit Gnisi forsan sententia, O multos, et maiorer aliqua in parte superare, O ex cap. Capellanus de seriis, habetur, Summum Pontificem ex du
hus propositis opinionibus, magis singulare elegis Ist,ex eo quod meliori, &probabiliori inniteretur ratione . Qtaqprudentiae regula seruari poterit ab Episcopo etiam in alijs publicis consulentium Doctorum congressibus ad id genus alia institutis , in quibus unius opinio, dummodo sit optima ratione munita, poterit communiori praeferri. omnis enim opinio habet probabilitatem, a ratione, quae dicitur probabilitas intrinseca, nimirum ex principio intrinseco, ad differentiam probabilia talis extrinsecq , quam facit opinantium authoritas; cum itaque possit ei-
237쪽
hus, & ideo etiam probabilitas maior, sic poterit ab Episcopo unius tantum opinio eligi, & probari in quocunque
tuentu , relicta multorum opinione contraria.
Ab Episcopis reuerenter suscipienda Sacra
Fora. Decisiones,Sacrarum Congregationum Declarationes , GF GIUA Interpretatione .
TVrpe nimis, ac monstruosum essset in Episcopatu a sensiu aut horitatis fere sumq desciscere, que in Sumis Ecclesiasticae militiae Ducibus,& Cori-phqis spledet innocua,atque cu authoinritas summa summa faciat probabilitatem , saltem extrinseca, in doctrinis,&dogmatibus , quae proponatur Episc Pis , parum rationabiliter ageretur, si eiusmodi leges indictae, velut indita fraena a malo retrahentia detrectarentur ; quapropter optime confultum erit euicunque Episcopo Sacrae Rotae Decisiones, S C. Declarationes,& Sanctiones, Glossae quoque Interpretati ne S reuerenter suscipere,& quoad fieri poterit in obseruantiae usus adducere. Verum tamen est,quod si agatur de rebus in materia tantum probabili verissantibus, ct non ad certam, & infallibilem doctrinam spectantibus, in eiust modi casibus quaedam alia doctrina probabilis potest esse lex recte agendi ipsi, Episcopis , etiam aliter sentientibus, neque hac de causa possunt aliqua
nota culpari, cum sic agendo semperagant iuxta regulam rationis, quam facit quaecunque opinio vere probabilis, etiam propria, est enim eadem ratio squidquid dicant in contrarium plerique D octores apud Pasquali g. cis .ers. de opinione Glosiae, ta Sacrae R
tae Romanae, ae aliorum BD. qui sint permagnq authoritatis in Ecclesia Dei,
quos tamen non tenemur sequi inprobabilibus tantum s neque enim Closia, neque Rota, neque id genus aliae magnq authoritatis decisiones,aut declarationes in rebus tantummodo probabilibus possunt facere iudicium certum necessario ab Episcopis amplectendum, cum ea tantum vis in ipsarum iudici js inueniatur, quae reperitur in iudici js Doctorum , quando utuntur doctrina tantum probabili, ferunt namque illa iudicia tamquam Doctore S, non tamquam Iudices absolute imperantes ex infallibili authoritate
vera, & certa secundum rationem edictante. Conueniunt tamen Doctores fere omnes, esse maxime deferendum summae authoritati , tamquam lummam facienti probabilitatem saltem extrinsecam, & etiam intrinsecam . si validioribus, & probabilioribus nil tur rationibus, & doctrinis.
In conserendis benefici s ab Episcopis non essula spectanda nobilitat
Non imprudentis laboraret Prudelia illa Episcopalis, quae pro merito collationis beneficiorum solam sanguinis claritatem aspiceret, nulla comite virtute ; statutum est enim in eap. Venerabilis de Prabendis, quod nobiles illi, qui solum stirpis splendore perstemata maloiu ostentant, absque alio virtutis charactere sint omnino abEpiscopis excludendi; ideo .n. ad Ecclesiae regimen, vel ad animarum curam, vel ad beneficij collationem assumendi sunt nobiles, quod censeantur magis posse Ecclesiae prodesse, quam ignobi
238쪽
fastu intumescerent, potius obessent, quam prodessent, cum habeamus ex L per adoptionem de ad . in prima lectura , quod nobiles, ut plurimum noceant superbia, violentia, & luxuria. Coe teris tamen paribus in sci entia, ac morum probitate volunt communiter Canonistae apud Barbosi Co I. ST. DI.6. lib. a. & colligunt ex Extrauaganti volen tes Uerb. Nobiles , nobiles probos, ac literatos viros esse ignobilibus praeserendos,ex eo quod nobilitas iuncta virtuti, ac scientiae maxime splenis deat super candelabrum Ecelesiae; idisque habetur etiam ex cap. dudum S. de Elect. oe eap. de mulecta in D. de praebend. bi vero deficeret scientia, virtus, aut vitae integritas, nunquam possent haec suppleri per solam nobilitatem; quamvis doceat Bald. in conss. 3 S. col. I. lib. 2. cin e . Postulasti de rescrip. col. 2. quod
mediocris Doctrina in nobili viro sit aequiparanda maiori doctrinae in igno-hili. Quaenam vero scientia sit sufficiens pro facienda iusta beneficiorum
collatione , non adhuc satis constat apud Doctores,qui tamen omnes con cludunt eam scientiam necessariam,ex
qua dicantur periti in ijs omnibus,que proprij muneris sunt, quemadmodum esset Theologia, si fides esset dei ededa ab haereticis, di Infidelibus; vel doctrina canonica,ubi dogmata Ecclesiae, vel Conciliorum aliquam paterentur oppositionem , vel alia eiusmodi scientias troportionata, ubi esset aliarum simi-ium rerum necessitas 3 id enim est
semper aestimandum prudenti Episcoporum iudicio.
fa cotiatione beneficiorum neque fila consanis
guinitas spectanda ab Epimpii. N Ihil sane agendum est Prudentiae Episcopali, quod iustitiae distributivae aduersetur; naecque cum summopere personaru exhorrescat accepistionem,ab ea in conferendis beneficijs Episcopis omnibus maxime ab stinendum erit; & licet consanguinei in mulistis videantur gaudere priuilegio conis sanguinitatis,quod priuilegium in ipsis facit ipsum Ius naturae; in rebus tamen ad Ecclesiam spectantibus nullus conis sanguinitatis gradus spectandus est; cum sola utilitas, & necessitas eiusdem Ecclesiae consideranda sit, praesertim in eligendis Ministris, atque in benefici js conferendis; unde plusquam palmari crimine essent notandi Episcopi illi,
qui solo cognationis amore ducerentur ad conferenda beneficia, nisi reliqua adijcerentur cognatis necessaria requisita, ubi enim agitur de rebus suis pra naturam eleuatis, nulla aspicienda sunt sanguinis, vel ipsius naturae Iura . Uerum tamen est, quod iisdem requisitis concurrentibus in consanguineis,
ac non consanguineis possent absque nota prqferri csteris ipsi consanguinei; in hoc enim nulla videretur personarum acceptio, neque ulla laesio Iustitie distributivae; immo cum lege Iustitiae uniretur ipsa lex Charitatis intimior, quae dictat primo loco proximo proximioti esse benefaciendum, quam existeris, & alienigenis . Neque nuic doctrinae obstat Canones qui communiis ter afferuntur in eap.mi nostrum s. omnibugritiuo, ubi Innocent. III. scribit cuidam Epitcopo, quod male egerit conserenis do beneficium ex affectu carnalii Item X a in cap.
239쪽
cap. si Exeellemia pii e .uou Ioca tu cap. de multa, in cap. nisi cum pridem de renuit c. di deniq; tu e .uenerabilis de praebend ubi expresse danatur personaru acceptio in conserendis benefici js, non inquam obstant hi Canones,& alij plures,cum solummodo opponantur personarum acceptioni, quae non interuenit in hoc casu, cum supponatur meriti aequalitas in consanguineo cum caeteris, & data paritate meriti semper remanet arbitrium eligendi Episcopo , quem ipse voluerit, quemadmodu etiam in eiusmodi casibus non dicitur posthaberi dignior indigniori, de qua re loquuntur etiam Canones ipsi.
In collatione benesciorum sila diguitas persenarum ex mentia, O probitate ab Episcopis spectanda .
ADstruunt quide aliquod dignitatis
genus nobilitas,& cosanguinitaS, xt supra dictum est,at non esse ab Episcopis elui modi dignitatem spe ctanda solam, atque a caeteris requisitis omnino seiunctam satis aperte euictum est. Hic igitur pro dignitate personarum intelligendum est meritum, habilitas, di idoneitas ad beneficia, quae dicitur aggregatum . seu concursus plurimarum qualitatum faciens personam idonea te cundu Canones;& de hac dignitate loquedo,ceri u est apud omnes, nopolist Episcopos beneficia Ecclesiastica conferre, nisi personis,quae vere sint dignae talis collationis, nec agitur modo an sint semper dignioribus conserenda ex obligatione iustitiae distributivae,cum id sit in sequentibus decernendum , omnes enim illi Doctores, qui asserunt omnia beneficia, qeumque sint, siue simplicia, siue curata,sive
Canonicalia, siue id genus alia eme eo- serenda dignioribus, supponunt certet dignitatem in personis illa suscipientibus, de qua dignitate nulla potest esse controuersia. Esset enim crimen plussquam palmare Episcoporum,si beneficia Ecclesiastica conferrent indignis, ex eo quod notabiliter laederetur Iustiistia distributiva, quae datius ad beneficia solis digni nunquam indignis. So-Ia igitur dignitas ab Episcopis s pectan-d a est, quae in sensu vulgari, & comis muni dicitur habilitas, seu idoneitas
personae, quae dicitur etiam meritum personae , quatenus beneficia considerantur, ut praemia, quae dispensat Ecclesia, nec pr*miorum disipensatio fit, nisi benemerentibus . Illaesa itaque manet apud Episcopos Iustitia distributiva, si conferant beneficia spectata dignitate personarum, quae reputatur pro merito ; quod etiam dicenaum est de quacunque alia electione ad honores, di gradus, ad quos digni sunt tantum eligendi, cum ipsi dumtaxat, &non incligni ius habeant ad illas ele- ctiones s & haec cum sit doctrina communis, etiam apud Canonistas non videtur ulterius discutienda . Est tamen abEpiscopis accurate examinanda petasonarum dignitas, non quia teneantur diligenter digniores quaerere, aut digniores eligere, quod nimis Episcopis ipsis esset onerosum , nec videtur EC-elesia tantum onus ipsis imponere; sed ut vere cognoscant ipsorum dignitatem, ut ex iustitia agere possint in re tanti momenti ; vult enim Ecclesia eiusmodi necessariam dignitatem Episcopis constare, ne errent in conferem
dis benefici js in magnum Ecclesiae de
240쪽
Ab Episcopis seu digniores ad beneficia
liores in Episcopis prudentiae legem, ut sit ipsis satis, si pro beneficiis
simplicibus eligant dignos, pro curatis veto ad animarum salutem spectantibus semper eligant digniores. At disscrimen eiusmodi ab ipsis adductum inter beneficia, meo iudicio non est adducendum inter collationes beneficiorum, quae ex ijsdem causis, & motiuis dignioribus semper fieri debent ab Episcopis, ne Iustitia distributiva
laedatur, quemadmodum enim laederetur, si indignus eligeretur deficiente in indigno iure ad electionem; sic prorsus eadem Iustitia esset acriter vulnerata , si omisso digniori in quocunque beneficio (siue limplex sit, siue curatum eligeretur indignior 3 certum
enim est ibi largius esse exercendam Iustitiam, ubi maius ius ad rem inuenitur. Addo cum beneficia quqcumq; sint conuertenda in utilitatem Ecclesiae, maior semper erit utilitas Ecclesiae ex opera a dignioribus praestita, quam ab indignioribus , atque huic doctrinae videtur fauere Trid. Asf. 2 . de resor.
cap. I. ct cap. I S. & etiam Tex. Canonicus in cap. licet dis S. qu I. Vbi habetur, esse semper eligendum Sacerdotem,
qui sit praestantior, qui sit doctior, &sanctior, & omni virtute eminentior, qui textus,licet intelligatur communia ter de bene tu i is admittentibuS examet,& concurium tantum, intelligendus est etiam de alijs benefici js; cum sit semper melius pro Ecclesia eligere digniore S, quam minuS dignos. Excipitur tamen caluS a pleriique Doctoribus apud Marcum Antonium Brauum xcit. II. n.2I. si dignior esset eligendus
ab Episcopo extra propriamEcclesia,&Dioecesim, in hoc enim casu dignus in propria Discesi semper reputandus est dignior in comparatione alienigenae, ex cuius electione nunquam ea utilitas Ecclesiae expectanda esset, quae sperati posset ex digno electo in propria
Dioecesi, vel propter amorem naturaliter inditum erga propriam Eccle si am, vel propter Spiritus seruorem, vel propter aliud simile . Nec laederetur Iustitia distributiva,quia iste dignus in propria Dioecesi, vere censendus esset disnior, & praeter proprium ius. Quod habetet ad beneficium, tamquam dignus, haberet etiam aliud ius, quod non habet dignior exteruS,nem pe ius propri Ecclesiae participatum in omnibus personis subditis talisEcclesic,& hoc ius additum alteri aequivalet it ri dignioris alienigenae . Hqc doctrina
videtur confirmata in cap. Obitum , iucap. Nullus S in cap. Metropolit. & etiam apud Glos . in cap. inter Canonicos de E&ctione, & apud Abb.cin cap. ad decorem de Institiis. quin refert Sotus de Iust. OIure l. 3. qu o. se praesente in Concilio Trid. summo omnium consensu comsultatum esse , ut electio ad beneficia semper ex eadem Ecclesia, & Dioecesi fieret. Docente S.Th. apud eumdem Sotum Clericos nutritos in gremio alicuius Ecclesiae magis amare illam Ecclesiam, quam Extianeos, alque ex tali amore maius commodum Ecclesiae prouenue.
Non illico priuandi beneficus ab Episcopis Beneficiarij non residentes.
HAnc lcgem adstruit Prudentiae Episcopali dispositio Concilii
Trid Seg. . cap. I a. de resur. ubi Videtur considere Episcopis, quod antequam