장음표시 사용
241쪽
deueniant ad priuationem beneficii, debent prius pro prima vice priuare non residetes dimidia parte fructuum .& pro secunda vice omnibus fructibus unius anni, & denique pro tertia vice priuare beneficio. Verba Concilij hic non referuntur, quia facile videri possunt; ex ipsis enim satis aperte conliat, quod, antequam deueniatur ad ps nam priuationis impositam per Sacros Canones, praemittendae sint pqnae mitiores priuationis fructuum, quod etiam
colligitur ex eap. ex tua de Cleric. Non rerum
s. d. ubi statuitur, quod contra recusanistes post monitionem venire ad relidentiam , procedatur per sustensionis.& excomunicationis Sententiam , etsi fiterint postmodum adhuc pertinaces, deueniatur ad priuatione . Ratio istius doctrinae illa videtur esse, quod scilicet ante quamcumque delicti punitionem sit pr mittenda aliqua correctioijdque cx praecepto Charitatis; pqnae autem Praecedentes priuationis fructuum fiunt veluti praemissae correctionei ante principalem punitionem ..
Etiam illico priuandi benefici s Beneficiarii non re entes pro lubito Episcoporum .
prapositam sic obtrudunt aliqui Doctores Prudentiae Episcopali, ut asserant omnino illicitum esse, & peccaminosum Episcopis illam non obie uare , quod ne ita facile sibi suadeant Episcopi, scire debent, se non debere
ex Concilio alias PGnaS praemittere, antequam deueniant ad priuationem
benefici j s sed esse positum in eorum
libertate alterutrum agere absque comicientiae scrupulo; cum omnino relim
quatur eorum Arbitrio, & Prudentis,
vel prius pr mittere solam Euctuum
priuationem, vel etiam immediate ad beneficij priuationem deuenire, quod elare sensit Rota coram Mantica deciso T. n o. asserens ita esse intelligendum Triden. . ex attestatione etiam S. C. Concilij eiusdem, & sic neque erae necessarium prsmittere excomunicati nem , aut suspensionem, senserunt plures ali j DD.in cap. ex tua contra eos de claris. non re . quq satis euincunt non te
neri Episcopos alias premittere psuas ante priuationem beneficij, nisi id bene actum ex prudentia iudicauerint . Additur,quod in Iure canonico Clericis non residentibus amposita est immediate rina priuationis benefici j, si post citationem , & monitionem non
compareant,ut est in cap. ex parte, O imcap. qualiter, et in cap. inter quatuor de m ric. non res . Ex quibus etiam constare
potest Concit.Trid. non esse in contrarium , sed solum disponere de pqnis , quibus non residentes assici possunt pro libito Episcoporum s. cum enim de iure pertineat ad Episcopos punire non resiae tes,& de iure sit statuta pqna priuationis benefici j, Voluit Conc.Trident. relinquere arbitrio Episcoporu . quod possent etiam mitiori modo proincedere , pr mittendo scilicet alias pq-nas ante priuationem beneficij.
Non semper ab Episcopis priuaudi beu cita
SI Beneficiatus per Sententiam exin
Pressiam condemnatoliam simul eum exilio priuetur beneficio, nullum
toterit esse Episcopali Prudentis du-ium, quin damnatus ad exilium, etiabeneficium amittat; sed oritur tantum dissicultas, an amissio beneficii
242쪽
veniat ex sua natura in consequentiam ad talem condemnationem . Neque hic agitur de beneficio simplici ad residentiam non obligante, quia hoc cum non requirat residentiam, non fit incompatibile cum pqna exilii, ita ut ratione incompatibilitatis debeat dimitti, aut ipso facto vacet, nisi tamen Sententia exilii comprehenderet etiam amissionem beneficii . Pqna igitur exilii non semper censenda est ab Episcopis habere annexam priuationem beneficii, tametsi requireret residentiam , nisi per Sententiam exprimatur et Sic videtur declarasse S. C Episcoporum die 3. Decemb. Itior . & pro na doctrina multos refert Gargia Part. II
do una est imposita pqna pro delicto, non censetur alia imposita, nisi clare in Sententia exprimatur, & ideo exul beneficiatus per solum exilium nunquacensendus est priuatus beneficio, odiola namque semper fiunt restringenda ,& ad hanc rem adest dees. Rota S . M II.,usve coram Mantica, ex eo igitur prPciso, quod exul Beneficiatus non posse sit residere in Ioco beneficii, non debet censeri priuatus beneficio, sed tantum legitime impeditus, non secus ac si esset infirmus, aut carcere detentuS, qui etiamsi esset sua culpa detentus, amitteret solum distributiones, Ut tradit Moneta de distrib. part.2yS. n. s. Immmo si quis iniuste exularet, vel esset detentus, perciperet etiam distributiones, ut docent quamplures cum ipso
Sacerdotes selo exilio mulctati, non censendi ab Epi pis priuati celebratione Musa,
IVre dubitat plerumque Episcopalis
Prudentia, an Sacerdotes, qui exilio mulctantur ex aliquo delicto, quod sit notorium notorietate Iuris, vel facti; unde consurgit infamia, & consequenter Irregularitas, sint vere priuandi Misic celebratione tamquam Irre-gUIares ; nam certum est, quod si pqna exilii sit imposita propter delictum, cui a Iure annexa sit infamia, nullus Sace dos sic mulctatus poterit celebraret Missam, cum talis infamia vere inducat Irregularitatem iuxta eap. Inter dia Llos de exce . Falat. O cap. Accedens de
accusat. GT cap. Accusatum de S oma curia
enim de Iure delicto sit annexa infamia , eo ipso, quo quis declaratui per Sententiam commisisse tale delictum, declaratur etiam incurrisse infamiam illi annexam , ex qua resultat Irregularitas , & incapacitas ad celebrandam Missam. Quoniam vero potest inueniri de iustum, cui a Iure non sit annexa infamia, idque per exilium punibile sit, in hoc casu non sunt ab Episcopis priuandi Sacerdotes celebratione Misis, nisi aliquid aliud obstet; sic enim declarauit imia S.C. in una Maceratensi sub die . Septemb. 16O2. neque enim potest impediri exul celebrare ob Irregularitatem ortam ex infamia Iuris, quando eiusmodi infamia non est annexa delicto, ut iam suppositum est , neque potest impediri ratione pq nq exilii, quia liqc non trahit secum prohibitionem celebrandi, nisi exprimatur in Sententia propter delictum, cui sit annexa ; maxime quia In
243쪽
his casibus Sententia punitionis sistit
tantum in exilio, nec se extendit ad prohibendam Missam . Igitur ea do- inina claudendus est sermo de hac re, quod non quodcumque crimen causat infamiam , sed debet esse ex illis, quq specialiter recensentur in Iure , & talia lunt ex communi qstimatione; quia dato etiam , ' quod crimen vere esset ex illis, quq generant infamiam, cum tamen possit non esse notorium in loco , ubi exul degit, ibi non poterit infamiam causare, & sic ibi Sacerdos exul poterit celebrare, neque erit censendus Irregularis 3 sola enim infamia Iuris annexa delicto . & per Sententia condemnatoriam expressa ad sium muilla est , quq inducit Irregularitatem, non infamia facti, iuxta id quod tra.dunt communiter Doctores apud Couuar, in Clement.s Furiosus apud Gadi etiam de benes para. II. cap. 3. apud Gi-hallin. de Irreguraritat. ec apud Suaregia p. 3. de Censer.
Granicis excommunicatis non semper per mittenda ab Episcopis optiones praebendarum .
Non eadem omnino lege deuincti
censendi sunt a Prudentia Epia scopali incapaces beneficiorum, & tuis capaces Praebendarum Canonicalium, licet enim excommunicatus sit incapax beneficii, & collatio illi facta sit
irrita ivt tradunt communiter Cano Distae in cap. Posui is s. virum de aerumperarat. Er e . Postulasis de Clerie. excom. mianis.no propterea deducitur,quod sit incapax optionis Praebedae Canonicalis, loquimur aute ubi est coniuetudo op
tandi iuxta cap. Cum in tua de consuetud. in
o. idque etiam Pro crito habendum a
quasdam esse praebendas, quae iunt inseparabiliter annexae titulis , & can nicatibus, alias vero, quae sunt omnino separabiles, de de virisque non eodem modo resoluendum est: quapropter statuendum est, non posse Episcopos permittere Canonicis excommunicatis optionem praebendarum, quae sint inseparabiles a sitis titulis , & ratio est, quia sic praebendae acceptae inducunt rationem beneficij, cuius excommunicati sunt incapaces, ut dictum est, & hoc nolunt intelligere Suareg
ir cf. II. cap. s. n. ZI. tom. 3. Cum docent
excommunicatis Canonicis non competere optionem . quia optio est quaedam beneficii permutatio , quando enim simul cum praebendis sunt m tandi tituli beneficiorum, tunc praembendae vere induunt rationem benefici j , & ideo non possunt optari ab excommunicatis . Quid vero dicendum sit de praebendis separatis a titulis,in scisquenti lege resoluetur . eo enim ipso, uod praebenda exuat rationem bene-cij, nulla ratio adest in contrarium, cur non possit optari etiam ab eXcommunicatis .
Optio praebendarum, quan que permittenda ab Episcopis etiam Canonicis
EX praehabitis satis constare potest
Episcopali Prudentiae , quid ipsi agendum sit in optionibus, vb praebedae a titulis, dc canonicatibus stintona-nino seiunctae, in his namque praebendis cessat ratio, quod ab excommunicatis non possint optari beneficia, retituli bensficiorum, cum praebendae separatae non induant hoc nomen, ut
244쪽
dictum est . Permittendae igitur sunt. optiones etiam Canonicis excommunicatis, si praebendae sint omnino a titulis , ct canonicatibus separatae, aut separabiles; sic enim praebendae non imporrant titulum , neque spiritualitatem beneficii, sed tantum temporalita-
tem reddituum, & fluctuum, qui possunt semper percipi etiam ab excommunicatis 3 & illa permutatio, quae fit est solum rei te oratis, non spiritualis , & ideo poteu fieri etiam non os
stantae excommunicatione . Quod vero praebendae separatae , vel separabiles sint res purE temporales ad effectum optandi, constat ex hoc, quia acquiruntur ab optante absque noua proui-' sone, quod sane fieri non posset, si secum traherent titulos, beneficia, &Canonicatus; sic enim esset necessaria noua prouisito pro acquirendo nouo is tuto, iuxta ea, quae habemus in Rota
coram Monedario deras a. de conmetlid.
di coram Puteo deris iso. lib. a. di cora MartineE. Andrea istas Sy . n. 2. Neque obstat, quod licet praebendae sint leparabiles ab hoc, vel illo titulo , sint tamen semper annexae alicui titulo C nonicali, atque ex hac parte sint semper quid spiti male ratione talis annexionis , quae doctrina videtur colligi ex
Rot. de benes lib. a. q. 23. n. S. & ex Rota in Mediolanensi Canonicatus A. Iulij I 636. coralia Chi flerio, S decis. 138. num. IO. Part. S. recent. Dico enim, quod stante
separabilitate, quae est inter titulum. praebendam, fit etiam quod sit separabile spirituale a temporali, & facta hac separatione praebenda nihil retinet in se, quod sit spirituale, nisi cum de
nouo coniungitur cum nouo titulo.
In optione igitur, ubi fit adquisitio lolius praebend* non acquiritur nisi ali-- quid temporale, licet iit semper adneis um cum aliquo titulo spirituali, ta
haee est doctrina Cardin. eonfiI. I 26. n. . it. de benes lib. I. q. I s. n.a T. & habetis tui etiam in Rota colam Cassidor. Ω- . . p. n. a. O seq. de praebend.
Sede Pontificia ovante, beneficia quera-qne Papa reseruata ab Episcopis locorum conserenda.C Vpponitur tamquam doctrina ceriso tissima in Iure Canonico ubi depra-bend. Ubi de elect. Ubi de eo uetue or tibi daprascript. quod beneficia quaeq; rese uata Sum. Pontifici per regulas Cancellariae Sede ipsa Pontificia vacantet redeant ad Ius primaevum, donec d nuo reseruentur; Iusque primquunt esse tantum Episcoporum priuatiue quoad alios, ex quo ipsi dicuntur pro prie , & velut antonomastice ordinari icollatores, cum Capitulum gaudeat hoc nomine,tantum vacante Sede Episcopali propter ea, in quibus succedit Epiicopo, inter quq tamen non sunt, beneficia , quit sunt libere collationis , & quc spectant ad Episcopum. Reliis
qui vero Collatores, cum non sint i les a Iure ordinario non dicuntur o dinarii , sed Collatores ex Indulto , ex priuilegio , vel ex consuetudine , qu Etamen, ut faciat ius conferendi, multa
requirit, ut patet ex textu de consuetud.
Quibus soppositis,certum est beneficia reseruata Papq Sede Pontificia vacante esse a solis Episcopis locorum confer da, cu ipsi soli veniant in iure nomine ordinarii Collatoris; &dispositio Iuris communis sit semper pro Episcopis,nisi adsit consuetudo immemorabilis in contrariu, quae dissicillime probari potest, ut asserunt plures Doctores in eap. de Consuetudin. ubi plura requiruntur, ac prae ceteris,quod nunquam fuerit coin
245쪽
eradicta, vel nunquam habuerit actus contrarios, ut contigit in Episcopatu Nouatiensi, ubi Capitulum, absque aliqua fundata intentione, Canonica.tus contulit prqiumpta immemorabili conluetudine . quam non probat, cum potius ex tribus casibus, qui proferuntur sub tribus Episcopis luccessive diuersis annorum temporibus , consiuetudo in pro Episcopis, & directe ipsi
Capitulo contraria, ut aperte ego ipse demonstraui in quadam responsione facta Allegationi typis exaratae pro Nouarien. Capitulo; hancque meam doctrinam tamquam certis limam, tenent plures Canonaste ex textu ipso Canonico locis citatis, pr*lertim Leaede benes dubitat. Io. AZor. Institui. Moral. cap. 38. ad . Decia. pracept. Diana para. 8.rrae . . resolui. I. Eryart. II. resolui. 2S. Garg. de benes part. S. cap. I. n. 5 S. G S. O n. S I. 32. GDn Lal. in ret. Caneeli. de
benes reservat. & alij plures Neotherici in fauorem Episcopi contulentes in suis manuscriptis. Nec obstant textus in contrarium , qui afferuntur ex cap. de elaEL O cap. de praebend. nam illi textus valde ambigui sunt, di egent interpretatione , quam demonstraui in lupra- citata responsione ad allegata pro Ca-
titulo potius esse Episcopis fauorabiae m. Nec valet doctrina Io: Baptistae de Lucca fauens Cardinali Indultario, si antea extitit Episcopus talis Dioeceis sis, ex eo quod Ius conserendi sempermaneat radicatum in habito Episcopa. tu , nam hoc gratis dicitur, & pure speculatine. Vt ipse de Lucca fatetur, di hoc esset in duplici Episcopo Ius coisse tendi beneficia adstruere in eodem
Episcopatu , quod est absurdum.
Sede Pontifeia uacante beneficia Papa resera tuata . Capitulo exsola consuetis dine,Vel immemorabili prascriptione conferenda .
Concordant textus omnes Canonici, Ius antiquum, & longillimi temporis fluxu iam deletum,excludentes beneficiorum collationem itidem Canonicatuum, & praebendarum, vam cante sede Pontificia, ad solos Episc Pos, tamquam ad Ordinarios Coli tores spectare; cum ipsi in propria Diq-cesi gerant vices Pontificis, etiam quando vivit Pontifex. exceptis ijs, quae praecise reseruantur ipsi Pontifici, quae reseruatio cessat in morte, & sic nihil in morte dicitur reseruatum EPI seopis de ijs, quae spectant ad ipIOS, In- ter quq est sane omnium beneficiorum collatio in suis locis. Vnde licet ex Iure antiquo iam abolito posset Capitulum , tamquam ordinarius Collator conferre Canonicatus , dc praedendas snunc temporis titulo Ordinari, Collatoris nullo modo potest, sed ad summum hoc potest ex priuilegio ,:co suetudine, vel praescriptione, quae faciunt Ius non absolutum, & ordinarium , sed qualificatum , scilicet taliter adquisitum, nimirum titulo priuil gij. consuetudinis, vel praescriptionis , sic dicendum, quod stante qualitam te alicuius ex his titulis , potest Capitulum conferre beneficia, Canonicatus s& praebendas . Quotiescumque tamen esset facta ab Episcopis contradictio collationis Capituli, tenentur Can nici docere de tali Iure adquisito Per priuilegium , consuetudinem . di praemscriptionem . atque ijsdem incumbit
246쪽
in ipsis nunquam supponatur Ius Ordinarium , sicut supponitur in Episcopis:& caeteris paribus non facta tali probatione , in qua etiam debent exhiberi omnia requisita legitimae consuetudinis, seu praescriptionis s Ius conferendi beneficia in solis Episcopis priuatiue ad Canonicos, & Capitulum supponi debet, cum soli Episcopi habeant Iuris Ordinari j assistentiam. Nqc valent in
contrarium plures textus Canonici, qui afferuntur a Doctoribus, tamquam soli fauentes Capitulo priuatiue ad Episcopos, quos praesertim asteri Lot-ther. de benes nam eiusnodi textus, ut notaui in lege praecedente, sunt ambiguae . de non clarae interpretationis, omnes supponunt consuetudinem, vel raescriptionem exhibendam , & proandam a Capitulo per actus legitimos , non contradictos &c. in quo casu, & nos fatemur, posse Capitulum beneficia, Canonicatus, & praebendas conferre vacante Sede Pontificia, etiaPriuatrue, quoad Episcopos . In Episcopatu vero Nouarien. , in quo iupponit Capitulum hoc Ius habere, nondum apparet, ubi fundetur, dc sic rationabiliter concluditur,tale Ius potius spectare ad Episcopum, quam ad Capitulum .
ad publica officia, ct miniseria numquam . eligendi ab Episcopis Clerici omnino
SAne non implerentur numeri Pruis dentiae Episcopalis, si ad publicaministeria obeunda deligerentur ab Episcopis viri, omni prorsus auditu destituti, Quomodo enim Reipublicae Ecelesiasticae utilitas consisteret, si modus patrocinandi cocruciet in ijs, qui, ut bene praesideant publicis egestatbbus, necesse est , ut illas obaudiant, cum nequeant semper easdem intueri. Dissicillima semper fuit cum surdis negotiorum tractatio , cum saepe sta- pius, quae tractanda sunt, aut minime percipiant, aut in eorum intelligentia.& perceptione fallantur ; Vnde etiam in iure ciuili optime prouisum est l. D. f. de legit. tui. oe in I.penul. sub eodem tit quod Aldus non possit esse tutor . ea potissimum ratione, quod tutor esse debeat, qui tantum possit esse utilis. Ex qua doctrina deducitur , surdum omnino nunquam posse esse utilem , de sic ad publica munera, de ossicia, in quibus semper quaeritur Reipublicae utilitas, non esse eligendum . Additur surditate totali laborantem, ex eadem I. fuat. esse inhabilem ad omnes gradus publicos,& ad omnia publica ministeria , nullus autem minister inhabilis prudenter eligitur ad ossicia, quae exe cere non potest. Quod etiam experimur intra Claustra Religiosortim , ubi ad promouendam Religionis utilitatem non eliguntur ad gradus, nisi viri eiusmodi desectu carentes. Neque sufficit, quod possint etiam surdi omni auditu destituti ex nutibus, vel ex motu labiorum percipere, quae ipsi loquetes possent audientibus proferre; nam dato etiam, quod ex nutibus quaedam possent surdi percipere in rebuS ordinarijs, de quibus solet haberi loquutio
ordinaria, cum tamen ex ijsdem nutubus non possint omnia percipere, prq sertim circumstantias rerum , dc ne-eotiorum raro contingentium, hinc
fit, quod semper dicantur inhabiles surdi ad publica munera , & ideo numquam ab Episcopis eligendi.
247쪽
Quandoque etiam curici aliqua surditate laborantes . si sint virtute prastantes, is
ab Episcopis ad gradus, ct o iapialica Ecelesiasica
N hae re potest, legem praelatiberedi Episco pati Prudentic lex illa Civilis
superius memorata, qua licet caue tur, ne tutor, qui debet semper utiliter dari, eligatur omnino surditate labinrans ob inhabilitatem ad negotia necessaria pertractanda; nihilo tamen minus in eadem lege statuitur testante
Paulo Iurisconsulto ad verba minus autem audiens potest posse eligi quemcumque suraastrum, scilicet difficile' audientem, & non omnimoda surditate laborantem , cum sola plena, retotalis surditas ea sit, quae reddit hominem omnino inhabilem ex GI . ad eamdem legem; ubi enim est aliqualis auis ditus , licet difficilis, est aliqua habilistas ad audiendum, & etiam ad negotia pertractanda . quae sufficit, ut alia quis possit eligi tutor. Ex qua doctrina, satis Episcopis perspicuum est, posse ipsos quoque ad obeunda munera Ec. lesiastica eligere viros surdastros. posito,quod sint aliunde virtute praest tes maxime idonei ; non enim dicitur inhabilis ad aliquod munus ex quendum , qui illud quoquomodo pretiare potest, licet cum aliqua diim Cul ate, quq tamen superari possitsnam to ipso, quo quis vincere potest d m-
cubatem agendi, potest etiam tollere impedimentum ad actionem , ratione cuius actio prohibetur; quod fit 1 surdastro, cum curat, ut loquentes altiori voce loquantur . Hanc doctrinam vident ut tradete Nauar. Cp I. p. n. 3.
Non semper permittenda ab Episcopis remisso
dormulionum canonicis Chora non inter minui .
OBijcitur hie Ptudentiae Episcopali
consideranda, tissimum illa d claratio Congregationis S. Concit. Trid. quam reteri Gargia para. 3. de benes cap. II. num. 3I. ubi videtur illa
Congregatio Episcopis imponere quod super hanc rem maximE inuigblant, di etiam, si fuerit opus, de Iure
agant in reos 3 facto enim decreto, quod no liceatCapitulo, vel Canonicis quouis pr textu, aut quavis collusione distributiones donare, relinqueri, aut remittere non interessentibus Choro, vel Ecclesiae seruitio, atque adeo,quod teneantur, illas accipientes , restituere
fabricae, vel alicui loco pio arbitrio Episcopi, subiungit eadem Sacra Comgregatio, quamcumque collusionem in hac materia distributionum intellugenda esse prohibitam, dc in reo s poste Episcopos, ac debere procedere, unde satis constat,quod nulla remissio distributionum facta a Capitulo, vel a Canonicis ijs, qui Choro non intersunt licita est, immo semper inualida, de
restitutioni obnoxia . debent enim n cessario ex mente Concilii,& S.Cong.amitti distributiones s an vero post amissionem possit ab absentibus quoquomodo obtineri, vel per remuli nem, vel donationem. subsequentem ad amissionem in aequenti lege statuet-mm . Uidetur namque Concilium, re Congregatio prohibere tantum rem1D
248쪽
missionem antecedentem anvssionem ex aliqua collusione,vel pr textu, Vt infra patebit; finis namque Concilii, est tollere omnino absentiam a Choro in illis, qui nullam habent absentiae causam, & ponit pro poena amissionem distributionum , nec Capitulum , vel Canonici sunt supra Concilium, ut pollini remittere illas distributiones, quas ipsum Concilium absolute tollit, di vult per decretum expressum, esse omnino amissas, & ablatas, nisi intersit aliqua ex illis causis excusantibus,quas idem Concilium commemorat, & ad-Probat. An vero postquam adquisitqsunt distributiones a Capitulo, vel a Canonicis per amissionem lactana ab absentibus possint Capitulum & etiam Canonici, uti singulares , donare ijs dem absentibus illas distributiones iam sibi adquisitas, illis amissas, videtur es se in quaestione apud nonnullos D D.
quos affert Pasquali g. qu. Moral. Iurid.
I I Verior tamen, dc probabilior Doctrina est, posse Capitulum, & Can nicos , etiam uti singulares, donare, siue iam peruenerint ad manus; siue sint adhuc in manu depositari j ; nam eadem est ratio, cum ius, & dominium distributionum utroque modo siit iam
Cenes ipsos, dic possint de proprio proibito disponere, & haec doctrina colligitur ex Gulf in eap. Statutum, V C. CV in cap. Unico, ubi plures Doctores sunt c
haerentes, & ratio est, quia eiusmodi donatio, non est remissio prohibita a Concit. Ac a S. Congr. neque prohibitio remissionis extendenda est ad donationem, cum sint res valde diuersiae squin prohibitio Concilii eo tantum
Collimat, ut non interessentes non lucrentur distributiones, & quod Capitulum, ac Canonici non possint super illis disponere remittendo iuS, nectile ad aliud te extendit mens Concilij, Vt ex sic patet.
Permittenda ab Episiopis remisso distribiuionum etiam absentibus ex Causis
SVperuacaneum esset Prudentiae Episcopali caulas, illas hoc loco
commemorare, ex quibus permittuntur a Trident. & a toto Iure Canonico distributiones etiam absentibus a Choro, sunt enim Infirmitas cognita, Obedientia debita, Ecclesiae seruitium,utilitas.&c.in qua materia sola dissicultas est circa eos,qui intelligedi sunt absentes a Choro ob seruitium,& utilitatem Ecclesiae,ex qua absentia ipsis legitime& canonice sint permittendae distributiones, de cum sint variae nimis in haere Doctorum lenientiae, non est opus eas omnes hoc loco examinare. Sed
quia potior dissicultas assurgit de Canonicis , qui absunt psopter visitationem cum Episcopo obeundam , qui etiam vocantur ipsius Episcopi Conubsitatores,dignum duxi hanc dissiculta tem integra allegatione enodare , in qua omnibus perspicuum erit, posse Canonicos Conuisitatores Episcopi
causa visitationis absentes ratione id
viiij, dc utilitatis Ecclesiae praestitae, pol- se inquam, licite, & valide suas distributiones lucrari quidquid dicant Neotherici quidam Blaterones. rei domesticae augendae potius intenti, quam Ecclesiae utilitati , necessitati, dc decori . An vero praeter caulas a Concilio Tridentino assignatas habeat
Capitulum facultatem remittenai distributiones non interessentibus, idei maxime inter Doctores controuersum, nam plerique apud Palquai gumqv.fupracit. Volunt ablolute Capitulum raeter causas assignatas a Concilio, noabere facultatem remittendi distributioneS, cum utatur Concilium dictione quavit, quae est uniuersalissima, oc
249쪽
comprehendit omnia, & proinde qualibet remissionem, siue de futuro , siue de praeterito. Veriorem tamen senistentiam etiam in hac re eam esse puto, quae docet posse a Capitulo fieri remissionem de praeterito, non de futuro; cum in hoc casu remissio non poisit trahere originem ab aliquo antecedenti pacto, siue expresso , siue tacito, quod intendit prohibereConcilium exiensu plurium Canon istarum Giosi'. in
cap. Unico r. suas & ex Rota coram Ludovis . decisti I. n. 3. Part.I. recent. & coram Coccino decis Io S. num. S. & additur aut horitati etiam ratio, quia remissionis de praeterito cessat finiS prohibitionis pro ipsa remissione . Ideo enim Trident. prohibet remitti a mil-sas distributiones, quia remissio esset occasio nestigendi interessentiam Diuinis ossicijs, & eluderet finem, propter quem sunt institutae distributiones, ct imminueret cultum Diuinum; hec autem omnia cessant, si solum de praeterito remittantur distributiones, quia cessaret motiuu negligendi seruitium Chori, & tollerentur reliqua absurda; quod si remitterentur de staturo, esset hoc inuitare ad negligendam interesse sentiam, & ad delinquendum.
cogendi Coadiutores ab his opis ad assisten-
um Diuinis ossers, CoadiutiI excommunicatis , Oel alio quoiuI modo
excommunicati, rei j ciendi sunt
Cadiutores a Diuinis ossiciis i quin potius cogendi sunt ab Episcopis, ut
illis interueniant cum verE Coadiutores teneantnr residere, atque inseruire
Choro ex ossicio, & ex munere per coadiutoriam suscepto, habent nam que specialem obligationem supplendi pro Coadiutis, ut constat ex Rota
decis3OZ. n. l. par.3. Recent. ubi habetur,
quod Coadiutores residere, vel inseruite reculantes, possunt etiam poena priuationis puniri, iuxta cap. . de Cier. non resident. Ratio est, quia Coadiut Cae fuerunt in eum finem introductae, ne Ecclesia fraudaretur seruitio stantibus impedimentis Coadiuti, quod
etiam ex cap. I. de cleric. aegrotant. Ob
seruauit Rota coram Puteo decisa a6. n. I 3. lib. II. Vnde sequitur, quod Coadiutores semper nomine proprio teneantur intereise , non nomine alle-no , maxime cum Coadiuti, vere impediti non possunt assistere; tunc enim tota obligatio remanet ps nesCoadiutores; idque prae caeteris D D. demonstrat clare Pasiqua lig. qu. 8O. M Ol. Iurid. Per id autem,quod Coadiuti sint excommunicati, aut alio quouis modo impediti, non cessat obligatio Coadiutoru,qui semper tenentur inseruire nomine proprio, & non nomine alterius, & ideo ex eo, quod Coadiutus non possit inseruire,& excuset ut ratione impedimeti, non fit, quod excusetur etiam Coadiutor, cum non habeat causam perlonalem excusantem.
Non semper cogendi ab Episi vis obtinentes
beneficia, Ut intra annum ordinentur .
A Prudentia Episcopali ea hic tanta
tum considerari nic debent be- reficia, quae habent ordinem annexum infra annum suscipiendum s alia enim beneficia non sunt hoc loco memoranda 3 cum vero Concit. Trid. Sessa a. cap. . de refor. disponat absolute, quod qui obtinent, vel imposterum obtinebunt beneficia, quibus sunt onera a nexa
250쪽
nexa per oldines implenda, eosdem ordines suscipiant intra annum iure dubitatur an haec dispositio Concilij sit intelligenda etiam de benefici js litigio-sitS, de ijs nimirum , quae fiunt sub lite quoad titulum licet non quoad possesssonem, & videtur resoluendum , non esse intelligendam dispositionem Con-ciiij de beneficiis litigiosis, cum loquatur tantum de illis beneficiarijs,qui obtinent,vel obtinebunt beneficium; ille vero, qui possidet beneficium litigiosum, vere non dicitur illud obtinere, cum novisit in tuta, neque in pacifica possessione, nam beneficium positum in lite , est beneficium adhuc suspen sum, de nullius dicitur esse, iuxta Ro- tam in Toletana Canonicatus s. Nouembris Is Io coram Lancelloto, &in Astensi. Fructuum I. Iunii Ioao coram Coccino, dc coram Pennia deis flSO . n. S. Additur. quod beneficium potitum in lite non facit vacare primum incompatibile, unde sequitur,
quod qui illud obtinet, licet sit in pocsessione, non dicatur simpliciter obtinere, ac proinde non possit subiacere Poenis, neque possit cogi ab Episcopis ad suscipiedu ordinem annexum. V rum tamen est, quod haec doctrina tantum locum habet in beneficiis,quae sunt sublite,quoad titulum,non quoad possesIionem sic etiam sentiente Rota cum Ludovisio decis HS n. s. dcc Iam Mellino decis36S. n. T.
Non permittenda ab Episcopis perceptio
Non debet Episcopalis Prudentia
in hac re tanti ponderis eorum adhaerere doctrinae,qui Volunt,excomis
municatos non priuati fructibus beneficiorum, nisi id per sententiam, aut in sententia exprimatur, cuius doctrinae sectatores videntur fuisse Petrus Nauarr. lib. 2. de restit. cap 2. m. 2 3. Auila de censur. pari. g. cap.6. HO.6. Sancheg Ab. I. de Matrim. disp. 3I. & alii cum Glossi in eap. Pastoralis S. Verum,uerbosum trahuntur. Oc. communior sententia D D ea est, quae tenet, omnes beneficiarios excommunicatos ipso facto priuati distributionibus, cum iam per excommunicationem sint tacti inhabiles ad illas percipiendas; atque pro hac doctrina refert Pas qualig. q.norat. Imrid. py. vigintiquinque Doctorescii
Gloss. d. cap. Pastorali , Oc. cum Rota coram Seraphino decisi Iti . dc coram Puteo decisa So decoram Ottembergo decisi So. apud Farinac. tom. 2. Accolligitur veritas istius doctrinc ex ipso
cap. Pastoraus S. de Appellat. Vbi habentur haec verba , ct illi prouentus Ecclesiastici merito subtrahuntur, cui Ecclesim commmunio denegatur, illud enim verbum subtrahuntur. dicit priuationem ipso facto, cum non sit dispositiuum,sed enunciatiuum illius effectus, quem secum asfert excommunicatio ; Excommunicatio enim secum trahens exequuti nem, inducit etiam effectum ipso iacto, quo ad priuationem communicationis in Diuinis. dc cum Ecclesia; V de tametsi per Extra uagant. Concit. Constantiens nemo sit excomunicatus
vitandus ante denunciationem, tenetur tamen quilibet excommunicatus
se abstinere a communicatione illorubonorum, siue participatione, quibus priuatur per illam excommunicationem 3 percipere namque fructus bene fieti titulo spirituali. esset communi care cum Ecclesia, dc illius bonis , a quibus tenentur abstinere.