장음표시 사용
311쪽
aique eiusmodi Consessores extraordianari j ex Trid. non sunt deputandi, nec pro una, nec pro aliquibus tantum Monialibus, sed pro omnibus, licet
non teneantur omnes sua peccata confiteri ipsis deputatis ; hoc enim non est sub praecepto,cum talis deputatio praecipiatur in fauorem Montalium . &ipsiae pro libito posisunt uti tali fauore,
quod notauit Felin. in cap. nam concupissentiam n. 8.limit. 2. de Constit. & Tuaehastitera D. conclus. 262. Confessarii igitur
crunt deputandi pro omnibus, si ipsiae
velint confiteri, ex praecepto tamen S.C. tenentur omnes Moniales se praesentare coram extraordinario, ne possit discerni, quaenam sint, quae illo indigeant
Haud quaquam permittendum ab Episcopis
quod in transitu Monialium ab eonsis aliud Monasterium transeserantur Dotra.
EPiscopalis Prudentia, quam decet
esse optimam Montalium curatricem,haud facile pati debet, quod Moniales transeuntes ab uno ad aliud Monasterium , aut ex Sum. Pontificis indulto, aut alia quacumque causa secum deserant suas Dotes, sive Monasterium sit eiusdem ordinis, siue diuersi Idummodo tamen volutarie transeant, ct recipiantur; si enim coacte, aliter disserendum esset, ut infra patebit. Ita praeter Doctores multos apud Pasqua-lig. qu. 3 2. Moris. Iurid. videtur sensisse Sacra Congregatio in una Neapolitana sub die ao. Iulsi is 8 3. cis Una Fratrem Carmelitarum Di calceatorum sub die g.
Augusti itis s. Ratio doctrinae cst, quia Moniales profitentes in aliquo Monasterio transierunt omnia sua Iura in il-
Iud Monastellum, in quo profitentur.
iuxta Authent. Iureis cap. Sacrosanis . Ec
eles ubi idem docent communiter Doctores. Si ergo transferunt omnia iura, transferunt etiam ius, quod habent ad propriam dotem, & id in virtute professionis emissae, di voti paupertatis,
quod nihil proprij relinquit; Vnde fit. quod dos omnis,ut de Iure Monasterii,
sit connumeranda inter coetera bona
inalienabilia . Nec obstat, quod dotes . recipiatur a Monasteriis pro alimentis Montalium,& ideo quod sint eo deferendae, ubi Moniales ipsiae sint alendae inon inquam hoc obstat, quia licet a
Monasterijs recipiantur dotes, ut ii heant redditus, unde alere queant Minniales , non tamen recipiuntur cum Onere alendi ex hoc, scilicet ex receptione dotis. quae non infert, neque assert hoc onus Monasteriis, cum M nasteria habeant hoc onus praeciSe, ex eo, quod concedant Monialibus, ut
faciant in ipsis professionem, qua pomta, sicuti Moniales se constituunt sub dominio Monasterii, vel tamqua filiae, vel tamquam seruae,quae habent ius ad alimenta, ut patet ex Iure ciuili; ita Monasteria ipsa ex hoc capite tantum tenentur alere Moniales, quod patet etiam in Monasterijs Religiosorum. qui licet nihil soluant Monasteri jS, ex obligatione tamen ab ipsis alendi
Permittenda ab Episcopis translatio dotis cum Moniali, quando Montans ad instantiam primi Monaster transit ad secandum.
EIusmodi translationibus tam pro Monialibus, quam pro dotibus allenium praedere debet Episcopalis t Pliniuitiam by Coos e
312쪽
Prudentia solum ex urgentissima cauissa, dc ex Indulto Pontificio pro dotis translatione, atque alienatione; haec enim, cum sit bonis primi Monasterii incorporata, non potest sine placito Apostolico alienati, cum vero primum Monasterium instat, ut non amplius sentiat incommodum alicuius Monialis, quae potest esse grauissimi ponderis, in hoc casu Monasterium, quod sentit commodum talis transi tionis, debet dc sentire incommodum priuationis illius dotis ex I. si quando cap.
de Test. ad quam Surd. de aliment.titul Thyi mi. 3T. num. S. praecisa enim instantia
primi Monasterii, etiam si secundum Monasterium coacte reciperet Moni lem, sic pro bono publico,volentibus, vel iubentibus Pt latis, non propterea tenebitur unquam primum Monasterium dotem restituere,dc licet cessaret primo Monasterio obligatio alendi Monialem,cum tamen dictum sit .hanc obligationem non fuisse contractam a primo Monasterio ratione dotis, sed ratione professionis, quoadusque Monialis, vel viuit sub dominio, dc potestate talis Monasterii, ablato tali dominio , siue potestate a Monasterio supra Monialem, aufertur etiam omnis obligatio illam alendi.
In renundiationibus Montalium , qua sunt professura, non semper probanda ab Episcopis fila licentia Uicari
susscien1 Torquent non raro, dc non sine aliquo rationis praetextu Episcopalem Prudentiam distidia,& lites,quae insurgunt inter Vicarios Generales
Epilcoporum, & Vicarios Montalium,
ex eo, quod Vicarii Monialium ad thle munus ab Episcopis deputati opinatur in omnibus rebus ad Moniales spectantibus se habere eamdem authorbtatem , quam habent Vicarii Generales , ac propterea omnes licentias, de facultates posse ipsos concedere, quas concedunt Vicarii Generales , etiam in renunciationibus, quas solent fac re Moniales professurae. Ad quas lites dirimendas, puto esse satis intelligere vim deputationis , seu delegationis , quam faciunt Episcopi eligentes, dc d Putantes vicatios Montalium,si enim eos delegent, dc deputent absolute ad omnes causas spectantes ad Moniales cum omni necessaria facultate , dc potestate ; erit sane extra controuersiam, quod ipsi tantum poterunt in quacumque re spectante ad Moniales , quantum possunt ipsi Vicari j Generales, qui etiam quaecumque agunt, agunt CT facultate, dc potestate accepta ab Epia
scopis. Quod vero Vicarii Monialium ad uniuersitatem causarum pro ipsis Monialibus delegati omnia pollini colligitur ex Glosi I. i. initio. Herbo ab eo, T. quis Oa quo, ubi Bartol. Salicet. Iason, Felin. dc alij DD. sic enim dicuntur Vicari j Monialiu Ordinarijs aequiparari, ut tradit Glosis. in eap. statutum S. insuper, uerbo moderatus de rescript. in o. cualijs pluribus Canonistis. Quin immo
Clos s. in dicto e .statutum Ioc. cit. dicit, qgod deletati ad uniuersitatem causarum se
ciunt unum , Ur idem sine orium cum Ordis nariis,Ac allegatur etiam eap. Romana de
eo. etc. Ex quibus deducitur, esse ab Episcopis semper probandas tamquam susticientes licentias concessas a Uica-Djs Montalium, cum ab eisdem Episcopis supponuntur delegati ad uniuersitatem causarum , secus vero, si non haberent ab ipsis hanc uniuersalem authoritatem, limitata eorum facultate
313쪽
quoad aliqua tantum, non quoad omnia , quod habetur in Rota deris I . infra de o cis Huarq in nouissim.O Acis s8.
Ab Episcopis probanda ut plurimum sola
Acentia, qua conceduntur Monialibus a Uicambi Generalibu ,
Episcopali reprobandae licentiae, quae a vicari js Montalium pro ipsis
Monialibus conceduntur, maxime si sint, vi dictum est, pro omnibus causis Montalium in munere constituti; at Ionge consultius erit probare licentias, quae a Uicario Generali, tamquam ab habente ordinariam potestatem, em nant 3 hoc enim extra omnem contro
uersiam est , neque eiusmodi potestas reuocatur in dubium, sicut potestas vicari, Monialium , ac propterea domcet Barbosa ad cap. 16. Concu. Trid.fessa , . num. 3 . quod in ijs, in quibus vult Conc. Trid. in dictas . licentiam Episcopi, vel eius vicarii, non esse satis licentiam vicarii Monialium, si agatur de Monialibus, vel licentiam vicarii foranei. si agatur de alijs rebus , non spectantibus ad Moniales. Docet enim plures DD. apud Pasquali g. q. I S. Momral. Iurid. quod appellatione Vicatij simplicitet veniat tantum ex Concit. Trid in rit. Vicarius Generalis, qui
vicarius simpliciter appellatur, & est ordinarius. Ex quo deducunt Doctores illi, quod quando Concit. PQ as.
p. Io. de Regiuar. vult, quod renunciationes, quae faciendae sunt a Monialibus profissuris, inter alias solemnitates, fiant cum licentia Episcopi, vel eius vicarii. semper sit intelligendum de licentia Vicatij Generalis, non Vi
cari j Monialium, rationibus septa positis ; quibus tamen non est adhaerendum ab Episcopis, ut dictum est, quando Vicarii Monialium intelliguntur ad omnia pro Monialibus deputati, quia tunc habent ab Episcopis eamdem potestatem , quam habent Vicari j Generales, ubi non deputantur vicari j Minialium , Unde Conci l. est semper intelligendum de vicarijs secundum si hiesiam materiam dc si materia est de Monialibus, erit intelligendum de Usecario Monialium, qui in illa materia vere gerit vices Episcopi; quq doctrina
habetur etiam ex cap. consumo de Relig. Domib.
Non permittenda ab Episcopis alienationes bonorum Ecclesia.
O Mnem alienationem bonorum Ecclesiae, siue bona sint immobialia, siue sint mobilia pretiosa esse prohibitam,constat satis Prudentis Episcopali ex Paulina ambitiosa de rebui ne es non alienandis quinimmo esse omnino nullam,docent communiterDoctores,
siue fiat titulo liberalitatis , siue titulo venditionis, sivh alio quouis titulo, etiam locationis ultra triennium; ad hoc autem, ut fiat alienatio valida,duo requiruntur copulatiue, nimirum utilitas, dc solemnitas, ita ut una sine alia in nullo casu lassiciant iuxta doctrinam communem ex Iure Canouico, dc ex Rota in pluribus decisionibus coram Coccino, dc coram Pamphilio lVtilitas vero erit semper examinanda per sedem Apostolicam, ex quo per
consensium retultat solemnitas requi- fita cum utilitare,quae tamen prae sue attendeda est, cum solemnitas inuenta . sit pro iustificada utilitate, ut tradit Rci ta cora Mantica dec. Io I. n. s. dc coram MeIImo decis C. nn. d. oc etiam alloi
314쪽
saepe . Cum his igitur duobus requisivitis ab Episcopis permitti possunt alienationes bonorum Ecclesiae, sine quibus omnis alienatio censenda est omnino nulla , & interdicta . De causa vero finali eiusmodi prohibitionis, multa scrip re Doctores, Summistae, di Canonistae, quorum doctrinas non
est opus hic recensere, aut examinare, cum non sit a breuitate legis recedendum . Multi tamen volunt, quod cecsante fine legis prohibentis, cesset etiaipsa lex pronibens , quod est verum, quand* cessat finis in communi, Cum lex semper respiciat bonum commune, non quando cessat finis solummodo in particulari.
Nulla rerum Ecclesia alienatio permittenda
ab hisicopiisne causa. CErtissimum est in Iure Canonico.nullam rerum Ecclesiae alienati nem fieri posse sine causa. non lotum a Clericis, Praelatis. dc Episcopis, sed neque a Summo Pontifice ; cum vere isti omnes non sint absolute Domini,
dc post notes bonorum Ecclesiae, sed
puri administratores, de dispensatores, quam doctrinam habemus aperte incan. Monemus,ct in can. quisiuii Episcopus, ct in ean. Non licet Papa IZ. qu. 2. oc in
multis Constitutionibus Pontifici js. Vnde etiam data causa, dc in casu etiali cito, Ac teruatis Iuris lolymnitatibus, hodie regulariter prohibetur omnis alienatio inconsulto Summo Pontifice, quod h rbetur ex extrauaganti Ambitiosa de rebus Ecclesiasticis non alienandis exceptis tamen tribus casibus, is eadem extraua g. expressi , quod notauit Barbos. de potest. Epis A legat. O D num. 2.di usu etiam inolevit Epitcopos pro
alienatione rei, quae non excedat vat rem tercentum, aut ad summum qua tuor centu libratu,non esse solitos coinsulere Summum Pontificem. Alien tionis vero prohibitae nomine compreis henditur donatio, venditio, permutatio, emphyleusis perpetua, ut habetur in cap. Nulli liceat de reb. Eccles non aliam cum aliquo tamen discrimine circa materiam eiusmodi contractuum, deua materia, eiusque variantibus con itionibus plura asserunt DD. ac praesertim Barbos. alleg. e. qui etiam domcent cuicumque alienationi prohibitae esse impositam poenam excommuniacationis ipso si isto dc priuatioms bene. scii, dc etiam Ecclesiae cuius res aliena
tur ex eadem extrauas. mamia quaecum
que alienatio prorius irrita est ex eam Si quis, dc ex Trid. Sessas. c. t I. de resemita. quod res alienatae restitui debeant una cum fiuctu , neque enim Praeben.
dati sunt proprietarii, sed tantum usuis fructuarij rerum Ecclesiae, dc ideo non possunt, nisi fructus alienare I alioquin facile nimis dissiparentur Ecclesiae oona, neque valeret Canon ille, Semel Deo, de reo fur. in o. Si res semel Deo dicatae ad vius humanos pro libito possent transferri Tres igitur apud Canoni lias,& per Gloss. in pro a. rece ascatur iust alienandi caulae, quarum prima est E clesiae utilitas , vel necessitas euidenS, ut si fructus non sufficerent impentis Ecclesiae. aut Clericolum lubstentationi, aut debitorum solutioni, dc pretiualienationis est .dc satis ad eiusmodi d fectus compensandos. Quod habetur
in can. Hoc fus porreeium I O. qu. E. Altera
causa est, vel pauperum subsidium in graui necessitate, vel captiuorum reis demptio. vel fidelium sepultura, quam causam tamquam sufficientem approbat D. Greg. Magnus i. s. DF.2T. O .Z. Epist. . ex qua causa etiam probat sacra
315쪽
sacra vasa posse stangi, & distrahi,cum
aurum habeat Ecclesia, non ut seruet, sed ut erroget, & occurrat necessitati-
hus iuxta canon. Aurum II. qu. 2. Tertia
denique causa est ad euitandum aliquod magnum ipsius Ecclesiae dam- Dum, ut contingeret, quando Ecclesiae praedia sterilia, vel inculta manerent ob nimias impensas in illis reparandis, vel propter nimiam distantiam , vel
Propter aliud quid simile, & haec
causa probatur in can. sine exceptioxe, cr
res de rebus Eccles non alien. de haec dicta fiunt de causis circa generales alienationeS,nam circa particulares multqreferuntur a Doctoribus, & prae caeteris tractat exacte de hac materia Barb. Cubi ad plures, de plures descedit casus alienationis, qui solent obuenise .
Alienationes rerum Ecclesia non permittenda
ab Episcopis sine praescriptis a furesolemnitat bus.
PRaescribuntur quidem a Iure Cano
nico alienandi tolemnitateS, quibhus etiam a Iure nouo Pontificio aliquid additum est 3 at quia eiusmodi solemnitates apud omnes fere Doctores recensentur a nobis hic compendiosq legum breuitati studentibus spo-
te omittuntur,id unum pro Episcop, rum Prudentia animaduertentes,quod eas in alienationibus Iuris solemnitates requirentibus diligenter observent
iuxta canon sine exceptione I 2.q.2. In alie
nationibus vero, quae sunt materiae leuis , nec solemnitates Iuris requirunt,
satis est. quod Episcopi suo ordine, &M lo procedant. nimirum, quod Episse copi antequam tuum praestam assen, Eu, per Memoriale lysis exponatur pe-
titio de alienatione facienda, deinde, quod delegetur ab ipsis vir aliquis inteis
gritate conspicuus ad sumendas insormationes super rem ali enandam,& ubi ex illis constet de euidenti utilitate Ecclesiae, & necessitate, decretum inte ponat. dc praestet assentum . Inter casus illos,in quibus res Ecclesiae alienari Permittuntur, etiam inconsulto Summo Pontifice, qui enumerantur in existrauag. Ambitiosa a Paulo II. adest alienatio rerum,quae seruando seruari non postant; at quaenam sint res eiusmodis Doctores adhuc unanimiter nyn definiunt, & communior Doctrina ea est, esse res qualisam mobiles,quae non durant triennio, vel usu contumuntur, dc non fructificant; nam etiam res mobiles, que tamen sint pretios qui parantur immobilibus in hac materia, dc pamri pallii ambulant, vi bene notat Qua-ranta U. Alienatio, ubi nomine boni rum immobilium, quq pretiosa dicuntur , dc quq seruando ieruari possunt, ait, intelligi vasa aurea, dc argentea, gemmas, pretiosas vestes de alia huiusmodi, quq longe ab interitu distant. An vero Ecclesiq pecunia sit res de sua natura alienabilis, adhuc controuertitur in iure Civili, dc Canonico, censetur enim apud multos Doctores, quod sit de illis rebus, quq seruando teruari non possunt, quia retenta nihil operatur ex GIcf. l. i. s. duae situm f. ad Trebe han. c. e ciens dist. 8 s. apud Ricc. reserat. Sy. O 36. dummodo tamen non sit in magna quantitate. dc in Ecclesiae proprietate non in fructu,quod te tolutum cst in Rota Romana in una Venet aram
philio, ubi facit quoque dictum hoc
procedere, licet praefata pecunia veniret conuertenda in utilitatem Ecclesq, dc id referunt Ricc. resolui. . nu. 3. re Genuens. in prax. Neapolit. c. I S. qua etiam
316쪽
etiam asserunt cum alijs pluribus, neq;eme alienabilem pecuniam destinatam ad emptionem stabilium, censuum, vel mobilium pretiosorum, cosiderata scilicet pecunia ad conseruationem ro Ecclesia fructuosiam, cum sic conis iderata adnumeretur inter bona immobilia pretiosa iuxta doctrinam multorum, quos refert Barbos alie M.ys. potest. Diss. num. I. quae doctiana va let etiam de pecunia in banchis cam-psorum posita , & de quacumque alia pecunia, quq sitruatur ad redimendam aliquam rei stabilis necessitatem. Plura luperessent ad hanc materiam pe tractandam spectantia, sed quia iacili negotio possiunt inueniri apud consis
mentat. extrauet. Ambitiosa, qui sane varii sunt in illius expositione, ideo relinquuntur, & satis hactenus dicta pro prudentia Episcoporum.
Permietendae ab scopis quandoque donati
nes remuner toria, etiam ex bonis
Iuristae omnes.& Canon istae, qui
docent,donationes ex bonis Ecclesiae esse prohibitas, solent excipere dinationes quasdare muneratorias, quas non vocant proprie donationes, cum non sint omnino liberales, sed factas ex debito, & potius dicend sunt mercedes renuineratoriae, quam donationes I Unde etiam Clemens VIII. in
Bulla de laetitione munerum pro Regularibus, licet interdicat donationes, di munerum largitiones eae declaratione tamen
S. Cong. ab Urbano VIII. ad id speciat iter deputatae intelligendum est sub illa prohibitione non comprehendi
donationes remuneratorias , quam
declarationem ipse Vrbanus VIII.con.
firmauit in sua Constitutione Is 8.
tom. . Rutiam Donationes igitur remunerat otiae cum non sint omnino pro .
lubitae, possiunt quandoque ab EpiIcopis permitti,etiamsi fiant per alienatio. nem bonorum Ecclesiae immobilium, dummodo fiant tantum ad tempus, ct si fiant vltra triennium, requirunt semper solemnitatem , quia habent speciem locationum, que semper prohibentur in bonis Ecclesiae sine solemnitate, ubi aduertendum est, quod si fierent elusinodi donationes, locationes, ct alienationes ad longum tempus vltra triennium, neque essent validq pro solo triennio, licet triennium contineatur in illo longiori tempore, quod habetur passim ex Iure Civili, & Canonico, & etiam ex Rota Romana deuo is
utionis coram Rubeo, ct in Placentina Decimarum coram Bubalo, ex Brixis locationis S Decemb. 13yZ. cxdccis. I S.
Non permittenda ab Episcopis Cenditionet
Eo ducuntur errore plerique , ut
cum propriis sumptibus construxerint, atque ornauerint Capellam in E clestia aliqua; instupet,vel etiam ius patronatum alicuius beneficii in illa Capella instituerint, opinentur omne dominium talis Capellae quoad structuram, picturas,& ornamenta apud ipsos Constructores, aut Institutores remanere, atque adeo pro libito posse tale dominium per venditionem in alium transferre , qua in re tenetur Episcopalis Prudentia quam maxime aduigilare, ne cum tali errore perniciem Ecclesic sensim irrepat 3 non enim potest habere locum venditio rei alicuius,nisi
317쪽
apud venditorem sit plenum dominium illius rei ; cum per venditionem transferatur dominium in emptore, quod quidem non potest transferri a non habente tale dominium; obtinens
autem Capellam in aliqua Ecclesia(quomodocumque obtineat 3 non habet illius Dominium, etiamsi sit Iuris
patronatus, ut tradunt Io. And. in cap. qiud alicui de ret. Iurir in o. Lambertin. de Iurepat r. lib. pari.I. qu. I. & alii, Capella enim est pars Ecclesiq, & dedicata cultui Diuino, ac proinde dicitur locus undequaque religiosius cum omnibus sivis ornamentis; ita ut qui illam construit eam a se omnino abdicet, &dedicet Deo, ae proinde non remanet amplius sub dominio hominum . Ad quam doctrinam confirmandam afferunt aliqui DD. paritatem de Sepulchro in Ecclesia, quod non est res ita religiosa, & Deo dicata, sicut Capella,& tamen dicitur Sepulchrti no esse inhonis alleuius, nec ab aliquo adquiri posse iuxta l. quamquam is de aqua pluu. arcenae ct t. si Sepiachrum T. de re . Grfurit. funerum . Volunt enim isti DD. tantum adquiri posse usum sepulchri, non dominium, ut est in eap. Abolendae defui. & apud Rotam coram Coccuno decisa si .& coram Pennia deeis a. unde concludunt id a fortiori esse dicendum de Capella, cum sit res magis religiosa, quam sepulchrum; est enim res in sui constructione Deo donata.
Neque permittenda subrogationei persen aram in ius capellarum per aliquod
Non desunt Doctores , inter qRos
videntur approbare quasdam vendiu nes Capellarum, dummodo sint factae vel ab ipsis Ecclesiis, vel a Rectoribus
earum, apud quos volunt aliquam dominii speciem remanere , quq non vocatur dominium, sed quasi dominium I dummodo tamen venditio fiat tantum ad effectum subrogandi ementes in illud Ius, quod possent habere. qui eas fabricarent, ita ut in illa venditione non transferatur dominium inementes, sed remaneant semper apud Ecclesiam, vel apud Rectores vendenistes . Miror tamen ego quomodo haec dici pollini conseque ter ad supradicta sli enim Capellae sunt omnino inuendubites, dc inalienabiles ab Ecclesia,ut res iam dicatae,&donatae Deo, non video, quomodo possint subiacere venditi ni, quoquo modo sumatur, siue cum solo fine subrogandi, siue cum fine ve-dendi, sed non transferendi dominium,quq sane esset implicantia in terminis; unde longe Latius esset dicere cum Philiarco deos'. Sacerd. Lede a P. 2.
& aliis, quod possint absolute vendi
Capellae, & etiam transferri Iura Patronatus ipsarum, ex eo quod totum, quod cadit subveditione est vere quid temporale, nec habet adnexum aliquid
spirituale, & ideo quod possint Capellae cum suis ornamentis esse materia venditionis . Que tamen doctrina a nobis ob supradicia non est admittentada,neque a Prudentia Episcopali amplectenda.
318쪽
Vulnerantes ad mortem venem A Irreti rares at Episcopis, quando mori non 'quitur ex Uulnere, sed ex alia nota, ct certa causa , sic iudicata
CVm possit vulneratus aliquis moeri , non quidem ex vulnere accepto , sed ob negligentiam curationis, vel ex aliqua alia causa, ex qua Iudex, vel Medicus possint Sententiam pro- nunclare, quod ille talis non sit mortuuS , causia vulneris per se , ideo Prudentia Episcopalis tenetur hoc maxime aduertere, ne putet irregularem csse , qui vere non est talis: Vnde sicut Iudex , qui est in dubio, an mors vulnerati sit sequuta ex vulnere . an ex alia Causia tenetur pronunciare Sentetiam , quod non sit sequuta ex vulnere , ex Iure Civili apud Bald. Dec. Gramat. Menoch. & alios, ita vulnerans non
est habendus pro irregulari ab Episco-Pis, cum iam versemur in re certa, nimirum quod mors non sit ex vulnere sequuta, nam Iudicis Sententia semper habetur pro certa veritate, ut habemus ex Innocent. in cap 'per litteris de re-Aripi. &ex Rota decis ST . n. 3. Part. . recent. & alibi coram Venos pio. Quod hadet locum etiam quando Medici,&periti idem iudicium tormant tamquacertum, & extra omnem dubitali nem; Iuristae enim quam plures docent tale Iudicium tacere plenam probati
nem , q iae doctrina videri potest apud
Menoch. de Arbitrar. OD a Z3. Ab. 2. n.
II. talis autem vulnerans sic iudicatus a Iudice,& perito centendus est immunis ab irregularitate, tam , quoad forum internum, vim quoad forum
censendi ab Epimpis irregulares omneI Cia nerantes ad mortem, se mori sequatur
ex Uulneres tamquam ex causa ,
EPiscopalis Prudentia , quae regulis
Iuris Canonici semper dirigenda est, iam in hac materia debet legem amplecti, quae statuitur in cap. sed audientiam , ct in cap.significa L 2. de homicia o ; quam fuse explicat SuareZ decem radisp. m. se l. o. per totum, ubi asseritur iuxta communem doctrinam in dubio de morte ex vulnere sequuta, Minera nistes censendos esse irregulares, tum
apud Episcopos . tum apud Iudices ;immo ipsos vulnerantes se gerere debere tamquam irregulares, non solum in foro externo, sed etiam in toro conscientiae ; quia licet ex Regul. Iuris in o. cap. cum Iura Sc. pro delicto dubio non possit imponi poena certa, & in dubio semper sit fauendum reo, nihilo tamen minus Sum. Pontifices, in hoc casu voluerunt statuere poenam certam,etiam pro delicto dubio, moti fortassis ex ibi a conuenientiae ratione, quod in materia tam graui tutior pars sit sequenda, cum sit maximum inconuenienS , quod vir etiam in dubio alterius sanis guine pollutus ministret Altarii & licet ex Iure Canonico in hoc casu habeamus. quod tutior pars sit sequenda, non est haec intelligenda tamquam ratio uniuersialis, ex qua deducatur id etiam habere locum in facto homici. dij, sed accipienda est, tamquam ratio particularis, nimirum conuenientiae specialis in hac materia.
319쪽
Nec quacumque, nee quibusiumque servularitates ab Epsopia dispensanda . EX Trid. Sessa . de resor. cap. 6. O ex
c. curandum, O ex cap. si cuius Uxore, S ex c. snat. de temp. ordinat. O ex c. Po
stulastis,chabetur, irregularitatem esse quoddam impedimentum Canonicuviam praecludens ad ordines, & beneficia , siue procedat ex defectu siue ex delicto , quod impedimentum solus tollere potest Papa vel Epilcopus, modo per se, modo delegans ipse alium, modo ipse delegatus a Papa, & certum est ex eodem Trid. l. e. & ex communi DD. Sententia, quorum plures, & plures citat Barbosi sub initium alleg. 3 v. licere Episcopis in omnibus irregulari tatibus , & suspensionibus ex delicto occulto prouenientibus disipensare , excepto tamen homicidio voluntario , di exceptis alijs deductis ad forum contentiosum, di in quibuscumque alijs casibus occultis, etiam Apostolicae Sc-di reseruatis, idque, vel per se ipsos, vel per vicarium ad id specialiter deputatum in foro conicientiae, quod tamen intelligitor de subditis , in quos Episcopus possit exercere Iurisdicticis
nem, saltem Sacramentalem, sub quorum nomine ex interpretativa voluntate Summorum Pontificum, ut notat Barbol. I. c. cum nonnullis DD. intelliguntur e tiam aduenae , & Peregrini,
etianisi sint vagabundi, & omnes quoque Scholailica. S. mercatores , qui omnes, quoad Sacramenta Consessi nisi de Euchariitiae dicuntur Episcopo loci subditi, ubi reperit niur, idque ex Consuetudine generali Ecclcliae , quae doctrina , licet valeat in abiolutione casuum Ietcruuorum , ct cemutatum impedientium receptionem Sacram torum, non est tamen doctrina admi,
tenda pro obtinenda dispensatione abitregularitate, & suspensione, cum requiratur pro his in Episcopo vera i
risdictio ordinaria in eos, quibus concedit relaxationem irregularitatum, vel suspensionum , hocque pluries deciosum refert Garg. cum alijs apud eum. dem Barbos . quae potestata extenditur etiam in subditos extra Dioecesim, unis de si Episcopus concedit subditis irreis gularibus litteras dimissonales, in quarum virtute possint ordinari. ab alio Episcopo, tunc cum illis censetur di .ipensare in irregularitate, modo sciat ordinandos esse irregulares, & habeat intentionem dispensandi. non enim praesumitur Episcopus, velle delinquere, ordinando irregularem, vel concedendo facultatem, vilic impeditus ad ordines promoueatur; habet enim hoc irregularitas, quod ne dum impediattoniurae , di aliorum ordinum lusceptionem . leiu etiam impediat usum illo tu antea susceptorum; quemadmodum etiam parit incapacitatem ad suscipienda beneficia, ut habetur ex c. P stulastis, eo proti as modo, quo idem dicitur de cens uis; licet nulla censura, vel irregularitas subsequens possit inducere vacationem beneficij antea adepti ex decis. Rotae is s. apud Cabas
lat. in Theor. Sprax. Iur. Canon lib. s. c.
Io ubi alii in nanc Sententiam afferuntur DD.
Non dispensanda ab Episcopis per alios reregularitates , seu per se ipset, Posse Episcopos delegare facultatem, quam ipsi habent a Tri, '
320쪽
vel aliis pro lubito,aut pro necessitate, Doctores fere omnes consentiunt, ac praesertim hoc afferunt de Vicario quoad irregularitates, & suspensiones, me, verbis Concilij habeatur, Vicarium esse specialiter ad hoc ab Episcopo deis putandum, cum id non habeat ex suo munere ordinario; quidquid sit, an t lis facultas sit delegabilis etiam aliis, praeter vicarium , quod etiam disputatur de alijs censeris, de casibus reserua istis Apostolicae Sedi, in qua disputatione adest doctrina pro utraque Parie. Ad varias itaque in hac materia conciliandas DD.Sententias. pro varia vetaborum Concilij intelli sentia, quam acurate exponit Barbos allega v. eam Prudeliae legem Episcopis exponerem ego, quod licet possitnt per facultatem. quam habent a Iure communi ordinario , ut multi putant, dispensiare per Uscarium . vel per alios in irregularitat,bus , dc sustensionibus . melius tamen sit ipsis eiusmodi facultatem aliis non delegare, cum agatur de rebus grauioribus, quae spectant ad munus Episco. ale; videtur namque ex ipso Conci-io ipsis hoc onus imponi, tamquam Episcopis, de quae sic imponuntur,dissicilius ab ipsis seiungi debent, & licet velit Concilium, quod etiam Vicarius possit specialiter deputari ad multas absolutiones, dcedilpensationes, hoc sit, quia Episcopus cum Vicario in multiS unicum tribunal facit, & videtur paris authoritatis in multis, licet non in omnibus, dc hoc facit dissicultatem pro alijs, qui non sunt Vicarii, quibus non ita faciae est committenda delegario talis facultatis. Aliud igitur est, quod Episcopus possit, aliud quod debeat, quoad post ' nolo hic aliquid determinate, cum sit triplex DD. Sententia, quae censetur probabilis propter rationes, quas affert Barbos l. e. Quod
debeant Episcopi hoc facere, iam dixi
non debere, si velint prudentius agrire, ratione fiapra allata. Potest tamen talis necessitas contingere, ex qua ipsis liceat, talem facultatem alijs delegare absque imprudentiae nota, dc tunc, cuvere probabiliter id agere possint, etiaprudenter agent; & huic doctrinae viis
detur adhaerere HenriquePliae I . irreg. cap. IO. O lib.6. de paenit. ubi ait.non possese Episcopos delegare hanc facultatem absolute,& generaliter Vicario, vel alijs, sed solum in certis casibus conis tingentibus cum speciali mandato; de hanc delegationem pro irregularitatibus, dc censiuris, quam potest pro alijs alteri committere, potest etiam pro seipso, si ijdem casus contingant, ut asse. runt plures DD. citati ab eodem Bar- hoc ubi supra num. I S. cum non debeat eo ipso esse deterioris conditionis.
Nou quaecumque Irregularitas ex defectu ingevere ab Episcopis dispensauda.
Ex corporis aeque &animi defectu
potest ortum ducere impedimenis tum Irregularitatis, solentque irregula ritatis ex defectu nouem communiter Ennumerari species. i. Natalium in filijs illegitimis. a. Libertatis in seruis. 3. Obligationis ad ratiocinia. aetatis canonice pr*scripte circa ordines,&beneficia, . s. Famae. o. Animi in d mentibus . T. Corporis. 8. Lenitatis. s. Bigami , de qua, cum multiplex sit, consulendi sunt Canones iu e. scuius,Gris c. quotquot, ct in c. Nuper,cet in cap. D. de bigamis, S iae e. Maritum, est densque me. curandum, ubi habe mus bigamos non
tam esse irregulares . dc ab Epilcopis arcedos ab ordinibus propter incotinctiam,qua obdit paritate, qua habent cum in