Lucianus

121쪽

λος, μεθ' o ἐν δαψ οἶκος εὐμάλα φαιδρής, ἀλειφασθαι προσηνως πορπόμενος, κατέρωθεν εἰσόδους ἔχων, γωλίθου κεκαλλωπισμένας, τους α παλαιστρας εἰσιόκτας δεχόμενος εἶτ' ἐπὶ τούτο αλλος ἶκος οἴκων πάντων κάλλιστος, στηνα τε - ἐναθέζεσθαι προσηνεστατος καὶ 72εμβραμναι βλαβέστατος καὶ κυλέσασθαι ἀφε ώτατος,

κολλημένος. ὁ δε ενδον olκος κάλλιστος, φωτός τε πολλου ἀνάμεστος καὶ ς πορφύρα διηνθισμένος T. τρεὶς καὶ οὐτος θερμὰς πυέλους παρέχεται λουσαμένφ δε ἔνεστι σοι μὴ την δια των ἐτων οἴκων υθις ἐπανιέναι, αλλὰ ταχεων την ἐστὶ - φορον λ ρέμα θερμοι οἰκήματος, καὶ τοατα σταντα - φωτὶ μεγάλο καὶ σωλλῆ τη ἔνδονημήρg. ψη προς τουτοις νάλογα καὶ πλατ τοὶς μήκεσι σύμμετρα καὶ πανταχου πολλὴ χάρις καὶ ωφροδιτη πανθεῖ κατα γαρ τον κολον Πίνδαρον ,αρχομένου ργου πω---χρη θέμεν τηλαυγές ' τουτο δ' - - ἐκ της αυγῆς μάλιστα καὶ του φέγγους - των φωταγωγῶν με μηχανημένον ὁ γαρ σοφὸς ς ἀληθῶς Ἱππέας τον μὲν πψυχρod o οἶκον ε βορρέν προκεχωρηκότα ποιησεν, Ουκομοιρον ovdε του μεσημβρινοῶ ἐρος τοἰς δε πολλου του θάλπους δεομένους νότ καὶ υρ καὶ ζεφυρου πιθηκε. 8. τι αν σοι - τὶ τούτφ λέγοιμι παλυιστρας καὶ τὰς κοινας - ἱματιοφυλακουντων κατασκευας ταχεῖαν την ἐπὶ το λουτροι καὶ μὴ διὰ μακρο την ὁδ εχοίσας του χρηοιμου τε καὶ ἀβλαβους νε)κα καὶ μή με σιολόβη τις μικρὰν ἔργον προθέμενον κοσμεῖν του λόγωστροπιρεωθαι

122쪽

10sτο γαρ ι, τοῖς κοινοῖς καινὰ ἐστιν - κάλλους δείγματα, - μιαρῶς σοφίας ἔγωγε τίθεμαι, is καὶ τόδε το ἔργον ὁ θαυμάσιος μει γαπως μεδείξατο πάσας εχον ας βα

ἐσφαλη παρεχόμενον, καὶ προσέτι τε ἄλλη περινοι δ, Ἀκοσμημένον, ἀφόδων is αναγκαιών υσὶν ἄνσχεο σεσιν αδδοις τε πολλαῖς τε ρωμένον ἄρω δὲ διττας δηλεύ

1. Oτε ὁ Λιόνυσος α γνδους στρατιὰν λασε - 1ra κωλύει γαρ vdέν, ιμαι, καὶ μυθον μῖν διηγησασθαι Βακχιμόν - φασὶν ἴτω καταφρονησαι αυτο τὰ πρῶτατον ανθρώπους τοι εὐστε καταγελῶν ἐπιδντος, μαλλον δὲ ἐλεεῖν την τόλμαν αυτίκα μάλα συμπατηθη-

γελλώντων ο hiis φάλαγξ -τφ καὶ οἱ λόχοι γυναῖκες

His ἔκφρονες καὶ μεμηνυῖαι, rem Πτεμμένοι, νεβρωμινημμέναι, δοράτια μιαρὰ ἔχουσαι, σίδηρα, κιττοποιητα καὶ ταυταJ, καί τινα πελτάρια κοὐφα, βομβοῶντα, εἴ τις

- λέγους δή τινας ἀγροικους νεανίσκους ἐνεῆναι γυμνους, κόρδακα ποιμένους, υρὰς ἔχοντας, κεράστας, οἷ τοῖς αρτι γεννηθεισιν ἐριφοις uno εται. 2 καὶ τον μὲν στρο 276τηλάτην -- ω αρματος πεῖσθαι ταρδάλεων α ζευγμένων, γενειον ἄκριβῶς, ιδ εα ολέγον την παρειὰν

123쪽

υπόπαχυν, προγάστορα, ινόσιμον, ωτα μεγάλα ρθωεχοντα, πότρομον , νάρθηκι περειδόμενον, ἐμ νου ταπολλὰ ἱππετοντα, ἐν κροκωτεκα τοὐτον, πάνυ πιθανόν τινα συνταγματάρχην αυτου ἔτερον δὲ τεράστιον ονθρωστον,

τράγφ τὰ νέρθεν οικήτα, -μη- τα - , κέρατα ἔχοντα, βαθυπώγωνα, ργιλον κά μιχόν, θατέρι με σύριγγα

γνὁοὶ και ὁ βασιλεῖς αυτῶν κούοντες γέλων, ς, εἰ- ς, καὶ οὐδ' ἀντεπε γεινή παραταττεσθαι ξίουν, ἀλλ' aπερ αρα τὰς γυναῖκας παφησειν αυτοῖς, εἰ πλησίον γένοιντο, σφισι δὲ καὶ νιγων αἰσχρὸν ἐδοκει καὶ φονεύειν γύναια μεμηνότα και θηλυμίτρην αρχοντα καὶ μεθύον σμικρὰν γερδντιον καὶ μιστρατιώτην ἄλλον καὶ γυμνητας, ορχηστάς, πάντας γελοιο - ἐπεὶ ὁ ηγγελτο πυρπολαν

θεος - τὴν χωρα καὶ πόλεις αἰ τάνδρους καταφλέγων καὶ αν των τὰς λας καὶ, βραχεῖ πῶσαν την μην

ἀνελάμβανον τὰ πλα και τους λέφαντας επισάοντες καὶ ἐγχαινώσαντες καὶ τους πύργους ἀναθέμενοι ταυτοῖς -τεπεξηεσαν, καταφρονουντες μὲν - τότε, ο ζόμενοι δὲ Ομως καὶ συντρῖψαι σπεύδοντες αἰτ* στρατο-

ἐγένοντο καὶ Ido αλληλους, οἱ μὲν 'odo προτάξαντες τους ἐλέφαντας ἐπηγον την φάλαγγα, ο ιόνυσος δὲ τομισον se αυτος χε του κέρως δὲ--φ του δαι- μὸν Σειληνός του Κωνομα δὲ ὁ Πὰν γουντο λοχαγοὶ δὲ

124쪽

M ΥΣΟΣ. 111κοὶ ταξιαρχοι Σάτυροι ἐγκαθεισzήκεσαν καὶ το μὰν συν- ,πασι, εὐοἷ. εἰ ἐς δὲ τὰ τυμπανα ἐπαταγεῖτο και τὰ κυμβαλα, πολεμια- σημαινε καὶ των Σαπυρων τις λαβών τωκέρας πηύλει το ρθιον καὶ οὐ Σεελ οὐ o νος ενυάλιόν τι γκήσaτ και αἱ Μαινάδες συν λολυγῆ ἐνεπήδησαν αυτοὶ δράκοντας πεζωσμέναι κακ των θυρσων κρων o γυμνουσαι τον σιδερον οἱ γνδοὶ δὲ πιαὶ ἐλέφαντες αυτῶν αυτίκα ἐγκλίναντες - ουδενὶ κόροφυ ἔφευγον πιν ἐντος βέλους γενέσθαι πιμειναντες, καὶ τέλος κατὰ κράro ἐαλώκεσαν καὶ ιχμάλωτοι ἀπήγοντουα των τέως καταγελωμένων, ἔργου μαθόντες ο ουκέχρην - της πρώτης κοης καταφρονεῖν ξένων στρατο- στέδων. 5. ἀλλα τέ-ρὸς - Θιονυσον ουιόνυσος ἔτος hamo τις αν. τι μοι δοκουσι καὶ προς αριτων μημε κορυβαντιῶν η τελέως μεθυειν υπολάβητε, εἰ τἀμαε κάζω τοῖς θεοῖς oμοιόν τι στάσχειν os πολλοὶ στρος τους Φινους των λόγων τοις bdοἷς κείνοις oIo καὶ

πρὸς τους μου οἰόμενοι γὰρ σατυρικὰ καὶ γελοιά τινα

ωτα - μοις γυναικείοις καὶ σκιρτήμασι σατυρικοὶ καταβάντας αδ των ἐλεφάντων, οἱ δε ς ἐπὶ τοιοῖτό τιηκοντες ἀντὶ του κιττου σιδηρον ευρόντες ιδ' ιτως ἐπαινεῖν τολμῶσι se παραδδω του πράγματος τε ρυεοβημένοι. αλλὰ θαρρῶν ἐπαγγέλλομαι αυτοῖς, τι ην καὶ

νυν ς πρότερόν ποτε την τελετὴν θελήσωσιν ἐπιδειν πολλάκις - ἀναμνησθῶσιν οἱ παλαιοὶ συμπόται κωμων κοινῶν - τότε καιρον καὶ μη καταφρονησωσι των α' τυρων ut Σειλφῶν αιωσι ἐς κῶρον του κρατηρ--μου, ἐκβακχείσειν καὶ αυτους καὶ πολλάκις με, μῶν

αλλότριον. - ,δοὶ τοῖς Μαχλαίοις, τὰ λαιὰ του

125쪽

σῶν παντες, αλλα καθ' ηλικιαν τα μὲν μειρακι της των Σατύρων. νὁρες δε της Πανικῆς, της ὁ του Σειληνου οἱ κατ' ἐμέ. . α μεν ουν πάσχουσιν οἱ παἶdες Iεαειδαν πιωσιν η Ια οἱ ανδρες τολμῶσι κατεχδμενοι του Πανι, μακρον αν - λέγειν α οἱ γέροντες ποιουσιν,ειαν με σθω του δατος, An αλλότριον μεῖν' ἐπειροδὰν αμ ὁ γέρων καὶ κατάσχη αυτον ὁ Σειληνός, αυτικα

νεν εοικεν, εὶτα ἄφνω φωνή τε λαμπρὰ καὶ γομα τορὰν καὶ πνε α γυρὰν ἐγγίγνεται αὐτW καὶ λαλέστατος ἐξαφωνοτάτου ἐστιν, οιδ' - ἐπιστομισας παίσειος αυτονι φουχὶ συνεχη λαλεῖν καὶ ὐήσεις μακρας συνεέρειν συνετὰ

σει σοι κυκνοις κατὰ τηνήλικιαν εἰκάσαι αυτούς, ἀλλὰ καὶ τεττιγῶδές τι πυκνὸν καὶ ἐπίτροχον συνάπτουσιν πρι βα- ιυς σπέρας. -υντευθεν ει ηδη αφεθείσης αυτοῖς της μι- δ' ς σιωπῶσι καὶ προς τὸ αρχαῖον ανατρέχουσι τ μέντοι παραδοξότατον ουδέα εἶπον ην γὰρἈτελῆ O γέρων μεταξυ καταλέπη ὁ διεζοι το λόγον, δύντος λέου κωλυθεὶς ἐπὶ πέρας -- ἐπεζελθεῖν, ἐς νέωτα πιὼν αυδις κε α -- νάπτει α πέρυσιν -- λέγοντα ἡ μέθη κατέλιπε. 8. αυτ μοι κατα τον Μωμον εις μαυ- απεσκώ- 82

τα λεγόμενα, ὁ Σειὶ νῖς ρα ν λεως

126쪽

ΠΡΟΛΑΛΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

πολιὰς κριφως σαι λοιπαὶ των τριχῶν ρυσὰ το δέρμα καὶ διακεκαυμένος ἐς μελαντατον Io εἰσιν οἱ θ uri τουργοὶ γέροντες μαλλον δὲ πάρωνα η γαπετόν τινα μνυ ταρταρων καὶ πάντα μαλλον χρακλέα Πναι

την Ηρακλέους καὶ γαρ την διφθέραν νηπται την του λέοντος καὶ το ψόααλ. εχει ἐν τη δεοι καὶ τον γωρυτὸν παρήρτ αι, καὶ - ὀζον ἔντεταμένον Ἀριστερὰ προ- 83 ὁ κανυσι, καὶ λώς moniaης ἐστι ταυτά, Σέμην - 2ἐφ' ιβρει των Ἐλληνέων θεῶν τοιαυτα παρανομεi τους Κελτοi ες την μορφην την Ηρακλέους ἀμυνομένους αυ- τον τῆ γραφῆ, τι την χώραν ποτε αυτῶν ἐπηλγε λείαν ἐλαυνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας ζητῶν - ὁραμετὰ πολλα των ἐσπιριων γενῶν a. κυέτο τ παραδοξου aτατον Ουδέπω φην της Γωνος ὁ γαρ ὁ γέρων μα-

κλης ἐκεῆνος ι θρωστων ras πολυ τι νελῆθος ελκει ἐκ των ἴτω απαντας δεδεμένους δεσμὰ δε εἰσιν οἱ σειραὶ λεπταὶ

χρυσου και λήκτρου εἰργασμέναι δρμοις οικυιαι τοῖς καλλωτοις καὶ μως ἀφ' isti, ασθενῶν γόμενοι τε δρασμόν τινὰ βουλεύουσι, δυνάμενοι - σμαρῶς, υτεαλλως αντιτείνουσιν τοις ποσι αντερειδουσι προς τοεναντέον της ἀγωγης ἐξυπτιάζοντες, αλλὰ φαιδροὶ επονται και γεγη θότες καὶ τον ποντα ἐπαινουντες επειγόμενοι ασταντες καὶ is φθάνειν ἐθέλειν τον δεσμὰ επιχαλῶντες, ἐοι τε πιθησομένοις λυθησονται δὲ πάν- τω Ἀ--τατον εἶναι μοι ἔδοξεν, υκ οκνήσω ειπεῖν καὶ τουτο ου a πων ὁ εὐγράφος θεν ἐξάψειε τὰ των dεομων ρχάς, τε της εςιας ἐν δ το ὀπαλον, της Μ λαιῶς ὁ τὰ τόξον εχουσης, τρυπήσας του θεοῖ την γλῶτταν κραν ι ἐκείνης λκομένους ἀτους ἐποιησε, καὶ

127쪽

4 ἐπέστραπται δὲ ε τους αγομένους μειδιῶν. 4. ταυτ εμι ἐν ἐστὶ στολὴ ειστήκειν ορῶν καὶ θαπιμάζων και cimo κοὶ ἀγανωπων Κελτὸς δέ τις παρεστως - παίδευτος

ἀ- ῶ- μεν, τι παρα πολυ του Ἐρμου ἰσχυρότερος ουτος εἰ δὲ γέρων πεποίηται, μη θαυμάσης μόνος γαρ ὁ λόγος εν ne 3 φιλε εντελη πιδεικνυσθαι την ακμην, a γε ἀλη μῶν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, τι ά με των,,οπλοτέρων φρένες ερέθονται,' το δὲ γηρας las τι λέξαι των νέων σοφωτερον. - γέ τοι καὶ του Νέστορος υμὶν απορρεῖ tit της γλώς- της τὰ μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ των ρεύων την α την λειριόεσσαν ἀφιῶσιν είαν τινα ' λειρια γαρ aλεuarib ab μέμνημαι τα αν l. b. στε ε των ωτων ἐκδεδομένους τοι ἀνθρώποις προς το γλῶτταν ο γέρων ουτος

ιρακλης ὁ λόγος - ει, μηδὲ τουτο θαυμάσης εἰδώς τρο

ωτων καὶ γλώττης συγγένειαν ουδ υρις ει αυτόν, τ-τη τετρυπηται μέμνημαι γουν, ἔφη, και κωμικῶν, τιν ἰναμβὲ ν παρ' μῶν μαθών, τοῖς γαρ λάλοισιν ἐζ κρου γλῶττα πασιν ἐστι τετρυπημένη. 6. o δ' io καὶ αυτὸν μεῖς τον πιακλέα λόγφ τα πάντοηγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν γενομενον καὶ πει icia πλεῖστα βιάσασθαι καὶ τά γε βέλη αιτο οἱ λόγοι εἰσιν, οῖμαι, ζεὶς καὶ ἴστοροι - ταχεῖς καὶ τὰς ψυχὰς τιτρώσκοντες πτερόεντα γουν τὰ ἔπη κοὶ μεῖς φατε ναι T. τοσαυτα μὲν ὁ Κελτός. ἐμοὶ δὲ νικα περὶ της ευμ παρόδου ταύτης σκοποίμην προς ἐμαυτόν, εἴ μοι καλῶς ἔχει τηλικ6ὁ οντι καὶ πάλαι τῶν ἐπιδεέζεων πεπαυμένWαυθις ὐπὲρ μαιτο ψῆφον διdόναι τοσουτοις δεκοσταὶς κατὰ καιρον ἐπηλθεν ναμνησθηναι της εἰκόνος τέως

μὲν γαρ εδίειν, μή τινι ιμῶν ὀζαιμι κομιδὴ μειρακά q

128쪽

ἐς μέσον, πέλαγος. - θεοι, - τα παρ' μῶν ἐμπνευσα δαι- ώς νυν γε μάλιστα πλησιστίου τε καὶ κ ἐσθλου καὶ ἔταίρου νέμου δεόμεθα, ἴνα, εἰ citio φαινοίμεθα, και μὲν το Oμηρικὸν κε ἐν επιφθέγξηται τις, ο ν - ακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΥ Η ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ.

1. Πλεκτρου πέρι καὶ ιμῆς δηλαδὴ ὁ μῆθος πέπεικεν,4 αἰγείροις επὶ τ ' H-φ ποταμ δακρυειν αυτ θρηνουσας - Φαέθοντα, καὶἰδελφάς γε εἶναι τὰς αἰγείρους

ἐκεινα του Φαέθοντος , ῶτα δυρομένας το μειράκιον ἀλλαγῆναι ες τὰ δένδρα και κοστάζειν is αυτῶν δάκρυον ῆθεν το λε κτρον τοιαυτα γαρ μέλει καὶ et τὰς εὐακούων των ποιητῶν δόντων ἐλπιζον, εἷ ποτε γενοίμην

129쪽

αὐτοῖς μιας μὲν δ ταέτης ἐλπιδος οὐ μικρῶς εφευσμένος

καὶ τως τρωτων τοῖς ναυτας - ἀνεπλέομεν γὰρ ω - AH or γε κύκνοι πηνίκα μῖν - λιγυρὸν ἐκεῖνο ἔδουσιν

ἐκλαθομένους της μουσι ς. b. οἱχὶ συνθέλωτι, Σι, ἔφη

130쪽

κειμήλια ἐνεἶναι τοἱς λόγοις ἀλλα μαρτυρομαι, - έμos τοιαυτα μεγαλαυχουμένου περὶ των ἐμῶν με μεῖς υτεαλλος πω ακήκοεν, ιδ αν ἀκουσειέ ποτε. λλοις μὲν γαρ υκ λέγοις τυχοις α πριδανοῖς τισι καὶ οἷς ου κ

οἷόν τι πασχουσιν οἱ τα ί του δατι ρῶντες οἰόμενοι 91 γαρ τηλικαυτα ῶναι αὐτὰ ota διεφαίνετο αυτοὶς νωθεν, ρυνsμένης της σκιῆς προς την αυγην, ἐπειδὰν ναο ζα-σωσι, πολλου μικρύτερα ευρέσκοντες ανιῶνται. ὁ οὐν

σοι προλέγω εκχέας τὸ δωρ καὶ ἀποκαλυψα ταμά, μηδεὶν ήγο προσ3οπηι' ς ανιμήσασθαι η σαυτὸν αἰτιάσητης ἐλπιδος.