장음표시 사용
241쪽
lud credere:vnde Caietanus 2.2.quaest. I. art. q.g. Respondetur 1. monet , destinguendum esse inter cognitionem certam ς euident in rei cognitae in certam ex euidentia testimoniorum eius:
Hae enim, inquit, tu tant m Haut, ut prima re- Ilugnet Fidei,secunda autem repugnet fides testimonii; sed non fidei rerum,quiesunt attestatae. Et hinc concludit,quόd licet ea, quae sunt Fidei nequeant esse visa in se ipsis; possunt tamen esse visa in ratione credibilis,quia scilicet mul possunt esse ab eodem credita secundum se,& visia in ratione credibilis. Quae est doctrina D.Thomae eo arr. . ad L.
ubi inquit: E ,quae sunt Fidei, dupliciter consilerari possunt, no modo inspeciali, sic nou V sunt esse μmulidis, credita; alio modo in generali, scilicὸ sub communi ratione credibili in si sunt visa ab eo Aicrediti. non enim crederet nisi videret, ea esse crede trivetpropter euidentiamsiguorum,vel propter lituid huiusmodi. f. I. Osenditur,euidentium in attestu ite,sItem illam, qua comparatur penetrando motiua uidentia credibili, tutis Religio iis Christiaui,com oui eum Hrobscura disertorum.
63 Ilii certissimum est, componi cum NI Fide eam saltem euidentiam in at
testante quae comparatur per penetrationem ar-
242쪽
gumentorum credibilitatis , quibus insignita es: Religio Christiana,Mper reflexione supra prouidenti aDei impotetis velle,imori permittere quod Religio falsa proponatur cii tanta apparentia veritatis qualua habetReligioChristiana .Ratio priori est quia quod quis per penetratione illoru argumetorum certus sit certitudine scientia de eo quod Deus mysteria nostrae Fidei revelaverit,non tollit quod supposiva illa scientia precise ut applicante authoritate Dei revelantis,intellectus noster illuminatu lumine Fidei ex imperio voluntatis cum filmma minitate alientiatur mysterio de se obscuro unice ob authoritatem Dei testificantis; sic autem asIentiri ab dubio est ictus Fide Diuinae. Probatur alii impium quia quod quis euident crcognoscat,Deum loqui, Maliunde euidenter sciat, Deum non posse loqui falsum,non est impedimentum ut unice ab authoritate Dei moueatur ad credendum quod Deus dicit: quod enim cognos
catur euidenter motivum assentiendi, non impedit,iaeque retardat assensum unice innitentem tali motitio, sed potius iuvat, quatenus fortius impellit ad assensum illum eliciendum. Sic quod ego euidenter sciam,Petrum mihi dicere aliquid ex sie difficile creditu,& quod aliunde sciam, ipsum indictis suis este veracem,non impedit quod illi credam rem illam, imo qub certior fuerim de eius
veracitate, Meuidentius cognouero,eum mihi loqui,eo firmius crudam id quod mihi dicit.
243쪽
6 Sed respondebis in eo Fidem Diuinam ab humana discriminari, quod haec potest niti testimonio dicentis euidenter notori non autem illa:
quia testimonium humanum,cum sit fallibiles, adhuc euidenter notum , non cogit intellectum ad praebendum assensum rei attestat cogit autem testimonium Dei evidenter notum utpote infalli
bile; de essentia autem Fidei est v sit actus liber
Credenti.Sed contra: quia hoc discrimen grati as sumitur mam sicut me euidenter cognoscere Te trum mihi loqui, non est impedimentum ut ipsi Credam sed potius iuvat neque hoc cognoscere in munus Fidei humanae sed scientia: ita me ui denter cognoscere, Deum mihi loqui nequit Fide danda dictis eius impedire:neque cogniti illi, Vicuius certus sum, Deum mihi loqui ad Fidem Di Uinam pertinet sed ad scientiam humanam, iuxtὶ
illud Paulisseio ea eradidi ad idem enim solum spectat assentiri his quae a loquente dicuntur quia ab illo dicuntur rac non quia aliunde mihi rota
sunt. Quod autem ego per principia aratur alta eui denter nouerim,Deum in omnibus suis dictis este Verace, quod de homine uidete cognoscere non potuini,solum probat, Deum dignum este, ut sibi loquenti multo firmius credamus, quam ulli Oominum non probat autem, quod per si mdictis eius non adhaereamuS.
244쪽
Ex plicatur,quopacto libertas per osaereat eum euiaeuistia attestationis di Le.
s E. obstat libertas Fidei Diuinae,
io primb: quia homo libere,& meritori ex desiderio credendi applicat intellectum ad expendenda argumenta credibilitatis, quae persuadent, Deum loqui, dc saltem denominatiue alibertate illius appl cationis allensius Fidei evadit liber. Secundo; quia licet motiva credibilitatis rite penetrata sufficiant ad iudicium certum, euidens quod Deus mysteria nostrae Fidei revelaverit; tamen quia simul intellectus videt illorum a duitatem,motitia illa propolita per prehensionem suassiuam eum non rapiunt ad assensum sicut rapiunt ea, quae sunt ex terminis nota Vnd opus cst ut voluntas mota per gratiam vel imperet ases sum de existentia reuelationis,vel saltem illum permittat quatenus tutellectum non applicat ad conliderandam difficultatem mysterij unde illa motiva recte pensata sussiciunt quidem, ut quis agnoscens lia elle metaphysice connexa cum VC-ritate , experiatur euidentissimam obligationem assentiendi existentiae reuelationis, .captiuandi intellectum ad assensum mysteri ob authoritate Dei loquentis, quamvis illud videat esse valde ar
245쪽
duum, supr1 omnem humanam rationem montamen sufficiunt ut rapiatur in assensum sue consensum voluntatis jam haec potest illum impedire ob difficultatem mysterij, postmodiunomnino auertere intellectum a consideratio ne illorum motivorum ipsum applicando ad difficultatem mysteri ponderandam donec in haeresim prolabatur. 66 Tertio quia adhuc postquam intellectiis convictus argumentis credibilitatis,annuente Vo-Iuntate, assensum praestitit existentiae revelationis, non cogitur ad assensum mysteri , nisi accedat aliud iudicium,quo evidenter iudicet, Deum esIesum me veracem. Quamvis autem posito troque iudicio,iaecessitetur ad iudicandum mysterium ei se Verum,non propterea necessitatur ad actum Fidei quia tunc facit hunc discursum Deus est summe VeraX, ac proinde non potest revelare,nisi Verum, at revelavit Trinitatem ergo Trinitas est: era Concluso autem ista non est actus Fidei Divinae siquidem haec non est discursiva , quia actus Fidei debet unice niti authoritate Dei re- Velantis conclusio autem illa hoc non habet siquidem rationes probantes, Deum elle Vera Ceria, argumenta persi iacientia, Deum revelati mysterium, insuper bonitas illationis cognita per
se influunt in illam conclusionem δε iit injR
motivum iraemissa enim obiectiva non OVet,
nisi quatenus probata,&probatione ipsamOV D
246쪽
te quousque deveniamus ad prima principia per
se nota, quibus innititur certitudo conclusionis scientificae. Demum quia cum praemissi illae sint evidentes evidentia quadam naturali, conclusio non habet maiorem certitudinem, quam pretem is G: actus autem Fidei certior est actu evidenti, ut contra Durandum docent communiter Theologi
ex Scripturis,MPatribus apud Suare disp. 6 de Fide, Sech, s. num. 6. ergo illa conclusio non stachiis Fidei: ergo ex eo quod posito utroque illo iudicio sit necessitatus inrellectiis ad assensium mysteri , non sequitur esse necessitatum ad chriari Fidei Ratio autem a priori cur Fides sit Certio , quam scientia,sumitur, inquit ibi Suarius, ex altioribus causis, quibus nititur certitudo Fidei: fundatur enim in prima veritate,quam fallere, vel falli impossibilius est quam naturalem scietiam hominis errare: item pendet certitudo Fidei ex lumine iam Ib,, Divino, quod longe excellentius est quam lumen naturale intelleehusci huiusmodi ergo lumen etiam confert excellentiO- rem certitudinem unde tape corrigimus naturale lumen per lumen Fidet,etiam circa illa, quae Vi 'dentur esse principia prima, ut patet in illo Ouae fuit eadem viri tertio e v. quod in materia de Tr nitate limitamus ad res finitas, Mi alijs materijs, praesertim Incarnationis,& Eucharistiae multa alia limitamus,ut Fidei non repugnent quod signum os lumen Fidei certius esse. - - :
247쪽
6 Ex ipsa etiam ratione formali certitudinis probatur excellus alius Fidei supra actum scien-
Liae: nam certitudo assensus intellectus quatenus praescindit ab evidentia, certitudine Fidei est firma adhissio intellectus circa verum,ut definitD.Thomas ino dist. I 6.quaest.2.art. q. qtlatenus certitudo est accidens distinctum ab evidentia, in hoc propri consistit quod quamdiu certus assen sus in intellectu viget, aut retinetur,nequit aliquis deliberate vereri, ne non sit verum,quod per talem assensum sibi persuadet,ut explicat optime P. Valentia; at is,in quo viget actus Fidei Divince, quo credit mysteria, propter authoritatem Dei revelantis, multb minus dubitare potest de illorum veritate, quam de vilis veritatibus evidentibus,&facilius has negare quam veritates Fidei , quamdiciactum Fidei retinetaergo certior est actus Fidei, quam actus scientiae. 68 Et quamvis certitudo achus Fidei componatur cum Vehementi tentatione contra Fidem,
cogitationibus indeliberatis inclinantibus ad dissentiendum mysterijs, hoc non minuit certitudinem Fidei; sed potius illam commendat: nam quod certitudo Fidei non admittat deliberatam dubitationem in intellectu,etiam si mille aruum ta occurrant, quibus homo filis facere nesciat,nisi recurrendo adFidem, hoc est apertum signum maioris certitudinis Nec mihi placet distinctio, qua ytuntur Caietanus I part Paest. I. aci et occa-
248쪽
preolus in .dist. 11. allerentes, certitudinem Fidei dupliciter considerari possie,scilicet secundurn se,&quoad nos,&ptimo modo esse certiorem; secundo autem minus certam, quam scientiam. Non placet, inquam; nam actus Fidei non solum in se est certior actu scientiae sed etiam reddit nos certiores de veritate credita, quam reddat actias scientiae de veritate scitari ut enim inquit P.Siaare Z, quid prodesset iapbis maior certitudo Fidei in se, si nos etiam non redderet magis certos Vel
quomod poste nobis constare de hac maiori certitudine Fidei in se, si in nobis illa non efficeret Solum ergo potest dici in alio sensu istus Fidei minus certus quoad nos,quam actus scientiae:
quia potest componi cum illo aliqua imperfectio indeliberata formidinis, vel dubitationis, propter ob curitatem suam, quae non potest componi
69 Porest ergo bifariam hinc Doctor assentiri veritati mysterij,vel faciendo discursum, Maia sentiendo in vi evidentiae prae miliarum ac tunc assensus ille non estFidei; vel cie termisi,discursu. Postquam enim homo certificatus est, Deum summe veracem illud revelaile, ex affectu captivandi intellectum in obsequium Dei loquentis, imperatci,ut unice ob authoritatem Dei loquentis firmius alientiatur mysterio, quam allentitur vlli veritati ob rationem sibi evidentem. Et respectu huius aseiciasus evidentia illa in attestante non se habet per
249쪽
Demousi, utar Diuinitus Chri . 18 s
se ut causa influens, sed ut mera conditio applicans motivum Fidei sub praedicato sibi communi cum cognitione moraliter certa,qua quilibet fidelis ante assensum mysteri debet tibi firmiter persuadere,Deum illud revelasse illa namque evidentia est
paucorum, Minime nec citaria ad Fidem, sufficit enim iudicium moraliter certum excludens omne dubium prudens de eo, quod Deus revelaverit
mysterium, ut quis illustratus lumine Fidei imperet assensum multo fit miorem circa mysterium, qu infuerat ille, quem formaverat de existentia revelati otiis ob motiva credibilitatis.Sicut vi quis propter Augustini aut horitatem cum magna firmitate assentiatur eius dictis, sat est quod per motivum inferioris ordinis, nempe ob testimonium
hominis fide digni sibi persuadeat, tale dictum esse se Augustini. M Ouare iudicium de eo quod Deus sit summe verax, quod revelaverit mysteria nostrae Fidei non pertinent ad illam tanquam praemilla quibus innitatur,&commensuletur certitudo Fidei,
sed sunt praeambula &conditiones praeviae applicantes motivum Fidei quibus prie si appositis, incipit Fides ex imperio voluntatis a se mire cum silmma adhaesione mysterijs unice ob authoritatem Dei revelantis. non propter rationes, quibus certificatur homo, De uni revelasie tr. ysteria, S in se susum e veraccna: ac proinde incipit allem iri cum
certitudine superiori ordinas ad illam, quam ha
250쪽
nam sint.Sic iudicium illud,quod mihi persuadeo, Petrum esse veracem in dictis suis, iudicium, quo scio,Petrum mihi loqui,non pertinent adfidem humanam,qua credo Petro loquenti Ante
quam autem quis credat Deo loquenti prius scire debet, Deum loqui: nam qui cito redit leuis es corde,desided Paulus aiebat: Scio cui credidi: nec potest prudenter credere rem tanquam a Deo re uelatam, nisi antecedenter per argumenta grauia, & rationes emcaces sibi firmiter persita leat, Dexa reuelasse rem illam,&euidenter videat, eam esse credibilem,ut docet D.Thomas 2.2.quaest. I. art. . ad 2.ubi ait,quod licct ea, quae creduntur non
possint esse simul visa in speciali,idest in se ipsis;
debent tamen esse visa in generali, idest sub ratione communi credibilis ab eo, qui credit: Non enim credere,in Pati,nisiPideret,ea esse redenda vel propter euidentia gnorum et aliquid huiusmodi: atque deo,ut explicat ibi Caietanus , vere dc virtuosdcredere exigit euidentiam quod illud sit credibile, ita quod nullus vere,idest absque formidine alterius partis, virtuose, hoc est prudenter,credit aliquid,nisi euidenter cognoscat,illud esse credibile.