Manuductio ad conuersionem Mahumetanorum in duas partes diuisa. In prima veritas religionis christianae catholicae romanae manifestis argumentis demonstarantur. In secunda falsitas mahumetanae sectae conuincitur. Quod opus SS. mo domino nostro Innoce

271쪽

alem assequi non possumtis,quin revelet illas suas persectiones, quae aliunde possunt euidenter cognosci erg potest testificari se elie Trinum, quiri testificetur se esse veracem ergo possumus FidCDiuina credere Deum esse Trinum, quin Fide Diuina credamus esse veracem: ergo potest veracitas mouere ad credendum mysterium obscurum,quin ipsa credatur per eandem Fidem,sed aliunde supponatur cognita. 97 Confirmatur: nam quando Apostoli faciebant miracula ad persuadendum gentibus,Religionem Christianam esse veram,seu Deum revelast eius mysteria,non patrabant haec miracula ad persuadendum gentibus Deum esse veracem, seu verum essequbd Deus dictimam ad hoc non erat nece stata miracula, cum ratione naturali facile demonstretur,neque id agentilibus negabaturi ergo solum patrabant miracula ad persuadendum, Deum revelasse ea mysteria obscura, dissicillima,quae ipsi praedicabant, dicta, revelata a Deo,ut sc eos traherent ad Fidem illorum ergis ad fidem non attinet necellarici credere suum obiectum formale sed potest ob illud aliunde cognitum allentiri mysterio revelato. 98 Vnde Fidei praecones, dum infideles ad Fidem pertrahere tentant rationibus ad eorum in telligentiam accomodatis, prius persuadere de isti bent,Deum esIe,eundemque de si me seplantem, summe veracem esse,atque adeo dignum cuilo

272쪽

quenti per suos ministros firma fides adhibeatur: sic enim fecerunt Paulus, dc Barnabas Actor I . quia cium Lycaonijs agentes , O sic alloquuti sunt: nnuntiamus vobis ab his vanis comerii ad Deum tuum qui fecit caelum, interram mmare , ω omniaxquae in eis sunt,qui inpfaeteritis generationibus dimi sit omnesgentes ingredi pius suas, quidem non sine te mauissemetipsum reliquit,benefaciens de eis Maus plurias, temporafra era implens cibo, militia corda nosra.

99 Quare salsum est praerogatiuam illam Fidei assertam a Suario intrinsece sequi ex qualitare Diuini testimonii. Etenim quamvis hoc dicat, Deum esse Trinum dc sussicienter propositum obliget ad id credendam;non tamen dicii , Deumelle veracem,sed id aliivide supponit certum: viHde non obligat ad crudondum mysterium assirmatum,quia pariter affirmet Deum esse veracem;sed quia id aliunde supponitur notunia Et quamvis as- firmaret, Deum esse veracem,non aedderet certum mysterium revelatum, nisi aliunde certum foret,

Deum non posseJoqui fallum: quia i id per impos sibile posset , fas nodi essit dubitare an diceret

falsiim, quando affirmat,se esse summe veracem, quamvis face t miracula in cofffirmationem eorum,quae nobis revelat,non mereretur summam Fidem,nisi aliunde nobis constaret,eum non posis facere miracula in confirmationem doctrinae falis Etenim per miracula soluit ostenderes Deus,

273쪽

se esse qui loquitur;non autem ostenderet se esse veracem nam si per impossibile posset mentiti posset miraculam facere in eonfiditiotiem dami ergo assensus Fidei praestitus mysterijs ob authoritatem Dei revelantis per se uiatii authotitatem illam aliunde sufficienter cognitam ergo non est necessarium ad Fidem quod f. III. Hur,celsitudinem assensus redentis musctium ζορ-

lavam credindi de Divia non delere credi ut quodper lumen Fideifddebere su Onicerto cognitum per aliud

lumem

dei erga mysterium non fundari in certitudine assensus,quo Auitecedenter iudicamus, Deun ec e veracem;sed in ipsa veracitate tanquam in mo-

274쪽

Dhninseratur Diuinitus risi et ret

tiuo,& ratione formali; in cognitione autem illa proponente Veracitatem tanquam in conditione. Cognitio autem inferioris ordinis, quamvis non possit fundare cognitionem stiperioris ordinis, potest esse praerequisita ad illam. Sic iuxta P.Vaz-que I part disput. F. numer T. iuxta M.Canum, Andream de Vega ab ipso citatos, quam vis Fides humana non possit fundare Diuinam; t,

men potest esse praerequisita, conditio neces saria ad illam:nam ut credatur Fide iniussa aliqua propositio,quae definita est ab Ecclesia, opus esbprimo credere definitam fuisse aut in Concilio, aut a Pontifice; quod tamen sola fide humana notum est: eodem modo Praedicatori proponenti articulos Fidei prius credimus Fide humana, & hac fide supposita, statim praebemus superiorem assensum ex lumine Fidei lipernaturalis ob authoritatem infallibilem Dei id testificantis. Io Quare quamvis evidentia naturalis de veracitate Divina non sit essentialiter prae requisita, ut propter authoritatem Divinam credamus

mysteria revelata nam illa evidelia est paucorum)est tamen sufficiens,praesertim si sit orta ex illustratione grati qua Deus ex fine inducendi hominem ad Fidem excitat in illo cognitionem evidentem defui veracitate; nec oppositum evincit argumentum Patris Suareet non enim dicimus assensum Fidei fundari in illa ev1dentia; sed illam tanquam applicationem, dispositionem praesupponi, ut non

275쪽

propter ipsam; sed propter authoritatem Divinam

ci edamus mytherium. Quare Fides mysterisvnice findatur in authoritate Dei revelantisci postquam enim homo persitassius est sive per evidentiam, sive per fidem humanam moraliter certam, Deum essς summe veracem,&revelasse mysterium,cum cognnoscat authoritatem aliquid revelantem dignamelle cui credatur super omnia, id est astensu certiore,&firmiori quam stultus assensius Fidei humanae vel scientiae tunc ex affectu supernaturali adhuerendi testimonio Dei super omnia, praestandi illi obsequium per imperium voluntatis, elicit unice ob authoritatem,& revelationem sibi propositas assensum Fidei infallibilem sine respecti, aut attentione admotiva;quibus induetus est ad iudi Candum, Deum esse summe veracem, seu quin illa sumitas assensius fundetur in evidentia naturali,vel fide humana,qua inductus est intellectus ad iudicandum,Deum esse summe veracem. Ioa Deinde quamvis daremus, evidentiam naturalem de veracitate Divina non elle sufficientem,ut credamus mysteria Fide Divina ob authoritatem Dei revelantis,inde non sequitur,veracitatem debere credi Deo revelanti se esse veracem,ut exerceat munus motivi dicere enim quis poterit cum Cardinalr de Lugo,disp. I. num. 8a veracitavtem Divinam debere quidem aliunde cognosci, quam ex sola revelatione, ut possit ad aliorum articulorum assensum mouere;&etamen cum eodem

276쪽

Demonstratur Diuinitus Virili xt 3

ibidem a num .io . usque ad Io9 asserere, vera citatem cognosci posse per actum evidentem elieitum ab habitu Fidei: quia cum Fides nequeat elicere assensum obscurum circa mysterium, quin ille assensus respiciat ut motivum intrinsecum veracitata tem Dei, nequit elicere assensum circa mysterium, quin eliciat circa veracita em Perinde enimes credere Incarnationem, inquit, propter veracitatem Mei,de dicere: Verbum es homo, quia Deus es summe verax, qui quidem actus quatenus tendit ad asserendam veracitatem de Deo,aliquomod est evidens: totus tamen est supernaturalis, totus elicitus ab habitu Fidei,qui non potuit per se ordinari adactum circa mysteria revelata,quin habeat virtutem eliciendi attensum circa rationem formalem assentiendi, seu circa motivum formale Fidei denique totus ille actus elicitur ex imperio volun talis inclinantis per piam assectionem ad adhaerendum toti illi obiecto super omnia obiecta. Hactenus ille.

io Ex qua doctrina responderi potest ad

fundamentum Patris Suareet; fieri quidem non posse, ut asIensus,pbestitus mysterio super omnia, m- detur in assensu tantum naturali licci ridenti; posse tamen fundari in aliensi evidenti supernaturali elicito a Fide,qui non fit minus certus quam

assensu m)ster ij. Sed quamquam haec doctrina probabilis sit illa tamen non indigemus ad solvendum argumentum. Et in primis falso videtur

277쪽

Cardinalis supponere, assensum illum, qui assi

mat mysterium ob authoritatem Dei revelantis, hoc ipso affirmare existentiam veracitatis Divi- me: hoc enim tantum abest a certitudine, Ut potitis videatur falsum motivum enim intrinsecumactus affirmantis aliquid, non est nec elle ut assir naztur per ipsummet achum,si pro priori supponitur affirmatum nec debet per actum Fidei attingi directe veracitas ut obie istum quod, sed sussicit ut attingatur in directe, obiectum quo . . . to Sic licet conclusio intrinsece moveatur ab obiecto praemistarum,non est necesse,ut illud iterum affirmet: nam secundum regulam Logicas Licet e vero nunquam possit sequi falsum; aliquando tamen e fuso sequitur verum et ergo O test conchisio esse vera, quamvis aliqua ex praemis sis sit filia; hoc autem salvari non potest, si Con- cliisio iterum affirmet obiectum praemissarum: nam conclusio assirmans obiectum falsum, falsa est: ergo licet conclusio attingat intrinsece obiectum praemissarum, non propterea iterato amrmat illud obiectum, sed essentialiter innittitur illi ut affirmato per praemissas , easque ellentialiter supponit hoc titulo,ut fert communis,& vera sententia Qtiod amplius probo nam Deus a sua bonitate movetur intrinseco ad intendendum finem creatum per suum decretum liberum;&tamen illa intentio non intendit bonitatem Divinam: non

enim Deus intendit per decretum liberum id,

278쪽

quod necesserib ante omne decretum polsidet.

ios Id confirmo egregia doctrina Eximij

Doctoris, tom. I in .part .disp. 1 .seeti, ubi probat, dari poste internum actum adorandi imaginem propter exemplar, quin adoretur illo actu exemplar: idque probat ex generali modo operandi nostri intellectias,& voluntatis: Nam po- is es, inquit, quaelibet ex his facultatibus tendere imis aliquod materiale obiectam, propter aliud ut quo, , seu ut formale,etiamsi aetii non tendat in illam rem quae est formale obiectum tanquam in rem, , seu materiam, circa quam proprie Versetur,quae is solet dici obiectum quod: ergo etiam intentio, adorandi potest versata circa imaginem ut ob-

, lectum quod, seu rem adoratam propter Xem, plar ut rationem adorandi,quamvis directe non, intendat adorare ipsum exemplar Antecedens, probatur primo exemplis, tum intelleinis: nam, infidelis assentitur veritatibus Fidei nias Di- , vino testimonio, veritati infallibili eius ut, rationi formali, quamvis eo aerea, quo credit, rem revelatam, non credat vel Deum est priri mam veritatem, vel Deum hoc revelalle idem, dicunt Dialectici de actu scientiae, qui nititurri praemissis ut rationi astentiendi, quamvis non, feratur directe in ipsas tanquam in obieetiim, scitum, seu iudicatum per illum actum tum, etiam in actibus voluntatis, ut in amore, quo aniatur una res propter aliam, ut propter a is lo

ci ori t

279쪽

iis Caput quartum.

M tionem amandi qualis est aliquis amor, quo, amatur proximus propter Deum item in electione medi pura propter finem,quae non Veris satur circa finem ipsum volendo, sed tantum, in obliquo ipsum respicit tanquam rationem, volendi media. Haec ille. 1 o Vnde obiter infero Cardinalem de Lugo,disp. .num. Io . si paldam,disp. 2.num. 33. 6 31. excoquod actus Fidei attingat intrinsece

veracitatem Divinam, ut rationem formalem as

sentiendi, frustra deducere, quod illam assirmet: ex eo enim id non sequitur sed solum sequitur, quod vel illam affirmet,vel quod titulo affirmandi mysterium de se occultum,&impotens Xer-Cere munus motivi, stipponat essentialiter alium actum proponentem illam authoritatem, a quam OVeatur. Itaque quando authoritas supponitur affirmata ante assensum myster ij, propterea est

motivum intrinsecum,ac non mere extrinsecum

illius quia actuς ille titulo a rmandi obiectum obscurum, omnino latens, essentialiter supponit iudicium, vel saltem apprehensionem suassivam testimonisDivini S implicat ut existat ille assensius mysteris, non praelucente repraesentatione talis motivi; quando autem aliquid mouet tantum extrinsece ad actum, vel potest iste absolute existere, non taelucente illo motivo, sicut potest existere actus misericordiae, non repraesentata propriori bonitate Divina amata per actum charita

280쪽

tis; tactus charitatis, non repraesentata existenetia praecepti urgentis adamandum .ideo boniritas Divina solum extrinsece movet ad actum misericordiae, iraeceptum ad actum charitatis vel licet non possit existere actus, quin praecedat illud motivum,id non provenit extendentia ipsius in suum obiectum proprium, peculiare; sed ex perfectione suppositi, in quo existit: sic actus vi rutum Moralium, si dentur in Deo, essentialiter sapponunt motivum charitatis, quia essentialiter postulant imperari a charitate,non ratione sit obiecti, sed ratione subiecti, nempe Dei exigentis omnia ad semetipsum referre. Io Dicimus ergo, per assensium Fidei, quo

credimus existentiam Incarnationis, non debere Credi,viqiis veracitatem Divinam,seu non debere affirmari sed posse supponi aliunde affirmaram, nihilomiuus ab illa intrinsece moveri as

sensum Incarnationis: assensus autem veracitatis,

qui essentialiter supponitur ante assensiam myste- xij, non debet esse actus elicitus , Fide, utpote cui essentiale est credere Deo dicenti, moveri ab eius testimonio; sed debet esse elicitus ab alio lumine. Vnde sicut assensus conclusonis scientificae, assensia principiorum pertinent ad diversos habitus, ita assensus mysteriorum ob veracietatem Divinam, assensus veracitatis pert Inent ad diversa lumina. Quod si necesse foret ut is qui asseruitur obiecto materiali propter formale,