장음표시 사용
281쪽
eodem actu affirmaret utrumque, tunc assenses mysteri ob veracitatem Divinam affirmaret quidem veracitatem Divinam,&.esset elicitus a lumine Fidei; non tamen fore Obscurus quatenus terminatur ad veracitatem i, sed quatenus terminatur ad mysterium a quatenus terminatur ad veracitatem, supponeret essentialiter illam aliut
de cognitam independenter a testimonio Dei dicentis: ac proinde ille assensus quatenus affirmat veracitatem ob testimonium Dei, supponeret ibiam aliunde cognitam. 1o Nec obstat firmitati,& certitudini Fidei superanti certitudinem scientiae, quod motivum Fidei supponatur aliunde cognitum per scientiam: quia certitudo Fidei non fundatur in certitudine scientiae praecedentis de veracitate Dei; sed in ipsa
veracitate repraesentata per talem scientiam:propter quam veracitatem intellectus confortatus lumine Fidei, accedente imperio voluntatis, Certissime credit mysteria revelata Pro quo nota cum P.Coninh,disp.9.num. 16. ante omnem assensum Fidei necessario praecedere duplex iudicium, primum,quo credens iudicat,Deum esse summe veracem,ita ut nequeat ulla ratione mentiri, quod lumine naturae notum est: δ hoc iudicium est etianecessarium ut crςdam Fide Divina, Deum esse primam veritatem nam nisi prius lumine naturae scirC, Deum esse summe veracem,id de se testanta
tanta firmitate non crederem secundum quo iudice
282쪽
Demonstratur Diuinitus Irissi. 119
cet, res sibi propositas esse vere firmissima Fide credibiles,idestiales,quas merito quis credat ei se a Deo revelataς,6 propter ipsius authoritate mi firmissime credendas: quod iudicium, etiam si sepe supponat aliquam Fidem humanam, qua credimus vati j histor ij progrestum nostrae Fidei
narrantibus,aut communi hominum sensui , aut prudentium, aut sanctorum virorum testimonio de initio,&progrelsu Fidei nobis multa narran tium, aut testificantium, haec, aut illa inscripturi Nde authenticis historijs contineri,S a tota Eceleiasa ab ii4itio mille credita. Et si, inquam, illud iudicium eiusmodi idem frequenter supponat , non est tamen actus Fidei,sed cuidens Jc certa mora liter cognitio concepta ex euidentia notarum Fidei, quae morali euidentia nobis demonstrant, res Fidei elle tales, quas merito iudicemus a Deo ellere velatas : simile quid invenitur etiam in fide humana : nam ut Petro aliquid affirmanti credam, primo necessarium est ut sciam, illum mihi loqui, sectind6,ut iudicem,illum esse virum bonae fidei, Ciri merito credi possit. 1 o Posita hac rei credendae propositione, ita ut intellectus clare videat,hanc rem elle talem, quam merito sibi persuadeat a De revelatam , voluntas statim ex pio erga primam veritatem a foetu mota ipsius reverentia magno ec naturam inpellit nitellectum ut vehementer appIehendat il- lam
283쪽
Iam maiestatem, authoritatem,eamque hic Me nunc exigere ut propter ipsam firmissime credat id quod tanquam ab ea revelatum tam evidenter proponituriatque ita partim illa apprehensione , partim imperio, ompulsu voluntatis ne ullo discursu mouetur Diuina authoritate, Qestimonio ut propter illa immediate mysterium revelatum credat firmius, quam ulli rei naturaliter cognita possit assentiri. Ita, paucis mutatis, rem
explicat P.Coninc ea disp.9.num. 3. Vtrum autem allentiam etiam existentiae revelationis ob authoritatem Dei dicentis; an ob motiva illa, quae reddunt euidenter credibile, Deum revelasse mysteria nostrae Fideli dicemus disp.sequentia
g. IIII. Illud axioma,propter quod numquodque tale, ω illud magis ion habet locum in Fide edissi ius. 1 11 alud autem axioma, ropter quod quodque tali,ωc sol im habet locum
in scientijs, in voluntate; non autem in Fide, quo longe aliter procedit ac scientia: nam Fides a flumi tanquam Uncipium, quo moueatur Di uinum testimonium, quin assumat ut principium motivum illud ,quo inducti sumus ad credendum, Deum revelalla mysterium; at scientia nihil assumit
284쪽
mi ut principium,nis vel sit per se notum exterminis, id est notum sine probatione, vel eo itime de luetum ex per se notis, quatenus his deductum. ita nimirum ut non moueatur ad conclusionem 1cientilicam,nisi quatenus probatum ex per se notis: est enim regula,& lecti: violata scientiarum, ut incipiant ex per se notis,& acceptis' deinde autem procedant ex alijs deducendo, probando neque in progressu liceat quidquam astumere nisi ut probatum, probatione ipsa mouente,&ide6 nihil est virtutis in medio , quod non fuerit in pruri ipso. inde sit derivatum unde cellante primo,cessat totum, ruitque totus pro restus in qiua virtus quo remotior . , influit emissitis, conclusiones quo principijs remoliorres,eo sunt minus certae, ut multi philosophantur . vel saltem, ut omnes fatentur, nequit plus certitudinis ellem progressu,vel conclution quam sit, vel fuerit m principijs,seu praemisiis: atque si aliquid claudicat in medio,claudicat in fine,, propterea conclusio sequitur debiliorem patrem Fide autem longe aliter procedit,ut sectione sequenta explicabimus cum P.Valentia: tua principia sua allum it,non probat, neque habet praemistis, ex
quibus cedat, sed praeambula, si praesuppo
Ot,in quibus id esse non ingerit; sed illis constitutis, incipit eliciendo asten im certiorem,&hrmiorem quam se ille, qui versatur circa piae
ambula: Quidem haec cognita cogi uione a
285쪽
riore detegunt authoritatem Diuinam, quae meretur assensum firmiorem quam meruerint ipsa prae ambula. Aliter ergo procedit scientia quam Fides sicut enim scientia non probans non est scientia ita fides probans non est fides : nam FN de assentitur mysterio, non quia rationibus probetur,esse verum .sed quia Deus dicit, esse verum, propter cuius authoritatem assentitur firmius quam assentiatur scientia propter suas pro
iii Clim ergo cognitio veracitatis Diuinae sit prae ambulum ad assensum Fidei, hic non supponit illam cognitionem tanquam fundamentum, cui nitatur,vel tanquam regula, cui commensuretur, sed tanquam conditionem praeviam re praesentantem motivum, cui Fides inniti debet
habitus enim Fidei simul cum habitu piae affectionisi quae est specialis virtus moralis distincta ab alijs,ut probat P. Suareet disp. . seet, inclinat
intellectum ad assentiendum mysterijs, quae pro Ponuntur ut euidentc credibilia tanquam dicta a Deo per assensum firmum super omnem assen sum:videns enim homo euidens esse, quod possit, ac debeat aliquod mysterium credi tanquam dictum a Deo, per habitumis ffectionis, vel per inspirationem supernaturalem supplentem enis
vices, elicit imperium, quo determinat intelle ctum,ut propter authoritatem. Diuinam sib1 aliun
de sufficiente cognitam, assentiatur Deo testi in
286쪽
eafit mysterium Vnde certitudo actus Fidei co- mensuratur cum habitu Fidei, docum habitu piae
affectionis, cum authoritate Diuina ut revelante; non autem cum rationibus naturalibus,quibus inducti sumus ad iudicandiim , Dei elle sumis me veracem,& revelasse illud mysterium AE contra verbiaertitudo conclutionis scientifica debet commensurari cum motivis,quibus intellectus duehus est ad allentiendum ptaemissis: quia scientia procedit inserendo unum ex alio, tota eius certitudo coaequatur evidentiae obiectorum, evidentiae illationis unius ex alio: quia scientia facit scire, intelligere, id est quasi intus legere, ut explicatD.Thomas,& ideo est oculata, comparatur visui, quia, sicut vilias, fertur in obiecta sua quatenus apparent, latent per motiva,&principia evidentia; at Fides non est discutitua, sed
coeca, quia veritatem non eruit ex natura ipsus
Veritatis credendae,eiusque causis, effectis , ea ex testimonio,& authoritate Dei,&ide non visui,sed auditui comparatur a Paulo quia non videmus nisi clara; audimus autem non solum ob 1- cura, sed obscurissima, prorsus innitelligibilia,& ideo Fides dicitur argumentum non appareu-tium. Quam doctrinam accipio ex D. Thomaz.quaest. I .art. 2.Vbi ait Dicendum quod tutellectus
credentis assentit rei creditae,non quia ipsum videt vel fecundum Ist, vel per resolutionem adprima principiale seriisse quia conrimitur per ullaritatem Di- , 3 - -
287쪽
uinum assentire his quae non idet; propter Ner;um Poluntatis mouentis intellectum obedientis Deo. ii Ex dictis patet ad fundamentum Patris SuareZ, ad cuius explicationem dico , dum quis credit mysterium quia Deus revelavit per hunc actum non credere formaliter Deum esse veracem sed ellentialiter supponit illam veritatem aliunde cognitam: quamvis per illum actum aD
firmaret, Deum este veracem;non tamen sumendo pro motivo testimonium Dei; sed rationem naturalem detegentem Dei veracitatem unde ille a tu non esset Fidei obscurae quatenus affirmat veracitatem ; sed quatenus propter illam affirmat mysterium.
Froponuntur alia insantia contra nosram
ar T rationem supra propositam M. I hu-
ius capitis varie confirmat P. SuareZ,primo: quia duobus,inquit, modis intelligi po- rest, hominem qui credit revelata Deo, credere etiam, Deum est Veracem,primo eodem astensu, quo credit rem revelatam, ecund5 diversis assensibus in utroque autem modo necessarium est ut
Fides de ipsa veritate Dei sit supernaturalis,& fusa , in primo quidem ι nam qui credit aliquid quod escit Deus,quia ipse dicit, necessario credits
288쪽
Demonstratur Diuinitus Chri T. 11 s
sit, Deum in illo actu esIe veracem: in hoc eris ἶ modo credendi, qui fortasse est per se necessirius ad Fidem, ratio formalis obieeti Fidei,non pet evidentiam, sed per Fidem cognoscitur, quia cognostitur eodem actu', quo res ipsa credita; in secundo etiam mod5 nec ellarium est ut Fides de veracitate Dei sit infusamam si per illinctos
actus aliquis credat Deum este veracem, d esse unum arinum, tunc vel unus actus fundatur in alio vel tantum concomitanter se habent: hoc secundum quamvis admittatur possibile, nihil reser ad pretesentem causam , quia tunc actus evidens non fundat Fidem, ac proinde Deus troi est obiectum formale Fidei praecis quatenus cognitus per actum illitam evidentem; si autem unus achus fundatur in alio, impossibile est, ac tum evidentem fundare alsensum Fidei quia a tus minus perfectus rac minus certus non octest per se suificere adactum excellentiorem ,
ii Confirmat primb: quia tunc illi duo actus conficiunt quendam discursum , quatentis unus causatur ex alio,& est ratio alterius atqui in discursi impossibile est aliensium rei cognitae este certiorem quam sit allensus principii seu rationis astentiendi ergo etiam inter illos actus ini . possibile est quod allensus certus an iam per lumen naturale sit principium sufficiens allensius Fidei. Quapropter vel talis modus discursus in Fide
289쪽
locum non habet,ut multi volunt,vel certe si tali discursus admittitur , neccssarium est quod obiectum formale praecedat ut cognitum Fide infulia.
11 1 Confirmat secundoci nam haec veritas: Deus non potes dicere falsum, iroia est tam evidens naturaliter, quin ab aliquibus negari potuerit,etiadochis, catholicis: si quidem Gabriel Adamus, Olcot,&Joannes de Aliaco Episcopus in Cardinalis docuerunt, Deum de potentia absoluta polle falsum dicere, ut refert ipse Suare ea disp. 3. secti. 1.num Q. ergo impossibile est ut illa veritas tantum naturaliter cognita sit sufficiens ad aflentiendum ratione illius alteri propositioni certitudine Fidei insusIae: quia sicut motivum Fidei non induiscit ad assensim certum,& infallibilem,nisi ut cognitum tanquam certum,&infallibile,ita non movet admodum,&gradum certitudinis, nisi iuxta
gradum,4 modum,quo ipsummet cogntacitur ut Verum,& infallibile. II 6 Quia vero huic rationi posset aliquis respondere cognitionem illius principij, quatenus
est actus hominis,non est causam per se allensius Fidei,neque rationem allentiendi, sed meram applicationem obiecti formalis,& ideo ratione obiecti applicati post sufficere ad certiorem allensium,qtiam si cognitio eiusdem principi j Contra
in stirgit Eximius Doctor: quia hoc non enervatuam rationis , quia si actus naturalis hoc tantum
290쪽
modo concurrat, necessaria erit alia cognitio perfectior ipsus obiecti formalis, ut possit intellectum movere ad assensum Fidei, quia non movet nisi ut cognitum,& hoc est per se necellarium ut possit inducere intellectum ad asIensum,& ideo
Oportet ut in eodem ordine, tum eadem certitudine cognoscatur per alium actum distinctum ab actu naturali, sive ille sit etiam distinctus ab aetu, quo creditur res alia revelata, sive idem cum illo. II Confirmat tertid, vltimo ex generali Doctrina D. Thomae, I 1.quaest. 3 art. 3. in Cor por. ad tertium, quod ratio naturalis non potest elle sufficiens regula virtutum per se iussarum, ut explicat late idem Eximius Doctor , lib. a. det grat cap. I 6. est ergὁ magis necessarium in litutibus Theologicis , quia sunt perlaetiores in eodem superiori ordine: mensura autem, seu regula debet esse homogenea cum regulato , vel certe non potest est inferioris ordinis: ergo actus Fidei infullὰ non potest regulari per actum rationis
naturalis, neque per Deum ipsum ut cognitum ratione naturali, quia ut sc etiam continetur in m feriori ordine. Haec est uentia Eximi Doctinxiβ, pro qua citat D.Thomam, Scotum, Cu preolum, atque Marsilium.