Manuductio ad conuersionem Mahumetanorum in duas partes diuisa. In prima veritas religionis christianae catholicae romanae manifestis argumentis demonstarantur. In secunda falsitas mahumetanae sectae conuincitur. Quod opus SS. mo domino nostro Innoce

발행: 1687년

분량: 451페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

311쪽

α caput quintum.

Divinae cognitionis in conceptus sit manifestatio, tui est veluti infinita quaedam in seipsum reflexio, sine fine omnium qiuaeribilium solutio,&responsio, esse similiter infinitam quamdam reflexionem assirmantem se, tui affirmationem dc aflirmationis affirmationem sine fine. Vnde quae- Tenti: cur credis Incarnationem ξ respondebitur: quia Deus dicit; quaerenti: cur credis, Deum

dixisse fresipondebitur sui ipsi dixit, se dixis se, quaerenti cur hoc ipsium credis 3 semper,in sine fine respondebitur idem quidem re; sed diversum ratione, quia illae refl xiones differunt ratione. Dicebatque, halac distinctionem fatis, siu-

pcrque esse ad evitandam petitionem principij. I Haec tamen subtilitas Author ipsi poste displicuit in opere de forma verae Religionis inveniendae,&ex dictis rei j citar quia eum in ipsa loquutione,&allertione Divina duplex sit veritas, aliam essendo conlistens in eius entitate, vi cuius cstis ra,&realis loquutio;&non ficta,quam Veritatem haberet,etiamsi perimpossibile falsum enuntiaret alia in reptaesentando consistens in eo quod obiectum se habeat sicut per loquutionem affirmatur sane prior veritas in essendo est non minus obscura nobis, quam veritas mysterij: quia Cum ex terminis omnis revelatio sit indifferens ad existendum, vel non existendum, non magis potest seclus alio motivo, persuadere alIensum de sui existentia homini, in quo non existit, vel cui

312쪽

Demonseratur Diuinitur bri . et s

immediate facta non est,qu m mysterium Trinitatis,quod ex terminis suis non potius persuadet sui possibilitatem,quam impossibilitatem.

1 At revelatio Divina ex terminis persuadet sui veritatem in repraesentando: quia etiamsi Deus non sit determinatus ad revelationem ponendam; ex suppositione tamen quod ponat, nequit ponere revelationem falsim. Vnde si semel quis assentitur existentiae revelationisDivinae,prudentissime assentitur mysterio revelato propter veritatem revelationis in significando; illa, quae persuadent, Deum revelast mysterium, hoc ipso persuadent assensum mysterij, quia aliunde silp- ponitur, Deum non posΙe revelare falsum,& ideo re elatio potest esse motivum ad credendum mysterium; istud vero nequit esse motivum ad Fidem sui, vel Fidem alterius, quia non habet veritatem in significando. dicendo. Caeterum veritas inessendo ipsius revelationis ad sui assensiim non

movet quia eatenus assensum meretur quatenus

constat; at illa non constat ex terminis sitis proposita intellectui: siquidem termini isti: Reveluti m

Iterh Dearnationis , nullam habent connexionem cum existentia talis revelationis, neque ad illam affirmandam inclinant; nec item constat quasi per experientiam, intuitionem adinstar sensibilium, cum ipsa in se non conspiciatur: ergo ut affirmemus eius existentiam, haec debet nobis constare,

vel per testimonium Ecclesiie illam proponentis,

313쪽

is caput quintum.

vel per argumenta moraliter evidentia, aut valde probabilia suadentia eius existentiam : ergo impossibile est ut revelationem obscuram credamus propter ipsam. 1 3 Quod confirmo: nam sicut impossibile est ut credam Deo dicenti se existere, se esse veracem nisi aliunde, independenter ab ipsius testimonio sciam,illum existere,& esse veracem, ita impossibile est vi credam revelationi affirmanti se existere, nisi independenter ab eius affirmatione cognoscam ipsam existere. Hoc autem cognostere non possiam,nisi vel revelatio sit intrinseca meo intellectui, per se ipsam mihi experimentaliter innotescat,vel per sensus meos illjus existentiam per ipiam,vel per motivum extrinsecu mihi perluadeam existere,vel extitisse revelationem illam, quae ex rerminis suis proposita non conciliat assensum de sui existentia. In nostro autem casse,in quo credit existentiam revelationis ille,cui ipsa immediate facta non est, haec non est intrinseca eius intellectui,neque per sensus percipitur eius existentia ergo solum per medium distinctum potest induci ad affirmandum talem revelationem extitisse: v.g.quia id testatur Ecclesia, quae magnam habet authoritatem humanam,vel quia miracula, talia argumenta evidentia,aut per se valde probabilia persuadent ipsam existere. I Respondebis ex P.Puente, Hurtado,dis-

314쪽

clesiae,ciusque propositionem,miracula,& alia huiusmodi,esse conditionem sine qua non , ut intellectus credat existentiam revelationis prCpter ipsam quia per propositionem Ecclesiae, aliaque argumenta reddatur existentia revelationis evidei ter credibilis,&inde movetur voluntas ad imperandum per piam affectionem intellectui,ut assentiatur revelationi propter ipsam, mysterio prop

ter revelationem.

i L Itaque communiter Doctores asserentes,existentiam reuelationis debere credi per Fidem Diuinam,ut propter illam credamus mysteria dicunt polle intellectum nothrum immediate assentiti per habitum Fidei omnino infallibilem obiecto, quod ex terminis suis neque est per se notum,&evidens,neque euidenter probabile, verisimile, sed omnino obscurum Rationem reddunt: quia licet ex terminis non constet, obiectum esse verum in re, potest tamen constare,esse prudenter

credibile:ubi autem constat, obiectum esse prudenter credibile potest intellectus ipsi immediate assentiri prudenter quia credit id,quod est prudenter credibile .Quare quando intellectus alientitur existentiae reuelationis,iuxta sententiam coinmunem duo iudicia existunt in intellectu credet

tis: primum,quo dicii: Reuelatio es prudenter crea Isiis,secundum,quo dicit: ueluti existi asseritque illa sentelatia , boc secundum iudicium esse actum

315쪽

actum Fidei,&intrinsece non moueri ab alio motitio, sed immediate ferri in reuelationem propter ipsam; primum autem iudicium non esse actum Fl-

dei; sed appellari iudicium credibilitatis obiecti,&este euidens, eius lue motivum est authoritatem humanam Ecclesiae,miracula, Malia argumenta credibilitatis.

i Sed contra: quia pariter dici poste tu p-

potito iudicio credibilitatis mysteriorum, intelle chii allentiri mysterio immediate propter ipsum; donon propter Leuelatione . quia licci mylterium sit omnino obscurum; amen ubi intellectiis evi-dciat cr cognoscit, esse credibile, poterit voluntas illi imperare ut credat mysterili immediat propter ipsi am. Vnde sic arguo: qui mystcrium de se est obscti ruir, ex terminis suis propositum nullatenus inclinat ad iiii assensum, implicat ut voluntas imperet intellectili ut allentiatur mysterio

propter ipsum sed nece ite est quod imperet, ut

allentiatur propter aliquid extrinsecum suadens eius existentia m. At revelatio mysteri j, qtu mihi immediate facta non est,ex terminis suis non minus es mihi obscura, quam ipsum mysterium: ergo non potest voluntas imperare intellectui ut allentiatur existentiae reuelationis propre ipsam sed Propter aliquid extrinsecum, quo intrinsece moueatur astensus. Ratio prior est: quia cum in- id lectus sit potentia rationalis, nequit voluntaSirripi sie pli, Ut allentiatur immediate veritati omnindo surae,&qu ec terminis suis nullates nia S

316쪽

Demonstratur Diuisiitas Christi.

niis conciliat allensiam sui. sed solum potes imperare, ut assentiatur propter rationem sit adente iri

existentiam obiecti alioqui posset voluntas imperare, intellectili, ut iudicet, astra esse paria, quamvis nulla ad sit ratio id suadens. Nec satisfaciei, si respondeas, ideo non polle voluntatem hoc imperare; polle autem imperare ut credat existentiam re velationis: quia hoc,& non illud supponitur prudenter credibile. Non, inquam, satisfacies quia si semel ad allan sum veritatis de se occultae non requiritur essentialiter motivum distinctum intrinsece attactum ab allensiti, poterat voluntas sal tem imprudenter i temere imperare allensum paritatis stellarum: quia sit intenectus pote it allentiri veritati omnino occultae quin moveatur intrinsece ab ulla ratione suadente ipsam,nulla erit ratio cur saltem temere nequeat volun das ipsi imperare ut iudicet, astra est paria, quamvis nulla adsit ratio suadens paritatem illam. 1 7 Quare eatenus aut botatas Ecclesiae, mi racula,&alia argumenta reddunt mystcti nostrae Fidei evidenter credibilia, quatenus intellectum mouent ut iudicet, existere revelationem mysteriorum, quae ex terminis sitis proposita nullatenus Conciliaret sui allensium, ac proinde illa mysteri reddunt mediate credibilia, quatenus suadent exustentiam revelationis, illamque reddunt immedia tu Credibilem; implicat autem ut reddant re Velationem immediate credibilem, & quod non O-

317쪽

te ac

veat immediate dum creditum quia dum credit intellectus existentiam revelationis omnino obscurari de se non conciliantis sui assensum,debet intrinsecc moveri ab aliqua ratione suadent mysterium, alioqui si sola voluntas haberet rationem ad imperandum,&intellectus non haberet rationem ad assentiendum,sola voluntas esset potentia rationalis mon autem intellectus, nec iste tunc tenderet sub ratione veri , qud pugnat cum plius natura. Quod confirmatur quia si revelatio ellet evidens, ter se innotesceret credenti, non m-dideret intellectus motivis extrante cis credibilitatis ad praestandum assensum revelationi : quia tunc illa per se ipsam movereti ergo suadispensiabiliter in necessaria motiva credibilitatis extrinseca, quand6 revelatio est obscuras ideo est, quia tunc intellectus nequit allentiri existentia revelationis,nisi ob illa motiva, vel saltem aliquod

illorum. 4

14 Dicesci etsi non appareat, revelationem existere ex terminis ipsius, sed ex argumento extrinseco,vi cuius redditur credibilis tamen revelationem habere veritatem distinctam i veritate illius argumenti atque aded posse credi immediate propter se ipsam Ratio a priori videtur elle. cui cum biectum intellectus sit veritas appares, modcumque obiectum verum apparens veritate Dropria distincta a veritate cuiuslibet alterius potest movcre ad assensum sui rationesvςritata pro

318쪽

Demonstratur Diuinitus risii is s

eriar apparentis .Qubd potest a paritate confirmari siquidem obiectum non apparens in seipso bonum sed in alio bono; si tamen appareat bonum

bonitate distincha,potest movere ad amorem sui, qui moveat bonum illud, in quo apparet bonunt: ergo obiectum distincta veritate apparen Verum in alio potest movere ad allensium sui, quin moveat obiectum aliud,in quo apparci Verum. An 'tecedens videtur certum mam cognoscenti creaturas in Deo , si nullam aliam habes c cognitionem repraesentantem eas in se ipsis,creaturae in se ipsis non apparerent bonae , sed tantum in Deo, quia non repraesentabantur in se ipsis; tamen quia non apparebant bonae bonitate Dei, sed bonitate distincta poterant movere ad amorem,non Theologicum quatenus ratione propriae bonita ii movere poterant ad amorem sui, quin ad illum amorem moveret bonitas Dei unde tunc beatus pollet exercere actus virtutum moralium, Scama re obiecta creata propter eorum bonitatem.COnsequentia patet: quia supposta cognitione in Deo

repraesentante beato, creaturam habere bonitatem distinctam a bonitate Divina, manet indisterens voluntas beati ut amet bonitatem 'ctaatura vel propter bonitatem Divinam amore charitatiS, vel propter se amore alterius generis, scilicet virtutis moralis erg5 similiter cum in propositione Ecclesia appareat vera existentia revelationi Veritate distincta, non manebit intellectus necessi-

319쪽

tatus cassentiatur existentiae revelationis propter authoritatem Ecclesia illam proponentis, sed poterit alleluiri propter veritatem ipsius revela

i 9 Verum haec responsio non satisfacit: quod enim, sterium habeat veritatem distin cffam testimonio Dei, non probat, posse intellectit in illi Immeritate assentiri proine ipsam mam illa veritas mysteriorum est omnέ nouatens,' obscura, quatenus proposita ex terminis suis inde ut repraesentata per sui apprehensionem claram,&distinctam non habet vim movendi inclinandi ad sui allensiam sed pia cis movet ut apparens in revelatione; ratione revelarionis, seu Divini testimoni : hoc enim ut repraesentatum est quod unice movet ad assentiendum mysterio. Ne vrget paritas mam bonitas creaturaru cognita tanquam in medio,non ideo praecis movet, quia est bonitas distincta; sed quia est bonitas,quae ratione sui proposita habet vim inclinandi ad sui amorem: quamvis enim cognitio illius bonitatis creatae nihil aliud repraesentaret, sussicientc moveret ad illius amorem i so Vnde dum beatus videt bonitatem creatam iii Deo: duplex illi motivum proponitur ad amandam illam bonitatem, nempe bonitas Divina, quae movet ad amandum obieetum creatum propter Deum, bonitas ipsius creaturae, quae tropraesentata per cognitionem sui sussicienter movet

320쪽

Demoustratur Diuinitus Chri .

vel ad sui amorem quia quamvis cognitio illa nullum aliud obiectum repraesentaret praeter bonitatem creatam, proponeret sum ciens motivum ad amandum patet ergd evidenter disparitas: nam

apprehensio Trinitatis .idem est de apprehensione revelationis omnino obscurae, latentis' si praecise repraesentaret unitatem essentiar, carinitatem persbnarum, nullatenus moveret ad sui assensum unde infertur, solam apprehensionem, vel affirmationem revelationis movere ad allentiendum mysterio omnino obscuro, latenti ac proinde solam revelationem Dei ut distinctam Imylterio esse motivum adaequatum allentiendi mysterio; S similiter infertur, solam apprehentionem,uel affirmationem authoritatis Ecclesiae, e aliorum motivorum credibilitatis movere ad al- sentiendum existentiae revelationis omnino obf-

curae, latenti.

Is P.Ripalda videns ex una parte impossit

bile este,ut quis allentiatur existenti e revelationis obscurae,quin moveatur amotivo extrinseco tali revelationi,&ex alia parte agnoscens , non polleelle assensum Fidei illum,qui non movetur a testimonio Dei alteruit disp. 3.de Fide sicci . . num.1 .revelationem immediate movere ad aliensum Fidei, non praecis apprehensam secundum praedicara intrinseca; sed etiam secundum praedicata extrinseca nobis nota, qualia sunt miracula, authoritas humana Ecclesiae, Maliae notae, quae evela

SEARCH

MENU NAVIGATION