De quatuor linguis commentationis, pars prior quae De lingua Hebraica et, De lingua Saxonica

발행: 1650년

분량: 541페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

191쪽

De lingua Anglica vetere,

Plurima sunt, fateor, in omnibus limguis, singularis cujusdam iuris, quae ad nullam possunt analogiam referri: plurima qu0que, quae praeter & contra aliorum consuetudinem. Putidissimum sit, mea fefitentia, ad regulas omnia velle redigere, vel exigere: sed nec minus temerarium, consueta . & obvia negligere, & in tritis & expeditis acumen ingenii experiri: as , τετ

τώτρια, ριγ. Quis igitur dubitat,quin pari ratione, ΘαΨω, vel ut olim θάσω)πέπαφα, αφO ὸ Non ego certe, neque Riporis invidiam metuam, si negem quod vir doctus pertendit, mox Hebraico n ductum. Nemo facile remist,inquit,nisi νοον απιφύλιο , O qui nescit quam sepulcra etiam veterum mire signata fuerint, aut ornata, lapide, statua, aliis. Mos ille, res in consesso est: sed ut ab illo more θά γ vox sumpta sit, nulla cogit necessitas: non magis certe quam Latina sepulcrum, cum tamen & Latinis mos ille non minus solemnis. At ipsum

haud dubie est Hebraicum, idq- secundum

192쪽

secundum ἀναλογίαν ut a q7ς; uita ;& alia passim, in quibus prima gutturalis ablorbetur: ita a 'UM quod tegore, obruσe ex quo videtur & nostrum to burie manasse ) significat, est υάριν, velini, sepelio. Verbum Germanicum bills pro do

mo, quod Angli bousa ) ex Graeco οἶ-

κο profectum multis contendit Abr. VandemMylius,uir doctissimus & can- didissimus in luculento De lingua 'Lgica syntagmate. Cum autem longius

id petitum videri possit,opponit si quis id objiciat tum alia, tum exemplum verbi Hispanici haere, quod ex Latiano facere fluxisse cum nemo dubitet, non minus ab origine sua recesserit. Poterat & alia facile, ut hoga, ex solium : hue; ex fascis ; quae n0n minus remota. Sed non est eadem ratio. Nam quamvis Meer, a facere, &c. sono qui dem multum differt; certissima tamen nituntur haec analogia. Ita enim passim Hispani Latinum in h. convertunt. Hinc Demina,illis hembra r fames tambre: focus, huigor fugere, huir: ali que non pauca. At ut ex Graeco ob

Germanicum bals em gat, nulla; quod

193쪽

i in Di lingua Anglica vetere,

quod sciam, suadet analogia : nisi ad metathesin confugiamus, &eXOLO- primo fiat'; ac tum demum bule, vel boula. Atqui nihil opus eo com. fugere, cum praesto sit Latinum casa. . eX quo mutata pro m0re de quo diximus) prima consonante in aspirationem, facile emergat ditis vel boula. Quanquam ne quid Lectorem celem quoties selemne illud Romanorum fores domorum pultantium heus, heus,

pud Comicos lego; subit suspicio ex hac ipsa pultantium formula domibus ipsis qualia multa contingunt) apud

Anglos veteres appellationem remam sis h. IV. Postremo, clim non sint ultra et . plus minus non enim id nunc agimus literae,ex quibus,sive pluribus,sive paucioribus, velut elementis omnia Omnium linguarum vocabula formantur non posse aliter fieri,quia multa in limguis diversis occurrant vocabula, quae seno & scriptura sint eadem, aut valde assinia : multa quocue quae non sono

tantum, sed & potestate sive significatione partim eadem sint, partim vii enmilia: quorum nulla alia praeter ge- heralam

194쪽

pse Saxonica. heralem illam quam attigimus, particularis ratio reddi potest alia, quam

pura puta συμμα, sive casus. Hac una conclusione corruunt inmnita ob quam male audit hoc studium etymologiae, aut pseudologiae pol,

iis :) quae nulla alia veri similitudine nituntur, quam aliqua soni similitudine. Nam ad significationem quod atti,net . vix est ut ulla sint tam alienae per se significationis verba, quin aliquid subtiliter excogitari possit, quo pr0pinquitas inducatur aliqua, quae levibus ingeniis ad etymologiam sv ssiciat. Nam quid dicam de illis, quae tamen occurrunt passim, & ex quibus grandia consurgunt volumina, quae ex literis partim inversis, partim mutatis 3 sed obiiciat aliquis: An igitur nullae in verborum scrutandis originibus admitte dete metatheses nullae literarum mutationes λ De hoc mox viderimus. Imidinterim quod modo dicebamus de verbis & lbno & significatione απι injρκυμυ iisdem, quia magni momenti est, quo magis liqueat,exemplis aliquot i,

lustrabimus. . '

Gracum est, diversarum,imo

195쪽

De linguo Anglisa vetere,& contrariarum significationum verbum. Nam & inopem exponunt, & d vitem : tum etiam robustum, & invalidum : praeterea, brevem aevi ; & ut alii, longaevum: quorum omnium ratio cuiuvis in Graecis non hospit ex diversa potestate hintensiva vel privativs particulae α: tum vero diversitate radicis βιοι, vel βιγ, manifesta est. p)m Hebraicum, quo, sono & scriptura nihil potest assinius esse, pauperem & egenum, ex radice quae desiderare quis autem magis quam pauper & egenusλ)significat, notat. Cui autem sano, veI minima suboriatur suspicio vel Gra

cum ex Hebraico; vel Hebraicum ex Graeco, quorum, ut diximus, tam manifestae rationes originis, ortum esse pEadem ratio sequentium: quod semel moneo,ne idem saepius repetendum sit. V V Heb. judex, moderatori Graecerim servator. Quid vero iriagis competit vero iudici, quam aequa iuris asininistratione, ab iniuriis potentiorum miniis potentes' servare 3 Sed &dominatus, quam bene cum μυ Asignificatione convenit, cum omni sese

dominatui sua constat arcani; sine qui-

196쪽

sse SaxonisAlius vix ullum diuturnum imperium. Mensura, Latinum, opinor, ituri verbum: Utti r Dai iῖ Hebhai. cum quod tanten cuni Latino & sono& significatione planὶ c6ngruit. Pellex, Lati ab eadem uua & illiae origine. Atin 1 quo Graecum

, eiusdem seni et sigili

ficationis, Hebraicum.

Sosschre, de frescientia, Latilia. seu do Chaldaicum, idem plane. Passu .a passis pedibus, quod in hii diendo pandantur sive extendantur pedes ; si non certa, certh plobabilis bis hin rana et v*h Hebtris quoque ise

dem.

197쪽

De lingua Anglica vetere, Uri 9 Ηebr. quod onus significat,

perit fortasse Latinum onus: & Graecum At Anglicum burden,ex Latino burdo, quamvis eadem ratio, absurdum deducere: cum ερθ, ex quo, to beare:) & σομίον propiora.

tas, imbecillitas, &c. quam prope a cedunt ad Gallicum, non chalant: ut &Latinum foenem quid timo faeneus olim, docet Asconius in Ciceronem : ad Dineant; ex quam diversa origine pSala. usitatissimum Anglis verbum, nominibus adjedium vilitatem & turpitudinem rei notat. Idem verbum per modum Interjectionis usurpatum; usitatissima quaedam est quasi abombnandi seu exprobrandi formula. Quam antiquum sit nescio: origo certe, Gallice intelligentibus non obscura. A qui eundem quoq; apud Arabes usum habet haec vocula, ut Erpenti .in Alc 'ranum notae me docuerunt, Bisa inquit illo vocula est qua cum admiratione quadam rei malitia indicatur,q.d. O quam malums contrarium

Nihmas quam bonum i Ut Anglici ex Gallico

198쪽

sive Saxθnica . Gallico idiomate : ita Arabicorurn istorum verborum ex Hebraico noni miniis manifesta origo. Quo etiam respexit Hesychius,ctim es e ponit : ne quis & Graecos ita locutos suspicetur. De Anglici tamen verbi ut verum fatear) origine amplius cogitaris , eo prope adducor ut amplia dum putem. MOVet autem me, quod Gallos suum illud bas sic usurpare pexinterjectionem, vel exclamationem nunquam memini: tum vero quod Gliam Anglicum btus pudore suffundi, manifestim prodit ex Hebraico v):i . ex quo Arabicum illud manavit, originem. Illis autem assentior qui Galliacum bas, ex Graeco ortum conjiciunt.

Wri Hebri dominari, castigare: Latinum, erudire: Anglicum, rod et seno& fignificatione quis non agnoscat λ cognatissima: originibus disjuncti

Talia, ne longus nimis sim; tan N

rima quae quaeque lingua suppeditato Flaec γc do sufficient hic; cum

199쪽

De lingua Anglica vetere,

quivis paulo attentior multa ex propria possit observatione supplere.

Concludimus i itur: vςrborum cum rebus, quae natura censentur,in multis convenientiam observare est; estque

. utilis ea, jucrindaque Iut mihi quidem semper visum speculatio. Prolem parentes, & illos proles ipsa oris & indolis similitudo saepe prodit, ut multis alias ignaris, solus indicium fecerit comspectus. Ita quidem olim gravissimus& facundissimus Basilius in notissima

νω - Quo pertinet illud Poetae suavissimi, Sit suo similis patri Mallis, O facile insciis

Noscitetur ab omnibus.

Quae quidem opinio apud veteres adeo obtinuit, ut ipse non vetitus sit Aristoteles pronuntiare partum parenti dis similam,monstrum quoddam esse; nec pro legitimo naturae foetu habendum. si quis tamen hoc κεύκωψ fisus, aliis omnibus indiciis & γνωestio utin insuper habitis, de senuina prole pronunciare praesumet;

200쪽

praesumet 8 quantam, quaeso, in rebus confusionem inducet λ uam multos

ille & legitimos abiudicabit; & spurios, adulterinos, ignotos, pro veris ac genuinis adoptabit λ Ut autem in rebus non una similitudinis species: alia enim oris & vultus - alia indolis & limgenii : ita in verbis,alia soni similitudo, alia analogiae, quae plerumque certius est uiss-αν. Ut ex.gr verbum Hispani,

cum hiso, quod filium significat, si ex sono pronuntiamus, Graecum si tuamus Originem; si ex analosia illa Hispanicae linguae propria,de qua supra ubi de etymologia verbi houseoget hius, egimus; Latinum filius - quam veri rem esse etymologiam & illud suadet, quod etiam ad analogiam referri potest) quod lingua Hispanica sit Latinae

tradux, ut ex infinitis eius linguar ve bis ex Latinis varie inflexis, cuivis i quere queat: Grecae autem linguae perpauca,si sorte aliqua, in ea reperiantur.

Sed ut ad exempla illa redeamus, &quod inde nobis hic praecipue prop situm fuit: si talia passim in omnibus linguis occurrunt; quid illi, quaeso, censendi sunt, qui verborum origine

SEARCH

MENU NAVIGATION