장음표시 사용
201쪽
181 C e Lingua Anglica wetere, ubi nulla alia ratio, quae suadeat,) ex
mera & multiplici captant literarum transpositione & permutatione λ Aut vero mirum sit multa hac via grassantibus succedere; cum tam multa reportantur ejusdem plane & seni & signia ficationis, quae tamen certum sit diverse gentis & familiae esse λ ar tamen non eo dicuntur a me, quod omnem literarum metathesin aut adeo permu- 'tationem in explorandis originibus e plodendam censeam: quibus negatis omnis fere concidat etymologica res necesse est. Nos multa in hoc genere postea afferemus. Vel linguas ex Latina ortas, si quis morosior est, inspisciat. Quam crebrae, quam manifesta, permutationes e)usmodi,& metalli es
occurrunt λ Eadem ratio verbornm Latinorum ex Graecis ortorum; aut Graecorum ex Hebraicis. Cum tamen ex
adverse certum sit, si ubivis admittatur ista ratio, quamlibet ex alia quaris lingua derivari posse linguam, ac p0st multiplicia ludibria , eo tandem rem necessario redituram, ut nihil in hoc, penere certum sit: plane, aut otiosis
ista relinquenda, aut praefigendi certi. limites
202쪽
sive S conica. similes, quos intra debeant consistere, qui in istis occupantur. De quo donec alii peritiores statuunt, mihi haec in
Primum igitur hoc erit, ut affinitas aliqua propior linguarum ex qua & inquam translata verba perhibentur, d monstretur.Cuius quidem demonstrationis ratio duplex est: vel ex historia: aut si historia quod potest accidere descit, saltem ex congerie verborum, vel tanta, ut ipsa multitudo indicio sit: vel talium, ut res ipsa apud aequos &idoneos iudices fidem faciat, casu ista
accidere non p0tuisse. . Proximum erit, ut modus adhibeatur, & admissa si sertὸ una aut altera, aut etiam pluribus sed quibus & sonus favet, qua in re adhibendum est iudicium aurium & significatio vel eadem, vel certe valde propinqua, per meta thesin derivatione, adblandiente su tilitais illecti nimis non evagemur &
Exemplo sit radix Hebr ex qua statim obvia ratione, &recta, ut ita dicam, linea, emergunt.
203쪽
noin persi de . Germ/ni viderint qhi sibi vi dic ny. Iam si quis ex iiiversis iii
sterii, et πιλ. qu0Me elici ζ, quanquam non desit propriae originis
non improbabilis ratio, lia sint ver-M Hebraica, ex qui re minori opere repeti posit ; non ego t mm v lde re pugn verim. M pergunt qui De lice
co verbo mibi, fateor, ignoto Phala d ducit. Sed hoc nihil d imaginarium
204쪽
set e Samica. tu β.c: quibus color istorum animalium fuscus seu ater indicatur. E tant autem isti vix ullibi, nisi apud
Gramaticos upieres; quorum testim nium ut ut verum sit, an verba tamen eorum ab omni menda, ut in re obscura & insolente, libera ad nos perven
rint, dubitari potest. Sed ut & ista recte habeant, quis tamen inmologi
stam nostram, quicum nobis hic res est docuit mλια ααλῶς, idem esse quod πιλίοur aut mλλο, quod ριν πέλλων λ sed opinor quia οπλίαι, ἄπλως,
pro columba nigra : ideo & illa quoq; si militer. Quasi quis ita disputet, quia grο absolute sumitur pro Athiope cur non & Niger absolute pro cane ni, gro λ His igitur postulatis ac concessis, quid superest quam ut imaginarium
t e. βις ; ab imaginario deriventur λ Sed n dum finis. Nam quoque apud Suidam in Aristophane exponitur ονγ. Unde igitur & illud in , nisi ex isto foecundissimo Certe quantum ex verbis quae profert Suidas, datur colligere, βουσα non
fuerit animal propries sed homo
205쪽
duri corii, quale illorum debet esse,qui
sunt magni luctatores, aut qui cum bobus, & tauris audent congredi: quae Graeci verbi vis est. Unum adhuc restat, idque in hoc genere palmarium,ex quo lector intelligat, quo istorum processerit audacia.
Gallicum pasev ut & Anglicum pabuep cum proprie de equis insignioribus qui ad pompam, aut honorem v
ctorum manu ducuntur, usurpetur,
quis non iis assentiatur qui ex Gallicis verbis par testata compositum verbum existimant ' Certe, etiam in Historia Athiopica mentio sit sex puerorum nobilium, qui vocantur Legameneos: i.e. pueri ad capistrum, quod equitantis gue latus proxime stipent & am- . hiant. Palfhre solet Palefredus. lulgo equus dicitur. Germanice, pallamier: Gall. Palestenter: Italice autem, pala- frenera, dicitur anteambulo; ut ΚΡlianus notat in suo Etymologico. alii servit ore distatu exponunt. Quaedam vulgata Lexicam palefrenter, manducus interpretantur. Quod si aliqua vetere nititur authoritate, & est mam
206쪽
me Saxonita. Ig7 quasi manu cus, optime vim nominis ' sibi no expresserit. Non me latet aliunde qu0- ἡ Γ Σque ab aliis arcessi verbum. Sed de in- δε versa illa' radice Hebraica, quis un-quam, nisi per somnium, cogitasset Hi
Idem tamen alibi postea in ex Latino veredau q. d. Drais' rratus, Fec. 2 non multo probabilius dequcit cxim praeter alia θυ redus, equus sit cursorius, aut venaticus, proprie; hi suos autem. qui ad pompam lente ducitur, aut incediς.
Ex his paucis iudicet lector quid de
caeteris ipsi sperandum sit; ut non murum, si viro illi gravi ac docto bilest moverit. Quanquam non negem inruibusdam optime illi acumen succo ere. Et per me quidem plus meruerit ille gratiar pro paucis illis: quam invia diar pro pluribus dissimilibus. Cum Varrone dicam, sed paululum mutatis
verbis : De originibus verborum, qui se iliiqua dixerit commode, potius boηi com utendum : φκam qui multa nequiverit, reprehendendum. Qui rara & sublimia captant, audendum illis est. Magnorum ingeniorum ut plurimum haec utabes. Hinc tamen alii non pauci,quamvis impares ingenio, pari tamen audacia se gerentes, hoc exemplo se tu
207쪽
sunt qui Etymologiis, quas per allusionem vocant, multum deleelantur. Ut qui diabolum, quasi qui duos bo sis, &e. Quanquam plures, opinor, haud probant; ego tamen ea conditione excusarem, ut qui talia sectantur,
saltem inter veras Etymologias non miscerent, ne vel imperitis, cum veris temere confundentibus, errandi, ne dicam delirandi; severioribus autem totum hoc studium deridendi ansam pra beant. Nulli certe de eo peius meremtur, quam qui vertunt in ludibria: Et veritatem rerum quod Etymologiae
verbum pollicetur professi; ad alia
conversi, vim veritatis omnem dum i dunt, elidunt. Neminem libenter nominem, nisi ut laudem. Sed nec peccata reprehenderem, nisi ut aliis prodessem. Libenter igitur Joh. Menarium hoc loco co memorabo : quem ego iudico in hoc argumento modestiuime, & optimo iudicio versatum esse. De Germanicis eius, meum non est judicium. In Gra .cis autem ex Hebraicis eruendis, pauca eius hactenus, obiter & ex re nata tam
tum versanti mihi occurraunt, in qui-
208쪽
De Saxonica. bus sagacitatem suam non optimὸ probaret. Ut mirer in tanto Hebraieta lium numero, qui Hebraicas originestam studiose consectantur, majori in pretio non esse istud opus, quo nihil in isto genere perfectius hactenus in locem prodiisse persuasum habeo. Hoc ultimum, quod iam supra mo- ii
mimus, nec frustra tamen hic inculcabitur; ut ιι semper, quantum
fieri potest, ratio habeatur ; neque ad remota referamus, cujus in propinquo caussa est Atque haec hactenus in genere prae- fati sumus; quae quanquam per se talia,
ut non abs re lectoris non unius D
tasse quocunque loco futura sint: aliis autem nonnullis, qui facile carere poterant,intempestiva videri possint: n bis tamen necessaria visa sunt, a qui
bus,priusquam Saxonicas Elymoloiias aggrederemur, inciperemus. Id iam nobis curandum scilicet, ut quae dei ceps superstructuri sumus, iis quae praestruximus congrua sint & consentanea; de quo lectoris erit judicium. Linguam igitur Saxonicam, sive Amrlicam veterem, linguae Graeca tradu
209쪽
De lingua Anglica vetere,cem esse, aut magna cum lingua Graeca cognatione conjunctam esse, persuasit inprimis vis verborum aut plane eorumdem, aut sola quasi dialecto differentium : talium inquam verborum vis, quanta sola lassicere possit ad vel avem sissimos & morosissimos,modo qui sint harum rerum plane non imperiti, comvincendOS. Quando hoc praecipuum est, non postulo ut gratii mihi credatur: res ipsa fidem faciet Poteramus autem numerum hunc vel decuplo majorem e hibere, si Saxonica diligentius excussissemus: aut, ut dicam quod res est. melius intellexissemus. Nos vero in magna verborum copiasa potissimum delegimus,quae hodie que euent in usu,
quo plures possent judicare; nam quotusquisque qui Saxonica, proh pudor i intelligat λ) & fructum ex labore
nostro percipere. Sciat praeterea Lector multa alia, quae hunc numerum puto aequarent, si non superarent, nullo nos
negotio potuisse congerere. verba ut nunc quidem l0quimur Anglica, qua Graeca, aut Graecae originis esse certis simum est: b iis consulto abstinuisse.
210쪽
ne lacum lectoribus nostris faceremus. Talia autem, verba quaedam Ecclesi stica, quae cum fide Christiana in usum sunt invecta, ut iam pridem monuit Walafridus Strabo. od autem hujus Walastidianae observationis sic ni minerunt viri quidam docti; quasi ab ista potissimum origine repetendum esset quicquid verborum in lingua Germanica Graecorum hodie reperitur ; in eo falluntur ut qui maxime: & quam magnus est illorum error, tam facilis est ad arguendum; ut ex illis quae pomea dicturi sumus liquebit. Secundo,abstinuimus a verbis illis,artium propriis, quae plurima sunt, Gracae quidem, ut omnes norunt, originis, sed pluribus jampridem linguis communia. Abstumimus autem, quia non ab ipsis linmediate Graecis, sed a Latinis, ut Latina,ad Anglos pleraque,si non omnia, pervenere. Multa quoque a Gallis a cepta, quae quanquam Graca sint quia tamen non a Graecis, sed 4b illis a cepta nihil ad rem nostram, & ipsis re linquenda judicavimus. Quanquam a