장음표시 사용
241쪽
salvere anaicos iubebant, & propriani nuntiabant salutem. Haud distimilis Gallici verbis chere; & Anglici Red,
origo de quo in αν δως. Mira vocis oppido pro valde origo, quam tradunt veteres Grammatici non unus. Translatio a rusticis, inquit Donatus, qui interroganti quea odsi fruges proveni; ent, respondebant, oppido r
idest, quae sibi O oppido sufficere potu
sent. Paulo aliter Festus, qui tamen in summa convenit. Confirmat hanc etymologiam vox Graeca Gyα, quam ex Hebraico p, eiusdem cum Latino oppido significationis,ortam conjiciebat in Adversariis ὁ - parens meus. De verbo, seu adverbio potius Graeci
origine, quid idem in Adversariis, quia hactenus alibi quod meminerim non occurrit, Lectori quQq; pr0mere non pigebit.
Quid est, ita ille cur πνάα- signis
scet frustra Z Veteres cum initum hominis conatum notare vellent, δ αυ ὁδον α ιει ἀυ o dicebant. Arissim q. la. c. 3 a. P αψον οδὸν πιιουδαι-s &c. Sic & Latini loquuntur. Inde 'uidem adverbium viri Mas. Sic apud Latinos,
242쪽
sse Saxonica. Latinos, e vestigio, oppido, extemplo, a
tem, aliaque adverbia e φω ο ν ἐ- nata. Haetenus ille.
Hebraei quidem, seu Chaldaei verbis abundant,ex ejusmodi contractionibus ortis, qualia hoc ipsum dira O ejus modi: pD: aliaque istius linguae peritis satis nota. Haec igitur obscuriora sunt: qualia tamen, ut iam diximus,in omnibus limguis plurima : in quibus eruendis non minore judicio, aut etiam majore quam sagacitate opus est, ne in Gomplana deliria & portenta res excidat iquo nihil foedius. Sed & hoc in multis obscuritatem parit, quod verba saepe ex altera quia dem lingua, sed in aliam significati 0-nem transferuntur: aut certe longo usu in alterutra seu matrice seu traduce
lingua a primaeva significatione dege
Innumera sunt in lingua Syriaca, Hebraeae propagine, quae Hebraica sunt& sono & scriptura, sed diveris apud Hebraeos & diveris apud illos signis,cationis: in non paucis tam diversae, ut cum eadem sint verba,nulla tamen significationum 223
243쪽
cationum cognatio vel affinitas per cipi possit. Mα η, Graecis,mater ; aliud mamona Latinis, qui a Graecis acceps iunt. Ita vox Thetis, illis terra; his, mare. Βλαινγ aliud Graecis aliud blae.
sus Latinis. kbilγ itidem, aliud quam eurim. Aliud set Gallis & Belgis quam vel Graecis, :) vel Anglis, qui
tamen a Gallis videntur accepisse. Asexmu,calx,limus; Anglice, Rrme,cbalbe, ii , vicina quidem, sed diversa tamen significatione. Λ Graecis fax, An glis,lucerna, a lanipe: & contra,
, , Grecis lucerna ι Anglis, a liut lampas. Apothecarius, aliud Latinis, liud Gallis, & Anglis. Donni nomen substantivum, Latinis & Gallis,ati6lura Anglis,Theologus, a Trivine. Improbare, quid sit Latinis, omnes no runt: to impao , Anglis, propὶ contrarium. Quanquam ut hoc obitet dubito, an ex improbare, & non potitus ex improbus ι quo sensu dixit Virgilius, labor improbuου, & Plinius, improba vi res & A. Gell. improbasubtilitas ι de
Seneca, improbum lumen - de maximis,
di in suo genere, praecellentibus. An simplici nota quod ea procere, vel probare ;
244쪽
mrobare; i. αγαθουν :) addita praepositio Anglica, ut in aliis non paucis: quemadmodum & impatre, Gall.emiser: ex pejorare Quicquid hujus sit, certe λυη Graecum, & Iura Latinum, contraria : ut & mare Hebraeis, & Ar bibus; ut jam olim notatum doctissimo Rabbinorum Maimonidi.Tale & ηαρῆος
tio ex effectu potius, quim ex ipsa rei natura,cum lenitas & facilitas, alios ut plurimum, ipsa per se alioquin laud tissima, depravent & corrumpant. Ita denique Brantvi Anglis, agilis; Germanis & Belgis, aegrotus. Sed in omni hac circa voces & Dtymologias rem Mub nihil est in quo plus sibi consuetudo permiserit, quam
in contrahendis ac decurtandis vocabulis. Nulla autem lingua quae monO- syllabis variisque verborum compendiis plus delectetur, quam Anglica. 'Hinc illa praenominum, quorum usus in ore vulgi creberrimus, vulgatissima
contractio; ut Ueta, pro Cli3abella :vati, pro Uartholomela: Elth pro C stop r: Uan, pro Uamabas, quibus
245쪽
quibus haud absimilia, gasser, gammer, pro good rather, good mo-ther: Name, pro bousedipse; quae familiarissimae & usitatiss1mae compella
tiones. Non minus autem contracta,
spittie, ex hospitalle; oὲpin, ex auripigmento; palsp, eae m. m ; parari ex petroselynum; gourd, ex cucurbibia. Talia Gallorum sui , ex solisoquium : & povis, ex pediculus. EX c aus ultima syllaba quod fateor non
Ordinarium, cum terminatio non sit deessentia verborum ) louse vel ut alii lotose suspicetur aliquis etiam Angliacum fluxisse: nisi sit Latinum lues. Graecorum imitatione, quibus φθῶρες, ι πψ-In plerisque contractis,aliqua etiam literarum transpositio intervonit et quae tanto magis obscurat originem,ut in aridus, me: humidus moist: asper, stiarp : di similibus. Caeteriimquamvis in aliis non minus vulgaris, ε in propriis tamen, urbium praecipue, uocorumque quos historia aut insignis liquis eventus nobilitavit nominibus, magis observabilis contractio; ut
lat bol, vel latinatolle, quorum iblud Turcis, hoc Graecis usitatum tradunt:
246쪽
sive Saxonica.dunt: ex Constantinopolis : maldon, ex Camal0d unum: Milan ex Mediolgnum: Olenoble. ex Gratianopolis: &illud quo nil contractius esse potest, &quod nullam habet dubitationem, dimex Aquae Sextiae. De literarum singularuni permutatione qui consulendi, jam prius indicavimus. De literis tamen l. & r. quod non uno monitum simis, non pigebit
hic, quia magnum usum habet) uno
verbo tetigisse, non eas tantum Omnium aliarum literarum frequentissima consuetudine invicem permutabiles es se ; sed etiam utramque τή ἐυφωνia in contrahendis aut producendis pro cuiusque linguae consuetudine vocabulis in transponendis & coagmentandis literis ut plurimum inservire. Ad vocales autem quod attinet,quanquam etiam inter illas ut & inter consonantes aliae aliis & sono & potestate propinquiores sint, atque inde facilius inter se permutentur; nulla tamen tam alienae ab altera potestatis aut soni, ut non facile confundantur, & mutuas si des occupent. Exempla ubiq; in omnibus linguis obvia: & abunde ad siderei minui
247쪽
De lingua Anglica vetere, lminus expertis sufficiant, quae Caninius& Iul. Scaliger in hoc genere suppe Iitant. Angli multa hodie exilius pros runt, quae olim latius & plenius. quod discrimen etiam in hodiernis dialectis observes. Affixum privativum, quod
' Anglis, tesse; Belgis,loose; ut quod illigoridola, Angli godlege, &c. Ita illis Oogm oo;e, oοὶ, quod Anglis, epes,
hep)e,ears, &c. Ex Latino lippus,Belgae loope; ex piscis,Galli potison effinxerunt. Sed & in eodem eiusuem linguae dialetaq; verbo eadem varietas interdum occurrit, ut toot, in singulari ; plorali, laet: ita tootb, ieeth, &c. Eadem porro diphthongorum quae vocalium ratio. alite aliis natura pro pinquiores, sed omnes permutabiles. Sed & vocales simplices in diphtho gas, & diphthongi in vocales saepe migrant. Exempla apud Caninium,& Sc ligerum quibusvis obvia. Multa quoq; Robertus Stephanus, non ille celeberrimus, de melioribus literis meritissis , mus , sed eius opinor filius, Henrici frater in Grammatica sua Gallica, L tine Galliceque excusa: ubi Gallicorum Verborum ex Latinis derivand
248쪽
Saxonica. 229rum rationem doctissime docet, & a
curatissime. Monendus praeterea,Lecto in Hesychii Lex.Gr. passim reperiri verba, non alibi apud Graecos qui nunc extant reperienda quae vel plane sunt Anglica,aut ad Anglica tam prope accedunt,ut ejusdem merito censeantur Originis & pr
sapiae. Quae quidem verba, quia incertum erat, an Hesychius pro genuinis Graecis, sed jam rarioribus & obsoletis, qualia in illo plurima : an Vero pro barbaris, qualibus itidem refertam esse istam farraginem, verissime doctorum pridem non unus observarit, exhiberet : id inquam nobis quia incertum erat, neque id nobis consultum vide batur, ut de iis iudicium nobis fumeremus; ut non nimis curiose conquirenda duximus, quae praestire Graeca genuina non possemus ita nec repudianda quae se nobis offerrent; vel eo certe nomine, ut Hesychio, de lingua Graeca tam bene merito, aliquid inde lucis accenderetur. Talia autem suis locis, addito plerumque Hesychii nomine, exhibebimus.
Caeterum,ualde tempestive hoc loco
249쪽
se nobis ingerit doctissima M.Varronis observatio Gellio laudata. Multas scit.
Romanas voces, origine Graecas esse, quarum tamen Origines vulgo ignorentur, quod verba illa Graeca, ex quibus orta sunt, aliis, ut fit, in locum re--
ceptis,esse in usu desierint, & ipsis jam
Graecis ignota aut certe peregrina sint. Istius esse generis hoc ipsum, Graecum, quod olim rcti, O pud Graecos,in usu quotidiano; & a Graecis ad Romanos primum pervenerit: postea altero εαbis in usum recepto, istud exolevisse, &pud Romanos tantum remansisse.Item puteus, lepus , quibus addit Gellius, & fur: quae omnia sunt originis Graecae, sed apud Graecos, recentioribus aliis substitutis, desita, aut certe, obsoleta. Geminam huic observationem habet& Plutarchus, in De Uide ct Osiride
cuius verba hic apponam, non eo tam
tum nomine, quod ad nostra haec opportunissima & appositissima sunt: sed eo quoque libentius, ut cum Varronianis collata facilius intelligantur: cum ex Latina eorum, quae vulgata est, versione haud temere quisquam admςM m Plutarchi penquet Plutarchu*
250쪽
sse Saxonica. chus igitur in isto tractatu multis passim verbis & nominibus AEgyptiacis ad
Goecas origines inflexis & traductis, quorum tamen rationes a Graecae limguae consuetudine partim penitus ali nae,aut partim alieniores,quam ut aliis pro talibus approbare se posse sper ret: ita quodam loco se excusat: Ου
ἀία vel ut quidam ibi coniiciunt, is τοιαυτα) κραέορευούες. Plutarchi haec sententia est: Qui ex Graecia variis temporibus & occasionibus in varias terras migrarunt, multa secum transportasse vocabula Graeca, quae in Gincia postea publico usu,nescio quo fato, intermissa & abdicata, apud Barbaros durent & peregrinentur: Poetas autem qui talibus pro re nata, ut probis & legitimis utantur, immerito a nonnullis culpari, quasi barbaris & peregrinis quae νώτῖαι vocabant:) utentes voca