장음표시 사용
311쪽
Histor in Acad. Basil. Profi P.
Assini Reges, Phul, Telath Pilleser, Salmanasser, Senn ehen b, post Sardanapalum demum vixisse, ex ratio. nibus Chronologicis, probantur. S. I. Removen-- tur dissicultates contra eam sententiam ex locis a. Re T. IT. V. 6. & 2 . ortae. S. II. & III. Deneam, in Judithae libro memorato, frustra disputatur, cum is liber, post Captivitatem Babylonicam demum scriptus , fide historica destituatur. S. IV. Nimrodus cum Belo idem est, & ab eo ad defectionem Medorum I 3oO. anni recte numerantur. S. V. v Ninus ' Virum hunc Clarissimum , nobisque amicissimum . post edita luculenta eruditionis Specimina novissime vocatum fuisse ad Cathedram Historiarum , supra pag. IS P. jam, diximus. J. G. A.
312쪽
A inus longe est recentior, annis forte Ta O. & ab eo calculum illo. annorum, quoS Herodotus Regno
Assyr. tribuit, ducendum esse conjicitur. Ctesias falsus est. S. VI. Vetustas Regni Assyr. a Ctesia prodita, refellitur ex Historiae silentio. Plato rejicitur, Nini data aetas adstruitur. S. VII. ER ANCO RUM nomen pluribus Germaniae nationibus quondam commune s ejus significatio', conciliatis vel rejectis aliorum opinionibus, docetur. S. VIII. Prima eorum mentio apud Vopiscum, quo tamen antiquiores sunt. Sub Valentiniano III. primum in Gallia sedes fixerunt. S. IX. Coloniarum primis Seculis deductio memorabilis est, & religioni firmandae profi-cua. S. X. Religio a multis pro fraeno populi adhibita & Statui Politico nimium accommodata fuit. S. XI. S. I.
ASsyrii Reges, Phia, Telath Pilleser, Salmanasser,
Sennacherib, quorum in sacris Regum & Chronicorum Libris mentio fit, non possunt crediante Sardanapalum & defectionem Medorum vixisse ; neque adeo Assarrhaddon, Sennacheribi filius, pro Sardanapalo isto haberi salvis Chronologiae rationibus potest. Quod quidem hoc modo demonstratur. . D. PETAVIUS (a. ex DIODORO SICULO Lib. a. probat, Medos post defectionem ab Assyriis, id est, a Sardanapali interitu ad Astyagem a Cyro victum, annis si . regnasse. Atqui a Sennacheribo, vel potius Assarrhaddone, qui patrem intersectum secutus est, quo tempore Hiskias Judaeis praeerat, (b.) ad
ca. Ration. Temp. P. II. L. II. c. I .c b. , a. Reg. XIX. JJ.
313쪽
Babylonem a Cyro captam anni tantum i8 . elapsi sunt. Nam Sennacherib Hierosolymam obsessum venit circa His iae annum I . a qua obsidione divinitus pulsus, domumque reversus , a filiis interfectus est. Inde His kias regnavit per anos I S. nam a P. demum regni anno mortuus dicitur. cc. Successit Manasses Per a. SS. Amon per a. a. IosiaS 3I. Joahasum omitto , quia tres modo menses in regno exegit. Inde Jo-takim per a. II. Ab hoc tempore in captivitatem abierunt Iudaei . quae, ut notum , po annorum fuit, a Coro soluta. Si hos annos conjungas, non invenies iplures ab Assarrhaddonis initio ad Babylonem a Cyro captam, quam Ig . quibus si detrahas a a. anos, qui Praeterierunt ab eo tempore, quo AR ages victus fuit, residui erunt i5a. Atqui Sardanapalus, secundum hypothesin nostram, annis 3IT. ante Amagis casum periit. Ergo Assarrhaddon Sardanapalus non est et & per Consequens, qui Reges Assyriorum ante illum vixerunt , dici non debent etiam ante hunc vixisse.
s. II. Si hoc ita est, qui fieri potuit, ut Assyriorum isti
Rege, in Medorum urbes captivos Istrae litas abduc rent, Quod diserte dicitur a Reg. XVII. 6. E Viderunt hanc dissicultatem plures ex Eruditis. Medi enim tum peculiarem constituerunt Remp., neque amplius in ditione fuerunt Assyriorum. cd. CHRASTIANUS SCHOTANVS hac ratione potissimum ductus, omnes istos Reges, qui ante AFrrhac
donem memorantur vixisse, ante Sardanapalum collocat , quem cum Aggarrhaddone eundem esse credit. ce.
R. CE L LARIUS in Hist. Univers valde dubi- tat, quid sit statuendum. Mihi nihil certius videtur ea demonstratione , quam superiori observatione
314쪽
proposui. Quapropter non vereor assirmare, eas umbes Media, quae heic innuuntur, vi ab Assyriis domitas atque imperio suo adjectas, cum interim Medi tamen iis in universium subjecti non ement. (f Quod eo facilius credi potest, quia Medorum Imperium post haec demum tempora ad insigne aliquod potentiae fastigium pervenit. Nam etiam Ninum deinde ipsam, caput Imperii Assyriaci, cum omni fere imperio , sibi subjecerunt. Quapropter mirum non est, quasdam ejus partes ab Assyriis nonnunquam decerptas, dum infirmum erat. Quod si HERODOTO in omnibus credendum , Chronologia docet, id tempus, quo Assyrii in Medorum urbes Israelitas ablegarunt , incidere in ipsam Medorum 'Arae-ν,
seu Asso,-- . quam Libro I. y6. memorat, (g. quo tempore dubio procul infirmiores erant, ut sunt gentes , quae caput non habent. Sed cum Herodoti na ratio de aluio Oia a Medorum iis dissicultatibus laboret,
quibus facile responderi non potest : CTESIAM Q- qui malim hac quidem in re, quamvis in aliis mulistis HERODOTI auctoritatem praeferam, s. III. Etiam illud scrupulum iniicit . quod a. Reg.
XVII a . dicitur, Assyrium Regem ex Babel, Cutha, Atia, &c. traduxisse eos, qui lsraelitarum relictas sedes occuparent. Verum quid si credamus, quos ex Babele abduxit iste, fuisse Babylonios bello captos Equod quidem mihi certe verisimile videtur. Namque Nabonassar , qui idem cum Baladan esse existimatur . primordium regni Babylonici cepit A. P. I. 3y6T. quo tempore Phul, aut Titiath Pilleser Assyriis imperabat, unde ab eo anno Per. Jul. Aera Nabonaffaris incipit, . ante Christum an. . Tum deinde Assarrhaddon, qui
315쪽
gOOct Assaradlans vocatur , Assyriorum Rex, creditur Acsyrium Babylonicumque regnum conjunxisse : quod postea Babylonem potissimum sedem habuit. Et profecto Nebucadnegaris demum tempore Babylonicum Regnum ad summam amplitudinem adductum est,
quod vel ex solo Daniele patet C. II. 3'. 38. S. IV. Nebucadneerr ille , qui in Iudithae Libro Apocrypho dicitur Assyriorum Rex, ab USSERIO ad A.
M. 3336. Ac seq. Saosduchinus Vocatur, crediturque Assarthaddoni successisse. In eadem sententia est PETAVIUS. (h. Sed mirum mihi videtur, Viros Eruditos hanc Judithae fabulam aliquo numero habuisse. Non jam profero, quae Theologi jam pridem
istius rei causa demonstrarunt. Unum istud nunc urgeo, Librum scriptum prius non fuisse, quam ex captivitate Babylonica Judaei redierint. Id autem patet cum aliis, tum ex ipsiis ejus Scriptoris verbis, quae exstant Cap. U. I S. I s. secundum Textum graecum. Ibi Arioch , Amonitarum Princeps, ab Olopherne interrogatus de Judaeorum statu , cum plura eum edocuisset, addit & hoc : Populum modo R T, in quam bello capti, podi dirutum templum di urbes ab ho- Ωibut subactas, concesserunt , redidie. Quid clarius dici posset Si autem Liber post reditum ex captivitate scriptus , ubi inveniemus Nebucadneerirem Assyriorum Regem , aut Arphaxadum , id est, Dejocem, ut ait
US SER IUS, huic coaevum t qui propemodum
CL. annis ante captivitatem Babylonicam solutam vixit. Immo quid opus , ut hos quaeramus t Non mereri videtur omnis haec fabula, ut personas eius. quasi veras, in historiarum Monumentis investigemus. S. V. Non dissicilis ero in admittendi sententia eorum,
qui NIM RODUM a profanis Scriptoribus Aeli noch. Rat. T. L. a. c. a. mine
316쪽
3o Imine designari censent. Rationes ejus rei non sunt Contemnendae, quae apud C. S. SCA URTZFLEI SCHIUM in Diss. de Primordiis Assyrio - Chaldaeorum, s. I S. &c. videri possunt. Addo etiam illud , mihi videri, annos illos Igoo. qui a principio istius Impetarii ad Medorum defectionem ponuntur , india a Nim-rodo vel Belo esse numerandos. Quod sic demonstro. Visit Nimrodus circa A. M. I Sos. Medi de se
cere circa A. M. 3IO S. Interea anni Iaso. sunt elapsi.
Quantum huic summae deest, ad numerum Isoo. Complendum ES. VI. Nimrodo seu Belo non successit immediate NINUS. Nam aut falsia sunt pleraque omnia , quae de eo in historiis traduntur , aut longe est recentior . quam ut Belo subjungi statim possit. Prius non ita facile concesserim. Quamvis enim non credam, in ista antiquitate nihil tradi fabulose ; nolim tamen omnem plane fidem Scriptoribus illis vetustissimis
abrogare. ( i.) Malim igitur HERODOTO assentire, qui Sao. annos Assyriorum Imperio usque ad Medorum defectionem tribuit. Quia si statuamus, ejus temporis primordium ab Nino capiendum E hoe est A. M. as Sy ante Chr. Igo . post Beli excessum , qui EUSEBIO dicitur LX. annis regnasse , anno, D CCXX. Ita aliquo modo cum Herodoto, cui assentire videtur etiam APPIANUS ALEXAMDRIN U S in principio Historiar, conciliarentur ceteri Scriptores: Neque opus erat profecto, ut CTE. SI AS GNIDIUS, antiquitatem Nini tantam conmfirmaturus , tot Regum a Ninya ad Sardanapalum
seriem excogitaret. Poterat enim paucioribus esse Contentus, iis nimirum, quos Sao. anni a Nino ad Medorum defectionem caperent. Venit mihi nonnunquam in mentem , CTESIAE accidisse id, quod O.) L, I. c. sI, U rerum
317쪽
rerum Agyptiacarum Scriptoribus in Dynastiis istis
quatuor, quae eodem tempore in AEgypto floruerunt. Credebant enim Veteres, has sese invicem excepisse, regesque illarum una serie continua collocandos.
Quos secutus IOSEPHUS SCALIGER in Can. Isag. L. II. causam dedit D. PETAVIO, quidquid de istis Dynastiis proditur , in fabulis ponendi.
MARS HAMUS vero in Gan. Chron. istuci optime expedivit, & immensam illam AEgyptiorum antiquitatem explosit, ab uno Mene docens, IV. diversis in Iocis dynastias eodem tempore exortas. Forte etiamCTESI AS reges, qui uno tempore regnarunt in diversis Orientis partibus , sibi successisse existimavit , seu antiquitatis studio seu errore ductus. Sed haec altioris sunt indaginis, & otii melioris. s. VII. Qui reliqua argumenta videre cupit, quibus CTESIAE de vetustate Assyriaci Imperii convellitur
figmentum, ad Chr. CELLARII, V. C. Disertati nem de Principio Regnorum di Rerum. adeat. Ego praecipue huic rationi confido, quam mihi suppeditat vetustissimorum Scriptorum, qui hujus Imperii poterant & debebant iniicere mentionem, si tam vel stum simulque tam amplum fuisset, silentium. Quomodo nec Moses, ut a Sacris Scriptoribus initium capiam, nec Scriptores Librorum Josuae & Judicum per tot secuta , quibus iam dudum florebant Assyri, rum res secundum Oe iam, ne verbo quidem earum meminerunt 3 Unica mihi in mentem venit ignavia es Arreusa istorum Regum, qui a Niva ad Sardana' tam imperasse dicuntur. Haec fortassis in causia fuit, cur non valde se jactarent, neque multum rebus tum gestis interessent. Sed cur non Regum modo, sed
nee Imperii Assyriorum exstat vestigium t Sic quoque HOMERUS dici non potest, cur in enumeratione
318쪽
tot gentium , qui ad Troiam vel delendam vel tutandam ex omni propemodum terrarum Orbe conflum Xerunt, Assyrios omittat, si tum aliquo numero fuerunt. Certius nihil est , quam circa ea tempora, quibus Trojanum bellum est gestum, nondum apud Graecos innotuisse Assyriorum Imperium, etsi plus CC. annis ante initium habuerit. Quam ob causam miror , L. f. de Leg PLATONEM , qui Artaxerxis Longi mani aetate floruit, asserere, Troianos
confidentius gessisse cum Graecis. Quid enim est 'Aita
arυeίαν δυναμ u . etree, Nivo γενoμ. hi aliud, quam, Assyriorum potentia , qua Ninus tum temporis pollebat e Atqui
PETAVIUS demonstrat, Excid:um Trojanum incidisse in A. P. J. 333 o. qui est A. M. agoo. Certum autem est, A. M. asgo. primordia Nini collocanda esse, quod sic probatum erit. Medorum Imperio mnem attulit Cyrus A. P. I. IS . id est, A. M. 3 23. de me his annos si . quibus illud Imperium stetit, ha, hebis A. gios. quo Medi ab Assyriis defecerc , Demerursius Sao. quos Assyriis HERODOTUS tribuit, ' habebis A. M. ass8. Ergo Ninus A. M. 238 s. recto collocatur. E. D.
Multum apud eruditos disputatur de Origine no- minis gentisque FRANCOR UM. Ego de hac re
sic sentio. Francorum nomen habuerunt plures Ge manorum Nationes, quae trans Rhenum, in finibus Batavorum, ad Oceanum, Rhenum inter & Vim gim, incolebant. Patet hoc cum ex eo, quod apud fide dignos Scriptores ex vetustioribus nihil de istius gentis adventu in haec loca inveniatur : tum & inde. quod istarum Nationum nomina vetusta etiam tum apud Auctores commemorentur, cum jam longe i
teque invaluisset Francorum appellatio. Sic OULI
319쪽
NUS Imperator, qui Apulata ob defectionem a Christianis ad Ethnicorum facta dicitur , in Oratione ad Senatum populumque Atheniensem commemorat, sese Salios Chamaυosque vicisse. Sic AM M. MA R CE LLANU S de ipso Juliano ait: Francos eos, quos consaetudo Salios appellavit, ausos apud Toxiandriam in Romano solo habit eula figere , in deditionem accepit et Chamaυos itidem ausisse milia adortus, eadem celeritate partim cecidit, partim cepit. Idem alio loco asserit: Julianum Francos, quos Attumrios vocant, vicisse. ZO SIMUS L. III. C. 6. etiam Smliorum gentis meminit, quam dicit speαγκων α/ro Uiem, partem Francorum. Alibi adduntur & Bructeri, aliique. Istae gentes commune habuerunt Francorum nomen,
quod liberos denotat. Appellationi fortassis non Li-hertas solum causam dedit, verum & usus ejus ad licentiam projectus. Exercebant enim communiter latrocinia, atque enim piraticam, quatenus mari adiacebant. Ita concidunt omnes aliorum coniecturae. Non enim opus est, ut peculiarem manum Trojanorum in has regiones duce Francione delatam credamus.
Quid stultius, quam omnium prope Gentium Occidentalium originem a famoso isto Trojae excidio repetere E Et unde Troianis tantae civium copiae, ut in tot regiones, tam longinquas, decenni bello attriti, colonorum tantum numerum mitterent E Absurdius multo SIGEBERTI GEMBL. assertum , Francos Attica seu Graeca lingua dictos , quas feroces. Haec enim vox Graeca non est, sed Germanica, ut notum. Transeuntibus autem in Galliam istis nationibus , &ibi frequentatum est , ut frave pro libero dicatur: quod hodieque usitatum vocabuli genus est, cum derivatis suis. Quod si haec ita sunt, concidit etiam illud, quod ex veteri Chronographia VALES IUS Notit. Galἰ p. aost. profert, Francos vocatos esse ab im. munitate a tributis, quam iis Valentinianus I. Concesserit, quamque ipsi postea dimittere noluerint. Nam hoc nominis diu ante in usu fuisse constat.
320쪽
invenio autem primam Francorum mentionem
apud VOPISCUM in Aureliano, (h quo loco scribit, hunc, cum esset Tribunus Legionis VI. Francos per Galliam praedandi causa vagantes apud Mogunt cum cecidisse, hincque ortam esse cantilenam militarem : Mille Francos, mille Sarmatas oec. mille Persas quaerimus. Eghac narratione licet colligere. satis diu ante Aurelianum Imperatorem Francorum nomen celebre fuisse. Nam heic non commemoratur, ut novum & recens ortum. Non videtur tamen Julii Caesaris aetatem attingere : Apud hunc nullum ejus vestigium. Fuit tamen Aurelianus Tribunus militum, Gordiani vel etiam Alexandri Severi temporibus, s l.) Nam sub Valeriano jam dux exercituum, etiam Vicarius datus Ulpio Crinito in Thracia, demumque Consul. Eo igitur jam tempore in Gallias transire tentabant, sed clade accepta sedes suas repetierunt. Incursionibus saepe repetitis, non potuerunt tamen constantes in ea sedes figere, usque ad Valentini III. tempora, quibus mulistae calamitates premere coeperunt Occidentis Imperium. Id accidit circa a. C. 28. quo tempore Clodio, Pharamundi successor, barbarae genti imperitabat. Hic per Galliam Belgicam ingressus Tornacum , Cameracum, &c. sibi subjecit, sedemque regni iis in locis cepit. Sunt, qui tradant, (m. Aetium, Valentiniani exercituum Ducem, cum hoc congressum non vicisse modo, sed & Gallia eum expulisse. Sed cumscriptorum verba considero, non Video, qua ratione aliud ex iis colligatur, quam Francos victos ab Aetio ct in foedus receptos, ceterum in iis locis relictos. verba ID ATII in Chron. ad A. ra g. sunt haec et Superatis per Aetium in certamine Francis, ct in pace suscep , . tis, Censorius Comes Legatus mittitur ad Suevos die. Quid clarius esse poterat Nec PROSPER A lIITA-