장음표시 사용
431쪽
non magnam illarum copiam afferri videas , dum M ILLIUS in Al. T. ad h. l. p. I. e. . Rufieri. Celebris inter Anglos scriptor, unicam saltem lectionem, a vulgata diversiam, adducit, ita comparatam, ut vel primo intuitu non omnium rerum imperito pateat,
nullius eam pretii esse, tantumque abesse, ut aliquam hoc loco lucem foenerari possit, ut & mentem Apostoli intervertat & obfuseet, nec ulla probati Codicis authoritate nitatur, sed illam potius Lectionum classem occupet, quae a Lud. AUSTERO, Viro literatissimo , in praes ad ullii N. T. 's. falso ita dictae appcllantur. Cum enim, praeeuntibus ERASMO in Comment. ad b. I. T. VI. opp. P. I F. edit. Lugd. ipsoque, quem modo laudavimus , MI LLIO I. c. . Sac. Fabro Stapulens eam profectam esse , exploratum habeamus , qui vel ex male impresso exemplo, vel, quod probabilius nobis videtur, male lecto intellectoque
Codice descripsi, quid pretium statuendum sit idge- .nus lectionibus, dudum Viri Clarissimi Gericus, etht.bius, Nuclerus, aliique monuerunt. Non forte causam hujus mendosae lectionis inde temere derives , quod in Codicem Seculi IX. vel alium ab boc tempore exaratum , inciderit, ductusque literarum , quibus ea aetate usi sunt librarii, familiares sibi non redis diderit, sed permutatis inter se elementis ex similitudine ductuum m Ma legerit , quam e legendam esse Codices conspirant. Exploratum enim Vetem rum monimentorum explanatores reddiderunt, nominatim doctissimus MONTFAUCONIUS in exisquisito illo opere Patarer. Grae. Lib. IV cap. X. p. Syr.& Eduata. B ERN ARDUS in Tab. sua Alphab. Var. receptum fuisse Seculo IX. librariis morem, B S cliteras eadem figura exhibendi. Comparentur cum hactenus dictis, quae ERASMUS L. c. cui eadem suboluit conjectura , hanc in sententiam est comentatus. Caetcrum non impune tulit illam Lectionem suam
432쪽
Stapulensis, quandoquidem adversiarium expertus Oct.Stunicam Casellanum . contentiosum pariter ac impotentis animi virum , hanc quoque hallucinationem exprobrari sibi ab eo videbat. Cons. Erasmus & Milio l. est. Nec minus ERAS MUS partim in annotationibus in N. T. I. c. partim in Apologia, qua contra F brum causam suam peroravit , Tom. m. opp. edit. laud. p. o. genuinam nostram lectionem, aut temere aut per oscitantiam a Fabro sollicitatam, vindicavit; quibus causis motus ille mutavit sententiam, & a nostris stare partibus inccpit. g. IV. Hisce ita praestructis, pulchri rem operis judicamus, ante ad varias eruditorum, quas ae loco hoc fovent, persiuasiones examinandas proficisci, quam nostram depromamus fulciamusque sententiam, quarum alite ita comparatae sunt, ut non idoneo ni. tantur fundamento, aliae vicissim, ut nimis longe petitae sint, nec sensum vocis , qui amplissimus est, legitime exhauriant. Primo nobis loco, di propter nominis celebritatem , & meritorum magnitudinem . Cl. SALM AS IUS, exquisitae doctrinae vir, est nominandus , qui cum a Gai ero de sub dissicili aliquo loco Antonini Imperatoris I h. . Me lav- Top. s. g. in consilium adhiberetur, quam quoque sententiam is tr opae irine diis, Ludiamus in Nigrino T. I. p. a a. de nostro loco hisce verbis, quae vide in Arumnot. GA TARER I ad Amon. I. c. p. s. opp. Crit. Gaiaheri edit. iis . expromebat: eodem, inquit, sensu, quem antea
verbo adiudicaverat, xv rare et v α ,eMIrisue usurispatur ab Apinola; puerorum enim aetas improvida, qui non dum certa rationis usum habent, paulo momento huc O illlue impellitur. xv eirer αγθe-π-r Ap esus appellat rationes hominum temerarias in fortuitas, quae nullo certo consilio emplicanitur. Causias vero, quibus opinionem suam suis E e s 3 perm
433쪽
perstrueret, nullas attulisse virum doctissimum videas, praeter testimonia quaedam, ex SUIDA, quae significationem vocis xvrios & ivri , non autem mis Mae. tradunt, hausta; ex quibus tamen parum prata
sidii ad Cl. SALMASIUM redundabit. Quamvis
enim non inviti largiamur, nuri uri TM diis, praeter
rationem & cum periculo aliquid facere, Graecis dici, bene memores fragmenti illius, quod ex Pol biodiversis vicibus retulit SUI DAS : o μεν ἀλογισιαν
. σι -eαAoγMe T. Teredυν - ψιo iv -- ; nec inficiemur, κυε υριν τοιc areaream de illis dici, qui nihil ex certo destinatoque consilio agunt, sed incertis fortunae casibus se suaque committunt. Praeterea quoque, quae hic opposita est , lorutionem , vrii ou rarata, eum ex mente Antonini Imperatoris uxor, Ub I. s. F. qui ea utitur, denotare, qui firmo certoque propositores suas conficit. Ista tamen omnia, re curatius examinata, ita comparata sunt, ut nihil ad explicationem xuris ac faciant, nee illam voci significationem concutient ; cui praeterea & autoritas idoneorum scriptorum, & textus inprimis truvin pria repugnat. Constat enim inter omnes, derivari Ru Moer a Rum , quam vocem SUID AS παγ vGeαγ-vor denotare ait, in Doc. -- oe. Licet autem tesseram aut cubum significet, a Graecis tamen, - loquentibus, aci fortunam periculumque, quod in alea obtinere consiuevit, ii. Iud Misu vocabulum fuit traductum et Eleganter hanc in rem Author incertus apud SUIDAM in voe. nudae
Mμu variau ; quem loquendi modum quam elegantet imitati sint Latini, hic Oxcutere non convenit. Eundem fere in modum Voce Ruri lar Graeci uteban.
tur ; cujus nativam significationem si spectes, iactum tesserarum aleamque, si metaphoricam, vafritiem &calliditatem, quam adhibebant aleatores, designabit
434쪽
Vernacula lingua non inepte cum quibusdam has uriter, xiiiepen appelles. Utramque significationem
idonei scriptores calculis suis luculenter comprobant, a nobis deinde excitandi. Cons. BALDUINUS, O
μακαe in . in Comment. ad h. l. p. Pop. In primi S vero, non
multum sententiae Cl. Salmasi tribuendum esse, inte pretes Syrus & Arabs, quorum autoritatem defugere non debemus, haud obscure suadent, textusque series jubet. Meminime enim debemus , scopum Apostoli non esse, ut Ephesiorum remerarias & tuitas actiones, id quod Cl. SALM ASII sententia invehere videtur, increpet juxta ac detestetur; sed ut animos illorum ab haereticorum strophis tempestive praemuniat , riteque praeparet, ne sibi ab aliorum calliditate imponi paterentur Ephesii, sed circumspecte agerent, astutiamque evitarent 3 non Gnosticorum talum, quos HAMMONDUS in prae . Epist. ad Ephes (HAMMONDUS semper Gnosticos ab Apostolis innui & refutari, valde confidenter & in publicis scriptis & in familiaribus, quos cum amiciS ccedebat, sermonibus confirmavit, ut adeo ludibrium Usserio, aliisque doctis debuerit, notante MOT NEO Obserυ. Sae. p. X S. adde CLERIGUM in Epist. Crit. p. gag. di cel. ITTI GIU M de H res. Abi fori. Sect. II. Sp. m. p. 1V1 seqq. hic denuo sibi repeti
se visus est 3 sed Judaeorum quoque & Philosophorum, quae probabilior GROTII ac CLERICII. e. est sententia, inprimis, qui ex Pythagorae schola prodierant f di , a quibus majus periculum imminebat, Pseudo . Apostolorum, quippe qui id unice intendebant , ut decipere incautum , illique, aleatorum ad instar, qui homines nummis arte sua emungunt, fucum facere possent. Quae praeterea Cl. SA L MA SIO obstitit mra vox , quae sinuitur, nos a sententia non dimovet 3 usu enim receptum esse D. Paulo novimus, pleonasmo, non vitioso illo quidem , sed quem
435쪽
quem numerosum appellamus & hPetimor, suam orationem animare, vocibusque saepe ejusdem significationis uti, provocamus saltem ad eundem, in quo versamur, versum, ubi Apostolus eleganti pleonasmo μsθοδειαν τηψ πλανη; conjungit, quibus, si sensium respicias, eandem rem Apostolus insinuasse videtur. HESTEMIUS enim hanc vocem interpretatur.
& Ephra. N. II. Apostolus per-δM , insidias, imuerum e intelligit. Non va- eat , rem tralatitiam, & communi consensu comprobatam, operosius roborare illud tamen observamus, paria cum SALMASIO G. σALIXTUM in Annot. ad h. l. Sh. COGGEIUM in comment, ad h. I. aliosque, sentire.. S. V.
Nec mentem Apostoli assecutus esse videtur Cl. CLERICUS, ornamentum illud Bataviae, quando in diversiam prorsus ab aliis abiit sententiam . in notis , quibus Hammondianas io hunc locum observationes emendare annisus fuit, eandem confidenter valde ita explicans et Vocem Rufriae. inquit, non male vertas sortilegitim, si liceat uti voce inferioris avi ; hancque opsenionis suae interserit caulam, quod plani talis seu sortibus ad ditiinandum uti consumerint. Quod ultimum momen. tum uti verissime ita se habet, & communi reconis ditae antiquitatis consensu comprobatur, ita vereor, ut conjectura, tali tantum fundamento superstructa, aetatem ferat, aut calculum mereatur. Dugna sunt, quae commemorentur, CICERONIS verba, quando, Sortilegas, inquit, est, qui per sortes futura praenuntiat. & quae alibi Lib. IX. de Divin. c. IX. in argumento non dissimili sicit : 'id sors est e idem propemodum , quod micare , quod talos jacere. &c. Novimus praeterea, quae viri eruditi de sortilegio, diversia ab Augum
436쪽
Augurio & Extispicio divinationis specie, plerisque gentibus familiari, monuerunt. Consulat, qui harum rerum desiderio tenetur , BARTHIUM MAnimad. ad Statium T. III. Is I. O-D OUSAMSuniorem in Praecid. ad Tibuli. c. VIT . p. sa. ed. EAE.
E. PEUGERUM de divin. & ex antiquis CIGE R in NEM de disinat. & VALER. MAXIMUM Lib. I.
C. I. p. o. ed. Hach. inprimisque BULENGERUM de Sortibus, ANT Uan DALEN Dissert. II. de Oraculis.& Cl. STRUVIUM in Oniam. Antiqu. de reb. Sac. p. so ut reliquam testium nubem silentio involvaismus. At mirari conven i, quod unica hac ratione
suffultus Cl. CLERICUS significationem voci affinis
xerit & veteribus incognitam di nostro loco minus convenientem. Ad consensum scriptorum se provocare non posse, ipse doctissimus Vir non obscure confiteri videtur , quibus tamen non praeeuntibus, talem cur accipiamus significationem , causia apparet nulla. Nee EUSEBII locus, Hist. Eccles. Lib. IV cap. IT. quem excitavit, negotium conficit, quandoquidem 1 nostris Eusebium stare partibus, copiosior deinceps da-hitur evincendi locus. Quamvis autem praesidium sententiae suae aliquale in Elymo reperierit, res tameta ipsa loquitur, di consensu eruditorum comprobata est, nullam faciliorem esse conjecturam, quam quae sola Etymologia nititur. Videatur vel ipse CLERAGUS in Arte Critica T. II. p. Iso. seq. ct in Dissen. II.
commentario in Genesin praemissa denterpret. Script. S. II. ubi inter caetera alti Catiendum est, ne ex sola Et mologia ratiocinationes deducamus, ut faciunt quandoque Rabbini, qui
paratas hi Boriolas habent inde confictas. Cum enim Etymologia nihil fallacius sit, ut propterea eam vocet GALENUS , facile apparet, rationem ei supelstructam incertam admodum fore. Non enim in sola nominis ratione interpreti acquiescendum esse . sed autoritatem etiam aliorum, usumque
437쪽
in partes Vocandum , & praeterea ordinis ac συνα*Marrationem habendam esse, pervulgatum quidem, sed prudens admodum graveque doctorum monitum est. Quod si mim viae, a Cl. Clerico tritae, insistere velimus, nescio, quem voci sensum assingere possemus, & quid quaeso obstaret, quo minus pper molem quandam quadratam, fundamento et e γM M superstructam, exponendam censeremus , cum vox hinc, ipso non dissilente Cl. Gerico, autore Sunda amr clere tavor denotet. Quae tamen explicatio, tantum abest, ut aliqua veri specie se tueatur. ut potius dc ludicra sit, & usui adversia , menti sigiliatim Pauli in hoc loco plane contraria. TextuS etiam rationem contra Cl. Clericum urgeremus , nisi eam supra satis occupassemus, dc infra luculentiuS simus tradituri, ut
adeo conjectura Cl. Gersti de significatu vocis magni non sit facienda , cum fallax sit nec legitimis nitatur fundamentis. g. VI. Pari ratione illi mente Apostoli excidisse videntur, qui cum BEZA in vers. h. l. vocem proprie accipiunt, aleamque interpretantur, quam tamen sententiam ipse BEZA op pesseeo' TAvν.(comp. de eleganti hujus ab aliis neglectae usu, Arist. Eth. Lib. II. c. m. Onesius in Dione, Antonis. L. m. a. ἐαυτον ,. F. dc ad hunc Gaiaherus in notis, inprimis v-Falsis de natistat. C. m. p. sar. in quibus iam editionibus ita emendavit, ut aleatoriam ludificationem substituerit, si SI IZERO in Thes Ecclef. Doce xu Massides habenda; tamen LE IGNIUS in sirit. Sac. p. 3 T. adversari videtur , quando ex mente Beetae aleam illam ad incertos casus, quibus iactantur homines, dc ad quasvis ineerti eventus res deducit. In partes
BEZAE quoque abiisse videas DR USIUM Lib, VIII. Hater. & alios , quorum recensionem habent P in . ,- LUS, r
438쪽
LUS, scriptor laude dignissimus, in Syn. Crit. ad h. l. dcc RAUSERUS in Pho D. N. T. p. avs quorum opinionem examinandam nobis sumeremus, si exiguae hae pagellae sufficerent, nec limites, quibus inclusi sumus, nimis angusti essent. Certi ni erim sumus, eam locum hic habere non posse, argumentis muniti, quae partim jam delibavimus, partim adhuc subiiciemus. Neque porro multum desudamus in ententia D. D E MP STERI, Scoti, in Paralip. Rosini p. sa. v. Crauis serum l. c. excutienda, qui hic nes o quod periculum ac discrimen , quod hominibus immineret, a Paulo connotari, sibi & forte aliis persuasit, reclamante licet & vocis natura, & textus ratione. Parum praeterea moramur Guil. x FLANDRUM, qui quamvis multam lectori spem de interpretatione vocis fecisset, in Observ. ad Anton. Imper. l. cit in eo tamen industria ejus obstitit, ut verba tantum, dc quae antecedunt RMSeirum , & quae sequuntur, explicaverit, ipsa voce relicta; ita enim, D. PAULUS, inquit, monet,
circumagi nos, di in errorem abripi patiamur.
S. VII. Quae cum ita se habeant, nihil amplius restare
videtur, quam ut nostram tandem, quam supra jam attigimus, proponamus plenius firmemusque sententiam. Ubi mittimus propriam significationem , qua lusum tesserarum aleamque denotat; ita enim ARISTOTELES Lib. I. Rhetor. &, ut reliquoS taceam, ' PLATO in Phaedro, qui etiam 3PHMar i, xvβMap iublicite distinguit, atque utriusque inventionem AEgyptiis tribuit, in quo momento eum secuti sunt ex veteribus DIO GENES, de vis. Philas Prosem. n. a. p. y.di quos allegavit Authores ME NAGIUS in Observ.
ad Laert. l. e. p. F. edit. Mesbom. & PHAVORINUS in Lex. p. IM . Adde, si placuerit. D. urDII, vi-
439쪽
ri in literis ac antiquitatibus Orientis apprime versiati,
Commentarium, nec ineruditum, nec invenustum de laesae Orientalibas L. II. s. r. ubi diversa illa nomina, quibus aleae ludus significatur, excussit 3 eam ita explicanis dam putamus , ut Apostolus respexerit ad astutiam fraudesque aleatorum, ac mores hominum denotarit, ad calliditatem ,.versutiam , ac decipiendum ea ratione compositos, qua agyrtae & aleatores pueros nec usiunec judicio confirmatos, aut infimam multitudinem, tu dem illam quidem, ludique ignaram, arte sua foris tunis bonisque evertere, atque mira defraudandi libi. dine circumvenire alios, doloque suo ac malis artiobus fallere consiueverunt.
Aleam autem non minus arti, quam fortunae patuisse, lusoresquo calliditate sua ac subdola animi nequitia, quod male ceciderat ex tesserarum jactu, emendasse pariter ac fraudulenter correxisse, non duis hilare sinunt ea, quae CeL B ERO E RUS nuper admodum non sine exquisito diffusissimae doctrinae apa Paratu explanavit, cum aleae veteris fraudem ipso Praeside excutere mihi liceret. Quamvis vero otium nobis abunde factum videamus, temperare tamen nobis non possumus, quominus quaedam adhuc eataque luculenta astutiae aleatoriae documenta ex eo. dem repetamus. Illustris ille, sed in vulgus notus. incerti authoris Trochaicus, P. yri mimis annecti qui solet: Aleator quanto in arte sua melior, tanto nequior, non obscure comprobat, quanta calliditate usi fuerint aleatores, ubi aliis fallacias intendere satagebant.
c elebre praeterea est illud Lasandri dictum ,. Philippo Macedoni quod alii tribuunt, autore LIANO
Uar. Hiae. Lib. VIT Cuea. p. r o. H. Sches alii tamen
Dionysio Majori assignari malunt, ut fecit P Lin
440쪽
λογ. a. qui tamen dissidentius rem agit, dum alibi in ophth m. p. aay. u. LV. p. II. Lysiandro tribuit, monentibus GATA NERO l. sepius est. & SCHER
DIO PRUS EUS , gravissimus scriptor , Orat. b. p. V o. ed. Lut. Isio . PO LI AENUS Lib. I. alii.
, S. IX. iCum itaque hoc ludicri genus dolo fallendique
artibus saepius confectum sit, idonei scriptores vocem xv eo , quo nos, modo sunt interpretati. Locuples admodum gravisque testis est SUI DAS
, 'ημα Mγκ . IDEM Veteriam scriptorum compilator, luculento non minus quam eleganti veritatis documento, nostram confirmat sententiam, ubi hanc glossam adjecit : ΚυβMα, παγκeγια, ό παιγνιον. Non aliis ter PHOTIUS, ἀνεκδώoc : Κυ ια, παγκeγια. Rei summam declarant Scholia Arctophanea M. V. A. s. p. a T. ed. Genm. I J. St. nec minus eleganter BOURDA
A US ad ejusdem Thesmophor, p. o. & GERARDUS
ad Plui. p. V. E. Praeclare praeterea suffragatur HESH CHIUS, quando hanc in sententiam : Κυβευσαι, ξαι, ταβλισαι, Κλιν σαι, quam ultimam vocem non incommode illudere , subsannare , decipere vertas. Ita enim A RISTOTELES Lib. II. Rhet. 'oeyici L. δετο- κα)αγελωσι, - χλευα κσι, - σκo ieciv. Et PHAEVORINUS I c. p. ISO. apposite : XATALutis