장음표시 사용
311쪽
nune nescire, nunc delectari, nunc non delectari ut no-
merint non suae facultatis , sed Divini muneris esse quod sciant, qu)d delectentur. Sed id clarissime dicit
Cap. s. ut nec refragari quis adversarius nec desiderare amplius amicus Gratia possit. Salutem,
inquit, nostram Deus operatur in nobis. Cur autem illum
tantum, sum non tantum sum illo, illum is modo penes ipsum est, ct aequitatis tam secretae ratio excellentia potesatis Concinit locus alter ejusdem libri. c. 17. Gratia Dei hominum alii vat Doluntates,
qua ut non alumentur in ipsis itidem calfa est, non in Deo, sit damnandi praedestinati sui propter iniquitatem superbiae, sive contra ipsam suam superbiam judicandi ' erudiendi, si snt Fili misericordiae. . Quo constat nonnullos homines in hoc statu miscro ob pec catum originale, quod nos privavit Gratia ejus Auxiliis non adjuvari, vel saltem non aeque,ac alios author Augustino adjuvari quod de damnandis uno Dei judicio vult intelligi. imo .confirmat
quosdam ex electis, interdum non juvari, seu minus juvari ab disciplinam eruditioncm, ne scilicci superbiant. de viribus suis praesumant. Utcunque autem sive minus juventur, sive non juventur, certe alius est modus dandi gratiam, ac siet in statu integritati S. Consentit Cap. 9 in quo eluidem superbiae illata mentione ait, Quod vitium nis iuvante gratia superetur ad justitiam nemo convertitur . nisi ope rante gratia sanetur, justitis pace nemo perfruitur. cujus autem ratia incitur, o sanatur, vis illius cui
312쪽
8 fens Augustini de duplici adjutorio,
dicituri Conmerte nos Deus sanitatum nostrarum, amerte iram tuam a nobis stilo etsi facit, misericordiis facit. Et quibus non facit, Iussicio non facit. Et qui Lee illi quid fecisti, cui misericordia udicium piis sanctiorum mente cantaturi At in statu integritatis, non erat locus judicio, quod non erat culpa originalis, causa judici', in nec misericordiae proprie acceptae, cum non esset miseriaci Auxilia Gratiae ex aequitate, uti supra diximus illi
Nequid autem in hoc libro desiderare Lector in hanc rem possit, conclusit Augustinus cap. 23. Cuns itaque primorum illorum hominum fuerit prima justii obedire Deo hanc in membris admessus legem mentis suae legem concupiscenti no haberenitnuue post eorum peccatum nata eis Ura carne peccati pro magno obtinetur ab his qui obediunt Deo, desderiis ejusdem concupiscentiae non obedire, ct crucifigere in se carnem cum passionibus , concupiscentiis, ut sint yesu Chrsi, qui hoc in sua cruce euru- diit, quibus per gratiam suam dedit potestatem Filios Dei feri. Nom enim omnibus hominibus dedit, sed
quotquot receperunt eum, ut Deo renascerentur spiri tu, qui seculo nati erant carne. Manifeste Augustinus dii tinxit inter utrunque statum, asseruit, non Omnibus datum esse in statu ruinae Adjutorium si is vinceretur concupiscentia, cum illud biis iis sit datum, Qui receperunt eum. At vero in primo illo integro, non esset haec distinctio, cum non esset, nec peccatum originale, o caro pec
313쪽
cato vitiata. Atque adeo neque concupiscentia, neque ratio Iur huic magis, alii minus Adjutorij donaretura quod nemo tunc indignus privatus erat Gratia, qua naturam lapsam peccatum originale privavit. Unde si quibus non detur, iis juste negatur si quibus donetur, iis misericorditer donatur. Qitae Augustini perpetua .constans sententia est. Ad calcem hujus capitis adjicio. Qui doctrinam in eo contentam ac ex his locis depromptam legate omnino mentem Augustini, vel aliis praetermissis perspectam fore. AP.
314쪽
enim potestis facere boui de corde non bono id mihi obtendis liberum arbitrium, i od ad faciendit bonum liberum non erit, nisi vis fueris Ita. c. 6. Non solum enim non habet bonum,sed habet etiam pessi-
mmmmeritum Cap. 9. Itaque CXClamat Serin ira de
verbis Apostoli: O malum liberin arbitrium sine Deos Experti sumus quid valeat sive Deo. Ideo miser fatacti sumus, quia sine Deo quid valeat expertisa Creatus es homo in natura sine mitio, creatus e Trectus, non se feci rectum. Quid autem se ipse fecerit notum Ir, eadens a mani Hul fractus eli. Ecce bonus factus est homo , per liberum arbitrium factus es homo malus. Quando facturus es bonum
hominem mulus homo per liberum arbitrium deserens Deum P heroare se non potuit bonum, ct faciturus est se malus bonum P Cum bonus esset non se ser a mit bonum, cum si malus dici, Facio me bonum. Apid munit viam ad inducendum majus Adjutori uinci nam si tomo integer sanus,cum solo Adjutorio ne quo non stetit in eo quod acceperat, quomodo cum eodem tantum surget, Sc quod non accepit recuperabies Carnalis .evandatus in culpam inquit Serm. II. Non agi quod suis, cum muli non potess, quia quando poterat, noluit. Per malunt felle perdidit bonum posse, aptιvus Iam loquitur, se dicis aptimus. Non quod Polo ago, non enim quod molo facio bonum,sed quod odi mulum voc ago, non quod molo. Etrurthiniosi ejusmodi multa Serm. 3. Dominus Creato
315쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio,
Creato homilae me mitio temperantiam praecipere disia litis,quamst ille sero et, Medicum postea morbo suo non desideraret sed via nonserva et it, languidusifacticae se, cecidit infirmus,crea et it infirmo6,idest, infirmus gemsit in firmos. Et iusta Ad male agendum habes sim Ad uot-rio Dei liberam et Ohιntatem; quam Ham non est illa I bera. Agis Deo non adjuvante liberis molimisse, sed male Haec fatis ires necessitate , miseriaque natiuae in statu ruinae Gradum ad Auxilium. Gratiae Faciamus. Haec datur per esum Chrisum Uomιnum nosirum is quiete grati miserante dona, c. ult. lib. r. Ea cu3ulinodi sit docet aptisti me in reua nostram imo suam Augustinus libori. c..
BenediAr dulcedinis est Gratia De , qua sit is
nobis , ut nos delectet, cupiamus 'o vi amenetus quod praec/pit nobis. ides Adjutorium Quo illo termino qua sit expressum, ac delinea tam rursus Gratiae . imaginem superioris libri,quam in victrice delectatione posuerat. Fit ut nos delectet cupiamiis, amemus. In qua si nos non praemenit Deus, non1 Am nou per Pitur, sed ne ineboatur ex nobis. Si euim sine illo nihil possumus facere, profecto, nec incipe re, nec perficere, quia ut incipiamus dictum es, Mise m ordia elius subsequetur me. Et eodem capite. Ameriat ergo Deus have anienetiam, ut in donis ejus nos priores saciamus, octeriorem ipsem. Esicinus autem priores, si cum Auxilio tantumsne operaremur: nam cum voluntas nostra mala ad illud se converte oblatum tantum, nilii antecedenter movens,
316쪽
sed expectans consensum,Plane nos inciperemiis, Gratia sequeretur Et utilem in nobis bonum propositum est, quod consequens iuvat Gratia, sed se non potuisset,si non pr.ecederet Gratia. Nam ipsa elabora molantas quae praeparatur a Deo lib. . c. 6. a clam, ut a uotis fariam, ut observetis postre faciam, ut faciatis nos quidem amistamus, merum est, nos observamus, nos facimus sed ille Dei ut anum. lemus, ut observems, v faciamus. . Haec es gratia Dei honos faciens nos Iliae misericordia Ius prae*eniens nos,ibi lcm. Sed qua id ratione sat docet Augustinus toto capite a C. Lib. I. ad Bonifac vallis exemplis scripturarum ac praecipue An ueri propter orationem Esther mutati, ut quid, inquit, in oratione dicis Deo, si non operatur Deus in cordibus hominum moluntatem Quam De is in Asitiero occulis actosticacissima potestate conmeriit, transtulit ab
indignatione ad lenitatem hoc es de moluntate laedendia moluntatem a mendi secundum illud Apsoli: IDeus es enim, qui operatur in nobis ct melle. An hic erat modus adjuvandi in statu integro haecne vis Adjutori sine iis, Iteruua Augustinum audiamus, cap. 19 exemplo Pauli utentem credat ipsis
lantas sicut Pauli desuper excitatur, etiamsi tam sit amensus a de iit redentes etiam persequatur Se paulo post Oramus ut mala mala eorum Doluntas in bomin utetur Credo non hoc agebat illa Gratia integritatis, nec enim tanta necessitas, an
ta vis ejus erat f Hue facit quod tradit contra Pelagianos Augustinus . . Deum immittere fudimu
317쪽
i Metu Abgi istini de duplici ad utorio,
mii Iutis etiam reluctIantibus Id Pelagia ira negabant, ita lib. . . et με tibi praeter alia Augustiniis elud Tanti prisι aditus Di Din. mocationis fa Dei gratia procuratum ac deinde in illo jam non re EJunt spiritus Dirtutis accenditur. cap. 9. Oramus non solum pro nolentibus, merumetiam pro repugnantibus oppugnantibus. Quid ergo petimus, nisi ut fiant ex volentibus et olentes, ex repugnantibus consentientes, ex oppugnantibus amantes, Patet non hujusinodi sie Ashtorium sine quo status integri, nam nec erat re pugnans, oppugnansve voluntas, nec vis potens messica ad trahendam, S convertendam voluntatenai Domus lucem aliunde, nempe ex crin I 3 de verbis Apostoli Voluntati suae tantum arrogavi, ut sibi
liberum arbitrium Ube putent ad justitiam susticere quae tune quando erat integris libertate, id e si in Paradiso o stendit mires suas, ostendit quantum spem ad ruendum,
insignis prorsus ac illustris locus ad monstran- modum operandi voluntatis cum futorio sne qua similem esse ci quem clagiani libero arbitrio in
staturuinae tribuebant, nam cum contra eos hic agat Augustinus applicat exemplum libertatis in statu integro vires suas exerentis quod si Augustini mens non est comparare, recte docet multo minus hodie posta, quam tunc poterat, atque adeo arbitri . um multo maiore virtute Gratiae juvandum& confirmandum. Deinde, illud constat liberum arbitritim in eo statu cum non siet destitutum Adjutorio fine quo, tamen iis viribus dictum operari: quia Gratia
318쪽
Gratia nqn ducente sed potius sequente voluntatena,ve dicabat sibi actionem arbitrium, quod pi incipi um erat .radix actionis, concutius ad illam gratiae oblatae, quae non veniebat nisi ab arbitrio invitata, Sc tracta. Quare veristi me aptissime Au gustinus Ostendit arbi/rium mires suac atque Vlt 23 Poneret, quam parum in arbitrium illud Adjutori,um Gratiae sne quo non valeret, addidit Vires suas ad ruendum, non surgendum, perinde illud arbitrium etsi adiutum adjutorio, Gratiae. adjutorio careret, nam idem prorsus est ccit, quod gratia estkcillex. Idcirco ad 1 ιιe-um valuit, ad surgendum: Cum tam parva esset illa vis Adjutori indifferenti it non essicerct consensuim se cxpectaret. Unde a consensu ruina secuta k merito, nam illud adiutori.
um erat oblatum tantum, nec ad ruinam vitandam ex se quicquam movebat. Igitur si a Ioluntate non accep.rabatur, nihil operabatur, atque adeo sola volun ta agebat, Gratiae praesidia respuendo. Itaquei perinde erat operari oblato Adjutorio sine quo, ac nulla movente Gratia operari. Hoc voluit Augustinus, hoc tradidit. Notandum vero est accuratius cum vidi Te acute
genus istud Adjutori fine quo esse tantum, . sicut Lux .cibus, oblatum nec quicquam in nobis nisi
voluntas accedat operari, quare necesse esse, ut voluntati se tribuendum, utrumlibet sive bene , sive secus agere. Unde tam nostrae potestatis erit peccare, quam non Peccare, cum excluderes admittere Gratiam in manu sit positum voluntatis ac
319쪽
s Mens Augustini de duplici adjutorio
proinde hominis arbitrium esse radicem Sc principium boni, mali . Et si ad bonum Ad)utorio
Dei comitante indigeret, non indigeret tamen ad malunt. Atque hinc sequi, dari meritum aliquod in voluntate Gratiam antecedens cum ipse flexus ad Gratiam trahendam arbitrij, bonaum quiddam sit , atque adeo meritum a bitri praeeuntis Grati-
Atque haec fortasse causa est, quod Augustinus Min opinione quorunda Pelagianorum, elim omnino sine e ali inerse sim ponebant, Witi opinione aliorum qui hoc tantum inducto auxilio sine quo meritum inducebant, Utitur cadem ratione impugnandi, quod merituna humanum introduceret, Per inde ac pene idem contra Gratianti sentirent, cum tamen hi admitterent d)utorium Gratiae sine quo concomitans , ill autem omnino excluderent. Nam videbat quo erat acumine, hos etiam aliquid bonio meriti in arbitrio ante gratiam ponere, i lipe illam piani inclinationem, flexum voluntatis ad Gratiam oblatam. veluti in disterentem.
quod sane non agebat Gratia,cum anten inclinaret, nec moveret arbitrium: ac id duntaxat interesse, quod
Pelagius interdi tota actione arbitrio dabat, omnino exclusa Gratia: hi vero principium actionis arbitrio tribuebant, reliquo Gratiam applicabant. Hinc illa Augus in verba sernione xi Si aliqv Η --rissim Hetthiemeni Graiiani, ea nisu gratis datum sed ex debito redditum Ab Io ergo omnia, Se contra hos
adducit locum illum muli prauer dedit illi
320쪽
Quanquam mirum sit si cJagius hoc Auxilium
Gratiae ne quo concomitans, &ic modum concursus ordinari exesiidcbat. Sed hac de re latius, Cum ad objecta veniamici, accomodatilis ago
Contra hos militat egregius, locus lib. I. ad Bonisec. c. I9. Vos autem tu bono operas putatis ad jumari homin iratia Dei ut in excitanda ejus ad ipsum bonum opus voluntate nihil eam credens operara
ciuo traditur Auxilium Gratia non sic sine quo oblatum tantum D paratum, sed prans. agens
voluntatem, c. in ea operans excitationem, choans motionem nec cana indifferentem , uti erat antea relinquens. Nam si ita manci et immota, indifferens frustra esset ca excitans gratia, cum in eodem statu tio invenisset relinqueret oliuatatem. Qtud. ergo in ea operaret tu quam non moveret, non accenderet, non agereti Hoc est quod
damnat in Pelagianis Augustinus ilicere. Nihil eum in excitanda moluntate operari P Igitur necesse clicum Augustino fateri Gratiam istam excitantem esse non tantum Adjutorium in quo oblatum paratum sed Quo movens agensque olim talem 'retcnta libertate, sed tamen inest nata in bonum ita ut motus ejus jam sit a Gratia vincente, ac nihil sit boni conatus in arbitrio, quod a Gratia non proveniat. xiomodo autem id fiat nostrum sortasse non est comprehendere ob rei dissicultatem, sed si eri auten fateri cum Augustino debemus, ne quid oliuitatis praecedat ratiam, ac si quiddam in