장음표시 사용
501쪽
eritan. e. g. εα Expendunt ut quaedam asserta Clitanae a Gitan. cit. Idem ante
illis Eremitam egisse : quale illud mirum Z li allegabant Eremitae, idque
a ano MCCcCLCix. post adinventum a Bergomenti Monachatum tXXII. Alius mihi restat scrupulus circa ea , quae scribit Cardinalis AEgidius Uiterbiensis de colore habitus Minorum , quem Beretinum ait vocari a Brictinis, loco non procul a Pisauro , quem Joannes Bonus incoluerat. Nam nec hic a cereris Augustinensibus statuitur tirocinium. aut initiatio Francisci, nec locum hunc incoluerat Ioannes Bonus, sed Caesenam, ut exaeti ejus vitae habent Scriptores, quam dum aliquando relinquere vellet, & tota nocte omni conatu versus patriam tenderet, ad auroram in eadem eremo Caesenatensi se invenit, per quod divinam esse voluntatem intellexit, ut eo loci commoraretur , a quo non recessit, nisi ab Angelo monitus, ut Mantuam pergeret, illic moriturus . Adde
his , neque Congregationem de Brictinis incepisse, aut Eremitas ad solitudinem Bricti nentem se recepisse, nisi post plures annos a morte Franeisi i , ut Reverendissimus habet Crusenius Augustinianus . Porro de hujusmodi etymologia coloris Berctoi , Latinis leucophaei, seu eineret, vellem , quempiam mihi proderet Auctorem ; neque enim tanta est inter Beretinum & Brimnense Prosonomasia , seu vocum similitudo , ut inde posset, vel a longe deduci. Consului plures, qui de eotoribus seripserunt, Aristotelem, cum commentariis Simonis Pertii. Averroem, Antonium Thylesium , Ioachimum Coreum , Ludovicum Doleum , de alios; nec qui siquam horum, etiam recentiorum x Italorum, de hujus, modi coloris origine, aut deductione quid piam tale commentus est XXIII. Contra Critanam habeo quod dicat, sanetum Franciscum Minorum ordinem instituisse sub divi Augustini Regula , quam quia novis additis praeceptis nonnihil immutarat, Honorius III. vix adduci poterat, ut eam confirmaret. Id sis tum hunc interrogarim Scriptorem , an Augustini, & Francisci viderit Regulas, & quas periodos , vel constitutiones in eis legerit, utrique Instituto communes Quem etiam consuluerit rerum Franciscanarum, aut alium peritum Historicum, qui dicat, Honorium durum se exhibuisse, vel vix adduci potuisse ut Regulam sibi oblatam probaret , idque obinde, quia Augustinianam, novis additis praeceptis, nonnihil immutarat Sane Boria ventura, & tam vetusti, quam novi nostri Scriptores , non circa confirmandam secundam Regulam ab
Honorio , sed primam ab Innocentio aliqualem passum scribunt dissi eultatem. Deinde ubi invenit Concilium Lugdunense approbasse sanet rum Francisci & Dominici Instituta tantum ut rem bonam , εἰ Reipublieae utilem, & nihil ultra : at vero divi Augustini ordinem approbatum& eonfirmatum habuisse , dc declaravisse, prout in ipsis Augustini seculosuerat , quem item in Concilio Lateranensi codicibus inscribi jcissum
XXIV. Ad evincendam rei veritatem , verba dumtaxat Lugdanensis Concilii transcribam. Postquam revocat, 3c extingui jubet Ordines Mendieantes absque speciali Sedis Apostolicae approbatione institutos post Concilium Lateranense , subdit: Sane ad Praedicatorum cla Minorum ordines quos evidens ex eis utilitas Ecclesiae universali proveniens perhibet aurobatos praesentem non patimur constitutionem extendi. Hoc ne est approbare hos ordines, tantum ut rem bonam , ae Reipublicae utilem , o nihil ultra Z An potius ipsam evidentem ex eis utilitatem universali Ecclesiae provenientem qualem experta est in illo ipsis Cone illo in reductione Graecorum per Minoritas saeta, & magna Bonaventurae in eadem Synodo prudentia , & auctoritate ) eos perhibere approbatos, aepropterea declarare Concilium non de eis intelligi constitutionem , sed am esse approbatos, vel non indigere ulteriori approbatione An vero
502쪽
De praetenso monachatu S. Francisci. 49 1
suerint ante Concilium magnum Lateranense instituti, jam alias largius examinavimus ; de aliis vero duobus ordinibus addit Conei lium : Ceterum Eremitarum sancti Augustini or Carmeluarum ordines. quorum i si utis di tam ciuesIIum generale praeresit in solido satu volumias prem uere seu ut habetur in Regesto Gregorii X. in Vaticano sub anno III. l. a 8. in Conei liis Coloniae nuper editis, eum annotationibus Severini Binii) in suo satia manere eomedimus, donee de iras fuerit aliter ordinatum , quod & in glossa hujus Canonis de relig. donlib. in 6. adnotatur ita haberi in textu , & sequitur in ei sidem codicibus Vaticano & Colo niensi , & in Glossa , Intendimus Auidem tam de illis, quam dereliquis, etiam non Mendicantibus Orinibus, prout animarum saluti, eorum satis expedire viderimus, providere. Hoc ne est, Oro te , Critana, Augusinensum Religionem sat comprobatam . confirmatamque in Anti tum ephemerides redigere His recte consonant quae subjungis Aliter eum risorum Dominici ct Francises Ordinibus anum esse: nam licet, inquis,
eos dinum Concilium approbarit, non tamen cons mavit, nee codicibus, sicut
Augusinensem, inscribi just. .ai siunt, quae , hi codices t quae A tis itum ephemeridest quibus inscripta haec acra Religio, & ad perpetuam
securitatem reposita , quod alii illi duo Ordines non sunt asseeuti Pro- sed o absque cujuspiam injuria potius crediderim ipsis verbis Coneilii expresse dicentibus, velle Pontificem, & Patres Concilii eum ordinem in suo statu permanere , non absolute, sed ad tempus, donee scilicet aliter de illo ordinaretur . Declarat enim Pontifex, se intendisse tam
de Eremitarum , quam Carmelitarum, quam de reliquis etiam non Mendieantibus ordinibus providere, prout animarum saluti, & eorum statui videret expedire. Sane consequenter ad haec verba , non adeo improbabiliter , nec verodissimiliter quantumcumque ex adverso noster elaboret dissertator subjunxit Glossa : Hoc es deebum dicebatur, quod
Gregorius nolebat aliquem Mendieantium dimittere, nis Praedicatores Minores; de non Mendicantibus tres, Osteretensum , or Ordinem Nerorum , c, de Templariis, Hospitalariis unum orinem facere . XXV. Desiderarem etiam , mihi diceret unde accepit , sinctum Franciscum ravatum in funem vertisse ex humilitate, ut qui se indignum exsimaret, qua tot tamgue solemnes Sanctiprius Ufuerunt. Certe tres Socii sancti Francisci, Bonaventura, Vincentius Belluacensis , Antoninus . nullum hic in alias humillimo aperiunt vestigium humilitatis , nee mysteriosium quippiam in corrigia illa subodorant, imo Franciscum eam ruerisse. Res autem carae, Sc quae in pretio habentur, non dicuntur rejici; quae vilescunt & spernuntur, rejiciuntur . Cicero i. de finib. Spernere . quit, ac resecere. Pro Rosc. Amer. Aliquid a se rejicere, oraspernari , Tu sicut. a. Refutetur ae resectatur elamor, de legi b. a. diligere hona, ct rejicere contraria. Aliud adhuc est , quod scire velim , quo loco apud Bonaventuram legerit, sanistissimum Doctorem Augustinum quinque vulnerumChristi stigmata in corde suo impressa habui si ,& propterea apposite quadrasse Francisco , ut patrem referat sua proles. Non invideo laudem hane praeclarissimo Patri, fulgentiismo Ecclesiae syderi , qui maior est omni laude ; sed nostro gratulari velim Doetori, qui eam Augustino tribuerit ,& gravem hunc adesse cupierim Auctorem , quem sequar in eodem ampliando maximi Doctoris encomto . Fateor meam inscitiam , vel in investigando imperitiam, quantumvis enim Bonaventurae libros evolverim, nihil huiusmodi licuit offendere . XXVI. Reverendissimum Patrem Nicolaum Crusenium demum expostulem, quo titulo asserat, non solum saninum Franci cum sub Regula
sancti Augustini prosecisse, verum & addiderit, Cum eodem Francisco
503쪽
t, νε,u, ui .l7, Dncti Augustini 2etam ct oiruum haereditasse Bonavreturam , Pa M., ea Cruso' o. Bernardinum , ct innumeros Hiros Dei, qui ex GVenatica eremo, o setiis sancti Ioannis Boni prodiere. Quasi vero non sussiciat, quod alii sibi sus cere, & superabundare putant, Francisicum Augustinianis addicere, ve rum Sc nobiles quosque heroes nobis eripere, & Caesenatensis Eremi, Ioannisque Boni discipulos praescribere ὶ Monuerim etiam Reverendi simum Patrem ex Bonaventura, & ceteris Scriptoribus vitae sancti Francisti non eoram Fulginate . sed Assisitate Episeopo vestes renunciasse , nee tunicam pastoris , ut ait , pecorum a se antea emendicatam ut eontra omnium fidem, & rei seriem, probabilitatemque hic Auctor adjunxit)coram Episcopo super nudum induisse. Errorem corrigo ex Bonaventura, qui postquam retulit, renuntiatis jam vestibus, Francistum ex nimio ser- .i Vore totum denudatum , subjunxit. Hoc cernens Episcopus, O admiram iam excedentem in viro Des fervorem, protinus exffurrexit, ct inter brachiasus illum ea eiu recolligens, uti erat vir plus ct bonus, pallio, gis erat amictus, operuit, praecipiens suis, ut aliquid sisi darent ad membraeo oris sontegenda : oblatur es autem ei mantelus pauper ter vilis e Udum agricoleservientis Episcopo e quem ipse stantersuscipiens, cum remento, quod i occurrit, mora propria consignaetit, operimentum formans ex eo unu . to inutia crucifixi hominis , O pauperis seminui. Multa huius generis observate
tot generat. liceret in his venerandis Scriptoribus, sed non omnes errores propalare noster est sicopus , verum ostendere ex uno multos quotidie accrevisse,& minimum errorem in principio fieri maximum in fine . His novitatibus obsistendum in ipsa origine: nam si progredi permittantur, in sui confirmationem axulta etiam non tam vera , quam nova efforment, necesse est.
Error non alio , quam errore persuadetur, neque falsitas veritate probatur. Error semper est error, & quidquid errorem probat, erroneum est . Agas quantum valeas , labores quantum velis, nonnisi deposito errore , te non errare plene monstraveris . Probe ille & apposite . stris ρο- i γ' mel aberrat in quadrisio , fere in paria diverticula tamdem deperiet, Wς errorem hene explicat, nis regressus quas novam viam ineat - Da qui errore coepit, fatale multos errores congerit, nisi paulatim intermutat, se a recens ad intermissam disputationem redeat. XXVII. Hue usque egimus de testibus domestieis Augustinianis, deicendamus modo ad externos . Sabellicum & Polydorum Uergilium jam ostendimus errorem hausisse a Bergo mensi , comvo & priore Scriti .ihi Aus, . Eumdem 'quutus est Paulus Morigia recens scriptor, testem, ' 'ebiti: .m etiam adhibens Vincentium Belluacen. lib. 3 3. cap. 98. cum aliis , quorum sequmi . nomina tacuit. Porro Uincentius de cujus, ceterorumque fide mos agemus ) non habet tot libros historiar, neque trigesimum primum ter minavit , quem ad secundum Innocentii IU. Pontificatus annum deduxit,& eontinuator ejus historiae seb eodem lib. 3I. 1ddidit supplementum . De Paulo Mes, Neque quidquam habet alibi Vincentius , quod huic opinioni, vel apparenter faveat , praeter ea quae scribit lib. 26. cap. 98. de habitu , sub quo ineedebat illo biennio , ante suum ordinem institutum , ex quo loco . . a. r. μ. quam tenue, aut nullum pro hac re possiti sumi argumentum, superius 3 - jam dixi , de quo item inserius sermonem iterum breviter instituam. rigitur etiam a dissertatore Morigia , quod pro hae sententia citet Ber gomensem lib. I a. quam eum , ait, habere tantum lib.9. Ac I s. imo vero,
verius & largius libro illo ia. ubi agit de beato Ioanne Bono . Ceterum ipse Morigia cap. 33. in quo de sancto Francisco ejusque ordine agit e pro G , nec verbum habet de hujusmodi Monachatu , imo taliter ejus vitam reseri, ut suisse non posset alterius Instituti. Denuo in suo Suin mario chronologico , libro sexto de Augustino, Francisco, eorumque Duil goo by GO Ie
504쪽
De praetenso monachalu s. Francisci. 493
ordinibus, diversisque ab eis exortis Congregationibus, sermonem instituens ampliorem, nihil prorsus habet, quod dissertatoris possit savere sententiae. Opus autem hoe jam accuratius , & amplioris lectionis vir,
seripsit post editum illud de origine Religionum ; nam & illud citat in
hoe summario Chronologieo eodem lib. 6. ubi refert opera a se conscripta. Quod autem Pater Daeta hunc inter Auctores seculares retulerit, Mart. est A de quo laxatur a dissertatore , non tam dixit de hoc solo, quam de S belli eo & Polydoro connumeratis ;& sane si de hoc solo loqueretqr , non adeo singularis esset in asierto , ut gravem testem ,&praevium Doctorem non liceret proferre. Tales enim dicendos Jesuatos, quos alio etiam nomine , nescio an ex errore typographi, vocat inhamator : Iargissime prohat Panormitanus in cap. nsuus, deforo compet. -& auctor additi num ad eumdem locum. Imo idem Abbas I .part. cons consI. II. in quadam quaestione orta inter eosdem & Fratres Minores circa quod dani relictum legatum , ut illius se ostenderent capaces, rejicerenturque quaedam objeistiones sibi factae , refert num. 3. eos dixisse , se esse puros laicos,& nullum habere Superiorem , 3c simul convenire caua devotionis: negaruntque suam domum esse religiosam , sed profanam, utpote dedicatam sine auctoritate Episcopi, & sine Ecclesia ; habebant enim tantum oratorium. Ille illorum sub Abbate status, alium nunc habent, sub quo dicantur Religiosi, quibus ego nihil detractum velim, imo additum, quidquid est splendoris & honorificentiae. XXVIII. Sabellicum secuti sunt Gondialvus Illescas in historia Aiaqui si liti Pontificali libro S. cap. 33. sub Innoeentio III. & Alphonsus Villegas in eum resetiuit. vitis Sanetorum in Legenda sancti Francisci, Carolus de Tapia lib. de
Relig. reb. cap. I 8. num. q. Illeseam sui asserti prodit auctorem. Solus Ioannes Baptista Egnatius lib.q. de exemplis virorum illustrium cap.q. nulli acceptam refert hanc opinionem . At cum ille obierit anno MD LIII. ut praemittitur ad hoc opus in ejus vita , rem , quae tribus centenariis , dc quadragena amplius annorum contenditur evenisse , quomodo absque Auctore scire potuerit ξ Alium habere non potuit ex completa nostra deductione praeter Bergomensem , Sabellicum, aut Polydorum , de quorum fide jam egimus: hi enim soli in hoc asserto priores. Illescas autem, MPm γ σVillegas δc Tapia nostrorum dierum viri, hic Iurisconsultus in re histori siti. ..ica non adeo vernius : priores duo , licet eam profiteantur, non sane adeo illius artis regu has servarunt, neque peritorum artificum stateram scas , in rebus ponderandis adhibuerunt, ut non potius populari trutina usos dixeris ,& ad severiora iudicia eos non facile revocaveris . Sane de Uil legas, seu utraque parte Florum vitae Sanctorum ab eo edita, ita habet Posse vinus, Omnino vera in utraque essent ummum ad meritatem hi riae accuratius recognoscenda : & profecto hoc ipsis loco Antonino tribuit, Franciscum accessisse ad Monasterium Augustinensium, ab eisque petii sese, ut in eorum admitteretur Sodalitium , illos eum in suum recepisse
consortium, & suo habitu donasse. Ubi quaesio vel verbum hujusmodi apud Antoninum Z ubi de Monasterio agit Augustiniano i ubi de initiatione Francisci Cur in re adeo singulari, & sub illa forma verborum a
nullo tradita , suum non citavit Auctorem , vel locum unde accepit, non signanter expressit 3 Illescas in quibus , vel quantis erraverit, non est animus propalare , solo in illo capite, &sequenti in rebus notissimis circa ipsium Franciscum non semel a vero deviavit. In Syriam ad Babyloniae Sol danum prosectum anno v I. ab ejus conversione ait c. 33. & ibidem sanctum Dominicum mortuum anno salutis biccxxiii. eum Franciscus in Syriam perrexit, teste Bonaventura, tertio decimo convertionis suae anno, & Dominicus, secundum omnium bonorum Historicorum fidem ,
505쪽
antiq. in fesso sancti Fram eis.
obierit anno MCCXx I. Deinde c. 3 q. sub Honorio III. ait, hunc Pontificem confirmasse Regulam sane i Francisci anno v I. sui Pontificatus, eum id secerit anno v I Iti ut expresse habetur ad finem ipsius Regulae in Diplomate Pontificio. Qui in rebus adeo apertis lapsus est circa Franci-seunt, nihil mirum , si & in hac etiam erraverit. Adde quod eum Franeisci vitam retulerit, &de rebus ejus egerit, nihil tale dixerit: solum cum de Augustinianis sermonent instituerit, sententiani in hac re retulerit Sabellici. XXIX. In secunda classe A uctorum aequivalenti, ut inquit, forma
verborum opinionem hanc asserentium , ponit dissertator Uincentium Belluaeensem, Ac Antoninum , propterea quod dixerint Franciscum habitum habuisse Eremiticum , baculum manu gestantem, pedibus calceatis, & corrigia cinctum incessiste. Quibus addit, praeter D. Bonaventuram, Minores quosdam, Breviarium Romanum Braccarensis Ecclesiae, & pr
prium Minorum , quia eamdem vestem priaeseri hunt. Sed jam superius Ostendimus , quam infirmum hoc sit argumentum, &posterius hoc esse indumenti genus apud Augustinianos , quam ut illud Francisco dare potuerint . Addo hic, ipsium Bergomensem dixisse, se omisisse velle testificationem Vincentii , qu a , inquit, referat D. Francisumfuisse Eremitam, eum baculo pribusque calceatis , or eorrigia corium inces F, non tamen Psannis Boni disipuum esse dixit: Non enim suffieienter, imo nec probabiliter probari Monachatum Augustinianum per hujulmodi
putavit vestes exteriores. Deinde hi Auctores Bonaventura , Vincetit ius , Antoninus, non selum tunicam , corrigias , calceos , & baculum, verum & peram, & pecunias habuisse asserunt. Audi Bonaventuram:
Solsit proinis ealceamenta desedibus, deponit baculum , peram reficit, erpecuniam execratur, unaque contentur tunica , rejectu corri a , pro eiu
si funem sumit. Vincentius Belluacensis ita habet. Duplicibus ergo sint mors depositis, ex hoe jam calceamentit, vir , saeculoque Hr pera nos utens, tunicam contemptibilem plurimum, oe in Dam fecit, Mesemque codirigis inuniculo eam eluxit. Ipsi haec eadem verba habet Antoninus: Bre viarium item Minorum, caueamenta deposuit, rejecit baculiam , peram di pecuniam abicapit, unaque contentus tunica , dimissa corrigia nems -gst. Breviarium Romanum a Francisico Quignonio tituli sanctae Crucis Cardinali sub Paulo III. recognitum & ordinatum, Disributa, inquit,
pecunia, calceamenta deposuit. Equali ergo certitudine Sc eadem narratione reserunt tunicam , baculum, corrigiam, peram , sacculum,& pecu
niam habuisse . Uellem itaque scire, an etiam acculum , pera, & pecuniὶ insignia suerint professionis, & vitae Augustinianae vel quare a nostro
dissertatore tacentur, vel similiter non inculcantur, quae eodem oratio nis deeurse narrant hi vetusti & graves Auctores Τ Αn quae placent narra mus , & quae non favent silemus ZXXX. Ceterorum,. quos refert, testium verba transcribam , neque impugnationes adjungam , adeo enim aliena sunt ab hujus Monachatus patrocinio , ut non impugnatore , sed relatore tantum indigeant. Ex Breviario Braccarensi haec verba producit. Beatus Franciscus serapbi cus, natione Italur, ex Asfiso, Umbrorum civitate ortus, vir utique dies nus , ae primur institutor Fratrum Minorum, fundator mirificus, circo
annum DominI ducentesmum octavum supra miliesmum, primo negotist rhumanus, MMDr, ae prodigus usque ad annum vigesmum quintam, inde terrena omnia despicient, Christum in omni sita sequutus es, ct camaliquandiu pedibus caueatus, eorrigis erectus Meessisset, sententix DV minicae memor, dicentis: Qui venit ad me, & non renunciat omnibus, non potest meus esse disicipulus, alecti ue omnibias, tunicam inculto',
506쪽
De praetenso in onachatu S. Francisci. 493
π contemptibuem nepraecinctam induent, noetrum mox Ordinem instituit, cum quo velut Sot in orbe radians Christianam Religionem plurimum illum nasit . Partim haec ipsi verba habent Matthaeus Palmerius , Harimannus Sehedei ,& Nauclerus , quae propterea dissertator transscripsit, quia inde sibi savere putat, quod dicat Franciscum a vigesimo quinto suae aetatis anno, circa quod tempus primo conversius est, semper Christum in omni vita sequutum , &novunt Ordinem instituisse . Quasi vero nullus possit, nec vere dicatur Christum sequi, nisi regularibus se adstringat disciplinis , neque novum quis affirmetur ordinem landasse , nisi qui prius veterem fuerit professus Prosecto loeus hie est ad oppositum : nam in secunda conversione ait, omnibus renunciasse; ergo non renunciaverat an
tea per Augustinens s Ordinis assumptionem , ad quam sicut ad ceteras
aliorum ordinum praemittitur rerum omnium renunciatio.
XXXI. Ex Francisco Petrarcha hoe producit testimonium. Franciscurlicet, ut sunt, divinitate confulta,'revelatione cartitus accepta, pros iste multorum inter vitae hominum bella, periculosas, non tam sibi quammtiatibus1uis ex Mas elegisset, Ipse tamen magnus amator soluuianis, eremi ueJemursu. Hinc applaudit hie testis pro hoc asserendo Monachatu quod dicat Francisum amatore uel tudinis,steremisissesectat rem . Veluti s omnes amantes solitudinem , 8c Eremum sectantes adnu-nierandi sint Patribus Augustinianis i Neque vero Petrarcha de eremico- Iatu ante , sed post institutum sium ordinem laudat ibi Franciscum . Resert enim quae ei bona provenerint ex secessu in montem Alvernae , quem peeuliarem eius habitationis in solitudine loeum fuisse scribit capite sequenti. Verba antecedentia ad illa, quae dissertator adduxit, sunt ista: An vero FraWseum, seu voluerum adidiemiam , seu Seraphicum re σmentis ardorem, supendumque illud insigne serorum Chrisi si matum, ouisus animi membra resantia , tantumque tam brevi de paupertatis fugio genit obolis incrementuis habiturum eredimus , si mansisset risisI, qui licet, ut adiunt, Omnia autem haec , 8c revelatio coelitus accepta de Urbibus incolendis ; evenerunt longe post ordinem institutum Min rum . Deinde citat Volaterranum , quia dixit ante assumptos & electos sibi comites, in eremo ,saltibusueferarum victitasse. Quae ergo illatio λEremita fuit Augustinianus , Probe sane , Clarum testimonium. XXXII. Ex Breviario Romano aliam addit confirmationem ex his
verbis desumptam. Cum vero ingravem morbum incidisset, ex eo aliquando confirmatus, coepit ardentius colere o eis caritatis, qua in exercitatione
tantum strofecit, ut Evangelie emenionis cupidus quidquid haberet, pauperibus largiretur. Magnam, ait, hinc desumi sui asserti confirmationem , quod Franciscus ante institutionem,sui ordinis dicatur cupidus Evangelicae persectionis, quae absque dubio,inquit,non acquiritur nisi in statu Religionis.Οmisso hoc dubio,an Evangelica persectio extra Religionem pos sit acquiri interrogaverim, an idem si cupere persectionemEvangelicam, ac eamdem statim adipisci, vel profiteri Nonne biennio illo se exercuit, Ac disposuit per varia virtutis & humilitatis officia, ut tamdem ad hanc deveniret Tunc se disposuit ut ipsi Antoninus & Fernardus Pereet ,
quos sui sensus confirmatores adducit ut mundum totaliter contemneret , deinde post multa virtutis exercitia , sibi & sectatoribus ex Evangelica lectione persectionis normam praescripsit. XXXIII. Convocat etiam Joannem Pinedam ,& Marcum Ulyssi ponensem Minoritas, propterea quod reserant in habitu Eremitico illo biennio incesssse , & exinde desumptam occasionem hujusmodi astruendi Monachatus, quod tamen non admittunt, neque probant, imo ex
pressus Sc data opera improbat peculiari tractatulo Ulymponensis; &Ρineda a nullo hominum , sed a solo Deo edoctum, quam deberet vitam
trarcha . Volaterarii. Nee Ucilaterran. Neque Brevia rium Romanum Anton. P. 24.
507쪽
NIhil dedveitur ex testimonio s. Antonii .
seetari, affrmat. Decipitur autem dissertator, vel interpres Castellanus, qui Lusitanicum verbum eamprido, ex historia Marci Ut ffsponensis reddunt Castellano idiomate Cumptio, illud enim habitum longum, vel prominentem, hoc significat integrum, vel completum, ex quo urgeri suum argumentum de habitu Religio , non semel MarqueZ contendit. Similiter ob id ipsum additur Henricus Sedulius Minor ita, qui tamen illorum improbat opinionem ipsis illo loco , quo citatur, &Antynius Υepes Benedictinus, quia su b conditione tantum loquitur de hoe Monachatu : nimirum, si ita, inquit, evenit, ut quidam opinantur; citatque Hieronymum Romanum in margine. XXXIV. Alios duos assert Minoritas D. Antonium Patavinum, seu potius Ulyssi ponensem, & Franciscum Maurum Hispellatem, quorum testimonia longa verborum strue, & accommodatitiis loquendi formulis adaptare rei siuae toto nititur conatu, nee tamen id obtinuit, neque lectorum ulli credo persuasurum, ex illis vel leviter posse deduci hune Monachatum. Ipse dum Ierantur Auctorum verba id clarius edocebunt. Porro sanctus Antonius in serm. p. Dominicae I. Quadragesimae,
ubi postquam ad illa Evangelii verba: Ductus es Iesus in desertum, septem dixit esse deserta, de quarto ita ait: Oartum defertum, ides, Religionis professionem ardua et ita aggreditur, ides talibus professoribas
dictum es '. Estote sortes in bello, nam nemo mittens manum ad aratrum &c. De hoe deferto primo Machabaeorum secundo, exclamavit Mauseibias voce magna in civitate dicens . Omnis, qui Telum habet legis, statuens testamentum , veniat post me: & fugit ipse&filii ejus in montes,& reliquerunt quaecumque habebant in Civitate: tunc descendebant multi quaerentes judicium , 8c justitiam in desertum, & sederunt ibi ipst& filii, & mulieres, & pecora eorum : Malathias inter retatur donatu
a Domino, donum, o lanat virum D moe religiosum , specialiter
tamen Religionis fundatorem, ut beatum Francisum : talis namque exspeciali dono Dei datus es Chrisianis, ad liberandum de manibus inimicorum. Unde humilis Franciscus inteuerit, se ad hoc missum a Deo, ut animas Deraretur , suas Diabolus couabatur auferre; stropter quod irae tam7uam
alter Marathias defruxit aras mundanae zanitatis, in guibus peccatorta Daemonibus immolabant, Greumesit per revocationem ad vitae veritatem,
puritatem itur, qui habebant m utium peccatorum. Legem injucrabolitam operibus instauravit. me igitur Malathias τirum religio an
signat, qui habet Glios quinque, id est, sensus, quos mundum δεναι umontem prasenionis Evangelicae suum ducit. Reliquit in Ositate h at mundi, guae iniquitate O contradimone stlena es, omnia , qua videbat rtem raucer possidere. Hune igitur tamquam justam ct robusum Past 'rem O Principem, multi sequuntur , delendentes per Bumilitatem visci satuentes testimentum, quod in mortuis, Id es, abiectione temporaliam, ct abnegatione propriae volumatis , ex quibus homo moritur, suum βροον ter propossum, in desertum , id es, in Religionem, quaerentes judiciam, scilicet mundi eorporis , or mentis seere, θ' rasitiam, O silc constρ perfectionem , c. Iudicet lector unde vel leviter posset suspicari, vel δlonge deducere ex hoc loco, sanctum Franciscum aliquando Augustines sibus nomen dedisse, quantumvis laboret Marqueet illud venari ex eo quod prius vocet Franciscum Religiosum , quam ordinis institutorem νillis verbis. Si at virum risum Religiosum, spetialiter tamev RHi gionis fundatorem, ut beatum Franciseum. Et ex illis: Malathias τ' rum religiosum ignat, qui habet flos quinque, Id essensus , quos intrari δεηfugient, ad montem per Amnis Epangelieae se is durit . Subtilis siost verborum discussio, si ex istis siuum intentum exsugat.
XXXV. Sed quid, si ego probabilius ex eodem D. Antonio adjice
508쪽
De praetenso monachatu S. Francisci. Αργ
rem , licet omnino illud non asseram , nullos tunc fuiste Fratres , vel Eremitas Augustinianos, sub qui bis potuisset sanctus Franciscus militare, vel saltem hos non cognovisse sanctum Antonium , seu ad ejus notitiam non pervenisse t Alludens enim semctus Doetor in serna. io. post. Trinit. ad furtum Achan, qui suratus est regulam auream, ait: Regula aurea es sua Reli forum , quac hominem di num pravum admensuram rem vivendi corri it, or modum rebus ponit. Ηsne Regulam fere omnes Religiosi furati junt, quia ad veritatem Eoan elii non ambulant, secundum Patrum insituta non vivunt, sed dis orte . simulatorio sitam
suam ducunt, Regulam auream beati Benedicti Monachi furati sunt, Reguluis auream beati Aurusini Canonici, O sic de singulis Religiosis, qui sua non quae u risi sunt, fucrunt. Ex quo loco verosimilius, aut
potiori fundamento deduci putarim , tum solos Canonicos sub Regulata, sancti Ausustini militasse, vel ita saltem constitisse sancto Antonio, quam ex superiori loco indicasse eumdena sanctum Virum, sui Institutoris Augustinensem Monachatum. XXXVI. Neque clarius pro hac re illud Francisci Mauri Poetae eruditi carmen, quo describit Franciscum post acceptam agricolae chlamydem , animo inconcussum se ad praelia occulti hostis praeparasse.
Ergo dura nosae tum primum exordia vitae Molitur, tentatque ultro heuator in armis Insuetis ioner, infuetae certamina petuae Pectore ceu nondum rutilo fulgore comanti Terribilis, nec dum magno tuus atra cruore Caspius ora Iro , tenero tener imbuit iras Sanguine primaevas: animos dehinc vivida metvis Attollens virtur; caedem indignatur inertis
vadrupedis, positque pares, hostesque feraces:
se puer Imrepido, ργVinis congressous audax Sese eoiae infert: nem, f- , graviora parantur -ιruces Erebi , monsera exhorrenda , colonos ,
A quI olim adveniant, acres Iam fecerat hostes Religione sacra, Superitique tu vota vocatis RIte inimicitias, pariter ue odia asperis A mans Bella timet: ρuin ultro audax, animisque superbus; Haud ullis esura malis , ulti ue perietis Corda parat; non afflaus, nou tela, nec ullas ritatura vices: quamvis horrentia surgant Praelia, ct insani subeat Mavortis imago . Illine ei arrisit hic Auctor, quod antequam descenderit ad enarrandam secundam convertionem sancti Francisci, seu instituendam ab eo Religionem Minorum, dixerit jam Mi acres fecisse hostes Diabolos ex Religione sacra , quasi tunc eum Religiosum esse voluerit. Sed elarior est Poetae vaticinatio , quam ut illum sensium admittat, nam repraesentat Daemones jam praevidisse sacram ab eo landandam Religionem, & propterea in inimicitias coluisse contra eum , & contra socios , eoruntque suturos discipulos. XXXVII. Facile sane erat hujusmodi convocare testes, & multos hujus generis conseribere coassertores, cum enim non selum eos, qui verbum nullum secerint vel Eremitici habitus , vel corrigiae , aut baculi seu solitudinis, & eremi; verum etiam & contrarios testes advocaverit, nihil mirum sit in magnum numerum excreverint. Sed non in muli xudine Dominus, neque nimium studium convocandi plures quosque te stes fidem argumenti roborat, sed enervat: Experientia quine eve Tom. II. R r r tum
Antonias non agnovit Eremi- tax Rugustini
509쪽
tum s Panormitano teste ) quod bona allegatio inficitur, Θ ob biluto
ob nimiam auexatonem, o Anfra oritur Ius icio contra allegamem. Noa terruit nos magnus & varius numerus Auetorum, ut testiinonium quili. tercumque dicerent, convocatorum; vidimus enim quam inefficaciter,& fluctuabunde id plures protulerint; ceteri vero, iique praeter Aut stinianos paucissimi, qui in hac re quidpiam constanter dixerint, noli majorem apud nos adepti sunt fidem, quam primus, quem sequuti sies, meruerit assertor: Certe quidem ut eum Illustrissimo historiae Ecelesii sticae Principe Baronio dicamus , ) non numero insoricorum veritatem hi-soriae consuevimus aesimare ,sed quanta estoueat primus auctor caseisi, to fertionis. Nam reo uos primum se ui auctorem, or ejus vestigiis laborere, frequentiore usu in more postum reperimus. Cum igitur accurate expendimus quantae fidei esset qui isthaec primus asseruit, invenimus, eum plus aequo suis rebus studuisse , & assetqui tribuisse .
DIsputationem protraximus , & longius aequo putabit fortassis Lector
nos sermonem deduxisse. Sed breviori non licuit uti compendio, ubi tantopere, non parvo volumine se meus diffudit ex Opposito disertator. Multa pro re nostra solidius oportuit stabilire, plura contraria partis refutare , Oppositos testes serio examinare, & undequaque siet-pentem plurimo studio Patrum Augustinianorum ultro citroque se disfundentem, opinionem rationum repagulis cohibere. Hispaniae sinus penetravit, plures ibi obtinuit fautores & alsertores Augustinianos; horum libri in Italiam praetervolarunt, D inter ejusdem Sodalitatis viros eam obtinuerunt auctoritatem, ut Italico idiomate donandos judicarint, ne Hispanico non omnibus prostarent. In Germania potiorem partem peculiari stylo secit Latinam Nicolaus Crusenius , & ultra hae pluribus in locis prae Templorum & Coenobiorum soribus stigmatietatem Franciscum speciosa & ignaro vulgo quod ins as opimones ruere)mper es proniui) applausibili pictura inter ceteros Eremitas exponunt, quod cordati inter eos viri, sed nec ipse meus dissertator , non probari, neque iactum, sed infestum velint. Quam levi vero fundamento hac publicentur, & in populum spargantur , conati sumus ut doctis coasi1-ret Viris : eo tamen sermonis moderamine, ut a calumniis 8c offensionibus ubique abstineremus . optimam illam Ambrosii habuimus prae oculi
Regulam: Sicut in omni cm vitae id cavere dehemus, ne rationem nimis, animi motus excludat, sed teneamur eonfiat Deum; ita etiam in sermom formulam eam tenere convenit, ne aut ira excitetur, aut ossium, aut capi ditatis Nostrae, aut ignaviae alitia exprimamus induis. Quantum potui
mus , illuc direximus sermonem, ut argumenti principalis veritatem detegeremus , & accessorios exprimeremus errores. Si Alide, & aeq.' veritatis pondere id fecerimus, nullus, qui verum amet, sto naacbasi debet, sed potius gaudere, & oblatam amplecti veritatem . Sacrum ha bemus exemplum in sacro Ecclesiae capite Petro: qui consilium verisolis admist, ct rationi legitimae, quam Paulus vindicabat , facile μυς πω, Grumentum scilicet nobis O concordiae patientiae tribuens , ut non per tinaciter nostra amemus, sed quae aliquando a fratribus . erilegis mini
utiliter Ο- salubriter suggeruntur , s snt sera o Iegitima, tua poti i
nfra ducamus. Eadem animi tranquillitate, qua haec offerimus, expe etamus , si quae sunt redarguenda ab oppositae opinionis viris , admoneo da , vel observanda fore , ut ita colloquamur, sine eontentione pacati , minani ac puerili animo late sudentes alterum vincere, ut pax oris N eat in eo ibui minis . Ita fiat, supplex exorem .