장음표시 사용
521쪽
Id in lib. de Mur eo baptismo c. 6.
reprobavi per partes, quod objeetum est integrum . At & per partes habitum distinxit Marqueet, & per singulas discurrens, eas siuo appropria vit Instituto, primum de tunica , secundo de caleeis , tertio de lato tingulo, quarto de baculis in hunc finem latissime disseruit. Nonne & tu ipse similiter amplissime distinctis sectionibus, appositisque propriis titulis , de siugulis his partibus discurris, ut probes unamquamquo convenire, & appropriari Religioni Augustinianae Demum numquid non dc ego integrum habitum, eo modo ab Auetoribus collatum, huic Monaehatui asserendo saepius & serio probavi nullius esse virtutis XV. Num. 332. Communi nuncupatione Zonae dixi intelligi tam
exiles, aut teretes nobilium, vel foeminarum Eonas, quam etiam amplas vel robustas militares, ut videre est apud observatores lectionum antiquarum . Ad haec sola verba audi quas affigis . Illud , dicis , subjungam circa observatores lectionum antiquarum, quos citas, quod alibi
dixit Augustinus, scilicet contra Iulianum : fuis Bre audist, ct non inisso nominum sectarumque conglobatorum frepitu terreatur; s es iner ditus , qualis es hominum multitudo, er exis et te aliquem magnum , qui hcescire potueris tXUI. . Num. ἶ69. Ad illa mea verba : Fidenter Axerim in Paciter Marguea probare in sese sus eon mili ineessisse sanctum Doctorem , magnam hanc glossam adjungis . Fidenter dixeris . Quis prohibeat ξ dicam
tamen illud Augustini ad Petrum Presbyterum per quamdam accomm dationem : Rem tam novam atque a disciplina Ecclesiastea, ct a retula veritatis alienam, cum libris suis auderet inferere; non sit, puto, nou ait, existimo; non ait arbitror , non ait saltem , suggero , vel dico, sed censeo, ut silicelso enderemur noditate , seuperverstare sententiar, terrereminauctoritate censurae. Viceris tu Frater, quomodojus inerest is sa docentem . Fatebor tamen s ut ad Creseonium dixit Augustinus ) seunde dieit
vana, ct aeute disputas falsa, re tamen periculosius venenum; surrepit enim falsis uium per Dapiloquium , ut alibi Augustinus, valde funt
noxia prava riserta, quia hominibus minus eruditIs, eo quod diserta l. videantur or pera quot hic unius verbi congestae censurae tXUII. Respons v. num. 747. contendis, me haud fideliter retulisse testimonium Marqueet , quod fidelissime , me produxisse alias constabit , R adnectis. Ecce quam fidem mereatur in relatione antiquiorum Auctorum, qui tam mala fide relator, & interpres retulit testimonium doctissimi nostri temporis Viri,ut dicere possimus aliqualiter cum Augustino: Iam sero quod etiam de Cirtens Eec a duere sesuit, oe Episcoporibi citholicos maledinis insevatus es, quibus soluit; quid aliud egit, nisi
ut situperando sanctos etiam nos,orum temporum Viros, nobisque optime gnitor ,satis ostenderet, quid etiam de ignotis , quibus iliter male icit, sentire debeamus.)XVIII. Si omnes huiusnodi aliorum acres locutiones , in haereticos ut plurimum prolatas , & in me retortas, exscribere vellem , prius lectori nauseam adveherem , quam finem saceret legendi. Omitto alia quae minus suaviter in me dixisti, quale est illud responsi q. num. 3 . doctum quondam nostrum amicum Franciscum Bivariunt de re historica , Scantiquitatibus Hispaniae optime meritum , aliter scripsisse de habitu Et mitico , quam Veritas patiatur, ut mihi morem gereret, vel ne mihi in aliquo adversaretur. Dignus profecto erat Bivarius, ut melius inter Hispanos audiret, quam ut assectui, aut assentationi scripsisse diceretur: Adde quod habes eadem re onsione 2 q. quod mea me confusione eonfundo, & fallor; respons . v. num. 693. quod frustra contendo;
quod meus labor est cassus & crassus , quod nego librum Iordani , vel
522쪽
pervertendo , aut evertendo verba , quae nocent: & alibi his similia. Et tamen in apostrophe , & voluminis termino , quasi omnia pacifice , Scmitioribus verbis transegeris , illis Ambrosii Catharini tuam commendas modestiam severo ad modestam ct mansuesudinem attinet, opinor, tra .io prUognoscet pius o gor, etiam Hvietam rei ferret iniuinitas ,saepenumeνου iu
ster6se me somactis , ohibuisseque justam quemdam animi mei impetum .
MagiHri mrquet auctoritas ab ipsa propugnatore
I. Iris encomtis, & magnis elogiis ita Magistrum tuum extollis , LVA ut verendum si, ne potius invidiam , quam famam concilies 4 - .
re omnes aegre Ierant , unum omnibus praefigrri. Respons. I. num. la. eommendabat.
Phoenicem vocas Hispaniae , Salamanticae Aquilam , qui uti de Teriu, areta. liano dictum est ) nihilpe sibi ad expuσnandum proposuerit, quodnon aut ι.εια- ιαν. c acumine irruperit, aut pondere illiserim, deinde ejus ingenium asseris orbi suisse portento . Respons ii. num. 78. iterum Phoenicem appellas Hispaniae, in omnibus perspicacem, diligentem , sellicitum , & providum. Respons. II. num 69. talem esse affirmχs, ut qui cum illo contendit, satis gloriae habeat, quod cum illo certasse seratur; ut de iis , qui eum illo certamina appetierunt, dici possit, quod de Maximianistis Augustinus dixit: Magis de certam iste nominari desiderabant, quan ormidabant in cera mines eram, nec θerabant vivori Noriam, sed mam requirebant. Respons . IV. num. 333. ingenium dicis acerrimum & perspicacissimum , toti Hispaniae , imo& orbi notissimum . Num. 39 a. linguam appellas , & ingenium scholae Salmanticensis, quo nomine insignis Antistes Fulgentius Ruspens s audiebat ,&celebris recordationis virum, Puemnsmguum, ut de Augustino dixit Coelestinus Pontifex , sinis suspicionissaltem rumor '
II. Praeclarum certe tecum ego dieO Uirum, multis dotibus insignem : tribuo, Ac optimas litteras , multarum artium disciplinam , ingenii acumen ; non ad imo leporem , dicendi eo piam , concionandi venustatem; deinde si qua illi honelta alii concedunt, non repugno. At Iispaniae , clarissimorum seracissimae, Phoenicem, & unicum veluti prodigium non ausim nuncupare ; neque Salmantieensem Academiam adeo elinguem , aut hebetem dixerim , ut hunc ejus linguam, aut ingenium appellarim . Non alios ita humi repere , ut illum tamquam Aquiliam supervolitasse existimem , neque defuisse per varias Religiones celeberrimos viros, in quorum conspectu hujus ingenium haud potuerit toti orbi esse portento. Intra ipsa tui Coenobii Salmantieensis elaustra cum illo floruerunt tres , heu quales viril) egregiis dotibus illustres, sua quisque superior . Augustinus Antoli neet ; quem digne laudas , uti primaria cathedra , ita pietate, & universialiori rei Theologicae peritia eminentior, Francisicus Corne jo , judicii pondere . Basilius Ponce Legionensis ingenii subtilitate ,& Iuris Pontificii peritia praeponendi. Alios etiam undequaque nobiles aliae Religiones habuere Magistros, quorum splendorem illius radii non olla stabant. In cathedra, in re scholastica multi non cedebant, aliqui excedebant, e suggesto raro dicebat ad populum , sed venuste, sed eleganter: alii plerique tunc in Hispania frequentius 8t Ductuosius, neque minus iucunde . Nonne Sc ipse praesers tui Sodalitii virum percelebrem, Didacum de Andrade , quem unicum vocas hujus se- ' culi
523쪽
pe cottigitur . Mart. c. Φ.1. Resp. t. n. I x
euti praedicatorem ξ Multa Marqueet accepit a Deo talenta , sed non diu nia, aliquod, idque optimum , defuisse ipsi tui consiodales festive joci hantur . An & ego hominem norim , & si Hispanus tibi non sim, et hie destriptione peripicies . Novi equidem & peroptime: non semel praedia
cantem attentius excepi, cum veneratione disserentem audivi, iatm 3tfamiliariter domi haerentem adivi , in publicis congressibus mihi saxen tem , & amice blandientem reverenter amavi . III. At ex Theologo & Ascetico repente iactus Historicus, multi scripsit, quae non omnibus probentur, neque tu ipse probas: sed 1petieresellis. Longo praeludio in operis limine Resp. I. n. a. humanae infit mitatis conditione talli, & errare potuisse demonstras ; deinde passim eius redarguis asserta. Resp. II. n. 6. libenter fateris errata in anno nati vitatis beati Ioannis Boni, & n. a 7. deceptum ais in anno, quo in Eremum abiit, & in eo, quo Regulam suscepit sancti Augustini num. S. Mones perperam afferuisse Bullam indagandae vitae, A miraculorum ejusdem directani fuisse Epistopo Mantuano , cum debuisset dicere Mutineo, uti vere praesert Bullae inscriptio, & ipse Marque E ex BZOvio transcripsit.
Resipons. 3. num. S. similem nota S errorem circa Episcopum Anates, quem in Fulgina em passim commutavit. Num. Io8. & seqq. usque ad Ial. late probas errata circa annos vitae Anachoreticae Joannis Boni. Num. III. R seqq. eum reprobas, dum scribit, Ioannem vixisse in Cost. ventu Mantuano aliquibus annis . Respons. v. num. 169. ex revelattolle Veronicae de Binasco statuis contra Marq. beatum Guillelmum Aquitanum fuisse Sacerdotem . Num. I 69. tuam sententiam tribus propositionibus distinctam cirea Regulam, aut institutiones Guillelmitarum ante Gregorii IX. Pontificatum aperte asseris Magistro Marquet esse inimi cam , sed veritati amicam . Num. ao9. Duabus propositionibus rejicis eius sententiam circa statum & Regulam Eremitarum Tusciae. Num. 34I. Bis deceptum ais circa diem datae epistolae Innocentii III. quae incipit Insinuante ,& habetur lib. q. decretalium tit. Iui Clerici, Num. a testinionium Henrici de Utimaria aliter haberi advertis in codice ML Romano, quam MarqueZ transcripst . Num 738. & seq. in duobus illum errasse ingenue sateris, dum Marcum Antonium Sabellicum Enneadum opus seripli se ante Bergomensis Supplementum affirmat, & consequeater num. 742. dicis, male MarqueZ mordicus hoc consuevisse. Aliis his similia alibi notas ; & Auctores quandoque male citasse animadvertis .
I L Si tot tibi lieuit in Magistro reprobare, cur non & mihi in adversarior Vel si in ea persilis sententia, quam alias tradidisti, sussciat solum Marqueet re mature perpensia dixisse, aliquid probabile esse , ut a Viris sanctae mentis probabile reputetur, cur tot ejus asserta manifeste refellisὶ vel si aliter sentis, & ista iudicas improbabilia , cur etiam niihi ab ejus sententia non liceat recedere, & improbare quod probabile reputavit. Poteram ego & alia in ejus volumine indicare , & reprobare, sed dum ad meum argumentum non adeo directe conducebant , volui potius praeterire. Non enim consuevi eorum insultare erroribus, quorum m
ror ingenia. Tu propugnandum suscepisti, dc in multis impugnas: vereor ne, uti Hieronymus dixit de Origenis amicis, si e adhaetineret, tibi suo tori irasceretur. sis
524쪽
Defenduntur quae in F. primo Apologetici habentur.
I. A Liquantulum mihi in meo Apologetico complacui ,& prout so-L, lent omnibus sui scelus placere, mihi iste tractatulus arrisit, postquam multorum virorum haud vulgarium judicia subivit. Sed heu me miserum i quantum mea me sesellit opinio , quamque aliter nunc sentire oportet, lecta illa tua gravi censura , Augustini verbis concepta , qua post decursam primam Apologetici partem , reliquam tibi per singula membra proponis refellendam . Suamquam, inquis, ad placitum et e frum convincendum , oes volueritis, corrigendumostis superque potaeriuisa sincere, ne tamen qui uam arbitretur , aliquod te in Apologetico posuiste, quod re uere non valerem, aut in quo te praecipuis M. Marqueet fundamentis nihil idoneum respondisse, emon are non possem,sequeuti vo Iumine eetera videamus. Et quia multisant, ait alibi Augustinus , quia servire nos convenit, qui omnia depulsa esse non putant, nisi locis suir etiam gulastertractentur, residua sermonis tui ex ordine refellenda per
II. At fortassis haec aptius 3ζ verius ab Augustino contra situm , S Catholicae veritatis hostem scripta sunt, quam a te contra me amicum tuum, &ejusidem fidei consortem censeantur reseripta . Non adeo me ab humana illa infirmitate liberum aliquando iudicavi, ut in aliquibus Crrare non potuerim; neque tamen adeo infirmum , & ignorantiae tene bris obvolutum , ut nihil dicere potuerim , quod tu refellere non valeas, monstrare me nihil idoneum praecipuis M. Marqueet sundamentis re spondisse. Ita magno quidem labore conatus es ostendere , singulas sectiones , singulos numeros, omnes rationes , etiam verba aliquando redarguens, & apices, ita ut insuper moneas, potius sultem quam saltim esse scribendum . Ego iterum meum opusculum ad examen revocabo, rationum pondus librabo, & sortassis non adeo leves apparebunt, ut tuae valde praeponderent. Cuperem praecipuas materias breviter percurrere, & totam controversiam ad pauca capita reducere, sed ne videar tua objecta despicere, aut pondus declinare , a tua methodo non rec dam, dc praeterea, quae retuli, te mecum in M. Marqueet rejecisse, Ostendam haud ita esse inania omnia a me producta , ut a te singula va Ieant refelli.
III. omitto quod primis tui libri verbis meam praelationem , seu argumenti propositionem dicis speciosam'spatiosam; nescio enim anti bi adeo Deciosa apparuerit, qui singula serme verba tentasti convelle re : & quam spatiosa sit, ipse melius expendes, dum ad paucas meas pa
gellas , & numeros dumtaxat tres, longam tuam responsionem, pluribus numeris, & integris dissillam , velis conferre. Ab eo impugnationem ordiris, quod ego dixerim ab Eremitica vita iam hi Francisci sumptam occasionem post trina integra secula eum Eremitis Augustinianis adjudicandi . opponis primo Henricum Urimarium, R Iordanum Saxonem ante elapsos a Monachatu centum annos ita senueisse. De horum fide, Sseriptionis tempore infra dieemus. Secundo dicis Bergomensem , quem ego contendo hujus opinionis primum fuisse auctorem , opus suum edi
disse anno MCCCCLXXκvi. a quo si recurras ad annum MCCi κ. quo Franeiscus habitum deposuit Eremiticum , enumerantur anni CCLXXVIII.& ad tria integra complenda secula viginti duo probantur deesse . Haec eadem repetis respotis. v. num. 76s. & num. 799. Tom'II. Tit IV. So-
Ad singula obiecta respondebitur .
525쪽
I U. Solutionem ipse indicas exhiberi posse ex illis verbis Matth. a .PUI tres dies resurgam quae tamen non sunt ipsius Christi, ut tu dicis , sed Christi inimicorum i ilato dicentium : Domine recordati fumus, quia seductor tale dixit adhue vivens ', pos trer dies resurgam Et certe per Synecdochen aptissime & proprie salvari potest , quod vere apud Marcum Christus ipse dixerat. ortet sitium hominis oee. se tres dies
resurgere; nee non illa praefigurata locutio: Sicut fuit Ionas in ventre erat tribus diebus, cla tribus nouibus, se erit lius hominis in eoiae terraeiribus diebus, ct tribus noctibus. Et tamen ex septuaginta duabus horis quibus tres dies, & tres noctes complentur, non nisi quadraginta horis secundum animam in inseris morantem, & triginta sex secundum corpus in sepulcro exanimatum fuit Christus in corde terrae. Nihilominus tamen propriam & veram fuisse locutionem, sancti Patres , sacrae paginae interpretes constanter defendunt, & Augustinus his verbis asseveranter
assirmat: Manifesum es occisum Dominum ps triduum resurrexisse; Iiret tridui dimidium, vel media pars horarum tribus complendis diebus
defuisset. Rigoro se itaque mecum agitur, dum tercentum annis absolvendis viginti duo dumtaxat, ut tu hic recenses , vel unus supra viginti, ut alibi bis affirmas , sive potius novemdecim, uti ego numero ab anno MCC VI. quo habitum Eremiticum Virum sanistum obduxisse contendo, desiderari probantur.
Sed quia urges, & vim facis in verbo in egra , & tria contendis non integrari secula, dum illi pauculi anni deficiunt, praeterquam quod ego infra in eodem Apologetico , non nili tertio post Franciscum seculo
Monachatum hunc ad invenisse Bergomatem dixerim, quod ad tempus a te praefixum aeque recurrit, quodque tu cum hoc loeo amice potuisses conciliare: adhuc ostendo nihil deesse , ut a suscepto habitus tempore usque ad assertionis metam tria integra secula compleantur . Tres ipse refers editiones operis Bergomensis. Postremani Auctor paravit in sua patria anno quinto supra millesimum quingentesimum , uti habetur in fine epistolae ab eodem scriptae ad Aloysium Tassum, Parentinum Episcopum, quae habetur in calce operis impressi Venetiis anno sequenti, scilicet millesimo quingentesimo hexto per Georgium de Rusconibus . A toto itaque tempore hujus assertoris, A scriptionis ejusdem, mihi licet numerare, & ab hoc anno postremae editionis computum reducere ad annum M cur. suscepti habitus Eremitici, qua ratione unus supra centum annos censebuntur. Vide ergo si quid dest ad tria integra secula consummanda.
VI. Addo, latiorem esse ecuti mensuram , quam ut uno centum annorum spatio comprehendatur. Recte cum Servio notarunt alii, pro semio communiter intelligi unius hominis aetatem , quae raro ad annorum centenarium pertingit; frequenter etiam accipi seculum pro centum annis; aliquando pro centum & decem, nonnumquam putant seculum annis mille contineri, aliquando annos triginta habere , atque ita expli-
eant illud Virgilii 8. AEneid.
Sed mihi sera gelu, fel que stria senectus.
Quo etiam sensu dixit Ovidius 3. Metamor. Vitam seram to eculis agi,& Lucret. lib. 2. Animantium saecla brevi spatio mutari; & ibidem genus humanum parere omnia secta ferarum, & lib. I. non improprie vocat saeva fecis leonum. Si ergo tantam habet latirudinem vox seculi, cur adeo
strictim mecum agis & si communiter ea voce hominum aetates intelli puntur, expende an ab illo anno suscepti habitus, usique ad assertionem Bergomensis tres integrae hominum aetates defluxerint
VII. At objicis, me similiter redarguisse M. MarqueZ, quod Ior-
526쪽
danum ante ter oentum annos scripsiste asseruerit, eum ante annos saltem CCLX. suum opus composuerit. Sed ego alibi , cum de Iordani opere & aetate dieendum fuerit, objectionem hane diluam, & quantum a vero annorum censiu recesserit Marquer , aperiam. Quod autem subjungis, me minus fideliter referre M. Marqueet asseruisse, Iordanum' scripsisse ante ter centum annos, eum ille solum dixerit, Iordanum esse Auctorem plusquam trecentorum annorum , quod longe diversum est. Mihi certe uterque loquendi modus idem prorsus sonat; eum enim depeculiari opere alicu jus Auctoris agitur, & ex illo codice aliquid citatur, praesertim in confirmationem rei chronologicae, ut probetur antiquitas ,hu tempus assertionis, vel rei, de qua agitur , idem omnino est dicere, ita scripsit Iordanus ante terrentum annos, ac ita habet, aut testatur Iordanus, qui est Auctor plusquam tercentorum annorum. Parum enim refert ,ί prius, vel diutius vixerit libri Auctor, aut ante, vel post citatum opus alios libros ediderit; dicitur enim peculiariter respectu illius libri, ex quo rei assertae tempus intentatur probari. Atque ut tuo utar exemplo: qui ex retractationibus sancti Augustini velut antiquitatem , seu tempus rei gestae, aut alicujus doctrinae in libro illo primum traditae a sancto Doctore probare, non id recte faciet, nisi statuendo peculiarem annum , aut determinatum tempus, quo retractationes edi derat; nihil enim hule intento conducit, u multis antea vixerit annis, aut alios libros compossierit. His adiungo, me sdelissime dixisse ita asseruisse M. Marquet: non solum etenim dixit dordanum esse Auctorem tercentorum annorum , verum & paulo insta in eodem cap. q. s. asserit, de hoe Monachatu seripsisse ante annos tercentum. UIII. Nuni. io. ad illa mea verba: Satris obtinuissestutat Mar Ved, ii quam ex suis consedalibus certam judicarunt spinunem , ille saltemgr sabilem esse convinceret ', opponis, nullum ex tuis Constatribus certam
judicasse. Vellem stire quo sensu accipienda sint illa verba Bergomensis, quae ego in Apol Netico ex ipsis transcripsi: Inter beati Ioannis Boni di-ycipulos, inquit, Vum Francisumfuisse consul. Bis refert id compro bari authentico tabellarii ehirographo; neque haec ullatenus retractasse probat Marqueet, adducto alio ejusdem posteriori testimonio , quo asseritorinem Minorum ex Augustino tamquam usium ex optimo fonte eman6fe. Hieronymus Romanus eadem certitudine,& orationis serie, refert Nicolaum Tolentinum . & Praneiscum Assisiatem suisse Eremitas Augustinianos, & paulo post longo discursu probat, eumdem Virum sanctum ex Augustinianis prodiisse, ut suam inchoaret Religionem. Et praeter alia dicit, veritatem hane mille A uctores docere , &se hoc ostendere duobus testimoniis indubitabilis fidei. Deinde distursum absolvens ait, se credere, veritatem hanc suffieienter probasse. Iordanus etiam de Sa- ciconia , vel qui auctor est libri de Uitis Fratrum , nonne certissimae nar xationi Diplomatis Apostolici tamquam rem certam hanc assertionem in terseriti Loquens enim de discipulis Ioannis Boni, inter quos, inquit,
it beatus Franciscus, qui ordinis p ea Minorum fundator fuit. Vide quaeso an hi habuerint pro certo , quod Marqueet probabile tantum judi
IX. Num. Dum ego affero, me veritatem dumtaxat in hac controversia indagare, neque aliunde moleste me ferre alienum honorem Iut ex meo consurgit, aut aegre me audire Patres Eremitas ex mea gloriasia am capessere; objicis quod hic me laudem, aut excusem , & in epistolao uncupatoria condemnem Reverendissimum Patrem Bernardinum Semen siem , tunc familiae nostrae Ultramontanae Commissarium Generalem, Postea totius ordinis Ministrum Generalem , deinde Episcopum Uisen- Tom.II. Tit a sem
527쪽
sem in Lusitania, quod dixerim eum semper aegre tulisse adversum Patrum Eremitarum conatum . Nulla hie , religiosissime Vir , mihi apparet contradictio, aut verborum oppositio , ut ego dicar me excusiare, &gravissimum Virum carpere, idem enim mihi cum illo sensiis, eadem a Q. diendi molestia, & serendi aegritudo, dum enim uterque judicat PP. Eremitarum in hac re studium a veritate aberrare, propterea, &ille aegre seri illorum adversum conatum ,&ego omni conatu, & serio studio laboravi, Apologeticum concinnavi, ut exulantem in hac controversitaveritatem veluti per fimbrias apprehensam revocarem. Aliter enim uti illie intuli) ut quid moleste serrem illorum honorem , qui ex meo consurgit, aut aegre audirem illos ex mea gloria suam capessere Ueritatis studium aeque utruntque assiciebat, aeque uterque moleste serebat contraveritatem hane litem moveri.
Diluuntur obem contra secundum. F. I.
anno natus ostr mortuus θeatus Nannes Bonur. I. Ta I c totius belli moles , hie praecipuus controversiae cardo versit 1 tur, hic ex temporum ratione , & annorum serie tam manifeste ostendi, iam tum Franciscum haud fuisse Ioannis Boni disicipulum , ut nee suisse potuerit. Chronologiam deduxi, Sc annorum observationes exscripsi ex gravissimis monumentis, & probatissimis Auinoribus , ex quibus me causam evicisse putavi. Sed ne tu Magistrum &eonsedales causa ceeidisse admitteres, Auctores, quos reprobare non licuit, violenter interpretari placuit, & contortis glossiilis, minimeque germanis ex-A Mihi etintrois plicationibus , in alienum sensum retrahere . Ex his praeeipuum deleversia . gisti causae nostrae iudicem, & controversiae dirimendae arbitrum statuisti Constantium Laudensem, vestrum Eremitam , a me productiim , 8c commendatum , ex quo, inquis , si non constiterit manifeste sanctum Franciscum sub beato Ioanne Bono audire potuisse, libens lubensique a causa recedis. Ego pari consensu in hujus juδieium conspiro, nec damnare ausim, quem impense laudavi, unde & facili negotio litem terminandam putem, dum in unius compromittimus sententiam, o squius ab utroque nostrum excipiendam , quo apertius constat non suo judicio Constantium , sed
firmiori inniti testimonio processiis Apostoliei. Hie itaque mihi paulisper haerendum, & serio stabilienda illa chronologia, ex qua in te , tuosque coassertores jam credideram palam suisse prolatum judicium.
II. Dixeram ex hoc Auctore , beatum Ioannem Bonum natum annom CLX viii. & denatum anno ΜCCxM M. utrumque tu admittis, quippe ex actis manifestum ; unde & num. 6. libenter fateris M. Marque E errasse, dum ortum ejus reducendum ad annum ΜCXXX. aut XXXII. conjectat . Annum hune absque ullo teste, aut auctore statuisse,& coniecturam parum fundatam ego dixi . quod tu aegre audivisti, nec tamen ullum auctorem, aut testem producere potuisti, qui annum hunc nativitatis determinate praescribat, neque sundamentum ullum ostendere huius conjecturae,praeter asserta quorumdam opinantium, beatum Uirum obiis: se anno MCCXX li. & vixisse annos XC. vel ΚCIι. ex quorum computo subductis calculis, MarqueZ reduxit nativitatem ad annum praedictum. Illorum auctorum sententias ipse reprobas , & num 7. admittis Magistri
528쪽
conjecturam sundari supra relationes salsas, & num. ix. dieis esse salsam, utpote innixam super auctorum relationibus veritati contrariis. Ut quid ergo dubitas fateri esse parum sundatam, aut mihi succenses, quia ita judicavi λ Male & parum landatam oportet esse sententiam , quae sundamentis omnino infirmis, imp , secundum te, falsis innititur ; nam &nutare, &niale sundatam dicimus domum, quae sallaci si perstruitur
Luo aetatis anno defunmi. U A Μ v i s etiam admittas decessisse beatum Ioannem Bonum
anno MCCXOκ. die xxii I. Octobris, negas tamen quae subjungo circa numerum annorum quibus vixit. Dixi, vita lanctum
anno Lxxx. suae aetatis, quibusdam additis mensibus. Contendis, me haud sincere isthaec ex Constantio referre, cujus verba liaec sunt loco a me citato : Renra Palma at Creatore in eid di anni ouanta, epid : sei licet, animam reddidit Creatori aetatis anno octogesimo , & amplius: magnoque conatu studes inculcare, per illud amplius intelligendum esse ann Tum, non mensium , additamentum, & pervenisse Ioannem ad aetatis octogesimum secundum . Atque ut haec probes, recurris ad quasdam argumentationes Scholastitas, Sc possibilitates Logicas , quibus annos
eiungis Metaphysicos , quae ad quaestionem facti probandam nihil eonducunt , & a re historica sunt adeo aliena, ut in hac arte peritos in magnam rapiant admirationem. Demur, inlais , natu usev.g. die XXIII. men si Vanuarii eo anno MCLXVIII. quem praeseribit Consantius, quis hoc vetat & infra: Supponamur nos, utposibile or probabile es, beatum Ioan
ex quibus inserre vis vixisse annis LxxxII. licet non completis, nihilque amplius in hujus imaginariae possibilitatis confirmationem adducis, per quod constare possit, Ioannem annum complevisse LXXXI. II. At ego ex ipso Constantio. non aliunde , didiei verba illa i anni Ottanta, e pies , quae habet lib. I. cap. et S. intelligenda esse de annis
xxxx. completis, & additamento gliquorum mensium, non vero de pluribus annis, uti tu contendis. Nam cap. I p. relata Angelica monitione de repetenda patria Mantuana , ut illic moreretur , ait, assumpto unico steio Fr. Bonaventura suo consessario, confestim prosectum, annos agen tem octoginta, siummo studio iter accelerasse, & moras omnes declinasse . Deinde cap. I . recensitis duobus miraculis, quae in oppido Deoiae, Rurbe Ferrariensi patravit, narrat uti festive exceptus a Mantuanis, er
cto apud Confratres Oratorio prope odaeum, ut ibi quiete oraret, paulo post obdormierit in Domino . Si ergo Constantius narrat e Caesena dI- edentem non nisi octoginta annis natum, celeriter breve illud iter inter Caesenam & Mantuam consedita, & non nisi aliquoto brevi tempore Mantuae, licut etiam tu ipse, data opera, ex his capitibus a me citatis ostendis, non nisi per aliquot menses supervixisse , quomodo aliter potuit intelligi Constantius, dum dixit, obiisse di Ottanta anni epid, quam quod decesserit octogenarius, additis aliquot mensibus, sive anno octogesimo primo aetatis nondum completo. E Caesena, inquit, discessit anno aetatis octogesimo, & post paucos menses asserit decessisse , quod& ipse admittis. Vixit ergo, ex Constantii testimonio , annis octoginta, additis aliquot mensibus . Qui Christi annum , Innocentii IV. Pontificatum , Friderici II. imperium, Casalodicum Mantuae Principatum, mensis diem
529쪽
diem, hebdomadae seriam, &diei horam, quo Ioannes obiit, minute recensuit, an non dicturum putes, si annos vixerit aliquos ultra octogesimum, quem fgnanter designavit. Concordat etiam his ipsius patriae Mantuanae historia, dum quadraginta annos in seculo, totidem in eremo transegisse commemorat, & infra ait, decessisse anno octogesimo primo. Die, sodes, an sincere fideliterque retuli ex Constantio vita sunt humanno aetatis Oistogesimo, additis quibusdam mensibus Z Parvi autem pendo aliquot numerorum errores , quos hic vitio, uti credo, typographi habes, 3c verba Hieronymi, quae in me injuriose contorques.
I. TTIs annis ortus & interitus ita stabilitis , consequenter judicavi, 1 me abundantissime probasse eonversionem Viri sancti ineidisse
in annum MCC v III. vel sequentem. Etenim praeterquam quod ita expresse habeatur in praecitata historia Mantuana, & in propatulo omnium exponatur conspectui in claustro aedis Augustinianorum Mantuae, in qua venerandum eorpus requiescit, inanifeste ita deduxi ex computo ann rum , quo usus est Constantius, dum ex o toginta annis , quos vixisse
retulit, quadraginta, ait, in seculo consumpsisse: atqui quadragesimus vitae in praeeitatum Christi coincidebat. Tu vero Magistri suscepto patrocinio , nolens adeo manifesto argumento succumbere quippe ad hune annorum calculum sequebatur impossibilitas asserti Monachatus sancti Franei sei omni studio & arte accelerasti Ioannis Eremicolatum , & sub annum MCCIV. aut sequentem , constitui i , ipsumque quam citissime anno Mccvii. instituto subjecisti Augustiniano. Sed quo hare landamento Z Isto scilicet, quod Constantius lib. I. cap. II. asserat obiisse Ioannem octogenarium & ultra , annosique quadraginta exegisse in secuisio , reliquos inter Eremitas in Religione Augustiniana , & cap. r. se abdidisse in spelunca Eremi Caesenatens s , ibique perpetuis jejuniis , vigiliis , & orationibus vitam vixisse angelicam , sanctissimi hominis famam per circumadjacentes populos adeptum . Et cap. a. ut arctius se Christoeonjungeret, ampliusque in Religione proficeret Christiana, voto se adstrinxisse Religioni, & vesti Augustinianae, sub qua proponebat vitam strictiorem & magis rigorosam subire. II. Ex his ita argumentaris. Antequam profiteretur Ioannes Regulam sancti Augustini , poenitentiam egit in illa eremo per tempus suffciens , ut in populis circumvicinis potuerit senetissimus reputari . f Hoeautem videtur sui se tui ipsius verbis argumentum repeto) ad minus
per tempus duorum, vel trium annorum ; sed beatus Ioannes Bonus proletas est regulam Augustini anno XL. vitae suae, qui currebat ab anno NCCVII. ad annum ΜCCUIII. ergo prima ejus secedio in Eremum Caese-natensem suit duobus vel tribus annis ante annum MCCVir. vel ΜCCVIII.
s standum nobis est fidissimo testimonio ex proeeta canonizationis desumpto, ex quo totam hanc litem dirimi voluisti. J Deinde ex brevi tempore ad summum, ut dicis , quinque annorum, quo Comicam exer-eehat, & exinde quod nihil convincat oppositum , ejus conversionem Sc professionem Augustinianam ad praedictos annos reducis. III. Ex his pauculis infirmisque conjecturis chronologum agis disertissimum , vitae annos ad placitum distinguis, menses praecipuis actionibus praescribis, & ipsium nativitatis diem assignas . Natum dicis XXIII.
530쪽
eamque reliquisse anno trigesimo quinto; ejus genitricem deeesisse anno trigesimo sexto, & Christi Mcciti. ipsum ad eremum prosectum anno Christi ΜCciv. vel sequenti, Augustini Regulam subiisse in principio
anni ΜCC vll. v. g. mense Februario, aut Martio. Deinde ut tempus superesset Monachatui sinisti Francisci, introducta jam Regula in Congregationem beati Joannis Boni, statuis primam Francisci conversionem in eumdem annum MCCVII. & mensem Iulium, aut Augustum, & secundam in annum bicci κ. & mensem Ianuarium , vel Februarium incidisse. Addis etiam , non persunctorio, sed ingenti studio varias divisiones annorum in emergentem & usualem , in completum 8c inceptum, in currentem & excurrentem , ut secundum varias partitiones prius in eremo
constituas sub Regula sancti Augustini, & deinde diseipulum ejus esi mes Franciscum. Omnia haec longissimo discursu subtiliter meditaris , a
IV. Unde, quaeQ, haec omnia adeo distincte aceepisti apud quem tam claram annorum epocham invenisti Z quis tibi adeo diserte annos, inenses , dies recensiuit, ut sic minutim temporum des tempora, & omnia suis annis & mensibus circumscribas Z Auctorem nullum profers , nequae proserre poteris; nullus praeter te haec excogitavit, neque a longe ssomniavit; post quadringentos annos primus & solus has temporum divisiones producis. Qua deinde probabilitate, aut ratione λ videlicet,
quia tuo argumento conducunt ,& ut ais num. 23. in favorem tuum contendis admittenda esse omnia possibilia & probabilia , 8c mihi incumbere affirmas, ut ostendam esse improbabilia. Egregie sane, ut quidquid excogitaveris possibile, sit & probabile, & per locum a possibili argumenteris ad probabile, nee quidquam hic solidum praeter solam imaginationem . Hac ratione nihil non seribes, nihil non affirmabis, non erit apud te impossibile omne verbum; sed omnia in quam velis historiam corrivabis, & ad libitum cuncta compones . Ego tamen licentiam hanc ita scribendi, & per quoscumque annos ita divagandi cohibere conabor,& ostendam in quas angustias te mea conjecerit dissertatio, atque haec a te non tam vere , quam ad libitum suisse responsa . V. Ego unde gesta & annos Ioannis Boni certius stirem, aut quo tutius recurrerem non habebam, quam ad ipsam, in qua natus est Civitatem; ad ipsum , in quo iacet, Coenobium; ad ipsum , qui pro eo acri ter decertavit, ejusdem Instituti Auctorem ; ad ipse incorrupta proces sus Apostolici monumenta . Haec tunc objeci; sed dum tu ingeniose ictus declinare studuisti, ego his ipsis armis pugnam nune diligentius instauro , expressa Auctorum verba resero , & manifesta testimonia produco . Urbis Mantuanae historia ita habet: II beato Giosanni Buono Mantuano essendo caduto in una gravissima inferinitd in Manima,si converra a Dio uel ΜCcIX. proponendos vi far a rissima penitora de'sus peccati. Haveo egi, aliora quara anni dijua suo. Latine: Beatus Ioannes Bonus Mantuanui ingraois σm lassus infirmitatem Mantuae ad Deum se eonvertit anno ΜCCIX. proponens osperrimam subire par itentiam pro peccatissuis. Habebat tunc annos Hatis quadraginta. Claustrum Mantuanum Coenobii S. Agnetis , in quo Vir sanctus requiestit, olim ita habebatur in smulacro quinto. Per Jegno di vera confersione, ad imitatione di Mattheo e Zacheo, abandona Ia cfo, go parenti, ct amici, e la patria, e seneta riserta di eos aleos perje, dona tutio ityuo a I pomeri anno MCC viri. Latine : Iu verae conve sonis Atuum, ad instar Matthaei or Zachaei, dereliquit domum , starent 1, or amicos, o patriam, or nihil i resemato , donasit omnia pauperiburauno MCCVII l. Marqueχ in sua dissertatione : Es probabis eue quodo se De oi Iermo de Ceyena, tenta de quarenta a cincuenta Mos; videlicet: