장음표시 사용
541쪽
tuisse , deinde in patriam Mantuanam remeasse, ubI octogenarius, aut paulo amplius, sancte decessit.
Iuando eonveram S. Francisus, ct institutas ordo Minorum. I. Tabilito tot testimoniis , firmisque rationibus tempore conversio- nis, professionisque Augustinianae Ioannis Boni contra leves , si gularesque conjecturas , quas tu primus & solus excogitasti, superest ,
ut similes conjectationes circa annum conversionis S. Franeisci, & institutae ab eo Religionis non dissimiliter explodam . Ut Franciscum emngeres Augustinianun , distulisti ejus primam conversionem usque ad anni MCC vir. mensem Iulium, aut Augustunt; 8c ut per biennium , secundum communem tuorum sententiam , Ioannis Boni allereres discipulum , pr traxisti secundam usque ad anni MCC ix. mensem Ianuarium , aut Februarium. Id Qtum a te avide scire cuperem, ubi haec legisti, a quo accepisti Z quis, vel triobolaris, Scriptor hos determinavit menses t aut quis, quantumvis obscurus , Auctor haec somniavit Circa ipsos illos annos
utriusque conversionis , tamquam communiores, &scitu faciliores , credebam , te aliquos testes convocaturum . Sed pro anno MCCVII. primae
conversilonis solunt tuum Magistrum MarqueZ producis, & pro anno MCcix. secundae Antonium , Franciseum Gonetagam , Franciscum Diago , Iacobum Gualteruna, Onuphrium Pan vinum, Franciscum ortiΣ, Lucium, Alphonsum Ciaconium. II. Ego opportuna oblata occasione , dum Minorum conderem Annales, de utraque hac conversione, tamquam necessario praestruendo operis sundamento , serio tractavi, & primam comperi in annum ΜCCVI. secundam in MCC viii. recurrisse. Testes, quos ibi adhibui, hie
repetam, aliosique adjungam , & reproducta ex Apologeti eo firmissima ratione, rem totam absolvam. Franciscum divina illustratione , & Christi voce mundi pertaesum, patri vestes reddidisse, & poenitentiam sub habitu Eremitico inchoasse anno Mccvt. aperte tradunt beatus Leo sancto Francisco a sacris consessionibus; beatus Rumnus , sanctae Clarae consanguineus, beatus Angelus Tancredi, socii omnes, & distipuli Viris notissimi, qui unanimi studio ad praeeeptum Crescentii Ministri Generalis , vitam sui praeceptoris conscripserunt. Haec passim extat MS. C qua potissimi & primi Scriptores gesta sancti Francisci decerpserunt. Ita porro habent cap. 7. Anno itaque Μ CVI. Hatissae xxv. restitutis, qua habuerat patri, di mundo eontempto ore. Marianus Florentinus lib. I. Chronic. MSS. cap. 3. relata vestium renunciatione, & novi indumenti in crucis figuram efformatione, subjungit: tempore veterem sos lorum tuam isse renovare expit, or Chri pauperis vestriaseiri, anno videlicet MCCVI. aetatnsuae XXV. Alexander Aquilanus in Chronicis etiam MSS. lib. I. cap. I. ubi Chronica etiam ei tat cujusidam Isidori de rebus Francisi an is : Patrem, quaecumque in hoc mundo habebat, propter ciri- sum reliquit anno MCC v I. Martinus Polonus sub Friderico II. licet in aliis annorum calculis erret, hic diserte ait: Anno Domini MCCUI.' qui fuit annui eo resonis i ius. Vincentius Belluacens s lib. 29. Spec. hist. cap. 93. & Antoninus tit, 24. cap. a. ii sidem verbis ajunt: Immutationem dexterae exces re eo amaruisse ad annum aetatis suae fere vigesmum quintum . Idem Antoninus cap. 7. primo per duos annos honestam habitum, o Eremiticum gerens s e. recepit autem vitam istam anno Domini MCCvt. Henricus Sedulius in commentario ad cap. a. vitae sancti Francisci, S
542쪽
Petrus SalaZar in Chron. Prov. Castellae lib. t. cap. II. Subscribunt sancto Antonino, Ludovicus Prutenus in Trilogio animae par. 3. cap.6. littera g. Sanctus Franciscus eo esus es aseulo anno MCC vi. per biennium ambulavit is fili habitu, Aut semita. Naucler. volum. 2. generat.4 I. Franciscus primo negotiator humous, edi astabilis, ae produus uisue ad anuum xxv. inde terrena euncta despiciens &e. Ioann. Pineda Iib. 22. Monarcii. Eccles cap. 23. q. a. Prima ejus conversio ad Dominum per vitam religiosiam, fuit anno MCCvr. Adde his sanetuli Bonaventuram, & tres illos irrefragabiles testes, quorum verba exscripsi in Apol getico, & quintum, quem reproduco Pinedam citatum β. I. qui expresseajunt, sancium Franciscum obiisse anno MCC xxv I. anno videlicet a sua prima conversione vigesimo . Quid ad haec, vir doctissinie Z Tot mani-sesta probatorum Auctoruni testimonia praeponderabunt unicae Magistri, vel tuae conjecturae tIII. Secundam etiam conversionem in annum ΜCCUt r. incidissedo se unda. cent aperte, & manifesto annorum calculo probant Thomas Celanus , Marianus, & Antoninus Florentini in Apologetico proxime citati, Auctor Chronicorum a4. Ordinis Generalium cap. 2. Hoc anno MCCVIII. aetatis XXVII. audito apud Portiunculam Gangelio, secundo conperjus es P. N. Francisus. Naucler. citat. Frane cur Seraphicus ere. vir Holnus, ac primus Fratrum Minorum ordinis instumor, o fundator eirea annum Domini Μccviii. Marcus Ulyssi ponensis p. I. Chron. lib. I. cap. 7. post
quam retulit illum audiisse lectionem Evangelicam in aede Portiunculiae, ad quam plene conversus est, & novum habitum assumpsit; inquit: In hae lectione Esangeliea , in boe facto, in Me die, anno Jcilicet MCCvrii.
mense Octobri , die sancti meae, hie beatus Hir initium dedit Reguω M
norum , anno aetatis XXVII. expletis amnis duobusfude conversionis. Petrus Salaetar citatus cap. ia. dum in die sanni Lucae aetatis suae anno XXVII.
audiret Evangelium, in quo Chrisus 'ormam Evangelicam praescripsit circ.
infra. me tempore anno statuet MCcviii. anno XII. Pontificatus Innoce
iii IIuprincipium areepit sacra Religio Minorum . IU. Verum est communiter sumi initium alicujus Religionis a Congregatione consbdaliun , seu a tempore, quoad Institutorem accedunt aliqui discipuli Rb eadem vivendi norma convicturi. Attamen sanctus Franciscus hoc anno aliquale dedit initium Religioni Minorum; uti alias monui, dum habitum, quem veluti tesseram suis discipulis voluit com- Α--.munem , ipse primus tunc assumpsit, & vivendi normam ex praelecto illo Evangelio sibi constanter praeseripsit, & discipulis sectandam potissime reliquit. Unde non immerito sanctus Antoninus loquens de hac secunda conversione, quando Eremitico habitu rejecto , simplicem tunicam lane cinctam Vir sanctus assumpsit, ita subiunxit. O tempore secundum Pe- s. c. ν iorem opinionem, in lapide iso fundamentali Ora Fratrum Minorum initium e fundamentum aerapit. Similem animadversionem eisdem serme verbis adhibuerunt Auctor Chroni coram a . Generalium, & Marianus Florentinus ad hujus anni & conversionis historiam .
V. Novi Antoninum proxime citatum, conversionem hanc secundam statuere sub ann. Moci κ. sed manifestus est error in numerorum notis, quod alias notavi. Etenim ipsb eodem loco paucis interiectis ad A. lineolis dixit, per duos tantum annos honestum habitum & Eremiticum gessisse . Si ergo vitam istam Eremiti eam incoepisse asserit anno ΜCCVI. secundum eumdem terminasse oportet anno ΜCCVIII. Quibus consionant, S per omnia concordant, quae duobus locis habet manifesto calculo, consequentia ad statutos annos MCC vl. & MCC v III. primae &secundae conversionis. Etenim cap. a. q. 9. loquens de postrema infirmitate &
543쪽
morte sancti Francisci, eam accidisse, ait, annis a sua secunda conversione octodecim transactis , quod etiam dixerat Vincentius citatus lib. 3 o. c. 12 ι. & cap. 7. l. 6. eanidem mortem oblisisse confirmat Antoninus a prima sua conversione anno vigesimo , ab institutione Religionis decimo octavo. Evidenter ergo liquet, Antoninum statuisse secundam conversionem, & ordinis institutionem anno ΜCCVIII. non vero MCCIX. multo minus , ut tu opponis , anno MCCX. Etenim eo loco cumulatini agit de exordiis duarum Religionum , Dominicanae & Franciscanat, inter quae parvum, aut breviusculum tempus intercessit. Et si vero neutra institutast anno MCCX. quippe ultra ea, quae iam diximus de ortu Franciscanae expressam Dominicanae institutionem anno M ccxv. constituit vir dodius,
R nobilis auetor Thomas Maluenda, licet quaedam ordinis initia , & ve
luti rudin enta,aut praeexercitamenta anno ΜcCvII. praeponat coeperunt
tamen sub illum annum majoribus & clarioribus incrementis innotescere,& hominibus apparere . Atque hunc sibi praeposuisse sensum Antoninum, constat ex ipsis peculiaribus utriusque ordinis historiis , ad quas se eodem loco remittit, addens : De quibus infra . VI. Quod vero dicis, Antoninum , dum agit de conversione beati
AEgidii, tertii ancti Franeisti discipuli, loqui de anno Μccix. id mihi
mirum unde hoc collegeris, neque enim quidquam per integras paginas proximas , & historiae partitiones occurrit, unde hie annus, vel alius quisquam determinatus possit apprehendi. Imo ex ipsis verbis Auctoris ego colligo potius loqui de anno MCC viii. Ita enim habet: Frater
Egidis fuit tertius discipulus, seu habitu indutus a beato Francisco , pos
duos annos a primordio conversonis ipsus beati Francisci . Cum ergo manifeste ,& repetita annorum calculatione , dixerit, primordia conversionis sancti Francisci incidisse in annum M cova. quomodo poterit hic nunc interjecto tantum bienni spatio , A gidii conversionem protrahere in annum ΜCCI x. multo minus alibi in annum Μ ccxi. quod alias discussi. Ejus verbis , discursui, & numerorum inductionibus potius inhaerendum duxi quam notis arithmeticis , iii quas sicile irrepunt errores. VII. Tum porro cogito , putasse in eumdem annum coincidisse MFrancisici secundam conversionem, & discipulorum accessonem , quod 3c alios decepit, & fluctuare secit in narratione, vel praescriptione annorum , & aliquando ordinis Minorum initia tribuere anno MCCVIII. aliquando sequenti. Vere autem haec distinguenda sunt, Ac posterior Francisci conversio statuenda est anno MCCVIii. , dc discipulorum admissio anno MCCI x. Ita expresse docet Ludovicus Pru tenus multis adductis aliorum testimoniis. Auno, inquit, mox Franciscus coepit habere Fratres,
scut etiam dicit Chronica , cst Iesatur Magiser Bartholomaeus de Pita in lib. Conformitatuis, ct militer frater David, or frater Peregrinus de Bononia in sua Chronica, necnon Legenda fratris si rigidii Dum Viri, er etiam Legenda fratrii Bernari de Assiso testantur; er tune ius anno secundum
veriorem opinionem ordo Fratrum Minorum incoepit. Hinc colligitur altercatos quosdam , exortasque adversas opiniones circa verum ortum ,&propria initia Religionis. Alios diximus supra illa constituisse in suscepta paupere veste, & abjei his reliquis indumentis juxta praescriptum tunc auditi Evangelii: alii ponunt in adventu conidalium . Et quidem quod
Pru tenus citet annum hune ex Legendis aegidii Ac Bernardi, verissime facit, in utraque enim a Francisci familiaribus conscripta , hic annus praefigitur, imo 8c dies conversionis utriusque adnotatur. Ex his Sc diem& annum decerpsit Mareus Ulymponens s , Bernardum, ait,habitu Minoritico donatum XV l. die Aprilis anno MCC ix. 8c AEgidius post diem se
544쪽
VIII. Sublata itaque aequivoeatione circa secundam Drancisici conversionem & discipulorum admissionem , quas in idem tempus aliqui rejiciebant, & in suum quaque annum distributa , duabusque explicatis sententiis circa ordinis Minorum initia statuenda , sive in Francisci conversione , sive in discipulorum accessu , qui vere in annum recidit MCC IX. dubium omne evacuatur,&ingenue a 4mittimus quos profers testes de instituto Ordine anno Mcci κ. tunc enim admissi, primi discipuli , qui in
Sodalitium convenerunt. De his aperte loquitur Gonetaga a te citatus: Hi aliquot viri , inquit, anno MCC in. Francisco ad rere caeperunt, quo
rum auspiciis Seraphicus Minorum ordo initium sumps. De hoc ordinis initio, sive institutione, similiter loquuntur Gualterus , Pan vinus, Lucius , & Ciaeconus, uti ipse ipsorum verbis testaris.
IX. Solus Franciscus Diagus ex plano errore videtur tuae favere sententiae circa conversionem secundam sancti Francisci sub annum MCCIX. Fuit, qui diceret sanctum Patriarcham anno M ccxiv. in Hispaniam abii se transfretaturum in Africam desiderio Martyrii. Fuit etiam qui in annum anteriorem hanc profestionem Hispanicam retraheret. Uoluit Diagus priorem defendere sententiam , eamque ex sancto Bonaventura pro bare , quia dixerat sexto consersionis suae anno Martyrii cupidum ad Saracenos perrexisse. Ex quo, insert Diagus , praediisto anno MCCXIV. , fui sextur, inquit, erat ab ejus tandersione , suppo Io quod anno MCCi X. comi-
gerit , in Hispaniam abiisse. Sed in duobus palam lapsus est , primo quod
putaverit Bonaventuram loqui de prosectione Hispanica , & transitu in Marochium , cum ille aperte egerit de prosectione Syriaca , navigatione Adriatica ex portu Anconitano. Atqui haec, dc si irrito conatu , incidit in annum M Ccxit . uti omnes vetusti Seriptores vitae senis i Francisci,
Antoninus tit. 24. cap. S. Marianus Florentinus cap. io. Marcus Ulyssi- ponensis citatus cap.q3. Salazar citat. c. I . unanimiter conscribunt. Et
iter Hispanicum inchoavit Uir sanctus sub finem anni MCCXi II. Sc prosecurus est anno ΜCCxiv. Secundo lapsus est , quod judicaverit sanctum Bonaventuram per illa verba sexto consersonis suae anno , loqui de secunda conversione sanisti Francisci, aut ordinis institutione, cum de prima
loquatur conversione, a qua ille annus Μ CCXII. computatur sextus, dc
quartus ab ordinis institutione. Ita expresse habent Chronica antiqua ordinis, Marianus , & Marcus citati. X. Viden' ergo quam recte sibi omnia cohaereant , quanta concordia in te conspirent Auctores, qualiter discriminatis rebus , Sc in suos annos distributis, omnes in te unam proserunt sententiam de non retardanda quantum tu velis utraque conversione sancti Francisci, sed primam tribuendam anno MCC v I. secundam anno ΜCCVIII. Sunt qui amplius accelerare voluerunt , 8c eonversionibus istis alios annos priores designarunt, sed graviorum Auctorum concordia, 8c rerum gestarum , annorumquesrma con nantia hos , quos diximus, stabilierunt ; neque nos quam cito, sed quam vere haec facta sint, perquirimus , 3c iacti veritatem a bonis Auctoribus 8c coaevis, iisque partim oeulatis testibus indagamus. Ex his itaque , quos repellere non licet, & qui omnibus praeserendi sunt, assertoribus , sanini Viri telis , disicipulis , coaetaneis praesertim sanctus Bonaventura, qui pro millibus suffieit unus ) ex harum rerum conficiis &fidis Scriptoribus Francisei gesta narramus , 8c ex simili penu, ex certis Scriptoribus 8c domesticis monumentis, ex ipsis locis, quibus Joannes Bonus vixit ,& obiit, quid , quando egerit, recensemus. Ut autem sibi invicem opposita clarius elucescant, quae hucusque tot probatissmis Auctoribus de utroque Viro satasto produximus , & ob oculos inter se comparata collocamus.
545쪽
BEATus DANNEs BONUs. Natus est Mantuae anno Christi
Conversus est a liberiori vitae genere anno aetatis κι. & Christi
Desuncta matre, expiata conscientia, venditis saeuitatibus, seces.sit in Eremum Caesenatem anno
Aecepit eum sodalibus Regulam sancti Augustini circa annum
Sanctissime obiit Mantuae anno
Convertitur primo a saeculi vanitate anno aetatis xxv. & Christi
Convertitur seeundo ad arctiorem vivendi normam anno ΜCCVIII. Fundat sitam Religionem anno
Moritur Assisti anno MCCXXVI. XI. Collatis invicem annorum notis, & stabilita per graves Avisto res utriusque Viri sancti convetiione , quid amplius in hae materia obiici possit, proris ignoro. Ita enim sibi obviant temporum rationes , Ecpraestituti conversionum anni ita contradicunt, ut sub Ioanne Franciscus haud potuerit audire. Biennio ante Ioannem conversus Franciscus: eo anno condendae Religionis praestruxit fundamenta , quo Ioannes mundo valedixit, & vere postea condidit, dum hic recessit in eremum. Ante institutum ordinem biennalem Francisci sub Ioanne Monaehatum asserebant Patres Augustiniani; & nullum hic tempus, locus nullus , tanto discipulatui asserendo. .are jam tamdem cogito , sublatam omnem dubitationem, & venerandos Patres aeque admissuros erutam eximis ruderibus veritatem, nostramque in colligendis monumentis , & examinandis Auctoribus probaturos industriam . Quantum licuit, sinceram posui, neque animus aliquando fuit quempiam ostendere , imo a multis licitis abstinui, ne ullum ponerem ogendiculum. Plurima , quae hic objicis, praetereo,& varia , quae facis diverticula, missa facto , ne longaseogar di siputationes intexere, & aliquid, quod offensionem pariat, aut invidiam eonciliet, asserere. De institutione , aut restauratione ordinis Augustiniani, de primo habitus exordio, de Congregationum origine , distinctione, Sc unione, deque aliis his similibus, quae longo repet itoque inculcas sermone , parum , aut nihil agam ; solum hoe de Franei sei apud vos tirocinio prosequar argumentum , breviter stabiliens quae ego alias asserui, vel refellens quae tu recenter Opponis.
Satissis reliquis, quae habentur in responsi ne secunda. I.πNtermisces aliqua, quae extra nostram metam sunt, ut est illud de A suppletione lacunae Bullae Innocentii IU., de commodo, vel incommodo testimoniorum Genebrardi, Pontaei, & sbeiorum , & his similia, quae consultius omittere judicavi , ne extra unicam hanc Monachatus controversiam ad singulos anfractus divagemur, etsi alias ad singula respondere decreverim , ne quidpiam a nobis dictum appareat, quod scite defendi non possit. Itaque post efficacissimum ex temporum chronologia petitum argumentum , aliud subjunxi ex consessione Constantii Laudenus, nimirum non haberi in processu pro canonizatione Ioannis Boni
546쪽
compacto ullam hujus Francisti discipulatus memoriam. Probabiliter autem credi non posse , disicipii los Ioannis, qui praecipui compaginando processui testes adsuere, tacituros , Utrum sanctissimum Franciseum , jam inter Sanctos solemniter relatum, sui magistri discipulum , stimique
suisse consocium. II. His respondes num. 63. Sc seqq. primo inefficax esse argumentum ab auctoritate negativa; secundo alios habuisse discipulos memoria dignos , neque tamen recenseri in processu . Tertio te velle scire , an in
processibus SS. Dominici & Francisci contineantur eorum discipuli sanctitare conspicui. Quarto in processibus Thomae a Uilla nova , & ilphon si de Orosco non haberi, quod ille hune docuerit, vel hic sub illo audierit. Quinto, Gregorius XI. suit I. C. Baldi auditor, at ipse Magister id non
refert, licet eumdem Romae obiisse narrarit. At Argumentum negativum multum habet ponderis ex rerum, temporis ,&personarum circumstantiis, quae hic concurrunt gravissimae Summo omnium honori, quem discipuli tunc suo procurabant Magistro , maxime conducebat, ut palam innotesceret tali fulsisse virtute, & doctrina , ut hominem sanctissimum , Coelitibus adscriptum, ad tantam sancti in Oniae excellentiam erudierit. An credibile videtur , ut tunc hoc reticerent , etsi non inter rosarentur , & non id ultro proderent, propalarent,
inculcarent λ Nonne sacilius Magistri gloriae sterneretur via , si tantopere praesulsilset indiscipulo Alios autem habuisse disicipulos virtute illustres , quod secundo opponis loco , neque aliunde scio , neque negabo; solum id dixero, non suisse tanta memoria dignos , quanta Franciscus , quem eo tempore per omnes orbis audiebat regiones; Sc proinde lieet illi reticerentur; hic publicaretur, & protinus obtruderetur . Tertium, quod scire cupis , a me non potes , qui Apotheosis acta non vidi, id dicere possum, horum Patriarcharum neutrum , dum efformarentur proces sus, talem tunc habuisse discipulum , qualem hic ostendimus debuisse explicari. Et si Dominicus habuerit sectatorem Hyacinthum Polonum ,
dc Franciscus Antonium Patavinum , non tamen tunc Sanctorum albo donatos , neque tanto nomine conspieuos . Similiter catis faciendum est quartae rationi, sive exemplo de binis tuis Consodalibus.
III. Quinta objectio a seopo deviat; Auditorium scholasticum millenis adolescentibus commune & liberum , longe differt a tirocinio Monastico ad selectiores redacto,& vinculis restricto. Insuper si Baldus ob modestiam suum tacuerat magisterium , id expresserunt alii, qui vitam ejus , vel Gregorii ad posteros transimiserunt . Consule, si vis , Guidum Pam: irolum Regiensem lib. a. de claris legum interpretibus cap. 7 . ubi de Baldo; Platinam &Ciaeonium in vita Gregorii; tuum aegidium Ui-terbien. in historia seculi vigesimi, praeter Blondum,& Pium II. a te citatos . Ego non contendo, debuisse Ioannem Bonum de suo gloriari magisterio, aut Frane isti disicipulatu; sed diffelle eredi posse id tacituros ejus discipulos, Francisci collegas, in testimoni uni vocatos virtutis &gloriae sui Magistri .
547쪽
Refelluntur ova habentur Responsione III. eontra F. III. g. Ι.
Stabilitur argumentum desinum ex silentio tot Auctorum Francisco aequalium.
I gis intentum comprobarent. Prima erat, altum esse silentium apud tot Scriptores , qui Francisci gesta retulerunt, quorum aliqui di- stipuli & a seeretis; alii cooevi & sanctissimi Scriptores ; eoque efficacius hoc censendum a M. MarqueZ ar umentum , dixi, quod ille prius simile in Daetam contorsit. Valde hic succenses, & egre fers, me comparar hoc meum dissertatoris argumento , & multa excogitas inter utrumque discrimina, eaque tam subtilia , ut meum effugiant intellectum . Noluit MarqueZ admittere quod Da7a ex Volaterrano, dixit, videlicet sanctum Bonaventuram Priesidem inter Augustinianos egisse , eisque habitus sormam contulisse , nimirum quia nullus ex vitae Bona venturae Scriptoribus, aliisve Auctoribus, neque Chronica ulla ordinis sancti Francisti renia hanc enarrant. Hoc ipsum ego sortius objicio ex potissimis Francisci vitae Scriptoribus , quod omnino tacuerint hunc pretensum Monachatum . De narratione autem implicita ex habitus Eremitici mentione, quid cen-U- sendum sit, suo loco dicemus. Arrisit mihi lepide tuum argumentationis documentum, quo velis meam ita Magistri opponi rationi. Dixit ille
nulla his ria ordinissanni Francisci, ego debui ex tua instructione exadversio dicere: nulla hisoria ordinis sancti Meusini. Qua id ratione ille loquitur de virosancto Franciscano , & ego defranei sicanorum Auctore ;ille de re, ut dicebatur , gesta in ordine sancti Augustini, & ego de alias militer ibidem praetense. Ut quid non ejusdem ordinis Auctores in utroque facto contestentur ZII. Adhuc pergis inessicax dicere argumentum , A exempla congeris de sancto Benedicto probabiliter sancti Basilii Regulam professo , quod tamen nullus dixit Auctor vetustus; de sancto Gregorio, ex Baronii sententia , sancti Equitii ordini adscripto, quod nullus retulit antiquus , de Ioanne Bono Institutum Augustini amplexo , etsi coaetanei tacuerint
Auctores. Unde infers , quod supra dixeras, argumentum ex auctoritate negativa non inferre rem esse improbabilem, quod multis Augustini& Bonaventurae sententiis confirmas. III. Ut tua responso meum evacuaret argumentum , oportebat
prius ostendere, tot suisse, qui praedictorum Sanctorum vitas scripserint, quot ego vita sancti Francisci produxeram Auctores , atque ex his suis se plures, sive concives , sive discipulos, sive coaetaneos, qui eos viderint, observaverint, & tamquam magistros sequuti fuerint, quales ego tibi offero gestorum sancti Francisci disertissimos narratores. Ex his aliquot sunt, qui vel a consessionibus , a secretis, vel in eadem urbe nati, vel ab eo edueati suerint: alii non solum coaevi, sed & qui ab eo tempore, quo intravit&exivit inter eos Francissus, testes fuerunt omnium , quae gessit inter illos, & ignorare non potuerunt, quam paulo antea per bienni j spatium vitam egerit , & a qua schola ad sitam efformandam prodierit. Da mihi tot ,& tales , Benedicti, Gregorii, &Joannis integrae vitae nar
548쪽
ratores , & si quid ei rea rem notabilem , eirea professionem solemnen , eirea biennii vitam regularem altum tacuerunt, ego pro non facto reputabo; & si a posteriore Scriptore obtrudatur, non tam facile ducar ut
credam , quam dissicile judicabo, ut firmum & solemnem vitae statum tot stestes oculati praeterierint. lIU. Atque hinc mihi improbabile quod suggeris de profession 3 --ἡ sancti Benedicti sub Regula Basiliana, dum sanctus Grelorius ei coaevus , Regu- la quatuor Distipulis Benedicti ejus gesta perdoctus , diserte refert RO in anum Monachum, a quo prius victum, deinde vitae Institutum, & habitum aceepit Benedictus, non sub Baslii, sed sub Theodati Patris lRegula vixisse. Circa res adeo claras ,& testimonia, quae ex tanti Scri iptoris auctoritate, & discipulorum contestatione creὸibilia facta sunt nimis, nescio cur haerendum, aut dubitandum sit, vel quid solidum in adversum positi afferri. Quod sciolus aliquis ex levi eonjectura, seu potius erasso errore, & puῖenda temporum imperitia aliud ingerat, foeeipendendum est. Vade quali hunc assiciat censura Antonius de
Yepes sitis centuriis Benedictinis. V. Deinde , neque Gregorio , neque Ioanni Bono tua aequiparatur responsio, de his enim neque discipulos , neque contemporaneos , aut copterraneos habemus Scriptores, ex quorum silentio possumus quidpiam inferre. Primus Gregorii vitam scripsit Paulus Monachus Cassinensis , sub Carolo magno; secundus Ioannes Diaconus, sub C1rolo Calvo. Qui praecesserunt, potius fragmenta collegerunt, aut gesta Obi ter indicarunt, quam vitae historiam concinnarunt. Gregorius Turonensis aequalis pauca ejus gesta suae interserit historiae. Quantum itaque temporis effluxerit inter Gregorii obitum & Caroli magni imperiun enumera, & videbis quam apte meo occurreris argumento. Quid autemeenseam de Monachatu Gregorii sub Equitii, an potius Benedicti Insti-- tuto, haud opportune hie propalaverim; probe novi pro illo deeertasse ri' Σ'
Caesarem Cardinalem Baronium, & Antonium Gallonium , pro isto An--cit tonium de rapes, & Constantinos Bellotium 8c Caetaneum . VI. Qui de Ioanne Bono scripserit ante praetensiam Iordanum de s p ωι iis hac Saxonia, cedo mihi aliquem. Quod si universi discipuli de coaevi omnino tacuerint, neque aliquid de eo scripserint, ex praetermisso eius Monaehatu Augustiniano , quid poterit contra meam differtationem inferri Adde, quod Innocentius paucis annis post Ioannis mortem Bullam ediderit , in qua refert, illum Regulam sebiisse sancti Augustini. Qia id ergo hie poterit esse dubii Pontifice coaevo ita diserte assirmante , quantumvis essent qui hoc tacuerint ξ nulla potuit suboriri apud viros doctos , minimeque pertinaces controversia. Ex simili autem casu nesicio quid meo obiici possit argumento, quo contendo multos discipulos & aequales minutim sancti Francisci gesta scripsisse , nee quidpiam de Monachatu Augustiniano dixisse, primosque prodiisse ex Augustinianis Auctores, qui eum adstruerent, nullo Pontifice , nulloque gravi Auctore vetusto adstipulante. UII. Ut argumentum ex tantorum Auctorum flentio petitum infringeret MarqueΣ, cum Bergomate objecit, aliquas Christi actiones tacuisse quosdam ex Evangelistis , neque omnes omnia scripsisse , etsi summa diligentia , & Spiritus sancti assistentia suam concinnarint historiam . Admisi objectum, adjecique ab uno Evangelista praetermissa alterum supplevisse, & praecipuas , fideique nostrae proficuas Christi actiones notasse. At rem hane, de qua agimus , omnibus patulam , scituque facillimam nullum ex tot Seriptoribus scripsisse , neque supplevisse. Hinc Vehementer excandescis, & libere exspatiaris in probando, non omnes
549쪽
Christi actiones praecipuas , fideique nostrae proficuas ab Evangelistis suisse relatas, sed multas ab omnibus praetermissas , neque contrarium a viro Catholico dici potuisse. Ego me catholice scripsisse existimo , dum absque nota illa , aut termino universali, mines, quam tu adjungis , dixi praecipuas fideique nostrae proscuas ab Evangelistis, vel omnibus, vel aliquibus, suisse conscriptas; neque ex hac assertione contra me inferri poterit, quod contendis, me velle nullam Christi actionem Evangelistas omisisse, sed omnes in suam historiam coadunasse. Admitto cum Ioanne alia multa fucietat Iesus, eaque gravia Sc ponderosa , sed praecipua dc potiora, fideique nostrae graviora mysteria adnotarunt . Haec a Catholi eo viro dici posse & debere, tumet ipse mecum ad
VIII. Potioribus autem argumentis , quod probandum asiumpsisti, Potuisses urgere; ea enim , quae affers , ut ostendas multa a Christo dicta & facta, quae apud Evangelistas non habentur, infirmiora sunt, quam ut quae velis, extorqueant. Primo ex sola ad Hebraeos epistola cap. s. haberi dicis Christum cum clamore valido Sc lacrymis offerentem , exauditum esse pro sua reverentia. Secundo ex Act.2o. non aliunde, dixisse Christum : Beatius es magis dare, suam aera re. Tertio, ex sola traditione constare, beatam Mariam fuisse semper Virginem . Quarto, ex Patrum dumtaxat do strina sciri, Christum communicasse Iudae corpus suum in nocte coenae. IX. At quid si ego haee tibi in Evangeliea historia contineri monstravero , hasque Christi actiones , quas omissas supponis , ab Evangelistis signanter sui e notatas Z Verba illa Pauli intelligunt Ambrosius , Scalii, de oratione Christi in cruce , ubi ex Matthaeo & Luca eum clamore va- . .iν. π.4s. lido & voce magna dixit: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisi& Pater in manus tuar commendo sinritum meum; iterumque e clamor soce magna emiser Diritum. Sed cum hic nulla mentio de Iacrymis habeatur, probabilius hie egisse Paulum de oratione Christi in horto ajunt ... Theodoretus, Ecumenius, D. Thomas,&alii, ubi tertio orans , & uti ait, Arecer , fumiacationesque ad eum, oui posset illum salvumfacere a morte, omerens, non solum flevit, sed tactus in agonia sudorem emisit sanguineum , ubi quidem , inquit Bernardus, non setir oculis , sed D m. Pat . quas membris omnibus sevisse videtur. X. Secundum locum ex Actis Apostolicis allatum : Bearius es magis dare quam accipere, ad illa Christi verba Lucae 6. v. 3 o. omni petenti te tribue, & ibidem v. 3s. Mutuum date, nihia inde sperantes, reserunt Chrysostomus, Ecumenius, Lyranus, Sixtus Senensis: vel ad illum etiam laeum Lucae I a. V. I I. inscit convivium vocastaveres e c. ct beatur eris, quia non habent retribuere tibi : Verosimilius respicere potuit Apostolus . Hoc enim, ait Lorinus, videtur esse quod hie ponitur: Beatiares magis dare quam accipere .XI. Virginitatem beatae Mariae et si mihi hoc onus non ineumbat, qui de solis Christi actionibus in mea dissertatione locutus sum) adeo x ,κ i . . manifestum est , in sacro Evangelio contineri, ut ex nullo alio Scripturae loco, neque validiori argumento , quam ex Evangelica historia desumpto, eam sancti Patres contra haereticos defendant. Et si enim insignis sit ille locus Isaiae 7. Ecce sieto eones et, O pariet fluum ad probandam perpetuam Mariae virginitatem, tamen quia eum ad alios sensis detorquent Hebraei, variisque modis interpretantur haeretici, inde majorem vim accepit, & irrefragabilior censetur , quod Matthaeus eum ad
Manh. i. v.it. asserendam Mariae virginitatem a Propheta dixerit prolatum . Postquam
tetulit Angelum repulisse Iosephi timorem de virgine praegnante , redi
550쪽
d i x isse : Iuod in ea natum es G Spiritusnm es: pariet statem suum eri subjungit: me autem tuum fanum est ut adimpleretur quod dictum essa D mino per Prophetam dicentem: ecce virgo in utero habebit e pariet Dium . Non parvum etiam adminiculum asserendae Marianae virginitatis& probandi voti virginalis Patres accipiunt ex illo Lucae. 22uomodostisus, quoniam pisum non cognosco crru ndem Angesis dixit ei : Spiritur sanctus superseniet in te, 6 virtus Altissimi o/umbrabit tibi ore. Non
ergo, ut tu asseris, ex sola traditione Mariae virginitatem novit Ecclesia, sed potius ex sacra Scriptura, maxime autem ex Evangelio . XII. An vero Iudae in no te coenae Christus suum corpus communieaverit, dubium Accontroversum est inter Patres. Qui vero assirmant, non aliunde firmius probant, quam ex sicro Evangeli O, in quo non ob
scure indicatur, Judam& coenae agni, & coenae communi ,& institutioni ac distributioni corporis & sanguinis Christi fuisse praesentena, eaque percepisse. Satis haec insinuat Lucas , dum post datam a Christo Eucharistiam de Iuda tamquam adhue praesente, Christum ita loquentem induci t : me es eriis novum te mentum in sanguine meo , qui pro visi undetur. Verumtamen ecce manus tradentis me mecum es in mensa. Unde ex
Patribus potissimi colligunt, Iudam toti actioni interfuisse , & corpori
Dominico communicasse. Imo si credimus tibi constanter agerenti ser-nronem 28. ad Fratres in Eremo sani hi Augustini foetum legitimum esse , id evidenter dixisse Evangelistam san tus Doctor edocuit his verbis: Iam Dominus omnes Discipulor communieaserat, or Iudam , scut Lucas evidenter ostendit. Vide quales praecipaas Christi actiones profers ab Evangelistis praetermissas , quarum nullam praetermiserunt, nullam
XIII. Huic de Scriptorum aequalium silentio non inesscaei argu mento addideram , exsibilandum fore , qui seriam aliquam , aut gravem Christi actionem ab omnibus Evangelistis praetermissim nune in medium afferret, nec eam certa traditione a Christi familiaribus , aut coaevis deductam, vel revelatione indubia comprobaret, & quidquid ultra Evangelicam historiam produceret, pro apocrypho reputandum. Atque hinc deduxi quod de Monachatu saniti Francisci asseritur, dubiae, aut nullius esse fidei, quippe a novis Auctoribus dictum, nulla adstipulante traditione, aut revelatione , tacentibus omnino Scriptoribus coaevis. XIV. Duplieiter huie occurris instantiae, primo, asserendo, apud vetustos Auctores Francisco aequales , per verba aequi valentia Monacharum hunc haberi. Secundo, respondendo , aliquam Christi actionem posterioribus seeulis relatam , uti veram admitti , etsi in Evangelio non contineatur, neque traditione , aut revelatione firmetur. Exempla id probas imaginis Edessenae, a Christo ad Abagarum missae , passim ab omnibus receptae , & in honore habitae, etsi in sacra Scriptura nullum ejus
extet vestigium, nullave commendetur revelatione , aut traditione ,
primumque dicis tantae rei Auctorem Evagrium, qui historiam suam absolvit circa annum Dκ Iv. unde deducis , gravem seriam ve Christi actionem ad fidem admitti post annos quingentos, etsi nulla praecesserit apud Evangelistas mentio, neque apud alios firma revelatio , aut certa traditio.
XV. Sed vellem a te scire, an Evagrium legisti quod si legeris,
quomodo contendis, eum primum fuisse imaginis Edessenae Auctorem Nonne ipse Procopium citat, A veterum traditionem Z Nonne ab his verbis auspicatur suam narrationem: Procopius litteris mandavit ea, quσsunt de Edessa , ct Maro, a veteribus commemorata ὶ Nicephorus traditionem Mnc ipsius Edessae urbis monumentis, & commentariis de Tom. II. yyy a rebus