De Aristotele etiam in Arte Poetica componenda Platonis discipulo. Dissertatio inauguralis philologica

21쪽

enim libr0 tertio, ubi primum de arte poetica disserit, certis rationibus utitur; quaeStione autem ab Soluta, quaS normaS Sit Secutus, exp0nit p. 392 C. 394 C. 398 B. . Et p. 398 B. quidem haec dicit: υυυ Ξυπ0V, ω

Quod hic videtur deesse: τυ ευ 0ὶς, quamvis Plato eo quidem nomine n0n Signet, tamen Si rem reSpexeris, clare videbis. Dum enim t0tius musicae certam partem Secludit, ad distinguendum instrumento imitati0nis utitur; dicit enim: της IL0υG 'ς τυ περὶ λ 0I0υς τῖ καὶ μυθους et reliquum esse addit, ut de concentu numerisque judicet p. 398 C. D. . A t0ta igitur musica ea pars Sejungitur, cujus proprium est, ut Sermone inStrumento imitationis utatur Sermone autem maxime tragoedia, comoedia, carmen epi- cum utuntur, de quibus Plato in antecedentibus fusius disseruit. Qu0d igitur jam Plato statuerat, idem Aristoteles aptum divisionis fundamentum esse censuit et ipsis verbis recepit, nisi quod illud unum, cujus notionem Plato haberet,

nomine careret, noVa nota Signabat.

Quae subinde apud Arist0telem sequuntur p. 1447, a19 φ, haud parvas difficultates praebent. Eas facilius Superari posse credo, si antea nonnulla Platonis expoSuero. Plato enim artem imitatoriam saepius in duas maxime partes dividit: alteram, cujus opera oculiS, alteram, cujus opera auribu8 percipiantur. cf. rep. X. p. 603 B, ubi p0stquam de pictura disseruit, pergit: φαυλη αρα ραυλ ρ

22쪽

Distinguuntur igitur altera parte pictura, quae oculis, altera parte poesis, quae auribus percipitur. Eadem diversitas in legibus invenitur. Lgg. enim II. p. 668 D. et p. 669 Α. η γρα*GKR et M l'0υσικη enumerantur, et picturae opera p. 668 D. nominantur κατα τηv 06ιv ἀπεικασιαι; picturam autem recte intellectum iri, si quis et corpus pictum et ejus χρωνιατα καὶ recte cognoverit. Eadem autem in rep. X. p. 601 A. picturae assignantur: o ζωγρά ρος σκυτοτόν 0v ποιησει δ0κ0UVτα εἰVαι, αυτος πῖουκ. ὀπαto v περὶ σκυτοτον ιας καὶ τ0ις μ η ὀπαι0υσιv, ὀκτGV I. ρ op ατ o v δῖ καὶ G λη 3.άτω v θῖωρουσιv. Et picturae legum laudatis verbis ars musica, eaque latiore SenSuopp0nitur, cujus opera perficiantur ρή λασι τε κοὰ γ ὀλεσι καὶ τοις ρυθμ οῖς p. 669 B.j. Αrtis musicae autem in-Strumenta uno nomine 26γυης comprehenduntur Igg. II. p. 673 A: τὰ μ ὀv τ0ιυυv spo 'ς ἀρετῆς παιδειαv Ουκ. 0ιδ' ovτιυα τρυπ0v c ,V0γιάσαμεV y ου- σικχv. Similiter in Gorgia p. 474 Ε. Separantur καὶ πήματα καὶ χρων πια et αἱ *ωvαὶ καὶ τα κατὰ τη, g 0υσια v, quod idem est atque H qcovαὶ αἱ της ν 0υσικχς. Jam habes haec:

23쪽

η dividitur in duas partes:

hujus opera auribus percipiuntur; auribus autem percipitur

In ea sp ovη autem artis musicae

percipienda tria distinguuntur:

parari, si vero ad singula transieris, dissicultates apparebunt. Quod enim legitur: ετεροι δῖ διὰ πης *ω ης, nullo modo tertium ejusdem ordinis enumerari poteSt, Si antecessit: οι μὰv δια τε γης, οἱ δε δια συva θειας. Quare editorum alius aliter mutavit. Fuerunt enim, qui scriberent ετεροι δε δια της *υσεως, quod Aristotelicum eSt; Semper enim treS graduS enumerat: *υσι', ὀθ0ς, διδαχ'r' τῆ pns, Ritterus insertum illud esse ab h0mine male Sedulo putat, I eichmuellerus in libri, cujus mentionem jam feci, parte pri0re p. 5) codicum lectionem retinet: συυηθεια, enim Vel

τὀ VJ V eum Sibi asciscere non posse, qui naturali quadam indole careat; quare etiamsi diserte non dicatur, tamen omnes *υσι, facile esse addituros. Distinguendum Vero ita esse: ῶσπῖρ γαρ και χρω μασι και GLM Lασι πυλλα ': γ 0υνται τι ὀς απεικαζ0vτῖς 0ι νιευ δια τεοῦ ης, οι δρ διαa. M γρα Θικη hujus opera oculis percipiuntur; quare ad imitandum utitur και L ωριασι καὶ si cnμασι.

24쪽

τυυηθειαςJ, ετερ0ι δε δια- pG UZς, ουτω καv ταῖς εἰρην ὀvαις etiχγαις, ita, ut cum artibus enumeratis iri ειρημEvαι τῖ γαρὶ componantur duo genera artium: alterum, quod καὶ καὶ alterum qu0d διὰ *ωvης imitetur. Quod num seri p08sit, haesito. Aristoteles enim Subinde earum artium, qua8 enumeraverit, in Strumenta n0minat: ea sunt αρμ 0Vια, ρυθμις. Quae Si uno nomine c0mprehendere volueris, Aristotele ipso teste invenies τη, *ωvηυ. Et de serm0ne quidem λ070ς) non dubitabis, numerum vero et

concentum, quibuS eae arteS utuntur, quae antea enume

υτ' εχει. Itaque si illud ετεροι δε δια * ovης recte legeretur, ubi nunc quidem legitur, artes poeticae cum ipsis compararentur; qu0d fieri non p0test. Retinenda igitur videtur esse illa conjectura ετεροι δε δια της 2υσῖ ως es. huj. diss. p. 23). Jam si Platonicae artium divisionis re

utuntur, iis oppositae Sunt, quae Pio ἶ imitantur, miram

25쪽

heris, quod priore illius divisionis parte inventa καὶ

καὶ σχηματι), alteram frustra quaeris. Quare vel hac de causa p0St Verba, quae Sunt 0υτ ω κα, ταῖς ὀιρην Ξυαις τε ,αις rep0nerem δια της * 098ς, etiamsi c0dicibus haec erba n0n traderentur. Neque enim persuadere mihi possum, Aristotelem, qui Platonis Sententias optime norat, per- Spicuam hanc artham p0eticarum et artium Signorum imaginumque fabricandorum distinctionem negleXiSSe, quum minora ipsis verbis receperit. Quod autem requirimuS, apud Arist0telem ipsum invenitur, dummodo illud δια της * 0 ης, qu0d ubi c0 dices c0ll0cant, ibi ferri non posse Videbamus, in Sua sede rep0Suerimus et haec legerimus: G σπῖρ γαρ καὶ χρω λασι καὶ σχήμ ασι π0λλα γ. P0υυται τιυῖς απεικα- ζ0Vτες, - 0ι is SV δια TSIVης, 0ι δῖ δια συνηθῖιας, ὀπῖ80ιδε δια πης γύσε ως - , 05τω καυ ταις εἰργὶ λῖνα ς τῖλναις δια της *ωυης. Illae artes in sequentibus saepius inter Se comparantur. Cf. a. p. c. ΙΙ c. IV. p. 1448, b 10;

dicit sueto, κχυ ταις εἰρημSVαις τῖλυαις; eaS enim Serm0Πe,nUmer0, e0ncentu uti; dum autem pergit de his artibus disserere, eXp0Sitionem de arte saltat0ria inserit p. 1448, a 273, quam initio n0u enumeraverat, et quae, qu0niam genere diversa ab illis est, sub nullam earum cadit; ipse autem Se eXQUSat, cur h0c maxime l0 eo de ea verba faciat. Jam quaerendum es Se, cur illam non statim ab initio enumera erit, Vahlenus bene vidit, qui in annalibus acad. Vind0b.

26쪽

vol. L. p. 267 haec dicit: Ιm Rhythmus allein beWegi sicli

daraus gu sein, dass die Orchestik ersi nachtraglich inden thr von Ansang gebithrenden PlatZ eingesithri Worden. Jam duo cogitari possunt: Aristoteles enim aut leviter egit, dum illas artes enumerat, de quibus dicturus est,

quoniam unam a reliquis genere diversam omisit, nihilominus tamen de ea paulo post Verba facit eo loco, ubi de enumeratis artibus se disserere affirmat; aut certa quadam norma in enumerandis illis artibus usus est, qua quidem ars Saltatoria excluditur. Quam nisi habuisset, sed neglegenter tantum saltatores omisisset, seri vix potuit ut se excusaret, cur de ea Verba faceret. Ea eX-cusatione enim si nihil aliud indicare Aristoteles vellet, nisi se initio neglegenter egisse, mira faceret, quod illam neglegentiam lacillime corrigere poterat inserenda arte Saltatorum priori artium ordini; itaque illa excusatio eum Spectat, qui Aristotelem, quo enumerandi fundamento initio

usus erat, de hac arte verba facturum eSSe non putat. Concludamus igitur oportet, eum diligenter et non ignarum illam Supra omisisse, qu0niam certa norma enumerandi utebatur, qua saltatores excluduntur. Eam codicibus tradi, quamquam Suo loco non ponatur, jam ostendi: generale enim instrumentum, quo illae artes utuntur, est sonus 'n'o v j; apparet autem, in iis artibus, quae Sono utuntur, saltatores locum non habere. Itaque etiam hac de causa

27쪽

illud δια της *ωυγὶς post 0υτο, καv ταῖς ὀἰρημEvαις τελυαις ponendum Videtur esse, ut quo dividendi fundamento Aristoteles usus est, id etiam ab ipSo nominetur. Quod denique ad verba attinet, quae traduntur:

oi yiv δια τεχγης, οἱ δῖ δια συvηθειας, ετεροι δε διαριο ης - facile intellegi p0test, quomodo ea perturbatio sit orta ex verbis genuinis: οι διαμοι δε δια

εἰρην ὀυαις τῖΠαις δια της Sωνης. Librarius enim postquam bis scripsit δια cum genetivis in zὶς et ας exeuntibus, a tertio δια et ης cum verbo a littera ' incipiente oculis aberravit ad quartum δια της cum verbo in 7 incipiente et in ης exeunte c0njunctum, et Scripsit ὀτεροι δῖ δια της 26 98ς, ubi scribere debebat ετεροι δῖ δια τ8ς ρυσεο ς; Ierba autem δια της *ωVης, quae post τῖIvαις Scribenda erant, Sen- Sum n0n plane perspiciens omisit, ne bis idem posteret. Vix autem intellegi potest, quomodo ex Verbis δια της 20 7ῖ ως aliquis facturus fuerit δια της 26 vης, nisi id jam alibi in eadem verborum serie invenisset. Quoniam igitur δια τῆς 26 9ης neque ubi nunc legitur, serri neque intellegi potest, unde in textum venturum fuerit, nisi alicubi jam stetisset, concludi oportet δια της Ptia ης tranS-

Qu0d autem recepi conjecturam ετεροι δε δια της 2 υτ εως, primum illud ετεροι δε, quod restat, si δια τῆς 20 Vης transposueris, ostendit, aliud quid hic stetisse. Deinde Aristoteles, quam diversitatem etiam in arte poetica aliquoties statuit naturalis indolis et artis a. poet. c. VIII. p. 1451, a 25. Ο μηρος και τ0υτ' Ξ0ικε κα- ιδειv, ἡτοι δια τε cun v τὶ δια 26 7ι vj, eam hic neglegeret; et dum ita incipit, ac si, quae fieri solent, ea omnia enumeraturus esset 0ι ν zv, οἱ δῖὶ, ex duabus par-

28쪽

libus, quarum altera alteram poscit, unam tantum nominaret; quare nullu8 dubit0, quin illa conjectura ipsius Arist0telis verba restituantur. Tribus autem Verbis συυηθῖια, gradatio quaedam in e St, num quis in proserendiS operibuS causarum cogniti0nem plenam, mancam, nullam habeat. - Jam omnia recte procedunt: Ars imitatoria enim in suas partes dividitur; qua n0rma Aristoteles artes poeticas a ceteris Secernat, cur artem Saltatoriam ab iis rem0Verit, apparet.

tat0ris n0tionem Statuit, nisi quod, ut saepius, Arist0teles ex elementis a Plat0ne traditis novum non en procudit, saltati0nemque seri dicit δια τωv σχην ατιζ0'ῖV0 V ρυθ-

29쪽

μωv. Qui Sint 0ὶ τω, 0ρχηστω, a. p0et. a. 1447, a 27ὶ, comparatis Platonis Verbis Vahlenus ostendit. In Igg. enim VII, p. 795 D, E. duo genera Saltatorum distinguuntur: alterum, qui Saltando imitantur, alterum, qui non imitantur, Sed Saltant, ut quandam c0rporis habilitatem as- Sequantur; apparet autem, de priore genere hic agi. Quae saltatio qu0m0do orta Sit, Plato ibid. p. 816 Α. bene ex-p0nit: ολως - εἰ ' Ξ, cu δαῖς Ξ, Ξυ λυγ0ιc, η τυ-

εἰργάσατ0 τῖλγη, i, 'πασχv. Saltationem ex eo esse ortam, quod, qui aliquid Vel narrando Vel canendo proferat, id etiam c0rp0ris motu reprae Sentare Studeat. Iis verbis, quae Sequuntur sp. 1447, a 23), απασαι liav

αλλ0 τι, δε λ070ι γιIV0υται Tis λῖιπό I SV0υ; Verbum enim, qu0d est hic eodem sensu usurpatur atque δῆ '0V Rin republica, metrum Vero et Sermo, quae hic di Scernuntur, in republica in unum comprehenduntur; metrum enim aliter percipi non potest, nisi verbis et Serm0ne eXpri

menta Sunt; qu0rum utrum quodque S0lum, an duo Vel tria composita adhibeantur, novum dividendi fundamentum

30쪽

μάτροις etc. Haec paene ad verbum in Platonis legibus p. 669 D. E. inVenieS: ταυτα τῖ γὰρ Oρωσι παυτα κυκζόμ.ευα, καὶ Ξτι διασπωσι, οἱ π0ιηταὶ ρυθμ.ὀv μευ καὶ σχυν ατα μάλους χωρὶς, λ0I0υς φιλ0υς ὀις μῖτρα τιθῖυτῖς, μελος δ' αὐ και ρυθ 1isv αvευ ρηματωv, φιλη κιθαρισει τῖ καὶ αυλησῖι τῖ80ς Θύ, I SV0ι, SV 0ις δη παγχαλεπ0v αυευ λογουγιγvιμ SV0v ρυθμ ιν τε και αρμ0VιαV ΥιIvωσκειv, 0τι '0υλεται. Plato igitur dicit, op0rtere poetam tria illa elementa iucarminibus componendiS c0 uncta adhibere et vituperat, quod tum temp0ris Segregentur; partim enim c0ncentu neglecto ex SoliS Verbis carmina componi, partim artifices concentu et numero SoliS uti, Verba omittentes. Quod enim dicitur λογοι ' ιλοι, non pr08a oratio, Sed oratio modorum musicorum societate destituta Significatur, Verba autem, quae Sunt μ ὀλος et αρ'0Vια, mutuo alterum pro altero po