Ars distinct legendi et interpretandi scripturam S.V.T.

31쪽

servo ornatas legimus, quarum exempla insta invenies. cii Meentus tantum V ines diuinguerent 4on Μαtrat, alteraeorum certe superfluus euel. si vero v ce Hundum accentus cantantur, facito

. lim,' is itasti miri v. Is mam feste sequitivi Ruod Auctor accentuum, accentum tonitum in locum Methegistbstimere neo voluerit, es soluerit. si item contingat, ut accentus tonicus ih

Iodo in lappareat, illudideo a iin quod 'ab. Methego motanda d modulati metit aptior is, quae t reliquar

32쪽

denter quoque docere videntur. Septem diversos Servorum rearacteres in codice

punctato observamus, quos infra descriptos thvenies. Si itaque tapyli tantani vocum connexiones indiearent, uniissi ficeret,in reliquis carere possemus. si vero singulis praeter conjungendi metum divemni modulationem vel tonum tribuas, es erunt necessarii: aliis enim modulatione vis i ante Minuri', alia ante Athnacham se est legetida coniungenda. Propterea, The-bhinnotata sibi antecedeviem vocem ammem per Margam , fi inter tonum & duae ad minimum Ulabae inter cedant, si vero nulla,vel timuim unicato, .urcedar syllaba, reperitur Servus VIMerca. uim nulla a durit in rise rara, nisi quod V Dargae iis clurino uia 'Frem moram&plures intercedentesm labas requam quam Merca. Jono

33쪽

que iterquatuo quinque in plures servido cedant, quod infra prolixe ostende, turi. i. Hoc pariter ob rationem Musicani sed emisse est ta- omnes enim illas vinae niunctim unoque is obpitonuho ratas ct inruandus esse Niet .accenatinam i uino vero distinctionum ha ctem ab aliis tradisium irationem h huisset, uel plurae ignaba marinam inveniendab Iclinventas intenda Elisse quia vis ficii cognoscit

34쪽

me ad Hebr-rum accentus aiaeet aut

cordabit cum I Schalschelet, si modo erigatur Facili negotio plurium acce

35쪽

Ecclesiae Vet.&Nov.Test. differtationem provocare, quip. 42 seq. varios quoque notarum antiquarum characteres adduxit, quas si quispiam cum aecentibu nostris eontulerit, etiam in& &c. charaest res cognoscet utrum veroGraeci ab He braeis, an vero hi ab illis eos mutuati sint, in tanta obseuritate nemo facile dixerit. Quae si ita sint,maccentuuria figura probabiliter confici potest, quod accentuum Hebraeorum primum ossicium sit vocum cantus&modulatio. Quamvis ino accentibus usumissicini

tribuam, nolim tamen, ut accentus cum nostris notis Musicis comparentur. Hae e

mim singularum syllabarum tonum expim inunt, accentus vero tantum docerit, quae voces conjuncti A quae livisim pronum ci aeva cantandae sunt multo com venientius accieritus disti iri cum u-

torum disti onibus,viva voee expresses, componunturi uti enim citores peri dum in aliquodpaemiani Mant, quae ἄ

36쪽

stincte pronuηciant; si accentuum luctor quemvis versus in QMedam mem- divisit,&quae ex cum pausa quindam tonuntianda sint nisi vi quod insta evidentius ostendetur inde etiam est,mod non tam ccentuum tonum Musis vitam, quam eorum distinctiones ab ineuterprete observandas sis existimem. ηMime quod notum sit Iudaeos Germam ii RPolonos alia modulatione accentus antare, quam Lusitanos, ideoque genu, ἔ- accentuum modes sionem hodienm sim a ne pro deperdita haberi. Ex quo etiam sequitur, quod, si duo n

un Voce accentus concurrant, praecipuus tantum&ordinaritis ab interprete atten-

-d sit, Mi alie modulationi, hodie certae, inseruiit

37쪽

candi sint. omnes itaque Dutinctivi a centus semper Cubique lectionem di stinguunt, MConjunetivi semper ibique voces inlectione conjungunt. Si Distinetivus voces sensu connexas distinguat, non habendus estpro Coniunctivi vicario, sed cogitandum , quod Auctor accentuum vocem multarum syllabarum, vel emphaticam tantum distinctius cuti modulationequadam lagerit, prout or tor voces quasdam longiores Aemphaticas distinctius pronuntiat. Si Conjun-

divus conium vocem cum sequenti non cohnexam, sciendum, quod Auctor centuum voces brevior cantu suo Monmmerit, quod& viva pronuntiati ne iacereassolent Orat α.

38쪽

ν. a optimas Heberrum explicationes, quasiavere sentiunt, corri. sunt, quandoque perversas noxias plane sententias scriptori-hus sacris tribuentes Qui vero genuinum accentuum officium consideraverit facile percipiet, qu0d Auctor centuum

de illa hypothesi ne per semnium quidem cogitaverit. Regulas etiam, quae accentuationem a priori, ut loquuntur, docerent, invenire, multum alii labor

runt,& de dictamine Grammatico ω gico, quae vocum connexionesin disti ctiones indicarent, multa praetiti sunt, sed utrum eorum Legula intentioni A ctoris tantiquorum Iudaeorum respondeant, alii judicent. Tot enim subjecenant exceptiones, quae Regularum universilem veritatem mox debilitant infri gunt Planiori via incedimus, si dira, anus,quod Metor accentulun voces distinxerit, quas sensu salvo distinguere potuit, quandoque duas, quandoque tres Mplures conjunxerit, quas sensu salvo eo runctim pronuntiare potui Neutiquam

tamen dubito, quin orare scisus bibli

39쪽

n E praeroinee ENTu uri ci datis iis, quae ab Auctoris arbitrio pem dent, ecurate, iisdem accentibus signa di

ii misint, qui in codice punctis appa

rent.

, Eae implicata accentuum doctrina interea multos non tantum deterruit, sed ut ab aliis variis modis impugnaretur, eorum usus distinetivus plane negaretur, ansam praebuit. Nolo jam argumenta, quibus accentuurn antiquitas probatur, colligere, quod hoc ab aliis prolute factum esse cognoverim. Sed ex iis tantum, qui Capelli vestigiis ipsistunt, accentuum figuras pro Rabbinorum recentiorum invento habent, quaeram, utrum interpres ingenuus accentus, qui in perspicuisse sibus verum sensum accurate ostendunt, in difficilioribus jure negligat Posito accentuum figuras esse a recentioribus sudaeis additas , unde Vero accentuum contemtor probabit, quod hodie e centuum figurae antiquissimorum Iudae rum distinctiones olim an cultu obsere in non reserant insta sane post capri vibinem Babylonicam Codicem hebraeum B i D-νCOOsla

40쪽

a Αλ II. Judaeis usitato cantu praelegit, interpretatus est. Hus discipuli veram laustinctam lactionem cantum didicerunt, una cum vero sensu in posteros propagarunti Hinc in dubia loci explicatione ad accentus provocarunt. Et hanc distinetam lectionem in nostris codicibus figuris expressam a Iudaeis ccepimus, omnesque Judaei orientales, Poloni, Ge mani Itali, Hispani Galli&α hodie

nas accentuum figuras receperunt. Quis ergo accentus, antiquissimum illum Scripturae interpretem non consula eumque, si sensum genio linguae, contextuio locis parallelis cmgruum erat, non sequae tur