장음표시 사용
301쪽
Περὶ βροντων και αστραπων, κεραυνων, πρηστήρων
excitari. Xenophanes id genus omnia nubium accensarum constitutiones vel anc uisiones existimat.
De tonitr is, eorus caiiontibus, turbinibo et convolutionibus. Anaxina altiter a flatu subeunte haec onania fieti putat, inclusus densa nube nititur erit Impere parte tenuior est et levior; ipsa ruptio soniani edit, ipsa auterii divulsio Juxta nigreditae in nubis corus Cationeni. Metrodo1us cum in nubem densitate compactarn satu S Irruit, disruptione soniana facit, percussione et rivulsione micat; Velocitate auteni Diotus a sole caloIem accipiens fulminat: fulminis autent imbecillitas in tui bine in degenerat. Anaxa voras quatulo calidum in 1rigi lum incidit, hoc est cuna aetherea pars aereae miscetur, coruscationem facit; ' colore vero qui est ad nigredinem nebulosae partis
302쪽
si si idy trire astit gur; multitudine et magnitudine lucis lairnon; cum magis in corpus Cogitur agnis vorticem; cuni est nubiliosior, turbinem. Stoici nubium concursuim tonitru definiunt; coruscationem earuntilena insanimationem attritu eXcitatarii; si inaen vehementer actae nubis incensionem; turbinem segniore ua. Aristoteles autem haec omnia fieri putata siccis exta alationi ibus, quae cuna inciderint in liuualda, Conantur erumpere, dum igitur impellunt sicca at que discindunt lium ida, tonitru sonus eXcitatur, accensione siccitatis sit fulgur , tiarbinem et vomiceni materiae quam laterque trahit copia generat, calidior tamen turbo, densior autem est vortex. De nubibus, pluralis, niυibus et grandinibus. Anaximenes iticit sera nubes ex aere plurimum densato; et ex ipso magis coacto exprimi pluvaam; nivem autem sieti quando aqua surium elevata condensatur a Gilo.
303쪽
οντα ὐπόστασιν. αὐτίκα γουν πλεόντων ημῶν η ηπειρος igore; grandinem Vero quum a Venio comprehemiituramido. Et Metrodorus e vaporibus aquosis sursu in elas nubes coalescere putat; Epicuriis eX atomis, rotundam ro reddi grandi neni et pluviam fieri cum a longiori lataone per aerem repercuti contingit. De iride seu arcu coelesti Eoriam quae in sublimi sunt quaedam revera si abstunt, ut imber et grando, quaedam sunt merum substanae simulacrum propriam non habentia subsistentiam, eo iodo quo moveri terra nobis navigantibus videtur. Estatem arcus coelestis tantum species apparens, de quo Grerinus, si prius docueramus quomodo ipsum Videamus. idemus autem lineis vel rectis vel curvis vel fractis, ob auras et quae sola ratione spectari possint incorporeis..ectis autena lineis videmus ea quae in aere sunt quaeue per Iapides pellucidos et per cornua; omnia enimaeo tenui iam sunt partium. Curvis antem lineis aspici-
304쪽
naias quae in aquis, Visus enim vi propter crassitiem materiae ipsius aquae incurvatur, ideo remos in mari fractoi eminus Videmus. Tertius modiis vide niti refracta est uspeculis. Εjusinodi autem arcus coelestis est species. Oportet enim concipere humidana eXhalationem in nubem mulam, . tum statina Torris instar ex ipsa minutas guttas manare: cum igitur sol in occasu fuerit, necesse est onis omnem arcum Coelestem ex adverso solis apparere, cun visus in guttulas incidens refrangitur, ut arcus caelestii fiat, non stitit antem guttae species figurae sed colorei videntur: tres autem colores liabet arcus coelestis, primi in puniceum, secundum Violaceum seu purpureum: tertium caeruleum et viridem. Nonnunquam igitur puniceum quidam splendor solis occurrens fulgorque integer res,actus rubrum ac puniosium parat colorem: secunda autem pars turbidior splendore a guttis dissoluto purpureum qui rubra coloris est imminutio ; cum adhuc turbidior nubes ro-
305쪽
ἐρυθροὐ τουτο ' εστι δε πάλιν ἐπιθολουμενον τυ διορίζον μεταβάλλεται. εἰς το πράσινον ' εστιν Ουν τουτο δοκιμάσαιδι εργων ' εἰ γάρ τις εις τυ αντικρυ του ηλίου λάβη υδωρ καὶ πτυσν, αἱ δε ρανίδες ἀνάκλασιν λάβοιεν προς et ον ἡλιον,ευρησει γιγνομενην ιριν ' και οἱ ὀφθαλμιωντες δε τουτοπάσχουσιν, Orci ν εις τον λυχνον άποβλεψωσιν. Ἀναξιμενης δε ιριν γίνεσθαι τos ἱζει κατ αυγασμὰν ηλίου προς νεφεοπυκνω και παχει καὶ μελανι παρῶ τυ μη δύνασθαι τὼς ακτινας εἰς το περας διακόπτειν επισυνισταμενας &υτῶν. υναξαγόρας ἀνάκλασιν απὰ νεφους πυκνου της ηλιακης περιφεγγείας. καταντικρυ do του κατοπrρἰ ντος αυτὰν ἀστερος διὰ παντὸς ἴστασθαι. παραπλησιως δε φυσιολογειται τἀ καλουμενα παρήλια, γινόμενα δε κατά τον πόντον. Mητρόδωρος δε υταν διὰ νεφῶν ὀ ηλιος διαλάμ φη, et o μεν νε-goς κυανίζειν, την δ' αυγην ερυθραίνεσθαί φησι. Περι ράβδων. Tu κατὰ τάς ράβδους καὶ ἀνθηλίους συμβαίνοντα μι-
ξει της ὐποστάσεως και εμφάσεως μάρχειν ODνται των rem fundens in viridem transit. Id exemplis comprobare licet. Si quis e regione radiorum solis aquain accipiat et eXspuat, guttae autem a sole res ractionem suscipiant, in-Veniet factum arcum coelestem et qiu ophthalmia laborantidem patiuntur, si ad lucernam respiciant. Anaximenes arcum coelestem fieri putat a splendore solis in nube densa, Crass. et nigra, quod non possit ejus superficiem penetrare sed in ea consistat. Anaxagoras refractionem Iucis solaria esse a nube crassa, quae semper ex adversa parte solis est, qui in ea tanquana in speculo apparet: eam quoque causam asseri cur duo soles frequenter in ponto contingant. Metrodorus quando in nube sol fulget, nubem caeruleam fieri ait, fulgorem Vero rubraim. De Dimis. Quae circa virgas et soles oppositos confingunt mixtione subsistentiae et apparitionis fieri putant, cum nubes
306쪽
σημβρἰας νότον. Μητρόδωρος ει υδάτων ἀναθυμίασιν διὰ
την ηλιακην εκκαυσιν γίγνεσθαι Oρμην πνευμάτων ' τους δε lειησέας πνεῖν του προς ταῖς ἄρκτοις ἀερος παχυν θεντος, υποχωρυυντος δε τυυ.ηλιου κατὰ την θερινην τροΠην. Videantur non tamen proprio colore, sed alieno, qui visui
exhibetur. In lais autem omnibus tam qui secundum naturam quam qui secundum adunal rationem similes contingunt essectuS.
De Mentis. Anaximander ventum existimat fluxum aeris esse, Inotis aut colliquatis a sole in eo sunt partibus tenuissimis et liuini dissimis. Stoici dicunt esse spirituin aeras arbitranturque pro locorum diversitate varias appellationes sortiri, nam et ventum occasu spirat favonium appellaruiat, qui ab ortu solis subsolanum, a septentrIone aquilonem, a meridie austrum. Metrodorus autena iaqueam exhalationem propter solis aestum fieri Ventorum limpetuin. Etesias autem spirare densato aere, qui ad septentrionean est et sole a nobis recedente solstitio aestivo.
307쪽
Περὶ σχημάτων γης. Θαλης και οἱ ἀπ' civroυ σφαιροειδη την γην νομ γυ- σιν. 'Aναξίμανδρος ει λίθω κίονι την γην προσφερεῖ Γ43JDe hieme et a sate. Empedocles et Stoici hiemem fieri dicunt aere praevalente sursumque sua se densitate protrudente: aestatem autem contra igne superante ac se deorsum ad nos agente.
Thales et ipsum secuti sunt unicam esse terrameXistimant. Pythagoreorum aliqui et hanc esse et aliam huic oppositam dicunt. Stoici autem dicunt unani esse terram ea lue finitana. Metrodorus terram esse sedimentum et tanquam faecem aquae putat ut solem aeris. De terr ae. Thales et qui eum secuti sunt rotundana ferram existimant. , Anaximamier autem terram Iapideae columnae
308쪽
αντιχθονι. Παρμενίδης ὁ πρῶτος αφώρισε τους οἰκουμενους τόπους υπὰ τὰς δύο ζώνας τρυπι κἀς εἰναι την γην.
plantae simileni. Anaximenes mensae figuram obtinere, Leucippus tympani, Democritus disco similem latitudine, vertim in medio concaVam putant. tiros heri Dis situ terrae. Qu1 Thaletem secuti sunt terram in medio positam existimant. Xenoplianes primam d0cuit terrana in infini tam profunditatem radices mittere ex insem: ora parte, compactam Vero eae aere et igne . Philolaiis Pylla agoricus ignem esse in medio, ipsum enim ess e quasi socum universi. Secundum ab ipso terram primae oppositam, tertiana Vero habitabilem ex adverso positam et circumductam terrae antipodum. Parmenides primus definivit ea Ioca habitanti ix sub duobus tropicis circulis ess e teream.
309쪽
ηγόrων των βορείων διὰ τυ κατεφυχθαι τοῖς κρυμοῖς, των ε ἀντιθετων πεΠυρωμένων. Λημόκριτος διῶ τὰ ἀσθενεστεον εἶναι τὰ μεσημβρινὰν του περιεχοντος αυξομενην την Vν κατῶ χου ro εγκλιθηναι. τἀ γάρ βόρεια ἄκρατα, τὰ δεεσημβρινῶ κεκραται. οθεν κατὰ του ro βεβάρυται, su0υερισση εστι τοῖς καρποῖς και τν αυξησει.
Περὶ κινησεως γης. οἱ μεν ἄλλοι μένειν την γην ὐπολαμβάνουσι. Φιλόλαος ε ὁ ΙΠυθαγόρειος κυκλω περιφερεσθαι περι τὰ πυρ καταίκλου λοξου ὀμοιοτρόπως ηλίω και σεληνη. 'Hρακλείδης i ὀ Πονιικὼς και πιφαντος ὁ Πυθαγόρειος κινητην γην, ' μην γε μεταβατικως, ἀλλἀ τροχου δἰκην εν νισμενην πὰ δυσμης επ' ανατολην περὶ τὰ ιλον αυτης κεντρον. κατ: ρχάς μεν πλάζεσθαι την γην φησιν ὁ Λημόκριιος δια τε
ιικρόDIrα και κουφότηrα , πυκνωθεῖσαν δε τω χρόνω καὶ φαρυνθεισαν καTΩGLηναι. nirum frrigore septentrionali plaga et opposita combusta.)emocritus quod imbecillior sit pars austrina ambitus, adeo errana mole auctain eo inclinare. Partes enim septen-rionales sunt anteni peratae, Iaaeridionales Vero temperatae. Unde terra eo depri initur ubi fructibus abundat et inpremento. De motu terrae.
Alii quidem immolana manere terram existimant. Phi-olaus autem Pythagoricus circulariter moverI circum Ignem per obliquum circulum eo modo quo sol et Iuna. Beraclides autem Ponticus et Ecphantus Pythagoricus Inobilem terrain non ut suum locum transiliat, sed rotae instar circiana seratur ab Occasu ad ortuna circa proprium suum centriini. Denaocritus initio terram ob tenuitaternet levitatem errasse dicit, vemini procedente tempore de
siorem et graviorena iactam constitisse.
310쪽
Quidam e Pythagoreis terram eadem proportione lqua totius coeli globus divisus est, dividiant in quin ilite lcirculos , septentrionalem, meridionalem, Io vialem aestivum et thibernum aequinoctialem; horai in mediuS medium terrae torridae desinit, atque habitabilis est zona illa quae media est inter circulum aestivum et hibernunt, quod sit temperata. De terrae motibus seu concussionibus.
lelia Thales et Democritus aquae terrae motus causam ti'ibuunt. At Stoici dicunt terrae concussionem esse humidi Vaporis e terra in adrena descendentis ac erumpentis im- Petiιyn. Anaximenes tereae siccitatem et lium iditatem conθcussionis hu)μs causam a Agnat, quartim illam quidem Rrdores, laanc vero pluviae gignant. Anaxagoras terrae motum fieri excussione apris, qui quunt in densitatem superficiei terrae irru inpat nec expulsionem pati valeat, ambientem loci m tremore concutit. Aristoteles autem satum