장음표시 사용
291쪽
Anaximenes latum esse solena ut soli iam exilii niui. Heraclitus scapia ae instar subcii 'vianti. Stoici globosum titeoelum est et stellae. Epicuriis assium posse ins omnibus esse sigiiris admittit. De con Dersionibus solis. Ana Ximenes ab aere clensato et obnitenti stellas exi slina aliam pelli. Anaxagoras ab aeris qui septentraoni subest densatione , que ut sol compinge iis rediat valentior eua. Empedocles ali orbe qui apsunt continet et Tropicis impediit,aae Tecta ad polos progrediatur. Diogeries quia sol eXstin glaei' etur a s IgoIe calorem oppugnante. Stoici juxta iii tervallunt alimenti subjecti solena piogredi. Oceanum au-st item et cetera Dialia a timent sana soli nitia istrare eant quaita in se liabetit lautiat ditatem et te meana ex lia lationeia1. Plath,
292쪽
Περι ἐκλείψεως ηλίου. Θαλης πρῶτος ειπεν εκλείπειν τον ηλιον της σεληνης Ουτὀν επερχομενης κατἀ καθετον ούσης φυσει γεώθους' βλεπεσθαι δε του ro κατοπτρικῶς υπ0τιθεμενω τω δὲ σκω. 1ναξίμανδρος του στόματος της του πυρὰς διεκπνοης αποκλειομενου. 'Hράκλειτος κατὰ την του σκαφοειδούς στρο- φην ἄστε τὰ μεν κοιλον ἄνω γἰνεσθαι, et ὁ δε κυρτὸν κάτω πρῖς την ημετεραν ὐφιν. αεν0φάνης κατἀ σβεσιν την,εκλει- φιν γινεσθαι, ἔτερον di πάλιν πρὸς ταῖς ἀνατολαις ἐξάπτεσθαι. παριστόρηκε δἐ και εκλειφιν ηλίου ἐφ' υλον μηνα καὶ πάλιν εκλειψιν εντελη, ἄστε την ημέραν αφανη ειναι. ἰσταρχος κατά της γης σκιάζεσθαι τὰν δίσκον τού ηλίου. αενοφάνης πολλούς εἶναι ηλίους καὶ σεληνας κατά κλίματατης γης και ἀποτομὰς και ζώνας. κατά τινα δἐ καιρὰν
Pylliagoras, Aristoteles ob et odiaci circuli obliquitatem, sol oblique meare cogitur et sectandum Circulos tro- Picos. Haec autem omnia sphaera demonstrat.
Tliales primus dixit solem deficere propter lunam, tota terrestris est, ei ad perpendiculuin suppositam idque ex supposito soli speculo facile Anaxini an
der clauso foramine per ignis exspirat. Heraclitus Convertione partis conveXae sursum, gibbae Vero deorsum ad nostrai in Visum obvertatur. Xenoplianes per exstinctionem solis eclipsim sera; Hirsus autena Versus oriente in alterum accendi. Narrat etiam solem aliquando integro mense defecisse et marsus alio tempore sic ex toto desecisse, ut Mes non appareret. Aristarchus propter terram orbem solis dixit in umbrari. Xenoplianes multos esse soles, multas Iunas secundum terrae climata, segmenta ac Eonas: quodam autem tempore solis discit in incidere in illi Ma iata sile
293쪽
λάτων εκ πλείονος πυρός. 'Aναξαγόρας καὶ sημόκριτος τερεωμα διάπυρ0ν, εχον εν εαυrω πεδία και ἄρη καὶ φῶ- αγγας. μάκλειτος , γην ὁμίχλy περιειλημμενην. IΠυθα- όρας κατὰ το πυροειδες σῶμα σελήνης.
triandam terrae portionem a nobis non habitatam et sic anquam in vacuum delatum deliquium occidere. Idem olem in infiniturn progredi, nobis autem videri quod toletur ob distantiam. Sunt condensationemeausentur, Prae Visu non cernente disco solis obducantur. Aristarchus solem fixis stellis adfinxit, lunam autem n O- veri circum solis orbem et suis inclinationibus umbrana disco inferre.
Anaximander decies novies lianae octem terra majorem existina at. Xenopia an es autem esse nubem Constipatam. Stoici mixtam ex igne et terra lunam existimant. Plato ex niuito Igne. AnaXagoras et Democritus scinamentum agnetum, habens in seipso canipos, montes et Valles. Heraclitus terram Caliginosa nube contentam. Pnthagoras corpus lunae i neam sequi naturam.
294쪽
De in agnitudine lunae. Stoici lunam putant terra esse majorem ut et solem. Parmenides aequalem soli et ab ipso illunainam. De fgura lunae. Stoici rotiandana osse luna ui ut solern existimant. Heraclitus scaptiae, Enipedocles disco sutilem, alia instar cylindri. Figuram aliteria septena in ossis assumit luna; quando enhra nascitur Videt Lir apparere cornuta; tum se mi plena; mox plus quana di in ima; postea plena. Rursus Ciana revet titur stati in apparet gibbosa; mox senat plena; et
iterum colui uta. Postea latet donec omnino reno Vetti P. De ea nativa viciantur. Quidam hoc modo figlirari clicunt, nimirunt uvibra terea e prina una secundum aliquam sui ipsius pariena, aliqliando secundum se totam confugiente luna in centrum teITne.
295쪽
gere solis vicinitate: sic eniim a natura cona parat iam ut majoris accessu Ilix minor obruatur; etiana reliquas stellis evenit. Tliales et ipsunt sequuti sunt a sole Iuriam dixerunt illuminam. Heraclitus idem lunae soli contingere de nitit. Stellae en ina con CaVae sunt et vapores eXcipiunt lucere videntur, ac sol quidem splendimus cum in puriori aere, luna autem obscurari videt tir quod in aere tui bidiori seratur.
Anaximander conjecit Iunam deficere qirum oscuIuna quod circum rotam est Obturati ir, Berossus ex obversione in nos facta restinctae partis. Heraclitus ex gibbae pax
296쪽
tis conVersione. Pythagoreorum aliqtii per reseXionem et obturationem terrae tum nostrae tum oppositae. Plato autem, Aristoteles, Stoici et mattaeniatici naenstruales occultationes ipsam efficere, cum sole congreditur et ejus radiis obruitur ac undique illi istrat hir, descere Vero quando obumbratur a terra latrariisque sideris in medio constituta aut potius cum ejus illuminationi assicitura terra. Qui tun α terres in aPPareat. Lunam ideo tei restrem existimant Pylli agorrici, quod ipsam an colant proceriores arbores et animalia majora at que praestantiora apud nos. Esse vero decies quinquies quae circa ipsam sunt animalia illa nostris robustiora nillilque excrernenti communis emittentia ac tanto diem esse nostro longiorem. Anaxa ooras elus inaequalitatem fieri a concretione fragidi et terrestra siquae sint ulmiscentur, misceri autem igneo caliginosum stellamque tu
297쪽
cis ementitiae Iunam ideo tiuncupari. Stoici ne gant propter diversas facies ejus substantiae compagem esse insolubilem. De lunae disantia. Empedocles plus duplo Iunam distare putat a sole quam a terra. Malliemalici decies octies. Eratosilienes soleari a terra distare quadrangentis et octo mymadibus. Lunam Vero a terra distare septuaginta octo millibus stadiorum.
De cnno quantus c usque Planetar πὶ sit magnus annus. Annus Saturni annorum ost traginta ; Iovis duodecim; Martis duomam; solis mensitim duodecim; Veneris et Mer Ct si totidem, nana aequales liis cursus, lunae triginta dierunt, tot enim diebus mensis absolvitur ab apparitione
298쪽
Τουιο μικρὰν εiναι φαντασέαν του πλείονος Ουρανίου πυρὰς Iunae ad ejus cum sole congressum. Annum quem magnum appellant quidana octavo quoque anno compleri di cunt, alii decina o nono, quidam sexagesimo prana O. Ilera clitus decem et octo millibus annorcina solistiani. Diogenes trecentis seXaginta qiuinque annis, tantus quantus est Ianus annuS Heiactito. blon nulli septem uidlibus septingentis septuaginta septena. Caput XVII.
De circulo lactes. Cliculus Iacteus nebulosus est in aete sena per apparens lacterasque est a suo colore nuncupatus. Pylla agore O-rum aliqui credideriant ipsum es e stellae culus clam incendi uim clitae suis sed ibiis excidit et locum per quem cir cum voluta est eXussit, eo te uapore quo Plaaditio ut is incer1-
diu in per Idam vi aut grassabatur: alii dicunt ab initio solem illac iter suum peregisse : qui lauti Volunt laoc exiguam esse apparationem plumini caelestis ignis cujus splen-
299쪽
κρῶν και συνεχῶν ασrερων συμφωτι μενων εἶναι ἀλληλοις συναυγασμόν. 'Αρισι orελης ἀναθυμιάσεως ξηρῶς εζαψιν Π0λλης τε και συνεχους και Ουroa κόμην πυρὰς υn ὀ τὀν Γερα κα- τωτερω Σῶν πλαν ἄν φαένεσθαι' οι at κοὶ et Ου αἰθερέου πυρὰς αραιότητα ἀνυπερον τῶν πλανητῶν. LIo σειδοiνιος Πυρυς συσιασιν ἄστρ0υ μεν λαμπρότερον, αυγης δε πυκνότερον. Κεφάλα ιον ιη. Περι κομητου και διαττόντων ἀστερων καὶ δοκίδων.Tῶν Πυθαγορείων τινες μεν α στερα φασιν εiναι τὰν κομητην τῶν Ουκ ἀεὶ φαινομενων, διά τινος δε ώρισμενου dor ad coelum reflectitur; id quod arcus coelestis nubes facere consueverunt. Metrodoriis propter transitum solis, illuna enim esse circuliani solis existi inat. Parmenides Taxum denso commisi uim lacteum colorem conficere putat. Anaxagoras terraeiputat uilibram esse et aliquam coeli partem occupare , quia cum sol terrae subest, non illuminat ouinia. Democritus esse splendorem multarum exiguariam et cohaerentium stellarum se invicem collustrantium. Aristoteles siccae exti alationis incendium quae jugiter et abunde succedit ac eodem modo fieri crinitum ignem infra aere in sub planetis. Stoici ignis aettieret raritatem ipsumque superiorem planetis. Posidonius ignis acervum stella clariorem, splendore vero obs curiorem, densiorem.
De cometa, sellis discurrentibus et trabibiu. Pylla agoreorum aliqui conietas dicunt esse stellas non semper apparent, sed certis Piibusdam temporibus
300쪽
πτρικαῖς εμφάσεσιν. ' Ἀναξαγόρας καὶ Λημόκριτος σύνοδονάστ ρων δυοῖν η πλειόνων κατά συναυγασμόν. 'Αρισιοτόλης δε της ξηρῆς ἐκ της γης ἀναδτμιάσευὶς διάπυρον GLGrci σιν. Σεράτων ἄστρου φως περιληφθεν νέφει πυκνω , καθάπερ ἐπι των λαμπτήρων γίνεται. Ἐρακλείδης ὁ ΙΠοντικ0ς νεφος μετάρσιον υπῖ μεταρσίου φωτὰς καταυγαζόμενον ' υμοίως δε
sua revolutione oriuntur: alii repercussionem Visiis nostri ad solent simileni imagna ibus quae in speculis cernuntur.
Anaxagoras et Democritus Concursum duariam ahit plurium stellam im sol e illustrantium. Aristoteles siccae exhalationis congemeni accensam. Strato fidelis alicujus lucem densa nube compreliensiana, id quod et laternis evenit. Heraclides Ponticus nubem praealtam illic a luce superna illunai natana: eaia lena laic hiarbatis, areis, trahitibus, colum iis et id Genus at s caiisana assignat: ut Onanes peres patetici ex accensis vaporibus species lialae fieri dicunt. Epigenes vapore ira te ae com naistiana, in altum elevat timi ibi liue accensuria. BOellius at dentis aetas id specie ni esse credimi. Diogenes stellas esse cometas putat. Anaxagora Silitas discurre lites stellas vocant, periit te atque scintillas ex aettaei eo igne cadere putat et ideo statim sitioqlle exstingui. Met1 odorus ex solis radiis violenter in Diabena,