Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

311쪽

λe φεο γενομενης της et γρῶς ἀναθυμιάσεονς τῆ ἀντισπάσει και τοῖς άνιελιγμοῖς τον σεισμόν ποιεῖ. Μητρόδωρ0ς μηδενεν τω οικειω TNum σωμα κινεισθαι, ει μη τις πρ0σωσει eν η καθελκυσειεν κατ ενεργειαν ' διὰ μηδε την γην, ἄτε δη κει με νην φυσικῶς κινεῖσθαι, τόπους δε τινας αυτης νοστεῖν

τοῖς 44J ἄλλοις. Παρμενίδης καὶ Λημόκριτος διὰ το

illi motionis qui quum antro suit, extra exta alat ob ambien- ρε tem undique frago Ps antiperastasin sursum deorsumque ipso circumstante. Nani calidum superius siem properat, quum leve sit, ob idque inte1ceptione facta lata initiae exhalatio nis revulsionibus adacti cunei instar oppositisque Cori VO- Iutionibus terrae concussiones creari. Metrodori S nulli In in proprio loco corpus moveri, nisi quis impellat aut actu detraliat. Quamobrena terram sua in sede in oranterm Naturaliter amoveri non posse, quaedam tanaen ipsius loca alio tendere. Parimenides et Denaocritus terrana aequaliter undique recessisse, aequaliter protendere dicunt, nec Imbere causam, ob quana huc potius qua in illuc Vergat proindeque concuti tantum, non na ovem. AnaXimenes terrae planitiena aeri insidere; alii Vero aquas natare instar soli oriam platam aut asserum, ideoque moveri. Plato omnis motius se X circumstantias enumerat; sursurn, deorsum, dextrorsum, sinistrorsurri, antrorsum, retro iam i

312쪽

horum vero nullum posse terrae accidere, iquum iandiqueam a sit maneatque immota. Epicurias siem posse ut terra ac iis subjecti aquosius est, crassitie impulsa ac quasi succussa moveatur, sera etiam posite ut Infimis suis partibus cavernosa cum sit, spiritu dispergitur, in cavernas antrorum similes incidente quassetur.

Caput XXII. De retari et mιr fassum sit.

Anaximander esse dicit mare prioris I1umoris reliquum, cujus majorem portionem ignis exsecavit, residia una vero propter exustionem transmutaVit. AtiaXagoras Crana

hutnor per initia stagnans a solari cilicuui ventione esset adustus exti alassetque pars pinguis, reliquum salsuginem et anaarorem subiisse. Empedocles telaeae sudore ita a sole

lli si hi

313쪽

legi il

δρῶτα της γης εκκαιομενης υπ0 του ηλίου. υντιφῶν ἱδρωτα ερμοὐ, ἐξ ου τὰ περιλειφθεν υγρὰν απεκρίθη τω καθε l/η- ηναι παρακυλίσασα, δπερ επὶ παντὰς ἱδρωιος συμβαίνει. ητρόδωρος διά τὰ διηθησαι διά της γης μετειληφεναι οὐ περι αυrην πάχους καθάπερ τὰ διὰ της τέφρας υλιόμενα. Οι άπὸ Πλάτωνος του στοιχειωδους Γδατος τὰ μενξ ἀέρος κατὰ περ ἱψυξιν συνιστάμενον γλυκύ γινεσθαι, τὼ ' ἀπὼ της γης κατα περ ἰκαυσιν καὶ ε κπύρωσιν άναθυμιώ- ενον αλμυρόν. Πως ἀμπωτιδες γίνονται καὶ πλημμπρίαι. 'Αριστοτελης υnὀ του ηλίου τὰ πλεῖστα των πνευμά-- ων κινεῖσθαι καὶ περιφερεσθαι, ων εμβαλόνrων ενοιδειν τηνδιλαντικην θάλασσαν καὶ κατασκευάζειν τάς πλημμυρας 'ηγόντων δε καὶ ἀντιπερισΠωμενην χποβαίνειν, Oπερ ειναοην ἄμπωσιν. Πυθεας ὁ μασσιλιώτης τῆ πληρωσεο της εληνης τἀς Πλημμυρας, τ9 δε εκλείφει τίς ἀμπωτιδας. ἱμαιος τους εμβάλλοντας ποτωμους εις την Ἀτλαντικην ιὼ της Κελτικης ορεινης αιτιῶται, προωθυυντας μEν τάς istae. Antiphon sudorem calidi a quo excretuna est, Prodii pererat humidi elixando in salsuginem conversum, quod

ii quovis fit sudore. Metrodorus quia mare sit percolaum per terram, ideo crassitiem ejus participasse: sicut venit iis quae per cinerem colantur. Platonicilementaris partem aliam ex aere fragore coactam exstitis e uicena, aliam quae a terra ex ardore et in emtio exha-ksset salsam. Qui fani aesus accedentes et recedentes maris. Aristoteles plures ventos a sole moveri et circum- luci putat iisque ingrcientibus Atlanticum mare intume-cere aestusque essici recedentes, cessantibus vero illud re-rahi ac subsidere idque esse aestus accedentes. Pytheasilassiliensis lunae incremento mare tincrescere, deCremento Jero decrescere. Tina aetas plures fluvios descendentes in Ytlanticuin mare per montes Celticos causam esse dicit,

314쪽

qui iter suum proino venies ranaris recessum faciunt, CUN ero desinunt, maris accessum fieri.

Caput XXIII.

De in eremento Nili. Thiales Etesias ventos adversus Aegyptum santes Nil aquas attollere putat, quod ostia ipsius quibus se exonera maris obtrusi instu Xu obturentur. Eutllymenes Massiliens ab aquis oceani et ex te in i maris inundare diu una existina ait. Anaxa oras a nivibus Aetlaiopiae, quae per hiemei densatae aestivo tempore Iiqia antur. Democritus put; fieri a nivibus in partibus septentrionalibus circa solstitiam aest iu uia liquatis et nubes compacta ex Iaaliti laris i ab Etesiis ventis simul advecta versus meridiem et Aeg ptum Vellementes iiii bres fundere quihus Nilus redunda Herodotus aequaliter moveri hieme et aestate propter sor

315쪽

Κεφάλαιον κδ . Περὶ αἰσθησεως καὶ αἰσθ μου. τὰ τους armi κους αἴσθησίς ἐστιν ἀνrίληψις αισθη- Ου δι αισθητηρίου η κατάληψις ' η δε αἷσθησις πολλαχῶς εγεται ' η τε γάρ εζις και η δυναμις καὶ η ενεργεια καὶ Hes; id autem minus apparere hieme, quia hac tempestateol Vicinior Aegypto aquas an Vapores redigit. Ephorus

aistoricus aestate ait TelaXari totain Aegyptiam ac Xudare copiosana aqua in ac Conserre ad hoc etiani Ara iam et Africam ob raritatem et sabulosiani solum. Eu-loxias ait sacerdotes imbribus et oppositis te uaporum anni rationiblis rem imputare: quando enim apud nos aestas 3st qui sub aestivo habitanaias tropico, tum iis qui e re ;ione sub hiemali circulo degunt latentem esse, a quida usum exundanS aqua prorumpat.

Caput XXIV. De sensu et sensili.

Sensus secundum Stoicos est objecti senstiis per seniendi organiana comprehensio seu perceptio. Sensus autem nultis inodis dicitur. Nam et habitus et sacultas et fian-

316쪽

των την αἴσθησιν ἀποφαίνεται ψυχζς και σορο αδος κοινω-

γανα σώματος ' ἄμφω δε διῶ φαντασίαν αντιληπτικὰ των ε ωθεν γίνεται. Λεύκιππος καὶ Λημόκριτος την αῖσθησιν και et ην νίησιν γίνεσθαι ειδώλων εξωθεν προσιόντο)ν' μηδενὶ

l φῶς. otio et imaginatio appreliendens sentiendi organo sunt, ipsa quoque octava animae facultas a qua sentiendi vis manat. Rursus autem sensus organa sunt spiritiis intelligentes a principe facultate ad sensuum organa protensi. Epicurus partici ila est sensus, quae tum sentiendi facultas est tum sunctio ac proinde effectus, adeo iit ab ipso dupliciter dicatur sensus quidem facultas et sensilis lanctio.

Plato sensum enuntiat animae et corporis societatem ad exterata cognoscenda. Facultas qui deni est animae, instru- naen tum Vero Corporris; at ambo per imaginationem externa appreliendunt. Leucippus et Democritus sensum et intelligentiam obtingere conjiciunt rerum simulacra: s sorisOCCursantibus, neutriana autem horum obire posse cui obiecti simulacrum non OCCUPrat. An Merras veraque sit innaginatio. Stoici sensus quidem veros arbitrantur, imagInationum Vero quasdam Veras, quasdam falsas. Epicurus sensu na

lia pollil liuid i

it ruella

in ill

317쪽

lba omnem ouanemque ima inationem veram; opinionum alias veras alias falsas; sensusque uno tantum modo fallian notionibus, ini aginationiblis Vero duobus; etenim ei sen stium ost tui aginatio et eorum quae sub antelligentiam cadunt. Empedocles et Heraclides pro meatuum Commode ratione sensus siem, quum quodvis sensile suo sensui 'accommodetur.

Quot sint sensus.

Stoici quinque particulares sensus enumerant, Visum, auditum, odoratiana, gustum et tactona. Aristoteles sextum quidem non profert, sed communeni sensum compositarum specierum ludi cena consiluit, ad quena singuli sensus simplices propria cuique Visa renittitiant, in quo ab altero ad alterii in fit transitus, quemadmodum figurae et motus ostenditur. Deniocritus plures sensus brutis quam diis et sapientibus inesse censuit.

318쪽

εκεῖναι δε και προληφεις ' ό δε λόγ0ς καθ' υν προσαγορευόμεθα λογικοὶ, εκ τῶ ν προληψεων συμπληρουσθαι λεγεται κατῶ την πρώτην εβδομάδα ' τουτο γάρ εσιι νόημα φάντασμα διανοίας λογικοὐ ζώου ' τὰ γάρ φάνιασμα επειδὰν λυ- Quomodo fato notio, Praenotio et interior ratio. Quum, inquiunt Stoici, homo procreatur, tum principeui habet pa1tem antimae ipsi ius peraeque ae Chartana descriptioni rerum delineandae aptana, in ea enim parte in aquaeque notionum delineal tur. Primus autem delineandi modus per sensus sit: quum enina aliquid sensu percipitur, ut altia tunica, ejus rena otae memoriam habem tus, at multae memoriae ejusdem somnae nobis sunt, tunc vicinius nos liabere e X perientiam; experientia namque est imaginationum ejusdem generis multitu lo. Notionum autem aliae natura eo quo diximus pacto siunt, non arte; vero jam nostra industria et doctr1na parantur atque liae solae notiones vocantur, tuae veto praenotiones. At ratio qua rationales dicimur, ex praenotionibus primo septenario ComplerI dicitur. Id enina conceptus mentis est pliantasma intelligentiae animalis ratione praediti. Phantasma

319쪽

μυσιππός φησι διαφερειν ἀλλ' Iλων τετταρα ταυτα,3 φαντασιαν, φωνταοτῖν, φανταστικὸν, φάντασμα ' φαντ-ωουν εστι πάθος εν τν φυχῆ γινόμενον καὶ ενδε ικνυμε- ου τό τε και τὰ πεποιηκός' okν επειαν ἴδωμεν τὰ λευ- ιον O εστι πάθος εγγεγενημενον διἀ της ὀψεως εν τῆ ψυχη ναλλακτικὰν του πεΠονθότος ' εἴρηται δε φαντασία εκ του l φαίνεσθαι αὐτην τε και ιδ πεποιηκῖς η άnὼ του φωτός 'aamque ub1 ad rationalem animam accidit, ratiocinio inliget, quod nomen a mentis ratiocinatione dictum miliapropter reliquis brutis animantibus non accidunt phantasmata; quae vero et diis et nobis, ipsa Pioque phanta mala tantum sunt, sitiae vero nobis, ea et phantasmata in I genore sunt et in specie notiones: quemadmodum denarii 1c stateres ipsi per se sunt denarii et stateres, atli ad navigia conductionem dentur, tunc sis accedit quod et denarii sint et naula dicantur.

illi

Chrysippus inter se disserre haec existimat, phantasiam, plaantastum, phantasticum et phantasina. Enimvero phantasia imago aspectio est quae in anima nascitur seque ipsam ac assectionis causam ostendit; ut quum album cernimus quo assectio insidet animae per aspectum oborta assecta anima ina mutatur. Fla antasia nomen d LiXit εκτ0υ φαινεσθαι, quod seipsam assectionisque causam declaret; Vel ἀπὸ του φωιὰς a lumine , nam sicut lumen se-

320쪽

lla s

Περὶ οράσεως και πῶς ὁρῶμεν.

ipsu in ostendit et Maae cetera ipsum ambiunt, ita phantasia et sese et ipsam affecit demonstrat. Pliant astu in autem imaginarium est qiaod phantasiam assicit et albuni et frigidum et si aliud per sensus reliquos animaim movere queat, id phantastum eXistit. Pliani asticum vero limaginatio inanis tractus, in anima assectio a nullo pliantasto seu imaginario oblecto producta, ut advertitur in eo qui cum umbra Concertat et Vacuo aera manus insert. Pliantasiae namque aliquid sub)icitur, phantastico vero nillil. Pliantasina denique imaginabile est ad quod trallina urinani tractu phalatasticae motionis; atque Ilaec in melancholicis et furentibus ut in Oreste et TheocUnaeno apud Homerum contingunt.

Caput XXV.

De visu et quomodo Midea ritu. Democratiis et Epicurus imaginunt intromissione ab οἷ Ieetis visionem sera arbitrantur. Alii radiorum emisione lilii P

라틴어 텍스트