Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

331쪽

ρώδες διά των ρινων ταῖς εαυτos επιρροίαις ἀναθλίβοντος

ροῖς ἀεὶ βραχέος ' ρὐ γάρ ἀπαν εκκρίνεται, καὶ πρ0ς vo oro

rit et ad evacuatum replendum eXterioris aeris per aperta vasa sit aditus. Postea vero quum jani innatus Calor educto foras impetu aerem elideret exspirationem, fili uim VCTO impulsus intro recti tu aera vicis1in aditum praeberet in spirationem. Nunc autem sanguine ut ad superficiem es sertur aereinque per nares suo influxu soras impellente succedentem ipsius excretionem fieri exspirationem, rectursante vero aereii ad loca rara ac pervia vicissim sese insinuante inspirationen a. Rem auteria ipsam Cleps ctrae eXemplo memorat Asclepiades, pulmonem quidem in lab driae loco modum constituit, causam vero respirationis esse censet eam quae il1oraci inest partiurn tenuitatem, ad quainssuit et seriur externus ad P qcii crassIor existit rursianaque expeditur, quia in thorax talis sit ut neqtie amplius ultro admittere neque eo Carere queat iiii una et in Corpore ali- portio aetas tenuioris perpetuo pauca Telinquat lur, non enim totus eXclii litur, ad hoc rursum quod intus

332쪽

τὀ εἷσω υπομενον βαρυτητα του εγιτος άντεπεισφερεται 'ταύτα δε ταῖς σικυαις ἀπεικάζειν' την δε κατὰ προαίρεσιν αναπνοην γίνεσθαι φησι συναγομενων των ἐν τοι πνευμονι λεπτοτάτων πόρων και των βρογχίων στενουμενων ' τν γαρημετέρα ταυθ' ύπακουει προαιρε σει. 'μόφιλος di δυναμιν ὐrολείπει περὶ τὰ σώματα κινητικην ἐν νευροις και ἀρrηρ ἰαις και μυσέ' 20ν ουν πνευμονα νομ/ζει μόνον προσορε γε- σθαι διαστολης τε και συστολης φυσικῶς, εἶτα δἐ και ταλλα ἐνεργειαν μεν ει ναι του πνευμονος την εξονθεν etου πνεύματος υλκῆν, , Πο τῆς πληρώσεως νῆς εζωθεν γινομενης μὴ δυνάμενον εἰς τον θώρακα ἐφέλκεσθαι τὰ περιττὰν ἀναπέμπειν, τον δε εις τον εζωθεν ἀέρα ἀπωθειν ' ώς τετταρας μεν γινεσθαι κινησεις περι τον πνεύμονα, Την μεν πρώτην καθ' ἡν εξωθεν ἀερα δεχεται, την δε δευε εραν καθ' ἐνεουθ' ἔπερ εδεξατο θυραθεν εν τὰς αDroύ πρὰς τὰν θώρακα μεταρρει ' την δε τρίτην καθ' ῆν τὰ απὰ του θώρακος συμστελλόμενον αυθις εις αυτὀν εκδέχεται ' την δε τειάρτην

remoratur, ad gravitale exteriorris intro petentis soras essertur. Haec autent cuculli tulis comparat. Voluntariam autem fieri dicit respirationem quum pulnaonis tenuissimi sunt meatus contra lauratur et bronclaia coarctantur. Haec enirn nostrae voluntati obtemperant. Hero Plidus sacultatem corporiam motricena in nervis, arteriis et musculis relinquit, pulitionem autem censet sol una mastolen et systolen naturaliter appetere, deinde Celera. Actione ira quidem esse pulmonis attractione na ex terni spiritus, Ob repletionem autem quae extrinsecus accidit quum attrali ere nequeat in iliora cena, supervacaneum amandare ipsumtue foras in aetem expellere proindeque luatuor contingere motus pulmonis; priamum quidem ipse externum excipit aerem; secundum so-rris exceptum est intus in thoracena divolvit; tertiuin autem quo id quod a thorace exprimitur rursum ipse recipit; quartum denique quod ex reversione in ipso fit

i lil

eti i

333쪽

las unam quidem eX transecus, altera in Vem atta oraCe: duas

vero systolas; alteram quidem quum iliorax spiratum ad se attralait; alterana vero quum ipse in sinunt aerem ex pellit. Tlioracis enim duo soli stant motus, diastole dilatatio Piidem a pulmone aerem ad se traiiit, systole Vero contractio quum acceptum ipsum aerem restituit.

Caput XXX.

De sectibus. Stoici assectus quidem in partibus assectis, sensus vero in principe animae facultate collocant. Epicurus et assectus et sensus in partibus assectis esse, at principem facultatem assectus experiem existiinai. Strato autem et assectus animae et sensus in apsa facultate principe non in partibus assectis constitui; in illa squidem tolerantiam

334쪽

Ed. Chari. II. s51. J Ed. Bas. IV. 435. υπομονην ωσπερ ἐπὶ των δεινῶν και ἀλγεινῶν καὶ ωσπερ ἐ1ιι ἀνδρείων και δ λων. Περὶ μαντικης. Πλάτων καὶ οἱ Στωκοὶ την μαντικὴν εἰσάγουσι, και

9ημόκριτος ὀνείρους γίνεσθαι κατὰ τὰς των εἰδωλων παρατηρήσεις. Στράτων ἀλόγω τινι φύσει τῆς διανοίας εν

flana esse ut in doloribus et cruciatibus utque in sortibus et meticulosis conspicitur. De di Dinatione. Plato et Stoici divinationem introducunt: etenim adeo ni issum esse cluod est divino assa tu in nium ine et ex divinitate animae quod dei praesentia vaticinatur, somnia anterpretatur, quod astrorum peritiam explicat et quod aiuguratur. Xenophanes et Epicurus divinationem tollunt. Pylliagoras solani liaruspicinani non tollit. Aristoteles et Dicaearctius divinationes sol una admittunt quae ex astatu numinis et insonantis fiunt: licet enim inanio talem animam non existina ent, eam tante ii res alicujus di vinae esse participem credunt. li illas Ino arsit id; isa li d

Quomodo fiant somnia.

Democritus somnia fieri arbitratur .smulacrorum observationibus. Strato brinta qliadana natura mentis in soni

ti aut

illi.

335쪽

yias qliae sensus magis nanciscatur alque ideo magis etiam ognoscat. Heroplailus ex somniis alia putat necessario ontingere quae a deo mittuntur ', alia Vero naturalia quum nima rerum sibi utilium et suturariana formas essingit; lia denique mixta casu et fortuito fieri occursu imagium quum quae Volumus ea spectamus, ut anaantibus coningit qui per somnia amicas amplecti videntur. Caput XXXI. De feminis essentia.

Amistoteles semen esse dicit excrementum alimenti ulmi aut sanguinem aut quid analogum aut ex his aliquid, uod sacultate pollet movendi ac in seipso producendi,toad quid absolvat quale est id unde fuit excretum. y ttaagoras spumam utilissimi sanguinis vel residuum ali- 4nti. Alcinae on cerebri partem. Plato spinalis meduI

336쪽

ἰκουρος ψυχης και σωματος απόσπασμα. ημόκριτος ὐφ' ἔλων των σωμάτων και των κυριωτάτων μερῶν OAντων σαρκικων, οστων καὶ ἰνων τον γόνον ἀπορρειν. σωμα το σπερμα. -υκιππος και Ζήνων σωμα εἶναι ' ψυχῆς γὰρ εἶναιαπόσπασμα. Πυθαγόρας καὶ Πλάτων καὶ 'Αριστοτέλης ἀσώματον μῖν Πναι την δύναμιν του σπέρματος ἄσπερ νουντον κινουντα ' σωματικὴν δε τῆν υλην την προχεομένην. Στράτων καὶ Λημόκριτος και τὴν δύναμιν σωμα, πνευμα

τικὴ γάρ

itas Εἰ καί θήλειαι προδενται σπέρμα. Πυθαγόρας και πημόκριτος καὶ 'MIκουρος και τὰ θῆλυ προιεσθαι σπέρμα ' ἔχει γάρ παραστάτας ἀπεστραμμένους, διὰ τουτο κοι ὀρεκτικῶς ἔχειν παρῶ εὰς χρήσεις. υριστο- είλης δὲ και Z νονν και υλην μῖν ύγρῶν προδεσθαι οἱονώαπὰ τῆς συγγυμνασίας ἱδρωτας, ου μῆν σπερματικόν. Iu- n

'uilae essuvium. Epicuriis animae et Corporis partem avulsam. Democritus a totis corporibus ac principibus partibus semen derivari dicit ut carnilaus, ossibus, fibris. Utri ni 1 emen sit corpuS. Leucippus et Zeno corpus esse dicunt, semen enim avulsam esse animae portionein. Pylli agoras et Plato et Aristoteles incorpoream quidem esse senainis faculta telia asseυ erant sicut mentem moventem , CorporeaIn Vero materiam quae effunditiir. Strato et Democritus facultatem

quoque corpus esse, spiritus quippe est.

337쪽

πων προδεσθαι μἐν σπερμα τὰς θηλείας οὐχ ηκιστα τωναρρενων, μη μέντοι γε εἰς ζωογονίαν τουτο θυμβάλλεσθαι διὰ to ἐκτὰς πἱπτειν της ὐστέρας' οθεν ολέγας προδεσθαι, πολλάκις δυα των ἀνδρων σπερμα καὶ τὰς μαλιστα χη

Πως αἱ συλληφεις γίνονται. 'Αριστοτελης ὐπολαμβάνει τὰς μἐν συλληφεις γίνεσθαι προανελκομενης μεν υπὸ της καθάρσεως της μήτρας, των δὲ

καταμηνίων συνεπισπωμενων ἀπδ του παντός ἔγκου μερος τι του καθ Ωρυυ αιματος, συμβαίνειν τὸν του ἄρρενος

γόνον ' μη γίγνεσθαι δἐ τἀς κυησεις παρ' ἀκαθαρσlαν της μητρας η ἐμπνευμάτωσιν η φόβον η λυπην η ἀσθενειαν των

γυναικων η δι ατυνέαν των ἀνδρων.nus seminis effundere seminas mares, neo tamen ad generationein animalis id conserre extra uterum decidit. Hinc aliquot multoties emittere semen absque VarIs maxime viduas et ossa fieri a semine maris, carmes a semine seminae.

Caput XXXII. f

Quomodo conceptiones fanti Aristoteles conceptionem seri piutat utero a menstria ali purgatione sursum attracto et monstruis ipsis simul attrahentibus ab universa mole partem aliquam sanguinis pur1 ut accedat ad semen maris. Conceptus autem non fierI propter impuritatem uteri vel insationem, motum, moestitiam, instinitatem mulieriina vel propter virorum impotentiam.

338쪽

Ἀμπεδοκλης Οιεται και Ἀσκληπιάδης ἄρρεν και θηλυγινεσθαι παρὰ θερμότητος και ψυχρότητος, οθεν ιστορεῖταοτους μεν πρώτοπις ἄρρενας προς ἀνατ0δῆ καὶ μεσημβρἰα γιγνεσθαι μῶλλον εκ της γης , τὰς δε θηλείας πρῖς ταῖς αρ- κτοις. Παρμενίδης δ' αντιστρεφει προς ταῖς ἄρκτοις ἄρρενας γἰγνεσθαι του πυκνου μετεχειν iπλείονος ' τὰς δε θη- λεὶας προς την μεσημβρίαν δι αραιότητα. Ἱππῶναξ παρὼTO συνεστως η και ισχυρὰν παρὰ τὸ ρευστικόν τε καί ἀσθενεστερον σπερμα. υναξαγόρας και Παρμενίδης τὰ μεν εκτων δεξιων -ταβάλλεσθαι εις τἀ δεξιά μερη της μητρας, τὰ δε εκ των ἄριστερων εἰς τἀ ἀριστερά ' ει δε εναλλαγῆτὰ της καταβολης, γίνεσθαι θηλεα Κλεοφάνης, ου μεμνηταο Ἀριστοτελης, τὰ μεν εκ του δεξιου διδύμου, τὰ δε εκ τουαριστεροῖ. Αεύκιππος παρὰ την παραλλαγην των μορίων, καθ' ην ο μεν καυλῖν, η δε μητραν εχει, τοσουτον γἀρ μό-

Quomodo mares et feminae generentur. Empedocles putat et Asclepiades inarent let feminain procreari a calore et fragore, unde narrami primos Inares ad ortum solis et nactidiem e terra procreatos fuisse, seminas vero in septentriora alibus. Parmenides autem ad Versatur docet ille Inaros in septentrione gigni eo quod hae partes pilumnatum habeant densitatis, seminas autem in meridie propter raritatem. Hipponax vel semen con sistat et validum sit vel diffluat et inabecillius. Anaxagoras et Parmenides tum masculos paeocreari dicit quumeta dextra parte semen in dextram uteri inciderat et asinistra in sinistram; feminas quiem si constitutionis permutatio facta fuerit. Cleophanes. cujus meminit Aristote-Ies, mares a dextro, seminas a sinistro testiculo prodire credidit. Leucippus secundum varietatem partium quamas Colem, matricem semina Iaabet, tantum enim dumtaxat dicit. Democritus communes partes eta utro contige'

339쪽

Πως τερατα γἰνεται. Ἐμπεδοκλης νομίζει η παρὰ πλεονασμον σπερματος ηπαρ' ελλειμμα η παρὰ την της κινησεως αρχην η παρὰ την εἰς πλεέω διαίρεσιν η παρὰ τὰ ἀποιεύειν τερατα γίγνεσθαι' OvTω προειληφὼς φαIνεται σχεδόν τι πάσας τὼς απολογἰας. Σεράτων παρά πρόσθίσιν η ἀφαέρεσιν η μετάθεσιν η

Βιἀ τι η γυνη πολλάκις συνουσιάζουσα ου συλλαμβάνει.

προῖεσθαι η παρῶ et ὀ ελαττον του δέοντος η διὰ τὰ τοιοῖ- εον εν ω τὰ ζωοποιητικὸν οὐκ εστιν at διὰ θερμασέας ηψυξεως η υγρασίας η βηρότητος πλεονασμὼν η ενδειαν η κατὰ παράλυσιν etων μορέων. οι Σιωλκοὶ κατά λυξόιητα του rant: peculiares prout praevaluerant. Hipponax Vero, si semen PraeValuerit, marem, si materia sanguineu, feminatis Concipi existimat

Quo modo monsi a Procreentur. Enipei locles existimat vel abundantia seminis vel defectu aut a motus initio aut divisione in plura vel alio Vergat monstra generam: sic Videtur sere omnes Causas Complexius. Strato propter additionein vel detractionem Vel transpositionem vel inflationem. Medicor in ali propter uteri distortionem a salibus. Cur mulier eae stequenti coitu non concFιat.

Diocles naedicus quod vel omnino nullum vel parciusquam oporteat alicujus semen emittatur aut quod id desit in quo facultas prolisca fuerit aut caloris vel frigoris vel hi inliditatis vel siccitatis exsuperantia aut penuria aut partiuna paralbisi. Stoici propter obliquitatem partis Viri-

340쪽

lis quae recta semen ejaculari nequeat, aut propter Partium incommoderationem ut ad uteri distantiam. ErasistratuS propter uterum, quum callos Contraxerit aut magis carnosus fuerat aut laxior aut angustior quam natura exigat. Quomodo gemini et trigonina nubantur.

Enipedocles geminos et irrigeminos foetusanasci arbitratur ubertate et separatione seminis. Asclepiades ob seminum disserentiam, ut hordeaceas spicas diaplici aut tri- li lici granoruni sem: e constantes sic semina esse foecundissima. Erasistratris ob conceptiones fieri ut in brutis an iiDalibus. Quunt enim uterus purgatus est tunc ad conceptionem semen descendere. Stoici ob uteri loculos; enim in pra uni et secundum incidit semen, tunc seri superlaetationes et geminos et trigeminos.