장음표시 사용
361쪽
απὰ τῆς 'μοφιλου ci ἱρέσεως καὶ 'Aπολλώνιος Ο ΜεμφIrης, ει ι δἐ και 'Aθηναῖος ὁ 'Aτταλείς, αλλἀ και Ουτοι οἴτε τῆτάξει τῆ δεούση εχρήσαντο οἴτε συνήγαγον την πραγμα- τεἱαν, ἀλλἀ διεσπαρμένως εν et Οὐις βιβλίοις συνεγραψαν. εζο doctrina est quae non multis inaria ensis sed paucis per belle dignoscitur. At prisci quique ante Hippocratem ex
stitere in quorum Volumina Nos incidim is, neque reS ullas ad artem spectantes finierunt neque naiultos com naen-lamos, sed ad ratio dii in paucos reliquerunt. Hos tamen laudare aequiana est pii mi instituta fια ad usum traduxorint et vitae quid utile invenire studuerint. His autem succedens Itippocrates 111edicinam etiam consciripsit ipsamqtie in libro de arte definivit, ille vii semper bono Tum auctor ac princeps fuit, cujus idcirco omnes Graeci
in aevunt On1ne erunt memores, quandoquidem publice
est de omnibus bene meritus. Qui Vero ab latijus tena po-xibus exstitere quidam sinitiones conscripseriint atque hi non omnes. Sed seduli fuisse videntur an ejus imocli speculatione Heroplitii sectatores et Apodonius luempli ites et praeterea Athenaeius Attalensis: veriana et lai neque decenti usi sunt ordine neque tractatuna compoluerunt, sed sparsim in libris conscripserunt parciusque praeterea descripse-
362쪽
τους εἰρημένους μεν υπό των πρ0γενεστερων Ορ0υς αυταῖς λέξεσιν ἀναγράφομεν καὶ την τάξιν την δεουσαν αυιοῖς ἐπι--οησομεν ' καὶ εἱ τινες ει μη εισιν εἰρημένοι ωπὸ των παλαιοτέρων ciυ Σοὶ ποιησαντες και συντάξαντες, καθως ηξίωσας καὶ οὐ, την συναγωγην ποιησομεν τελειαν. ταυτης γὰρ, ἐγώ πείθομαι, ἀγαθε Θεὐθρα, μήτε γεγονέναι μητε εσεσθαι χρη-
rurat: neque enim omnes quae in medicina comperiuntur finierunt. Quidquid autem veritatis stir lio asserimus, id ex occurrentibus dictoria in Virorum libris doceri potest. Nos vero rursum Urgentes asserimus ac proditas qm deina naajoribus finitiones iisdem verbis describe uius ac decentem ordinein ipsis ina ponem ius, si quaedam a Vettistioribus editae non sint conficientes ipsi contexentes que prout et tu operae pretium esse censuisti perfectam collectionem Construemus. Hoc namque ego credo, probe Teuthra, juvenibi is instituendis neque suisse neque sore utiliorem : atqDe laaeo Iaactenus. Prina iam itaque necesse
est dicere sit utilissimum quidque ordini doctrinae aptissimum, deinde quid ipsa si finitio apertum sacere; postre imo ac deinceps sinitiones ipsas subjicere.
i dii I. Finitio igitur ex nonnullis est oratio quae qirale t hi sit illud de quo sermo est declarat. Definiri et hoc naodo si potest. Finitio est oratio conceptionis animi. Quidam
363쪽
Ed. Chari. II. 233 J. . . , , y ωρίσαντο. Ορος εστὶ λόγος και ἀνάλυσιν άuαρτιζόντων εκφερόμενος. η ὁρος ἐστὶ λἀ βραχείας ουπομνησεως εἰς εν- τοιαν ημῶς ἄγων των Nuo τετυγμειων ταῖς φωναῖς πραγμάτων. η ἔρος εσrὶ λόγος το εἶναι δηλῶν. η λόγος ίσι ἰνεννυιαν ημῖν του πράγματος δεικνυς τε και σαφηνίζων. β'. 'Oρισμός εστι λόγος συνεομος δηλωτικῶς της φι-4-l Gεως Σου υποκειμενου πράγματος. ορισμὸς δε λεγεται ἀπὸ μεταφορῶς των εν τοῖς χωρίοις ὀροθεσίων. r. 9ιορισμός εστι πράγματος ως καθ' oλου λεγομε- νου ' μη ὁντος δε καθόλου κατὰ πρόσθεσιν εις τὰ καθόλου περιαγωγή. ὁ . Σκοπός εστι προεπινοοίμενον τελος' τελυς δε τὰ
στὶ 'Tπογραφη εστι λόγος τυπωδως εἰσάγων εις την sc quoque finierunt: finitio est oratio quae adaequantium
resolutione essertur, vel sinitio est brevi commemoratione in rerum vocibus subjectamina notitiam ducit, vel finitio est oratio quae ipsum ess e declarat, Vel Oratio quae nobis rei notitiam demonstrat ac explicat. H. Definitio oratio est concisa quae subjectae rei natura in explicat. Definiuio autem diciti ir a finibus aut terminis qui regionis ac loca finiunt ac terminant. ΙΙ1. Diori simus seu distinctio divisio est rei quae quana uniVerstilis dicitur, non tameti universalis exsistit, per accessionein ad universale conversio. IV. Scopias est is qui prini una mente concipitur finis; finis autem est opus scopi peractu in . V. Aphoris naus est o1atio concasa quae perfectam complet sententiam vel sic. Aphorasmus oratio est in Voce
quidem seu dictione perangusta, sententiis vero locuples. VI. Descriptio est oratio quae lamna quadam
364쪽
ἐστι λόγος τυπωδῶς ἐμφανιων τἀ πράγματα. επιστη;μη ἐστὶ καιάλη ις ασφαλης και ἀμμά-
πτωτος υπὀ λόγου. δυναxῖν δε και Ουεως ὁρίσασθαι. επιστημη εστιν εζις ἀμετά urωτ0ς ἐκ φαντασιῶν δόξαν ἀμεμπτως υuὀ λόγου παρεχ0μένη. i. Τέχνη ἐσιι συσrημα ἐγκαταληψεων συγγεγυμνα- σμἐνων πρός τι τελος εἰ χρησro ν zων ἐν τω βίω. η Ουrως. τε χνη εσεὶ σύστημα ἐγκαια ληφεων συγγεγυμνασμένονν ἐφεν τέλος την ανυς ορῶν ἐχόντων. 234J θ'. 'Innoκράτης ἐν τοι περὶ τρνης ώρισατο τὴν ιαrρικὴν ούτως και πρώrως μἐν ci Drὴν νομέων ιατρικὴν ειναι τὰ δη Πάμuαν άπαλλάσσειν των νοσεόνεων τοῖς καμάr0υς καὶ et o τάς σφοδρότητας των νοσημάιων ἀμβλυ- νειν και τὰ μὴ ἐγχειρέειν τοῖσι κεκρατημίνοισιν υπὰ Σων νοσημάτων εἰδόrας Oει πάντα ταυεα ου δυναται η ιατρικὰ τέχνη ε Πανορθοῖσθαι. ἄλλως. ιατρικὴ τέχνη ἐσει περι τἀάνθρώπων σώματα καταγινομένη υγιείας περιποιητικῆ. ἄλ- nisestandam rei notitiana rudius introducit. Alii sic. Descriptio est oratio rudi typo res declarat. VII. Scientia est rerum compreliensio solida ac certaqUae a ratione numiuam desectit. Potest quoque ita desiniri. Scientia est liabitus ina mutabilis qui ex mentis
conceptionibus opinionein haud a ratione deerrantem praebet. VIII. Ars est praeceptorum exercitatione comprobatorum ad finem eorum quae in vita sunt perutilem congeries. Vel sic. Ars est compages comprellension una exercitamina ad unum finem relationem 11abenti uiri.
IX. Hippocrates in libello de arte medicinam ita definit ac prinium ipsam medicinam existimavit esse quae
aegrotantium morbos plane tollit morborumlue Vellem en-tIaS Coercet neque a morbo victis manias cura trices ad-INOVet, citi lana liaec Omnia restituere Inedicam artent non
ponte cuique notum sit. Aliter. Medicina ars est quae in hominum corporibus versatur ac sanitatem tuetur. Alio
365쪽
λως. ἰατρικη ἐστι τεχνη πρόσθεσις και ἀφαἰρεσις. πρόσ- θεσις μεν των ἐλλειπόντων, ἀφαἰρεσις di των πλεοναζόν
την θεωρίαν τῆς δι0ικουσης ημῶς και οἰκονομουσης δυνάμεως φύσεως γιγνόμενον. παθογνωμονικὰν δε το περὶ τὴν διάγνωσιν του παρά φύσιν υν. διαιτητικὰν δε το περι τὴν Diodo. Medica ars ost additio et detractio; additio
dena eorum deficiunt; detractio Vero eorum quae exsuperant. Alia ex Heroplatio. Medicina ars est salubrauni et insalubrarim et neutrorum. Vel sic. Medicina ars est sanitatis conservatrix. At plures hoc modo definierunt. Medicina est ars quae sanis Victus rationem et aegrotanta laus medelas praescribit. X. Summae partes medicinae sunt driae, specialatio et actio. Praecedit autem actionem seu praxin speculatio. Speculam namque pratis aliquid oportet atque ita deinde agere; nam praeceptio ratione Constans exercendorum operum principi iam est. XI. Partes medicinae quas et species nuncuparunt, sunt quinque, physiologia, Pathognonaonica, diaetetica, materialis et ilierapeutica. Physiologia equidem est quae in speculatione Versatur regentis nos ac moderantis naturae. Patitognomonica Vero quae in rei quae Praeter naturam est dignotione versatur. Diaetetica
366쪽
δίαιταν etων τε ύγιαινόνrων καὶ των νοσούντων. υλικὸν di autem tum sanorum, tum aegrotan1 una victui incumbit. Materialis quae materiam corpori nostro medentern continet. Therapeutica denique quae circa sanationem vel deperilitae sanitatis revocationem ejusque restitutionem
XII. Secta est multitudinis dogmatum propensio arte conditorum et ad unum finem relationem habentium . Aut sic. Secta est societas decretortim quae tum se mutuotiana apparentia Consequuntur alat consectili putantur. POMst autem aliquis ita quoque definire. Secta est consensus plui tum dogmatum quae se invicem et apparentia consequuntur alit consequi existimantur. Cona peritur vero hiijusmodi quaedam definitio. Secta est assensio multitudinis dogmatum titiae tum ad seipsa tum ad apparentia consequentiam habent. Aut ita. Secta assensio est ex dogmat una multitudine consequentiam inter se ad unum finem Ilabentium. XIII. Dogma partim quidem proprie partim Vero communiter dicitur: communiter quidem rei in actu con-
367쪽
E l. Chari. II. s 234. 235. J Ed. Bas. V. 391. di πράγματος συγκατάθεσις, διο δη μἄλλον η λογικη αἶρεσις dors αιικη κέκληται. δόγμα ἐκατερως καλειται, τό τε ' δοξαζόμενον και η δόξα αυτη. τὰ μεν πρότασὶς ἐστι, τὰ δὲ υπόληφις. ιδ'. 'Iατρικης αἱρεσεις αἱ πρωται διο εμπειρικη καὶ λογικη f235J καὶ τρίτη μεθοδικη. doκει δε καὶ τετάρτην αἴρεσιν ἐξευρεῖν υγαθῖνος ὁ Αακεδαιμόνιος, ην ωνόμασεν
ιστὶ -γικη αἱ ρεσίς εστιν επιστήμη περὶ αδήλων καὶ id εργα τὰ εν τω ἰατρεύειν ταυTI επόμενα. ''d ιζ μεθοδικὴ αἶρεσις γνωσις φαινομενων κοινοτή- Jτων προσεχῶν καὶ αναγκαίων πω τῆς ἰατρικῆς τελει. κοινότητας δε λεγει το στεγνὰν καὶ τὰ ὀρρῶδες καὶ τὰ επιπεπλεγμενον.
sensio; proprese vero rei comprobatio proindeque sane magis rationalis secta dogmatica tracata est. Dogma utroque modo vocatur tum qiuod opinione percipitur; tum ipsa opinio. Illud pronunciatum, hoc sententia est. XIV. Medicinae sectae primae duae sunt empirica et rationatis et tertia methodica. Quartana autem sectam adinvenisse videtur Agathinus Lacedaemonius, quam epi- syntheticem accumulantem nominavit; nonnulli Vero ecleoticen electricem, alii hecticen habitricem appellariant. XV. Empirica secta est eomam saepis-gnae et secundum idem et eodem prope modo Visa sunt. XVI. Rationalis secta ost rerum abditariim scientia Et lianc in medendo sequuntur essectus ac opera. XVII. Mettiodica secta cognitio est apparentium Con munitatuin et proXimarum et necessariarum ad medicinae Inem. Communitates vero vocat vulgus adstrictum, nu- iam, ac periniXtum. XVIII. Analogismus ratiocinatio est oratio quae ab
368쪽
Ed. Chari. II. s 235. J . . Ed. Bas. V. 391. μενος και άδηλου κατάληψιν ποιουμενος. οῖον εἰ ἱδρωrες εἰσι, πόροι εἰσὶν. οἱ μεν γἀρ ἱδρωτες πρῶγμα φαινόμενόνεστι, τὸ δε πόρους εἶναι ἄδηλον υπάρχει ιθ Συλλογισμός ἐστι λόγος εν ω τεθενrων τινων Ezερόν τι των τεθένδων κατ ανάγκην Ουνάγεται πρό ρον ἀγνοουμενον.κ. Ἀπιλογισμός ἐστι λόγος τὰ παρεκφαινόμενον της διανο ιας εις ἐπιτασιν ἄγων. κα. Θεώρημά ἐστι προῦγμα καθολικὰν ἀκολούθως τιθεμενον τω της ιατρικης τέλει. ἄλλως. θεώρημά ε σι ιν ἀξίωμα καθολικὰν συμπληρωιικὸν της ιατρικης τελει διηνε- ωες. ἄλλως. θεώρημά εστιν οὐ τὰ εναντίον σπανιως εκβα-
ούτως. τελος εστιν εφ' ὁ πάνια ἀναφερεται των evidenti ortuna ducit et abditi comprehensionem facit; ut si sudores sunt, pori sunt; sudores etenim res quidem est evidens, pori Vero res abdita. XIX. Syllogismus est oratio in qua positis qtribusdam aliud quidpiam ab iis quae posita sunt, prius ignorabatur necessario colligitur. XX. Epilogi sinus est oratio quae quod sensim apparet sententiae, id in amplificationem adducit. XXI. Theorema praece turn res est universalis medicinae finem consequens adstruitur. Aliter. Tlaeorema est essatum universale quod medicinam complet fini continuum. Aliter. I lieorema est cujus contrarium Taro evenit. XXII. Rariani est cujus contrari uni evenit. XXIII. Anceps opinio est cujus contrartium peraeque accidit. XXIV. Finis est cujus gratia aliquid in medicinaessicitur. Vel sic. Finis est ad quem quaecunque medi-
369쪽
κε. Τελειός ἐστιν ιατsὀς υ ἐν θεωρία καὶ πράξει ἀπηρτισμένος. κστ . ' Ἀριστος ιατρός ἐστιν ὁ πάντα πράττων ἐν ια- τρικῆ κατὰ τον os θῖν λόγον. 9ζ Aνθρωπός ἐστι ζωον λογικὰν, θνητὸν, τουν καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν. 236J κη. Zωόν ἐστιν ουσία εμψυχος, αισθητικη,
Πλάτωνα. κατἁ δε τους Στωὶ κους σῶμα λεπτομερες ed εαυ- Του κιi Oυμενον κατά σπερματικοῖς λόγους. κατῶ δἐ τὀν Αριστοτέλη ενrελέχεια σώματος φυσικοί οργανικοὐ δυνάμεο ην εχοντος. ἄλλως. ψυχή εστι πνεύμα παρεσπαρμένονεν ολω τω σώματι δι Ου ζῶμεν και λογιζόμεθα και ταῖς λοιπαῖς αἰσθησεσιν ενεργοῖμεν ΓΠηρετοὐντος ros σώματος. pinae sunt reseruntur. Potest quoque ita definim. Finis: hi est in medicina id quod assequuti nihilo praeterea egemus. XXV. Persectus est medicus qui in speculatione et
XXVI. Optimus inedicus est qui omnia in medicinati recta ratione essicit. XXVII. Homo est animal ratiocinale, mortale, men litis et scientiae CapaK. XXVIII. Animal est substantia animata, sensu prae- illita qu ae et impetu et voluntate naOVetur. XXIX. Anima est substantia incorporea quae per se 3x Platone movetur. Ex Stoicis vero corpus tenuium artium quod eta seipso pro seminis ratione movetur. At secundiaria Aristotelena persectio corporis Naturalis, or- ti l Ianici, facultate vitam habentis. Aliter. Anima est spi ritus in toto corpore consitus per quem Vivimus, ratiocilicit 'amur ac reliquis subministrantis corporis sensibus su
370쪽
λα'. Στοιχεῖόν ἐστιν Ου πρώτου καὶ ἄπλουστάτου τὰ πάντα γεγονε καὶ εἰς o άΠλούστατον τα πάντα ἀναλυ- θησεται Oν εσχατον. και Ἀθηναῖος ὁ 'Arταλευς εν τω τρι- τω βιβλίω φησὶν Ουτως. στοιχεῖα της ἰατρικης εστι καθ άπερ τινες των αρχαίων υπελαβον, τυ θερμὰν και rd ψυχρὰν και τ0 υγρὸν και τὸ ζηρὸν, εξ ἄν πρώτων φαινομενων και ἁπλουστάτων και ελαχιστων ὁ ἄνθρωπος συνεστηκε ' καὶ εις α εσχατα φαινόμενα και ἁπλ0ύστατα και ελάχιστα την ἀνάλυσιν λαμβάνει. λβ Στοιχείωσίς εστιν η τῶν αυτῶν κατῶ το αὐτοκαι ωσαύτως διδασκαλία. οἱ δε ούτως. στοιχείωσίς εστιν
και πνευμάτων. στερεὰ μεν ουν εστιν οστῶ, χόνδροι, νεύρα, quiplis risi
XXX. Corpus est magnitudo triplici dimensione con- io stans, habens in sese longittidinem, latitudine in et prosun-
ditatem. Vel anagnitudo ex spatiis tribus conflata. XXXI. Elementum est ex qtio primo et simplicissinio iii ii ii omnia constant et in simpliciss1na una postremum existens omnia resolventur. Athenaeus vero Attalensis in i littertio libro ita loquitur. Elementa medicinae, ut nonnulli lIVeterum eXistimarunt, sunt calidum et smgi luna et lium i-ilid1hndum et siccum , ex quibus pranais apparentibus et simplicissimis et minimis honeto constitutus est et in quae ultima I haapparentia et si implicisInia ac minima resolutionem capit. XXXII. Elementatio parata est eoi unde ira secundi1m idem eodemque modo doctrina. Alii ita: elenaentatio est ab elementis ad finem Via.