장음표시 사용
101쪽
p. 53), vel brevior oratio Liturgiae St. Μarci Ed. Ronaud. Fruncos 1847. Ι. 120. Daniel, Cod. liturg. IV. p. 138.). Quod de episcopo et presbytero advocando in hoc canone dicitur, ex praeceptis Constitutionum l. VIII. c. 4. complendum est: Silentioque facto unus ex primis Episcopis una cum duobus aliis prope altare stans, reliquis episeopis ac presbyteris tacite orantibus . . . . dicat ad Deum. Concordant Ordinationes Hippolyti apud Fabr. p. 249. conser primum canonem Apostolorum: Eπίσκοπος χειροτονείτωτπδ ἐπισκόπων δυο ῆ τριων. III. Orationis sequentis initium concordat cum constit. et ordinationibus i. c., nisi quod in Canone nostro praeter Abrahamum patriarcham etiam Adamus commemoretur. Illa pars orationis subobscura est, ubi habet textus:
Aila Cum primo et ultimo loco relativum abal ad ipsum Deum pertineat, difficultus oritur ex illo ambas illas relationes medium intercedit. Equidem puto, illa verba dis annotationem in parenthesi positam
esse, quae texturam totius contextus non alterat. In ordinationibus Fabr. p. 249; dicitur: Qui providisti jam ab initio
genus justum ex Abrahamo soriundum) praesidesque et sacerdotes constituisti etc. -δειαιον Cod. Vat. exprimit δι--Barb. genus sublime ota posuit. . Quae jam sequuntur, nec in Ordinationibus Hippolyti,
nec tu Constitutionibus extant. Quod post orationem episcopi consecrantis consecrandus
102쪽
osculo saturitur, oonvenit cum praeeopto salutauqnis post conqsecrationem in Euchologio graeco sed. Pinelli 1622, s. 54. a. ε- τὰν χειροτινν μεντα ἀσπαζεται ὁ χ ο νον σας καὶ οἷλμποὶ ἐπίσκοποι. Diaconus quae ad sacrificium euinari ucum pertinent, i. e. panom, vinum, calicem cum caetero paratu apportat. Haec Omnia Barb., ves. nominantur. Quae sequuntur vocabula graeca, in utroque codice ita sunt corrupta, ut sonum verum vix divinando assequi potuissemus, nisi quaedam voces certa vestigia pra borent. Est ea pars liturgiae St. Marci, quae praefationsmantecedit. V. Renaudoi, liturg. orient. collectio. t. I. ed. Francos. 1847. I. 131. Daniel, IV, p. 150. Quod in finedo oleo et fructibus benedicendis dicitur, ita intelligendum esse videtur, ut Episcopus recens consecratus, post missam completam, pontificali dignitate ad benedictionem fructuum utavir, si anni tempus hoc permittit. - De his benedictionibus canone 36. tractabitur. - Formula benedictionis olei non affertur, quamquam vox eam promittat. Etiam ad formulas liturgicas, Oaenon afferuntur, pertinet. ad pertinens, pro singulari male positum est. Autor do pluribus olivis, oliva singularis est quae collectivo
vocantur, loqui voluisse videtur. id est oleum olivarum, quodammodo multas olivas comprehendit. IV. In inscriptions i in actum ordinationis significat in fins canonis i ordo ipse. Conserantur, quae in
secundo libro Const. Ap. c. 27. ds spiscoporum Presbyterorum' quo dignitate dicta sunt.
103쪽
V. In isto canono notitia canonum , qui ad ordinationem diaconorum pertinebant, supponitur. Ilex iis interpretandum est, quae insertus c. 24 occurrunt diaconus moneat episcopum do singulis infirmis. Aabsconditi , secundum contextum Sunt pauperes verecundi, qui ab importunitate mendicorum alieni, tacita patientia egestatis incommoda tolerant. sereliquum pro reliqui.
Oratio initiationis diaconi ab ea differt, quae in l. VIII. c. 18 Constitutionum et in o. Hipp. Fabr. p. 256) affortui .
Quaedam consonare videbunt, qui utramque formulam compa verint. VI. De singulari hujus canonis studio, quo martyrum praestantia defenditur, in protegomenis actum est. In fine, quod Vaticanus Cod. exhibet, secum lectione , cum recitatione' esse puto. Denominativum a selevita excogitari quidem posset, Sed non Occurrit. out levitam eum crearet , nulla authoritate delandi potest. VII. in utroque Codice extans nou aderivavi, sed ad VIII. sepro fideli habitus est retuli, quamquam teste Κamuso de Deo potissimum
odicatur, de cujus fide securi sumus. Caeterum ea, quae contra coelibes clericos hic constituuntur, Suspecta sunt. De
Cop rum moribus hic aliquid irrepsisse puto. Anagnostae et Subdiaconi locus in ecclesia assignatur.
104쪽
VIII. idum esse ac χαρισματα ἰαματων, quilibet videt. Us. 1 Cor. XIL 28. De quorum donorum usu et abusu habemus fragmentum operis St. Ηis,polyti apud Fabric. p. 245. In nostris editionibus Constitutionum apostolicarum idem tractatus, octavo libro praepoSitus, invenitur. Εd. Migue p. 1061. Const. ApoSt. ed. P. A. de Lagarde 1862 p. 230 seqq. Pitra, I. p. 386 Seqq. Quod de mulieribus preSbyterorum adnexum eSt, cum canone Apost. 6. vel 5.3
contextuq suaderet, vocabulo Atia significationum primitivam Servare. Non ignoramus, ι ara cum negatione senondum
esse. E. g. y nondum venit hora mea. Versio liturg. loci Joan. 2, 4. Do iteratis ordinationibus conser Morinum de sacris ordinationibus, Assoniani B. O. III. p. II. 331 seqq. Joannis Ephes. histor. eccles. I. c. l2. Versio Scholiseideri p. 9. - Ηergenrother, Phol. II. 231 seqq.
vetur etc. ita intelligendum est, ut in ecclesia instruatur catechum 'nus usque ad baptismum. sedonum in fine canonis eucharistia est. CLΗebr. 6, 4.-τε; τῆς δωρεας τῆς ἐπουρανίον. Quomodo cum servis agendum sit, qui ad Christianam religionem accedunt, secundus liber Clementis Syriacus docet. P. ib.) Didasc. copi. p. 166.
fieti artem pingendi, sculpendi et tandendi suisse, ex cypi v
105쪽
idolorum adhuc servatorum, cuilibit apparet. Christianis simili modo ut Judaeis Μischnali, abodah saris c. III. nefas erat, idola effingere. Didascalia copi. p. 46) non labros, qui idola effingerent, sed sacbrdotes deorum a baptismo arcet. - Simili modo Clementis' liber II. syriacus p. 16) sacerdotes idolorum proscribit. Sextus autem Clementis liber syriacus p. 30 infra) utiam artifices arcet.
Sacerdotes idolorum canone sequenti proscribuntur'. XII. Jam in protegomenis annotavimus, cum hoc loco et Constitutiones Apostolorum et syriaca fragmenta librorum 8. Ulementis et Didascaliam consonare. Diattigis Hippolyti paene eadem verba exhibet, quae in Constitutionibus legimus. )13 Ed. P. A. de Lagarde Lipsias Toubnor 1862. Liber VIII.
Θεατρομέ - ετ τις προσκειται, ξ κυνηγιοις ξ ιπποδρομίοις ἡ ἀγῶσιν, ii παυσάσθω ῆ ἀποβαλλέσθω. υ μέλaων κατηχεισθαι τρία κατεχεδεμθαν' εἰ ει σπουδαῖος τις η και ευνομην ἔχη πραγμN προσδεχέσθω οτι Ουκ ὁ χρονος, ἀλλ' ὀ τροπος κρίνεται. υ διδάσκων εἰ και λαικος ἔμπειρος δὲ του λόγου και τον τροπον σερινος, διδασκέτω ἔσονται γὰρ πάντες διδακτοι θεον.
106쪽
In hoc nostro textu arabico non modo vocabula graeca miro modo depravata sunt, sed ipsae etiam arabicae voces et sententiae obscuritato laborant. - Ρro Vaticani Barb. habet Hanc vocem cum theatro conneXam eme, negari non potest. Constit. VIII. 32. τῶν ἐπὶ σκηνῆς .... θεατρομανία ει τις προσκειται. COptus habet vocem graecam θεατρικος p. 44); propius ad accederet. gladiator esse videtur. Coptus habet μονομάχος, quod etiam in graecis constit. Occurrit. O si legas ita qui currit' , curSorem s. σταδιο-
δρομον significare potest. Quodsi treis ad quod sequitur, trahi potest, ut sensus sit: Et ii qui ipsi scenicis ludis vacant et ii, qui artem ludendi vel saltandi alios docent. De his loquuntur Constitutiones Ap. δ τ νορχη σιν ἐπεδεικνυμενος. Syriace l. c. p. 31) dar'kodom'chawe. Quod sequitur: in valdρ
obscurum est. Vaticanus habet Cum in textu graeco Olympici ludi commemorentur pro Olympiis positum esse primo Suspicatus Sum: Sive Sed totam phrasin cum textu graeco comparanti, Versio quaedam paraphrastica graecae vocis λου- δεμπιον ς esse videtur. Quas vox ex latino vocabulo ludus et graecis vocabulis conflata esse videtur. In cod. gr. ΜοDacensi 380 p. 69 margini scholion additum est, quo vox λου- δεμπιστης sic interpretatur: δ τῶν παιγνίων αρχων' λουδαγαρ παρά 'Pωμαίοις εἰσὶ τὰ παίγνια. Eιρηται δὲ καὶ λου- δεμπαίκτης. In eodem codice p. 74 in textu) λονδεμπιστῆς
107쪽
garde, reliq. p. 11. Quae duplex interpretatio ostendit, vocem istudempistes veteres interpretes varie exercuisse. Interpres Copticus ivltimam partem: Apistes separatam intactamque reliquisse videtur. Quamquam, cur pro opistes potius semunista posuerit, non satis liquet. Pro B recentiores Graecos ΜΠ Scribere, compertum est: μπασίας ta. , μποπαλια Battag-lia, μπασταρδος bastardus etc. Fieri potuit, ut vox latina: ludi magister, tam monstrose depravaretur. Forsitan textus copticus loco obscuro lucem afferrei potest, ubi haec leguntur: vel publicus servus δημειος scripsit Coptus δι σιοo in circo Ρονομαχίην). i staquamquam a bestia bene derivetur, apud Arabes nihil significat, quod nostro sontextui conveniret: quid enim hoc loco est: seinani ventre suit prae samo γ Nisi huc trahoro velis, quod Syrus habet: bola se githo sedevorans Vitrum . Hac interpretatione admissa haberemus illud genus praestigiatorum, quod nostro etiam tempore notum est. Quamquam propter sequens melius forsitan do bestiariis et mansuetariis imperatorum interpretari poterit. quin sit κυνηγός, venator, non est cur dubitemus, cum haec vox μυνηκοo in textu coplico extet p. 4b). In textu graeco post etiam κυνήγια notantur. Non de communi venatione, sed de truculenta et luxuriosa an, malium instigatione sermo esse vid0tur. Iest θηριομώχος, bestiarius. - Quid autem sit quod intra venatorem et bestiarium ponitur, dissiciis dictu
108쪽
est. Cum in graeco textu post ponantur ἱπποδρο-
ροα, Vocem eX corruptum esse suspicor.
In eo loco, qui est de grammatico, sententiarum connexio dura est. Praeterea, quid sit vix conjectura assequor. Forsitan de orations dominica, quae incipit sermo est. Cui tamen interpretationi hoc ob jici potest, scriptorem vix has notissimae. precationis voceSita detorquere potuisse, ut jum nihil significent, nisi mutetur scriptio. Annotatione dignum est, pro ea sententia, quae in nostro canone locum de grammatico praecedit, in graeca dialuxi haec legi subrio. p. 254). υ διδάσκων ia καὶ λαμηρς ειη, ἔμπειρος του λογον καὶ τὰν τροπον σεμνος, διδασκήτου, ἔσονται νάρ πάντες διδακτοὶ Θεον. Paene eadem verba occurrunt in sexto libro Didascal. copticae. p. 172).
p. 463 explicatur - - hcui potestas gladii coui missu est. Non est carnifex, sed qui habet potestatem vitav necisque; in Coptica euim Didascalia cum eo conjungitur, qui civitatem administrat. ἄρχων τῆς πολεως). V. Prolegomena. Illa sententia, quae incipit ab is homnis homo etc. manca esse videtur. Symbolica vestis justitiae, alicui vestimento, quo dignitas significatur, opponitur. In Didasc. ptica de purpureo praesectorum vestimento i. e. de toga praetextata Sermo est. hone Who has authortu over theSWOrd4 M aruler os a city, clothed in purple, let hi in ase, or let him be rejected. p. 46. Quare aliquamdiu dubitavi, num nova sententia post ab
109쪽
107 incipienda sit: Quicunque adepti sunt insignia spurpuram)omnis hominis, qui adeptus est dignitatem praefecturae etc. XIV. , praesectus, dux , cui dignitati romanae respondeat, difficile dictu est. Apud Lampridium inter eos, qui tempore Eliogabali muneribus publicis iungebantur, duces nominantur. - Α novam sententiam incipere puto. Quae sequuntur e sic interpretor : Neve permittat sui consciscatur) super eum gladium)reatus sanguinis, vel : Ne permittat, ut obruat ut in seipsum cadat) reatus sanguinis.
XV. os cicumscriptio leuonis videtur
esse. In Syriaco test. p. 153 ishomo, qui pascitur fornicatione a Lagardio p. 87 πορνοβόσκος dicitur. - Quid sit
Astus, dubium est. Forsitan legendum est οἰωνιστής quod in loco parallelo Const. Ap. VIII. 32 occurrit. 'AGωτος, Si SOlum Ronum aestimaremus, magis arridoret, sed in locis parallelis non extat. ,,infirmus,dobilis quomodo inter maleficos abominabiles appareat, mirum esset, nisi e graeco inturpretari posset, quod l. c. in Constitui. Ap. occurrit. Ita qui mendacia dicit soco is non quilibet mendax, sed ille tantummodo esse potest, qui honorem proximi vel fidem ecclesiae mendacio laedit. Quaenam graeca vox hic lateat, nescio. e graeco οχλαγωγος versum esse videtur. apud Bocthor-Percevat pro , ,escamoteur ' ponitur. a b ob at secundum usum moralistarum arabicorum ad opera pertinere, p0sset, quae decoris et laude dignis vir-
110쪽
tutibus opponuntur, ita ut sensus sit: Illa opera,
quae recensuimus), reproba Sunt.
XVI. I r. idem est ac παλλακή. t ελλο exclusivam significationem hoc loco habere perspicuum est, ita ut sensus sit: si illa sua concubina sprota, aliam foeminam matrimonio sibi jungit. Constitutiones VIII. 32) praecipiunt: isFidelis, qui habet concubinam, si servam, desinat, et legitime ducat uxorem; si liberam, in uxorem legitimam accipiat; si nolit, rejiciatur. Fragm. Clem. Syr. p. 16 seq.) Concubina quae alicui adhaesit, si serva est et ad fidem volens convertitur, si etiam filios progenitos alit et educat, audiatur, si a domino suo recedit vol ipsi soli matrimonio justo copulatur. Potest etiam ad baptismum et ad communionem admitti. Si nec unum nec alterum praestare vult, rejiciatur. Aliud habet trad. ΑΡ. Hipp. Fabr. p. 254). Concubina oujuspiam ancilla sδονλr,' modo illi soli vacarit, admittatur, si autem cum aliis petulanter agit, rejiciatur. Vide, quae in protegomenis disputavimus.
XVII. In titulo breviter dictum est: sequid fiat' sc. ab iis; quid Hoem, quid omittere debeant. Initium canonis obscuritato laborat. Pro Vat. in textu et Barber. in margins habet quod vix inter-
pretationem sanam admittit; nisi deleas waw post qua litora deleta sic sententia sonat: se Mulier libera caveat, ne in ecclesia induatur veste variegata, colores ejus eligantur secundum voluntatem conjugis.