Luciani Samosatensis opera

111쪽

η που του ποταμίου, οἷοι πολλοὶ ἐν--φ, μικρὰ δετινα παιδία περὶ αυτον παίζοντα - πήχεις δὲ αυτους οἱ Αἰγύπτιοι καλουσι - τοιομοι καὶ περὶ την ητορικὴν

οἱ ἔπαινοι. πρόσει δη - ὁ ἐραστὴς ἐπιθυμῶν δηλαδὴ

ὁτι τάχιστα γενέσθαι ἐπὶ της ἄκρας, ως γαμήσειάς τεαυτὴν ἐλθὼν καὶ πάντα κεῖνα ἔχοις, τον πλουτον τὴν δόξαν του ἐπαίνους νόμ γὰρ ἄπαντα γίγνεται του γεγαμηκότος. 7. εἶ ἐπειδὰν πλησιάσης μορει, το μὲν πρῶτον ἀπογινωσκεις τὴν ἄνοδον, καὶ το πρῆγμα ομοιον εἶναί σοι δοκεμοποιον φυορνος ἐφάνη τοῖς Μακεδόσιν ἀπόξυρον αυτὴν απανταχόθεν ἰδμσιν, ἀτεχνῶς ουδὲ ὀρ- νεοις περπτῆναι αδίαν Θιονυσου τινος ἡ μακλέους, εἰ μέλλοι καθαιρεθήσεσθαι, δεομένην ταυτώσοι δοκειτο πρῶτον εἶτα με ὀλίγον ορψς δύο τινὰς οδους, μῶλ-

λον δὲ ἡ μὲν ἀτραπός ἐστι στενὴ καὶ ἀκανθωδης καὶ τραχεῖα, πολυ το δίψος ἐμφαίνουσα καὶ ἱδρῶτα καὶ ἔφθη γὰρ η Ἀσίοδος ευ μάλα υποδείξας αυτήν, στεουδὲν

ωos δεήσει ἡ λέρα δὲ πλατεῖα καὶ ἀνθηρὰ καὶ ευυδρος,

τοιαώτη οῖαν μικρ πρόσθεν εἶπον, να μὴ καὶ ταὐτὰ λέγων πολλακις ἐπέχω σε ε ώτορα εἶναι δυνάμενον. 8. πλὴν τοσε τοσουτον προσθησειν μοι δοκῶ, διοτι ἡ μὲν τραχεῖα ἐκείνη καὶ ἀνάντης ου πολλὰ ἴχνη τῶν ὁδοιπο- ρων εἶχεν, εἰ δέ τινα, πάνυ παλαιά καὶ ἔγωγε κατ' ἐκείνην θλιος ἀνηλθον τοσαυτα καμον ουδὲν δέον ἡ λέρα δε ἄτε ομαλφουσα καὶ ἀγκυλον οὐδεν ἔχουσα πόρρωθέν μοι ἐφάνη οῖα ἐστὶν ου οδευσαντι αυτήw ου γὰρ ἐώρων νέος ων ἔτι το βέλτιον, αλλὰ τον ποιητὴν ἐκεῖνον ἀληθευειν ωμην λέγοντα ἐκ των πόνων φυεσθαι τἀγαθά - δ' - εἶχεν ουτως ἀπονητὶ γουν ορῶ μειζόνων τους

πολλοὐς ἀξιουμένους ευμοιρία της αἱρέσεως της τῶν λόγων καὶ οδῶν ἐπὶ δ' ουν τὴν αρχὴν ἀφικόμενος εὐώδδ'

112쪽

ori ἀπορήσεις, καὶ νη ἀπορεῖς, ποτέραν τραπητέον. θουν ποιήσας δη ἀστα ἐπὶ το ἀκρότατον ἀναβήσn κοὶ

ευμ μοροσεις καὶ γαμήσεις καὶ θαυμαστὰ πῆσι δόξεις, ἐγώ σοι φράσω ἱκανον γαρ το αυτον ἐξαπατη ναι καὶ πονῆσαι. σῶ δὲ ἄσπορα καὶ ἀνηροτα πάντα φυεσθα καθάπερ ἐπὶ του Κρόνου. s. -υς ουν σοι πρόσεισι καρτερός τις ἀνηρ, πό- σκληρος, ἀνδρωδης το βάδισμα, πολυν τον λιo a Diaτφ σώματι δεικνύων, αρρενωπος το βλέμμα, ἐγρηγορώς,

της τραχείας ὁδου ἐκείνης γεμών, ληρους τινὰς α ς σὲ ὁ μάταιος διεξιὼν ἔπεσθαί οἱ παρακελευόμεωος, α δεικνυντα ημοσθένους ἴχνη κώ Πλάτωνος κά ναλλων τινῶν, μεγάλα μὲν καὶ,πὲρ του νυν, ἀμαυρὰ δὲ υ

καὶ ἀσαφ v τα πολλὰ - του χρόνου, καὶ φησει εὐδαίμονά σε ἔσεσθαι καὶ νόμφ γαμησειν την ρητορικήν, εἰ κατὰ τούτων οδεύσειας σπερ οἱ ἐπὶ των κάλων βαίνοντες εἰ δὲ καν μικρόν τι παραβαίην ἔξω πατησειας ἐπὶ θάτερα μὰλλον κλιθείης myomst, ἐκπεσεχθαί σε της ὀρδης δου καὶ ἀγουσης ἐπὶ τον γάμον εἶτά σε κελευσε ζηλουν ἐκείνους τους ἀρχαίους ανδρας - παραδείγματα παρατιδεὶς των λόγων ου ἐάδια μιμεῖσθαι, oia

τα της παλαιὰς ἐργασίας ἐστίν, Ἀγησίου καὶ των ἀμφὶ Κριτίαν καὶ Νησιώτ. ἀπεσφιγμένα καὶ νευρώδ καὶ Io σκληρὰ καὶ κριβῶς ἀποτεταμένα ταῖς γραμμαις, πόνον δὲ καὶ ἀγρυπνίαν καὶ δατοποσίαν καὶ το λιπαρὲς

αναγκαῖα ταυτα καὶ παραίτητα φησει αδυνατον γὰρ

εἶναι νευ τούτων διανύσαι την ὁδόν. δ δε πάντωω ἀνι- ρότατον, τι σοι κώ τον χρόνον πάμπολυν πογράψει της δοιπορίας, ἔτη πολλά , ου κατὰ ημέρας καὶ τριακάδας, ἀλλα κα ὀλυμπιάδας ὁλας αριθμῶν, ς και προαποκαμεῖν ἀκουοντα καὶ ἀπαγορευσαι κολλὰ χαίρειν

φράσαντα τῆ ἐλπιζομένη ἐκείνι εὐδαιμονία ὁ δε ἐπὶ

113쪽

τουτοις ουδὲ μισθυυς ολίγους ἀπαιτε των τοσούτων κα- κων, αλλ' oυδ αν πησαιτό σοι, εἰ μη μεγάλα πρήτερον

λάβοι. 10. ὁ μὲν ταsτα φησει ἀλαζῶν καὶ ἀρχατος ς

ἀληθῶς καὶ κρονικος ανθρωπος νεκροῶς ἐς μίμησιν παλαιους προτιθεὶς καὶ ἀνορυττειν ἀξιῶν λόγους πάλαι κατορωρυγμένους ως τι μέγιστον αγαθόν, μαχαιροποιοsvων καὶ αλλον Ἀτρομητου τινος γραμματιστου ζηλουν ιἀξιων, καὶ ταsτα ἐν εἰρήνη μητε Φιλίππου ἐπιόντος μήτε Ἀλεξάνδρου ἐπιτάττοντος, που τα ἐκεινων τέως ἐδόκει

χρησιμα, -κ εἰδὼς οποία νυν κεκαινοτόμηται ταχεῖα καὶ

stπράγμων καὶ ἐς τὸ εὐ- της -ορικης οδός. ἡ δὲ μήτε

πείθεσθαι μήτε προσεχειν αυτῶ μή σε ἐκτραχηλίση που

παραλαβων η' τελευταῖον προγηρῶσαι τοῖς πονοις παρασκευάση αλλ' εἰ πάντως ἐρας καὶ τάχιστα ἐθέλεις τῆρροορικη συνεῖναι ακμάζων ἔτι, ως καὶ σπουδάζοιο προς αυτῆς, αε τω μὲν δασεῖ -- καὶ πέρα του μετρίου ἀνδρικμμακρὰ χαίρειν λέγε, ἀναβαίνειν αυτὸν καὶ ἄλλους ὁπόσους ὰν ἐξαπατὰν δύνηται ἀνάγειν, καταλιπὼν ἀσθμαίνοντα καὶ ἱδρῶτι πολλεσυνόντα. 11. ἡ δὲ προς την ἐτέραν ελθὼν. εὐρήσεις πολλοὐ μεν καὶ αλλους, broώτοις δὲ καὶ πάνσοφόν τινα καὶ πάγκαλον ανδρα διασεσαλευμένον το βάδισμα, ἐπικεκλασμένον τον αυχένα, ναικεων το βλέμμα, μελιχρὸν τὸ φώνημα, μώρων ἀπο- 12 πνέοντα τω δακτύλμακρήτην κεφαλὴν κνώμενον, λί-γqς μὲν ἔτι, ἴλας δὲ καὶ υακινθίνας τὰς τρίχας εὐθετίζοντα, πάναβρόν τινα Σαρδανάπαλλον ἡ Κινύραν ς'0νυγάθωνα του της τραγωδίας ἐπέραστον ἐκεῖνον ρινήν. λέγω δὲ, απὰ τούτων γνωρίζοις αυτὸν μηδέ σε vτω θεσπέσιον χρημα καὶ φίλον φροδίτη καὶ X ρισι διαλάθοι καίτοι τί φημί καν εἰ μύοντι γάρ σοι προσελθὼν εἴποι τι τὸ τμήττιον λεω ἀνοίξας στόμα ης την - φωνὴν ἀφείη, μαθοις αν ως οὐχὶ των

114쪽

καθ' ημῶς ἐστιν, οῖ ἀρουρης καρπον Μομεν, ἀλλά τι ξενον φάσμα δρόσμη ἀμβροσί τρεφόμενον. -υτ τοίνυν προσελθὼν καὶ παραδου σεα-ον αυτίκα μάλα βη-

τωρ καὶ περίβλεπτον καί, ἡ ὀνομάζει αυτός, βασιλεῶς

I ἐν τοῖς λόγοις ἀπονητὶ καταστηση τα τέθριππα ἐλαώνων του λόγου διδάξεται γαρ σε παραλαβὼν τα πρῶτα μὲν ἐκεeνα. 12. μὰλλον δὲ αυτος εἰπάτω προς σέ γελοῖον γαρ περ τουουτου τορος ἐμὲ ποιεῖ-αι τους λόγους

φαυλον ποκριτην ἴσως των τοιούτων καὶ τηλικοώτω , μη κοὰ σwαρι ψω που πεσὼν τον ηρω ον υποκρίνομαι. φαίη τοιγαρουν αν προς νωδέ πως ἐπισπασάμενος-κο- σον ἔτι λοιπὰν της κόμης κανυπομειδιάσας το γλαφυρον ἐκεῖνο καὶ ἀπαλὸν Αν εἴ- εω, --αῖδα την κωμι-κην η Μαλθάκην η Γλυκέραν τινὰ μιμησάμενος τω προσηνεῖ του φθέγματος αγροικον γὰρ το ἀρρενωπον καὶ ου του ἁβρου καὶ ἐρασμίου ἐήτορος 13. νήσει τομνυν πάνυ μετριάζων υπὲρ αυτοs Μῶν σε, rem, Πύθιος ἔπεμψεν ἐπ' ἐμὲ τόρων τον αριστον προσει-I πών, σπερ τε πιιρεφῶν ρετο αυτόν, ἔδειξε οστις ην ὁ σοφωτατος ἐν τοῖς τότε εἰ δὲ μη τοὐτο, ἀλλὰ κατὰ κλέος αυτος κεις ἀκουων απάντων περεκπεπληγμένων τὰ ημέτερα καὶ μνουντων καὶ τεθηπότων καὶ ἡπεπτηχότων, αυτίκα μάλα εἴ r προς οἷόν τινα δαρμόνιον ἄνδρα κεις προσδοκησης δὲ μηδὲν τοιοsτονίψεσθαι οἷον τφει Ἀφει παραβαλεον, ἀλλ' εὐτις η ιτυος η Mτος Ἐφιάλτης, υπὲρ ἐκείνους πολὐ φανεῖταί σοι το πρῆγμαυπερφυὲς καὶ τεράστιον ' ἐπεὶ τους γε αλλους το--ονυπερφωνοsντα ευρησεις πόσου η σάλπιγξ τους αὐ-

λοὐ καὶ οἱ τέττιγγες τὰς μελίττας καὶ οἱ χοροὶ τοὐς ἐνδι- δοντας. 14. ἐπεὶ δὲ καὶ φήτωρ αυτὸ Δελεις γενέσθαι

καὶ os Ῥ- αν παρ' αλλου ἐῆον μάθοις, που μόνον, ω μέλημα, οἷς αν εῖπω καὶ ζηλου πάντα καὶ τοὐς νόμους,

115쪽

αλλη προπαιδεία τοῖς ανοητοις καὶ ματαίοις μετὰ πολλου καμάτου δοποιεῖ ουδὲν γαρ αυτῶν δεησει. αλλ' ἀνίπτοις ποσὶν - η παροιμία φησίν - ἔμβαινε, ου μετονεξων δια τουτο, υδ αν το κοινότατον, μηδὲ γράφειντα γράμματα εἰδῆς' αλλο γάρ τι παρὰ ταμα ὁ τωρ. 15. Λέξω δὲ πρῶτον μὲν οπόσα χρη αυτόν σε οἴκοθεν ἔχοντα κειν ἐφόδια προς την πορείαν καὶ πως επισιτίσασθαι, ώς αν τάχιστα διανύσαι δυνηθείης ἐπειτα καυτος α μὲν προῖόντι ἐπιδεικνῶς κατὰ την οδόν, αδε καὶ παραινῶν πριν ηλιον δμαι, ἐήτορά σε υπὲρ τους πάντας ἀποφανῶ olo αυτός εἰμι, ἀναμφιλέκτως τα 16 πρῶτα καὶ μεσα καὶ τελευτατα των λέγειν ἐπιχειρούντων. κόμιζε τοίνυν το μέγιστον μὲν την ἀμαδίαν, εἶτα θράσος ἐπὶ τουτφ καὶ τόλμαν καὶ ἀναισχυντίαν, αἰδῶ δὲ ἐπιείκειαν η μετριότητα η ἐρύθημα οἴκοι ἀπόλιπε αχρεῖα γαρ καὶ πεναντία τω πράγματι αλλὰ καὶ βρον τι μεγίστην καὶ μελος ἀναίσχυντος καὶ βάδισμα οἷον το ἐμόν. ταυτα δὲ πάνυ αναγκαῖα μόνα καὶ ἔστιν με ἱκανά. καὶ

His ς δὲ ἔστω εὐανθὴς καὶ λευκη ἔργον της Ἀραντίνης ἐργασίας, ῶς διαφαίνεσθαι το σῶμα, και η κρηπὶς Ἀττικη καὶ γυναικεία - πολυσχιδές, νη ἐμβὰς Σικυωνία πίλοις τοῖς λευκοῖς ἐπιπρέπουσα, καὶ ἀκόλουθοι πολλοὶ καὶ βιβλίον αεί. ταλα μὲν αντὸν πη συντελεῖν 16. τὰ δ' ιλλα καθ' oδὸν δη προων ορα καὶ ακουε. καὶ 17 δή σοι τους νόμους δίειμι, οἷς χρώμενόν σε η Ῥητορικηγνωριεῖ καὶ προσήσεται, οέδὲ ἀποστραφησεται καὶ σκορακιε καθάπερ ἀτέλεστόν τινα καὶ κατάσκοπον των

gπ0ρρητων. αλλὰ σχήματος μὲν το πρῶτον ἐπιμεληθηναι χρη μαλιστα καὶ εὐμόρφου της αναβολῆς, ἔπειτα δὲ πεν-

116쪽

τεκαωεκά που η - πλείω γε των εἴκοσιν Ἀττικα ν

ματα ἐκλέξας ποθέν, κά ταλα ἀκριβῶς ἐκμελετήσας,

πρόχειρα - κρας της γλώττης ἔχε, το αττα καὶ κατακά μῶν καὶ ἀμηγέπη κά λωστε καὶ τα τοιαμα κοὰ ἐναπαντι λόγω καθάπερ τι δυσμα ἐπίπαττε αυτῶν ' μελετωδὲ μηδὲν των αλλων , ε ανόμοια τούτοις κά ἀσυμφυλα 38 καὶ ἀπφώ η πορφυρα μόνον ἔστω καλη καὶ ευαν ς, καν σισυρα των παχειῶν - ἱμάτιον v. 17. μετὰ δὲ απόρρητα καὶ ξέναψηματα καὶ σπανιάκις εἰρημένα πο των πάλαι, καὶ ταλα ξυμφορησας ἀποτόξευε προχειριζόμενος προς τους ομιλο-τας ' μω γάρ σε ὁ λεὼς o πολῶς ἀποβλέψονται καὶ θαυμαστὸν πολήψονται καὶ την πα-δείαν ἡπὲρ αυτούς, εἰ ἀποστλεγγίσασθαι μὲν το ἀποξύσασθαι λεγοι τις, το δὲ λω θερεσθαι εἱληθέρεῖσθαι,τον αρραβῶνα δὲ προνόμιον, τον ορθρον δὲ σκροκνεφές. ἐνίοτε δε καὶ αὐτος ποίει καινὰ καὶ αλλόκοτα νόματα καὶ νομοθέτει τον μὲν έρμηνεsσαι δεινὸν ευλεξιν καλεω, τον συνετον σοφόνουν, τον ὀρχηστὴν δὲ χειρόσοφον ανσολοικίφος δὲ η βαρβαρίσης, δε ἔστω φάρμακον η ἀναι-

19 σχυντία, καὶ πρόχειρον ευμ ονομα υτ οντος τινος

οὐτε γενομένου ποτὲ Ῥιητο η συγγραφέως, ουτωλέγειν ἐδοκίμαζε σοφος ἀνηρ καὶ την φωνην ἐς το ἀκρο- τατον ἀπηκριβωμένος ἀλλα καὶ αναγίγνωσκε τα παλαιὰ

μὲν μη - γε, μηδε εἴ τι ο λῆρος Υσοκράτης - χαρίτωναμοιρος Θημοσθένης η ὁ φυχρὸς Πλάτων, αλλὰ τους

των λίγον προ ημῶν λόγους καὶ α φασι ταύτας μελέτας, ῶς ἔχης ἀπ' ἐκείνων ἐπισιτισάμενος ἐν καιρῶ καταχρήσασθαι καθάπερ ἐκ ταμιείου προαιρῶν. 18. ἐπειδὰν δὲ και δέη λέγειν καὶ οἱ παρόντες ὐποβάλωσί τινας ποθέσεις καὶ ἀφορμὰς τῶν λόγων, παντα μεν πόσα αν

si δυσχερῆ, ευχερῆ λεγέσθω καὶ ἐκφαυλιζέσθω ἀς οὐδεν20 λως ἀνδρῶδες αυτῶν ἔλομένων Ἀλομένων δὲ μηδὲν ἔτι

117쪽

δεν ἐκείνων ἐπιμεληθείς, ἡ το πρῶτον, σπερ οὐν καὶεστι πρῶτον, ἐρεῖς ἐν καιρ προσηκοντι καὶ το δεύτερον μετὰ τοs- κάντο τρίτον με ἐκεῖνο, ἀλλα - πρῶτον ἐμπεσον πρῶτον λεγέσθω, και ην ουτω τυτο, περὶ τω μετωπω μὲν η κνημίς, περὶ τη κνήμv δὲ η κόρυς πλην ait ἔπειγε καὶ σύνειρε καὶ μη σιώπα μόνον καν περὶ υρι στου τινος η μοιχολλέγης Ἀθηνησι τα ἐν γωδοις

καὶ Ἀβατάνοις λεγέσθω ἐπὶ πασι δὲ ὁ Μαραθῶν καὶ ὁ

κλείσθω καὶ ὁ Ἐλλήσποντος πεζευέσθω καὶ ὁ ηλιος υπὸ των Μηδικῶν βελῶν σκεπέσθω καὶ zέρξης φευγέτω καὶ ὁ Λεωνίδας θαυμαζέσθω καὶ τα υθρυάδου γράμματα

ἀναγινωσκέσθω, καὶ η Σαλαμὶς καὶ το Ἀρτεμίσιον καὶ αἱ Πλαταά κολλὰ ταλα καὶ πυκνά. καὶ ἐπὶ πῆσι ταολίγα ἐκε α νόματα ἐπιπολαζέτω καὶ ἐπανθείτω, καὶ IIσ-ερ,ὲ τ αττα καὶ το δήπουθεν, καν μηδὲν αυτῶν δέη ηqλὰ γάρ ἐστι καὶ εἰκῆ λεγόμενα. 19. ην δέ ποτε καὶ σαι καιρὸς εἶναι δοκῆ, πάντα σοι αδώσθω καὶ μέλος γιγνέσθω καν πο- ἀπορήσης πράγματος δικοs, τους ανδρας τους δικαστὰς νομάσας ἐμμελῶς πεπληρωκέναι 0χυ τὴν αρμονίαν τωδλοιμοι τῶν κακῶν πολλάκις, καὶ μηρὸς πατασσέσθω, καὶ λαρύγγιζε καὶ ἐπιχρέμπτου τοῖς λεγομένοις καὶ βάδιζε μεταφέρων την πυγήν. καὶ ην με σε μη ἐπαινῶσιν, ἀγανακτει καὶ λοιδορο αὐτοῖς

ν δὲ ὀρθοὶ εστήκωσιν υπὸ της αἰσχώνης δη πρὸς την

ἐξοδον λοιμοι, καθέζεσθαι κέλευε, καὶ ολως τυραννὶς πρῆγμα ἔστω. m. πως δὲ καὶ τὰ πλῆθος τῶν λόγων θα --ιν απὸ τῶν Πιακῶν ἀρξάμενος η καὶ νη μακ των Λευκαλίωνος και Πυρρας γάμων, ηὐδοκῆ, ηιαταβίβαζε τὸν λόγον ἐπὶ τα sν καδεστῶτα οἱ μόν tar*ρ συνιέντες λίγοι, καὶ μάλιστα μὲν σιωπήσονται υπ'

118쪽

ευγνωμοσένης, et δὲ καὶ λέγωσί τι, - φθόνου αὐτοδόξουσι δραν οἱ πολλοὶ δὲ - σχῆμα καὶ φω'ν κώ βάδισμα καὶ περίπατον καὶ μέλος καὶ κρηπῖδα καὶ τ αττα σου ἐκεῖνο τεθηπασι καὶ τον ἱδρῶτα ορῶντες καὶ τοασθμα ου ἔχουσιν πως ἀπιστησουσι μη - πάνδεινόν τινα ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιστην ἀναί σε αλλως τε καὶ το ταχῶ του- ου μικρὰν ἔχει την ἀπολογίαν καὶ θαυμαπαρὰ τοῖς πολλοῖς' - ορα μη ποτε γράψης η σκεψε- μενος παρέλθης ἔλεγχος γαρ σαφης ταυτά γε 21. οἱ φιλοι δὲ πηδάτωσαν ἀεὶ καὶ μισθον των δείπνων ἀποτενέ-ταψαν, εὐποτε αἴσθοιντό σε καταπεσούμενον, χεωα ορμγοντες καὶ παρέχοντες ευρεῖν το λεχθησόμενον ἐν τοῖς μεταξὐ των ἐπαίνων διαλείμμασι καὶ γαρ αυ καὶ τουδεμελέτω σοι τον χορον ἔχειν οἰκεῖον καὶ συνήδοντα ταλαμέν σοι - ἐν τοῖς λοψοις μετὰ ταλα δὲ προωντα σε δορυφορείτωσαν ἐγκεκαλυμμένον αυτον καὶ περὶ ων ἔφης μεταξ διαλαμβάνοντα. καὶ ην τις ἐνοχη, θαυμάσια re περὶ σαυτω λέγε καὶ υπερεπαίνει καὶ ἐπαχθης γίνου -τφ. τί γὰρ ὁ Παιανιευς προς ἐμέ; καί, Προς - ἴσως μοι των παλαιῶν ὁ ἀγωπι καὶ τα τμαυτα. 22. υ δὲ μέγιστον καὶ προς το ευδοκιμεῖν ναγκαι τατον ὀλίγου δεῖν παραλέλοιπα, απάντων καταγέλα των λεγόντωw καὶ ην μέν τις καλῶς εἴπη, αλλότρια καὶ ουχεαυτου δεικνυειν δοκείτω ' ην δὲ μετρίως ἐνεμ, πάντα ἔστω ἐπιλήψιμα. καὶ ἐν ταῖς ἀκροάσεσι μετὰ πάντας εἰσιέναι χοή, ἐπίσημον γάρ καὶ σιωπησάντων ἀπά-- ξένον τινὰ ἔπαινον ἐπειπεῖν τὰς ἀκοὰς τῶν παρόντωχἐπιστρέφοντα καὶ ἐνοχλήσοντα, ως ναυτιαν απαντας ἐπιτ φορτικετῶν ονομάτων καὶ ἐπιφράττεσθαι τὰ ωτα.

καὶ ἐπισείσης δὲ μ πολλάκις την χεῖρα, υτεαὲς γάρ, μηδὲ ἀναστῆς, πλην ἀπαξ γε duo πλεῖστον ' --μειδία δὲ τὰ πολλὰ καὶ δῆλος γίνου μη ἀρεσκόμενος τοῖς

119쪽

λεγομενοις αμφιλαφεῖς δὲ αἱ ἀφορμαὶ των μέμψεων το

συκοφαντικοῖς ταωτα τα δ' αλλα χρη θαρρεῖν ' η τόλμα

γαρ καὶ ἀναισχυντία καὶ ψευδος πρόχειρον καὶ ορ-ς ἐπ' ακροις ἀεὶ τοῖς χείλεσι καὶ φθόνος προ απαντας καὶ, σος καὶ βλασφημία καὶ διαβολαὶ πιθαναί. ταυτά σε ἀοί- 24 διμον ἐν βραχεῖ καὶ περίβλεπτον αποφανεῖ τοιαμα μὲν τα φανερὰ καὶ τλαω. 23. ιδα δὲ πάντα πράγματα ποιεωσοι δεδόχθω, κυβευειν μεθέσκεσθαι λαγνευειν μοιχευειν αὐχεῖν γε, καν μη ποιῆς, καὶ προς παντας λέγειν καὶ γραμμάτια ἐπιδεικνυειν υπο γυναικῶν δῆθεν γραφέντα καλος γαρ εἶναι θέλε καὶ σοὶ μελέτω υκ των γυναικῶν σπουδάζεσθαι δοκειν ἐς την τορικην γαρ καὶ τοὐτοανοίσουσιν οἱ πολλοί, ώς δια osτό σου καναχρι η γυναικωμίτιδος εὐδοκιμosντος καὶ το δεῖνα δέ, μη αἰδε-

mς, εἰ καὶ προ ανδρῶν ἐπὶ τρώτέρφ ἐρασθαι δοκοίης,

καὶ ταλα γενειητης η καὶ νη Βία φαλακρος διων. αλλ' ἔστωσαν οἱ καὶ ἐπὶ τούτω συνόντες ην δὲ μη ωσιν, οἱ οἰκέται ἱκανοί. πολλὰ γὰρ καὶ ἐκ το τοιούτου προς τηψῆητορικην χρησιμα παραγίνεται αλείων η ἀναισχυντία καὶ θράσος ορμὰς λαλίστεραι αἱ γυναῖκες καὶ λοιδοροsνται περιττῶς καὶ ἡπὲρ τους ἄνδρας εἰδη τὰ ομοια πάσχοις, διοίσεις τῶν αλλων. καὶ μην καὶ πιττο θαι χρη μάλιστα μὲν τὰ πάντα, εἰ δὲ μη, πάντως ἐκεrνα. καὶ 25

cvτο δέ σοι το στόμα προ απαντα ομοίως κεχηνετω, καὶ

γλῶττα μηρετείτω καὶ κρος τους λόγους καὶ προς τὰ αλλα ὁποσα αν δυνηται δύναται δὲ Ου σολοικίζειν μονον καὶ βαρβαρίζειν οὐδὲ ληρεω η ἐπιορκεῖν η λοιδορε σθαι η διαβάλλειν καὶ ψεύδεσθαι, αλλὰ καὶ νύκτωρ τι aiio ἡποτελεῖν, καὶ μάλιστα ην προγούτω πολλοὐ τους ρωτα μη διαρκέσης πάντα αὐτη γε ἐπιστάσθω καὶ γονιμωτέρα γινέσθω καὶ μηδὲν ἀποστρεφέσθω. 24. ντηῶτα, ἁ καt, καλῶς ἐκμάθης δύνασαι δέ οὐδὲν γὰρ

120쪽

ἐν αυτοῖς βαρυ - θαρρῶν ἐπαγγέλλομα ου ἐς μακράν σε αριστον ήήτορα καὶ μω μοιον ἀποτελεσθήσεσθαι. το μετὰ τοs- δνου ἐμὲ χρη λώειν,-- ἐν βραχεῖ παρέσται σοι τἀγαθὰ παρὰ τῆς Ῥητορικῆς ορες ἐμέ, οὐ παροτρος μὰν φανοῶς καὶ ουδὲ καθαρῶς ἐλευθέρου ἐγευόμην υπὲρ φόω καὶ - ιν δεδουλευκότος, μητρὸς δὲ ἀκεστρίας - ἀμφοδίου τινός. αὐτος δὲ την ραν va παντάπασιν ἀδοκι- εἶναι δόξας ταμὸν πρῶτον δε φιλῶ τω τρέφεσθαι συνην τινι κακοδαίμονι - γλωχ- στη, ἐπεὶ δὲ την ων ταύτην μστην ουσαν καταιον καὶ δακπαίσας ἐπὶ τ α φ ἐγενόμην - πῆρχε γάρ o , ω φίλη Ἀδράστεια, πάντα λεγα, προεῖπον ἐφόδια, το ράσος, η ἀμαθία, η ἀναιστυντία - πρῶτον μεν ουκέτι Ποθεινος νομάζομαι, ἀλλ' - τας ιὸς καὶ Λήδας παισὶν ομώνυμος γεγένημαι ἔπειτα δὲ γραῖ συνοικησας το πρῶτον μεν ἐγαστριζόμην προς αυτῆς ρῆν προς- ποιούμενος γυναικος βδομ 3κοντοέτιδος τέτταρας ἔτι λοιποὐ οδόντας ἐχούσης, χρυσω καὶ τομους ἐνδεδεμ νους πλην αλλά γε δια την πενίαν ἡφιστάμην τομαθλον καὶ τα φορα ἐκεῖνα τα ἐκ της σορο φιλήματα περφx διστά μοι ἐποίει ὁ λιμός. εἶτα λίγου δεον κληρονόμος

ων εἶχεν πάντων κατέστην, εἰ μη κατάρατός τις οἰκ

της μήνυσενῶς φάρμακον εὐην ἐπ' αὐτην ἐωνημένος. 25. ἐξωσθεὶς δὲ ἐπὶ κεφαλην μως οὐδὲ τότε πόρησα

των αναγκαίων, ἀλλα καὶ kήτωρ δοκῶ καν ταῖς δίκαις ἐξετάζομαι προδιδοὐ τα πολλὰ καὶ τους δικαστὰς τοῖς ἀνοήτοις καθ' ισχνούμενος, καὶ ηττῶμαι μὰν τα κλεμστα οἱ φοίνικες δὲ ἐπὶ τῆ θέρα χλωροὶ καὶ ἐστεφανωμένοι τούτοις γὰρ ἐπὶ τους δυστυχες a ρωμαι πῶς δελέασιν ἀλλα καὶ το μισεῖσθαι προ απάντων καὶ ἐπίσημον εἶναί με ἐπὶ τῆ μοχθηρία του τρόπου κοὐ πολυπροτερον των λόγων καὶ το δείκωυσθαι τωχαατέλμα -