Luciani Samosatensis opera

121쪽

τονἈκεῖνον τον ἀκρότατον ἐν πάση κακία λεγόμενον, ου μικρον ἀναί μοι δοκεῖ ταυτά σοι παραινῶ, νη την πάν- 28δημον, πολυ πρότερον ἐμαυτ παραινέσας καὶ χάριν hist- ου μικρὰν ἐπισπασάμενος. 26. - ὁ μὲν γεννάδας εἰκὼν ταλαπεπαύσεται 'οὐδὲ ην πει- τοῖς εἰρημένοις, καὶ δη παρεῖναι ν μιν ἁπερ ἐξ αρχῆς ἐπόθεις ἐλθεῖν, καὶ ουδέν σε κωλυ-

σει επόμενον τοῖς νόμοις ἔν τε τοῖς διχαστηρίοις κρατεον καὶ εν τοῖς πληθεσιν ευδοκιμε, καὶ ἐπέραστον εἶναι καὶ γαμεῖν ου γραsν τινα των κωμικῶν, καθάπερ ὁ νομοθετης καὶ διδάσκαλος, αλλὰ καλλίστην γυναῖκα την Ῥητορικην, - το του Πλάτωνος λεω πτηνον αρμα ελαυ- νοντα φερεσθαι σοὶ μὰλλον πρέπειν περὶ σεαυτου εἰπεῖν

ἐκείνω περὶ τos ιός θῶ δὲ - ἀγεννης γαρ καὶ δει λός εἰμι - ἐκστησομαι της δου μω καὶ παυσομαι τη-ητορικὴ ἐπιπολάςων, ἀσυμβολος ων προς αυτὴν τα τερα μὰλλον δὲ ηδη πέπαυμαι. στε ἀκονιτὶ ἀνακηρύττεσθε κώ θαυμάζεσθε μόνον τομο μεμνημένοι, τι μητ τάχει μῶν κεκρατηκατε κώτεροι φανέντες, αλλὰ τλῆάστην καὶ πρανη τραπέσθαι την δόν.

1. φυ-Σ 'εις μοι, ω Φιλόκλεις, εἰπεῖν τί ποτε αρατομό ἐστιν δ τους πολλοὐς εἰς ἐπιθυμίαν του ψευδεσθαι προάγεται, ἀναυτούς τε χαίρειν μηδὲν ἡγιες λεγοντας καὶ τοῖς τὰ τοιαμα διεξιοsσι μάλιστα προσεχειν

ΦΙΛΟΚΛΗΣ. Πολλά, ω Τυχιάδη, ἐστὶν, τους ἀνθρωπους μίους αναγκάζει τὰ ψευδῆ λέγειν ἐς το χρησι -

122쪽

ΤΟ. Οὐδὲν προς ἔπος ταυτα, φασίν, ουδε περὶ τούτων ρόμην πόσοι της χρείας νεκα ψευδονται συγγνωστο γαρ υτοί γε, ἀλλον δὲ καὶ ἐπαίνου τινες αυτῶν αξιοι, οπόσοι η πολεμίους ἐξηπάτησαν η ἐπὶ σωτηρίον τω τοιουτ φαρμάκ' ἐχρησαντο ἐν τοῖς δεινοῖς, οἷ πολλὰ κανυδυσσευς ἐποίει την τε αυτου 'ην ἀγνώμενος καὶ τον νόστον των λαίρων ἀλλα περὶ ἐκει- νων, ω αριστε, φημὶ, αυτ αν- της χρείας το ψευδος 30 περὶ πολλοs της ἀληθείας τίθενται, δόμενοι τω ποάγματι καὶ ἐνδιατρίβοντες ἐπ' ουδεμι προφάσει ἀναγκαία τοὐτους ουν ἐθέλω εἰδέναι, τίνος ἀγαθου τομο ποιουσιν. 2. ΦΙΑ. Η που κατανενόηκας ηδη τινὰς τοιουτους,

οἷς ἔμφυτος ἔρως ουτός ἐστι προς το εὐδος;

'x Καὶ μάλα πολλοί εἰσιν οἱ τοιομοι. Φυ. ἰδ' υν αλλο φανοιαν χρη αἰτίαν εἶναι iv τοῖς φάναι τορμη ἀληθη λεγειν, tγε - χείριστον αντιτοεβελτίστου προαιρο ται

ξαιμι συνετοὐς τἄλλα καὶ την γνώμην θαυμαστοὐς ουκοἶδ' πως εαλωκότας τουτφ τω κακ καὶ φιλομυδεῖς οντας, ἡ ἀνιῶσθαί με, εἰ τοιομοι ἄνδρες ἄριστοι ταπάντα μως χαίρουσιν αυτούς τε καὶ τους ἐντυγχάνοντας ἐξαπατῶντες ἐκείνους μὲν γαρ του παλαιοὐ προωοs σὲ χρη εἰδέναι τον Ηρόδοτον και Κτησίαν τον πιμδιον καὶ προ τούτων του ποιητὰς καὶ τοὐπιμηρον αυ- τόν, ἀοιδίμους ανδρας, ἐγγράφω τω ψεύσματι κεχρημε 31 νους, ἡ μη μόνον ἐξαπατῶν του τότε ἀκούοντας αυ- τῶν ἀλλα καὶ μεχρι μῶν διικνεῖσθαι το φεsδος εὐδια- δοχης ν καλλίστοις ἔπεσι καὶ μετροις φυλαττόμενον εμοὶ γοs πολλάκις αἰδεχθαι Q αυτῶν ἔπεισιν, πόταν

Ουρανο τομὴν καὶ Προμηθέως δεσμὰ διηγῶνται κἀΓιγάντων ἐπανάστασιν καὶ την ἐν Ἀδολπῆσαν τραγω

123쪽

πα κα οσα τοιαυτα, πάνυ αλλόκοτα καὶ τεράστια μυθίδια παίδων ψυχὰς κηλεω δυνάμενα ἔτι την Μορμὰ καὶ τρο Λάμιαν δεδιότων. 3. καίτοι τα μὲν ων ποιητῶν ἴσως μέτρια, το δε καὶ πόλεις δη καὶ ἔθυη πολλὰ κοιν καὶ δημοσίον ψεύδεσθαι πῶς ου γελοῖον εἰ Κρητες μὲν του Λιος τάφον δεικνύοντες υκ αἰσχύνονται, Ἀθηναῖοι δὲ τοὐρριχθόνιον ἐκ της γης αναδοθηναί φασι καὶ τους πρώτου ανθρώπους ἐκ της Ἀττικῆς ἀναφsναι καθάπερτα λάχανα, πολὐ σεμνότερον ουτοι τῶν Θηβαίων, οῖ ἐξ 0φεως οδόντων Σπαρτούς τινας ἀναβεβλαστηκέναι διη- 32

ται ἀληθῆ εἶναι, ἀλλ' ἐμφρόνως αν ἐξετάζων ταῶτα Κο- ροιβοι τινὀνη Μαργίτου νομίζοι το πείθεσθαι πριπτόλεμον λασαι δια os αέρος ἐπὶ δρακόντων ὐποπτέρων Πῆνα κειν ἐξ Ἀρκαδίας σύμμαχον ἐς Μαραθῶνα 'uρείθυιαν υπὸ τοs Βορέου ἀναρπασθηναι, ἀσεβης ουτός γε καὶ ανόητος αὐτοῖς ἔδοξεν ολω προδήλοις καὶ ἀληθέσι πράγμασιν ἀπιστῶν ἐς τοσοsτον ἐπικρατεῖ το ψεsδος 4. ΦΙΛ υλλ' οἱ μὲν ποιηταί, ω Τυχιάδη, καὶ αἱ πόλεις δὲ συγγνώμης τυγχάνοιεν αν, οἱ μὲν το ἐκ τοὐμ θου τερπνὸν ἐπαγωγότατονῶν ἐγκαταμιγνύντες et γρα- φθ, ουπερ μάλιστα δέονται προς τους ἀκροατάς, ω -

ναῖοι δε και Θηβαῖοι καὶ εἴ τινες αλλοι σεμνοτέρας αποφαίνονται τας πατρίδας ἐκ τῶν τοιούτων. εἰ οὐν τις

ἀφέλοι τα μυθώδη ταsτα ἐκ τῆς Ἐλλάδος, οὐδὲν αν κω λώσαι λιμφ τους περιηγητας αυτῶν διαφθαρῆναι μηδὲ ἀμισθὶ τῶν ξένων τἀληθὸς ἀκούειν ἐθελησάντων. οἱ δὲ 33 μηδὲ μιας ενεκα τοιαύτης αἰτίας δμως χαίροντες F

124쪽

5. rex υ λέγεις ἐγ- γα παρα κράτους κω σοι του πάνυ πολλὰ, απιστα καὶ μυθώδη ἀκουσας, μὰλ- λον δε μεταξ λεγομενων ἀπι- χόμην ου -- του πράγματος την περβολην, ἀλλά με σπερ αἱ Ἐχιωυες ἐξηλασαν πολλὰ τεράστια καὶ ἀλλόκοτα διεξιόντος. A. καίτοι, - χωδη, ἀξιόπιστος ο Εὐκρατης ἐστὶ καὶ ουδεὶς ἄν ουδὲ πιστεύσειενῶς ἐκεῖνος Ουτω βαθυν πώγωνα καθε μένος απιοντοέτης ἀνηρ, ἔτι καὶ φειλοσοφία ξυνων τὰ πολλά, πομείνειεν αν καὶ ἄλλου τινος ψευδομένου ἀκουσαι παρών, ουνοπως αυτός τε τολμη-

'x Ου γὰρ οἶσθα, πιεταῖρε, οἷ μεν εἶπεν, πως δὲ αυτὰ ἐπιστώσατο, ῶς δὲ καὶ ἐπώμνυτο τοι κλεώτοις παραστησάμενος τὰ παιδία, στε με καναποβλεποντα ες αὐτον ποικίλα ἐννοεω, αρτι μὲν, μεμήνοι καὶ εξω εἴη του καθεστηκότος, αρτι δε ς γόης ν αρα Οεουτον 34 χρόνον ἐλεληθει με υπὸ τῆ λεοντῆ γελοῖόν τινα- κον

περιστέλλων ουτως ατοπα διηγεῖτο.

ἐθέλω γὰρ εἰδε- ηντινα την ἀλαζονείαν υπὸ τηλικουτωτω πώγωνι ἔσκεπεν. 6. m. τι- μὲν καὶ αλλοτε, Φιλόκλεις, φοιτῆν πρὸς αυτόν, εἰ ποτε πολλην την σχολὴν αγοιμι τη-

μερον δὲ Λεοντίχω συγγενέσθαι δεόμενος - λαῖρος δε μοι, ώς οἶσθα - ἀκούσας παρὰ os παιδὸς ώς παρ' -- κράτην ἔωθεν ἀπέλθοι νοσοsντα ἐπισκεψόμενος, ἀμνοινενεκα, ῶς καὶ τω Λεοντίχω συγγενοίμην κἀκεγον ἴδοιμι - γνοήκειν γὰρ ς νοσοίη - παραγίγνομαι προς αὐ-τόw εὐρίσκω δὲ αὐτόει τον μὲν Λεόντιχον οὐκετι - ἐφθάκει γάρ,-ς ἔφασκεν, λίγον προεξεληλυθώς - ἄλλους δὲ συχνούς, ἐν οἷς Κλεόδημός τε ην ὁ ἐκ του Περεπάτου καὶ Θεινόμαχος o τωrκὸς καὶ ων, οἶσθα τον ἐστὶ

125쪽

σκεψῶς κατανενοηκότα την γνώμην του ἀνδρὸς καὶ το αλλοις υποφητευσαι δυνάμενον. ορὰς ο υς ανδρας σοί φημι, πανσόφους καὶ παναρέτους, ὁ τι περ το κεφάλαιον uri ἐξ εκάστης προαιρέσεως, αἰδεσίμους απαντας καὶ 36 μονονουχὶ φοβερους την πρόσοψιν ἔτι κά o ἰατρος --τίγονος παρην κατὰ χρείαν, οἶμαι, της νόσου ἐπικληθείς,

καὶ ἐλω ἐδόκει δη ἔχειν ὁ Εὐκράτης καὶ το νόσηματων συντρόφων ν τλήευμα γαρ ἐς τους πόδας αυδες αυτῶ κατεληλύθει καθέζεσθαι - με παρ αυτὸν ἐπὶ

της κλίνης ὁ ακράτης ἐπένευσεν ρέμα ἐγκλίνας τῆ

φωνὴ ἐς το ἀσθενικόν, πότε εἶδέ με, καίτοι βοῶντος uvτ0 και διατεινομένου τι μεταρ εἰσιὼν ἐπηκουον.mγῶ μαλα πεφυλαγμένως, μη ψαύσαιμι των ποδῶν αὐ- τρῆ, ἀπολογησάμενος - συνηθη ταυτα ως ἀγνοησαιμινοσοειτα κανάς, ἐπεὶ ἔμαθον δρομαῖος ἔλθοιμι, ἐκαθεζόμην πλησίον. . οἱ μὲν δη ἐτυγχανον δη περὶ του νο- νημ τος τα μὲν δη προειρηκότες, τα δὲ καὶ τότε διεξιόν τες, ἔτι δὲ καὶ θεραπείας τινας καστος ποβάλλοντες γovν Κλεόδημος, Εἰ τοίνυν, φησί, τῆ αριστερὰ τις ἀνεθλήμενος χαμόθεν ον οδόντα της μυγαλῆς οὐτω φονευθθεισης, ως προεῖπον, ἐν σειεν εἰς δέρμα λέοντος αρτι ποδαρέντος, εἶτα περιάψειε περὶ τα σκέλη, αὐτίκα παύε-

rq τ αλγημα οὐκ εἰς λέοντος, ἔφη ὁ Θεινόμαχος, ἐγὼ 36vovσα, ἐλάφου δὲ θηλείας ἔτι παρθένου καὶ ἀβατου ης το πραγμα osτω πιθανωτερον κὐ γαρ η ἐλαφος ηι, ἐρρα- μάλιστα κ των ποδῶν καὶ ὁ λέων αλκιμος μεν, καὶ το λίπος αὐτο καὶ η χεὶρ η δεξιὰ καὶ αἱ τρίχες βη 0υ πώγωνος αἱ ορθαὶ μεγάΓ αν δύναιντο, εἴ τις ἐπί-qyqιτο αὐτοῖς χρησθαι μετὰ της οἰκείας ἐπωδης ἐκάμφ ποδῶν δὲ ἴασιν κιστα ἐπαγγέλλεται. καὶ αὐτός, χ' Sλεόδημος, οὐτω πάλαι ἐγίγνωσκον ἐλάφου χρῆναι το

126쪽

1M AOΥΚΙΛΛΟΥ δέρμα εἶναι , διότι ἀκυ ἔλαφος ἔναγχος δὲ Λίβυς ἀνηρσοφὸς τα τοιαυτα μετεδιδαξέ με εἰπὼν ἀκυτερους εἶναιτων ἐλάφων του λεοντας αμελει, ἔφη, καὶ ωοοσιν αυτὰς διώκοντες. ἐπ-εσαν οἱ παρόντες νευ εἰπόντος - Λίβυος. . ἐγὼ δε οἴεσθε γαρ ἔφην, ἐπωδαῖς τισιτα τοιαυτα παύεσθαι η τοῖς ἔξωθεν παραρτημασι του κακο ἔνδον διατρίβοντος ἐγέλασαν επὶ τω λόγω μου καὶ δῆλοι σαν κατεγνωκότες μου πολλην την ανοιαν,

ἐπεὶ μη ἐπισταίμην τα προδηλότατα καὶ περὶ ων ἀω-υδεὶς φρονῶν ἀντείποι μη oti ουτως ἔχειν ὁ μεντοι ἰατρὸς Ἀντίγονος ἐδόκει μοι ex νω τῆ ἐρωτησει μου 'πάλαι γαρ μελεντο, οἶμαι, βοηθεω ἀξιῶν ω Εὐκράτει μετὰ της τέχνης οἴνου τε παραγγέλλων ἀπέχεσθαι καὶ

λάχανα σιτεῖσθαι καὶ ολως φαιρεῖν του τόνου. o οὐν

Κλεόδημος ὁπομειδιῶν αμα, ι λέγεις, ἔφη, νυχιάδη;

37 απιστον εἶναί σοι δοκεῖ το ἐκ των τοιούτων γίγνεσθαί τινας φελείας ἐς τα νοσήματα Ἐμοιγε, ην δ' ἐγώ, εἰ μη πάνυ την ἐτνα κορύζης μεστος εὐην, ως πιστεύειν τα ἔξω καὶ μηδὲν κοινωνοῶντα τοῖς ἔνδοθεν ἐπεγείρουσι τανοσηματα μετὰ ρηματίων, ως φατε, καὶ γοητείας τινὰς ἐνεργεῖν καὶ την ωσιν ἐπιπέμπειν προσαρτώμενα. ὁ δ' οὐκ αν γένοιτο, οὐδ' ην ἐς του Νεμείου λέοντος το δερμα ἐνδήση τις ἐκκαίδεκα μυγαλῆς oλας ἐγὼ γοsν αυτὀν τον

λέοντα εἶδον πολλάκις χωλεύοντα ἡπ' ἀλγηδόνων ἐν ὁλοκλήρωτω αὐτο δέρματι. s. Πάνυ γὰρ ἰδιώτης, ἔφη ὁ Αεινόμαχος εἶ καὶ τὰ τοιαsταχυκ ἐμέλησέ σοι ἐκμαθεῖνοντινα τρόπον ωφελεῖ τοῖς νοσημασι προσφερόμενα, καί μοι δοκεῖς οὐδε τὰ προφανέστατα αν παραδέξασθαι ταυ- τα των ἐκ περιόδου πυρετῶν τὰς ἀποπομπὰς καὶ τῶνερπετῶν τὰς καταθέλξεις καὶ βουβώνων ἰάσεις και τἄλλα οπόσα καὶ αἱ γρῆες δη ποιοsσιν. εἰ δὲ ἐκεω γίγνεταιαπαντα, τί δη ποτε ουχὶ ταμα οἰήση γίγνεσθαι αὐτῶν

127쪽

φης ταυτα δηλα μετὰ τοιαύτης δυνάμεως γιγνόμενα. νγο6ν μη πείσης πρότερον ἐπάγων φ λόγφ, διότι φυσιν ἔχει γίγνεσθαι, τουτε πυρετου καὶ του οἰδήματος δεδιότος φονομα θεσπεσιον ψῆσιν βαρβαρικην καὶ διατομο ἐκ του βουβῶνος δραπετεύοντος, ἔτι σοι γραμ μοι Mτὰ λεγόμενά ἐστι. 10. Συ μοι δοκεῖς η δ' οὐδ ει--μαχος, τὰ τοιαλα λέγων οὐδὲ θεοὐς εἶναι πιστεύειν εἴ γε μη δει τὰς ἰάσεις οἷόν τε εἶναι υπὸ ἱερῶν νομάτων γίγνεσθαι. I sτο μέν, ην δ' ἐγώ, μη λέγε, ω αριστε κωλύει γὰρ ουδὲν καὶ θεῶν οντων oμως τὰ τοιαυτα ψευδῆ

εἶναι ἐγὼ δὲ κάνθεοὐ σέβω καὶ ἰάσεις αυτῶν ορῶ καὶ

- ποιομι τους κάμνοντας ἡπο φαρμάκων καὶ ἰατρικῆς ἀνιστάντες ὁ γοsν υσκληπιὸς αὐτος καὶ οἱ παῖδες

αὐτοs πια φάρμακα πάττοντες ἐθεράπευον τους - σο τας, ου λέοντας καὶ μυγαλῆς περιάπτοντες. 11. Ῥατουτον ἔφη ὁ Ἀων έγω δὲ Ῥῖν θαυμάσιόν τι διηγησ- μαι ην μὲν ἐγὼ μειράκιον ἔτι ἀμφὶ τὰ τετταρακαίδεκα ἔτη σχεδόν κε δέ τις ἀγγέλλων τω πατρί, Μίδαν τον αμπελουργόν, ἐρρωμένον ἐς Καλλα οἰκέτην κάὶ ἐργατικόν, ἀμφὶ πλήθουσαν ἀγορὰν ἡπo ἐχίδνης δηχθέντα κε

σθαι ἡδη σεσηπότα το σκέλος ἀναδοsντι γὰρ αὐτῶ τὰ κλήματα καὶ ταῖς χάραξι περιπλέκοντι προσερπύσαν το ρων δακεῖν κατὰ τον μέγαν δάκτυλον, καὶ το μὲν φθάσαι καὶ καταδειαι αὐθις ἐς τον φωλεόν, οὐδὲ οἰ 39μώζειν ἀπολλύμενον υπ' ἀλγηδόνων ταὐτά τε Ουν ἀπηγγέλλετο καὶ τον Μίδαν έωρῶμεν αὐτον ἐπὶ σκίμποδος - των μοδούλων προσκομιζόμενον, λον δηκότα, πελιδνόν, μυδῶντα, την ἐπιφάνειαν ολίγον ἔτι ἐμπνέοντα λελυπημένω α πατρὶ τῶω φίλων τις παρών, Θάρρει, ἔφη, ἐγὼ γάρ σοι ανδρα Βαβυλώνιον τῶν λαλδαίων,

128쪽

ῶς φασιν αυτίκα μετερμι ος ἰάσεται τον ανθρωπον. καὶ

α μη διατρίβω λιγῶν, κεν ο Βαβυλώνιος καὶ ἀνεστησετον Μίδαν ἐπωδη τινι ἐξελασας τον ἰον ἐκ του σωματος, ἔτι καὶ προσαναρτησας in ποδὶ τεμηκυίας παρθενου λωον απο της στηλης ἐκκόψας καὶ τουτο μὲν ἴσως --τρὰw καίτοι o Μίδας αυτὸς ἀράμενος τον σκίμποδα,

ἐφ' ου ἐκεκόμιστο, χετο ἐς τον ἀγρον ἀπιών τοσουτον ἐπφδη ἐδυνή καὶ ὁ στηλίτης ἐκεyνος λίθος. 12. o δε καὶ ἄλλα ἐποίησε θεσπέσια ως ἀληθῶς - τον ἀγρον γαρ ἐλθὼν εωθεν ἐπειπων ἱερατικά τινα ἐκ βίβλου παλαιῆς

ὀνόματα επτά, θείω κοὐ δαδὶ καθαγνίσας τον τόπον περιελθών ἐς τρίς, ἐξηλασεν ὁσα ηὐέρπετὰ ἐντος - Ορων. ηκον ουν σπερ ἐλκόμενοι προς την ἐπφδην φεις πολλοὶ καὶ ασπίδες καὶ ἔχιδναι καὶ κεράσται καὶ ἀκοντίαι - φρsνοί τε κά φυσαλοι, ἐλείπετο δε εἷς δράκων - ώς υπὸ γηρως, οἶμαι, ἐξερπέρναι μη δυνάμενος παρα--σας του προστάγματος o δὲ μάγος - ἔφη παρεῖναιαπαντας, ἀλλ' ενα τινὰ των οφεων τον νεωτατον χειροτονησας πρεσβευτην ἔπεμψεν ἐπὶ τον δράκοντα, καὶ μετὰ μικρον κε κἀκεῖνος ἐπεὶ δὲ συνηλίσθησαν, ἐνεφυσησε μὲν αυτὰ ὁ Βαβυλώνιος, τα δὲ αυτίκα μάλα κατεκαυθη ἄπαντα πὰ τ φυσηματι, με δὲ ἐθαυμάζομεν. 13. Εἰπεμοι, γων, ην δ' ἐγω, o φις ὁ πρεσβευτης ὁ νέος ἄρα καὶ ἐχειραγώγει τον δράκοντα η , ῶς φης, γεγηθ κώτ , η σκίπωνα ἔχων ἐκεῖνος ἐπεστηρίζετο Συ μεν παίζεις, ἔφη ο Κλεόδημος, ἐγὼ δὲ και αυτος ἀπιστότερος - σου πάλαι τὰ τοιαῶτα --μην γὰρ υδενὶ λω δυνατὸν

γίγνεσθαι,ν αυτὰ πιστευσαι - μως οτε το πρῶτον ἶδον πετόμενον τον ξένον τον βάρβαρον - Οερ - ρέων δὲ ην, ς ἔφασκεν - ἐπίστευσα si ἐνικηθην ἐπὶ πολυ ἀντισχών. τί γὰρ ω, ποιπν αυτον ορῶντα δια τουμέρος φερόμενον μέρας ουσης καὶ ἐφ' υδατος βαδίζοντα

129쪽

ΦΙAOWEΥΛΗΣ. 105 secia διὰ πυρος διεξιόντα καὶ σχολη καὶ βάδην Συ ταυτα, net δ' ἐγώ, εἶδες, - Τπερβόρεον ανδρα πετόμενον η ἐπὶ που υδατος βεβηκότα καὶ μάλα, ηδ ος, ποδεδεμένον-Iγε καρβατίνας, οἷ μάλιστα ἐκεῖνοι ὐποδοsνται τὰ μεν γαρ σμικρὰ ταμα τί χρη καὶ λέγειω οσα ἐπεδείκνυτο Κέλωτας ἐπιπεμπα- καὶ δαίμονας ἀνάγων καὶ νεκρους

λους ἀνακαλῶν καὶ την κάτην αὐτην ἐναργῆ παρι- στὰς καὶ την Σεληνην κατασπῶν 14. ἐγὼ γοῶν διηγήσομαι μῖν α ἁδον γενόμενα, αυτο ἐν Γλαυκίου του Ἀλεξικλέους αρτι γαρ ο Γλαυκίας του πατρος ἀποθανόντος παραλαβων την οὐσίαν ἡράσθη μυσίδος της η- μαινέτου θυγατρός, ἐμοὶ δὲ διδασκάλφ ἐχρητο προς τους λόγους, καὶ εἴ γε μη ὁ ἔρως ἐκεῖνος ἀπησχόλησεν αυτόν, ἄπαντα αν - τὰ του Περιπάτου ήπίστατο δ καὶ ὀκτωκαιδεκαέτης ων ανέλυε καὶ την φυσικην ἀκρόασιν μετεληλυθε εἰς τελος σμηχανων δὲ Ομως τω ἔρωτι μηνύει μοι το παν. ἐγὼ δε-σπερ εἰκος ην διδάσκαλον ὁντα τον φερβόρεον ἐκεῖνον μάγον πω προς αὐτον ἐπὶ μναῖς τέτταρσι μὲν το παραυτίκα - ἔδει γαρ προτελέσαι τι προς τὰς et σως - εκκαίδεκα δέ, εἰ τύχοι της χρυσίδος. ὁ δὲ μυξομένην τηρησας την σεληνην - τότε γαρ ῶς ἐπὶ τοπολυ τὰ τοιαυτα τελεσιουργεῖται - βόθρον τε ορυξάμε- 42νος ἐν αἰθρίω τινὶ της οἰκίας περὶ μέσας νύκτας ἀνεκάλεσεν μῖν πρῶτον μεν τον λεξικλέα τον πατέρα του Γλαυκίου προ επτὰ μνων τεθνεῶτα ηγανάκτει δὲ ὁ

γέρων ἐπὶ τ ἔρωτι καὶ ἀργίζετο, τὰ τελευταῖα δὲ Ομως ἐφηκεν - ἐρ- μετὰ δε την κάτην τε ἀνηγαγεν

ἐπαγομένην τον Κέρβερον καὶ την Σεληνην κατέσπασε πολέμορφόν τι θέαμα καὶ αλλοτε ἀλλοῖόν τι φανταζόμε- νοπι - μὲν γὰρ πρῶτον γυναικείαν μορφην ἐπεδείκνυτο, εἶτα os ἐγένετο πάγκαλος, εἶτα σκύλαξ ἐφαμνετο. τέλος δ' ουν ὁ Τπερβόρεος ἐκ πηλο ἐρώτιόν τι

130쪽

ἀναπλάσας, Ἀπιθι, ἔφη, κάναγε μυσίδα κάνε - πηλος ἐξέπτατο, καὶ μετὰ μικρον δὲ ἐπεστη κόπτουσα τηνθυραν ἐκείνη καὶ εἰσελθουσα περιβάλλει τον Γλαυκωνως αν ἐμμανέστατα ἐρῶσα καὶ συνῆν ἄχρι δη ἀλεκτρυό- νωνήκουσαμεν δόντων τότε δνη τε Σεληνη ἀνεπτατο ἐς τον ουρανον καὶ - μάτη ἔδυ κατὰ της γης καὶ τὰ αλλα φάσματα φανίσθη κώ την μυσίδα ἐξεπέμψαμεν περὶ

αυτό που σχεδον το λυκαυγές. 15. εἰ ταυτα εἶδες - -

χιάδη, ουπιαν - ηπίστησας εἶναι πολλὰ ἐν ταῖς ἐπωδαῖς ε χρήσιμα. υ λέγεις, ην δ' ἐγω ἐπίστευον γαρ αν, εἰ γε εἶδον αυτά, νυν δὲ συγγνώμη, οἶμαι, εἰ μη τὰ μοιμυμ, ξυδερκεω ἔχω πλην ἄλλ' οἶδα γαρ την μυσίδα, ην λέγεις, ἐραστὴν γυναῖκα καὶ πρόχειροπι οὐχ ορῶ δὲ τίνος ενεκα ἐδεήθητε ἐπ' αὐτην του πηλίνου μεσβευ- του καὶ μάγου του ἐν Υπερβορέων καὶ Σελήνης αντης, ην εἴκοσι δραχμῶν ἀγαγεῖν ἐς Υπερβορέους δυνατον v. πάνυ γαρ ἐνδίδωσι προς ταύτην την ἐπωδὴν η γυνη κοὶ

το ἐναντίον τοῖς φάσμασι πέπονθεν ἐκεῖνα μὲν γαμην ψόφον ἀκουσι χαλκολη σιδηρου, πέφευγε - καὶ ταὐτογαρ υμεῖς φατε - αυτη δὲ αν ἀργυριόν που ψοφη, ἐγχεται προ τονήχον. αλλως τε καὶ θαυμάζω αυτου του μάγου, εἰ δυνάμενος αὐτος ἐρασθῆναι προς τῶν πλουσιωτάτων γυναικῶν καὶ τάλαντα ολα παρ' αυτῶν λαμβάνειν, ο δὲ τεττάρω μνῶν πάνυ σμικρολογως ων Γλαυκίαν ἐπεραστον ἐργάζεται Γελοῖα ποιεῖς, ἔφη ὁ Ιων, ἀπιστῶν απασιν 16 ἐγ- γοsν δεως αν ἐροίμην σε, τι περὶ τούτων νης σοι τους δαιμονῶντας ἀπαλλάττουσι τῶν δειμάτων ουτω σαφῶς ἐξήδοντες καὶ τὰ φάσματα. καὶ ταμα ουκ με χρὴ λεγειν, αλλὰ πάντες ἴσασι τοὐπι- ρον τον ἐκ της Παλαιστίνης, τον ἐπὶ τούτων σοφιστήν, - σους παραλαβὼν καταπίπτοντας προς την σελήνην καὶ τὰ οφθαλμὼ διαστρέφοντας καὶ αφρορπιμπλαμενους το