Luciani Samosatensis opera

161쪽

ΜΥΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙON. 37 ἀσπάζεται την μυῖαν, στε υχ απαξ οὐδ' ἐν λίγοις μεμνηται αυτῆς, ἀλλα πολλάκις ουτω κοσμεῖτὰ ἔπη μνη μ0νευομενη αρτι μὲν την ἀγελαίαν πτῆσιν αυτῆς ἐπὶ τογάλα διέρχεται , αρτι δὲ την μηνῶν, πότε του Μενέλεω το βέλος αποκρούεται,, μη ἐπὶ τα καιριώτατα ἐμπέσοι, εἰκάζων μητρὶ κηδομένη κοιμωμένου αὐτη του βρέφους, την μυῖαν αὐθις ἐπεισάγει τω παραδείγματι. καὶ μην και ἐπιθλφ καλλίστμαντὰς ἐκόσμησεν ,,ἀδινὰς μπροσειπών καὶ την ἀγελην αὐτῶν ,ἔθνη 'καλῶν. 6. λωδε ἰσχυρά ἐστιν, - οπόταν τι δάκνη, τιτρώσκει οὐκ κἀνθρώπου δερμα μόνον, αλλὰ καὶ βοὸς καὶ Ἀπου, καὶελεφαντα λυπεῖ ἐς τὰς ἐυτίδας αὐτολπαρεισδυομένη καὶ τῆ αυτῆς προνομαία κατὰ λόγον του μεγέθους ἀμύμοροσα μίξεως δε κά αφροδισίων καὶ γάμων πολλὴ αὐταῖς ἡ ἐλευθερία, καὶ ὁ αρρην οὐ κατὰ τους ἀλεκτρυόνας επιβὰς εὐθὐς ἀπεπήδησεν, ἀλλ' ἐποχεῖται τη θηλεία ἐπὶπ0λώ, κἀκείνη φέρει τον νυμφίον, καὶ συμπλο παι τηνεναέριον ἐκείνην μαιναν πτήσει μη διαφθείρουσαι ἀποτμηὶθεω δὲ την κεφαλὴν μυῖα ἐπὶ κολλ4 τω δελ σώματι καὶ ἔμπνους ἐστίν. 7. ὁ δὲ μεγιστον ἐν τη φύσει αὐτῶν πάρχει, τομο δὴ βούλομαι εἰπεῖν. και μοι δοκεῖο Πλάτων μόνον αὐτὰ παριδεῖν ἐν φ περὶ ψυχῆς καὶ ἀθανασίας αὐτῆς λόγφ. ἀποθανοsσα γὰρ μυῖα τέφρας ἐπι-χvθείσης ἀνίσταται καὶ παλιγγενεσία τις αὐτη κώ βίος qλλος ἐξ υπαρχῆς γίνεται, ἁ ακριβῶς πεπεῖσθαι πάντας, ori κἀκείνων ἀθάνατός ἐστιν ἡ φυχή, εἰ γε καὶ ἀπεμθ0ῶσα ἐπανέρχεται πάλιν και γνωρίζει και ἐπανίστησι τοσωμα καὶ πέτεσθαι την μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τον περι Ἐρμοτίμου τοὐ-λαζομενίου μsθον, ἔτι πολλάκις

qφιεῖσα αὐτὰν ἡ ψυχὴ ἀπεδήμει καθ' ίαυτήν, εἶτα ἐπανελ- ροῶσα ἐπλήρου αὐθι το σῶμα καὶ ανίστα τον Ἐρμό- μον. . αργὸς δὲ αὐτη καὶ ἄνετος οὐσα τὰ πωτων αὐ π

162쪽

λων πονουμενα καρπουται καὶ πλήρης αυτ πανταχου τράπεζα καὶ γαρ αδγες αυτὴ ἀμελγονται, καὶ η μέλιττα οὐχ ηκιστα μυώις καὶ ἀνθρώ-κ ἐργάζεται, καὶ οἱ ὁφ ποιοὶ ταύτη λεψα δύνουσι κοὰ βασιλέων αὐτῶν προγεύεται καὶ ταῖς τραπεζαις ἐμπεριπατο α συνεστιαταιαυτοῖς καὶ συναπολαύει πάντων. s. νεοττιὰν δὲ η καλιανου - τόπφ κατεστησατο, ἀλλα πλάνητα την κτῆσιν κατα τους Σκύθας ἐπανvρημεν , που αν ny πο της νυκτὸς καταληφθεωα, ἐκεῖ καὶ εστίαν καὶ εὐνην ποιεῖται. πο σκότεμέντοι, ῶς ἔφην, οὐδὲν ἐργαζεται ουδὲ ἀξιοῖ λανθάνειν τι πράττουσα, οὐδὲ γεῖταί τι αδ ρον ποιεῖν, ἐν φωτὶ δρωμενον αἰσχυνεῖ αυτην. 10. φησὶ δὲ ὁ μssto καὶ ανθρωπόν τινα Μυῖαν το αρχαῖον γενέσθαι πάνυ καλην λάλον μέντοι γε καὶ στωμυλην καιωδικήν, κώ ἀντερασθῆναί γε τῆ Σελήν κατὰ τ αυτο ἀμφοτέρας οὐ δυμίωνος εἶ μειδη eo μώμενον τομειράκιον συνεχὲς επήγειρεν ἐρεσχηλουσα και αδουσα καὶ κωμάζουσα ἐπ' αυτόν, τον μὲν ἀγανακτῆσαι, την δὲ Σελήνην ὀργισθεῖσαν εἰς-- τη--ταν μεταβαλε, ' καιδια τουτο πῆσι νυν τοῖς κοιμωμένοις αὐτην του πνου

in φθονεῖν μεμνημενην ἔτι του μδυμίωνος, καὶ μάλιστα τοῖς νεοι καὶ ἀπαλοῖς και - δῆγμα δὲ αυτὸ καὶ η - αῖματος ἐπιθυμία ου ἀγριότητος, ἀλλ' ἔραπός ἐστι -- μεῖον καὶ φιλανθρωπίας - γὰρ δυνατον απολαυε καὶ του κάλλους τι ἀπανθίζεται. 11. ἐγένετο κατὰ τους παλαιοὐ καὶ γυνή τις ομωνυμος αὐτῆ ποιήτρια, πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ αλλη ταίρα των Ἀττικῶν ἐπιφανης, περὶ

ης καὶ ὁ κωμικὸς ποιητὴς ἔφη, ἡ Μυῖα δ' ἔδακνεν αὐτὸν ἄχρe τῆς καρδίας 'ούτω ουδὲ ἡ κωμικὴ χάρις ἀπηξίωσεν οὐδὲ ἀπέκλεισε

της σκηνης το της μυίας νομα ουδ' οἱ γονεῖς ἡδουντο

τὰς θυγατέρας οὐτω καλοsντες. ἡ μὲν γαρ τραγωδία

163쪽

δεινόν γε την is μυῖαν ἀλκίμεσθένει πηδῶν ἐπ ἀνδρῶν σώμαθ', ἡ πλησθη φόνου,

ανδρας δ' οπλίτας πολέμιον ταρβεω δόρυ.πολλα αν εἶχον εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας της Πυθαγορικῆς, εἰ μη γνώρφος ν απασιν η κατ αυτην ἱστορία. 12. μνονται δὲ κά μέγισταί τινες μυῖαι, ας στρατιώτιδας οἱ πολλοὶ καλουσιν, οἱ δὲ κυνας, τραχυταται τον βόμβον καὶ την πτῆσιν ἀκυταται αῖ γε κά μακροβιώταταί εἰσι καὶ του χερμῶνος ὀλου ασιτοι διακαρτερουσιν πεπτη- πῖαι τοῖς ορόφοις μάλιστα, ἐφ' ων κακεω θαυμάζειν is αξιον, τι αμφότερα, καὶ τα θηλειῶν καὶ τα αρρενων, δρῶσι βαίνοντες ἐν τω μέρει κατὰ τον Ἐρμου καὶ Ἀφροδίτης παῖδα τον μικτον την φύσιν καὶ διττον το κάλλος. πολλὰ δ' ἔτι ἔχων εἰπεῖν καταπαυσω τον λόγον, μη καὶ δόξω κατὰ την παροιμίαν ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεω.

1. Καὶ μην ἐναντίον ἐστὶν ου ἐθέλεις δ νυν ποιεῖς 0st μὲν γὰρ ἐν παιδείι καὶ αυτὸς εἶναί τις δόξειν σπουδῆσυνωνούμενος τα κάλλιστα των βιβλίων το δε σοι περὶ τα κάτω χωρεῖ καὶ ἔλεγχος γίνεται της απαιδευσίας πως τοὐτο μάλιστα δὲ Ουδὲ τα κάλλιστα ἀνη, ἀλλα πιστεύεις τοῖς ως ἔτυχεν ἐπαινο- καὶ ἔρμαιον εἶ των τοιαυτα ἐπι- Φενδομένων τοτ βιβλίοις καὶ θησαυρος τοιμος τοῖς καθηηλοις αυτῶν η πόθεν γάρ σοι διαγνῶναι δυνατόν, τίνα

164쪽

μὲν παέαιὰ καὶ πολλου αξια, τίνα δὲ φαυλα καὶ αλλως σαπρά, εἰ μη φ διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι αυτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβουλους του σεας ἐπὶ την ἐξέτασι vl0 παραλαμβάνοις ἐπεὶ του ἀκριβους η του ἀσφαλους ναυτοῖς τίς η ποία διάγνωσις 2 ῖνα δέ σοι δῶ αυτὰ ἐκεῖνα κεκρικεναι, σα ὁ Καλλῖνος ἐς κάλλος η ὁ ἀοίδιμος --τικος συν ἐπιμελεία πάσι γράψαιεν, σοὶ τροφελος, ἁ

θαυμάσιε, του κτηματος ουτε εἰδότι το κάλλος αυτῶν

ουτε χρησομέν ποτὲ ουδὲν μὰλλον η τυφλὸς αν τις ἀπολαυσειε κάλλους παιδικῶν συ δὲ ἀνεφγμενοι μεν τοῖς οφθαλμοῖς ορὰς τὰ βιβλία, καὶ νὴ Βία κατακόρως, καὶ ἀναγινώσκεις ἔνια πάνυ ἐπιτρέχων φθάνοντος του φθαλ- μου το στόμα ουδέπω δὲ τουτό μοι ἱκανόν, νμη εἰδῆς την ἀρετην καὶ κακίαν κάστου τῶν ἐγγεγραμμένων καὶ συνίης οστις μεν o vos συμπασι, τίς δὲ η τάξις των ὀνο- 101 μάτων σα τε προ τον ὀρθον κανόν τω συγγραφει ἀπηκριβωται και οσα κίβδηλα και νόθα καὶ παρακεκομμένα. 3. τίουν φης καὶ ταυτα μη μαθὼν μιν εἰδέναι; πόθεν, εἰ μη ποτε παρὰ τῶν Μουσῶν κλῶνα δάφνης καθάπερ ὁ στο μὴν κεῖνος λαβών Ἐλικῶνα μεν γάρ, ναδιατρίβειν αἱ θεαὶ λέγονται, ουδὲ ἀκηκοας οἶμαί ποτε ουδὲ τοιαύτας διατριβὰς μῖν ἐν παισὶν ἐποιου σοὶ καιμεμνησθαι Μουσῶν νοσιον ἐκεῖναι γὰρ ποιμένι μὲν ου αν κνησαν φανῆναι σκληρῶ ἀνδρὶ καὶ δασεῖ καὶ πολῶν τον λιον ἐπὶ φ σώματι ἐμφαίνοντι, - δὲ σοὶ - καί μοι προς της Λιβανίτιδος αφες ἐν τω παρόντι τομη σύμπαντα σαφῶς εἰπεῖν - ουδὲ ἐγγυς γενέσθαι ποτ'αν ευ οἶδ' ὁτι κατηξίωσαν, ἀλλ' ἀντι της δάφνης μυρίκηαν η καὶ μαλάχης φύλλοις μαστιγουσαι απήλλαξαν αντον τοιομον, ἡ μη μιῆναι μήτε τον 'Oλμειον μήτε την lae του Ἱππου κρήνην, ἄπελῆ ποιμνιοι διφῶσιν η ποιμένων στόμασι καθαροῖς πότιμα καίτοι ουδέ, εἰ καὶ πάνυ

165쪽

ΠPOΣ ΤΟΝ ΑΠΑ ΕΤ TON. 141 ἀναίσχυντος εἶ - ἀνδρεῖος - τοιαυτα τολμησειας αν ποτε εἰπεPνῶς ἐπαιδευθης η ἐμέλησέ σοι πώποτε της ἐν χρω προς τὰ βιβλία συνουσίας - διδάσκαλός σοι ὁ δεῖνα η τω δεῖν ξυνεφοίτας. 4. αλλ' ἐν τούτω μόνω πάντα ἐκεῖνα ἀναδραμεῖσθαι νυν ἐλπίζει τω κτῆσθαι πολλὰ βιβλία κατὰ δη ταῶτα ἔχε ξυλλαβῶν ἐκεῖνα τὰ του Λημοσθένους, σαπῆ χειρὶ τη αὐτο ὁ uωρ ἔγραψε, καὶ τὰ του Θουκυδίδου, σα παρὰ του ημοσθένους καὶ αυτὰ κτάκις μεταγεγραμμένα ευρέθη καλῶς, πανταεκεῖνα, σα ὁ Συλλας Ἀθήνηθεν εἰς Ιταλίαν ἐξεπεμψε,

τί αν πλέον ἐκ τούτου εἰς παιδείαν κτήσαιο καν πο-

βαλλόμενος αυτὰ ἐπικαθευδης η ξυγκολλήσας καὶ περιβαλόμενος περινοστῆς πίθηκος γὰρ ὁ πίθηκος η παροιμία φησί, καν χρυσεα ἔχη συμβολα καὶ συ τοίνυν βιβλίον μὲν ἔχεις ἐν τῆ χειρὶ καὶ ἀναγινώσκεις αεί, των δὲ ἀναγινωσκομένων οἶσθα ουδέν, ἀλλ' ονος λύρας ἀκούεις κινῶν τὰ ἄτα. ς ε γε το κεκτησθαι τὰ βιβλία καὶ πεπαιδευμένον ἀπεφαινε τον ἔχοντα, πολλο αν ἡ ἀλη IMθῶς το κτημα ην αξιον καὶ μόνων μῶν των πλουσίων, εἰ σπερ ἐξ αγορὰς ν πρίασθαι τους πένητας μῆς vπερβάλλοντας. τίς δε τοῖς *ποροι καὶ τοῖς βιβλιοκα- πηλοις ρισεν αν περὶ παιδείας τοσαsτα βιβλία ἔχουσι καὶ πωλosσιν; αλλ' εἴ γε διελέγχειν ἐθέλεις, οψει μηδ' ἐκείνους πολύ σου τὰ ἐς παιδείαν ἀμείνους, αλλὰ βαρβάρους μὲν την φωνην ἀσπερ συ, ξυνέτους δὲ τη γνώσει, οῖους εἰκος εἶναι τους μηδὲν των καλῶν καὶ αἰσχρῶν καθεωρακότας καίτοι si μὲν δύο η τρία παρ' αυτῶν ἐκείνων πριάμενος ἔχεις, οἱ δὲ νύκτωρ καὶ μεθ' ημέραν διὰ a ειρὸς θουσιν αυτά. 5. τίνος ουν ἀγα- ἀνῆ ταμα, εἰ μη καὶ τὰς ἀποθηκας αυτὰς τῶν βιβλίων γη πεπαιδε σθαι τοσαὐτα περιεχούσας παλαιῶν ανδρῶν ξυγγράμ-μ τα; καί μοι, εἰ δοκεr, ἀπόκριναι ἀλλον δέ, ἐπεὶ

166쪽

των ὁ 'Iσμηνίας ἐν Κορίνθω ἐπρίατο, ἄρ αν διὰ τουτοκαὶ αὐλεῖν δύναιτο η οὐδὲν οφελος αὐτω του τροματος re οὐκ ἐπισταμενω χρήσασθαι κατὰ την τεχνην ευ γε ἀνένευσας in γαρ τοὐς Μαρσυου φυλυμπου κτησάμωνος αυλησειεν αν μη μαθών τί δ 4tτις οὐ φακλεους τα τόξα κτησαιτο μη Φιλοκτητης ν ώς δυνασθαι ἐντεμνασθαί τε αυτὰ καὶ ἐπίσκοπα τοξεῶσαι, τί σοι καὶ ουτος δοκεῖ ἄρ αν επιδειξασθαί τι ἔργον τοξοτου ἄξ ον ἀνένευσας καὶ τουτο κατὰ ταυτὰ δη καὶ o κυβερνῶν ουκεχως καὶ ἱππευειν μη μεμελετηκὼς εἰ ὁ μεν ναυν παραλάβοι τοῖς πῆσι και εἰς κάλλος καὶ εἰς ἀσφάλειαν κάλλιστα ἐξειργασμένην, ὁ δὲ ειπον κτήσαιτο Μηδον η κενταυρίδην η κοππαφόρον, ἐλέγχοιτο αν, οἶμαι, κάτερος ου εἰδὼς ὁ τι χρησαιτο κατ-φ. ἐπινευεις κά τosτο; πείθου δη και τοὐτό μοι ἐπίνευσον, εἴ τις σπερ συἀπαιδευτος ἀνώνore πολλὰ βιβλία ου σκώμματα υτος εἰς ἀπαιδευσίαν καθ' εαυτοs ἐκφερει τι οκνεῖς καὶ τοὐτο ἐπινευειν ἔλεγχος γάρ, οἶμαι, σαφης ουτος καὶ των

l05 ορώντων καστος ευδυς το προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται, τί κυνὶ καὶ βαλανείω 6. καὶ ἐγένετό τις υπρο πολλο ἐν Ἀσία πλουσιος ἀνηρ ἐκ συμφορὰς ἀποτμηθεὶς τους πόδας αμφοτέρους ἀπο κρυους, οἶμαι, ἀπο- σαπέντας, πειδή ποτε διὰ χιονος οδοιπορῆσαι ξυνεβη

αὐτω ουτος τοίνυν τουτο μεν ἐλεεινον ἐπεπόνθει καὶ θεραπεύων την δυστυχίαν ξυλίνους πόδας πεποίητο, και

τουτους ὐποδούμενος ἐβάδιζεν ἐπιστηριζόμενος αμα τοῖς οἰκέταις ἐκεῖν δὲ γελοῖον ἐποίει, κρηπῖδας γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους ἀεί, καὶ την πλείστην πραγματείαν περ ταύτας εἶχεν, ἁ καλλίστοις ποδήμασι κε-

167쪽

ΠPO TON AΠA ET TON. 43κοσμημενα εχ αυτω τα ξυλα, οἱ πόδες δη ου' τα οὐν καὶ σὐ ποιεῖς χωλὴν μὲν ἔχων καὶ συκίνην την γνωμην, ωνούμενος δὲ χρυσοsς ἐμβάτας, οἷς μόλις αν τις καὶ ἀρτιπους ἐμπεριπατησειεν s. ἐπεὶ δὲ ἐν τοῖς αλλοις καὶ 106to υμηρον ἐπρίω πολλάκις, ἀναγνώτω σοί τις αυτου λαβὼν την δευτέραν της γλιάδος ἐαψφειαν η τα μὰν

αλλα μη ἐξετάζειw οὐδὲν γαρ αυτῶν προς σέ πεποίη--ται δέ τις αυτ δημηγορῶν παγγέλοιος ανθρωπος, δι- στροφος τ σῶμα καὶ λελα, μενος ἐκεἴνος τοίνυν ο ερσίτης ὁ τοιουτος εἰ λάβοι τηνυχιλλέως πανοπλιαν, οῖειοτι αυτίκα δια τουτο καὶ καλὰς αμα καὶ ἰσχυρὰς αν γένοιτο, καὶ υπερπηδήσεται μεν ον ποταιιον, ἐπιθολώσει Φλαοτο τ ἐεῖθρον τω φόνω των Φρυγῶν, ἀποκτενεῖδε τον Ἐκτορα καὶ προ αυτοετον Λυκάονα καὶ τον Ἀστεροπαῖον μηδὲ φερειν ἐπὶ των ἀμων την μελίαν δυνάμειτος ουπιαν εἴποις ἀλλα καὶ γέλωτα αν οφλισκάνοι χωλεvων υπὸ τι ασπίδι καὶ ἐπὶ στόμα καταπίπτων υπο του βάρους καὶ - τω κράνει, πότε ἀνανεύσειε, δεικνυς τους παραβλῶπας ἐκείνους αὐτο οφθαλμοὐ καὶ τον θώρακα ἐπαίρων φ του μεταφρένου κυρτώματι καὶ τὰς κνημα - ἐπισυρόμενος καὶ λως αἰσχύνων αμφοτερους ηαντον δημιουργον αυτῶν καὶ τον δεσπότην το αὐτοχη 10Τκαὶ συ πάσχων οὐχ ορῆς, πόταν το μὲν βιβλίον ἐν τῆ χειρὶ ἔχης πάγκαλον, πορφυρῶν μὲν ἔχον την διφθέραν, χρvσ-ν δὲ τον ὀμφαλόν, ἀναγινωσκης δὲ αυτὰ βαρβα-ρgaeu καὶ καταισχυνων καὶ διαστρέφων, υπὸ μὲν τῶν πεπομδευμένων καταγελωμενος, πο δὲ τῶν ξυνόντων σοι κολάκων ἐπαινούμενος, ο καὶ αὐτοὶ προς αλληλους πιοτρεφόμενοι γελῶσι τα πολλά; . θέλω γοῶν σοι διη- Ποασθαι τι Πυθοῖ γενόμενον ' παραντῖνος μάγγελος IPὐνομα τῶν Ουκ αφανῶν ἐν φ άραντι ἐπεθύμησε νι- Uet Πύθια τα μὲν ουν της γυμνης αγωνίας αὐτίκα

168쪽

ἐδόκει αὐτω δύνατον εἶναι μητε προς ἰσχῶν ρο προς

ἀκυτητα ευ πεφυκότι, κιθάρα δὲ καὶ μηχαδίως κρατησειν ἐπείσθη υπο των καταράτων --ρώπων, ους Pπερὶ αὐτόν, ἐπαινουντων καὶ βοώντων, οπότε κἀ- σμικρότατον ἐκεῖνος ἀνακρουσαιτο ηκεν ουν εἰς τους Bἀφους τοῖς τε ἄλλοις λαμπρὰς καὶ δη καὶ ἐσθητα χρυ--παστον ποιησάμενος καὶ στέφανον δάφνης χρυσῆς isi is λιστον, ως ἀντὶ καρπολτης δάφνης σμαράγδους ἀνον ἰσομεγεθεις - καρπω την μέν γε κιθάραν αυτήν, - φυές τι χρῆμα ἐς κάλλος καὶ πολυτέλειαν, χρυσοεμντου ἀκηράτου πῆσαν, σφραγω δὲ καὶ λίθοις πο-οις κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὐ καὶ πόλλωνος οἰυρφέως ἐντετορευμένων, θαυμα μέγα τοῖς ορῶσιν. s. σῖδ' ουν ποτε καὶ ηκεν η του αγῶνος μέρα, τρεῖς μὲν Fgyi

ἔλαχε δὲ μέσος αὐτῶν ὁ Εὐάγγελος δειν καὶ μετὰ θεαιντον Θηβαῖον ου φαυλως ἀγωνισάμενον Ἀσερχεται iος περιλαμπόμενος τω χρυσίω καὶ τοῖς σμαράγδοις κά μ' ρυλλοις καὶ υακίνθοις, καὶ η πορφύρα δὲ ἐνεπρεπε τηβεσθῆτος, η μεταξὐ του χρυσου διεφαίνετο τούτοις ποε προεκπλήξας - ενέ-ρον καὶ θαυμαστῆς ἐλπίδος ἐμπιτσας του θεατάς, ἐπειδη ποτε καὶ ἐσαι καὶ κιθαρίσοι πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν τι καὶ ἀγροτακτον, ἀπορρηγνυσι δὲ τρεῖς αμα χορδὰς σφοδρότερρντου δεοντος ἐμπεσὼν τῆ κιθάρρ, αδειν δὲ αρχεται ast μουσόν τι καὶ λεπτόν, ωστε γέλωτα μὲν παρὰ πάντον γενέσθαι τῶν θεατῶν, τους ἀθλοθέτας δὲ ἀγανακτησον τας ἐπὶ τῆ τόλμη μαστιγώσαντας αυτον ἐκβαλαν του θεο τρον τεπερ καὶ γελοιότατος ἄφθη δακρύων ό,ρούρης Εὐάγγελος καὶ π τῶν μαστιγοφόρων συρόμενος εμέσης της σκηνης καὶ τα σκέλη καθηματωμένος ἐκ sis Io μαστίγον καὶ συλλέγων χαμόθεν της κιθάρας τὰς σφρς γῖδας ἐξεπεπτώκεισαν γαρ κἀκείνης ξυμμαστιγονμη

169쪽

--φ 10. μικρον δὲ ἐπισχὼν μεν αυτον μηλός τις πιλεως ἐσερχεται, κιθαραν μὲν παλαιὰν ἔχων ξυλίνους β κόλλοπας ἐπικειμένην is τα δὲ μόγις συν τω στε-

ωάων δέκα δραχμῶν ἀξίαν - ἀλλ' οὐτός γε ἔσας δεξιῶς

καὶ κιθαρίσας κατὰ τον νόμον της τέχνης ἐκράτει καὶ με- Μηουττετο καὶ του μαγγέλου κατεγέλα μάτην ἐμπομπε σαμος τῆ κιθάρα καὶ ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις, καὶ εἰπεων λέγεται προ αυτεμ Eυάγγελε, ἡ μὲν χρυσῆν δάφνην περίκεισαι, πλουτεῖς γαρ ἐγὼ δὲ ὁ πένης την

μηδὲ ἐλεούμενος ἐπὶ τῆ ηon ἀπέρχη, ἀλλὰ μισοώμενος

αὐοσω δια την τεχνόν σου ταύτην καὶ περιττην τρυφην περὶ πόδα δησοι καὶ μάγγελος Ogτος, παρ' oσον σοί γε οὐδ' ολίγον μέλει του γέλωτος των θεατῶν. 11. υκακαιρον δ' αν γένοιτο καὶ Λέσβιον μόν τινα διηγησα-- σθαί σοι πάλαι γενόμενον. τε τον υρφέα διεσπάσαντο

αἱ ρῆτται,. φαουήτην κεφαλην αὐτos σὐν τῆ λύρα εἰς τον ' βρον ἐμπεσοsσαν ἐκβλη ναι εἰς τον μέλανα κόλπον, καὶ ἐπιπλεω γε την κεφαληψ τῆ λύρα, την μὲν αδουσανο νόν τινα ἐπὶ τω υρφεῖ, ἡ λόγος, την λύραν δὲ αυτην πηχεωτῶν νέμων ἐμπιπτόντων ταῖς χορδαῖς, καὶ licosτω εὐ- ς προσενεχ ναι τῆ Λέσβφ, κἀκείνους ἀνελομένους την μὲν κεφαλην καταθάψαι, ναπερ νυν τοΒακχεῖον αυτοῖς ἐστι, την λύραν δὲ ἀναθεῖναι ἐς τουωπόλλωνος το ἱερόν καὶ ἐπὶ πολύ γε σωζεσθαι αυτήν. 12 χρόνω*ύστερον Νέανθον τον του Πιττακos του τυράννου ταλα ἡπὲρ της λύρας πυνθανόμενον,,ς ἐκη λει μὲν καὶ θηρία καὶ φυτὰ και λίθους, ἐμελωδει δὲ καὶ μετὰ τηνυρφέως συμφορὰν μηδενος ἀπτομένου, προς

ἔρωτα του κτηματος ἐμπεσεω κα διαφθείραντα τον ἱερέα μεγάλοις χρήμασι πεῖσαι προθέντα τέραν ομοίαν λύραν δουναι αὐτwτην του υρφέως λαβόντα δὲ μεθ' ημέραν

170쪽

μὲν ἐν τῆ πόλει χρῆσθαι οὐκ ἀσφαuς ἰεσθαι εἶναι, νυκτωρ δὲ - κόλπον ἔχοντα μόνον προελθες ἐς το προάστειον καὶ προχειρισάμενον κρούειν καὶ συνταρά τειν τὰς χορδὰς ατεχνον καὶ ἄμουσον νεανίσκον, ἐλπίζοντα μέλη τινὰ θεσπεσια, χησειν πην λυραν ὐφ' ων πάντας καταθέλξειν καὶ κηλήσειν καὶ μακάριον ἔσεσθαι κληρονομήσαντα τῆς βορφεως μουσικης πριχη ξυνεν II δόντας τους κύνας προ τον χον - πολλοὶ δὲ ησαν α- τόθι - διασπάσασθαι αυτόν, ἡ τοsτο γο- ὁμοιον τωυρφετ παθεῖν καὶ μόνους ἐφ' εαυτον ξυγκαλέσαι τους κύνας ' τεπερ καὶ σαφέστατα - ως οὐχ η λώρα ηθέλγουσα ν ἀλλα η τέχνη καὶ η - , α μόνα ἐξαίρετατμυρφε παρὰ της μητρος ἡπῆρχεν η λύρα δὲ λλως

κτῆμα ν ουδὲν αμεινον των αλλων βαρβιτων. 13. καὶ τί σοι το υρφέα η τον Νέανθον λέγω, που καὶ καθ' ημῆς αυτοὐς ἐγένετό τις καὶ ἔτι ἐστίν, οἶμαι, λαον μικτήτου λύχνον του Στωinos κεραμεοῶν οντα τρισχιλίων δραχμῶν ἐπρίατο ηλπιζε γὰρ οἶμαι κἀκεῖνος, εἰ των νυκτῶν ὐπ' ἐκείνω φ λέχν-ἀναγινώσκοι, αὐτίκα μάλα καὶ τηνωπικτήτου σοφίαν ἔναρ ἐπιστήσεσθαι καὶ oμοιος ἔσεσθαι τρο θαυμαστφ ἐκείνω γεροντι. 14. χθὲς δὲ κάὶ πρωην αλλος τις την μαπέως του Κυνικο βακτηρίαν, ην καταθέμενος λατο ἐς το πυρ, ταλάντου κἀκεῖνος ἐπρίατο, καὶ ἔχει μὲν το κειμήλιον τουτο καὶ δείκνυσιν ως δεγεῆται του Καλυδωνίου o δέρμα καὶ Θηβαῖοι τὰ Ila στῆ του Γηρυόνου καὶ Μεμφῖται τῆς Ἱσιδος τους πλωκάμους αὐτος δε ὁ του θαυμαστοεκτήματος δεσπότης καὶ αὐτον σὲ τη ἀπαιδευσί καὶ βδελυρία περηκόντισεν. ορὰς ὀπως κακοδαιμόνως διάκεισαι βακτηρίας ἐς την - φαλὴν, αληθῶς δεόμενος 15. λέγεται γὰρ καὶ Θι νυσιον τραγωδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ καὶ γελοίως, στετον Φιλόξενον πολλάκις δι αυτὴν ἐς τὰς λατομίας ἐμ