Luciani Samosatensis opera

191쪽

παρρησία συνόντα, μηδis ὀκνουντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ οτι μάλιστα λυπησειν ἔμελλε του περιπετεῖς ἐσομένους τῆχολὴ των ἰάμβων αυτοὐ λεονος τοίνυν πρός τινος των τοιούτων ἀκουσας κακῶς τέττιγα ἔφη -ν ανδρα iam μναι του πτερον, εἰκάζων εαυτον φ τέττιγι ὁ Ἀρχίλοχος φυσει μὲν λάλω οντι καὶ ανευ τινος ἀνάγκης, ὁπόταν δὲ καὶ του πτεροελη- γεγωνότερον βοῶντι καὶ οὐ δη, ἔφη, in κακόδαιμον ανθρωπε, τί βουλόμενος ποιητην λάλον παρορώνεις ἐπὶ σεαυτον αἰτίας ζητο - καὶ υπο- 163 θέσεις τοῖς ἰάμβοις 2. ταυτά σοι καὶ αυτὸς απειλῶ ουμα τὸν Αία 'Αρχιλόχ εἰκάζων εαυτόν - πόθεν πολ- λου γε καὶ δέω - σοὶ δὲ μυρία συνειδὼς ἰάμβων αξια βεβιωμένα, προ α μοι δοκεῖ Ουδ αν ο Ἀρχίλοχος αὐτος διαρκέσαι προσπαρακαλέσας καὶ τον Σιμωνίδην καὶ τον

Ἱππώνακτα συμποιεω μετ' αυτολκαν ν τι των προσόντων σοι κακῶν οὐτως σύ γε παῖδας ἀπεφηνας ἐν πάσηβδελυμ τον υροδοικίδην καὶ τον Λυκάμβην καὶ τον Βούπαλον, τους ἐκείνων ἰάμβους καὶ οικε θεῶν τις ἐπὶ χαλος ἀγαγεω σοι τότε τον γέλων ἐπὶ τῆ ἀποφράδι

λεχθείση, ως αὐτος μὲν Σκυθῶν καταφανέστερος γένοιο

κομιδῆ απαίδευτος ων καὶ τα κοινὰ ταμα καὶ τα εν πο-

σιν ἀγνοῶν, ἀρχην δὲ εὐλογον παράσχοις τῶν κατὰ σοs λόγων ἀνδρὶ ἐλευθέρ κώ οἴκοθεν σε ἀκριβῶς εἰδότι και μηδὲν ποστελλομένετο μὴ οὐχ' ωντα ἐξειπεω, μὰλ-

λον δὲ κηρῶξαι α πράττει νύκτωρ καὶ μεθ' ημέραν ἔτι 164 καὶ - ἐπὶ πολλοῖς τοῖς πριν ἐκείνοις 3. καίτοι μάταιον ἴσως καὶ περιττὸν ἐν παιδείας νόμ παρρησιάζεσθαι προς

σέ -υτε ρομαν αυτός ποτε βελτίων γένοιο προς την ἐπιτίμησιν, ου μῆλλον η κάνθαρος μεταπεισθείη αν μηκέτι τοιαμα κυλινδεω απαξ αὐτοῖς συνηθης γενόμενος, οντ εἶναί τινα νομίζω τον ἀγνοο τα ἔτι α π σου τολμώμενα καὶ α γέρων ανθρωπος ἐς μυτὸν παρανομεῖς.

192쪽

τινος - απομ-ντος την λεοντην, ω φανερος γένειο

δέναι νων απάντων βριστότατόν σε οντα μη περιμά νας ὀγκωμένου προσέτι ἀκουειν. -τω παλαι και κερωου καὶ παρὰ πῶσι - πολλάκις κεκηρυκται τὰ ω m. δόξαν ου μικρὰν ἔχεις ἐπ' αὐτοῖς περ - Ἀριφράω,165 πὲρ τον Συβαρίτην φιθεα ωα, υπὲρ τον πιον κεῖνον Βάσταν τον ἐπὶ τοῖς ομοίοις σοφόν. ητε- δὲἈμως, ii

καὶ δωλα δόξω λέγειν, ἡ μη αἰτίαν θοιμι μόνος - ἀννοεον. 4 μὰλλον δὲ παρακλητέος μῖν των Μενάνδροηπρολόγων εἷς ο Πλεγχος, φίλος Ἀληθεία και Παρρη o, θεος - ὁ ἀσημότατος των ἐπὶ την σκην. ἀναβατόν

των μόνοις μω ἐχθρος τοῖς δεδιωσι την γλῶτταν Wτου, πάντα καὶ εἰδότος καὶ σαφῶς διεξιόareo oπόσα τμ' συνοιδε χάριεν γουν τουτ γένοιτ αν, εἰ ἐθελησε, νυμον προεισελθων Ουτος διηγησασθαι τοῖς θεατας γε παντα του δράματος τον λόγον αγε τοίνυν, ω προιο

γων καὶ δαιμόνων ἄριστεπλεγχε, ραέπως σαφῶς αργδιδάξης τους ἀκουοντας, ἡ Ου μάτην ουδὲ φιλαπε μόνως ουδ' ἀνωτοις ποσὶ κατὰ την παροιμίαν ἐπὶ τὸν τον λόγον ἀπηντηκαμεν, αλλὰ καὶ ἴδιόν τι αμυνόμενρ καὶ τὰ κοινὰ μισουωτε τον,ν ωπον ἐπὶ τη δελτεμ ταντα μόνα ἐπῶν καὶ σαφῶς προδιηγησάμενος ἔλεος 166 ἄπιθι ἐκποδων, τὰ δὲ αλλα μω κατάλιπε μιμηομερε

γάρ σε καὶ διελέγξομεν τὰ πολλά, ἡ παρρησίας γε ἡ αληθείας ἔνεκα μηδὲν αἰτιάσασθαί σε. μήτε δὲ ἐμὲ πρὸ αυτους ἐπαινέσενς, ω φίλτατε Ἐλεγχε, μητε τὰ ιηειν'

προσόντα προεκχέης αυτως ου γὰρ ἄξιον θεῶ ν ἐπὶ στόμα σοι ἐλθεω τους περὶ των ουτω καταπτυμο λόγους.

193쪽

5. o γαρ σοφιστης -- εἶναι λέγων , ο πρόλογος ηδη φησὶ ταυτα, δε υλυμπίαν ποτὲ ηκε λόγον τινὰ προFoλλο συγγεγραμμένον ἐπιδειξόμενος τοῖς πανηγυρισταῖς. ην δὲ τπόθεσις φ συγγράμματι ὁ Πυθαγόρας κωλυόμε-ς υπό τινος Ἀθηναίων, οἶμαι, μετέχειν της Ἐλευσῖνι τελετης - ωρβαρος, τι ἔλεγεν αὐτος ὁ Πυθαγό- 167ὐας προ τούτου ποτὲ καὶ Evφορβος γεγονέναι. ἐτύγχανε δὲ o λόγος αυτ καπὰ τον Αἰσώπου κολοιον συμφορητος ων ἐκ ποικίλων αλλ- ων πτερῶν βουλόμενος δη μηεωλα δόξαι λέγειν, αλλ αυτοσχεδιάζειν τα ἐκ του βιβλίου, δε α των συνηθων τινός - ην δὲ ἐκ Πατρῶν ἐκεῖνος, ἀμφὶ δίκας ἔχων τα πολλά - ἐπειδαν αἰτήση τινὰς πο- θεσεις τοῖς λόγοις, τον Πυθαγόραν αυτ προελεσθαι. καὶ Ουτως νη ἐποίησε καὶ συνέπεισε τοῦ, τρον ἀκούειν - πὲρ του Πυθαγόρου ἐκείνων λόγων. 6. ην δητο ἐπὶ τούτφ ὁ μὲν πάνυ απίθανος ἐν τῆ υ κρίσει συνεί- ρ- οἷ- εἰκος ἐκ κολλos ἐσκεμμενα καὶ μεμελετημεν , εἰ κρὰ οτι μάλιστα η ἀναισχυντία 'ουσα ἐπημυνε καὶ χειρα ρεγε καὶ συνηγωνίζετο αυτφ. γέλως δὲ πολυς 168 παοὰ των ἀκουόντων - καὶ οἱ μεν ἐς τον Πατρεα ἐκεῖνον μεταν αποβλέποντες πεδήλουν. ου λεληθε συμπράξας αυτε ν .sδιουργίαν, οἱ δὲ καὶ αυτὰ γνωρίζοντες τα λεγόμενα παρ' ὀλην την ἀκρόασιν διετέλεσαν ἔν τουτομόνον ἔργον ἔχοντες, αλληλων πειρώμενοι πως μνημης

ἔχουσι προς το διαγινώσκειν οτου καστον ην τῶν λίγον προ μῶκεν δοκιμησάντων ἐπὶ ταῖς καλουμέναις μελέταις σοφιστῶν. . ἐν δὲ τούτοις,κασι καὶ ὁ τον λόγον τόνδε συγγράψας ην ἐν τοῖς γελῶσι καὶ αυτός τι δ' Ουκ ἔμελλε γελῶν ἐφ' ουτω περιφανε καὶ ἀπ-νφ καὶ ἀναισχύντφ τολμήματι καὶ πῶς; - ἔστι δὲ ἀκρατη γέλωτος ὁ μὲν την φωνὴν ἐντρέψας εἰς μέλος,, ωετο θρηνόν τινα ἐπηύλει φ Πυθαγόρα, ὁ δὲ τοὐτοχη το του λόγου,

194쪽

oνον κιθαρίζειν πειρώμενον ορῶν ἀνεκάγχασε μάλα δώὁ ποιητης,ἔτος ὁ ἐμός ὁ δε εἰδεω ἐπιστραφείς του ἐξεπολέμωσεν αυτως τότε ἔναγχος. 8. ἐνθενδε ην μὲν ητου ἔτους απή μἀλλον δὲ η ἀπο της μεγάλης νουμηνίας τρίτη, ἐν η οἱ Ῥωμαssio κατά τι ἀρχαιον ευχονταί IM τε αὐτοὶ υπὲρ απαντος του ἔτους ευχάς τινας - -υσι, Νουμῶ του βασιλέως καταστησαμένου τὰς ἱερουροίας αυτοῖς, καὶ πεπιστευκασι τοὐe θεοὐς εν ἐκείνη μάλιστα τλημψε χρηματίζειν τοῖς ευχομένοις. ἐν τοιαυ- τομνυν εο η καὶ ἱερομηνίε ὁ τότε γελάσας μ υλυμ- έκα-νος ἐπὶ τ υποβολιμα- Πυθαγόρα ἰδῶν προσιόντα τοι κατάπτυστον καὶ ἀλαζόνα τον των αλλοτρίων λώνων υποκριτην - ἐτύγχανε δὲ καὶ τον τρόπον αυτου--ιβῶς εἰδὼς καὶ την αλλην ἀσέλγειαν καὶ μιαριαν του βίου καὶ ποιεῖν ἐλεγετ καὶ α ποιῶν κατείληπτο - - ἡμόν, ἔφη πρός τινα - επαίρων, ἐκτρέπεσθοι το δυσαντητον τομο θέαμα, ο φανεὶς ἔοικε την ηδιστην μέραν αποφράδα ποιήσειν μω του ἀκουσας ο σοφιστης τηναποφράδα ως τι ξένον καὶ ἀλλότριον ονομα τῶν Ἐλληννων ἐγέλα ευμ καὶ τον ανδρα του πάλαι ἐκείνου γέλωτος μυνετο, ως γουν φετο, καὶ προς απαντας ἔλεγεν, υποφράς, τί δὲ τουτό ἐστι καρπός τις η βοτάνη τις σκευος αρα τῶν ἐσθιομένων η πινομενων τί ἐστιν σπο- φράς; ἐγω μὲν ουτε κουσα πώποτε -τ αν συνίην ποτε τι καὶ λέγει. s. ταυθ' ὁ - ωετο κατὰ τουτου διεξιεναι καὶ πολῶν ἐπῆγε τη ἀποφράδι τον γέλωw λεληθει 37 δὲ κατ αυτου το στατον τεκμήριον ἀπαιδευσίας ἐκφέρων ἐπὶ τουτμτον λόγον τόνδε συνεγραψεν ὁ ἐμὲ προεισπεμψας μω, ως δείξειε τον ἀοίδιμον σοφισma τακοινὰ τῶν Ἐλληνων ἀγνοουντα καὶ ὐπόσα καν οἱ ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων καὶ τῶν καπηλείων εἰδεῖεν ταυτα μενοπλεγχος

195쪽

ματος τα λοιπά - δίκαιος αν 'ν τα ἐκ του σελφικos τρυποδος εδη λέγειν, οἷ μεν σου τα ἐν τῆ πατρίδι, οἷα δε τα ἐν τῆ Παλαιστίνη, οἷα δὲ τ ἐω Αἰγυπτφ, οἷα δὲ tu ἐν Φοινίκη καὶ Συρίo , εἶτα ἐξης - ἐν Ἐλλάδι καιγταλία καὶ ἐπὶ πασι τα ἐν 'μέσω sν απερ κεφαλαιωδέστατα της ἀπονοίας της σῆς καὶ κορυφη καὶ κορωνὶς του τρόπου ' ἐπεὶ γαρ κατὰ την παροιμίαν Πιεἡ ων τραγωδοὐς ἐμισθώσω, καιρος ηδη σοι ἀκούειν τα σαυτου κακά. II. μῆλλον δὲ ταsτῶμὲν μηδέπω, περὶ δὲ της απο- 171 φράδος πρότερον εἰπὲ γαρ μοι προς πανδήμου καὶ Γενετυλλίδων καὶ Κυβήβης πη σοι μεμπeον καὶ γέλαπος αξιον τοὐνομα εἶναι ἔδοξεν Ἀποφράς; νὴ in , ου γαρν των Ελλήνων ἴδιον, αλλά ποθεν ἐπεισκωμάσαν αὐτοῖς ἀπο της προς Κελτοὐς φωρακας η Σκύθας ἐπιμιξίας σωδε - απαντα γὰρ οἶσθα τα των ω ναίων - ἐξέκλεισας τομ ευθῶ καὶ ἐξεκήρυξας του Ἐλληνικου. και o γέλως ἐπὶ τούτω, τι βαρβαρίζω καὶ ξενίζω καὶ vπερβαίνω τους ορους τους 'Aττικούς. καὶ μην τί ἄλλο Ἀθηναίοις οντως ἐπιχώριον ώς τουτὶ τοὐνομα, φαῖεν ανοῖ γε σολι αλλον τα τοιαμα εἰδότες -- θαττον αντ0ν ρεχθέα και τον Κέκροπα ξένους ἀποφήναις καὶ επήλυδας τῶν 'Aθηνῶν η την αποφράδα δείξειας - οἰκείαν και αυτόχθονα της υττικῆς. 12 πολλὰ μὲν γάρ 17sεστιν α καὶ αὐτοὶ κατὰ ταλα τοῖς πῆσιν ἀνθρώποις ον μάζουσιν, αποφράδα δὲ μονοι ἐκεῖνοι την μιαρὰν καὶαπευκτην καὶ ἀπαίσιον καὶ απρακτον καὶ σοι ομοίαν ημμε*v. ἰδού, μεμάθηκας - δολπάρεργον, τί βούλεται Qvτοῖς η αποφρὰς μέρα ταν μήτε αἱ ἀρχαὶ χρηματί- ζινσι μήτε εἰσαγώγιμοι αἱ δίκαι ωσι μήτε τὰ ἱερὰ ἱερουργηται μήθ' ολως τι των αἰσίων τελῆται, αὐτη αποφρὰς γερα 13. ἐνομίσθη δὲ τοὐτο αλλοις ἐπ αλλαις αἰτίαις '

196쪽

η γαρ ηττηθέντες μάχαις μεγάλα ἔπειτα ἔταξαν ἐκεινας τὰς μέρας, ἐν αἷς τα τοιαυτα ἐπεπόνθεισαν, απώκτρος καὶ ἀκυρους των ἐννόμων, ξεων εἶναι ὴ καὶ νὴ AA καίτοι καιρον σως καὶ ἔξωρόν γε ἡδη γέροντο

ανδρα μεταπαιδευειν καὶ αναδδασκειν τα τοιαμα τα προ τουτων εἰδότα πάνυ γουν τοὐτ' ἔστι το λοιπὸν,

καλικμαρος αὐτό, κἀν μῖν εἰδὼς - πόθεν γάρ, ουτος τα μὲν γαρ αλλα καὶ ἀγνοησαι συγγνώμη ὁπόσοιξω του πολλου πάτου καὶ α - τοῖς ἰουιώταις, τηνοπο φράδα δὲ οὐδὲ βουληθεὶς αν ἄλλως εἴποις - γαρ τουτοκαὶ μόνον απάντων τουνομα ἔστω, φησί τις. 14. iii I73 κα των παλαιῶν νοματων τα μεν λεκτέα, τα δ' v, οπόσα αυτῶν μη συνη τοῖς πολλοῖς,, μη ταράττοι μεν τὰς ἀκοὰς καὶ τιτρώσκοιμεν τῶν συνόντων τα το

ἐγὼ δέ, ω βέλτιστε, προ μεν σε ἴσως ταμ περ ορνεἰπών ῆμαρτον Λαρηνσα θρηνη κατὰ τὰ Παφλαγόνην η Καππαδοκῶν η Βακτρίων πάτρια διαλεγεσθαί σοι, κεκμάθῖς τὰ λεγόμενα καὶ σοὶ ακουεινή ηδέα, τοῖς δ' ob λοις Ελλησιν οἶμαι καθ' Ἐλλάδα γλῶτταν συνεῖναι χήεἶτα καὶ τῶν Ἀττικῶν κατὰ χρόνους τινὰς πολλὰ εντεροψάντων της αυτῶν φωνῆς, τοsτο ἐν τοῖς μάλιστα τον νομα διετέλεσεν ούτως ἀεὶ καὶ προ απάντων αυτ βρογόμενον. 15. εἶπον αν καὶ τους προ ημῶν κεχρημενο τω νόματι, εἰ μη καὶ ταύτη σε διαταράζειν ἔμελλον ξένε σοι καναγνωστα ποιητῶν καὶ ρητόρων και συγγραφέωνονόματα διεξιών. ἀλλον δὲ οὐδ' ἐγώ σοι τους εἰπόντος ἐρῶ ' πάντες γὰρ ἴσασιν ἀλλὰ σύ μοι ενα τῶν πάλαι δε ξας ου κεχρημενον μονόματι, χρυσοsς, φασίν, ἐν ui My. στάθητι. καίτοι ἔστι γέρων ων καὶ ἀφῆλιξ τὰ τοιον τα ἀγνοεῖ, δοκεῖ μοι τι καὶ δηναι πόλις ἐστὶν ἐν 'Ἀττικη καὶ Κόρινθος ἐπὶ τόγυθμφ κὰ Σπάρτη ἐν β' λοποννησ μη εἰδέναι. 16. λοιπον ἴσως ἐκεῖνό σοι ii

197쪽

WEΥAO AOΓΙΣΤΗΣ. 173γειν, ἡ τ ιὰν -μα vδεες, τὴν δὲ χρῆσιν αὐτου ἄκαι- 174ρον ροιάσω φέρε δη καὶ υπὲρ τοώτου προς σὲ ἀπολογη- σομαι τα εἰκότα σὐ δὲ προσέχειν τον νουν, εἰ μη πάνυ ολίγον σοι μέλει του μηδὲν εἰδέναι οἱ πάλαι πολλὰ τοι- αυτ προ μῶν ἀπερριψαν ἐς τους σοὶ oμίους καστοι τοὐς τότε - σαν γαρ καὶ τότε, ς' εἰκός, βδελυροί τινες ἐς τὰ η καὶ μιαροὶ καὶ κακοήθεις τον τρόπον mi ὁ - κόθορνόν τινα εἶπεν εἰκάσας αυτου ον βίοναμφίβολον οντα τοῖς τοιούτοις υπο μασιν, ο δὲ λυπάην, ora τὰς ἐκκλησίας 'ορυβώδης νψήτωρ ἐπετάραττεν, ὁ δ ἐβδόμην οτι σπερ οἱ παῖδες ἐν τατ εβδόμαις κάκεμνος ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἔπαιζε καὶ διεγέλα καὶ παιδιὰν ἐποιεῖτο την σπουδην του δήμου. μη φ ουν καμοι, προς Ἀδώνιδος, εἰκάσαι παμπόνηρον α-ρωπον, ἀπάση 176-κι, συντροφον, ηραρ δυσφημφ καὶ ἀπαισίφ 17 ημεῖς δε καὶ τους χωλοὐς φ δεξιφ ἐκτρεπόμεθα, καὶ μάλιστα εἰ εωθεν ἴδοιμεν αυτους καν εἴ τις βάκηλον η ευνουχον χοι η πίθηκον ευθυς ἐξιὼν της οἰκίας, ἐπὶ πόδα ἀναστρεφει καὶ ἐπανέρχεται Ουκ αγαθὰς μαντευόμενος τὰς

ιφημέρους ἐκείνας πράξεις ἔσεσθαι αυτευ- πονηρωτ πρω- καὶ δυσφημφ κληδονίσματι μώρxν δὲ καὶ ἐν θηραις ἐπὶ τῆ πρώτη ἐξόω καὶ ωθεν του απαντος ἔτους

ε τις χοι κίναιδον καὶ σπόρρητα ποιουντα καὶ πάσχοντα, ἐπίσημον ἐπὶ τουτφ καὶ ἀπερρωγότα καὶ μονονουχὶ τοὐνομα των ἔργων αυτων ὀνομαζόμενον, πατεῶνα

γόητα ἐπίορκον ελεθρον κυφωνα βάραθρον, μη φώm 176 μηδ' εἰκάση τουτον ἀποφράδι μέρα; 18. αλλ' ow- συτο 0λος; υκ αν ἔξαρνος γένοιο, εἰ ἐγὼ την ἄνδρείαν ' α την νην ος γε καὶ μέγα φρονεῖν ἐπὶ τουτ μοι δο- ηεψ, τι μεαπόλλυταί σοι η δόξα τῶν ἔργων, ἀλλα πῶσι 'λος εἶ καὶ περιβόητος. εἰ δὲ καὶ ομόσε χωρήσειας καὶ

ηεροσαιο μη τοιομος εἶναι, τίσι πιστα ἐρεῖς τοῖς πολλ

198쪽

ταις τοῖς σοῖς - ἐκεῖθεν γὰρἈρχωθαι δίκαιον - ἀλώμασιν ἐκεῖνοι τὰς πρώτας σου τροφὰς κάνῶς αὐαδους εαυτὸν φ λψρφ ἐκείν στρατιώτη συμπεριεφθείρου πάντα πηρετῶν, χρι δη σε - του λόγου το- φάκος πολυσχιδὲς ἐργασάμενος ἐξέωσε 19. κἀκεῖνα μέμνηνται,ώς το εἰκός, α προς - θέατρον ἐνεανιευου -- χροσταῖς ποκρινόμενος κά συνταγματάρχης ἀξιῶν εἶναι. οὐδεὶς γουν προ σου αν εἰσῆλθεν εἰς το θεατρον οὐδ' ἄνεμηνυσεν ὁ τι τουνομα φυράματι ἀλλα - κοσμίως 177 πάνυ χρυσας ἐμβάδας ἔχων καὶ ἐσθῆτα τυραννικην προεισεπεμπου ευμένειαν αἰτησων παρὰ του θεώ ου στεφάνους κομίζων καὶ κρότω ἀπιών, δη τιμώμενος προς αυτῶν ἀλλα,- ητωρ κὰ σοφιστής καὶ δια o.

το εκ της τραγφδίας, δυο μὲν λίους ορῆν ε δοκουσι, ,,δισσὰς δὲ Θηβας καὶ πρόχειρον απασιν ἀ- το, ρκεῖνος ὁ τότε καὶ μετ' ἐκεῖνα τοιγάρτοι καὶ αυτος σποιῶν ου ἐπιβαίνει το παράπαν οὐδ' ἐπιχωριάζεις αυτοῖς, αλλὰ φλγεις λῶν πατρίδα ουτε χεῖμα κακην υτε ρει αργαλέαν, ἀλλα καλλίστην καὶ μεγίστην των ἐν Φοινίκη απασῶν το γαρ ἐλεγχεσθαι καὶ τοῖς εἰδόσι seM με- μνημενοις των πάλαι ἐκείνων συνεἶναι βρόχος ώς ἀληθῶς εστι σοι. καίτοι τί ταὐτα ληρῶ τίνα γὰρ αν αἰδεσθείης σέ; τί δ' ὼν αἰσχρὰν γησαιο των ὐστάτων πυνθάνομαι δὲ καὶ κτηματα εἶναί σοι μεγάλα παρ' αυτοι , το δέ- 178 νον ἐκεῖνο πυργίον, ς τον το Σινωπεως πίθον την Θιὸς αυλην εἶναι προ αυτό του μὲν δη πολίτας - δαμῆ οὐδαμῶς μεταπείσειας αν η υχθι τῶν πάντων βδελυρώτατόν σε ηγεῖσθαι, νειδος κοινον απά- τη πόλει. 20. τάχα δ' αν του ἄλλους τους ἐν Συρία προσλάβοις μοψηφους, εἰ λέγεις μηδὲν πονηρὸν μηδὲ ἐπαίτων βεβιῶσθαί σοι Ἀράκλεις, η μὲν Ἀντιόχεια καὶ το δρπον

199쪽

ris εἶδεν, τε τον αρσόθεν κοντα ἐκεω- νεανίσκον

παγαγών ἀλλα καὶ ἀναδερειν αυτὰ αἰσχρον ἴσως 'μοί πλην ἀλλα ἴσασί γε καὶ μέμνηνται οἱ τότε μω ἐπι-iτάντες καὶ σὲ μὸν ἐς γόνυ συγκαθήμενον ἰδόντες ἐκελ/ον δὲ οἶσθα o τι και ποιοῶντα, εἰ μη παντάπασιν ἐπι

ιγμων τις εἶ, το στόμα. 21. ἀλλ' οἱ ἐν Αἰγυπτφ ἴσως ἰγνοησουσί σε οἱ μετὰ τους ἐν Συρία θαυμαστοὐς αθλους ωείνους, δεξάμενοι φευγοντα ἐφ' οἷς εἶπον, πωτων ματιοκαπήλων διωκόμενον, παρ' ἀνε τας πολυτελεῖς τριάμενος ἐφόδια εἶχες αλλ' ου ἐλάττω σοι η υλεων- ρεια συνοιδεν, ουδὲ μαωία ἐχρῆν δευτεραν της -τι ιείας κεκρίσθαι αυτήν ἀλλ' η τε ἀκολασία γυμνοτέρα R. αἰσχρουργία σοι ἐκεῖ ἐπιμανεστέρα καὶ τοὐνομα Aa Ovτοις μεῖον και ἐπὶ πῆσιν ἀκάλυπτος η κεφαλή εἰς μονος αν ἐπίστευσέ σοι ἐξάρν γινομένω μηδὲν τοιοειον εἰργάσθαι καὶ βοηθος αν κατέστη ο τελευταῖος μι- δό- 17s N, ἀνὴρ ἐν τοῖς ἀρίστοις Ῥωμαίων τοὐνομα δε αὐτο)ώσεις ἀποσιωπῆσαί μοι, καὶ ταsτα προς πάντας χότας ο λθω ἐκεινος τοίνυν τα μὲν αλλα ὁπόσα ἔτλη ἐν τῆ συνουσία τολμηθέντα υπὁ σοs, τί χρὴ λέγειν ἀλλ' ἡνίκασε κατέλαβε του μειρακίου os οἰνοχόου του Οἰνοπιωνος - γόνασι κείμενον, τ οι ει ἐπίστευσεν αν σοι μη εἶναιτο 0ῶτον αυτ ορῶν το ἔργων; υκ εἴ γε μη παντάπασι

Ivφλὸς ην ἀλλα ἐδήλωσε την γνώμην αὐτίκα ἐξελάσας

ῆς ἰκίας και καθάρσιόν γε, ως φασι, περιενεγκὼν ἐπι 7 νεξόδω. 22. χαῖα μὲν γαρ καὶ Λαλία πασα ἐμπέπλησται - σῶν ἔργωω καὶ της ἐπ' αὐτοῖς δόξης καὶ ναιο γε της εὐκλείας. στε προς τους θαυμάζοντας ἔγωγε Ist ἐν ' is νυν πραττόμενα ἡκ σοs ἐκεῖνο λέγω, ὁπερ*ληθέστατον, ως ου αν ἐθαύμαζον, εἰ τὰ πρῶτά σου

γεισαν. καίτοι καινον ἐνταμα καὶ το προς τὰς γυναμη*ς προσέμαθες 23 ου περὶ πόδα οὐν τω τοιούτφ, εἰπέ

200쪽

μοι, αποφράδα ὀνομάζεσθαι ἀλλα τί προς Λώς, ei φιλῆσαι τω στόματι πρωνέτι ἀ5,ώσεις μος ἐπ' ἐκείνοις τοῖς ἔργοις τουτοσουν το πριστότατον ποιεῖς, κώὶ 'Im λιστα προς ου ηκιστα θρην καὶ τους ὁμιλφάς, οἷς ἐκπνοην ἐκεῖνα μόνα τα κακὰ του os στόματος ἀπολατειν, το βάρβαρον τῶν ὀνομήτων το τραχυ της φωνης, τρ

ακροτον, το ατακτον, - πάντη Μουσων καὶ τα Mamsi

φιλῆσαι δέ σοι ἐπὶ τούτοις μη γένοι- ω ἀλ- ram ἀσπίδα μὰλλον η ἔχιδναν φιλῆσαι ἄμεινον δῆγμα μοτο κινδυνευμα καὶ ἄλγημα, καὶ λωτ ς εἰσκληθῶς ε μυνεν ἀπὸ δὲ τονσου Φιληματος riuo ἐκείνου τις ἐν ἱεροῖς η βωμοῖς προσέλθοι; τίς δ' ἄν θεος ἐπακουσων

ἔτι ευχομένου πόσων περιρραντηρίων, πόσων MV. δεῖ 24. καὶ τοιουτος αὐτος ων κατεγέλας τῶν ἄλλων is ονόμασι καὶ μμασιν ἔργα τοιαυτα καὶ τηλι--α επεν

μενος. καίτοι ἐγώ, ν ἀποφραδα μη εἰδὼς ἐσχυνόμη ς μῆλλον, οὐχ πως εἰπών ἀρνηθείην ἄν σὲ δὲ Οοιεὶς ἐτιασατο ημῶν βρωμολόγους λέγοντα καὶ τ πομοριττας καὶ ησιμετρεῖν καὶ ἀθηνιω καὶ ἀνθοκραπεω ρὶ σφενδικίζειν κώ χειροβλημῶσθαι κακὸν κακῶς σε M. 18 γιος Ἐρμῆς ἐπιτριψειεν αυτος λογοκ. που ναρ uri των βιβλίων ευρίσκεις ἐν γωνία που τάχα τῶν laus syτινὰς ποιητῶν κατορωρυγμενα, ευρῶτος καὶ ἀραχνω 'μεστά, η που ἐκ τῶν Φιλαινίδος δέλτων, ας δια ν Sἔχεις ' os μέντοι καὶ os σοὐστόματος ἄξια. 25. si δὲ του στόματος ἐμνησπιν, τί φαίης αν, εἴ σε εγι--ἐς δικαστήριον προκαλεσαμένη - θῶμεν γα οντως αδικήματος η το μετριώτατον βρεως διώκοι λεγγος, Ηγώ σε, ω ἀχάριστε, πένητα καὶ απορον παραλαμῆ ς καὶ βίου δεόμενον τα μὲν πρῶτα ἐν τοῖς θεάτροις vὸρ κιμαν ἐποίησα, νυν μεν Νίνον, νυν δὲ Μητίοχον MN μετὰ μικρὸν Ἀχιλλεα τιθεῖσα μωτὰ ταῶτα δὲ παῖδας ovi