Luciani Samosatensis opera

181쪽

παραγάγωμεν τον πρωταγω/ιστην του δράματος, λενωδε τον ποιητην της διαβολῆς. ουτος δὲ δη- μὲν ουκαγαθος ανθρωπός ἐστι, πῶσιν οἶμαι γνώριμον ουδεὶς γαλαν ἀγαθος κακῶν αἴτιος γενοιτο φ πλησίον, αλλ' ἔμιν ἀγαθῶν ανδρων αφ' ων ευ ποιοsσιν αὐτοὶ τους φίλους, οὐ σφ' ἄν του αλλους ἀδικosντες αἰτιῶνται καὶ μισεῖσθαι παρασκευάζουσιν, εὐδοκιμεῖν δόξαν εὐνοίας προσλαβόντες. 8. ἔπειτα δὲ, αδικος ο τοιομος

κῶ παράνομός ἐστι καὶ ἀσεβης καὶ τοις χρωμένοις ἐπιζήμιος, ἐάδιον καταμαθεῖν. τίς γαρ οὐκ αν μολογησειετρο μὲν ἰσότητα ἐν σπαντι καὶ το μηδὲν πλεον δικαιο- σμης ἔργα εἶναι , - δὲ ανισόν τε καὶ πλεονεκτικον ἀδι- Μαίας ὁ δὲ τῆ διαβολὴ κατὰ των απόντων λάθρα χρωμενος

πως ου πλεονέκτης ἐστὶν oλον τον ἀκροατὴν σφετεριζόμενος καὶ προκαταλαμβάνων αὐτos ταωτα καὶ ἀποφρά- των καὶ τω δευτέρφ λόγφ παντελῶς αβατα κατασκευάζων αυτὰ - της διαβολῆς προεμπεπλη-ενα; σχάτης αδικίας το τοιοειον, ς φαεν αν καὶ οἱ αριστοι - νομοθετῶν, οἷον ο Σόλων καὶ ὁ Θρακων , ενορκον ποιησάμενοι τοῖς δικασταῖς το ομοίως ἀμφοῖν ἀκροῆσθαι καὶτ την εὐνοιαν ἴσην τοῖς κρινομενοι ἀπονέμειν, χροαν ὁ του δευτέρου λόγος παρατεθεὶς θατερου χείρων αμείνων φανῆ πρὶν δέ γε ἀντεξετάσαι την απολογίαν IMτῆ κατηγορει, παντελῶς ἀσεβῆ καὶ ἀνόσιον γήσαντο

ἔσεσθαι την κρίσιν. καὶ γαλαν καὶ αυτοὐς ἀγανακτῆσαι τοὐς θ εοὐς εἴποιμεν, εἰ - κατηγόρειμετ αδείας, μλει λέγειν ἐπιτρέποιμεω, ἀποφράξαντες δὲ τω κατηγορουμεν - τα ' στόμα σιωπῶντος καταψηφιζοίμεθα τῶ προτέρω λόγω κεχειρωμένοι. στε οὐ κατὰ το δίκαιον--ο νόμιμον καὶ τον ορκον τον δικαστικον φαίη τις ανγιγνεσθαι τὰς διαβολάς. εἰχέτω μη ἀξιόπιστοι δοκουσινο νομοθέται παραινο-τες ει δικαίας καὶ ἀμερεῖς

182쪽

ποιεῖσθαι τὰς κρώνεις, ποιπην μοι δοκῶ τον αρωτον I3 ἐπάγειν φλόγω ευ μάλα περὶ τούτων αποφηνάμπὸν. μὰλλον δὲ νομοθετησαντα φησὶ δέ, μητε δίκην δικάσης, πρὶν αμφω μω ον ἀκούσης. ηπίστατο γάρ, οἶμαι, ae χυτος ἡ πολλῶν οντων Briβω ἀδικημάτων ουδὲν αν τις ευροι χεῖρον ουδε αδικώτερον η ἀκρίτους τινὰς καὶ ἀμοιρους λόγων κα-ωικάσθαι ' περ ἐξήκαντος ὁ διαβάλλων ἐπιχειρεῖ ποιεῖνακριτον πάγων τον διαβαλλόμενον τῆ του ἀκουοντος ὀργῆ κά την ἀπολογίαν φ λαθραί της κατηγορος παραιρούμενος. s. καὶ γαρ ἀπαρρησίαστος καὶ δε ἐρς Im απας ὁ τοιουτος ἄνθρωπος οὐδὲν ἐς τουμφανὲς γον, ἀλλ ωσπερ οἱ λοχῶντες ἐναφανοs ποθεν τοξευων, ψῆμηδὲ ἀντιτάξασθαι δυνατὸν εἶναι μηδὲ ἀνταγωνισσοδοι, αλλ' ἐν α ρία καὶ ἀγνοια οὐ πολέμου διαφθείρεωρ , μέγιστόν ἐστι σημεῖον τολμηδεν γιες τους διομὶ λοντας λέγειν ἐπεὶ εἴ τίς γε τἀληθῆ κατηγορosis AH, συνεπίσταται, υτος, οἶμαι, καὶ εἰς το φανερὸν ελπrt καὶ διευθένει καὶ ἀντεξετάζει τω λόγω, σπερ ουδεὶς si Us προφανοs νικὰν δυνάμενος ἐνέδρα ποτὲ καὶ asst θχρησαιτο κατὰ των πολεμίων. 10. δοι δ' αν τις τοῖς τοιούτους μάλιστα ἔν τε βασιλέων αὐλαῖς και περὶ τρό139 των ἀρχόντων καὶ δυναστευόντων φιλίας ευδοκιμο-ε 1ἔνθα πολὐ μεν ὁ φθόνος, μυρίαι δὲ υπόνοιαι, πάμπρὸ λαι δὲ κολακειῶν και διαβολῶν ὐποθέσεις μου ρορ sit μείζους ἐλπίδες, ἐνταsθα καὶ οἱ φθόνοι χαλεπώτεροι ν τὰ μίση ἐπισφαλέστερα κά αἱ ζηλοτυπίαι κακοτεχνέ- ραι πάντες οὐν ἀλληλους ὀξ δεδόρκασι, καὶ σπερ ρ μονομαχοsντες ἐπιτηρουσιν εἴ πού τι γυμνωθὲν μὰρ

θεάσαιντο τοὐσωματος καὶ πρῶτος αυτὸς καστος εἰν ν βουλόμενος παρωθεῖται καὶ παραγκωνίζεται τοναν καὶ τὸν προ αυτοs, εἰ δύναιτο, ἡποσπα και ποσκελα

183쪽

παρασεσυρται καὶ το τελευταῖον ἀτίμως ξέωσται, ὁ δὲ

κολακευτικώτερος καὶ προς τὰς τοιαύτας κακοηθείας πιθανώτερος ευδοκιμεῖ, καὶ oλως φθάσας κρατεῖ τα γαρτου ομηρου πάνυ ἐπαληθευουσιν, τι τοι ξυνος,νυάλιος και τον κτανέοντα κατέκτα. τοιγαρουνῶ ου περὶ μικρῶν του αγῶνος οντος ποικίλας κατ' αλληλων ὁδους ἐπινοουσιν, ων ταχίστη καὶ ἐπισφαλεστάτη ἐστὶν η της διαβολῆς, την μὲν ἀρχην ἀποφθόνου η μίσους ευέλπιδος λαμβάνουσα, οἰκτρότερα δὲ

καὶ τραγικα ἐπάγουσα τα τέλη καὶ πολλῶν συμφορῶν ἀνάπλεα. 11. ου μεντοι μικρὸν οὐδὲ απλοὐν ἐστι τουτο,ώς αν τις υπολάβοι, ἀλλα πολλῆς μὲν τέχνης, - ολίγης fild ἀγχινοίας, ἀκριβοsς δέ τινος επιμελείας δεόμενοW ου

γαλαν τοσαsτα ἔβλαπτεν διαβολη, εἰ μη πιθανόν τινα τρόπον ἐγίνετο ουδ αν κατίσχυε την πάντων ἰσχυροτέραν ἀλήθειαν, εἰ μη πολωτο ἐπαγωγὸν και πιθανὸν καὶ μvρία αλλα παρεσκεύαστο κατὰ τῶν ἀκουόντων. 12 διαβάλλεται μὲν οὐν ως το πολ μάλιστα ο τιμώμενος καὶ ' τομο τοῖς πολειπομένοις αυτο ἐπίφθονος απαντες γαρ φδ' ἐπιτοξάζονται καθάπερ τι κώλυμα καὶ ω- ποδιον προορώμενοι, κὰ ἔκαστος οἰεται πρῶτος αυτὸς ἔσεσθαι τὸν κορυφαῖον ἐκεῖνο εκπολιορκήσας καὶ τῆς φιλιας ἀποσκευασάμενος οἷόν τι καὶ ἐπὶ τοῖς γυμνικοῖς

ἀγῶσιν ἐπὶ τῶν δρομέων γίγνεται , κἀκεῖ γὰρ ὁ μὲν ἀγαθὸς δρομεῶς τῆς σπληγγος εὐθὐ καταπεσούσης μόνον 142τον πρόσω ἐφιέμενος και την διάνοιαν ἀποτείνας πρὸς ὀτψμα καν τοῖς ποσὶ την ἐλπίδα τῆς νίκης ἔχων τω πλη- βων οὐδεν κακουργετ ουδέ τι το κατὰ τοὐς ἀγωνιστὰς 'avπραγμονεῖ, ὁ δὲ κακὸς ἐκεῖνος καὶ αναθλος ἀντα- φνι στης ἀπογνοὐ την εκ τοὐτάχους ἐλπίδα ἐπὶ την κα- ηοτεχνίαν ἐτράπετο, καὶ τουτο μόνον ἐξ απαντος σκοπεῖ,

184쪽

oπως τον πέροντα επισχῶν η ἐμποδίσας ἐπιστομεῖ, ἡ εἰ τούτου διαμάροοι, - αν ποτε νικῆσαι δυνάμενος ομοίως δὲ τούτοις καν ταῖς φιλίαις των ευ φόνων τοὐτων γίνεται, ' ο γαρ προέχων αὐτίκα ἐπιβουλευετa xa

IQ,φύλακτος ἐν μων ληφθεὶς των δυσμενῶν ἀνημὸ- σθη, οἱ δὲ ἀγαπῶνται καὶ φίλοι δοκουσών ἐξ-ν αλιρος βλάπτειν ἔδοξαν. 13. τ τε ἀξιόπιστον της διαβολῆς tIως ἔτυχεν ἐπινοο ιν, ἀλλ' ἐν τούτφ τωπὰν αυτοῖς λι ἔργον δεδοικόσι τι προσάψαι ἀπφων η καὶ ἀλώτριον ἡ γουν ἐπὶ πολῶ τα προσόντα φ διαβαλλομέν προς ρχειρον μεταβάλλοντες υκ ἀπιθάνους ποιουνται a M'τηγορίας, οἷον τον μὲν ἰατρον διαβάλλουσιν ἡ φαρρο κέα, τον πλούσιον δὲ, τύραννον, τον τυραννικονιοI44, προδοτικόν. 14. ἐνίοτε μέντοι καὶ ο ἀκροώμενος οροτος ποβάλλει της διαβολῆς τὰς ἀφορμάς, κά προς π

ἐκείνου τρόπον οἱ κακοηθεις αὐτοὶ αρμοζόμενοι vo γχοῶσιν. ην μὲν γαρ ζηλότυπον αὐτον οντα ἴδωσι, ni νευσε, φασί, τ γυναικί σου παρὰ το δεῖπνον καὶ agi

δῶν ἐς αὐτην ἐστέναξε, καὶ η Στρατονίκη προ αντον ρ' μάλα ἀηδῶς καὶ ολως ἐρωτικαί τινες καὶ μοιχικαὶ περῆαὐτον αἱ διαβολαί ην δὲ ποιητικο η καὶ ἐπὶ τούτω εὐφρονη, - - ἐχλεύασέ σου Φιλόξενος α ἔπη καὶ ο συρε καὶ αμετρα εἶπεν αυτὰ καὶ κακοσένθετα προς ii τον εὐσεβῆ καὶ φιλόθεον, αθεος καὶ ἀνόσιος ossisti

διαβάλλεται κανῶς το θεῖον παρωθυώμενος και την σέρφI 5 νοιαν αρνούμενος' ὐδὲ ἀκούσας εὐθὐ μύωπι δις ρ' ἀτὸς τυπεὶς διακέκαυται ώς το εἰκος καὶ ἀπέστραπται νὴ φίλον ου περιμείνας τον κριβῆ ἔλεγχον. 15. ολως νετα τοιαῶτα ἐπινοοsσι καὶ λέγουσιν, α μάλιστα ἴσασιν οργὴν δυνάμενα προκαλέσασθαι τον ἀκροώμενον ηο ἔνθα τρωτός ἐστιν ἔκαστος ἐπιστάμενοι - κεῖνο ρ ξεύουσι καὶ ἀκοντίζουσιν αυτο, στε τη παρavsi g

185쪽

ΠEPI TO Υ ΜΗ ΑιΛ. ΠΙΣT AIA BOAm. 161 ὀργῆ τστ αγμένον μηκέτι σχολην ἄγειν v ἐξετάσει της ἀληθείαι - ἀλλὰ κἀν θέλη τις ἀπολη-θαι, μη προσμεσθαι τμπαραδόω της ἀκροάσεως ἄρ ἀληθεῖ προκατειλημμένον. 16. ἀνυσιμώτατον γαρ --δος της διαβολης

το πεναντίον - του ἀκουοντος ἐπι--ας, πότε κώ 146 παρα Πτολεμα- τω σιο-- ἐπικληθέντι ἐγένετό τις ος διάβαλλε τον Πλατωνικον Θημητριον, τι δωρ τε πίνει καὶ μόνος των ἄλλω, -- εω υκ ἐνεδύσατο ἐντας -ονυσίοις καὶ εἴ γε μη κληθεὶς εωθεν ἔπιέ τε πάντων πάντων καὶ λαβὼν ταραντινίδων ἐκυμβάλισε καὶ 1M προσωρχη-- , ἀπολωλε αν- ουνηδόμενος φ - του βασιλέως, ἀλλ' ἀντισοφιστης ων καὶ ἀντίτεχνος της Πτολεμαίου τρυφης. 17. παρὰ δὲ Ἀλεξάνω μεγίστη ποτὲ πασῶν αν διαβολη λέγοιτο, εἰ ἔλοιτό τι μη σέβειν 148 μηδὲ προσκυνεω ον Ηφαιστίωνα με γαρ ἀκέθανεν μαιμίων, υπο - ἔρωτος Ἀλέξανδρος ἐβουλή ,ρος- θεῖναι καὶ τοse m λοιπῆ μεγαλουργίε καὶ θεον χειροτονησαι τον τροτελευτηκότα ευμ ουν νεω τε ἀνέστησαν αἱ πόλεις - τεμένη καθιδρυα καὶ βωμοὶ - θυσίαι κανέοντα - καινω τούτwθεν ἐπετελουντο, καὶ ὁ μέγιστος ὀμι- --πασιν Ἀφαιστίων. εἰ δέ τις Ῥει- δώσει nos τα γινόμενα η μη φαίνοιτο πάνυ εοσεβῶν, θάνατος ἐπέκειτο η ζημία. πολαμβάροντες δὲ o κόλακες την μειρακιώδη ταυτην του Ἀλεξάνδρου ἐπιθυμίαν προσεξέκαιον ευθὼς καὶ ἀνεζωπυρουν ὀνείρατα διηγου- μενοι os αιστίωνος, ἐπιφανείας τινάς, και ἰάματα προσάπτοντες αυτ καὶ μαντείας ἐπιφημίζοντες καὶ τέλος ι - παρέω καὶ ἀλεξικάκκθεν. δὲ Ἀλέξανδρος iis

ηδετό τε ἀκουειν καὶ τα τελευταῖα ἐπίστευε καὶ μέγα ἐφρόνει μανενουθεολπαῖς ων μόνον, ἀλλα και θεους ποιεῖν δυνάμενος κόσους τοίνυν οἰώμεθα των ωλαάν- Φρου φίλων καρὰ τον καιρὸν ἐκεῖνον ἀπολαυσα της

inciain. III. 11

186쪽

'Ηφαιστίωνος θειότητος, διαβληθέντας ἀς ου -- τον κωνον απάντων θεόν - δια τουτο ἐξελαθέντας καὶ της του βασιλέως ευνοίας ἐκπεσόντας 18. τότε καὶ γα--κλῆς ora μιος ταξιαρχων παρ' Ἀλεξάνων κάντιμώ-- νος παρ' α-- μι-ου δεῖν συγκαθείρχθη λέοντι λα- βληθεὶς ὁτι δακρώσειε παριῶν τον Ἀφαιστίωνος τάφον.αλλ' ἐκείν μὲν βοηθησαι λέγεται Περδίκκας ἐπομ- 15 μενος κατὰ πάντων θεῶν καὶ κατὰ μαωτίωνος, μι δηκυνηγετο-τί οἱ φανέντα ἐναπη τον θεον ἐπισκῆψαι μκεῖν Ἀλεξάνδρο φείσασθ- Ἀγαθοκλέους Ου γαλῶς ἀπιστο τα Ουδνῶς ἐπὶ νεκρ*δακρῶσαι, αλλὰ της πάλαι συνηθείας μνημονεύσαντα. Is η γουν κολακεία κε ληδιαβολη τότε μάλιστα χώραν ἔσχε προς το Ἀλεξάνδρου πάθος συντιθεμένη ' καθάπερ γαρ ἐν πολιορκίε ου μὲτ υφηλὰ καὶ απόκρημνα καὶ ασφαλῆ του τείχους προσίωσιν οἱ πολεμως, αλλ' η αν ἀφυλακτόν τι μέρος η σαθρον αἴσθωνται ταπεινόν, ἐπὶ τουτο πάση δυνάμει χωρου- σινῶς ἐῶστα παρεισδυναι καὶ ἐλεω δυνάμενοι, ουτω καὶ οἱ διαβάλλοντες τι αν ἀσθενὲς χωσι της ψυχης καὶ σαθρον καὶ δυεπίβατον, τουτ προσβάλλουσι καὶ προς- άγουσι τὰς μηχανάς, κι, τέλος ἐκπολιορκο- μηδενῶς ἀντιταττομένου μηδὲ την ἔφοδον αἰσθομένου. εἶτ' ἐπειδὰν ἐντὀ απαξ των τειχῶν γένωνται, πυρπολοsσι πάντα 351 καὶ καχυσι καὶ σφάττουσι καὶ ἐξελαυνουσιν, οἷα εἰκος

αλισκομένης ψυχῆς και ἐξηνδραποδισμένης ἔργα εἶναι. 20. μηχανηματα δὲ αυτοῖς κατὰ τω ἀκουοντος η τε απάτηκάντο --ος καὶ η ἐπιορκία καὶ προσλαάρησις καὶ ἀναισχυντία κιὰ αλλα μυρία ἐρδιουργηματα ἡ δὲ δη μεγίστη πασῶν η κολακεία ἐστί, συγγενης, ἄλλον δὲ αδελφη τις Ου ne της διαβολῆς. ουδεὶς γουν Ουτα γεννάδας ἐστὶ κώἀδαμάντινον τετρος τῆς φυχῆς προβεβλημένος, ουκαν ενδοίη προς τὰς τῆς κολακείας προσβολάς, κοὰ ταυτ

187쪽

δοσίαι συναγωνίζονται τὰς χεῖρας πένουσαι καὶ τὰς πυλας ἀναπετῶσαι καὶ πάντα τρόπον τῆ αλώσει του ἀκουον--τος συμπρο-μουμεναι πρῶτον μὲν το φιλόκαινον, φυσει πῶσιν ἀνθρώποις υπάρχει, καὶ - αψίκορον, ἔπειτα δὲ - προς - παράδοξα - ἀκουσμάτω μόμενον ου

γαρ οἶδ' ὁπως δόμεθα πάντες καὶ προς τὰς λαθρηδὰ

λεγομένας καὶ μεστὰς πονοίας ἀκοάς οἶδα γουν τινας Iba ουτως ηδέως γαργαλιζομένους τα τα - των διαβολῶν πεμ του πτεροῖς κνωμένους M. ἐπειδὰν τοίνυν ποτομων απάντων συμμαχούμενοι προσπέσωσι, κατὰ κράτος αἱρο ιν οἶμαι, καὶ ουδὲ δυσχερος η νίκη γενοιτ'αν μηδενος ἀντιπαραταττομένου μηδὲ ἀμυνομένου τὰς προσβολάς, ἀλλα του μὲν ἀκουοντος λόντος εαυτον ἐνδιδόντος του διαβαλλομενου δὲ την ἐπιβουλὴν αγνοοs- τος ἀσπερ γαρ ἐν νυκτὶ πόλεως αλουσης καθευδοντες οἱ διαβαλλόμενοι φονεύονται. 23. κάντο πάντων οἴκτι 153στον, ὁ μὲν ου εἰδὼς τα γεγενημένα προσέρχεται τροφίλεφαιδρὸς ατε μηδὲν εαυτω -λον συνεπιστάμενος

καὶ τα συνη λέγει καὶ ποιεῖ, παντὶ τρόπωλαθλιος ἐνηδρευμενος ὁ δὲ ην μὲν ου τι γενναῖον καὶ ἐλεύθερον καὶ παρρησιαστικόν , ευθυς ἐξέρρηξε την ὀρρον και τον θυμὸν ἐξέχεε, καὶ τελος την ἀπολογίαν προσιέμενος ἔγνω μάτην κατὰ os φίλου παρωξυμμένος 24 ην δὲ ἀγεννέστερος καὶ ταπεινότερος, προσίεται μὲν καὶ προσμειδια τοῖς χείλεσιν ἄκροις, μισεῖ δὲ καὶ λάθρα τους οδόντας διαπρίει καί, ἄν ποιητής φησι, βυσσοδομευε την ὀρ- 164γήν οὐδη ἐγ- ουδὲν οἶμαι ἀδικώτερον ουδὲ δουλοπρεπέστερον, ἐνδακόντα το χεῖλος υποτρέφειν την χολὴν καὶ το μῖσος ἐμαυτῶ κατακλειστον αυρειν ετερα μὲν κεύθυντα

188쪽

καὶ κωμικφ τω προσώ- μάλα περιπαρῆ τινα καὶ ἰουI55 γέμουσαν τραγωδίαν μάλιστα δὲ τομο πάσχουσιν, πειδὰν πάλαι φίλος ὁ ἐνδιαβάλλων δοκῶν ἀναι τῶ να-

βαλλομενεποι- ομως τότε γαρ οὐδὲ φωνην ἀκουειν ἔτι θέλουσι των διαβαλλομένων η των ἀπολογουμEνων, το ἀξιόπιστον της κατηγορίας ἐκ της πάλαι δοκούσης - λίας προειληφότες, -δὲ τοπτο λογιζόμενοι, μι - λαὶ Ib πολλάκις ἐν τοις φιλτάτοις μίσους παραπίπτουσιν αἰτίαι τους ἄλλους λανθάνουσαι ' καὶ ἐνίοτε οἱ αυτός - ἐν χος ἐστι, ταυτὶ φθάσας κατηγόρησε του πλησίον ἐκ--γεῖν ουτω πειρωμενος την διαβολην - ολως ἐχθρον μὲν Ουδεὶς αν τολμησειε διο βαλεῖν ἄπιστος γαρ αυτόθι η κατηγορία πρόδηλον ἔχουσα την αἰτίαμ τοῖς κουσι δὲ μάλιστα φίλοις ἐπιχειρουσι την προς-υς ἀ-ώοντας ευνοιαν ἐμφη - προαιρουμενοι, ὁτι ἐπὶ - ἐκείνων συμφέροντι ουδὲ των οἰκειοτάτων πέσχοντο. 25. εω δετινες or καν μάθωσιν στερον αδίκως διαβεβλημενους παρ' αυτοῖς τους φίλους, μως - αἰπύνης ν τι- στευσαν Ουδ' ἔτι προσίεσθαι ουδὲ προσβλέπειν τολμῶσιν αυτ νιη ῶσπερ δικημένοι, οτι μηδὲν ἀδικουντας ἐπέγνωσαν. 26. τοιγα - πολλῶν καχῶν ὁ βίος ἐπλή- ,κοτων ουτω αδίως καὶ ἀνεξετάστως πεπιστευμένων δι- βολῶν η μὲν γαρυντεια

ντην,ος μ' ἔθελεν φιλότητι μιγήμενα ου ἐθελουστὶ 'αὐτη προτέρα ἐπιχειρήσασα καὶ περοφθεῖσα καὶ μικρου ὁ νεανίας ἐν τῆ πρὸς την πιμαιραν συμπλοκῆ διεφθάρη ἐπιτίμιον σωφροσύνης --χῶν καὶ της προ τον ξένον αἰδους - μάχλου γυναικὸς ἐπιβεβουλευμένος η δὲ Φαμδρα, κακείνη τα ομοι κατειποῶσα του προγόνου - ρατον ἐποίησε τον Ἱππόλυτον γενέσθαι - τοτ πατρος

189쪽

ΠEP ΤΟ Υ ΜΗ Αια ΠΙΣT A TABO A Ηι 165 Οὐδέν, ω θεοί, οὐδὲν ἀνόσιον εἰργασμένον. 27. ναί, φη- σει τις ἀλλ' ἀξιοπιστός ἐστιν ἐνίοτε ὁ διαβάλλων ἀνηρτά τε αλλα δίκαίος καὶ συνετος εἶναι δοκῶν, κήθι ν

προσέχειν - ατε μηδὲν αν τοιουτο κακουργησαντι.

αὐ oων,--ι στείδου ἔστι τις δικαιότερος ἀλλ' oμως κἀκεδνος συνέστη ἐπὶ τον θεμιστοκλέα - συμπαρώξυνε Ibητον δημον, ης, φασίν, λεγος πολιτικῆς νώ.οτιμίας υποκεκνισμενος δίκαιος μ ν γαρώς προς τους αλλους υριστείδης, ανθρωπος δὲ καὶ αυτος ην καὶ χολην εἶχε, καὶηγάπα τινὰ καὶ ἐμίσει. 28. καὶ si γε ἀλη ς ἐστιν ὁ περὶ του Παλαμήδους λόγος, ὁ συνετώτατος των πιαιῶν κἀν

τοῖς αλλοις αριστος την ἐπιβουλην καὶ ἐνέδραν - φθόνου φαίνεται συντεθεικὼς κατὰ ανδρὸς ομαίμου καὶ φλλου καὶ επὶ τὰν αυτὸν κίνδυνον ἐκπεπλευκότος Ουτως εμφυτον απασιν ἀνθρώποις η περὶ τὰ τοιαμ αμαρτία. 29. τί γὰρ αν τις η τὸν Σωκράτην λεγοι τὸν αδίκως πρὸς 159τους Ἀθηναίους διαβεβλημενον, ἀσεβῆ καὶ ἐπίβουλον η τὸν Θεμιστοκλέα η τὸν Μιλτιάδην, τους μετὰ τηλικαυτας νίκας ἐπὶ προδοσία της Ἐλλάδος πόπτους γενομένους μυρία γὰρ τὰ παραδείγματα καὶ σχεδὸν τὰ πλεῖστα δη γνώριμα. 30. τί ουν χρη καὶ ποιεῖν τόν γε νουν ἔχοντα Ἀρετῆς ταληθείας ἀμφιισβητοὐντα ὀπερ, οἶμαι, καὶ πιμηρος ἐν τω περὶ Σειρηνων μέθω νίξατο παραπλεῖν κελεύσας τὰς ὀλεθρίους ταύτας των ἀκουσμάτων δονὰς καὶαποφράττειν τὰ ωτα κώ μη ἀνέδην αυτὰ ἀναπεταννυειν τοῖς πάθει προειλημμένοις, αλλ' ἐπιστη 160σαντα ἀκριβῆ θυρωρὸν τὸν λογισμὸν απασι τοῖς λεγομένοις τὰ μεν αξια προσίεσθαι καὶ παραβάλλεσθαι, τὰ φαμα δὲ ἀποκλείειν καὶ ἀπωθεῖν καὶ γὰρ αν εχ γελοῖον της μὲν οἰκίας θωρωρους καθιστάναι, τὰ ωτα δὲ καὶ την διάνοιαν ἀνεπιμένα ἐῶν. 31. ἐπειδὰν τοίνυν τοιαυτα προσίη τις λέγων , αυτὸ ἐφ' εαυτοs χρὴ τὸ πρῆγμα ἐξ-

190쪽

τάζειν, μήτε λικίαν - λέγοντος ορῶντα μητε τον αλ- λον βίον μητε την ἐν τοῖς λόγοις ἀγχίνοιμν γάρ τις πιθανώτερος, τοσουτω ἐπιμελεστέρας δεῖ α τηλαετάσεως. υ δεῖ τοίνυν πιστευειν αλλοτρια κρίσεi μῶλλον δὲ μίσει του κατηγοροsντος, αλλ' -- την ξέτασιν φυλακτέον της ἀληθείας, ἀποδόντα καὶ τω διαβάλλοντιτον φθόνον κώὶ ἐν φανερω ποιησάμενον τον ἔλεγχον της εκαπέρου διανοίας, καὶ μισεῖν ούτω καὶ ἀγαπαν τον δε-I6 δοκιμασμενον πρὶν δὲ τοsτο ποιησαι ἐκ της πρώτης διαθβολῆς κεκινημένον, μάκλεις ώς μειρακιῶδες καὶ ταπεινον καὶ πάντων οὐχ ηκιστα αδικον. 32 αλλὰ τούτωναπάντων αἴτιον, περ ἐν ἀρχα ἔφημεν, η αγνοια και τοἐν σκότειπου εἶναι τον κάστου τρόπον - ε γε θεων τις ἀποκαλέψειεν μῶν τους βίους, οἴχοιτο αν φευγου ἐς το βάραθρον η διαβολη χώραν Ουκ ἔχουσα, ῶς αν πω φωτισμένων των πραγμάτων ὐπο της ἀληθείας.

1. υλλ' τι μὲν γνόεις τοὐνομα την αποφράω16 παντί που δῆλον πῶς γὰρ αν vi τι βάρβαρον εἶναί μετην φωνην ἐπ' αὐτμ, εἰπόντα ἡπὲρ σοὐ ς ἀποφραδιομοιος εἴη - τον γὰρ τρόπον σου νη σία μέμνημαι εἰκάσας si τοιαύτη ήμω - εἰ μὴ καὶ παντάπασιν ἀνηκοος ησθα.τολονόματος ἐγώ δὲ την μὲν αποφράδα ο τι καὶ βούλεται εἶναι διδάξω σε μικρὰν ὐστερον το δε τοὐ Aρχιλόχου ἐκεῖνο δη σοι λέγω, τι τέττιγα τολ- οὐ συνείληφας, εἴπερ τινὰ ποιητην ἰάμβων ἀκούεις ' χίλοχον, Πάριον το γένος, ανδρα κομιδῆ ἐλεύθερον καὶ