Luciani Samosatensis opera

171쪽

πεσεῖν ου δυνάμενον κατέχειν τον γέλωτα ουτος τοίνυν

πυθόμενος ώς ἐγγελῆται, το Αἰσχύλου πυξίον, εἰς Ἀκεμνος ἔγραφε, συν πολλὴ σπουδὴ κτησάμενος καὶ αυτὰς ωετο ἔνθεος ἔσεσθαι καὶ κάτοχος ἐκ του πυξίου, ἀλλ' 0μως ἐν αὐτῶ ἐκείν μακρῶ γελοιότερα ἔγραφεν, οἷον

κἀκεῖνο το

Θωρίδων κεν - ιονυσίου γυνή. καὶ πάλιν

οιμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα. καὶ τομο γαρ εκ του πυξίου, καὶ τό 1l3αυτοῖς γαρ ἐμπαίζουσιν οἱ μωροὶ βροτῶν τουτο μεν γε προ σὲ μάλα εὐστόχως αν εἰρημένον εχτω σιονυσίφ, καὶ δι αυτὸ χρυσῶσα αυτοs ἔδει ἐκεῖνο τ πυξίον 16. τίνα γαρ ἐλπίδα καὶ αυτὸς ἔχων ἐς τα βιβλία καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ καὶ διακολλα καὶ περικόπτεις ηος αλείφει τω κρόκφ καὶ τη κέδρω καὶ διφθέρας περιβάλλεις καὶχμφαλοὐς ἐντίθης, ως δη τραπολαυσων τῶν , πάνυ γοῶν δη βελτίων γεγενησαι δια την νην, ' τοιαμα μὲν φθέγγη ... μῶλλον δὲ καὶ των ἰχθύων gφωνότερος εἶ βιοῖς δὲ- ουδ' εἰπεῖν καλόν, μῖσος δὲ qγριον, φασί, παρὰ πάντων ἔχεις επὶ τη βδελυρία, ως εἰ τοιουτους ἀπειργάζετο τὰ βιβλία, φυγὴ φευκτέον αν νῆτι πορρωτάτω ἀπ αυτῶν. 17. δυοῖν δε οντοιν, ατ αν Il4ηκρὰ των παλαιῶν τις κτησαιτο, λέγειν τε δύνασθαι καὶ

πράττειν τὰ δέοντα ζήλω τῶν ἀρίστων καὶ φυγη τῶν χειρορρνων οταν μήτε ἐκεῖνα μήτε ταλα φαίνηταί τις παρ'*ὐτῶν φελούμενος, τί αλλο η τοῖς μυσὶ διατριβὰς ἀνεμIg, καὶ ταῖς τίλφαις οἰκήσεις κά πληγὰς ς ἀμελομι ς' οἰκέταις; 18. πῶς δὲ υ κἀκεῖνο αἰσχρόν, ε τις ἐν

φῆ χειρὶ uoντά σε βιβλίον ἰδών - ἀεὶ δέ τι πάντως ἔχεις ' ροιτο, ουτινος ἐυήτορος ἡ ξυγγραφέως 'o ητ'vin. οὐ δὲ ἐκ της ἐπιγραφῆς εἰδως πρήως εἴποις οὐτή

172쪽

γε ' εἶτα ἡ φιλα - τοιαυτα ἐν ξυνουσία προχωρεῖν ἐς μῆκος λόγων, ὁ μὲν ἐπαινος τι η αἰτιφ- των ἐγγεγραμμένων, ἡ δὲ ἀποροίης κά μηδὲν χοις λεω, οὐκ εὐξητότε χανεῖν σοι την γην, κατὰ σεαυτου ὁ Βελλεροφόντης περιφέρων το βιβλίον 1s. Θημητριος δὲ Ο κυνικος ἰδὼν

ἐν Κορίνθ απαίδευτόν τινα βιβλων κάλλιστον ἀναγινωσκοντα, τὰς Βάκχας οἶμαι τορ ριπίδου, κατὰ τον αγγελον δὲ ν τον διηγουμενον τα του Πενθέως καὶ το της Ἀγαύης ἔργον , αρπάσας διέσπασεν αὐτ εμπων, μεινόν ἐστι τω Πενθε απαξ σπαραχθηναι πII ἐμο η υπο exos πολλάκις ζητῶν δὲ ἀεὶ προς ἐμαυτον ουπω καὶ τήμερον ευρεῖν δεδυνημαι, τίνος ἔνεκα την σπουδην ταύτην ἐσπουδακας περὶ την ἀνην των βιβλίων ωφελείας μὲν γαρ η χρεία των ἀπ αυτῶν Ουδ αν--- θείη τις των καὶ ἐπ' ἐλάχιστόν σε εἰδότων - μὰλλον φαλακρος αν τις πρίαιτο κτένα φκῆτοπτρον τυφλος ο κωφος αὐλητην η παλλακην ο υνοsχος το πειρώτης κώπην η ὁ κυβερνητηναροτρον ἀλλα μη ἐπίδειξιν πλούτου σοι το πραγμα ἔχει καὶ βούλει τοὐτο ἐμφῆναι πασιν, οτι καὶ εἰς τα μηδέν σοι χρήσιμα μως ἐκ πολλης της περιουσίας αναλίσκεις καὶ μην οσα γε καμὲ Σύρον οντα εἰδέναι, εἰ μη σαυτὰν φέρων ταῖς os γέροντος ἐκείνου

διαθήκαις παρενέγραψας, ἀπωλώλεις αν έπωλιιιου ἡ καὶ ἀγορὰν προὐτίθει τω βιβέων. m. λοιπον ούν δη

ἐκεῖνο πεπεισμένον ὐπο των κολάκων νου μόνον καλος

εἶ καὶ ἐράσμιος, ἀλλα σοφος καὶ φήτωρ καὶ ξυγγραφευς οἷος οὐδ ετερος, ἀνεῖσθαι τα βιβλία, ώς ἀληθεύοις τους

ἐπαίνους αυτῶν φασὶ δὲ σὲ καὶ λόγους ἐπιδείκνυσθαι αὐτοῖς ἐπὶ δείπνω κἀκείνους χερσαίων βατράχων δίκην διψῶντας κεκραγέναι, καὶ μη πίνειν, ν η διαρραγῶσι βοῶντες καὶ γαρ υκ οἶδ' ὁπως ἐῶστος εἶ της φινος εὐ

κεσθαι, καὶ πιστεύεις αυτοτ απαντα, ε ποτε κἀκεmo

173쪽

ΠPO TON AΠAMETTON. 14s ἐπεισπις, ἡ βασιλεῖ τινι μοιω ς την ψιν καθάπερ 1l6 ένευδαλέξανδρος καὶ ηνευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφευς καὶ ὁ κατὰ τους προπάτορας ημῶν ψευδονέρων κάὶ εἴ τις

αλλος των - το εὐδος τεταγμέν-. 21. καὶ τί θαυμαστόν, εἰ τουτο ἔπαθες ανόητος καὶ σπαίδευτος ανθρωπος κά προήεις ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενος βάδισμα καὶ σχημα καὶ βλεμμα ἐκείνου - σεαυτον εἰκάζων ἔχαιρες,

οπου και Πύρρον φασὶ τον πιειρωτην τα αλλα θαυμαστον ἄνδρα ουτως πο κολάκων ἐπὶ τρόμο- ποτὲ δι- φθαρηναι, λαιστευειν οτι ομοιος ηνυλεξάνδρω ἐκείνφ; καίτοι το των μουσικῶν τουτο, δὶς δια πασῶν το πραγμαην ειων γαρ καὶ την του Πύρρου εἰκόνα, καὶ Oμως ἐπε--πειστο ἐκμεμάχθαι του λεξάνδρου την μορφην ἀλλ' ενεκα μὲν δη τούτων υβρισταί μοι ἐς τον Πύρρον, τι σὲ εἴκασα κατὰ τουτο αυτφ το δὲ ἀπο τούτου καὶ πάνυ σοι III πρέπον αν εἴη ἐπεὶ γὰρ ουτω διέκειτο ὁ Πύρρος καὶ ταυτα,πὲρ έαυτου ἐπέπειστο, Ουδεὶς οστις ου ξυνετίθετο καὶ ξυνέπασχεν αυτω, ἄχρι δη τις ἐν Λαρίσση πρεσβυτις ξένη αυτ' ἀληθὲς εἰπουσα ἔπαυσεν αυτον της κορύζης.

ὁ μὲν γὰρ Πυρρος ἐπιδείξας αυτ st εἰκόνα Φιλίππου καὶ Περδίκκου καί 'Aλεξάνδρου καὶ Κασάνδρου καὶ ἄλλων

βασιλέων ρετο τίνι ομοιος εχ πάνυ πεπεισμένος ἐπὶ

τον Ἀλέξανδρον ξειν αυτήν, η δὲ κολῶν χρόνον ἐπισχουσα, Βατραχίωνι, ἔφη, τω μαγείρφ καὶ γὰρ ν τις ἐν τῆ Λαρίσση Βατραχίων μάγειρος τω Πύρρ ομοιος.

22. καὶ συ δη τινι μὲν ων τοῖς ὀρχησταῖς συνόντων κιναίδων ἐοικας ουπιαν εἴποιμι, τι δε μανίαν ἐρρωμμνην ἔτι καὶ νυν μαίνεσθαι δοκεῖς απασιν ἐπ' ἐκείνη τῆεἰκόνι, πάνυ σαφῶς οἶδα ουκουν θαυμαστόν, εἰ ἀπι- 18θανος ουτως ζωγράφος ων και τοῖς πεπαιδευμένοις ἐξομοιουσθαι ἐθέλεις πιστεύων τοῖς τὰ τοιαυτ σε μα-

νουσι. καίτοι τί ταυτα ληρῶ; πρόδηλος γὰρ ἡ αἰτία της

174쪽

λαι κατεῖδοw σοφὸν γάρ - γουνοῖει, του ἐπινενόηκας καὶ ἐλπίδας ου μικρὰς ἔχεις περὶ του πράγματος, εἰ βασιλεὐ μάθοι ταυτα σοφος ἀνηρ καὶ παιδείαν μάλιστα τιμῶν εἰ δὲ ταλα,πὲρ σου ἐκεῖνος ἀκούσειεν, ώς,4 βιβλία καὶ ξυνάγεις πολλά, πάντα ἐν βραχες παρ'Ἀψοvἔσεσθαί σοι νομίζεις. 23. ἀλλ , κατάπυγον, ora τοσουροτον μανδραγόραν κατακεχύσθαι--ου, ς ταυτα ἀκουειν, ἐκεῖνα δὲ μη εἰδέναι, οἷος μεν σου ὁ μεθ' πώραν βίος, οἷοι δέ σοι πότοι , ὁποῖαι δὲ νύκτες καὶχῖοις καὶ ηλίκοις ξυγκαθευδεις Ουκ οἶσθα ῶς ἄτα κανοφωμοὶ πολλοὶ βασιλέως; τα δὲ σὰ ουτω περιφανῆ ἐστιν. κἀτυφλοῖς εἶναι κά κωφοῖς γνώριμα εἰ γαρ καὶ φθεγξαιθμόνον, εἰ γαρ καὶ λουόμενος ἀποδυσαιο, μαλλον δὲ μηδ' ἀποδυση, εἰ δοκεῖ, οἱ δ' οἰκέται μόνον ν ἀποδυσωντοίσου, τί ο&ι, ταυτίκα ἔσεσθαι πάντα σου πρόδηλα τοτης νυκτος απόρρητα εἰπὲ γουν μοι καὶ τόδε, εἰ Βάσσος

1l ὁ ἡμέτερος ἐκεῖνος σοφιστης φαταλος ὁ αυλητης ἐρκίναιδος Ἐμιθέων ο Συβαρίτης, τους θαυμαστορος υμω νόμους συνέγραψεν ἡ χρη λεαίνεσθα και παρ τίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ τούτων κνυνὶ λεοντῆν περιβαλλόμενος καὶ ἐόπαλον ἔχων βαδίζο , τί οἴει φαίνεσθαι τοῖς ὁρωσιν μακλέα εἶναι αυτλ, ουκ, εἴγε μη χύτραις λημῶντες τυγχάνοιεν μυρία ἡρωτι τὰ ἀντιμαρτυρουντα τω σχηματι, βάδισμα καὶ βλέμμι καὶ φωνη καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον καὶ

μαστίχη καὶ φυκος, οἷς μεις κοσμεῖσθε, και λως σεπτετην παροιμίαν, θαττον αν πέντε ἐλέφαντας υπὸ μάλη κρυψειας φενακίναιδον εἶτα φλεοντῆ μὲν τον τοιολον ου αν ἔκρυφε συ δ' ἐχι χήσειν σκεπόμενος βιβλί'; αλλ' οὐδυνατόν ' προδωσει γάρ σε καὶ α καλύψει φαλλα υμῶν γνωρίσματα. 24 το δ' ὁλον ἀγνοεῖν μοι δο-

175쪽

ΠPO TON AΠA ET TON. 151κεω τι τὰς ἀγαθὰς ἐλπίδας ου παρὰ των βιβλιοκαπήλων δεῖ ζητεῖν, αλλὰ παρ' αὐτο καὶ του καθ' ημέραν βίου

λαμβάνειν is δ' ora συνηγορον κοινον καὶ μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τολυττικον καὶ Καλλῖνον τους βιβλιογρά τους 'ὐκ, ἀλλ ωμούς τινας ἀνθρώπους ἐπιτρίψοντάς σε, ην οἱ θεοὶ ἐθέλωσι, καὶ προς ἔσχατον πενίας ξυνε IN λάσοντας δέον ἔτι νυν σωφρονήσαντα ἀποδόσθαι μεντιν των πεπαιδευμένων τα βιβλία ταsτα καὶ σῶν αὐτοῖς την νεόκτιστον ταώτην οἰκίαν, ἀποδομαι δὲ τοῖς ἀνδραποδοκαπηλοις μέρος γοsν ἀπὸ πολλῶν των ὀφειλομένων. 25. καὶ γὰρ ἐκεῖνο περὶ δύο αὐτα δεινῶς ἐσπούδακας, βιβλίων τε των πολυτελῶν κτῆσιν καὶ μειρακίων τῶν ἐξώρων και ηδη καρτερῶν ἀνήν, καὶ το πρῆγμά σοι πάνυ σπουδάζεται κάνθηρεύεται ἀδύνατον δὲ πένητα οντα προ αμφω δι ρκεῖν. σκόπει τοίνυν, ως ἱερον χρῆμα συμβουλη ἀξιῶ γάρ σε ἀφέμενον τῶν μηδὲν προσηκόντων την ἐτέραν νόσον θεραπεύειν καὶ τους πηρέτας ἐκείνους ἀνεῖσθαι, πως μη ἐπιλειπόντων σε τῶν ota θεν μεταστέλλοιό τινας τῶν ἐλευθέρων, οἷς ἀκίνδυνον ἀπελθοsσιν η μη λάβωσιν παντα, ἐξαγορεμαι τὰ πραχθέντα έμω μετὰ τον πότον, οἷ καὶ πρήην αἴσχιστα περὶ σορδιηγεῖτο ἐξελθων ο πόρνος ἔτι καὶ δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ' ἔγωγε καὶ μάρτυρας αν παρασχοίμην τους τότε παρόντας, ως γανάκτησα καὶ ὀλίγου πληγὰς ἐνέ- 1Ii τριψα αὐτειχαλεπαίνων ὐπὲρ σου, καὶ μάλισθ' οτε καὶ ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα τῶν ομοίων καὶ αλλον αὐτακαὶ λογοι διηγουμένους. προς δη ταsτα, γαθέ, ταμιευου τἀργύριον καὶ φύλαττε, ως ο&οι καὶ κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῶτα ποιεῖν καὶ πάσχειν ἔχης. στε μὲν γὰρ μηκέτι ἐργάζεσθαι τίς αν μεταπεισειέ σε οὐδὲ γὰρ

κύων απαξ παύσαις αν σκυτοτραγεῖν μα sσα. 26. τοδ ετερον ράδιον, το μηκέτι ἀνεῖσθαι βιβλία ἱκανῶς

176쪽

πεπαίδευσαι, αλις σοι της σοφίας, μόνον ου καὶ - ακoovτου χείλους ἔχεις τα παλαιὰ πάντα, πασαν μὲν ἱστορίαν οἶσθα, πάσας δὲ λόγων τεχνας καὶ καλλη αυτῶν καὶ κακίας καὶ oνομάτων χρῆσιν των , ττικῶν πάνσοφόν τι

χρημα καὶ κρον ἐν παιδεί γεγένησαι δια το πλῆθος των βιβλίων κωλύει γα ουδὲν καμέ σοι ἐνδιατοίβειν, ἐπειδη χαίρεις ἐξαπατώμενος 27. δεως δ' ἄν κῶ μοί- III μην σε, τα τοσαυτα βιβλία ἔχων τί μάλιστα ἀναγινώσκεις αυτῶν τα Πλάτωνος τα 'Aντισθένους τα Ἀρχιλόχου; τα Ἱππώνακτος η τούτων μὲν έπερφρονεῖς, τοὐες δε μάλιστά σοι τούτων διαχειρός εἰπέ μοι, καὶ Αἰσχίνουτον κατὰ ιμάρχου λόγον ἀναγινωσκεις η μεινά γε

πάντα οἶσθα καὶ γινώσκεις αυτῶν καστον τον δε Ἀριστοφάνην καὶ Εὐπολιν ὐποδέδυκας ανέγνως καὶ τους Βάπτας το ρῆμα λον εἶ ουδέν σου τἀκεῖ καθίκετο οὐδ' ηρυθρίασας γνωρίσας αυτά τοsτο οὐν καὶ μάλιστα θαυμάσειεν ἄν τις, τίνα ποτὲ φυχην ἔχων απτει των βιβλίων, ποίαις αυτὰ χερσὶν ανελίττεις. πότε δὲ ἀναγινώσκεις μεθ' ημέραν ἀλλ' ουδεὶς εώρακε τομωποιουν- τα αλλὰ νύκτωρ πότερον ἐπιτεταμένος δη ἐκείνοις

προ τῶν λόγων αλλὰ προς Κότυος μηκέτι μη τολμήσyς Ira τοιουτο μηδέν in αφες δὲ τὰ βιβλία καὶ μόνα ἐργάζου

τὰ σαυτοs. καίτοι ἐχρῆν μηκέτι μηδὲ ἐκεῖνα, αἰδεσθηναι δὲ την του Eυριπίδου Φαίδραν καὶ ὐπερ τῶν γυναικῶναγανακτοsσαν κάνλθοῶσαν, οὐδὲ σκότον φρίσσουσι τον συνεργάτην τέρεμνά- οἴκων μηποτε φθογγὴν φy. εἰ δὲ πάντως ἐμμένειν τῆ μοί - διέγνωσσαι, ἴθι, ἀνο μὲν βιβλία κά οἴκοι κατακλείσας ἔχε καὶ καoπos την δόξαν τῶν κτημάτων ἱκανόν σοι καὶ τοsτο προσώ-

δὲ μηδέποτε μηδὲ ἀναγνφς μηδε ὐπαγάγης τῆ γλώττη

παλαιῶν ανδρῶν λόγους καὶ ποιήματα μηδεν δεινόν σε

177쪽

την παροιμίαν Αἰθίοπα σμηχειν ἐπιχειρῶ συ γαρ ἀνήσηκαὶ χρηση ἐς ουδὲν κὰ παταγελαὰθηση πρὸς των πεπαροδευμένων, οἷς ἀπόχρη ἀφελεῖσθαι οὐκ ἐκ του κάλλους Imrων βιβλίων ουδ' ἐκ της πολυτελείας αυτῶν, αλλ' ἐκ της φMνης καὶ της γνώμης των γεγραφότων. s. συχνοῖει θεραπευσειν την ἀπαιδευσίαν καὶ ἐπικαλύψειν τῆ δόξηταυτη καὶ ἐκπλήξειν τεπληθε των βιβλίων, οὐκ εἰδὼς

οτι καὶ οἱ ἀμαθέστατο των ἰατρῶν τ αυτ σοὶ ποιουσιν

ἐλεφαντίνους νάρ κας καὶ σικυας ἀργυρῶς ποιοώμενοι καὶ σμίλας χρυσοκολλητους Ἀπόταν δὲ καὶ χρήσασθαι τουτοις δέη, οἱ μὲν ουδὲ oπως χρη μεταχειρίσασθαι αυτὰ ἴσασι παρελθὼν δέ τις ἐς το μέσον τῶν μεμαθηκότων φλεβότομον ευ μάλα ἡκονημενον ἔχων ἰου ταλλα μεστον οπήλλαξε της οδώνη τον νοσουντα. 7να δὲ και γελοιοτέρω τινὶ τὰ σα εἰκάσω, τους κουρέας τούτους ἐπίσκεψαι,κqPοψει τους μὲν τεχνίτας αυτῶν ξυρον καὶ μαχαιρίδα καὶ κάτοπτρον σύμμετρον ἔχοντας, τους δὲ αμαθεῖς καὶ ἰθιωτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας καὶ κάτοπτρα μεγάλα, ου μην λήσειν γε δια ταυτα ουδὲν εἰδότας ἀλλατο γελοιότατον ἐκεω πάσχουσιν, ἔτι κείρονται μὲν οἱ πολλοὶ παρὰ τοῖς γείτοσιν αυτῶν, προς δὲ τὰ ἐκείνων 125 κάτοπτρα προσελθόντες τὰς κόμας ευθετίζουσι 30. καὶ si τοίνυν αλλω μὲν δεηθέντι χρησειας αν τὰ βιβλία, χρη-οασθαι δὲ αυτος οὐκ αν δύναιο καίτοι ουδ' ἔχρησάς τινι β βλων πώποτε, αλλὰ το της κυνος ποιεῖς της ἐν τῆ φάτνll

ηgτακειμένης, τουτε αὐτη τῶν κριθῶν ἐσθίει υτε φληφ δυναμένwφαγεῖν ἐπιτρέπει ταυτα το γε νυν εἶναι

ὲρ μόν- τῶν βιβλίων παρρησιάζομαι προς σέ, περὶ

st των ἄλλων - κατάπτυστα καὶ ἐπονείδιστα ποιε , avθις ἀκηέση πολλάκις.

178쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗ ΛιΛΙΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕ Π

I. εινόν γε Ἀγνοια κά πολλῶν κακῶν σνθρώποις αἰτία, σπερ ἀχλυν τινα καταχέουσα των πραγ--των καὶ την ἀλήθειαν ἀμαυρουσα καὶ τον κάστου βίον ἐπηλυγάζουσα. ἐν σκότμγουν πλανωμενοι πάντες οἰ- 126 καμεν, ἀλλον δὲ τυφλοῖς μοι πεπόνθαμεν, τω μνπροσπταίοντες ἀλόγως, το δὲ υπερβαίνοντες, ουδὲν δέον, καὶ το μὲν πλησίον καὶ παρὰ πόδας ουνορῶντες, λοπόρρω καὶ πάμπολυ διεστηκος ώς ἐνοχλοsν δεδιότες κοὶ ολως ἐφ εκάστου τῶν πραττομένων ου διαλείπομεν τοπολλὰ ολισθαίνοντες τοιγάρτοι μυρίας δη τοῖς τρογ' δοδιδασκάλοις ἀφορμὰς εἰς τὰ δράματα το τοιουτο πορροσχροαι, τους Λαβδακίδας καὶ τους Πελοπίδας καὶ τὰ τοροτοις παραπλήσια σχεδὸν γὰρ τὰ πλεῖστα τῶν ἐν τῆ σm ni

ἀναβαινόντων κακῶν ευροι τις αν - της αγνοίας γθάπερ υπὸ τραγικos τινος δαίμονος κεχορηγημενα Ἀθηδὲ καὶ ἐς τἀαλλα μὲν αποβλέπων, μάλιστα δε ἐς τὰς οφ ἀληθεῖς κατὰ τῶν συνήθων καὶ φίλων διαβολάς, φ VIa ηδη καὶ οἶκοι ανάστατοι γεγόνασι καὶ πόλεις αρδην σαγλώλασι πατέρες τε κατὰ παίδων ἐξεμάνησαν καὶ αδελφοὶ κατὰ τῶν ομογενῶν καὶ παῖδες κατὰ τῶν γειναμενων ηοὶ ἐρασταὶ κατὰ τῶν ἐρωμένων πολλαὶ δὲ καὶ φιλAt σον 'κόπησαν καὶ οἶκοι συνεχύθησαν υπὸ της κατὰ τὰς A βολὰς πιθανότητος 2. D' ὁμῶς ῆκιστα περιπίπτωμεν αὐταῖς, ποδεῖξαι βούλομαι, λόγω καθάπερ ἐπί τινος γραφῆς ὁποῖόν τί ἐστιν η διαβολὴ καὶ πόθεν ἄρχεται ἡοποῖα εργάζεται. μὰλλον δὲ 'Aπελλῆς ὁ μέσιος πάλιν ταύτην προυλαβε την εἰκόνα καὶ γὰρ αυ καὶ Ουτος διε βληθεὶς προς τὸν Πτολεμαῖον ἡ μετεσχηκὼς Θεοδότα νὴ

179쪽

καθ ο ν ηκουε Πτολεμαίου τινὰ υπαρχον εἶναι τα κατατην Φοινίκην ἐπιτετραμμένον αλλ' δμως των ἀντιπέχνων τις Ἀντίφιλος τομομα πο φθόνου της παρὰ βασιλεr 123 τιμης καὶ της κατὰ την τέχνην ζηλοτυπίας κατεῖπεν - του προ τον Πτολεμαῖον. εἴη κεκοινωνηκὼς των ολων καὶ ς θεάσαιτό τις αὐτον ἐν Φοινίκη συνεστιώμενον Θεοδότα καὶ παρ' ολον το δεῖπνον προς το ους αύτω κοινολογουμενον , καὶ τέλος ἀπέφηνε την Τύρου ἀπόστασιν καὶ Πηλουσίου κατάληψιν ἐκ της Ἀπελλο συμβουλῆς γεγονέναι. 3. ὁ δὲ Πτολεμαῖος ἄγαν καὶ τἄλλα ου κάρτα φρενήρης τινων, αλλ' ἐν κολακεία δεσποτικη τεθραμμέ- πνος, ουτως ἐξεκαύθη καὶ συνεταράχθη προς της παραδοξου ταύτης διαβολῆς, στε μηδὲν των εἰκότων λογισάμενος, μηδ' οτι ἀντίτεχνος ην ὁ διαβάλλωω μηδ' τι μικρότερος η κατὰ τηλικαύτην προδοσίαν ζωγράφος, καὶ ταυτα ευ πεπονθὼς υπ' αὐτο καὶ παρ' εαινοsν τωνομοτέχνων τετιμημένος, αλλ' οὐδὲ τ παράπαν εἰ ἐξέπλευσεν ωπελλῆς δεπορον ἐξετάσας, εὐθῶς ἔαδε μηνίειν ηqὶ βοῆς ἐνεπίμπλα τὰ βασίλεια τον ἀχάριστον κεκραγώς κηst τον ἐπίβουλον καὶ συνωμότην καὶ ε γερη των συνειλημμένων τις ἀγανακτήσας ἐπὶ τῆ του ντιφίλου ἀναι- sumetis καὶ τον- ιον Ἀπελλῆν κατελεήσας ἔφη μηδε-

νος αυτοῖς κεκοινωνηκέναι τον ανθρωπον, ἀπετέτμητος την κεφαλὴν καὶ παραπολελαύκει των ἐν Τύρω κακων'v4ὲν αὐτος αἴτιος γεγονώς. 4. ὁ μὲν ουν Πτολεμαῖος quτω λέγεται αἰσχυνθῆναι ἐπὶ τοῖς γεγονόσιν, στε τον μὲν Ἀπελλῆν κατον ταλάντοις ἐδωρήσατο τον δὲ Ἀντίφιλον δουλεύειν αὐτ παρέδωκεν ὁ δὲ 'Aπελλῆς νηι ρεκινδύνευσε μεμνημένος τοιῶδέ τινι εἰκόνι ἡμένατο η διαβολήν. 5. ἐν δεξια τις ἀνὴρ κάθηται τὰ ἁτα παμ- 31

180쪽

μεγέθη ἔχων μικρου δεω τοῖς του Μίδου προσεοικοτα, την χεῖρα προτείνων πόρρωθεν τι προσιουσηὶ θυι-

βολῆ περὶ δὲ αυτὀν ἐστασι δυο γυναῖκες, υγνοιά μοι δοκεῖ κά Υπόληψις τέρωθεν δὲ προσερχεται βολή, γέναιον ἐς περβολὴν πάγκαλον, πόθερ οὐδὲ

καὶ παρακεκινημένον, οἷον δη την λυτταν καὶ την ορνην δεικνέουσα, τῆ με αριστερ δρδα καιομενην ἐννοο, τῆ ἐτέρα δὲ νεανίαν τινὰ των τριχῶν σύρουσα τὰς χεῖρος ορέγοντα εἰς τον οὐρανον καὶ μαρτυρόμενον τους θεοvς.

132 γεῖται δὲ ἀνηρ ἀχρος καὶ αμορφος, οξ δεδορκῶς κῶλικῶς τοῖς ἐκ νόσου μακρὰς κατεσκληκόσι τουτον ovν εἶναι τον Φθονον αν τις εἰκάσειε κάγμην καὶ αλλαι τινὲς δύο παρομαρτουσι προτρεπουσαι και περιστέλλουσοι κοὶ

κατακοσμοsσαι την ιαβολην. ς δε μοι καὶ ταύτας η νυσεν ὁ περιηγητης της εἰκόνος, η μεν τις πιιβουλη , η δὲ πατη. κατόπιν δὲ κολουθε πάνυ πενθικῶς τις ισκευασμένη , μελανείμων και κατεσπαραγμένη, -- νοια οἶμαι αυτη ἐλέγετο Ἀπεστρέφετο γοῶν εἰς τοὐπίσω δακρύουσα καὶ με αἰδοs πάνυ την λήθειαν προσιου- σα ἡπέβλεπεν. οὐτως μεν πελλῆς τον --ου κίνδρονον ἐπὶ της γραφῆς ἐμιμήσατο.

133 6 Φέρε δὲ καὶ ημεῖς, εἰ δοκεῖ, κατὰ την του 'σίου ζωγράφου τέχνην διελθωμεν τὰ προσόντα τῆ διώ- βολὴ, πρότερόν γε ορφ τινὶ περιγράψαντες αυτην ουτογα αν ἡμῖν ἡ εἰκὼν γένοιτο φανερωτέρα ἔστι τοίνvvδιαβολὴ κατηγορία τις ἐξ ἐρημίας γινομένη, τον κοττγοροώμενον λεληθυια επιτου μονομεροs ἀναντιλέκτως πεπιστευμένη τοιαύτη μὲν ἡ ἡπόθεσις του λόγου τριων δ οντων προσώπων, καθάπερ ἐν ταῖς κωμφδίαις, τοτ διαβάλλοντος καὶ του διαβαλλομένου καὶ του προς νή διαβολὴ γίνεται , καθ' εκαστον αυτῶν ἐπισκοπήσωμεν 13 οἷα εἰκος εἶναι τὰ γινόμενα. 7. πρῶτον μὲν δή, εἰ δοM ,