Luciani Samosatensis opera

341쪽

APAΠΕΤΑΙ. 297 μένον πάμφορον ἀπατων προπόδων ικατέρων ευθὼς ἡ ξάμενοw καί τινας λόφους τρεις πάνυ καλους ἀνεστ κότας, - ἀμόρφους την τραχύτητα, οἷον ἀκροπόλεις πολλὰς της ὐποκειμένης πόλεως καὶ η πόλις γορ δη

φαίνεται.

LPM μ ι , μάκλεις, μεγίστη καὶ καλλίστη

aκασμ' κόρρα- εν os ἀπολάμπει το κάλλος καί τις καὶ ποταμὸς μέγιστος παραμείβεται πάνυ ἐν g. ψαύων

γαρ εἶ, με υκ αν φθάνοις κηρύττων.

- Οὐδὲν osτο χαλεπόν. ἀλλὰ τά γε ο ματαουκ ἐπίσταμαι, αυτῶν. σὐχύν, Φιλοσοφία, λέγε οὐστι τας ονομαστέον, καὶ τὰ σημεῖα προσέτι. ΦΙΛ οὐδὲ αὐτὴ μὲν οἶδα το σαφές, ο ινες ὀνομα-- ζονται, διὰ το μη ξυγγεγενῆσθαί ποτε αὐτοχ απὸ δ'ουν της ἐπιθυμίας ην ἔχουσι περὶ τὰ κτηματα, ουπιανσμάρτοις προσκαλων κτήσωνας η Κτησίππους κτησι--ας φακτημονας η Πολυκτη ους. 27. - α λέγεις. αλλὰ τίνες ουτοί εἰσιν τί Is περισκοπουσι via αὐτοί μὰλλον δὲ καὶ προσίασι καί τι καὶ ἐρωθαι θέλουσιν. ANAP . A ανινιτε μῖν, ω ἄνδρες, εἰπε, ηον, ω βελτίστη, εἴ τινας τρεῖς γόητας αμα εἴδετε καί τιναγνναῖκα ἐν χρφ κεκαρμένην εἰς το Λακωνιηόν, ἀρρενω- πην καὶ κομιδῆ ἀνδρικήν; ΦΙΛ Παπαῖ, τὰ ημέτερα ουτοι ζητοs νι.

342쪽

ως φησιν αντη.

343쪽

υμω ἔνθα οἰκετ, αυτον δὲ Ου - ώς μη κακῶς ἀκουοιμι προ αυτου μιαρος γὰρ ἐς περ λην καὶ τοs- μόνον ἐκμεμελέτηκε. Em Θειξον μόνον.

-σίτ' ἀκριτόμαθε, κακῶν πανάριστε, κολοιῶν μάψ, ἀτὰρ υ κατὰ κόσμον, ἐριζέμεναι βασι-

344쪽

383 Em. v μα - , ἀλλα ζώνω χρυσίου. -- Μὴ θαυμάσης κυνικος γαρ ἔφασκεν εἰνοιτο πρόσθεν ἐπὶ τῆς Ἐλλάδος, ἐνταμα δὲ μυσώσκειh;

-- Ουδαμῶς, ἀλλ' o δεσπότης ἐγὼ ἐκων ἀφι

αὐτον ἀπολώλέναι. M. υτι τί; -- υτ δεινως των ποσάθρων ἐστί. to 'ονομα Μυρόπνουν αὐτον ἐκαλ-μεν. - φάκλεις ἀλεξίκακε, ἀκούεις ἔπειτα a καὶ βάκτρον - καὶ αὐτος ἀκόλαβε την γυναῖκα mois Μηδαμως, ουπιαν ἀπολάβοιμι βιβλίον μν

των παλαιῶν κυομαν.

Μ. Πῶς βιβλίον; ΥΠΟΒ. Ἐστι τι ἀγαθέ, ρικάρανος βιβλίον. Μ Οὐδὲν ἄτοπον με καὶ Τριφάλης ὁ των ο

μικῶν εἷς. 384 33. E- Σον, Ἀρμη δικ-ιν τ μετὰ τοτηρ Μ Ουτω μοι δοκεῖ, ταύτην μέν, ἴνα μηδεν τ ρας μηδὲ πολυκέφαλον τέκη, οἴχεσθαι παρὰ τον- οπίσω ἐς την Ἐλλάδα, τω δέ δὲ τούτω δραπετίο φ

345쪽

καραδοθῶα τσω δεσπόταιν μανθάνειν α προ του, τον - ἀποκλυνειν τὰς ἐυπώσας των ο τῶν τον Ληκυθίωνα τον Μυρόπνουν δὲ ανθις ἀκεῖσθαι νων ωατίωντα διερρωγότα, μαMIn γε πρότερον μαστιγωθέντα, μειτα καὶ τωτον καραδοθῆναι τοῖς πιτταπαις, ως ἀπόλοιποκαρατιλλόμενος τὰ πρωτα ἐυπω r προσέει ι γυναικεία τῆ πίττη ἀτα δετον Αἷμον ἀνασώτα γυμνον ἐπὶ

λόγων ἀλλ' ἄκολωθει παρὰ τους πιττωτας δη, ἀποδυσάμενός γε πρότερον την λεοντῆν, ως γνωσθης δνος ων.

1. IEPE . ra Κρόνε, σωγα ἔοικας αρχειν τό γε νυν εἶναι καὶ σοὶ τέθυται καὶ κεκαλλι- α παρ' ημῶν, τίαν μάλιστα ἐπὶ των ἱερῶν αἰτησας λάβοιμι παρα os; --ΟΣ. Tosτο μὲν αυτόν σε καλῶς ἔχει ἐσκέφθαι o τι σοι εὐκταῖον, εἰ μη καὶ μάντιν αμα ἐθέλεις εἶ ναι τον αρχοντα, εἰδέναι τί σοιήδιον αἰτεω ἐγὼ δε τά γε δυνατα ου ἀνανεώσω προς την εὐχην. P. Ἀλλὰ πάλαι ἔσκεμμαι ἐρῶ γαρ τὰ κοινὰ ταυτὶ καὶ πρόχειρα, πλοsτον καὶ χρυσον πολῶν καὶ πρῶν δεσπότην εἶναι καὶ ἀνδράποδα πολλὰ κεκτῆσθαι καὶ εσθη- τας εὐανθεῖς καὶ μαλακὰς καὶ αργυρον καὶ ἐλέφαντα κάὀταλλα πόσα τίμια τούτων ουν, ω αριστε Κρόνε, δίδου μοι, ως τι καὶ αυτὸν ἀπολαsσαι της σης αρχῆς μηδὲ αμοι- 386ρον εἶναι μόνον αυτὸν διὰ παντὸς οὐ βίου.

347쪽

P, o μὲν πρῶτον AM,o, εἰ ἀληθη ταυτά ἐστιν περὶ σου ἀκοτομεν, ἡ κατήσθιες, ταγεννώμενα -οης Ῥεας, ἐκείνη δὲ φελομενη τον λ λίθον ἡ βαλ- ομένη ἀντὶ του βρέφους ἔδωκέ σοι καταπιειν, o δὲ εἰς lλικίαν ἀφικέμενος ἐξήλασέ σε της αρχῆς πολέμεικρα- πιας, εἶτα ἐς το Τάρταρον φέρων ἐνέβαλε πεδησας

348쪽

αὐτον τε καὶ το συμμαχικον απαν, πόσον μαλ η

αλλοι παντες ανθρωποι σχεδον τιτυτα πεπιστεἡxas

περ, σω. 6. MON. δε γαρ τον ποιμένα ἐκεῖνον, τονἈle' ζόνα, πιές τι περὶ ἐμο εἰδέναι σκόπει δὲ Ουτως. οστις ανθρωπος - ου γαρ θεον ἐρῶ - υπομείνειε ἐνικῶν αυτος καταφαγειν τα τέκνα, εἰ μη τις Θυέστης

κἀ ἀσεβα ἀδελφω περιπεσὼν ησθιε καὶ τουτο νών, πῶς δ' αγνοησε λίθον ἀντὶ βρέφους εσθίων, εἰ μη ἀνοὶ γητος εἴη τους ὀδόντας αλλ' οὐτε ἐπολεμησαμεν ομε. Ζευς βία την αρχὴν ἀφείλετο, λόντος δέ μου παραιόν

μαι, εἰ μη τυφλὸς ἄσπερ υμηρος εἶ. 7. M. Π παθὼν δέ, ἀκρόνε, ἀφῆκας την stri'

Mox 'Eγώ σοι φράσω το μὲν λον, γέρων si hi καὶ ποδαγρος υπὸ του χρόνου,ν - διὸ καὶ πεπεδηsiste με οἱ πολλοὶ εἴκασαν - ου γαρήδυνάμην διαρκεῖν περ ούτω πολλὴν την ἀδικίαν τῶν νυν, αλλ αεὶ ἀναθεῖν Ei lανω καὶ κάτω τον κεραυνὸν διηρμένον τους ἐπιόρκοvς ἱεροσυλους η βιαίους καταφλέγοντα, καὶ το πρῆγμα ποyy390 εργῶδες ην καὶ νεανικόw ἐξέστην ουν υ ποιῶν 'A κα αλλως δὲ καλῶς ἔχειν ἐδόκει μοι διανείμαντα τρῆπαισὶν ουσι την αρχὴν αυτὸν εὐωχεῖσθαι τα πολλο δησυχίας ουτε τοῖς ευχομένοις χρηματίζοντα Οἴτε πο ro

349쪽

ταναντία αἰτούντων ἐνοχλούμενον οὐτε βροντῶντα ἀστράπτοντα η χάλαζαν ἐνίοτε βάλλειν ἀναγκαζόμενον ἀλλα πρεσβυτικόν τινα τολ ον διστον βίον διάγω ζωρότερον πίνων το νέκταρ, η Σαπετω καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ηλικιώταις προσμυθολογῶν ' ὁ δὲἈρχει μυρία ἔχων πράγματος. πλην λίγα ταώτας ἡμέρας ἐφ' οἷς που οπεξελέσθαι μοι ἐδοξε καὶ ἀν λαμβ4- την αρχήν , ως υπομνήσα- τους ἀνθρωπους οἰος Q. L ω - βίος,οκότε ἄσπορα καὶ ἀνήροτα πάντα ἐφώετο αὐ-ῖς, οὐ στάχυες, αλλ' ἐτοιμος αρτος καὶ κρέα ἐσκευασμι- καὶ οἶνος ἔρρει ποταμηδον καὶ πηγαὶ μέλιτος καὶ γάλ-τω ἀγαθοὶ γὰρ ἡσαν καὶ χρυσοῖ απαντες αυτη μοι η αις ατῆς ὀλιγοχρονίου ταύτης δυναστείας, και διατosτο ἀπαν ταχοεκρότι καὶ δη - παιδιὰ καὶ ἐσοτιμία πω καὶ δουλοι καὶ ἐλευθέροις ουδεὶς γὰρ - ἐμοὐμsλος ν.8. m. ' ω δέ, ω Κρόνε, κά τομο εἰκαζον τοεἰς τους δούλους καὶ πεδότριβας φιλάνθρωπον ἐκ του

QΟΝ. Ου παύση γὰρ τοιαsτα ληρῶν; IEF α λέγεις, καὶ παύσομαι πλην ἔτι μοι καὶ τοsτο ἀπόκριναι - πεττεέειν σύνηθες ν καὶ ἐπὶ σοs τοῖς ἀνθρωποις;-ΟΝ. καὶ μάλα, οὐ μην περὶ ταλάντων γε καὶ μοριάδων σπε ιμω, ἀλλὰ περὶ καρύων το μέγιστον, ἡ μη ἀνιῆσθαι τηθέντα μηδὲ δακρύειν ἀεὶ ασιτον οντα

μόνον των αλλων.

mP. υ γε ἐκεῖνοι ποιουντες. πὲ τίνος γὰρ αν καὶ ἐπέττευον αὐτονολόχρυσοι ὁντες; ς ἔγωγε καὶ με- ταξ λέγοντός σου τοιόνδε τι ἐνενόησα εἴ τις - των ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν χρυσηλάτων ἐς τον μέτερον ἡτον

350쪽

- αὐτῶν διεσπάσαντο γαρ αν αυτον ευ οἶδ οτι ἐπιδραμόντες σπερ τον Πενθέα αἱ Μαινάδες η αἰωρ ταιτο υρφέα η τον Ἀκταίων αἱ κυνες, περὶ του μεῖζον ἀπενέγκασθαι - μέρος φθὰς ἀλλήλους καστος άμιλλω- μενοι, or γε ουδὲ me .ζοντες ἔξω του φιλοκερδοs εἰσιν, ἀλλα πρόσοδον οἱ πολλοὶ πεποίηνται την εορτήν. εἶτα οἱ μὲν απέρχονται ληστευοντες ἐν τω συμποσίω τοὐς φίλους οἰ - σοί τε λοιδορουνται, ουδὲν δέον, καὶ τους κυμυς υντρίβουσιν αναιτίου οντας αυτοτ ων έκόντες κοιoωσιν. s. ἀταρ εἰπέ μοι καὶ τόδε, τί δη ποτε αβρος

εοα- ω θεὸς ἀν in γέρων ἐπιλεξάμενος το ἀτερπέστατον,οπότε η χιὼν ἐπέχει τα πάντα καὶ ὁ βορρῆς πολὐς καὶ ουδὲν ο τι ου πέπηγεν - του κρύους καὶ τα δένδρα ξηρο καὶ γυμνὰ καὶ αφυλλα καὶ οἱ λειμῶνες αμορφοι καὶ ἀπηνθηκότες καὶ οἱ ανθρωποι ἐπικεκυφότες σπερ οἱ πάνυ γεγηρακότες, ἀμφὶ την κάμινον οι πολλοί, τηνικαυταεορτάζεις; ου γὰρ πρεσβυτικός γε ὁ καιρος οὐδὲ ἐπιτηδειος τοῖς τρυφῶσι.

νειν δέον παρήρησαι γοsν μου χρόνον τηλέορτῆς νηολίγον ου πάνυ ἀναγκαῖά μοι ταμ προσφιλοσοφῶν. ωστε νυν μ ν αφες αυτά, εὐωχώμεθα δε ηδ καὶ κρο- τωμεν καὶ ἐπὶ τῆ εορτρ ἐλευθεριάζωμεν, εἶτα πεττλωρομεν ἐς το ἀρχαῖον ἐπὶ καρύων καὶ βασιλέας χειροτονῶμεν καὶ πειθαρχῶμεν αὐτοῖς οὐτω γὰρ αν την παροιμίαν ἐπαληθευσαιμι η φησι, παλίμπαιδας τοὐς γέροντος

γίγνεσθαι.

F. Ἀλλὰ μη δύναιτο διψῶν πιεῖν, ω Κρόνε, οτμμη ταμ α λέγεις δέα. στε πίνωμεν ἱκανὰ γὰρ ἀποκέκρισαι καὶ τὰ πρῶτα και μοι δοκῶ γραψάμενος εἰς βιβλίον ταύτην ημῶν την συνουσίαν, τε αὐτὀ ηρ