Luciani Samosatensis opera

371쪽

P, s. μὲν πρῶτον ἐαεῖνο, α ἀληM ταλάχαιν περὶ σου ἀκοῶμεν vi κατ- --. τὰ γεννώμενα πο- λας, ἐκείνη δὲ φελομένη Οὐ-uίθον - α ιομένη ἀντὶ του βρέφους ἔδωκέ σοι καταπιειν, o δὲ εἰς iλικίαν ἀφικέμενος ἐξηλασέ σε τῆς ἀρχῆς πολέμει - ας, εἶτα ἐς το Tάρταρον φερων ἐνέβαλε πεδησας

372쪽

αυτόν τε καὶ το συμμαχικον ἄπαν, πόσον μετὰ is παρετάττετο.

-υμ α μη εορτην, -ουτος, ηγομεν καὶ μεμειν ἐφεντο καὶ λοιδορεῖσθ- τοῖς δεσπόταις ἐπ' ἐξουσίας, ἔγνως ανἰς ὀργίζεσθαι νουν ἐφενταί μοι, τοιαυτα ἐρωτησας, ου αἰδεσθεὶς πολιον Ουτω κοὰ πρεσβυτην θεόν LEP. κἀγὼ ταυτα, ἁ Κρόνε, οὐ παρ' ἐμαυτου φημι, αλλ' Ἀσίοδος κἀπιμηρος, κνῶ γαρ λέγεινοτι καὶ οἰαλλοι παντες ανθρωποι σχεδον ταυτα πεπιστευκαοι περ σοv. 6. --. δε γαρ τον ποιμένα ἐκπνον, τον λu-ζόνα, πιές τι περ ἐμοs εἰδέναι σκόπει δὲ Ουτως ἔσθ' οστις ανθρωπος - ου γαρ θεὸν ἐρα--oμεινειεν ανικὰν αυτος καταφαγεω τα τέκνα, εἰ μη τις Θυεστης

κάνἀσεβα ἀδελφ περιπεσῶν ησθιε καὶ τουτό, αν ειη. πῶς δ' ἀγνοησε λίθον αντὶ βρέφους ἐσθίων, εἰ μνανάλγητος εἴη τους ὀδόντας αλλ' ουτε ἐπολεμήσαμεν ουτε, Ζευς βία την ἀρχην ἀφείλετο, κόντος δέ μου παραδόντος αὐτφ καὶ πεκστάντος αρχειν οτι μὲν γαρ υτε πεπιπέδημα ουτε ἐν φ αρτάρφ εἰμί, καὶ αυτος ορας οἶμαι, εἰ μη τυφλος ἄσπερ υμηρος εἶ 7. M. Tr παθὼν δέ, ω Κρόνε, ἀφῆκας την αρχήν -ΟΝ 'Eγώ σοι φράσω το μὲν ολον, γέρων ηδ

καὶ ποδαγρος - του χρόνου,ν - διὸ καὶ πεπεδῆσθαι με οἱ πολλοὶ εἴκασαν - ου γαρ δυνάμην διαρκεῖν προς οὐτω πολλην την ἀδικίαν των νυν, αλλ' ἀεὶ ἀναθεῖν εδειανω καὶ κάτω τον κεραυνον διηρμένον τους ἐπιόρκους ζἱεροσυλους η βιαίους καταφλέγοντα, και το πρῆγμα πάim ἐργῶδες ην καὶ νεανικόν ἐξέστην οὐν ευ ποιῶν τω Λιίκα αλλως δὲ καλῶς ἔχειν ἐδόκει μοι διανειμαντα τοῖς παισὶν ουσι πην ἀρχην αὐτον ευωχεῖσθαι τα πολλα φησυχίας ουτ τοος ευχομένοις χρηματίζοντα ουτ υπο των

373쪽

ταναντία αἰτουντων ἐνοχλουμενον υτ βροντῶντα

ἀστράπτοντα η χάλαζαν ἐνίοτε βάλλειν ἀναγκαζόμενον ἀλλα πρεσβυτικον τινα τομον διστον βίον διάγω ζωρότερον πίνων το νέκταρ, η γαπετ καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς λικιώταις προσμυθολογῶν ὁ δὲἈρχει μυρία ἔχων πράγματα. πλην λίγα ταώτα - έρας εφ' οἷς ἀπονυκεξελεσθαι μοι ἔδοξε καὶ κναλ ω4Vω τὴν ρχήν, ς υπομνησαιμι του ανθρώπους οἷος Q. ει os δωροπότε σπορα καὶ ἀνήροτα πάντα ἐφυετο αὐ-ῖς ἡ στάχυες, ἀλλ' ἔτοιμος αρτος καὶ κρέα ἐσκευασμε , καὶ οἶνος ερρε ποταμηδον και πηγαὶ μέλιτος καὶ γάλ-t:

ἀγαθοὶ γαρήσαν καὶ χρυσοτ απαντες αυτη μοι μιαία τῆς ολνγοχρονίου ταύτης δυναστείας, και δια τοὐτο απαν--τανεκρότι καὶ δὴ καὶ παιδιὰ και ἰσοτιμία πασι καὶ δουλοι καὶ ἐλευθέροις Θυδεὶς γὰρ ἐπ' ἐμos dosλος ήν. 8. M. ' ω δέ, ω Κρόνε, καὶ τοsτο εἰκαζον τοεἰς τους δούλους καὶ πεδότριβας φιλάνθρωπον ἐκ του

μυθου κείνου ποιετ σε τιμῶντα τους τα μοι πα--

σχοντας, ατ και αυτὸν δουλεύοντα, μεμνημένον της 39Lκέδης--ΟΝ. Ου παμη γὰρ τοιαεια ληρῶν; mP. α λέγεις, καὶ παύσομαι πλὴν ἔτι μοι καὶ τομο ἀπόκριναι - πεττεύειν σύνηθες ἡν καὶ ἐκ σos τοῖς ἀνθρωποις;-ΟΝ. καὶ μάλα, o μὴν περὶ ταλάντων γε καὶ μvριάδων σπερ ἡμω, ἀλλα περὶ καρύων το μέγιστον, ἡ μη ἀνιασθαι ἡττηθέντα μηδὲ δακρύειν ἀεὶ α νιτον ἔντα

μόνον των αλλων.

mP. υ γε ἐκεἴνοι ποιο τες υπὲ τίνος γὰρ αν καὶ ἐπέττευον αυτοὶ ολόχρυσοι ντες; ως ἔγωγε και - ηαξ λέγοντός σου τοιόνδε τι ἐνενόησα εἴ τις ενα τῶν ἀνδρων ἐκείνων τῶν χρυσηλάτων ἐς τον ἡμέτερον ἡτον

374쪽

ο αυτῶν διεσπάσαντο γαρ αν αυτὸν υ οἶδ' ὁτι ἐκμδραμόντες σπερ τον Πενθέα α Μαινάδες η αἰωρ-ταιτο υρφέα η τον Ἀκταίων αἱ κύνες, περὶ του μεῖζον ἀπενέγκασθαι, μέρος πρὸς αλλήλους καστος ἀμιλλά- μενοι, o γε οὐδὲ Deφάζοντες ἔξω του φιλοκερδos εἰσιν, ἀλλα πρόσοδον οἱ πολλοὶ πεποίηνται την έορτήν. εἶτα οἱ μὲν ἀπέερονται ληστεώοντες ἐν τω συμποσί τοὐς φίλους, o μ σοί τε λοιδοροῶνται, οὐδὲν δέον, κάὶ τους κύβους --τρίβουσιν ἀναιτίου οντας αὐτοῖς νάκόντες κοιo-σιν. s. ἀτὰρ εἰπέ μοι καὶ τόδε, τί δη ποτε αβρος εοα- ω θεὸς ἀν καὶ γέρων ἐπιλεξάμενος το ἀτερπέστατον,οπότε η χιὼν ἐπέχει τα πάντα καὶ ὁ βορρῆς κολῶς καὶ ουδὲν ο τι ου πέπηγεν - του κρύους καὶ τα δένδρα ξηρο καὶ γυμνὰ καὶ αφυλλα καὶ οἱ λειμῶνες αμορφοι καὶ ἀπηνθηκότες καὶ ἰών,ρωποι ἐπικεκυφότες σπερ οἱ πάνvγεγηρακότες, ἀμφὶ την καμινον οι πολλοί, τηνικαsταεορτάζεις; ου γὰρ πρεσβυτικός γε ὁ καιρὸς οὐδε ἐπιτηδειος τοῖς τρυφῶσι.

RPΟΝ. Πολλά με ἀνακρινεις, ω ουτος, δη μνειν δέον παρήρησαι ρο- μου χρόνον της ἐορτῆς νηολίγον ου πάνυ ἀναγκαῖά μοι ταμ προσφιλοσοφῶν. ωστε νυν μὲν φες αυτά, εὐωχώμεθα δὲ δ καὶ κροτῶμεν καὶ ἐπὶ τῆ ἐορτρ ἐλευθεριάζωμεν, εἶτα πεττ--μεν ἐς το ἀρχαῖον ἐπὶ καρύων καὶ βασιλέας χειροτονῶμεν καὶ πειθαρχῶμεν αὐτοῖς οὐτω γὰρ αν την παροιμίαν ἐπαληθεύσαιμι, η φησι, παλίμπαιδας τους γέροντος

γίγνεσθαι.

Ι . Ἀλλὰ μη δύναιτο δι φων πιεῖν, ω Κρόνε, οτμμη ταμ α λέγεις δέα. στε πίνωμεν Ἀκανὰ γὰρ

ἀποχειρισαι καὶ τα πρῶτα καί μοι δοκῶ γραψάμενος εἰς βιβλίον ταύτην ημῶν την συνουσίαν, τε αυτὀς ρομ

375쪽

τησα κώνσυ προς ταλα λεως ἀπεκρίνω παρεξειν ἀναγνῶναι τῶν φίλων, σοι ἐπακουσα των σῶν λόγων

του μόνου καὶ νομοθέτης των ἀμφὶ την εο ν - μεν του πένητας χρη ποιευ, αὐτοῖς ἐκείνοις ἐπε- ἄλλο βιβλίον, ἐγγράψας, καὶ ε οἶδ οτι εμμενουσι κάμνοι

τοῖς νόμοις, ταυτίκα ἔνοχοι ἔσονται τοῖς ἐπιτιμίοις κατὰ των ἀπειθυυντων μεγάλα ρισται. μεῖς δέ, ω πλουσιοι, ορῆτε πως μη παρανομήσητε μηδὲ παρακου- σητε τῶνδε των προσταγμάτων ' ἡ ὁστις αν ουτω μηποιηστὶ, ἴστω ουτος ου ἐμου νομοθέτου ἀμελησων, ἀλλ' εἰς τον Κρόνον αυτόν, ὁ με προείλετο νομοθετησαι ἐς

την εορτην ου ονα ἐπιστάς, ἀλλα πρήην ἐγρηγορότι ἐναργης συγγενόμενος. ην δε ου πεδητης οὐδὲ αὐχμοὐ

πλέως, οἷον αὐτον οἱ ζωγράφοι παρὰ των ληρων των ποιητῶν παραδεξάμενοι ἐπιδείκνυνται, ἀλλα την μkν αρ- πην εἶχε πάνυ τεθηγμένηw α δ αλλα φαιδρός τε ν καὶ καρτερος καὶ βασιλικῶς ἐνεσκεύαστο μορφην μὲν τοιόσδε φθη μοι, α δὲ εἶπε, πάνυ θεσπέσια καὶ ταλα, προειρησθαι ἡμῖν ἄξια. 11. ἰδὼν γάρ με σκυθρωπόν, ωὶ συννοίας βαδίζοντα, σπερ εἰκος ην θεόν, ἔγνω αυτίκα την αἰτίαν της λύπης τίς ἐστί μοι, καὶ ως την πενίαν 394δυσχεραίνοιμι ου κατὰ την ραν μονοχίτωπι καὶ γὰρ κρύος καὶ βορρῆς πολῶ καὶ κρύσταλλοι καὶ χιών εγὼ δὲ κιστα ἐπεφράγμην προ αυτά. ἀλλ' οτι καὶ της ορ- τῆς πάνυ πλησιαζοώσης εώρων του μὲν ἄλλους παρασκευαζομένους πως θύσωσι καὶ εὐωχήσωνται, ἐμαυτω20.

376쪽

ει - πάνυ -σιμα οντα ,καὶ δη προσελθὼν - θεν καὶ τοὐμός μου λαβόμενο4 καὶ διασείοας, σπερ μοι προσπελάζειν εἴωθε, Π, 'ντα, ἔφη, ω μονοσόλων, ἀνιωμένω ἔοικας ου γὰρ anιον, ἔφην, ἁ δέσποτα, οταν καταράτους μεν καὶ μια-ὐς ἀνθρώπους ὐπερπλουτου τας κά μόνους τρυφωντας ορῶ αὐτος δὲ καὶ αλλοι συχνοὶ των πεπαιδευμένηον ἀπορία καὶ Μηχανία σύνεσμεν ἀλλ'

κοσμῆσαι νος το ἰσόμοιρον - μὸν αλλα, ἔφη - ρὐει διον ἀλλάττειν οπόσα ἐκ Κλωθos καὶ των αλλων Μοιρῶν-άσχετε, α δειστι τῆς ἐδρτῆς, πανορθώσομαι ἡμῖν ν πενίαν η δὲ ἐπανόρθωσις δε ἐστα ιθι, ὸ - σόλων, κα ὶ γράψον μοι νόμους τινάς, α πη πράττειν ἐντη εορτη, ω μη καθ' υτοὐς οἱ πλούσιοι οὐτάζοιεν, κοινωνοῖεν δὲ υμῖν των γαθῶν Ἀλλ' οὐκ οἰδα, ἔφην.12. Ἐγώ, χ' ος, διδάξομαί σε κατα ἀρξάμενος ἐδιδασκεν ἀτα επεδη πάντα πιστάμην, Καὶ εἰπὲ αύτοις, ἐφη, τι ην--ομο ποιῶσι, μη μάτην ἐγὼ την αρπη

ταώτ. ὀξεῖαν περιφέρω, η γελοιος αν 'ν τον μεν πατέρα ἐκτομίαν πεποιηκῶ τον Ουρανόν, τους δὲ πλουσίους μη εὐνουχίζων, πόσοι - παρανομησωσιν, μαγείροιεν τη μητρὶ σιν αὐλοῖς και τυμπάνοις βακηλοι γενόμενοι ταλα πείλησεν. στε καλῶς ἔχει μῖν μηπαραβαίνειν τους θεσμούς. 396 ΝΟΜΟΙ ΠPΩΤΟΙ.

13. μηδένα μηδὲ, μητε ἀγοραῖον μήτε ἴδιον πω

τειν ἐντος της εορτῆς η σα ἐς παιδιὰν καὶ τρυφην καὶ θυμηδίαν, ψοποιοὶ μόνοι καὶ πεμματουργῶ ἐνεργοὶ ἔστωσαν ἰσοτιμία πῆσιν ἔστω καὶ δουλοι καὶ ελευθμοοις καὶ πένησι καὶ πλουσίοις ὀργίζεσθαι η ἀγανακτεῖν ἀπειλεῖν μηδενὶ ἐξέστω λογισμοὐ παρὰ των μεμsλου

377쪽

XPONO ΣΟΛΩΛ. 309μένων Κρονίοις λαμβάνειν μηδὲ τομο ἐξέστω μηδεὶς τον ἄργυρον η την ἐσθῆτα ἐξεταζέτω μηδὲ ἀναγραφέτω ἐν τη ἐορτη μηδὲ γυμναζέσθω Κρονίοις μηδὲ λόγους

ἀσκεῖν ἐπιδείκνυσθαι, πλην εἰ τινες ἀστεῖοι καὶ φαι--οὶ σκῶμμα καὶ παιδιὰν ἐμφαίνοντες. ΝΟΜΟΙ ET TEPOL 14 φ πολλορτης εορτης οἱ πλοώσιοι τραφόντων

μὲν ἐς πινάκιον εκάστου των φίλων τουνομα, ἐχόντων δὲ καὶ ἀρνήριον λοιμον οσον των κα ἔτος προσιόντε ν τοδέκατον καὶ ἐσθητα της Ουσης την περιττην καὶ ο ' χυτέρα η κατ'--οὐ κατασκευν, καὶ των αργυρῶν ουκολίγα ταsτα μὲν πρόχειρα ἔστω. τη δὲ προ ης ορτῆς καθάρσιον μεν τι περιφερέσθω καὶ π αυτῶν ἐξελαυνέσθω ἐκ της οἰκίας μικρολογία καὶ φιλαργυρία καὶ ι 39 λοκερδία καὶ σα τοιαsτα αλλα σύνοικα τοῖς πλείστοις

αυτῶν ἐπειδὰν δὲ καθαρὰν την οἰκίαν ἐξεργάσωνται, θυόντων Θιὶ πλουτοδότη καὶ Ἐρμῆ δώτορι καὶ πόλλωνι μεγαλοδώρω εἶτα περὶ δείλην ψίαν ἀναγινωσκέσθω

μὲν σφίσι - φιλικον ἐκεω πινάκων 15. κατανείμαντες

δὲ αὐτοὶ κα ἀξίαν λάστ πριν λων μναι πεμπόντων τοῖς φαοις οἱ δὲ ἀποκομίζοντες μη πλείους τριῶν

η τεττάρων, οἱ πιστότατοι τῶν οἰκετῶν, δη πρεσβsται εγγραψάσθω δὲ ἐς γραμμάτιον τι το πεμπόμενον καὶοσον ἡ μναμφότεροι ἡποπτευοιεν τους διακομίζοντας. αὐτοὶ δὲ οἱ οἰκέται μίαν κύλικα καστος πιόντες ἀποτρεχόντων σπαιτούντων δὲ μηδὲν πλέον τοῖς πεπαιδευμένοις διπλάσια πάντα πεμπέσθω -ξιον γα διμοιρίτας

εἶναι τα δὲ ἐπὶ τοῖς δώροις λεγόμενα, μετριώτατα καὶολίγιστα ἔστα ἐπαχθὲς δὲ μηδεὶς μηδὲν συνεπιστελλέτω

uηδὲ ἐπαινείτω τα πεμπόμενα πλούσιος πλουσω μηδενπεμπέτω μηδὲ ἐστιάτω Κρονίοις ὁ πλούσιος τον ίσότι -

378쪽

310 ΛΟΥΚΙΛΛΟΥ

398 μον των εἰς το πεμφθηναι προχειρισθέντων φυλαττε-

σθω μηδὲν μηδὲ μετάνοια εἰσίτω ἐπὶ τῆ δωρεὰ εἰ τις

πέρυσιν αποδημων δι' αντο μοιρος κατεστη, ἀπολαμβανετω κἀκετνα διαλυόντων δὲ οἱ πλουσιοι καὶ χρέαυπερ των φίλων των πενήτων καὶ το ἐνοίκιον, λιτινες αν καὶ τολο οφεGοντες καταβαλεῖν μ' ἔχωσι καὶ ὁλως, προ πολλοs,Mέτω αυτοῖς εἰδέναι οτου μάλιστα δέονται. 16. ἀπέστωσε και των λαμβανόντων μεμψιμοιρία, καὶ το πεμωθὲν ποῖον αν ἡ μεγα δοκείτω οἴνου ἀμφορεὐρη λαγῶς η ρνις παχεῖα Κρονίων δῶρον μη δοκείτω μηδὲ τὰς Κρονικὰς δωρεὰς εἰς γέλωτα φερέτωσαν ἀντιπεμπέτω δὲ ὁ πένης τω πλουσίω ο μὰν πεπαιδευμένος βιβλίον των παλαιῶν, εἴ τι εὐφημον καὶ συμποτικόν, αυτοs σύγγραμμα ποῖον αν δύνηται, και τοsτο λαμβανέτω ο πλούσιος πάνυ φαιδρωτ προσωπω καὶ λαβών

ἀναγινωσκέτω εὐθύς, ην δε ἀπω ται η απορρίψη, ἴστω 399 τη της αρπης απειλη ἔνοχος ἄν, καν πέμψη - ἐχρηWo δε αλλοι οἱ μὲν στεφάνους, οἱ δὲ λιβανωτοεχόνδρους πεμπόντων. ην δὲ πένης ἐσθῆτα ταργυρον η χρυσον παρὰ την δυναμιν πέμψη πλουσίω, το ὲκπεμφθὲν ἔστω δημόσιον καὶ καταπραθὲν ἐμβαλλέσθω εἰς τον θησαυροντos Κρόνου, ὁ δὲ πένης ἐς την ὐστεραίαν πληγὰς παρὰ

τοs πλουσιου λαμβανέτω μνάρ κι εἰς τὰς χεῖρας ονκ

ἐλάττους διακοσίων καὶ πεντηκοντα. ΝΟΜΟΙ ΣΥΜΠΟΤΙΚΟ Ι. 17. Λούεσθαι μὲν πόταν το στοιχεῖον ξάπουν i, τὰ δὲ προ τοὐλουτροὐκάρυα καὶ πεττοὶ ἔστωσαν. κατακείσθω oπου αν τύχη μαστος αξ μα η γένος η πλομτος ὀλίγων συντελείτω ἐς προνομην οἴνου os υτοῶπίνειν απαντας μηδ' ἔστω πρόφασις ω πλουσίω εστ μάχου η κεφαλῆς οδώνη, ως μόνον δι' αυτὴν πίνειν του

379쪽

κρείττονος μοῖρα κρεῶν κα ἴσον απασιν οἱ διάκονοι

προς χάριν μηδενὶ μηδέν, αλλὰ μηδὲ βραδυνέτωσαν μηδὲ

παραπετεσθωσαν ἔστ' αν αὐτοῖς δοκη, πόσα χρη ἀπο- 400φέρειν μηδὲ τρο μὲν μεγάλα τ' δε κομιδῆ μικρὰ παρατιθέσθω, μηδὲ τ μὲν ὁ μηρις, ω δὲ ἡ γνάθος συός, ἀλλ' ἰσότης ἐπὶ πῆσιν 18. ὁ οἰνοχόο οξ δεδορκα ἐκπεριωπῆς ἐς ἔκαστον, καὶ ἔλαττον ε τον δεσπότην, καὶ - ὀξυτερον ἀκουέτω. καὶ κύλικες παντοῖαι - ἐξέστω παρέχειν, ν τις ἐθέλη, φιλοτησίαν. πάντες ἀσι προπινετωσαν, ην ἐθέλωσι, προπιόντος του πλουσίου μηἐπάναγκες ἔστω πίνειν, ν τι μη μνηται εἰς το συμποσιον μητε ὀρχηστὴν μήτε κιθαρι στήν--οὐς γειν αρτι μανθάνοντα ἐξέστω, ν τις ἐθέλη σκωμματος μετρον ἔστω ο αλυπον ἐπὶ πῆσιν ἐπὶ πῆσι πεττευετωσαν επὶ καρύωw ην τις - ἀργυρω πεττεύση, ἄσιτος ἐς την ὐστεραίαν ἔστω. καὶ μενέτω καὶ ἀπίτω ἔκαστος, οπόταν βουληται. ἐπὰν δὲ τοὐς οἰκέτας ὁ πλούσιος ευωχῆ διακονούντων καὶ οἱ φίλοι σὐν αυτω τοὐς νόμους τούτους εκαστον των πλουσίων ἐγγράψαντα ἐς χαλκῆν στήλην ἔχειν ἐν μεσαιτάτμτης αυλῆς, καὶ ἀναγινωσκέτω δεῖ δὲ εἰδέναι τι ἔστ αν αυτη η στήλη μένη, οὐτε λιμὸς οὐτε λοιμὸς οὐτε πυρκαῖ ουτ αλλο χαλεπὸν ἐδὲν εἴσεισιν 401 εἰς την οἰκίαν αὐτοῖς. ην δέ ποτε - περ η γένοιτο - καθαιρε , ἀποτρόπαιον οἷα πείσονται.

10. γὼ Κρόνω χαίρειν. Ἀγεγράφειν μὲν ήδη

σοι καὶ πρότερον δηλῶν ἐν οἷς εἴην καὶ ως π πενίας κινδυνεύοιμι μόνος μοιρος εἶναι τῆς εορτῆς, ην ἐπήγγελ-

380쪽

κας, ἔτι καὶ τωτο προ-εὶς - μέμνημαι - - ἀλογώτατον εἶναι τους μὲν ημῶν περπλωαεῖν καὶ τρυφὰνου κοινωνοὐντας ν ἔχουσι τοι πενεστέροις, τους δελ- διαφθείρεσθαι, καὶ ταλα γνω ἐνεστώτωω'issi δέ μοι τότε Ουειν ἀντεπέστειλας ηγησάμ. δεμ αυρο M, ἀναμνησαί σε των αυτῶν ἐχρῆν γαρ σε, λαοιμε με, ο αν ον οὐτ ἀφελόντα καὶ τα ἀγαθὰ ἐς τομεσον απαμ καταθέντα ἔπειτα κελεύειν ἐωσάζειν ως 402 δὲ si αομεν, μυρμηξ η κάμηλοs, - η παροιμία φησι. μὰλλο ν δὲ τραγικον ὐποκριτην ἐννόαννον θατέρ μεν τοῖν -δοῖν ἐφ' υφηλοεβεβηκότα, οἷοί εἰσι τραγικοὶ ἐμβάται,ο δ' τεμ ανυπόδητος ἔστω. εἰ τοίνυν βαδί ι -- ἔχων ορμίτι ἀναγκαιον αὐτ* αρτι μεν υνηλφ αὐτι δὲ

δησάμενοι ἐμβατας της τέχης χορηγουσης ἐντραγ' μώνημῖν, οἱ πολλοὶ δὲ πεζ καὶ χαμαὶ βαδίζομεν δυνάμενοιαν, εἴσει μη χεῖρον αυτῶν ὐποκρίνεσθαι - διαβαλνειν, t τις κά ημὰς ἐνεσκεύασε παραπλησίως ἐκείνοις. 20. καίτοι ακούω τῶν ποιητῶν λεγόντων ως, παλαιον ου τοιαῶτα ην τοῖς ἀνθρώποις τα πράγματα σos ἔτι -

ωαρχοsντος, ἀλλ' η μὲν γη ασπορος καὶ ἀνηροτος ἔφυεν αὐτοῖς τα ἀγαθά, δεῖπνον τοιμον έκάστω Ἀδρον, ποταμοὶ δὲ οἱ μεν οἶνον, οἱ δὲ γάλα, εα δ α καὶ μελι ἔρ- 403 ρεοπι το δὲ μέγιστον αυτοὐς ἐκείνους φασὶ-τοὐς αν- θρώπους χρυσοὐς εἶναι , πενίαν δὲ μηδὲ - παράπαν αὐτόῖς πλησιάζειν. μεῖς δὲ αυτοὶ μὲν οὐδὲ μόλυβδος ἄν εἰκότως δοκοίημεν, αλλ' εἰ τι καὶ τούτου ἀτιμότερον, τροφη δὲ μετὰ πόνων τοῖς πλείστοις η πενία δὲ καὶ,πορία καὶ μηχανία καὶ το οῖμοι καὶ το πόθεν αν μοι - νοιτο καὶ ω της τύχης πολλὰ τοιαμα παρὰ γοsν μῖν τοῖς πένησι καὶ ηττον αν, εὐωδι,Ἀνιωμεθα αν ἐπ αὐτοῖς,