Luciani Samosatensis opera

391쪽

2 ΦΙΛ Tοιγαρουν, ἁ Λυκῖνε, και ὁ χαρῖνος αυ- τός, εἰ βουλοίμεθα τἀληθῆ ἀκουσαι καὶ πως ἐπράχθηεκαστα, παρὰ σε μῆς κειν ἐκέλευσε. καὶ τυν σιόνικον γαρ αυτον εἰπεῖν, αυτος μεν ου παραγένοιτο απασι, σε δε ακριβῶς εἰδέναι τα γεγενημενα καὶ τους λόγους αυτοὐς ἀπομνημονευσαι τε μ παρεργως των τοιούτων , αλλ' ἐν σπουδὴ ἀκροώμενον. στε Ουπιαν φθάνοις εστιῶν ημῆς δίστην ταύτην στιασιν ης οὐκ οἶδ αν τις

ηδίων ἔμοιγε, καὶ μάλιστα σω νήφοντες ἐν εἰρήν καὶ ἀναιμωτὶ ἔξω βέλους εστιασόμεθα, εἴτε γέροντες ἐπαρωνησάν τι παρὰ το δεῖπνον εἴτε ν ι εἰπεῖν τε σα κιστα

εχρῆν πο ου ἀκρατου προαχθέντες καὶ πρῆξαι. 3. - Νεανικωτερα ημῆς, ω Φίλων, ἀξιοῖς ἐκφέρειν ταῶτα προς τους πολλοὐ καὶ ἐπεξιέναι διηγουμένους πράγματα ἐν οἴνω και μένn γενόμενα, δέον ληθην 20

ποιησασθαι αυτῶν και νοιμ ζειν ἐκεῖνα πάντα θεολεργα του σιονυσου εἶναι δ οὐκ οἶδα εἴ τινα των αυτολοργίων ἀτέλεστον και ἀβάκχευτον περιεῖδεν ορα ουν μηκακοήθων τινῶν ἀνθρώπων ν το κριβῶς τα τοιαsτα

ἐξετάζειν α καλῶς ἔχει ἐν τῶ συμποσίω καταλιπόντας ἀπαλλάττεσθαι , μισῶ γάρ, φη, και ὁ ποιητικος λο-γ0ς, , μνάμονα συμπόταν. ρ καὶ οὐδὲ ὁ Θιόνικος ορθῶς

ἐποίησε προ τοὐπιρῖνον αὐτα ἐξαγορεύσας και πολ- λην την εωλοκρασίαν κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων. ἐγω δέ, ἄπαγε, οὐκ αν τι τοιομον εἴποιμι.4 ΦΙΛ Θρέπτη ταὐτα, ἁ Λυκῖνε αλλ' ουτι γε προς

εμλούτω ποιεῖν ἐχρην, ὁ ἀκριβῶς πολὐ πλέον ἐπιθυ-

μοὐντά σε εἰπειν οἶδα η ἐμὲ ἀκοsσαι, και μοι δοκεῖς, εἰ απορησειας τῶν ἀκουσομένων, καν προς κίονά τινα η 42lπρος ἀνδριάντα δέως αν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀμυστί. εἰ os ἐθελησω ἀπαλλάττεσθαι sν, οὐκεάσεις με ἀνήκοον ἀπελθεῖν, λλ εξει καὶ παρακολου- 21.

392쪽

σεις κά δεησει κἀγὼ θρυψομαι προ σε ἐν τω μέρει καὶ εἴ γε δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σο ιεμη λέγε. ΛΤΚ Μηδὲν προς οργήν διηγησομαι γάρ, επειπερουτως προ- , ἀλλ οπως μη προς πολλοὐς ερεῖς. ΦΙΛ ει μη παντάπασιν εγῶ ἐπιλέλησμαι Λυκίνοv.

αὐτος si αμεινον ποιήσεις αυτο καὶ φθάσεις εἰπὼν aga- σιν, - ουδὲν ἐμου δεησει. 5. ἀλλ' ἐκεῖνό μοι πρῶτον εἰπέ, ω παιδὶ τω Ζηνων ο Ἀρισταίνετο αγόμενος ru' ναῖκα εἱστία μας; ΛΥΚ Ουκ, ἀλλα τη--γατέρα ἐξεδίδου αυτος se Κλεανθιδα τε κοίτου του δανειστικο τω φιλοσο

φουντι.

422 ΦΙΛ Παγκάλμνηασία μειρακίω, ἀπαλω γε μην Πκαὶ ου πάνυ καθ' ωραν γάμων.Λ- Ἀλλ' ου εἶχεν ἄλλον ἐπιτηδειότερον, ἱροι τουτον ουν κόσμιόν τε εἶναι δοκουντα καὶ προς φιλούρ'φίαν ἄρμημένον, ἔτι δὲ μόνον οντα πλουσίω ἡ κείροπροείλετο νυμφίον ἐξ απάντων. ΦΙΛ Ου μικρὰν λέγεις αἰτίαν το πλουτεῖν τον sir κριτον ἀτὰρ ουν, ἁ Λυκως, τίνες οἱ δειπνουντες ηοστ 6 ΛΥΚ. ους με αλλους τί αν σοι λέγοιμι orti ἀπο φιλοσοφίας καὶ λόγων, ουσπερ ἐθέλεις, οἶμαι, uxor

σαι μάλιστα, Ζηνόθεμις ην ὁ πρεσβυτης ὁ ἀπ της στο- και ξὐν αυτω Aίφιλος ὁ λαβυρινθος ἐπίκλην, διδάσκαλρς

οὐτος ων τουωρισταινέτου υἱέος του Ζήνωνος τῶν ι ἀπο του περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τον στωμυλον, δε ἐλεγκτικόν, ξίφος αυτο ν οι μαθηταὶ κά κοπίδα καλοτ σιν ἀλλὰ καὶ ὁ μικουρειος Ἐρμων παρῆν, και isti 123 θόντα γε αυτον ευθυς πεβλέποντο οι Στωῖκοὶ καὶ an στρέφοντο καὶ δῆλοι ησαν, τινα πατραλοίαν και ἐνstri

μυσαττόμενοι Ῥυτοι μεν αυτου Ἀρισταινέτου φίλοι gi

393쪽

ΣΥΜΠΟΣΙΟΙ Η ΑΠΙΘΑΙ. 325 συνήθεις οντες παρεκέκληντο ἐπὶ δεῖπνον καὶ ξυν αὐτοῖς ὁ γραμματικος Ἱστιαῖος καὶ ὁ ἐήτωρ ιονυσόδωρος.

7. δια δε τον νυμφίον τον χαιρέαν Ιων ὁ Πλατωνικος συνειστιῶτο διδάσκαλος αυτου ἄν, σεμνός τις ἰδεῖν καὶ θεοπρεπης καὶ πολωτο κόσμιον ἐπιφαινων τῶ προσώπω κανόνα γουν οἱ πολλοὶ ονομάζουσιν αυτον εἰς την ορ-'ότητα της γνώμης αποβλεποντες. καὶ πεὶ παρῆλθεν, υπεξανίσταντο πάντες αυτω καὶ δεξιουντο, τινα των κρειττόνων, και ολως θεου ἐπιδημία το πραγμα ην 'γων ὁ θαυμαστος συμπαρων. . δέον δε δη κατακλίνεσθαι απάντων σχεδον παρόντων, ἐν δεξια μὲν εἰσιόντων αἱ γυναῖκες ολον τον κλιντηρα ἐκεῖνον ἐπέλαβον, ου ὀλίγα ουσαι, καὶ ε αὐταῖς η νύμφη πάνυ κριβῶς εγκεκαλυμμένη, πο των γυναικῶν περιεχομένη ἐς δὲ τοἀντίθυρον ηαλλη πληθύς, νεκαστος αξίας εἶχε s. κατ' 24αντικρὐ δὲ τῶν γυναικῶν πρῶτος ὁ Ευκριτος, εἶτα υρισταίνετος εἶτα ἐνεδοιάζετο πότερον χρη πρότερον Ζηνόθεμιν τον Στωrκὀν ατε γέροντα Ἐρμωνα οὐ πικούρειον ιερεύς γαμην τοῖν ἀνάκοιν και γένους του πολτου ἐν τη πόλει ἀλλα- Ζηνόθεμις ἔλυσε την ἀπορίαμ ει γάρ με φησίν, 'Αρισταίνετε, δεύτερον ξεις τουτουὶ του ανδρός, ἴνα μηδὲν ἄλλο κακον εἴπω, μικουρείου, ἄπειμι ολον σοι το συμπόσιον καταλιπών ' καὶ ἀματον παῖδα ἐκαλει καὶ ἐξιόντCεωκει. καὶ ὁ Ἐρμων , 'Εχεμεν, ἁ Ζηνόθεμι, τα πρῶτα, ἐφη ἀτὰρ εἰ καὶ μηδέν τι ετερον, ἱερεῖ γε οντι πεξίστασθαι καλῶς εἶχεν, εἰ καὶτ0υ πικούρου πάνυ καταπεφρόνηκας. μέλασα, η δ'ος ὁ Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα, και ἄμα λέγων κατεκλίνετο και με αυτον ομως ο Ἐρμων, εἶτα Κλεόδημος Περιπατητικός, εἶτα ὁ Ἀων και υπ' ἐκεῖνον ὁ νυμφιος, ει ἐγὼ και παρ' ἐμὲ ὁ Λίφιλος και π αυτω Ζηνων ὁ

394쪽

μαθητης, ιτα ροωρ ιονυσόδωρος καὶ ὁ γραμματιγος Ἱστιαῖος. 25 10. ΦΙΛ Boβαῖ, ω Λυκῖνε, μουσεῖόν τι το συμπόσιον διηγῖ σοφῶν ανδρῶν των πλείστων, καὶ ἔγωγε τονωρισταίνετον επαινῶ, οτι την ευκταιοτάτην εορτην ἄγων του σοφωτάτους εστιαν προ των ἄλλων ξίωνεν ri περ το κεφάλαιον λεκάστης αἱρεσεως ἀπανθισάμενος,

οὐχὶ τους μέν, τους δὲ Ου, ἀλλα ἀναμὶξ απαντας

ΛΥΚ ' τι γάρ,- ταῖρε, ουχὶ των πολλῶν του των πλουσίων, ἀλλα καὶ παιδείας μελε αυτ καὶ το πλεῖστον του βίου τούτοις ξυνεστιν 11 εἱστιώμεθα ουν ἐν ησυχι το πρῶτον, καὶ παρεσκευαστο ποικιλα πλW0v-δὲν οἶμαι χρη καὶ ταsτα καταριθμεῖσθαι, χυμους in πέμματα καὶ καρυκείας ' παντα γαρ αφθονα εν τουτ'

Mia Κλεόδημος ἐπικύψας ε τον Ἱωνα, ορῶς, ἔφη, τον γέροντα - Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπηκουον γα - πῶς ἐμφορεῖται τῶν ὀψων και ἀναπέπλησται ζωμολτο δά- τιον καὶ σα τω παιδὶ κατόπιν εστῶτι ὀρέγει λανθάνειν οἰόμενος τους αλλους, ου μεμνημένος τῶν μεθ' αυτόν; δεῖξον ουν και Λυκίνω ταsτα ῶς μάρτυς εχ εγὼ δεον δεν ἐδεόμην δειξοντός μοι του 'γωνος πολύ πρότερον avrgis περιωπῆς εωρακώς. 12 αμα δε ταsτα- Κλεόδημος εἰρηκε καὶ ἐπεισέπαισεν ὁ Κυνικος υλκιδάμας κλητος,

626 ἐκεῖνο το κοινον ἐπιχαριεντισάμενος τὸν Μενέλαον avrτόματον κοντα. - τοῖς μεν ουν πολλοῖς αναίσχυντα α'κει πεποιηκέναι καὶ,πέκρουον τα προχειρότατα, Ῥὶντο, ,ἀφραίνεις Μενέλαε,--χ δ' ἀλλ' οὐκ Ἀτρείδη Ἀγαμέμνονι νδανε φῶ,

και αλλα προ τον καιρον εὐστοχα και χαρίεντα ἡκοτον

θορυζοντες ἐς μέντοι το φανερον ουδεὶς ἐτόλμα λέγειν ἐδεδοίκεσαν γαρ τον υλκιδάμαντα, βοην ἀγαθον ἀτεχνοῆοντα καὶ κρακτικώτατον κυνῶν πάντων , παρ' ὁ μ

395쪽

ααείνων ἐδόκει καὶ φοβερώτατος η απασιν 13. ὁ δε Ἀρισταίνετος παινεσας αυτὸν κέλευε θρόνον τινα λαβόντα καθίζεσθαι παρ' Ἱστιαῖόν τε κάν σιονυσόδωρον. δέ, ωπαγε, φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ μαλθακον επὶ θρόνου καθίζεσθαι η σκωποδος, σπερ μεῖς ἐπὶ μαλακῆς ταύτης ευνης μικρολδεῖν πτιοι κατακείμενοι εστιὰ 427σθε πορφυρίδας ποβεβλημένος ἐγὼ δὲ καν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν αμα τω συμποσίν εἰ δεκα κάμοιμι, χαμαὶ τον τρίβωνα ποβαλλόμενος κείσομαιε ἀγκῶνος οἷον ον Ηρακλέα γράφουσιν. λως, φη, γιγνέσθω, λυρισταίνετος, εἴ σοι διον και το απὸ τούτου περιιὼν εν κέκλω ὁ ωλκιδάμας ἐδείπνει σπερ ι Σκύθαι προς την ἀφθονωτέραν νομην μετεξανιστάμενος καὶ τοῖς περιφερουσι τα ψα συμπερινοστῶν. 14. καὶ μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς ν αρετῆς περι καὶ κακίας μεταξύ διεξιὼν καὶ ἐς τὸν χρυσὸν και τὸν αργυρον ἀποσκώπτωW ηρώτα γοsν ὀνυρισταίνετον, τί βούλονται αυτ αἱ τοσαsται καὶ τηλικαειαι κύλικες των κεραμεων ἴσον δυναμένων ἀλλ' ἐκεῖνον μεν δη διενοχλοsντα ἔπαυσεν ε τὸ παρὸν Ἀρισταίνετος ω παιδὶ νεύσας ευμεγέθη ποκώφον ἀναδ ναι αὐτμζωρότερον ἐγχέαντα καὶ ἐδόκει αριστα ἐπινενοηκέναι - εἰδὼς σῶν κακῶν αρχὴν ὁ σκυφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει λαβὼν δε αμα ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε μικρόν καὶ ἐς τοὐμφος καταβαλὼν εαυτὸν ἔκειτο

ημίγυμνος, ῶσπερήπειλήκει, πήξας τὸν αγκῶνα ὀρθόν,εχων αμα τὸν σκύφον ἐν τῆ δεξιδ, οἷος ὁ παρὰ τwΦόλω Ηρακλῆς υπὸ των γραφέων δείκνυται 15 ήδη δὲ κάὶ ἐς

τους αλλους συνεχῶς περιεσοβεῖτο ἡ κύλιξ καὶ φιλοτησίαι καὶ ομιλίαι καὶ φῶτα εἰσεκεκόμιστο ἐν τοσούτωδ'εγω τὸν παρεστῶτα τω Κλεοδήμφ παῖδα οἰνοχόον ονταωραῖον ἰδὼν πομειδιῶντα - χρὴ γάρ, οἶμαι, και σαπάρεργα τῆς ἐστιάσεως εἰπεῖν, και μάλιστα εἴ τι πρὸς ὀ

396쪽

γλαφυρώτερον ἐπράχθη - μάλα δη παρεφυλαττον ο ι καὶ μειδιάσειε καὶ μετὰ μικρον ὁ μεν προσῆλθενῶς ἀπωληψόμενος παρὰ του Κλεοδήμου την φιάλην, ὁ δε τονω τε δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτο καὶ δραχμὰς δυο, οἶμαι, συνανέδωκε μετα της φιάλης ὁ παῖς δὲ προς μὲν ον δάκτυλον θλιβόμενον αυθις ἐμειδίασεν, ου μην συνειδεν, οἶμαι, το νόμισμα, στε μ δεξαμένου ψόφον αἱ δύο δραχμαὶ παρέσχον ἐκπεσομαι καὶ ηρυθρίασαν αμφω μάλα σαφῶς. πόρουν δὲ οἱ πλησίον υτινος εἴη τὶν μίσματα, του μὲν παιδος αρνουμένου μη ἀποβεβληκέναι, του δὲ Κλεοδημου, καθ' ον ληέφος ἐγένετο, μη προς- ποιουμένου την ἀπόρριψιν. μελήθη οὐν καὶ παρώφθη τοsτο ου πάνυ πολλῶν ἰδόντων πλην μόνον, ς ἐμοὶ

ἔδοξε του Ἀρισταινέτου μετεστησε γαρ τον παῖδα μικρονέστερον ἀφανῶς ὐπεξαγαγὼν καὶ τω λεο μήτινσπαραστῆναι διένευσε των ἐξωρων δη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον τινὰ η ἱπποκόμον. καὶ τοsτο μὲν δε πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης αἰσχύνης αἴτιον αν τω Κλεοδημ' γενόμενον, εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς απαντας, ἀλλα μηκατέσβη αυτίκα, δεξιῶς πάνυ το Ἀριέσταινετο τροπαροινίαν ἐνέγκαντος.

30 16. -υνικος δὲ 'Aλκιδάμας, ἐπεπωκε γαρ ηδ q,

πυθόμενος τις η γαμουμενη παις ἐκαλεττο, σιωπην παραγγείλας μεγάλη τῆ φωνῆ ἀποβλέψας ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι, ἔφη, Ἀλεανθί, Ηρακλέους ἀρχηγέτου ως δ' ἐγέλασαν ἐπὶ τούτω απαντες, γελάσατε, εἶπεν, ἁ καθάρματα, εἰ τῆ νύμφη προύπιον ἐπὶ os μετεροvθ εο τοs Ηρακλεους καὶ μην υ εἰδεναι χρη, νην μηλάβη παρ' ἐμοστον σκύφον οὐποτε τοιοsτος αν ἀος αὐτη γενοιτο οἷος ἐγώ, α επτος μεν ἀλκην, ἐλεύθερος δε την γνώμην, το σῶμα δε ούτω καρτερός καὶ ἄμα

παρεγυμ νον αυτον μῆλλον ἄχρι προς το αἴσχιστον. -

397쪽

ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ Η ΑΠΙΘΑΙ. 32sθες ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν οἱ συμπόται, καὶ ὁ ἀγανακτήσας ἐπανίστατο δρφυ κά παράφορον βλέπων κάνδηλος

uν ουκέτι εἰρηνην αξων τάχα δ' αν τινος καθίκετο τῆβακτηρία, εἰ μη κατὰ καιρον εἰσεκεκόμιστο πλακους -

μεγεθης, προς- ἀποβλεψας ἡμερώτερος ἐγένετο καὶεληξε του θυμου καὶ ἐνεφορεῖτο συμπεριιων. 17. και οἱ πλεῖστοι ἐμέθυον δη καὶ βοῆς μεστὸν ην το συμπόσιον MI μεν γαρ ιονυσοδωρος ὁμητωρ αυτουχήσεις τινὰς ἐν μερε διεξήει καὶ - εἴτο πο των κατόπιν ἐφεστωτων οἰκετῶν, ὁ δὲ Ιστιαῖος ὁ γραμματικος ἐρραψωδει στερος κατακείμενος καὶ συνέφερεν ἐς το αυτ τα Πινδάρου καὶ Ἀσιόδου καὶ Ἀνακρέοντος, ῶς ἐξ απάντων μίαν δην παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι, μάλιστα δ' ἐκεῖνα σπερ προ- μαντευόμενος τα μέλλοντα, συν δ' ἔβαλον ινους'

θ δ αρ' οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ανδρων. Ζηνόθεμις δ' ἀνεγίνωσκε παρὰ του παιδος λαβων λεπτόγραμμόν τι βιβλίον 18. διαλιπόντων δὲ λίγον,

ωσπερ εἰώθασι, των παρακομιζόντων τα ψα μηχανωθμενος Ἀρισταίνετος μηδ' ἐκεῖνον ἀτερπῆ τον καιρον Dναι μηδὲ κενὸν ἐκέλευσε τον γελωτοποιὸν εἰσελθόντα εἰπεῖν τι ἡ πραξαι γελοῖον, ς ἔτι μαλλον οἱ συμπόται διαχυθεῖεν και παρῆλθεν αμορφός τις ἐξυρημένος την κεφαλήν, λίγας ἐπὶ τη κορυφῆ τρίχας ορθὰς ἔχωW οὐ- τος ἀρχήσατό τε κατακλῶν αυτον καὶ διαστρέφων, g 432 γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τη φωνη, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν ἐς τους παρόντας. 19. οἱ μὲν ουν αλλοι ἐγέλων οπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ κώ εἰς του 'πικιδάμαντα ομοιόν τι απέρριψε -- λιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αυτόν, ἀγανακτήσας ἐκελνος - καὶ πάλαι δὲ δῆλος ην φθονων αὐτω εὐδοκιμοsντι

398쪽

καὶ κατεχοντι το συμπόσιον - ἀπορρίψας - τρίβωνα προυκαλεῖτό οι παγκρατιάζειν, εἰ δὲ μη, κατοίσειν αυ- του ἔφη την βακτηρίαν. λω δη ὁ κακοδαίμων Σατυ-οίων - osτο γαρ ὁ γελωτοποῶς καλεῖτο - συστας ἐπαγκρατίαζε καὶ το πρῆγμα περηδιστον ην, φιλόσοφος ἀνηρ γελωτοποιῶ ἀνταιρόμενος καὶ παί- καὶ παιόμενος εν ω μερει. οἱ παρόντες δὲ οἱ μεν ήδουντο , οι hi ἐγέλων, χρι ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ 'Aλκιδάμας πυσυγκεκροτημενου ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς γέλως ουν πολὐ εξεχυθ et ἐπ' αὐτοῖς. m. ἐνταsθα Θιόνικος επεισῆλθεν ὁ ἰατρὀς ου πολ καπόπιν του αγῶνος ' βε- 433 βραδυκε δέ, ως ἔφασκε, φρενίτιδι εαλωκότα θεραπευων Πολυπρέποντα τον αυλητήν. καί τι καὶ γελοῖον διηγη- σατο ἔφη μὲν γαρ εἰσελθεῖν παρ' αυτὸν οὐκ εἰδώς ρο- μενον - τω πάθει τον δὲ ταχέως ἀναστάντα επικλελσαί τε την θυραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα αὐτω τοὐς αυλοὐ κελεύειν αὐλεῖν εἶτα ἐπεὶ μη δυναιτο

παίειν σκυτος εχοντα ἐς υπτίας τὰς χεῖρας τελος ουν ντοσουτω κινδυνω επινοησαι τοιόνδε ' ἐναγῶνα γαρ προκαλεσασθαι αυτόν επὶψητῶ πληγῶν ἀριθμῶ καὶ πρῶτον μεν αυτὸς αυλῆσαι πονήρως, μετὰ δὲ παραδόντα τους αυλούς ἐκείνω δέξασθαι παρ αυτου σκυτος καὶ τὸ ξιφιδιον καὶ ἀπορρῖψαι τάχιστα δια της φωταγωγου ἐς τὸυπαιθρον της αὐλῆς, καὶ τ απὸ τούτου ἀσφαλεστερος

ηδη προσπαλαίων αὐτω ἐπικαλεῖσθαι τοὐς γειτνιῶντας, υ ων ἀνασπασάντων τὸ θύριον σωθῆναι αυτόν. εδείκνυδε καὶ σημεῖα τῶν πληγῶν καὶ ἀμυχάς τινας ἐπὶ του

προσώπου και ὁ μὲν Θιόνικος ου μεῖον εὐδοκιμήσας του γελωτοποιολεπὶ τῆ διηγησε πλησίον os Ἱστιαίου παραβύσας εαυτὸν ἐδείπνει ὁσα λοιπά. οὐκ ανευ θεουεμ τινος μῖν ἐπιπαρών, ἀλλα και πάνυ χρησιμος τοῖς μεταταεια γεγενημένος II παρελθὼν γαρ εἰς τὸ μέσον οι-

399쪽

κετης παρ μορμοκλέους του Στωγου κειν λέγων γραμματίδιον ἔχων κελευσαί οἱ ἔφη τον δεσπότην ἐν τω κοινῶἀναγνόντα εἰς ἐπηκοον απασιν πίσω αυθις ἀπαλλάττεσθαι ἐφέντος ουν του Ἀρισταινετου προσελθὼν προς του λυχνον ἀνεγίνωσκεν.

Are. μέλει καὶ μεῖς τοιομον η νμεν, ἀλε' οὐδ' ἐγγυς ην τούτου ἐνεγέγραπτο γάρ

22. Ἐτοιμοκλη φιλόσοφος ἈρισταινέτF. οπως μὲν χω προς δεῖπνα παρεληλυθώς μοι βίος απας μαρτυριον ἄν γένοιτο, ο γε οσημέραι πολλων ἐνοχλούντων παρὰ πολυ σου πλουσιωτέρων μως ουδὲ πώποτε φέρων ἐμαυτον ἐπέδωκα εἰδὼς τους ἐπὶ τοῖς συμποσίοις θορύβους καὶ παροινίας ἐπὶ σου δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτησαί μοι δοκῶ ος τοσουτον χρόνον υπ' ἐμου λιπαρῶς τεθεραπευμένος ουπιηξ,ίωσας ἐναριθμησαι κἀμὲ τοῖς Mἄλλοις φίλοις, αλλα μόνος ἐγώ σοι αμοιρος, καὶ ταλαεν γειτόνων οἰκῶν ἀνιῶμα ουν ἐπὶ σοὶ το πλέον ουτως ἀχαρίστω φανέντι ἐμοὶ γὰρ η εὐδαιμονία - ἐν υὸς ἀγρίου μοίρα η λαγωο η πλακουντος, α παρ' ἄλλοις αφθόνως απολαύω τὰ καθηκοντα εἰδόσιν, ἐπεὶ καὶ τη- μερον παρὰ τω μαθητῆ Παμμένει δειπνησαι πολυτελές, ῶς φασι, δεῖπνον δυνάμενος - ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ ο ανόητος ἐμαυτον φυλάττων. 23. - δὲ ημα παραλιπὼν ἄλλους ευωχεῖς, εἰκότως ουπω γὰρ δύνασαι διακρίνειν το βέλτιον ουδὲ την καταληπτικην φαντασίαν ἔχεις αλλὰ οἶδα μεν μοι ταλα, παρὰ των θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθοω, ων - απείη δὲ η Ἀδράστεια - συλλογισμῆεν ἀποφράξαι αν μοι τεχιστα δοκῶ τὰ στόμαπα. η εἰπάτω τις αυτων, τί ἐστὶ φιλοσοφία; η τὰ πρῶτα ταλα, τί διαφέρει σχέσις

400쪽

Iξεως ινα μη των ἀπόρων εἴπω τι, κερατίναν η σωρείτην φθερίζοντα λόγον. αλλὰ συ μεν ναιο αυτῶν. Is 436 δ, ως αν μόνον το καλον ἀγαθον γούμενος εἶναι lassiαδίως την ἀτιμίαν. 24 καίτοι πως μη ἐς κείνην καταφευγειν την ἀπολογίαν στερον, πιλαθεσθαι iώγων ἐν τοσουτ θοουβω καὶ πράγματι, δίς σε τρο ν προσηγόρευσα κανεωθεν ἐπὶ τη οἰκία κανεν τω avaxis θυοντα στερον. ταλα ἐγὼ τοῖς παρουσιν ἀπολελόγ' μαι. 25. εἰ δὲ δείπνου νεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, o κατὰ τον Οἰνέα ἐννόησον - γα καὶ την υρτρον ἀγανακτουσαν, τι μόνην αυτὴν ου παρελαβεν ἐκεῖνος επὶ την θυσίαν του αλλους θεοὐς εστιῶν φησὶ δε προαυτῶν μηρος δέ πως η λάθετ' η ουκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ μέγα et μ' καὶ Eυριπιδης Καλυδὼν μεν δε γαῖα, Πελοπίας χθονος ἐν ἀντιπόρθμοις, πεδι ἔχου εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς q37 συος μέγιστον χρημ' ἐπ' Οἰνέως γύαις ἀνηκε Λητοs παῖς κηβόλος θεά.26. afτα σοι ἀπο πολλῶν ολίγα παρεθέμην, οπως μάρ ςοἷον ανδρα παραλιπὼν Λίφιλον ἐστιὰς και τον υἱον aris παραδέδωκας, εἰκότως ηδὼς γάρ ἐστι τω μειρακί ηρ προς χάριν αυτ' σύνεστιν. εἰ δε η αἰσχρον ναμὲ ii γειν τὰ τοιαυτα, καὶ ἄν τι προσέθηκα, περ συ, εἰ sti λεις, παρὰ Ζωπύρου του παιδαγωγονὰν μάθοις αληθες

ον ἀλλ' οὐ χρὴ ταράττειν ἐν γαμοι οὐδὲ διαβάλλειν δ' λους, καὶ μάλιστα ἐφ' ἴτως αἰσχραῖς αἰτίαις καὶ 7 ορε Aίφιλος αξιος δύο δη μαθητάς μου περισπάσας, ii

ἔγωγε φιλοσοφία αυτῆς νεκεν σι-τησομαι. 27. προσμταξα δὲ τω οἰκέτη τούτω, ην διδως αὐτω μοῖράν τινε ησυὰς η ἐλάφου η σησαμοsντος, ως ἐμοὶ διακομίδειληνὶ