Luciani Samosatensis opera

401쪽

δόξωμεν ἐπὶ τούτω πεπομφέναι. 28. ούτων, ω ταῖρε, ἀναγινωσκομενων μεταξὐιδρώς τομοι περιεχεῖτο υς αἰδους, καὶ τοὐτοίη το os λόγου, χανεῖν μοι την γην ηὐχόμην ορῶν του παρόν- τας γελῶντας ἐφ' ἱκάστω καὶ μάλωτα σοι, γεσαν τον,οφοκλεα, πολιον ανθρωπον καὶ σεμνον εἶναι δοκουν-τα. ἐθαύμαζον ουν οἷος ων διαλάθοι--οὐς ἐιαπατωμένους φ πώγωνι καὶ τῆ του προσωπου ἐντάσει ὁ γαρ Ἀρισταίνετος ἐδόκει μοι οὐκ αμελεί περιιδεῖν αυτόν, ἀλλ' ὐποτ αν ἐλπίσας κληθέντα ἐκινεsσα οὐδ αν ἐμ- παρασχεῖν αυτον τοιούτφ τινί -- οὐδὲ την ἀρχην

πειρῆσθαι ήξίου. 29. ἐπεὶ δ' οὐν ἐπαύσατό ποτε ὁ οἰκέτης ἀναγινώσκων, το μεν συμπόσιον απαν εἰς τοὐς

ἀμφὶ τον Ζήνωνα καὶ Θίφιλον απέβλεπε δεδοικότας καὶ ωχριῶντας καὶ τ απορία τῶν προσώπων ἐπαληθεύοντας τα ἡκ το Ἐτοιμοκλέους κατηγορηθέντα ' ὁ Ἀρισταμνετος δε ἐτετάρακτο καὶ θορύβου μεστος ην, ἐκέλευε δ'ομως πίνειν μὰ καὶ ἐπειρατ ευ διατίθεσθαι το γεγονὸς υπομειδιῶν αμα καὶ τον οἰκετην απέπεμψεν εἰπὼν

ὁτι ἐπιμελήσεται τούτων. μετ ολίγον δὲ καὶ ὁ Ζήνων Muπεξανέστη ἀφανῶς, os παιδαγωγοωνεύσαντος ἀπαλλάττεσθαι. κελεύσαντος το πατρός. 30 ὁ Κλεόδημος δε καὶ πάλαι τινὸς αφορμῆς δεόμενος - ἐβούλετο γαρ συμπλακῆναι τοῖς Στωῖκοῖς καὶ διερρήγνυτο ου ἔχωναρχὴν εὐλογον - τότε οὐν το ἐνδόσιμον παρασχουσης της επιστολῆς. ιαsτα, ἔφη, ἐξεργάζεται ὁ καλὸς μυσιππος καὶ Ζήνων ὁ θαυμαστὸς καὶ Κλεάνθης ρημάτια δυστηνα καὶ ἐρωτησεις μόνον καὶ σχήματα φιλοσόφων,

τα δ' αλλα Ἐτοιμοκλεῖ οι πλεῖστοι και αἱ ἐπιστολαὶ ἡρῆτε πως πρεσβυτικαί, καὶ το τελευταῖον Οἰνεῶς μεν Ἀρισταίνετος, τοιμοκλῆς δε υρτεμις ιράκλεις, εὐ-

402쪽

Ἐρμων περκατακείμενος' κηκόει γάρ, οἶμαι, ν τινgἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτω- - δεῖπνον, - ου αμι

ρον ἐδόκει μεμνησθαι του καλυδωνίου ἀλλαυρος της Ἐστίας, δωρισταίνετε, πέμπε ως τάχιστα των ἀπαρχῶν, μη καὶ φθα Dii πρεσβύτης ὐπο λιμολωσπε ὁ Μελέαγρος ἀπομαοανθείς. καίτοι οέειν αν πάθοι δεινόν Ἀδιάφομεδ γὰρ ὁ μέσιππος τα τοιαυτα γεῖτο. 32. ρυσίππον εμέμνησθε ἡμεῖς, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις ἐπεγείρας αυτον ἀφθεγξάμενος παμμέγεθες, Ἀφ' ενος ανδρος - ενν. μως φιλοσοφοsντος Ἐτοιμοκλέους του γόητος μετρim τον Κλεάνθην και Ζηνωνα σοφους ανδρας ολιτες ι καὶ οντες μεῖς ἐρεῖτε ταμα ου συ μεν των Λιοσκορορων η , ἁ Ερμων, τους πλοκάμους περικέκαρκας Ιεροσου οντας καὶ δώσεις δίκην παραδοθεὶς τω δημίφ. Rδὲ την Σωστράτου γυναῖκα του μαθητο ἐμοίχευες, Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς τα αἴσχιστα ἔπαθες ου σι προεσθε ουν τοιαυτα συνεπιστάμενοι αυτοῖς; in ovμαστροπὸς ἐγὼ της ἐμαυτos γυναικός, χ' ος ὁ Κλεόμος, ῶσπερ συ, οὐδὲ του ξενου μαθητου λαβὼν του ἡ διον παρακαταθηκας ἔπειτα μοσα κατὰ της Πολιάδος μη εἰληφέναι, οὐδ' επὶ τετταρσι δραχμαῖς δανείζω, οὐλὶσγχω τους μα τάς, ν' κατὰ καιρον ἀποδῶσι τοvς μισθούς. λλ' ἐκεῖνο, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις, ουκὴν ἔξαρνος γένοιο μη οὐχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι επὶ τον πατέρα. 33. καὶ ἄμα, ἔτυχε γαρ πίνων, ὁκόσον ἔτι λοι

πὰν ν η κύλικι, περ ημισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν ον τοῖν ἀπέλαυσε δε καὶ δ Ιων της γειτονησεως, - ἀνς 441 ξιος ων ὁ μεν ουν Ερμων ἀπεξέιτο ἐκ της κεφαλης τὴν ἄκρατον προνενευκὼς καὶ τους παρόντας ἐμαρτυρετο stigἐπεπόνθει ὁ Κλεόδημος δὲ - ουσα εἶχε κύλικα - προστραφεὶς προσέπτυσέ τε τον Ζηνόθεμιν καὶ τη αριστερὸ

403쪽

του πώγωνος λωόμενος ἔμελλε παίσειν κατὰ κορρης, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτον γέροντα, εἰ μη 'Αρισταίνετος ἐπεσχετην χειρα και υπερβὰς τον Ζηνόθεμιν εὐτο μέσον αυτοῖν κατεκλίθη ἀς διασταῖεν υπο διατειχίσματι αυτω εἰρηνην

αγοντες.

34. νέσω δὲ ταὐτ εγίνετο, ποικίλα, ἁ Φίλων,

εγὼ προς ἐμαυτον ἐνενόουν το πρόχειρον εκεῖνο, ῶς ουδεν φελος ν αρα πίστασθαι τα μαθηματα, εἰ μη τις και τον βίον ρυθμοι προς το βδετιον ἐκεινους γουν περιττου οντας ἐν τοῖς λόγοις ἐώρων γελωτα ἐπὶ των π0αγμάτων οφλισκάνοντας ἔπειτα εἰσήει με, μη αρα τουπ των πολλῶν λεγόμενον ἀληθες η καὶ το πεπαιδευ-

σθαι ἀπάγη των ὀρθων λογισμῶν τους ἐς μόνα τὰ βιβλία και τας ἐν ἐκείνοις φροντίδας ἀτενες αφορῶντας τοσούτων ἡ φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ κατὰ τύχην νατινὰ ἐξω αμαρτήματος ην δειν, ἀλλ' ο μὲν ἐποίουν αἰσχρά, οἱ δ' ἔλεγον αἰσχίω οὐδὲ γὰρ ἐς τον οἶνον τιαναφέρειν εἶχον τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷ ὁ τοιμο 442κλης ασιτος ἔτι και ποτος ἐγεγράφει. 35. ἀνέστραπτοουν το πρῆγμα, και οἱ μεν ἰδιῶται κοσμίως πάνυ ἐστιώμενοι οὐτε παροινοsντες οὐτε ἀσχημονοsντες ἐφαίνοντο, αλλ' ἐγέλων μόνον και κατεγίνωσκον αυτῶν, ου- ους

γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας εἶναι απὸ τῶν σχημάτων, οἱ σοφο δε σέλγαινον και ἐλοιδοροsντο καὶ,περεν πίμπλαντο καὶ ἐκεκράγεσαν και εἰς χεῖρας ρεσαν ὁ θαυμάσιος δὲ λκιδάμας και λύρει ἐν φ μέσω ου αἰδου- μενος τὰς γυναῖκας καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ῶς αν αριστά τις εἰκάσειεν, ομοιότατα εἶναι τὰ ἐν τω συμποσίω οἷς περὶ τῆς Ἐριδος οἱ ποιηταὶ λέγουσιν ου γὰρ κληθεῖσαν αυτην ἐς του Πηλέως τον γάμον ρῖψαι το μῆλον εἰς το σύνδειπνον, ἀφ' ου τοσοsτον πόλεμον ἐπ γλίω γεγενῆσθαι. και ὁ τοιμοκλῆς τοίνυν ἐδόκει ιιοι την ἐπιστολὴν ἐμβα-

404쪽

λὼν εἰς το μέσον σπερ τι μῆλον ου μείω της γλιάδος κακὰ ἐξειπάσασθαι M. ου γαρ ἐπαυσαντο οἱ ἀμφὶ τον Ζηνόθεμιν και Κλεόδημον φιλονεικουντες, ἐπεὶ μέσος αυτῶν λυρισταίνετος ἐγένετο ἀλλά, μν μέν, --η Κλεόδημος, ἱκανόν, εἰ ἐλεγχθείη ναμαθεῖς οντες, αυρων δὲ ἀμυνουμα ἡμας οντινα και χρη τρόπον ' ἀποκρινai

443 καθ ο τι ἀδιάφορον εἶναι λέγοντες των χρημάτων τροκτῆσιν οὐδὲν ἀλλ' η τομο ξ απάντων σκοπειτε ώς πλείω κτήσεσθε καὶ δια τοsτο ἀμφὶ τοὐς πλουσίους ἀεὶ ἔχετε

καὶ δανείζετε και τοκογλυφεῖτε καὶ ἐπὶ μισθμππιδευετε, πάλιν τε αδ την ημνην μι--τες καὶ των Καικουρείων κατηγοροsντες αὐτοὶ τα αἴσχιστα δονῆς νεκα ποιεῖτε και πάσχετε, ἀγανα-οὐντες εἴ τις μη καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον εἰ δε καὶ κληθείητε, τοσαμαμ ν ἐσθίοντες, et0- σαμα δὲ τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες .... κώ αμα λεγων

την ὀθόνην περισπῶν ἐπεχείρει, ν ο παῖς εἶχε τουαννοθέμιδος, μεστὴν οὐσαν παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ ἔμελλε λύσας απορρίπτειν αυτὰ εἰς το ἔδαφος, αλλ' ὁ παῖς, ανῆκε καρτερῶς ἀντεχόμενος. 37. κά ὁ Ἐρμων, - γε, ἔφη, ω Κλεόδημε, εἰπάτωσαν ουτινος νεκα δονης κατηνοροῶσιν αὐτοὶ δεσθαι,περ τους ἄλλους ἀξιουν-

τες Ουκ, αλλὰ σύ, η δ' ὁ ο Ζηνόθεμις, εἰπέ, ἁ Κλεόδημε, καθ ο τι ου ἀδιάφορον γῆ τον πλουτον. v μὲν ουν, ἀλλὰ σύ. και ἐπὶ πολῶ τομο ην, ἄχρι δη Ἱων προκύψας ἐς το ἐμφανέστερον, Παύσασθε, εγῶ δε, εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς υμῖν ἀξίων της παρο-

σης ορτῆς καταθήσω ες το μεσον ' ἡμεῖς δε ἀφιλονείκως με ἐρειτε καὶ ἀκούσεσθε σπερ ἀμέλει και παρὰ τω μετερω Πλάτωνι η πλείστη διατριβὴ εγένετο εν λόγοις πάντες ἐπήνεσαν οἱ παρόντες, και μάλιστα οἱ ἀμφὶ τον Ἀρισταμνετόν τε και Εὐκριτον, ἀπαλλάξεσθαι τῆς ἀηδίας ολω

405쪽

ΣΥΜΠΟΣΙΟ Η Η ΑΠΙΘΑΙ. 337 Ουν ἐλπίσαντες καὶ μετῆλθέ τε ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ τοναυτου τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, m. καὶ αμα εἰσεκεκόμιστο μω το ἐντελὲς νομαζόμενον δεῖπνον, μία ορνις κάστ καὶ κρέας ος καὶ λαγῶ καὶ ἰχθυς ἐκ ταγηνου καὶ σησαμουντες κανοσα ἐπιφαγεῖν, καὶ ἐξῆναποφέρεσθαι ταλα προὐκειτο δὲ - δε Ἀκάσου πινάκιον, ἀλλ' Ἀρισταινετω is καὶ Eυκρίτω ἐπὶ μιῆς τραπέζης κοινόν, καὶ τα παρ' αυτμέκάτερον θρην λαβεῖν Ζηνοθέμιδι δὲ τω Στωγ καὶ Ἐρμωνι τω πικουρείωομοίως κοινον καὶ τούτοις εἶτα δας λω μω καὶ γωνι,

μεθ' ους τμ νυμφίω καὶ ἐμοί, τω Θιφα δὲ - ἀμφοῖν, ὁ γαρ Ζήνων ἀπεληλύθει καὶ μέμνησό μοι τούτων, Φίλων , διότι δη ἐστι καὶ ἐν αυτοῖς χρήσιμον ἐς τον

λόγον.

Φυ Μεμνησομαι δη.39. - Ο τοίνυνἹων, Πρῶτος ουν αρχομαι, ἔφη, δειε δοκεῖ καὶ μικρον ἐπισχών, 'Met μὲν γως, ἔφη, τοιούτων ανδρῶν παρόντων περὶ ἰδεῶν τε καὶ ἀσωμάτων εἰπεῖν καὶ φυχης ἀθανασίας ἔνα δε η ἀντιλέγωσί μοι ὁπόσοι μη κατὰ ταυτὰ φιλοσοφουσι, περὶ γάμων ἐρῶτα εἰκότα το μεν ουν αριστον η μη δεῖσθαι γάμων, ἀλλα πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν μόνοι γουν οἱ τοιοsτοι ἀποτελεσθεῖεν αν προς ἀρετήν

εἰ δὲ δεῖ καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ τα Πλάτωνι δοκοsντα κοινὰς εἶναι ἔδει ημῶν τὰς γυναῖκας ώς ἔξω ζηλου εἴημεν 40. γέλως ἐπὶ τούτοις γένετο ου εν καιρῶ λεγομένοις. ιονυσόδωρος δε, Παυσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ μωέδων πο γαρ αν ευρίσκοιμεν ον ζηλον ἐπὶ τοw:ου καὶ πασὰ τίνι; καὶ συ γαρ φθέγγη, κάθαρμα;

ειπεν οἶμαι, καὶ Θιονυσόδωρος ἀντελοιδορεῖτο τα εἰκότα.αλλ' ὁ γραμμαπικὸς Ἱστιαῖος ο βέλτιστος, Παύσασθε, ἔφη ἐγὼ γὰρ μαν ἐπιθαλάμιον ἀναγνωσομαι. 41. καὶ

406쪽

τ- Ζηνωνι δη ἀπιόντι παραδοθεντα φερεσθαι Ma ἔλεγε μόνω παρατεθῆναί o αυτὰ AP o τοὐς διακόνους εμάχετο, καὶ ἀντέσπων της ρνιθος ἐπειλημμένω ἀσπερ τον Πατρόκλου νεκρον ἀνθέλκοντες, καὶ τέλος ἐνικηθη -

ἀφησι πολυν γέλωτα παρασχων τοῖς συμπόταις , - μάλιστα ἐπεὶ ηγανάκτει μετὰ τοsτ ῶς αν τὰ μέγιστα δμ447 κημένος. 43. οἱ δὲ ἀμφὶ τον Ἐρμωνα καὶ Ζηνόθεμιν αμκατέκειντο, σπερ εωσὶται, ο μὲν περάνω ὁ Ζηνόθεμις, o δ' υ αυτόw παρέκειτο δ' αὐταῖς τὰ μὲν αλλα πάντα ἴσα, κώὶ ἀνείλοντο εἰρηνικῶς η δὲ Οονις η προ os De μωνος προελεστέρα, ολως, οἶμαι, τυχόν. δει δε καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι την αυτο λάτερον ἐν τούτF τομνυν ο Ζηνόθεμις - καί μοι, ω Φίλων, πάνυ πρόσεχετον νοῶν, ομοὐγάρ ἐσμεν δη φ κεφαλαίφ των πραχθέν των - ὁ δὲ Ζηνόθεμις, ηια, τὴν παρ' αυτ' ἀφεὶς τροπρο το Ἐρμωνος ἀνείλετο πιοτέραν - ἔφην, ουσαν ὁ δ' ἀντεπελάβετο καὶ ουπιεῖα πλεονεκτεῖν βο - ἐπὶ

407쪽

τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον ἀλληλου ταῖς ορνι σιναυταῖς ἐς τὰ πρόσωπα, καὶ τῶν πωγώνων,-ειλημμενοι ἐπεκαλουντο βοηθεῖν, . μὲν τον Κλεόδημον ὁ Ἐρμων,

ὁ δὲ μἀθ-ις υλκδάμα-α - Λόφιλον , καὶ συνίσταντο οἱ μὲν ἡ τουτον, οἱ δ' ς ἐκεῖνον πλην μόνου του ' νος ἐκεῖνος δὲ μέσον ἐαυτον ἐφύλαττεν M. οἱ δ' ἐμάχο- συμπλακεντες, κάὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμιε σκύφον ἀμμενος ἀπὸ τῆς τραπέζης κείμενον προ του ρισται- 448νετου ρωττει ἐπὶ τον Ἐρμωνα, κἀκείνου,-ναμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ' αλλη, διεῖλε δὲ του νυμφίου το α νων ἐς δύο χρηστῶ μάλα καὶ βαθεῖ τω τραυματι. βοὴ δν παρὰ τῶν γυναικῶν ἐγένετο καὶ καπεπήδησαν ἐς το μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ μάλιστα ἡ μητηρ του μειρακίου, ἐπεὶ το αἷμα εἶδε καιὴ νέμφη δὲ ἀνεπροαπε φοβηθεῖσα περὶ αυτου. ἐν τοσου

et δὲ ὁ 'Aλκιδάμας ήρίστευσε - Ζηνοθέμιδι συμμαχων, καὶ πατάξας τῆ βακτηρίφ του Κλεοδήμου μὲν το κρανίον,

του 7 μωνος δὲ την σιαγόνα ἐπέτρισε και ταν οἰκετῶν ἐνίους βοηθεῖν αυτοῖς ἐπιχειροῶντας κατέτραψεν ' ου μηνἀπετράποντο ἐκεῖνοι, ἀλλ' ὁ μὲν Κλεόδημος ὀρθ-τω

δακτυλωτον φθαλμον του Ζηνοθεμιδος ἐξώρυττε καὶ

την ρῖνα προσφυς ἀπέτραγεν, ὁ δὲ Ἐρμων τον Λίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν κοντα του Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν απο του κλιντῆρος. 45. ἐτρώθη δε καὶ Ἱστιαῖος ὁ

γραμματικος διαλύειν αυτους ἐπιχειρῶν λαξ, οἶμαι, εἰς τους δοντας υπὸ του Κλεοδήμου Λίφιλον εἶναι οἰηθέντος ἔκειτο - ὁ α ιος κατὰ τον αὐτου Ῥμηρον ,α 'εμεων. πλην ταραχῆς γε καὶ δακρύων μεστὰ ην πάντα. καὶ αἱ μεν γυναῖκες ἐκώκυον τω χαιρέα περιχυθεῖσαι, οἱ δε αλλοι κατέπαυον. θειντον δὲ ν απάντων κακῶν 449

408쪽

ωτιαίου διδαχθείς, ως ἐστιν ἐπισφαλὲς διαλυειν τα τοιαυ- τα Λαπωας ολ καὶ Κενταύρους εἶδες αν τραπέως ανα-

τρεπομένας καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ σκυ--χιπτομένους. 46. τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας το λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ το πρῆγμα, - το εἰκός, μακροχαλεπώτερον ἐγεγένητο καὶ γαρ υχαδίως ευπόρησαν φωτος αλλου, ἀλλα πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν τ- ότω καὶ ἐπεὶ παρῆν τις λύχνον ποτὲ κομίζων, κατελη 'Aλκιδάμας μὲν την αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ προς βίαν συνενεχθῆναι αὐτη σπουδάζιον, Λιονυσόδωρος δὲ αλλο τι γελοιον ἐφωράθη πεποιηκώς σκώφος γὰρ ἐξεπεσεν ἐκ

του κόλπου ἐξαναστάντος αὐτου. εἶτ' ἀπολογουμενος

Ιωνα ἔφη ἀνελόμενον ἐν τη ταραχῆ δοsναι,ἐτφ, πως μη ἀπόλοιτο, καὶ ὁ Ιων κηδεμονιαῶς ἔλεγε osvo πει

ποιηκέναι.

47. 'Eπὶ τούτοις διελύθη συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ των δακρύων αὐθις ἐς γέλωτα ἐπὶ τεώλκιδάμαντι 15 καὶ Θιονυσοδώρφ καὶ Ιωνι καὶ or τε τραυματίαι φοράδην ἐξεκομίζοντο πονηρως ἔχοντες, και μάλιστα ὁ πρεσβυ-

της ὁ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις τῆ μὲν της ἐινός, τῆ δε τοτ ὀφθαλμοs ἐπειλημμένος, βοῶν ἀπόλλυσθαι,π' ἀλγηδόνων,-στε καὶ τὸν Ἐρμωνα καίπερ ἐν κακοῖς οντα - δύο γὰρ δόντας ἐξεκέκοπτο - ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντσ- Μέμνησο μέντοι, ω Ζηνόθεμι, νου ἀδιάφορον πητον πόνοw καὶ ὁ νυμφίος δὲ ἀκεσαμένου τὸ τραsμα ovisιονίκου ἀπηγετο ἐς την οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος την κεφαλήν, ἐπὶ το ζεοος ἀνατεθεὶς ἐφ' ου την νυμφην ἀπάξειν ἔμελλε, πικροψ ὁ αθλιος τους γάμους Αρτάσας καὶ των αλλων δὲ Ουσιόνικος ἐπεμελεyτοχη ταχενατά, καὶ καθευδησοντες ἀπηγοντο ἐμοὐντες οἱ πολλοὶ

409쪽

ἐν ταῖς δοῖς. ὁ μώ-οι Ἀλκιδάμας αυτο ἔμεινεν Ῥυγαρ δυνήθησαν ἐκβαλεῖν τον ανδρα, ἐπεὶ απα καταβαλῶν εαυτον ἐπὶ της κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. 48. Osτό si

σοι τέλος, ω καλὲ Φίλων, ἐγένετο του συμποσίου, ταμεμνον το τραγικον ἐκεῖνο ἐπειπεῖν,

πολλαὶ μορφαὶ των δαιμονίων, πολλὰ δ' ἀέλπτως κραίνουσι θεοί, καὶ τα δοκηθέν ου ἐτελέσθη ἀπροσδόκητα γαρ ως αληθῶς απέβη καὶ ταὐτα. ἐκεῖνο

μεμάθηκα δη, ως ου ἀσφαλὲς απρακτον οντα συνεστιῶσθαι τοιούτοις σοφοῖς.

I. Ἐστιν ἐν Συρίη πόλις Ου πολλον ἀπο ου Εὐφρη-τεω ποταμos, καλέεται δὲ is καὶ ἔστιν ἱρη της Ηρης της Ἀσσυρίης δοκέει δέ μοι, τόδε το οἴνομα ου αματτὶ πόλι οἰκεομενη ἐγένετο, αλλὰ το μὲν ἀρχαῖον αλλο ην μετὰ δὲ σφισι των ἱρῶν μεγάλων γιγνομένων ε τόδε η 452 ἐπωνυμίη ἀπίκετο περὶ ταύτης ν της πόλιος ερ ιομαιωέων-κόσα ἐν αυτη ἐστιν ἐρέω δε καὶ νόμους, τοῖσιν ἐς τὰ ἱρὰ χρέονται, καὶ πανηγύριας τὰς αγουσι καὶ θωσίας τὰς ἐπιτελέουσιν ἐρέω δὲ κόσα καὶ περὶ των τοιρὼν εἱσαμένων μυθολογέουσι, καὶ τον νηον κως ἐγένετο γράφω δὲ Ἀσσύριος ἐών, κα των ἀπηγέομαι τὰ

μὲν αὐτοψίη ἔμαθον, τὰ δὲ παρὰ των ἱρέων ἐδάην οκόσαεόντα ἐμελπρεσβυτερα ἐγὼ ἱστορέω.2. Πρῶτοι μὲν ων ανθρώπων των ημεῖς ἴδμεν, μγύπτιοι λέγονται θεῶν τε ἐννοίην λαβεῖν καὶ ἱρὰ εῖσασθαι καὶ τεμένεα καὶ πανηγύριας ἀποδέξαι. πρῶτοι δὲ

410쪽

καὶ ουνόματα ἱρὰ ἔγνωσαν κάὶ λόγους ἱρους ἐλεξαν. ρεπδὲ Ου πολλοστεχρόν παρ' Αἰγυπτίων λόγονμ ριοι ἐς θεούς κουσαν κάνω κιῶ νηοὐ πειραν, ἐν τοῖα καὶ ἀγάλμαα ἔθεντο καὶ ξόανα ἐστήσαντο. naa- λαιὸν καὶ παρ' Αἰγυπτίοι ιν ἀξόανοι νηοὶ ἔσαν κῶ ἐστιν 453 ἱρὰ καὶ ἐν Συρίη ου παρα πιλωτοῖς Αἰγυπτίοισιν χορχρονέοντα των θω πλεῖστα οπ-α το γε του Ηρακλεος το ἐν Τέρω, ου τούτου του μακλέος, τον Ἐλληνες αει- δουσιν, ἀλλα τον θήλεγω, πολλὸν αρχαιότερος, sit

Tύριος ρως ἐστιν. 4. ἔνι δὲ καὶ αλλο ἱρὸν ε Φοινίκη μεγα το Σιδώνιοι ἔχουσιν , ἁ μεν αὐτοὶ λεγουειν, ' στάρτης ἐστω Ἀστάρτην δ' ἐγ δοκέω Σεληναίη-μεναι ως δε μοί τις των ἱρέων ἀπηγέετο, Εὐρωπης οἴντης Κάδμου ἀδελφεῆς ταύτην δ' ἐοsσαν Ἀγηνορος τοτ βασιληος θυγατέρα, ἐπειδή τε αφανης ἐγεγόνεεν, οἱ Φοί νικες τω νηω ἐτιμήσαντο καὶ λόγον ἱρον ἐπ' αὐτὴ nam, οτι Asσαν καλην Ζευς ἐπόθεε και το εἶδος εἰς ταυρον ἀμειψάμενος ηρπασε, καί μιν ἐς Κρήτην φέρων ἀκι Πρ

τάδε μὲν καὶ των αλλων Φοινίκων κουον, και το ρ μισμα, τω Σιδώνιοι χρέονται, την Εὐρωπην ἐφεζομεν' ἔχει τω ταύρω τῶ -ί το δὲ νηον -κ μολογέοτοιν

454 υρώπης ἔμμεναι 5. ἔχουσι δὲ κώ αλλο Φοίνικες - , ου Ἀσσύριον, αλλ' Αἰγύπτιον, το ἐξ Ηλίου πόλιος

καὶ τόδε καὶ ἀρχαῖόν ἐστιν. 6. εἶδον δὲ καὶ εν Βωλω - ἱρὰν Ἀφροδίτης Βυβλίης, ἐν τω - τα οργια ἐς 'Ἀδωνιν ἐπιτελεουσιν ἐδάην δε καὶ τα οργια λενο- γὰρ δὴ syτο ἔργον το ἐς 'Ἀδωνινἰπο ου συὸς ἐν τη χώρη τ οφροτέρ γενέσθαι καὶ μνημην του πάθεος τύπτονταί τε κιτ στου ἔτεος καὶ θρηνέουσι καὶ τα οργια ἐπιτελέουσιν ης σφίσι μεγάλα πένθεα ανὰ την χώρηνέσταται ἐπεαν ἐἀποτύψωνταί τε και ἀποκλαύσωνται, πρῶτα μεν κατε