Luciani Samosatensis opera

431쪽

γα δη- έκαστης πόλιος αυτόθι ξεινοδοκοι εἰσί, καὶ τόδε πατρόθεν οἴκοι δέκονται. καλέονται δὲ κου συρίων οἴδε διδάσκαλοι, τι σφισι πάντα πηγέονται.

στησε τω βωμῶ το ἱρήιον, ἐπισπείσας αυτις αγει ζωον ἐς τα ocima, ἐλθῶν δὲ vim μυ-ν θυε τε κα ευχεται. 58. ἔστι δὲ καὶ αλλης θυσίης τρόπος τοιόσδε στέφαντες ταάροια, ζωὰ ἐκ των προπυλαίων ἀπιασί, τα δὲ κατενειχθέντα θνήσκουσι. ἔνιοι δὲ καὶ παῖδας ἐωυτῶν ἐν- τεῶθεν ἀπιῶσιν, υπιομοίως το κτήνεσιν, αλλ' ἐς πη- ρην ενθέμενοι χειή κατάγουσιν, αμα δὲ κυτέοισιν πι- κερτομεοντες λέγουσιν τι ου παῖδες, ἀλλα βόες εἰσί. 59. στίζονται σπάντες οἱ μεν ἐς καρπούς, οἱ δε ἐς αυχενας, καὶ απὸ τουδε απαντες υσλοιοι στιγματηφορεουσι. 60. ποιέουσι δὲ καὶ αλλο μούνοισιν Ἐλληνων Tροιζηνίοισιν ὁμολογέοντες. λέξω δὲ καὶ τα κεῖνοι ποιμουσι Ποι νιοι τῆσι παρθένοισι καὶ τοῖσιν ηιθέοισι κνόμον ποιήσαντο μη σφιν αλλως γάμον εἶναι , πριν Υππολύτεκόμεις κείρασθαι καὶ ἀδε ποιέουσι τοsτο καὶεν τῆ ἱρῆ πόλι γίγνεται. οἱ - νεηνία των γενείων

ἀπάρχονται, πνσν δὲ παρθένοισι πλοκάμους ἱροὐς ἐκ γενετῆς ἀπιασι, τους ἐπῶν ἐν τείρω γένωνται, τάμνουσί τε καὶ ἐς αγγεα καταθέντες οἱ μὲν ἀργύρεα, πολλοὶ δε χρύσεα ἐν τήνω προσηλώσαντες ἀπίασιν ἐπιγράψαντες εκαστοι τα οὐνόματα τοὐτο καὶ ἐγὼ νέος ἔτι ων ἐπετελεσα, καὶ ἔτι μευ ἐν ω κε ὁ πλόκαμος καὶ το

432쪽

t. Βαδίζοντι μοι κατὰ την στοὰν την ἐντεsθεν ἐξά- 49 των ἐν ἀριστερὰ, της ἔκτης ἐπὶ δέκα σμικρον προ μεσηρ

βρίας, Θερσαγόρας περιτυγχάνει τάχα τινὲς μῶν av- τὰν ἐπίστανται σμικρός τίς εστ γρυπος πόλευκος α δοικος την φύσιν ἰδὼν υν αὐτον ἔτι προσιόντα, ε

σαγήρας, φην, ὁ ποιητὴς ποῖ δη καὶ πόθεν οἴκοθεν, δ' ς ἐνταὐθα Πότερον, ην δ' ἐγώ, διαβαλῶν; Ἀμελει μὲν ουν, ἔφη, καὶ τούτου δεόμενον ἀωρὶ γάρ τοι των νυκτῶν ἐξαναστὰς ἔδοξέ μοι χρηναι τοῖς Uμηρον γε

νεθλίοις της ποιητικῆς ἀπάρξασθαι καλῶς γε συ ποιῶν, ἔφην, κώὶ τα τροφεῖα της παιδευσε Ἀκείν τίνων. Ἀεῖθεν ουν ἀρξάμενος, η δ' ὀς, λαθυν ἐμαυτὀν εἰς τοὐτοτης μεσομβρίας ἐκπεσών. πεμουν εφην, δεῖ μεν μοι οἰτου περιπάτου 2. πολὐ μεντοι πρότερον, ἔφη, προοει πεῖν τουτονὶ δεόμενος κω - τη χειρὶ τονυμηρον επι 492 δείξας ἴστε δη που ον εὐδεiιὰ τοs τῶν Πτολεμαίων

νεώ, τον καθειμένον τὰς κόμας - προσερῶν τε υν in

τον ἀφικόμην, ἔφη, καὶ προσευξόμενο αφθόνων διὸ

ναι τῶν ἐπῶν Εἰ γάρ, εφην, ν ευχαῖς τα πράγματα ' πάλαι γάρ τοι κάὶ αὐτος ἐνοχλεῖν μοι δοκῶ τον ημοσθε νην ἐπικουρῆσαί τι προς την αυτο γενέθλιον. εἰ οννημω επαρκεσοι το ελεσθαι, συμβουλοίμην αν σοι κοι νον γὰρ μιν το ερμαιον ' ἡμεν, ἔφη, καὶ τῶν νυκτωρ τε καὶ τήμερον πεποιημένων δοκῶ μοι της εὐροίας τον Oμηρον ἐπιγράψασθαι θείως γάρ πως καὶ μαντικως εις την ποιησιν ἐξεβακχεύθην. κρινεῖς δ αυτός επίτηZες γάρ τοι τουτὶ το γραμματεῖον πιριηγόμην, εἰ αρα μοχ λην αγωντι τῶν εταίρων περιτυχοιμι δοκεῖς ουν ἐν σὸρ μοι συ της σχολῆς εἶναι. i. Μακάριος γὰρ εἶ, ην δ εγψ,

433쪽

καὶ πέπονθας το του ον δόλιχον νενικηκότος, ο ηδη λε- 493λουμένος την κόνιν καὶ το λοιπὸν της θεας ψυχαγωγούμενος μυθολογει, προ τον παλαιστὴν διενοεῖτο, ἐπιδόξου κληθησεσθαι της πάλης Ουσης ὁ δ υλλ' ἐπὶ της βαλβῖδος ουκὴν ἐμυθολόγεις, ἔφη Καὶ συ δη μοι δοκεῖς νενικηκὼς τον δόλιχον των ἐπων 4ἔντρυφῶν ἀνδρὶ μάλα

δη κατορρωδοsντι την του σταδίου τυχην καὶ ο γελάσας, 'n δη σοι τί των πόρων, εἶπεν, ἐργασόμενος; Iσως γάρ, ἔφην, ὁ δημοσθένης ἐλάττονος η καθ' 'Oμηρον εἶναί σοι λόγου καταφαίνεται. καὶ σὐ μὲν μεγαφρονεῖς πιμηρον ἐπαινέσας, ἐμοὶ δὲ ὁ Λημοσθένης μικρον καὶ το μηδέν Συκοφαντεῖς, ἔφη. διαστασιάσαιμι δ' υκ αν τους ηρως, εἰ καὶ πλείων εἰμὶ την γνώμην προς 9 υμηρου τετάχθαι Eύ γε, εἶποw 5. ἐμὲ δ' ουπιαν νομίζοις προς του δεμοσθένους ἀλλα ἐπεί γε μη ταύτη τον λόγον ατιμάζεις κατὰ την πόθεσιν, δῆλον, την ποιητικην ἔργον γῆ μόνον , τους δὲ ἐητορικοὐ λόγου καταφρονεῖς ἀτεχνῶς οἷον ἱππευς παρὰ πεζοὐς ἐλαύνων. μανείην, ἔφη, ταὐτά γε, καν εἰ πολλης δεῖ της μανίας ἐπὶ τὰς ποιητικὰς ἰομι θυρας. δεῖ γάρ τοι καὶ τοις καταλογάδην ἔφην, ἐνθέου τινὸς ἐπιπνοίας, εἰ μέλλουσι μη ταπεινοὶ φανεῖσθαι και φαύλης φροντίδος. οἶδά τοι, ἐφη, ω λαψε, καὶ χαίρω πολλάκις αλλων τε δ λορο- ποιων καὶ τὰ Θημοσθένους ἐγηὐ των Ο μηρου τιθείς, 0ιον λέγω την σφοδρότητα και πικρίαν καὶ τὸν ἐνθουσιασμόν, καὶ τὸ μὲν ,οἰνοβαρὲς f προς τὰς Φιλίππου 494μέθας και κορδακι οὐ καὶ την ἀσέλγειαν, ὁ δ' ,εἷς οἰωνὸς αριστος ρ προς τό δεῖ γὰρ τοὐς ἀγαθοὐς ανδρας τὰς ἀγαθὰς πο-εμένους ἐλπίδας , και τό κε μέγ' οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεύς

προς τό ,πηλίκον ποτε αν στενάξειαν οἱ ανδρες κεῖνοιοι περ δόξης καὶ ἐλευθερίας τελευτήσαντες. ' παρα-

434쪽

ἔσσεσθαι προς - ,πέρας μὲν γαρ απασι in ἀνθρωποι του βίοτθάνατος, καν ἐν οἰκέει τις αυτὰν καθείρξας τη . - και

μυρίαι γεγόνασιν αὐτοι ἐπὶ ταὐτὸν της διανοίας ἐκι- 496 δρομαί- ηδομαι δὲ καὶ πάθη - διαθέσεις καὶ τροκας λαεως καταμανθάν ν καὶ τὰς ἀφαιρούσας -- ρον μεταβολὰς καὶ τὰς ἐκ - παραπροπων ἐπανόδους κώτὰ των παρα λων σῶν - καιρ' γλαφυρότητως καὶ τοτου τρόπου μισοβάρβαρον πα-αxov. 7. καί μοι πολλάκις ἔδοξεν - ου γὰρ αν τἀληθὰ ἀποκρυψαίμ. - εὐαρμπέστερον - ἐφθυμίας Ἀττικης καθάπτεσθαι Θημοσθένης, ὁ την παρρησίαν, ἡ φασίν, ἀνειμένος του τους

πιαιο- ' αὐας προσειπόντος, δια εστερο δε τόν' πνεύματος τὰς Ἐλληνικὰς ἀποπληγῶν τραγ-ίας τοι μεταξῶ της ἀκμαιοτάτης μάχης διαλόγους ἀναπλάττοντος καὶ μέθυις την φορὰν σκεδαννύντος. . πολλάκις δὲ μετὰ του Θημοσθένους καὶ μέτρα κωλον καὶ .υθμοὶ καὶ βάσεις οὐκ ἔξω της ποιητικης δονης ἐκβιβάζουσιν, ς'

περ οὐδ' υμηρος ἐλλιπης ἀντιθέσεων η παρισωσεων σχημάτων τραχύτητος η καθαρότητος ἀλλ' ἔωκε φύσει πως πάρχειν, ταῖς δυνάμεσι τὰς ἀρετὰς ἐπιπεπλέχθαι 497 πόθεν γὰρ δη περιφρονοίην αν την σην Καλλιόπην, τοιαύτην γε γιγνώσκων,9 ἀλλ' οὐδεν ηττον τουμὸν αγώνισμα των εἰς υμηρον ἐγκωμίων διπλάσιον ἔργον η τους σοὐς εἰς Θημοσθένην ἐπαίνους τίθημι, ου τοι μέτροις, αλλὰ τῆ ὐποθέσει φημί, τω τουμὸν μὲν οὐκ νιν έδραίαν Σινὰ κρηπῖδα των ἐπαίνων ὐποβάλλεσθαι πλην γε της ποιητικῆς αυτῆς τὰ δ' ἄλλα τω μὲν ἀσαφῆ πατρὶς κοὶ

γενος καὶ χρόνος εἰ γουν τι σαφες αυτῶν ην,

435쪽

λας, πατέρα δὲ Μαωνα ὀν Λυδὸν η ποταμον καὶ μηροτέρα Μελανω ν φασὶν η νύμφην των σσάδων - θρωπίνου γένους ἀπορία, χρόνον δὲ τον Μωῖκὸν η τον γωνικόν καὶ δ οπως πρὸς τον - δον εἶχεν λικίας σαφῶς εἰδέναι, που γε κοὰ τουνομα προ του γνωρίμου τλ-λη γενη προκρίνουσι ' τύχην δὲ πενίας η πάθος sμμάτων ἀλλα μην βέλτιον αν εχ καὶ ταsτα ἐὰν ἐν ἀσαφει κείμενα περὶ στενον δη μοι κομιδηντο ἐγκώμιον, in ποίησιν απρακτον ἐπαινέσαι κάὶ σοφίαν ἐκ των ἐπῶν εἰκαζομένην συλλέγειν. 10 το δὲ σόν, ἔνη, κατὰ χειρος ἐπίδρομόν τε καὶ λεῖον ἐφ' ἀρισμένοις τε καὶ γνωρίμοις

μόνον νομάτων, οἷον ο φον τοιμον δυσμάτων παρὰ σου δεόμενον τί γα ου μέγα - σημοσθένει καὶ λαμπρὸν η τύχη προσηψε τί δ' ου γνώριμον ου 'Aθηναι μὲν αὐτεπατρὶς αἱ λιπαραὶ καὶ ἀοίδιμοι καὶ της Ἐλλάδος ἔρεισμα καίτοι λαβόμενος αὐθήτων Ἀθηνῶν ἐπὶ της ποιητικης ἐξουσίας ἐπεισῆγον, ἔρωτα θεῶν καὶ κρίσεις καὶ κατοικήσεις καὶ δωρεὰς καὶ την λευσῖνα. νόμων δὲ καὶ δικαστηρίων καὶ πανηγύρεων καὶ Πειραιῶς

καὶ ἀποικιῶν καὶ τροπαίων θαλαττίων τε και χερσαίων

ἐπεισηγμένων οὐδ' αν εἷς - ἴσης ἀξίως ἐφικέσθαι δώ- ναιτο τλλων, φησὶν ὁ Θημοσθένης ἀφθονία μὲν οὐν

π αν μοι περιττὴ πάντως, το δ' ἐγκώμι- ουκ αν ἀπαρ- τῆν ἐνομιζόμην, ἐν νόμφ τοῖς ἐπαίνοις δ ἐκ των πατρίδων ἐπικοσμεῖν του ἐπαινουμένους. 1σοκράτης δὲ παρεμπόρευμα της Ἐλένης φέρων ἐνέθηκε τον Θησέα το μὰν δη ποιητικον sλον ἐλεύθερον σοὶ δ' ἴσως ευ- λάβεια το της παροιμίας σκῶμμα ἐπὶ τῆ ἀσυμμετρία μαγαγέσθαι, μή σοι μεαζον προσκέοιτο τοὐπίγραμμα τω

436쪽

λάκφ. 11. παρέντι δη τὰς Αθηνας ἐκδέχεται τον 1ἐ- γον πατηρ τριηραρχος, χρυσε κρηπὶς κατὰ Πινδαρον ου γαλην Ἀθηνησι agμπρότερον τιμήματος τριηραρχι κου εἰ δὲ του Θημοσθένους ἔτι κομιδῆ παιδος οντος ἐτε-- λευτα, την ορφανίαν ου συμφορὰν ποληπτέον , ita δόξης πόθεσιν το της φύσεως γενναῖον ἀποκαλυπτο σης. 12. Ομήρου μὲν ουν με παμευσιν υτ ασκησιτ

μνήμη καθ' ίστορίαν παρειλήφαμεν, ἀλλ' ευνυς ἀνάγκητων ἐπαίνων πτεσθαι των π αυτου δεδημιουργημώνων, λην ἐκ τροφῆς καὶ μελέτης καὶ διδασκαλίας ταἔχοντα, μηδ' ουν ἐπὶ τὴν Ησιόδου δάφνην καταφυγόντοτην φαο ύμως καὶ τοῖς ποιμέσι των ἐπῶν ἐπιπνέουσαν σοὶ δὲ ἐνταυθα δη που πολυς μὲν o καλλίστρατος λαμπρος δὲ ὁ κατάλογος, Ἀλκιδάμας γενοκράτης, σαως, βουλίδης μυρίων μὲν ἐφελκομένων ω νησι των ηδονῶν καὶ τους πατρονομίας ἀνάγκαις ὐποκειμένους, ταροχειας δὲ Ουσης τοῖς μειρακίοις τῆς ἡλικίας εἰς τὰς θρWψεις ἡπολισθάνειν, παρον δ' αὐτω κατ ἐξουσίαν κωμάζειν ἐκ τῆς των ἐπιτρόπων ολιγωρίας, ὁ τῆς φιλοσοφίος καὶ τῆς πολιτικῆς αρετῆς κατεῖχε πόθος, ο αυτὸν ἡγενου ἐπὶ τὰς Φρυνης, ἀλλ' ἐπὶ τὰς μιστοτελους καὶ θεοφράστου και Σενοκράτους καὶ Πλάτωνος θυρας. 13. κατ' ταμ' αν, ω βέλτιστε, φιλοσοφοῖς τω λόγω διττὰς ἐπιο ἀνθρώποις ἐρωτων ἀγωγάς, την μὲν θαλαττίου τινος ἔρωτος παράφορόν τε καὶ ἀγρίαν καὶ κυμαίνουσαν rψυχῆ, Ἀφροδίτης πανδήμου κλύδωνα φλεγμαινούσαις νέων ορμαῖς αυτόχρημα θαλάττιον, την δὲ Ουρανέου χρv σῆς τινος σειρὰς ἔλξιν, ου πυρὶ καὶ τόξοις ἐντιθεῖσur δυσαλθεῖς νόσους τραυμάτων, ἀλλ' ἐπὶ την αυτο τοτ κάλλους αχραντον τε καὶ καθαρὰν ἰδέαν ἐξορμῶσαν μορνία σωφρονι των ψυχῶν, ,δσαι Ζηνὸς ἐπἐς και θεῶναγχίσπορος, φησὶν ὁ τραγικός. 14 ἔρωτι δη πάντα πόθ

437쪽

ΛΗΜΟΣΘΕΛΟΥΣ ΕΓΚΩΜΙονοι , κουρὰ σπήλαιον κάτοπτρον ξίφος, γλῶτταν διαρορῶσαι, μετελθουν ψὲ της λικίας πόκρισιν, μνήμην

ἀκριβῶσαι, θορύβου καταφρονησαι, συνάψαι νύκτας ἐπι

πόνοι ημέραις ἐνων τίς - οἶδεν οποῖος ὁ Θημο- νης, ἔφη, σοὶ την ητορικὴν ἐγένετο ταῖς μὲν ἐννοίαις

καὶ τοῖς ονόμασι καταπυκνῶν τον λόγον, ταῖς δὲ διαθμσεσιν ἐξακριβῶν τὰς πιθανότητας, λαμπρὀς μεν τω μεγέθει, σφοδρὸς δὲ τω πνευματι, σωφρονέστατος δὲ των Oνομάτων καὶ των νοημάτων την ἐγκράτειαν, ποικιλομτατος δ' ἐναλλαγαῖς σχημάτων ' μόνος γέ τοι των ητόρων, ως ὁ Λεωσθένης ἐτόλμησεν εἰπεῖν, ἔμψυχον καὶ 60Iσφυρήλατον παρεῖχε τον λόγον. 15. υ γαρ, τον --σχύλον ο Καλλισθένης ἔφη που λέγων τὰς τραγφδίας ἐν οἴνω γράφειν ἐξορμῶντα καὶ ἀναθερμαίνοντα την ψυχήν, ουιούτως ὁ σημοσθένης συνετίθει, προς μέρου τους λόγους, αλλ' υδωρ πίνων 4 καὶ τον Θημάδην παιξαί φασιν εἰς ταύτην αὐτολτην ὐδροποσίαν, ἡ οἱ μὲν αλλοι προς υδωρ λέγοιεν, τον Θημοσθένην δὲ προς δωρ γράφειν.

Πυθέα δὲ ὁ κρότος των ημοσθενικῶν λόγων ἀπόζειν

ἐφαίνετο του νυκτερινου λύχνου. κώ τουτὶ μέν, ἔφη, σοὶ το χωρίον του λόγου κοινὸν πρὸς την ἐμην πόθεσιν Οὐ γάρ τοι μείων ο περὶ την μηρου ποίησιν υπῆρχε καμοὶ λόγος. 16. αλλ' εἰ μετίοις επὶ τὰς φιλανθρωπιας και την ἐν τοῖς χρήμασι φιλοτιμίαν κώ της πολιτείας τηνολην λαμπρότητα και ὁ μὲν ηει συνείρων, ταλοιπὰ προσθήσων, ἐγὼ δὲ γελάσας, Η πού γε, ἔφην, in

διανοῆ καταχεῖν μου των των σπερ βαλανεύς καταντλήσας τον λοιπὸν λόγον Νη ista γε, εἶπε .... δημοροθοινίας τε κώὶ χορηγίας ἐθελουσίους κά τριηραρχίας καὶ τείχος κώ τάφρον κώ λύσεις αἰχμαλώτων κάὶ παρθένων ἐκδόσεις, ἀρίστην πολιτείαν, κάὶ πρέσβεις και νομοθεσία και μέγεθος πολιτευμάτων ἐμπεσόν, γελῶν ἔπεισέ

LUCIAN. III. M

438쪽

μοι του τας ὀφρυς συνάγοωτος καὶ δεδιότος μη λόγοιτων Λημοσθένους αὐτον ἐπ- ἐπαποιεν. 17. Ἱσως γάρ,

ἔφην, ἀγαθέ, νομίζεις ἐμὲ δη -- των ἐν ρητορικῆ βεβιωκότων μη διατεθρυλῆσθαι --τα ταῖς Θημοσθενους πράξεσιν Et γε, ἔφη, περντον λόγον ἐπικουρίας τινος, - ἡ φής, δεόμεθα πλην εἰ μη σε τοὐναντίον κατέχει παθος, οἷον αυγῆς περιλαμπουσης - ἔχεις προς λαμ-50 πρὰν την Θημοσθένους δόξαν την oψιν ἀπερεισαι καὶ γαρ αυτός τι τοιουτον ἐφ' μηρφ κατὰ τὰς αρχὰς πLπονθα κατέβαλον γοsν μικρου δεον, - ου ἀντιβλεπτεινον κοι προς τηνἀπόθεσιν εἶτ' ἐγὼ μέν, Ουκ οἶδ' οπως,

α νεγκα, καὶ δοκῶ μοι κατα σμικρον προσεθιζόμενος

ἀντίον ορὰν, μηδ' αποτρέπων σπερχλίου τὰς o φεις μθος του - Ομηριδῶν γένους ἐλέγχεσθαι 18 σον διμοι φαίνεται καὶ τομο, ἔφη, πολλῆὰoν κατυμ

εἶναι ' της μὲν γαρωμηρου δόξης οἷον επὶ μιας ορμεσης της ποιητικῆς δυνάμεως ἀθρόως ἐξ ανάγκης καπάσης λαβέσθαι - δ' εἰ μὲν ἐπὶ τον Θημοσθενην λον ἐφάπαξ τη γνώμη τράποιο, καὶ μάλα αν ἀποροῖς περ τοτ

aόγον αττων οὐδ' ἔχων ὁτου πρ-ου τη γνώμη λαβοιο, καθάπερ οἱ λίχνοι πάσχουσι περὶ τὰς Συρακουσίας τραπέζας η οἱ φιληκοοι κά φιλοθεαμονες εἰς μυρίας ἀκουσμάτων καὶ θεαμάτων ἐμπεσόντες δονάς οὐκ ἔχουσιν ἐφ' ην ἔλθωσιν ἀεὶ την ἐπιθυμίαν μετατιθέντες οἶμαι μκαὶ σὲ μεταπηδαμου ἔχοντα ἐφ' ο τι σταίης, ἐν κύκλωσε περιελκόντων φύσεως μεγαλοπρεποsς, ορμῆς διαπυρορον, βίου σώφρονος λόγου δεινότητος, τῆς ἐν ταῖς πρά- ιο ξεσιν ανδρείας, λημμάτων πολλων καὶ μεγάλων ὐπεροψίας, δικαιοσύνης φιλανθρωπίας πίστεως φρονηματος συνέσεως, κάστου των πολλῶν καὶ μεγάλων πολιτευμάτων. ἴσως ο Ἀρ- ἔνθεν μὲν ψηφίσματα πρέσβεις δημηγορίας νόμους, ἐκεῖθεν αποστόλους Εὐβοιαν --

439쪽

ταρα την Βοιωτίαν πιον Ῥόδον τον Ἐλλησποντον-- ζάντιον ουκ ἔχεις οποι την γνώμην ἀποκλίνης συμπερ- φερόμενος τοῖς πλεονεκτημασιν 10. σπερ υν ὁ Πί-

Οος ἐπὶ πολλὰ τμν- τραπόμενος ουτως πως ήπόρηκεν, 'Dμηνὸν η χρυσαλάκατον Μελίαν, η Κάδμον η σπαρτῶν ἱερον γένος ἀνδρῶν, η τὰν κυανάμπυκα Θήβαν,

η το πάντολμον σθένος Ηρακλέους, τὰν σιωνυσου πολυγαθέα τιμάν,

η γάμον λευκωλένου Ἀρμονίας μνησομεν ουτωσὶ δὲ καὶ συ ταυτον ἔοικας ἀπορεῖν λόγον ἡ βίον ηὐητορικην η φιλοσοφίαν η δημαγωγίαν η τον θάνατον τἀνδρος μνητέον. 20. ἔστι δ' ουδὲν ἔργον ἐκφυγεῖν, ἔφη, την πλάνην, αλλ' ενος του δη λαβόμενος η της

ὐητορείας καθ' αυτην εἰς ταυτην κατάθου τουτον τον λογον ἱκανη ' αν σοι οὐδ' ἡ Περικλέους ἐκείνου μέν γε μετὰς ἀστραπὰς καὶ βροντὰς καὶ πειθους τι κέντρον δόξηπαραλαβόντες, αλλ αυτήν γε οὐχ ορῶμεν, δῆλον ςυπὲρ την φαντασία ουδὲν εμμονον ἔχουσαν Ουδ οἷονεξαρκέσαι προς την του χρόνου βάσανον καὶ κρίσιν τα

δὲ του ημοσθένους αλλὰ σοὶ καταλελείφθω λέγειν, εἰ ταύτη τράποιο. 21. πρός γε μην τὰς της φυχῆς ἀρετὰς η τὰς πολιτείας αὐτοs τραπομέν καλὸν μίαν ηντινοsναποτεμέσθαι την διατριβήν, εἰ δὲ βούλοιο δαψιλές, δύο καὶ σύντρεις ἐλόμενον ἔχειν ἀποχρῶσαν λόγων ὐποβολήν πολλη γὰρ ἐν απασιν ἡ λαμπρότης. εἰ δ' ου ἐκ το παντός, ἀλλ' ἐκ μέρους ἐπαινεσόμεθα, νόμος μὲν Oμηρικός, ρώων ἐπαίνους ἐκ μερῶν διατίθεσθαι, ποδῶν η κεφαλῆς η κόμης, δηχε κἀκ τῶν φορημάτων ἀσπίδων, μεμπτὸν δ' οὐδὲ τοῖς θεοῖς ἐγένετο ἡμνεῖσθαι προς τῶν ποιητῶν ἐξ λακάτης η τόξων η της αἰγίδολ24-

440쪽

μητι γε δη μέρους σώματος της -χῆς των υεπε- σιῶν δε ουδὲ δυνατον ἐν άπάσας ἐλθεῖν Ουκosmoia ὁ Θημοσθενης αἰτιάσεται καθ' ει των αὐτos καλῶν ἐκaι-50 νοέμενος, ἐπεὶ, γε σύμπαν οὐδ' αὐτος αν αυτον ἐξαν

κεσειεν ἐπαινεσαι.

22. Ἀμα - Θερσαγόρα διεξελθόντος, οἶμαί σε, ἔφην, δν ἐπιδεδεrχθαί μοι βουλόμενον τωμη μόνον ποι' την ἀγαθον εἶναι, των λόγων παρεμπόρευμα πεποιῆσθαι τον Θημοσθένην τα πεζὰ τοῖς ἐμμέτροις προστιθεντο Σοὶ μὲν ουν, ἔφη, την ἐρστώνη Ἀποτιθεὶς προην ἐπιδραμεῖν τον λόγον, tri της φροντίδος ἀνεὶς ἀκροa-της μῖν γένοιο Προύργου τοίνυν, ἔφην, σοὶ γεγονεν ουδέν, ε ἴσθι σκόπει δὲ καὶ μη πλέον η γεγονος θατερον καλον αν λέγοις, ἔφη, τὸ ωμα. - γάρ, ἔφη ,

αγνοεῖς, οἰμαι, το παρὸν απορον, εἶτα ἰατoos δίκην ro του νοσοὐντος σαθρον ἀγνοησαντος αλλο θεραπευεις.

πιτι τί δη Συ μὲν, ταράξειεν αν τον πρῶτον ἰόντομος τυν λόγον, ἐπεχείρησας ἰάσασθαι τα δ' ηδη κατανάλωται πολλαῖς ἐτῶν περιόδοις Ἀστε ταύτης της πωρίας ειλά σοι τα ἰάματα. Tos ουν, ἔφη, σοὶ το γελμα χρη μέντοι καθάπερ οδο θαρραλεωτάτην εἶναι 508 την συνηθεστάτην. 23. 'ν ἐναντίαν γαρ εἶπον, πρου θέμην η φασιν Αννίκεριν τον Κυρηναῖον φιλοτιμηθηνο, προς Πλάτωνά τε καὶ τους ταίρους τον μέν γε Κυρηναῖον αρματηλασίαν ἐπιδεικνύντα πολλοὐ περὶ τρουκαδημίαν ἐξελαύνειν δρόμους ἐπὶ της αυτῆς ἁρματο- τροχιας παντας μηδὲν παραβάντας, σθ' ενὸς δρόμου σημεῖα κατὰ της γης πολείπεσθαι τοὐμὸν δέ γε τηνἐναντίαν σπεύδει, τὰς ἁρματοτροχίας ἀλεείνειν ου μάλα ράδιον δ οἶμαι, καινουργεῖν δοὐ των τετριμμένων ἐκτρεπομενον 'Aλλά τοι ὁ Παύσωνος, ἔφη, σοφόν Ποιον ἔφηW ου γὰρ ἀκήκοα. 24. Παύσωνι τω ζωγράφῶ