Luciani Samosatensis opera

451쪽

Ἀθηναίων Μακεδόνας καὶ νυν μετέχειν της μετέρας πώχης, εἰ μετὰ Καλλιμεδοντος καὶ Πυθέου καὶ Θημάδου συνεταττόμην ' ἐξῆν κακοψὲ της τύχης μεθαρμόσασθαι, εἰ μη τὰς ρρεχθέως θυγατέρας καὶ τον Κόδρον ἐπησχυνόμην. οὐκουν ηρούμην αὐτομολοsντι φ δαίμονι συμμεταβάλλεσθαι καλον γαρ κρησφύγετον θάνατος ἐν ἀκινδυνω παw:ὸς αἰσχρολγενεσθαι καὶ νsν Αρχία, τοκατ' ἐμαυτον ου καταισχύνω τὰς Αθηνας δουλείαν εκῶν δεόμεωος, ἐντάφιον δὲ, κάλλιστον την ἐλευθερίαν προέμενος. 47 ἀλλα δίκαιον γάρ, ἔφη, σοὶ των τραγφλῶν mμνημονεύειν, Ου σεμνον το λεχθὲν η δὲ καὶ θνήσκουσ ομως πολλην προνοιαν εἶχεν εὐσχημως πεσεῖν κόρη καὶ ταs- μοσθένης δε εὐσχήμονος θανάτουβων προκρινεῖ σχημον των πινοκράτους καὶ Πλάτωνος υπὲρ ἀθανασίας λόγων ἐκλαθόμενος καί τινα και πικρότερον ἔλεγε προαχθεις εἰς τους ταῖς τύχαις ξυβρίζοντας αλλὰ τί δεῖ νυν λεγειν ἐμέ; τέλος δ' ἐμοs τὰ μεν δεομένου, τὰ δ' ἀπειλοsντος, ἀπαλην μοὐσαν στερεβκεὐαννέντος, πείσθην αν, ἔφη, τούτοις 'Αρχίας ων, ἐπεὶ δὲ Θημοσθένης εἰμί, συγγίνωσκέ μοι, ω δαιμόνιε, μη πεφυκότι κακω γενεσθαι M. τότε δη τότε προς βίαν

αὐτὸν ἀποσκῶν διενοούμηw ὁ δ' ς ρσθετο, δῆλος νκαταγελῶν καὶ τον θεὸν προσβλέψας, Ῥοικεν Ἀρχίας, εἶπεν, πλα μόνα καὶ τριήρεις καὶ τείχη καὶ στρατόπεδα δυνάμεις εἶναι καὶ κρησφύγετα ταῖς ἀνθρωπίναις ψυχαῖς ὐπολαμβάνειν, τῆς δ' ἐμῆς παρασκευῆς καταφρονεῖν, νουκ αν ἐλέγξειαν Ἱλλυριοὶ καὶ Πιβαλλοὶ καὶ Μακεδόνες 526εχυρωτέραν η ξύλινόν ποτε εἴχος ἡμῖν, ο θεὸς ἀνεῖλεναπόρθητον εἶναι μεθ' ἐς αν τῆς προνοίας ἀδεῶς μὲν ἐπολιτευσάμην, ἀδεὲς δε μοι το κατὰ Μακεδόνων θαρσος, ἐμέλησε δ' ουδὲν Ουἐ κτημονος, υκ Ἀριστογεί-

452쪽

νεὼς πείσεται, οὐδὲ θεον προσειπων κἀν εφομαι.

κἀγὼ μὲν ην ἐπὶ της ἐλαίως ταυτης, καὶ την χεῖρα τω

στομερτι προσαγαγόντος, οὐδὲν ἀλλ' η προσκυνεω κειλάμβανον. ΑΝΤ To δε τί δη ποτε νὴ Ao. Υστερ- βασάνοις θεραπαίνης ἐφωράσαμεν πάλαι φάρμακον αυτὸν τεταμιε- ι λώσει πης ἀποσωματος ἐλευθερίαν κτωμενον ου γὰρ υν ἔφθασενυπερβὰς τον ουδον του νεώ, καὶ προς ἐμε βλεψας, πιεδη τοsτον, ἔφη, πρὸς Ἀντίπατρον, ημοσθένην δὲ Ο ἄξεις, ου μα τους κἀμοὶ μὲν ἐφαίνετο προσρήσειντους ἐν Μαραθῶνι πεπτωκότας - ὁ δὲ χαίρειν εἰπών

527 ἀπεπτη τουτό σοι το τελος, ω βασιλεs της ημοσθε- νους πολιορκίας κομίζειν ἔχω.

ANT. Λημοσθενους γε καὶ ταμα - Ἀρχία βαμῖτης ηττήτου ψυχης καὶ μακαριας, ως ἀνδρεῖον μὲν αὐτητο λῆμα, πολιτικη δὲ πρόνοια μετὰ χεῖρα το πιστὸν της ἐλευθερίας ἔχειν ἀλλ' ὁ μὲν οἴχεται βίον ἔξων τον se μακάρων νήσοις ρώων λεγόμενον η τὰς εἰς Οὐρανον ψυχαῖς νομιζομένας δούς, παδός τις δαίμων ἐσόμενος ἐλευθερίου ιός, το σῶμα δ' μεις εἰς Ἀθηνας ἀποπεμψομεν, κάλλιον ανάθημα τη γ των ἐν Μαραθῶνι

πεπτωκότων.

453쪽

1. ΖΕΥΣ. Μηκέτι τονθορύζετε, ἁ θεοί, μηδε κατὰ γωνίας συστρεφόμενοι προς το ους ἀλλήλοις κοινολογεῖσθε,i ἀγανακτοὐντες εἰ πολλοὶ ἀκάριοι μετέχουσιν ἡμῖν smeto συμποσιου, αλλ' ἐπείπερ ἀποδεδοται περὶ τούτων ἐκκλησίαι λεγέτω καστος ἐς το φανερὸν τα δοκουνξάοικα κατηγορείτω. σὐ δὲ κήρυττε, Ἀρμη, το κήρυγμα

το εκ ου νόμου.

--Σ. Ἀκουε, σίγα, τις ἀγορεύειν βουλεται των τελείων θεῶν οἷς ἔξεστινι, δὲ σκέψις περὶ των μετοίκων καὶ ξένων.

ψειας εἰπεῖν.

δεήσει.

2. ΜΩΜ Φημὶ τοίνυν δεινὰ ποιεῖν ἐνίους μῶν, οἷς ου ἀπόχρη θεοὐς ἐξ ανθρώπων αὐτοις γεγενῆσθαι, αλλ εἰ μη καὶ τους ἀκολούθ υς καὶ θεράποντας αυτῶν ἰσοτίμους ἡμῖν ἀποφανοὐσιν οὐδεν μέγα οὐδὲ νεαν ονοωνται εἰργάσθαι. ἀξιῶ δέ, dZεs, μετὰ παρργίας μοι

δ0ῆναι εἰπεῖν γ οὐδε γὰρ αν αλλως δυναίμην, ἀλλὰ πάντες με ἴσασιν, ἐλεύθερός εἰμι την γλῶτταν καὶ οὐδενῆν κατασιωπήσαιμι των οὐ καλῶς γιγνομένωm διελέγχω γαρ απαντα l καὶ λέγω τὰ δοκοsντά μοι ς' το φανερὸν ουτε δεδιώς τινα οὐτε, αἰδοs επικαλύπτων την γνώμη γωστε καὶ ἐπαχθης δοκῶ τοῖς πολλοῖς καὶ συκοφαντικος την φύσιν δημόσιος τις κατήγορος υπ' αὐτῶν ἐπονομαζόμενος Ἀλην ἀλλ' πείπερ ἔξεστι καὶ κεκήρυκται καὶ σέ, ω Ζευ δίδως μετ' ἐξουσίας εἰπεῖν, οὐδεν ποστειλάμενος ἐρῶ. 3. πολλοὶ γάρ, φημί, οὐκἈγαπῶντες basLvciAN. III. 25

454쪽

λάμβανον.

πάλαι φάρμακον αυτον τεταμιε--αι λυσε φρος σωματος ἐλευθερίαν κτωμενον. ου γαρ v ἐσρυπερβας τον ουδον του νεω, καὶ προς ἐμ με.gς,δη τομον, ἔφη, προς Ἀντιπαπρον, ημοσθετρο ὶαξεις, ου μα τους κἀμοὶ μὲν ἐφαίνετο προσητους εν Μαραθῶνι πεπτωκότας. io ὁ δε χαίρειν sb27 ἀπέπτη. τοὐτό σοι το τελος, ω βασιλεs, τῆς φνους πολιορκίας κομίζειν ἔχω. ANT. ημοσθε Ους γε καὶ ταμα, ω ' ris της σηττητου ψυχῆς καὶ μακαρίας - ἀνδρεῖον μεντο λῆμα, πολιτικη δε πρόνοια μετὰ χεῖρα το πιστ)ελευθερως ἔχειν ἀλλ' ὁ μεν οἴχεται βίον Rων μακάρων νησοι ηρώων λεγόμενον η ας εἰς vi παις νομάζομενας δούς, παδός τις δαίμων siqἐλευθερίου ιός, o σῶμα δ' ημεῖς εἰς Ἀρ-

456쪽

θρασέως ἐξαναστάντας, εἶτα πτηξαντας οὐκ εἰς μακραν δίκην των δειλινῶν πνευμάτων, καὶ τον απιστον Υπερι--δην, τον φιλον δημοκόλακα, ον ουδὲν αἰσχρὸν νομίσαντα κολακε του πλήθους συκοφαντησαι Θημοσθενηνουδ αυτον εἰς ταὐτα παρασχεῖν διακονον ἐφ' si αυτοὶ μετενόησαν, οἷς ἐχαρίζετο μετ' ου πολυ γοῶν της - φαντίας λαμπροτέραν η κατ Ἀλκιβιάδην αὐτῶ την κάθ, δον ἀκηκόαμεν γενεσθαι et δ' υκ ἔμελεν ουδ επινσχύνετο κατὰ των ποτε φιλτάτων τῆ γλωττῖ χρώμενος,

ην ἐχρῆν δηπου της ἀγνωμοσυνης ἐκτεμεῖν. 32. o. δ' οὐκ ἐχθρων μῖν ἔχθιστος ο νμοσθένης;

AΝT. υνοτ μελε τρόπου πίστεως, φίλον κἀναδολον καὶ βέβαιον ου ηγουμέν ' τα γαρ τοι καλὰ καὶ παρ' ἐχθροῖς καλὰ καὶ το της αρετῆς πανταχos τιμιον ουδε κακίων γλ έρξου του Βομιν καὶ --χιντους Λακεδαιμονίους θαυμάσαντος καί, κτεῖναι παρόν, bi Ἀφεντος αλλ' εἰ δη τινα πάντων και ημοσθενην --

τός τε δὶς Αθηνησιν, εἰ καὶ μη κατὰ πολλην σχολήν,

συγγενόμενος καὶ παρὰ των,λλων ἀναπυνθανόμενος εκ τε των πολιτευμάτων αυτῶν εἶχον θαυμάσας, ουχώς αννομίσειέ τις της των λόγων δεινότητος, εἰ και μηδενμὲν ὁ Πυθων προ αυτον , οἱ δ' Ἀττικοὶ siήτορες παιδιὰ παραβάλλειν τω τούτου κρότφ καὶ τόνφ καὶ λέξεων ρυθμίφ καὶ ταῖς των διανοιῶν περιγραφαῖς καὶ συνωχείαις ἀποδείξεων και φ συνακτικ τε καὶ κρουστικῶ μετενοοsμεν γοsν οτε τοὐς Ἐλληνας Ἀθηνας συνηγάγομεν ῶς ἐλέγξοντες - ηναίους, Πύθωνι καὶ τοῖς Πύθωνος ἐπαγγέλμασι πεπιστευκότες, εἶτα Λημοσθένει καὶ τοῖς Θημοσθένους ἐλέγχοις περιπεσόντες αλλ' ημω ἀπρόσιτος η δύναμις αὐτῶ το λόγου. 33. ἐγὼ δὲ ταυταμ μεν δευτέραν ἔταττον ἐν χώρα τιθεὶς οργανου, Λημοσθένην

457쪽

J αυτον περηγάμην του τε φρονηματος καὶ της συνέ 5lbσεως, ἀκλινῆ την ψυχην ἐς ορθης ἐν απάσαις φυλάτ-ποπια τρικυμίαις της τύχης κά προς μηδὲν των δεινῶν ἐνδιδόντα. καὶ Φίλιππον δε την ἐμην γνωμην χοντα περὶ τἀνδρος τιστάμην τοώτ μέν γε δημηγορίας ἐξαρογελθείσης 'A νηθέν ποτε καθαπτομενης του Φιλίππου καὶ Παρμενιωνος γανακτηκότος καί τι κά σκωπτικον

εἰς τον ημοσθένην ἐπειπόντος, ΤΩ Παρμενίων, ἔφη, δίκαιος ὁ Θημοσθένης παρρησίας τυγχάνειw μόνος γέ τοι των ἐπὶ της Ἐλλάδος δημαγωγῶν οὐδαμο τοῖς ἀπο- λογισμοῖς ἐγγέγραπται των ἐμῶν ἀναλωμάτων , καίτοι μαλλον βουλόμην η γραμματεsσι καὶ τριταγωνισταῖς

ωαυτον πεπιστευκέναι νυν δ' ἐκείνων μὲν εκαστος ἀπογεγραπται χρυσίον ξύλα πόρους θρέμματα γῆν ου Βοιωτίας οὐδ' ἔνθα τι μη παρ' ἐμοὐ λαβόντες. μεῖς δὲ θῆτ-

τον αν των Βυζαντίων το τεῖχος λοιμεν μηχαναῖς η Θ -

μοσθένην χρυσω. 34. ἐγὼ δέ, Παρμενίων, φη, εἰ μέν l6

τις θηναῖος ων ἐν Ἀθηναι λέγων ἐμε της πατρίδος αὐοτιμ*, τούτοις ἀργύριον μεν προέμην αν, φιλίαν δ'ου αν εἰ δε τις περ της πατρίδος ἐμὲ μισεῖ, τούτωπooσπολεμῶ μὲν λ ἀκροπόλει και τείχει καὶ νεωρίοις καὶ τάφρφ, θαυμάζω δὲ της αρετῆς καὶ μακαρίζω γε του κτηματος την πόλιν. και τους μὲν ἐξω της χρείας γενόμενος δανς αν προσαπολέσαιμι, τον δε βουλοίμην αν ἐνταυθοῖ παρ' ημν τυχεῖν γενόμενον μὰλλον η την Τλ- λυριῶν Ἀπον καὶ ριβαλλῶν καὶ πῆν το μισθοφορικόν, της πλων βίας την του λόγου πειθὼ και το της γνώμης εμβριθες οὐδαμῆ τι θεις δεύτερον 35. προς Παρμενίωνα μὲν αὐτα. τοιούτους δέ τινας καὶ προς ἐμὲ λόγους ἐποιη- σατο τῶν γαρ μετὰ Λιοπείθους υ νηθεν ἀπεσταλμένων, ἐγὼ μεν ειχον δια φροντίδος, ὁ δ ευ μάλα γελάσας εφη α δ αστικὸν στρατηγον η στρατιώτην δέδοικας

458쪽

ήμω αἱ μὲν τριηρεις καὶ ὁ Πειραιευς πάντα νεώρια - ρος ἔμοιγε καὶ φληναφος τί δ' αν ανθρωποι κράξαιεν διονυσιάζοντες, ἐν κρεανομίαις καταζῶντες κῶ χοροις; 5I α δὲ μη Θημοσθένης εἷς ἐν ' ναίοις ἐγένετο,4 mavεἴχομεν την πόλιν η Θηβαίους καὶ Θετταλοὐς ἀπατῶντες,

βιαζόμενοι, φθάνοντες, νουμενοι νυν δὲ εἷς ἐκεῖνος ἐγρηγορε καὶ πὰσι τοῖς κιαροῖς ἐφέστηκε καὶ ταῖς μετέραις ορμαῖς ἐπακολουθε καὶ τοῖς στρατηγημασιν ἀντιπαρατάττεται λανθάνομεν δὲ αυτον ου τεχναζοντες, - ἐπιχειρουντες, Ου βουλευόμενοι, καθάπαξ κώλυμά τι καὶ

πρόβολος μι- ανθρωπός ἐστι, μη πάν ἔχειν ἐξ ἐπιδρομης το γε τοι κατ' αυτον υ υμφίπολιν εἶλομεν. ουκπιλυνθον, Ου Φωκέας καὶ Πυλας ἔσχομεν ου ε Οονησου καὶ των περὶ τον Ἐλλησποντον κεκρατηκαμεν. 36. ἀλλ' ανίστησι μὲν κοντας οἷον ἐκ μανδραγόρον καθευδοντας τοὐς αυτου πολίτας, σπερ τομη τινι καὶ καυσε της ἐαθυμίας τη παρρησία χρώμενος, ολίγον τοvπρος δονὴν φροντίσας μετατ σι δὲ των χρημάτων του πόρους απὸ των θεάτρων ἐπὶ τα στρατόπεδα, συντίθησι δὲ - ναυτικον νομοι τριηραρχικοῖς,πο της ταροξίας μόνον ου τελέως διεφθαρμένον , ἐγείρει δ' ἐρριμμέροbl νον δη χρόνου προς την δραχμην καὶ το τριώβολον τοτης πόλεως αξίωμα, παλαι τοὐτους κατακεκλιμένους εἰς τους προγόνους ἐπανάγων καὶ τον ζηλον των Μαραθῶνι κώ Σαλαμῖνι κατειργασμένων, συνίστησι δ' ἐπὶ συμμαχίας καὶ συντάξεις Ἐλληνικάς τομον ου λαθες ἐστιν, ου φενακίσαι, ου πρίασθαι οὐ μὰλλον η τον Ἀριστείδη εκεῖνον ο Περσῶν βασιλεῶς ἐπρίατο. 37. τομον ουν, Ἀντίπατρε χρη δεδιέναι μὰλλον η πάσας τριήρεις καὶ πάντας αποστόλους δ γαρ ω ναίοις τοῖς πάλαι θεμιστοκλης καὶ Περικλῆς ἐγένετο, τοὐτ τοῖς νυν ο ημοσθένης ἐφάμιλλος Θεμιστοκλεr μὲν την σύνεσιν, Περι-

459쪽

αλε δὲ τ φρόνημα ἐκτήσατο γουν αυτοῖς ἀκουειν M--βοιαν, Μέγαρα, τα περὶ τον Ἐλλήσποντον, την Βοιωτίαν. καὶ καλῶς γε, ἔφη, ποιουσιν ' ναῖοι χάρητα μὲν σιάὶ ιοπεί ν καὶ Πρόξενον κά τοιουτους τινὰς ἀποδεικνυντες στρατηγεῖν, Λημοσθένην δὲ εἴσω κατέχοντες

- του βηματος ἡ εἰ mi τον τον ανθρωπον πλων σπέφηναν καὶ νεῶν καὶ στρατοπέδων καὶ καιρῶν κH χρημάτων κυριον, ὀκνῶ μη περὶ της Μακεδονίας αν κατεστησε μοι τον λόγον ος και νυν ἀπο ψηφισμάτων ανταγωνιζόμενος μω πανταχοs συμπεριτρέχει, καταλαμβάνει, πόρους ευρίσκει, δύναμια συλλέγει, ἐπιμ ει στό- is λους αποπέμπει, συντάττει δυνάμεις, ἀντιμεθίσταται. m. οιαυτα καὶ τότε καὶ πολλάκις πρός με Φίλιπος περὶ τανδρος ἔλεγεν, δν των παρὰ της τέτης χρηστῶν τιθέμενος το μη στρατηγεῖν τον Λημοσθένην, ου γε και τους λόγους σπερ κριοὐς η καταπέλτας 'A νη- θεν ορμωμένους διασείειν αὐ-λκάνταράττειν τα βουλεύματα περὶ μὲν γαρ αιρωνεια ουδε μετὰ την νίκηνεπαύετο προ ημας λέγων εἰνοσον ανθρωπος μῆς κινδύνου κατέστησε. και γαρ εἰ παρ' ελπίδα καὶ κακία στρατηγῶν καὶ στρατιωτῶν ταξία καὶ τη παραδόξειροπντης τύχη τη πολλὰ πολλάκις μῖν συνειργασμένη κεκρατηροκαμεν, αλλ' ἐπὶ μιας γε ταύτης μέρας τον περ της αρροχῆς καὶ της ψυχῆς κίνδυνον ἐπέστησέ μοι, τὰς ἀρίστας

πόλεις εἰς ἔν συναγαγὼν καὶ πῆσαν την Ἐλληνικὴν δέ- ναμιν ἀθροίσας, Ἀθηναίους αμα καὶ Θηβαίους Βοι-ούς τε τοὐς αλλους καὶ Κορινθίους Εὐβοέας τε καὶ Μεγαρέας καὶ τὰ κράτιστα της Ἐλλάδος διακινδυνεύειν συναναγκάσας καὶ μηδ' εἴσω με τηλυττικῆς ἐπιτρέψας παρελθεῖν. 39. τοιομοί τινες ησαν αὐτῶ συνεχεῖς περὶ Θημοσθένους οἱ λογος καὶ πρός γε του λέγοντας, μέγαν ἔχοι τον κωθηναίων δῆμον ἀνταγωνιστήν, Ἐμοὶ Θημοσθένης μό-

460쪽

νος, εἶπεν, ἀνταγωνιστής, Ἀθηναῖοι δὲ Λημοσθενην οὐκ ἔχοντες ἰνιανές εἰσι καὶ Θετταλοί. καὶ πρεσβεις πότε προς τὰς πόλεις π*ποι, των μὲν αλλων ἐπιόρων εἰ τινας η των 'Aθνναίων πόλις ἀνταποστέλλοι, τῆ πρεσβεία ἐα-στα ην κεκρατηκώς, του ημοσθένους δ' ἐπιστάντος, μάτην, εἶπεν αν, ἐπρεσβευσαμεν. o. ου γαρ ἐστι κατὰ των Λημοσθένους λόγων ἐγεωαι τρόπαιον. Ἀμα ὁ Φίλιππος καὶ μέντοι καὶ πάντα ς ἔλαττοναν ἔχοντες εἰ λάβοιμεν τοιουτον ανδρα, προς ιός, --χία, τί ποτε νομίζεις; os αν ἐπὶ σφαγην γομεν πολὐ μὰλλον αν σύμβουλον περὶ των Ἐλληνικων πραγμά των καὶ της αρχῆς πάσης ἐποιούμεθα φύσει μεν γαρ αὐτω καὶ κατ αρχὰς προσιπεπόνθειν ἐξ αυτῶν των πολιτευμάτων, ἔτι δὲ μῶλλον Ἀριστοτέλει μάρτυρι προς γοs τον Ἀλέξανδρον καὶ προς μὰ γε λέγων οὐδὲν

ἐπαύετο, τοσούτων οντων των αὐτμπροσπεφοιτηκότων,

μηδένα οὐτως πωποτεοαυμάσαι μεγέθους τε φύσεως καὶ της περὶ την ασκησιν ἐγκρατείας καὶ βάρους και τάχους καὶ παρρησίας καὶ καρτερίας. 41 1μεῖς δε, ἔφη, διανοεῖσθε, ἡπὲρ Εὐβοέλου καὶ Φρύνα - καὶ Φιλοκράτους, καὶ πειρασθε δώροις και τοsτον ἀναπείθειν, αν-521 θρωπον καὶ την πατρωαν οὐσίαν εἰς Ἀθηναίους ἰδία τε τοῖς δεηθεῖσι καὶ δημοσία τῆ πόλει καταναλωκότα, λαμαρτάνοντες δὲ φοβήσειν ιεσθε πάλαι βεβουλευμένον την φυχὴν ὁποθεῖναι ταῖς της πατρίδος ἀδήλοις τύχαις,

καὶ καθαπτομένου των πραττομένων μω αγανακτεῖτε;

δ' οὐδε τον Ἀθηναίων δῆμον ἡκοστελλεται. λέληθενυμῆς, ἔφη, τῆ μὲν της πατρίδος εὐνοί πολιτευόμενος,

αυτ δε την πολιτείαν γυμνάσιον φιλοσοφίας προθέμενος. 42. -sτά τοι, υρχία, περεπε μουν αὐτφσυγγενόμενος την τε γνωμην ην ἔχοι περὶ των παρόντων, ἀκοsσαι λέγοντος καὶ των ἀεὶ παραπεπτωκότων