Luciani Samosatensis opera

441쪽

φασὶν ἔκδοθῆναι γράψαι ππον ἀλινδουμενοw τον δέ γε γράψαι τρεχοντα καὶ πολῶν κονιορτον περὶ τοὐμπον ως ο ετ γράφοντος ἐπιστῆναι τον ἐκδόντα, μέμφεσθαι,μη γὰρ τουτο προστάξαι τον ουν Παυσωνα του πίνακος τὰ μετέωρα κάτω περιαγαγόντα τω παιδὶ την γραφηνεπιδειξαι κελευσαι, καὶ το ειπον ἔμπαλιν κείμενον ὀφθῆναι ἀλινδουμενον Ἀδυς εἶ, ἔφην, Θερσαγόρα, αν μίαν οἴη μεχτροφην μεμηχανῆσθαι τοσουτωνατῶν, ἀλλ' ουχὶ πάσας στροφὰς και περιαγωγὰς ἐναλλάττοντα καὶ μετατιθέντα δεδιέναι μη τι τελευτῶν πάθοιμι, το του 509 Πρωτέως Ποῖον , ἔφη, πάθος Το γενομενον , ο φασιν αὐτὼ γενέσθαι δρασμον ἐξευρίσκοντα της ἀνθρωπίνης οφεως, ἐπεὶ καταναλώκει πάσας ἰδέας θηρίων καὶ φυτῶν καὶ στοιχείων, αυθις αυχενία μορφῆς ἐπεισάκτου Πρωτέα γενέσθαι 25. Συ μέν, εἶπεν, υπὲρ τον Πρωτέα μηχαν την ἐμην ἀκρόασιν ἀποδιδράσκειν. υκ ἁγαθέ, ἔφην, τουτο παρέξω γουν ἐμαυτον ἀκροῆσθαι παρεὶς την ἐπηρτημένην φροντίδα τά αν τι περὶ του σου κυήματος φροντις γενόμενος καὶ της ἐμῆς-δῖνος συμφρον

τίσαις.

Ως ουν ἐδόκει ταυτα αυτῶ, καθίσαντες ἐπὶ της πλησίον κρηπῖδος ἐγὼ μὲν κροώμην, ὁ δ' ἀνελέγετο μάλα

γενναῖα ποιήματα μεταξ δ' σπερ ἔνθους γενόμενος εστιπτυξας το γραμματεῖον, Κομίζου τον ἀκροατικόν, ἐφη, 1εισθον καθάπερ Ἀθήνησιν ἐκκλησιαστικον η δικαστικόν ἀλλ οπως ἴση μοι χάριν αριν μέν, ἔφην, εἴσο-εκα καὶ πρὶν ο τι καὶ λέγεις εἰδέναι. 26. τί δέ ἐστιν ο τι καὶ λέγεις Μακεδονικοῖς, εἶπεν εντυχῶν τῆς βασιλικῆς οἰκιας πομνήμασι καὶ τότε περησθεὶς το βιβλίον οὐ 5Io κατὰ πάρεργον ἐκτησάμην κά νυν πεμνήσθην ἔχων νῖκαδε γέγραπται δὲ ἄλλα τε των ωντιπάτρο πραχθέν--πων επὶ της οἰκίας καὶ περὶ Θημοσθένους, α μοι δοκεῖς

442쪽

oυπιαν παρέπως κουσαι. καὶ μήν, εἶπον, δη γε σοι τῶν ευαγγελίων χάρις καὶ τα λοιπὰ των ἐπων. ἐγὼ νουν ου ἀπολείψομαί σου πριν η την πόσχεσιν ἔργον σοι γενέσθαι - δ' εἱστίακάς με λαμπρῶς την Ομήροογενεθλιον, ἐοικώς δ' ἔστιάσειν αυτος καὶ την ημο-

σθενους.

27. N. Οὐν ανέγνω τα λοιπὰ του γραμματείου διατρίψαντες ολίγον σον ἀποδοsνα τω ποιήματι τους δικαίους ἐπαίνους ρειμεν εἰς τὰ Θερσαγόρου και μόλις μέν, ἐπιτυγχάνει δὲ τω βιβλίω κἀγὼ λαβὼν τότε μεν ἀπηλλαττόμην ἐντυχὼν δὲ οὐτήτην γνώμην διετέθην, ως ουδέν τι περιτρέψας, ἀλλ' ἐπ αυτῶν τῶν ονομάτων τε καὶ ημάτων μῖν ἀναλεξομαι οὐδὲ γαρ τἀσκληπιῶ

μεῖόν τι γίνεται της τιμης, εἰ, μη τῶν προσιόνtων αυ- τῶν ποιησάντων παιῶνα, τὰ -δημου του ροιζηνίον καὶ Σοφοκλέους ἔδεται, καὶ τw-ονυσω - μεν ποίησιν καινην ποιεῖν ἐκλέλειπται, τὰ δε προτέροις συντεθέντα fit τοῖς νυν εἰς μέσον ἐν καιο κομίζουσι χάριν ου ἐλυώττω φέρει τ τον θεὰν δοκεω τετιμηκέναι. m. o μὲν ουν βιβλων osτο - ἔστι δὲ τῶν πομνημάτων το προσῆκονημω μέρος τόδε δρῶμα - το βιβλίον φησίν, Ἀντιπάτρ' μεμηνsσθαι παρόντα τον 'Αρχων ο δ' Ἀρχίας, εἴ τις

αρα τῶν νεωτέρων αγνοεr, τους φυγάδας ἐτέτακτο συλλαμβάνειν ἐπέσταλτο δ' αὐτῶ κάν μοσθένην απλτης

Καλαυρίας πεδοα μῆλλον η βιάσασθαι προ τον Ἀντίπατρον κειν. και δη καὶ μετέωρος ἐπὶ ταύτης δυναμπατρος ην της ἐλπίδος τον ημοσθένην ἀεὶ προσδοκῶν ως οὐν ηκουσεν απὸ της καλαυρίας κοντα τὸν Ἀρχίαν εὐθὐς ως εἶχεν ἐκέλευσεν εἴσω καλεῖν 20. ἐπεὶ δ' εἰσῆλθεν .... αυτὸ φράσει τὰ λοιπὰ το βιβλίον. Ao. αῖον, δυντίπατρε.AΝT. ἴδ' ου μέλλω χαίρειν, εἰΘημοσθένην γ γες;

443쪽

τos κατέχειν δύνατον.

οὐ θεραπευόντων τον ανθρωπον.

X. υλλ' οὐδ' - ημῖν ἐγένετο. - Πφης αἰνίγματα λέγεις ω Ἀρχία, ζῶντα

λαβόντες Ουκ ἔχετε. 30. - ου γαρ ἐκέλευες την γε πρώτην μη βι ζεσθαι καίτοι πλέον - οὐδὲ βιασαμένοις ουδὲν ην καὶ γὰρ οὐν ἐμελλησαμρον. - Ο- εδ γε ἡμεῖς οὐδὲ μελλήσαντες ἴσως ουν ἐκ της μετέρας τέ κε βίας. A- ψεις μὲν αὐτον - ἀπεκτείναμεν, βιάζεσθαι δε μη πείθουσιν ἀναγκαῖον ν σοὶ δ υ βασιλεs, τί το πλέον, εἰ ζῶν ἀφίκετο πάντως ουδὲν αν αυτον

ἀπέκτεινας.

31. - Εὐφημει,- Ἀρχία δοκεῖς μοι μη συννε- νοπιέναι μήθ' οστις ὁ Θημοσθένης μήτε την ἐμὴν γνώμην, ἀλλὰ νομίζειν ομοιον εἶναι Θημοσθένην ευρεῖν καὶ ποώτους ζητεω του κακῶς ἀπολωλότας, Ἱμερα ν τον Φαληρέα κάντον Μαραθώνιον ριστόνικον καὶ τον ἐκ Πειραιῶς Εὐκράτην, - ἐαγδαίων ἐευμάτων οὐδὲν διω-φέθοντας, ανθρώπους ταπεινούς, φορμῆ προσκαίρων 513 θορύβων ἐπιπολάσαντας καὶ προς μικρὰν ταραχῆς ἐλπίδα

444쪽

θρασέως ἐξαναστάντας, is πτηξαντας - εἰς μακραν δίκην των δειλινῶν πνευματιον, καὶ τον απιστον Τπει- δην, τον φιλον δημοκόλακα, ον ουδὲν αἰσχρὸν νομίσαντα κολακεί του πλήθυυς συκοφαντῆσαι Θημοσθένη ουδ' αὐτον εἰς ταυτα παρασχεῖν διάκονον ἐφ' οἷς αυτοὶ μετενόησαν, οἷς ἐχαρίζετο ' μετ' ου πολῶ γοῶν της - φαντίας λαμπροτέραν η κατ Ἀλκιβιάδην αὐτήτην - - δον ἀκηκόαμεν γενεσθαι. φ δ' οὐκ ἔμελεν ουδ' ἐκνσχύνετο κατὰ των ποτε φιλτάτων τῆ γλώττηὶ χρωμενος,

ην ἐχρῆν δηπου της ἀγνωμοσένης ἐκτεμεῖν. 32. o. δ' οὐκ ἐχθρων μῖν ἔχθιστος ὁ γμοσθένης; ΑΝΤ Οὐχ οτ μέλει τρόπου πίστεως, φίλον παναδολον καὶ βέβαιον θος γοωμέν ' τα γαρ τοι καλακαὶ παρ' ἐχθροῖς καλὰ καὶ το της αρετῆς πανταχο τι- μιον οὐδε κακίων ἐγὼ Σέρου του Βοὐλιν καὶ Σπέρχιντους Λακεδαιμονίους θαυμάσαντος καί, κτεῖναι παρόν, bi ἀφέντος αλλ' εἰ δη τινα πάντων καὶ Θημοσθένην αυροτός τε δὶς Αθηνησιν, εἰ καὶ μη κατὰ πολλην σχολην,

συγγενόμενος καὶ παρὰ των αλλων ἀναπυνθανόμενος ατε των πολιτευμάτων αὐτῶν εἶχον θαυμάσας, ουχώς αννομίσειέ τις της τῶν λόγων δεινότητος, ει καὶ μηδενμὲν ὁ Πύθων προς αὐτόν , οἱ δ' Ἀττικοὶ φητορες παιδιαπαραβάλλειν τω τούτου κροτφ καὶ τόνφ καὶ λεξεων -- ρυθμία καὶ ταῖς τῶν διανοιῶν περιγραφαῖς καὶ συνωχείαις αποδείξεων καὶ,φ συνακτικ τε καὶ κρουστικῶ μετενοο-εν γοω οτε τοὐς Ελληνας Ἀθηναιε συνηγάγο-

μενῶς ἐλέγξοντες ' ναίους, Πύθωνι καὶ τοῖς Πυθωνος ἐπαγγέλμασι πεπιστευκότες, εἶτα Θημοσθένει καὶ τοις μοσθένους ἐλέγχοις περιπεσόντες ἀλλ' ημω ἀπρόσι--τος η δύναμις αὐτω του λόγου. 33. ἐγω δὲ ταύτην μὲν

δευτέραν ἔταττον ἐν χωρα τιθεὶς Οργάνου, Θημοσθενην

445쪽

δὲ αυτον περηγάμην του τε φρονηματος καὶ της συνμ loσεως, ἀκλινη την ψυχην ἐπ ὀρθης ἐν απάσαις φυλάττοντα τρικυμίαις της τύχης κά προς μηδὲν των δεινῶν ἐνδιδόντα καὶ Φίλιππον δε την ἐμην γνώμην χονταπεω τἀνδρος πιστάμην ' τούτφ μέν γε δημηγορίας ἐξαγγελθεισης Ἀρήνηθέν ποτε καθαπτομένης του Φιλίππου καὶ Παρμενίωνος γανακτηκότος καί τι καὶ σκωπτικον εἰς τον Λημοσθενην ἐπειπόντος, χαρμενίων, ἔφη, δίκαιος ο Θημοσθένης παρρησίας τυγχάνειν ' μόνος γέ τοι των επὶ της Ἐλλάδος δημαγωγῶν οὐδαμου τοῖς ἀπο- λογισμοῖς ἐγγέγραπται τῶν ἐμῶν ἀναλωμάτων, καίτοι μαλλον βουλόμην η γραμματεμι καὶ τριταγωνισταῖς

εμα πον πεπιστευκέναι νυν δ' εκείνων μεμεκαστος ἀπογέγραπται χρυσίον ξυλα πόρους θρέμματα γην ου Βοιωτίας Ουδ ενθα τι μη παρ' ἐμου λαβόντες. μεῖς δὲ θατ- τον αν τῶν Βυζαντίων το εἴχος λοιμεν μηχαναῖς η -

μοσθενην χρυσιφ. 34. ἐγὼ δέ, ἁ Παρμενίων, φη, εἰ μέν 16 τις Ἀθηναῖος ων ἐν θήναις λέγων ἐμε της πατρίδος

ποοτιμ*, τούτοις ἀργύριον μεν προέμην αν, φιλίαν δ' οὐκ αν εἰ δε τις περ της πατρίδος ἐμὲ μισεῖ, τούτω προσπολεμῶ μεν, ἀκροπόλει καὶ τείχει καὶ νεωρχις καἰ τάφρω θαυμάζω δὲ της αρετῆς καὶ μακαρίζω γε του κτηματος την πόλιν. καὶ τους μὲν ξω της χρείας γενόμενος δι- αν προσαπολέσαιμι τον δε βουλοίμην αν ἐνταυθοι παρ' ημν τυχεῖν γενόμενον μῆλλον η την χλ- λυριῶν Ἀπον καὶ ριβαλλῶν και πῆν το μισθοφορικόν, της πλων βίας την του λόγου πειθὼ και το της γνώμης ἐμβριθες οὐδαμῆ τιθεὶς δεύτερον 35. προς Παρμενίωναμεν αὐτα. τοιούτους δε τινας καὶ προς ἐμὲ λόγους εποιη- σατο τῶν γαρ μετὰ σιοπείθους Αθηνηθεν ἀπεσταλμένων, γῶ μεν εἶχον δια φροντίδος, ὁ δ ευ μάλα γελάσας εως Συ δ' ἀστικον στρατηγὸν η στρατιώτην δέδοικας

446쪽

ήμω αἱ μὲν τριηρεις καὶ ὁ Πειραιευς καὶ τα νεώρια λαμρος ἔμοιγε καὶ φλήναφος τί δ' αν ἄνθρωποι πράξμι. διονυσιάζοντες, ἐν κρεανομίαις καταζῶντες κῶ χοροῖς; 5I εἰ δὲ μη Θημοσθένης εἷς ἐνυ ναίοις ἐγένετο, φαον αν εἴχομεν την πόλιν η Θηβαίους καὶ Θετταλους ἀπατῶντες, βιαζόμενοι, φθάνοντες, νούμενοι νυν δὲ εἷς ἐκεῖνος ἐγρηγορε καὶ πῆσι τοις καιροῖς ἐφέστηκε καὶ ταῖς μετειραις ορμαῖς ἐπακολουθεῖ κά τοῖς στοατηγημασιν ἀντιπαρατάττεται λανθάνομεν δὲ αυτον ου τεχνάζοντες, - ἐπιχειροsντες, Ου βουλευόμενοι , καθάπαξ κώλυμά τι καπρόβολος μιν ανθρωπός ἐστι, μη πάν ἔχειν ἐξ ἐπιδρομης το γέ τοι κατ' αυτον υ υμφίπολιν εἶλομεν. ουκχλυνθον, ου Φωκεας καὶ Πύλας ἔσχομεν ον ερ- Οονη σου καὶ των περὶ τον Ἐλλησποντον κεκρατηκαμεν. 36. ἀλλ' ἀνίστησι μὲν κοντας οἷον ἐκ μανδραγόρ

καθευδοντας τους αυτου πολίτας, σπε τομῆ τινι α

καυσε της ἐα μίας τῆ παρρησί χρωμενος, ολίγον τοvπρος δονὴν φροντίσας μετατίθησι δὲ των χρημάτων του πόρους ἀπο των θεάτρων ἐπὶ τα στρατόπεδα, -- τί σι δὲ τ ναυτικὸν νόμοις τριηραρχικοῖς,πο της ταροξίας μόνον ου τελέως διεφθαρμένον, ἐγείρει δ' ἐρριμμέ- bl νον δη χρόνου προς την δραχμην καὶ το τριώβολον τοτης πόλεως αξίωμα, πάλαι τουτους κατακεκλιμενους εἰς τους προγόνους ἐπανάγων καὶ τον ζῆλον των Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι κατειργασμένων, συνίστησι δ' ἐπὶ συμμαχίας καὶ συντάξεις Ἐλληνικάς τουτον ου λαθες ἐστιν, ου φενακίσαι, ου πρίασθαι ου μαλλον η τον Ἀριστείω ἐκεῖνον ὁ Περσῶν βασιλεῶς ἐπρίατο. 37. τουτον ουν, ωντίπατρε χρη δεδιέναι μῶλλον η πάσας τριηρεις καὶ πάντας αποστόλους' ο γαρ υ ναίοις τοῖς πάλαι θεμιστοκλῆς καὶ Περικλῆς ἐγένετο, τουτ τοῖς νυν ἡ μοροσθένης ἐφάμιλλος Θεμιστοκλεr μὲν την σύνεσιν, Περι

447쪽

κλε δὲ τ φρόνημα ἐκτήσατο γουν αὐτοῖς ἀκουειν M-βοιαν, Μέγαρα, τὰ περὶ τον Ἐλλησποντον, την Βοιωτίαν. καὶ καλῶς γε, ἔφη, ποwsσιν Ἀθηναῖοι χάρητα μὲν καὶ σιοπείθηεν καὶ Πρόξενον καὶ τοιουτους τινὰς ἀποδεικνυντες στρατπεῖν, Θημοσθένην δὲ εἴσω κατέχοντες ἐπὶ του βήματος. εἰ τουτον ον ανθρωπον πλων ἀπέφηναν καὶ νεῶν καὶ στρατοπεδων κι ἄκαιρων καὶ χρημάτων κυριον, κνήμη περὶ της Μακεδονίας αν κατέστησε μοι τον λόγον ος καὶ νυν ἀπο ψηφισμάτων ανταγωνιζόμενος μεν πανταχου συμπεριτρέχει, καταλαμβάνει, πόρους ευρίσκει, δύναμια συλλέγει, ἐπιμαεις τό bis λους ἀποπέμπει, συντάττει δυνάμεις, ἀντιμεθίσταται. m. οιαυτα κώ τότε καὶ πολλάκις πρός με Φίλιπος περὶ τἀνδoὸς ἔλεγεν, δν των παρὰ της τύχης χρηστῶν τιθέμενος το μη στρατηγεῖν τον Θημοσθένην, ου γε καὶ τους λόγους σπερ κριου η καταπέλτας 'A νη- θεν ορμωμένους διασείειν--οὐ καὶ ταράττειν τὰ βουλεύματα περὶ μὲν γὰρ λαιρωνείας Ουδε μετὰ την νίκηνεπαύετο προ ημὰς λέγων εἰς μον ανθρωπος μῆς κινδύνου κατέστησε. καὶ γὰρ εἰ παρ' ελπίδα καὶ κακία στρατηγῶν καὶ στρατιωτῶν αταξία καὶ, παραδόξωήοπῆ της τύχης τῆ πολλὰ πολλάκις μῖν συνειργασμένη κεκρατήκαμεν, ἀλλ' ἐπὶ μιας γε ταύτης μέρας τον περ της αρροχῆς κώ της ψυχῆς κίνδυνον ἐπέστησέ μοι, τὰς ἀρίστας

πόλεις εἰς ἔν συναγαγων καὶ πῆσαν την Ἐλληνικην δέ- ναμιν ἀθροίσας, ' ναίους αμα καὶ Θηβαίους Βοιωτούς τε του αλλους κάὶ Κορινθίους Εὐβοέας τε - Μεγαρέας καὶ τὰ κράτιστα της Ἐλλάδος διακινδυνεύειν συναναγκάσας κά μηδ' εἴσω με της Ἀττικῆς ἐπιτρέψας παρελθεῖν. 3s. τοιοsτοί τινες ησαν αὐτω συνεχεῖς περὶ Λημοσθένους οἱ λόγοι καὶ πρός γε του λέγοντας ἀς μέγαν ἔχοι τον πω ναίων δῆμον ἀνταγωνιστην, ' o Θημοσθένης μ

448쪽

νος, εἶπεν, άνταγωνιστής, Ἀθηναῖοι δὲ σημοσθενην υκ ἔχοντες ἰνιανές εἰσι κάὰ Θετταλοι καὶ πρέσβεις ὁπότε προς τὰς πόλεις πέμποι, των -καλλων simόρων εἰ τινας η των Ἀθηναίων πόλις ἀνταποστέλλοι, τῆ πρεσβεία ἀ- στα ην κεκρατηκώς - Θημοσθένους δ' ἐπιστάντος, μάτην, εἶπεν αν, ἐπρεσβεύσαμεν. o. ου γάρ ἐστι κατὰ των 9ημοσθενους λόγων ἐγεῖραι τρόπαιον. μα ὁ Φίλιππος καὶ μέντοι και πάντως ἔλαττοναν ἔχοντες εἰ λάβοιμεν τοιοsτον ανδρα, πρου σῶς, ρ- χια, τί ποτε νομίζεις βοῶν αν ἐπὶ σφαγην γομεν πολὐ μὰλλον αν συμβουλον περὶ των Ἐλληνικῶν πραγμά των καὶ της αρχῆς πάσης ἐπω μεθα φυσει μεν γὰρ αὐτω και κατ' αρχὰς ποοσεπεπόνθειν ἐξ αυτῶν τῶν πολιτευμάτων, ἔτι δὲ μαλλον Ἀριστοτέλει μάρτυρι προς γοs τον λέξανδρον καὶ προς μας γε λεγων ουδεν

ἐπαυετο, τοσούτων οντων τῶν αὐτμπροσπεφοιτηκότων,

μηδένα ουτως πώποτεΦαυμάσαι μεγέθους τε φύσεως καὶ της περὶ την ασκησιν ἐγκρατεια καὶ βάρους και τάχους καὶ παρρησίας καὶ καρτερίας. I. Τμεῖς δέ, ἔφη, δι- νοεῖσθε, υπὲρ Εὐβούλου και Φρύνωνος καὶ Φιλοκράτους, καὶ πειρασθε δώροις και τομον ἀναπείθειν, αν-52 θρωπον καὶ την πατρωαν οὐσίαν εἰς Ἀθηναίους ἰδία τε τοῖς δεηθεῖσι καὶ δημοσία τῆ πόλει καταναλωκότα, διαμαρτάνοντες δὲ φοβησειν οἴεσθε πάλαι βεβουλευμένον την ψυχην ἡποθεῖναι ταῖς της πατρίδος ἀδηλοι τύχαις, καὶ καθαπτομένου τῶν πραττομένων ὐμω αγανακτειτεὴ δ' οὐδε τον θηναίων δῆμον κοστελλεται λεληθενῶμῆς, ἐφη, τῆ μὲν της πατρίδος εὐνοί πολιτευόμενος, αυτ δὲ την πολιτείαν γυμνάσιον φιλοσοφίας προ με νος. 42. ταὐτά τοι ἁ 'Αρχία, περεπε μουν αντFσυγγενόμενος την τε γνωμην ην ἔχοι περὶ τῶν παρόνθτων, ἀκοsσαι λέγοντος καὶ τῶν ἀεὶ παραπεπτωκότων

449쪽

ΛΗΜΟΣΘENOΥΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ mi ημῖν κολάκων, εἰ ἐδεόμην, ἀποστὰς πλου τινος ἐξ ἐλευθερας γνωμης ἀκοsσαι λόγου καὶ φιλαλήθους συμβουλῆς μεταλαβεῖν καί τι κάὶ νουθετησαι δίκαιον, ἡπὲρ ομνοντων των Ἀθηναίων την ἀχαριστίαν πάντα παραβάλοιτο τον--os βίον, ἐξὸν εὐγνωμονεστεροι καὶ βεβαιο- τεροι κεχρησθαι φίλοις. X. τὸ βασιλεs, των μὲν αλλων ἴσως, ἔτυχες, ταυτὶ δὲ μάτην αν ἔλεγες οὐτως μανικῶς φιλαθηναιος ην. ΑΝΤ 'πιταλα, υρχία τί γαρ αν καὶ λέγοιμεν

αλλὰ πῶς ἀπέθανεν;

43. o. Ἐοικας ἔτι μῶλλον ἁ βασιλεs, θαυμάσειν ' καὶ γαρ μεῖς οἱ τεθεαμενοι διαφερομεν ουδὲν ἐκπληξε τε καὶ ἀπιστίφ των ορώντων ἐοικε γαρ δη πάλαιωδε βεβουλευμέν περὶ της ὐστατης μερας χηλοῖ δε πη παρασκευη καθηστο μὲν γαρ ἔνδον ἐν μνεφ, μάτηνδε των πρόσθεν μερῶν λόγους ημεν καταναλωκότες. ΑΝΤ Πνες γαμησαν οι παρ' υμῶν λόγοι; -X. Πολλὰ καὶ φιλάνθρωπα προυτεινόμην ἔλεόν τινα παρὰ σου καθυπισχνούμενος, ου μάλα μεν προσδοκῶν - ου γαρ πιστάμην, αλλὰ σνωμην δι οργῆς ἔχειντον ανθρωπον - χρησιμον δ' ουν προς το πείθειν νομίζων. ΑΝΤ υ δὲ πῶς προσίετο τους λόγους καί με μηροδεν αποκρυψν μάλιστα μὲν γὰρ αὐτήκοος αν ἐβουλόμην παρὰν εἶναι νυν αλλὰ σύ γε μη παραλίπης μηδέν ' ου γάρ τοι σμικρὸν ἔργον, θος ανδρος γενναίου προς αὐτωτω τέλει του βίου καταμαθεῖν, πότερον,τονος καὶ νω-

θοὰς ην η παντάπασιν ἀκλινὲς το της ψυχῆς ορθιον ἐφύ

λαττεν.

44. - Οὐδὲν πέστελλεν ἐκεῖνός γε πῶς γάρ δ ηδὐ γελάσας κἀμε δη σκώπτων εἰς τον πρότερον βίον, ἀπίθανον ἔφη με ἡποκριτὴν εἶναι τῶν σῶν ψευσμάτων.

450쪽

ΑΝΤ 'Aπιστησας αρα τοῖς ἐπαγγέλμασι προεῖτο -

-X. υκ εἴ γε των λοιπῶν ἀκουσαις, ου δοξει σοι μόνον ἀπιεντεῖν ἀλλ' ἐπεὶ κελευεις, ω βασιλευ, λέ-523 γειν, Μακεδόσι μέν, εἶπεν, ουδὲν ἀπώμοτον, ουδε παράδοξον εἰ ημοσθένην οὐτως λαμβάνουσιν εὐυμφίκωλιν, ς υλυνθον, ς'Ωρωπόν. τοιαυτα πολλα ἔλεγε καὶ γαρ οὐν πογραφεας παρεστησάμην, να σοι ταλεχθέντα σώζοιτο. γωμεν τοι, η, Ἀρχία βασμ

νοίμην, αλλ' εἰ ταυτ' ἀληθευετε, πολύ μοι ἀλλον ἔτι φυλακτέον μη την ψυχην αυτην παρ' 'Αντιπάτρου δεδωροδοκηκεναι μηδ' ην ἐμαυτον ἔταξα τάξιν λιπών τρο πιληνικην εἰς την Μακεδονικην μεταβάλλεσθαι. 45. κωλον γάρ, υρχία, εἰ το ζην ἐμοὶ Πειραιευς αυτος παρεχοι καὶ τριηρης ν ἐπιδέδωκα, καὶ τεῖχος καὶ τάφρος τοις

ἐμοῖς τέλεσιν ἐξειργασμενα καὶ φυλὴ Πανδιονίς, ἡ με- λοντης ἐχορηγουν ἐγώ, καὶ Σόλων καὶ Θράκων καὶ παρρησία βήματος καὶ δῆμος ἐλευθερος καὶ ψηφίσματα στρωτιωτικὰ καὶ νόμοι τριηραρχικοὶ καὶ προγόνων ἀρεταὶ καὶ

τρόπαια καὶ πολιτων ευνοιήτων ἐμὲ πολλάκις εστεφανωκότων καὶ δυναμις Ἐλλήνων των, ἐμου μέχρι νυν τε

τηρημένωπι εἰ δὲ καὶ βιωτὸν ἐλεηθέντι, ταπεινὸν μεν, ανεκτος δ' ουν ὁ ἔλεος παρὰ τοῖς οἰκείοις, ων ἐλυσάμη 524 αἰχμαλώτους η τοῖς πατράσιν ων συνεξέδωκα τὰς θυγατέρα. οἷς τους εράνους συνδιελυσάμην. 46. εἰ δε μεμη σώζει ωοον αρχὴ καὶ θάλαττα, παρά γε τουτουὶ Π σειδῶνος αἰτῶ το σώζεσθαι καὶ osti του βωμοεκά τωνιερῶν νόμων. εἰ δὲ Ποσειδῶν, ἔφη, μὴ δύναται φυλάττειν την ἀσυλίαν του νεὼ μηδ' ἐπαισχύνεται προδουναιΘημοσθένην Ἀρχία, τεθναίην, ουδὲν Ἀντίπατρος μνἀντὶ του θεο κολακευτέος. ἐξῆν μοι φιλτέρους ἔχειν