Markou Antninou autokratoros Tn eis heauton biblia 12. Marci Antonini imperatoris in semet ipsum libri 12. Recognovit Henricus Schenel

181쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΒΛ. I 37 2-38 4. IA 1 1-3, 2 137ωστε εἰπεῖν 'εγδε απέχω τὰ μα ετ δε περιέρχεται τον Toλον κύσμον καὶ το περὶ τον κενον κα το σχῆμα αυτο καὶ εἰς την ἀπειριαν του αἰονος κτείνεται καὶ την περιοδικ ν παλιγγενεσίαν των λων ἐμπεριλαμβάνει καὶ περινοεῖ καὶ θεωρεῖ τι Ουδεν νεώτερον ψονται ι μεθ' ημῆς ουδε περιττύτερον id ον οἱ προ μων, ἀλλα τροπον τινὰ ὁ τεσσαρακοντουτης, ὰν νουν ὁποσονουν εχη, πάντα τὰ γεγονότα και τὰ ἐσέμενα Δρακε κατὰ το μοειδές.

i διον δε λογικαὶ ψυχῆς καὶ το φιλεῖν του πλησίον, 10 και ἀλήθεια και αἰδώς, καὶ το μηδεν αυτης προτιμῆν ὁπερ ἴδιον καὶ νύμου 'ουτως ρ' ουδεν διήνεγκε λόγος ὁρθb καὶ λόγος δικαto συνης. 2. N ιδὴς ἐπιτερπους και ρχησεως καὶ παγκρατίου καταφρονήσεις, ὰν την μεν εμμελη φωνὴν καταμερίσlὶς

1 εις καστον των φθόγγων καὶ καθ' ενα πυθε σεαυτου,

ει τούτου ηττων i διατραπήση γάρ επὶ δὲ ὀρχαὶσεως τ ἀνάλογον ποιήσας καθ' κάστην κίνησιν σχήσιν τ δ αυτ καὶ ἐπὶ του παγκρατίου 5λως υν χωρὶς αρετης και των αα αρετης μέμνησο επὶ τὰ κατὰ μέρος 20 τρεχειa και 1 διαιρέσει αυτον εἰς καταφρόνησιν ἰέναι, τ ὁ αυτ και ἐπὶ τον βίον λον μετέφερε.

δέρ o σώματος καὶ τοι σβεσθῆναι η σκεδασθῆναι συμμεῖναι. 'το δε τοιμον τουτο, να ἀπο δικης κρίσεως ab ρχηται, μη κατὰ ψιλην παράταξιν, ὼς οἱ ριστιανοί, αλλὰ λελογισμένως και σεμνος και στε κα ἴλλον πεῖσαι, ἀτραγωοως.

182쪽

AT M. ιεποίηκα τι κοινωνtκος Ουκουν δεφέλημαι τουτοῖν ἀεὶ πρόχειρον παντα, και μηδαμο παυOU. 5. πίς σου τεχνη αγγαθον iναι. τουτο δε πῖ καλος γίνεται θεωρημάτων, των μεν περ της Ουολου φυσεως των δε ἐρὶ της ἰδίας του ἀνθρώπου Ἀκατασκευῆς ;6. Προτον αἱ τραγωδία παρήχθησαν πομνηστι καιτο συμβαινόντων, και τι τα0τα υτ πεφυκε γίνεσθαι καὶ τι, i επὶ της σκηνῆς ψυχαγωγεῖσθε, τούτοις μηαχθεσθε επὶ της μείζονος σκVνῆς δορῆται γαρ, τι υ 10τως δει ταυτα περαίνεσθαι και τι φερουσιν αυτὰ καιοι κεκραγότες ἰ Κιθαιρῶν'. και λεγεται δε τινα ποτον τα δράματα ποιουντων χρησίμως iύν εστιν κεῖνο μάλιστα

ει ' μελήθην εὐθεῖν καὶ παῖδ' εμῶ,

εχει λύγον και τοBτο και πάλιν τοις πράγμασιν γαρ υχὶ θυμουσθαι

βίον θερίζειν στε κάρπιμον στάχυν' 20και- σα τοιαOτα. μετὰ δε την τραγωδίαν η αρχαία κωμωδία παρήχθη παιδαγωγικην παρρησίαν ἔχουσα καὶ της ἀτυφίας ου ἀχρήστως δι' αυτης της ευθυρρημοσυνης υπομιμν si σκουσα προς id τι καὶ si ογένης ταυτὶ παρελάμβανεν. μετὰ ταυτην δε μέση κωμωδία και λοι- ε12 Soph. ed. R. 1391. 15 20 ci Maae adn. ad II 38 40, 1.9

ταυτην Stichi): ταύτης , ταυτα τις

183쪽

TΩ ΕΙΣ ΚΑΤ TON BIBΛ. Ι 4-9 1 3 39πον ὴ νέα προς τί ποτε παρείληπται, ὴ κατ' ὀλίγον επὶ ATτην ἐκ μιμήσεως φιλοτεχνίαν περρυη, ἐπίστησον. 'οτιμεν γὰρ λέγεται καὶ πο τούτων τινὰ χρήσιμα, Ῥυκαγνοεῖται ἀλλα oλ. ἐπιβολη 'ης ποιαύτης iroι - σεως καὶ δραματουργίας προς τίνα ποτε σκοπον ἀπέμ

βλεψεν

i. Πος ναργες προσπίπτει τ μη εἰναι λλην βίου et πύθεσιν εἰς το φιλοσοφειν ουτως ἐπιτήδειον δε ταύτην, - νυν ων τυγχάνεις. O . Κλάδος το προσεχοος κλάδου ἀποκοπεὶς υ δύναται μη καὶ του λου φυτο αποκεκύφθαι ' οἴτω δηκαὶ kνθρωπος ἐνος ἀνθρώπου ἀποσχισθεις λζ της κοινωνίας ἀποπέπτωκεν. κλάδον μεν ουν αλλος αποκύπτει ὰνθρωπος δε αυτος ἐαυτον τοB πλησίον χωρίζει μισήσας is και ἀποστραφείς αγνοεῖ δέ, τι και τοs λου πολιτεύματος αμα ἀποτέτμηκεν εαυτόν. πλην κεῖνό γε δοροντο συστησαμένου την κοινωνίαν Λιός' ἐξέσται γὰρ ημῖν πάλιν συμφῆναι τω προσεχεῖ και πάλιν τοῖ λου συμπληρωτικοῖς γίνεσθαι. πλεονάκις μέντοι γινόμενον20 το κατὰ την τοιαύτην διαίρεσιν δυσένωτον και δυσαπο κατάστατον το αποχωροον ποιεῖ 'ολως τε οὐχ ὁμοιος

κλάθο ὁ ἀπ αρχῆς συμβλαστήσας και σύμπνους συμμείνας τω μετὰ την ἀποκοπην αὐθις ἐγκεντρισθέντι, τί ποτε λέγουσιν οἱ φυτουργοί. ὁμοδαμνεῖν μέν, μη2 ὁμοδογματεῖν δέ.9. Οι ἐνιστάμενοι προιήντι σοι κατὰ τον ὁρθον λόγον, AT

184쪽

AT δεσπερ ὰπ της γtos πράξε63 ἀποτρέψαι σε ου di νήσονται, οὐτως μηδε της προ αυτο ἡ εὐμενείας ἔκκρου-ετωσαν ἀλλα φυλασσε αυτον ἐπ αμφοτερων μοίως, μη μόνον ἐπὶ τῆς ευσταθοος κρίσεως καὶ πράξεως, αλλὰ και ἐπὶ της προς τους κωλύειν επιχειρουντας Ἀλλως δυσχεραινοντας πραύτητος. καὶ γαρ τοOτο ἀσθενες τοχαλεπαίνειν αὐτοῖς, σπερ το ἀποστηνα της πράξεως καὶ νδοονα καταπλαγεντα αμφύτερο γαρ επίσης λιποτάκται, ὁ μεν ποτρεσας, ὁ ε ἀλλοτριωθεις προ τον φύσει συγγενη καὶ φίλον. 10ΑΤ 0. υκ ἔστι χείρων Ουδεμία φυσις τέχνης και γαρα τέχναι τὰς φύσεις μιμοθνται. εἰ δε τοὐτο ὐπασωντων αλλων τελεωτάτ και περιληπτικωτάτη φύσις ουκαν ἀπολείποιτο της τεχνικης εὐμηχανίας. πασαι δε γε

OB και η κοινη φύσις. εκα δὴ νθεν μεν γένεσις δικαιοσύνης ἀπο δε ταύτης αἱ otπαι ἀρεταὶ φωτανται. ου γαρ θρηθήσεται το δίκαιον, εὰν τοι ὁιαφερώμεθα προς τὰ μέσα η εὐεξαπάτητοι και προπτωτικοὶ καὶ μεταπτωτικοὶ μεν. 20

11. E μεν ου ἔρχεται ἐπὶ σε τὰ πράγματα, ον αἱ

διώξεις και φυγα θορυβουσί σε, αλλὰ τρόπον τινὰ αυ- τις ἐπ κεῖνα ερχη τ γοον κρίμα το περ αυτον συχαζέτω κἀκεῖνα μενεῖ ἀτρεμοῖντα καὶ ἴτε διώκων οἴτε φεύγων ὀφθησn. 25

25 ὀφθήσει A.

185쪽

Τ1Z ΕΙΣ ΕΑΥΤΟ ΒΙΒΛ ΙΑ 9 2-15 3 141 12. Σφαῖρα ψυχαὶ αυτοειδης, ταν μήτε ἐκτείνηται ATεπί τι μήτε ἔσω συντρεχη μήτε ' σπείρηται μήτε συνι

ζάνθ, ἀλλὰ φωτὶ λάμπηται, - την ἀλήθειαν ρ την

πάντων καὶ την εν αυτ i. 13. αταφρονήσει μου τις Oψεται εγδε δε φομαι,ῖνα μη τι καταφρονησεως ξιον πράσσων λεγων ευρίσκωμαι. μισήσει ὁ φεται ἀλλα εγδε υμενης καὶ εἴ- νους παντὶ και τουτω αὐτω τοιμος το παρορώμενον δειξαι υκ νειδιστικος ουδε ς κατεπιδεικνύμενος, ὁτι

10 ἀνέχομαι, ἀλλα γνησίως καὶ ρ στος, io ὁ Φωκίων

εκεῖνος ει γε μη προσεποιεῖτο. τὰ εσω γαρ δεῖ τοιαυτα εἶναι καὶ πo των θεῖν βλέπεσθαι ανθρωπον πρ0 μηδεν ἀγανακτικος διατιθεμενον μηδε δεινοπαθουντα. τί γάρ σοι κακόν, εἰ αὐτος νυν ποιεῖς si φυσει σου 15 οἰκεῖον καὶ δεχύ τ νυν si των λων φύσει ευκαιρον,ανθρωπος τεταμένος προς το γίνεσθαι θι ' του δὴ τοκοινῖ συμφέρον; 14. λλήλων καταφρονοοντες αλλγηλοις ἀρεσκευονται και ἀλλήλων περέχειν θέλοντες ἀλλήλοις υποκατακλί-

απλος σοι προσφέρεσθαι'. τί ποιεῖς, ανθρωπε τοOTOου δε προλέγειν αὐτο φανήσεται ἐπι του μετώπου

186쪽

142 ΜΑΡΚΟΥ ΑΛ NIΝΟΥ δε γεγράφθαι 0φείλει ευθυς φων τοιοῖτον χεῖν, ευθυς ἐν τοῖς ομμασιν ἐξέχειν ως των ἐραστον εν ω βλεμματι πάντα εὐθὐ γνωρίζει ὁ ρώμενος. τοιοOτον λως δει τ0 ἀπλουν καὶ ἀγαθυν εἶναι, οἱον γράσωνα, να παραστὰς μα τω προσελθεῖν θέλει ου θέλει, αἰ σθηται. ἐπιτήδευσις δε πλότητος σκάλμη ἐστίν. ουδέν ἐστινα iσχιον λυκοφιλίας πάντων μάλιστα τουτο φευγε. ὁ ἀγαθος καὶ απλοῖς καὶ ε υμενὴς ἐν τοῖς os μασιν ἔχουσι ταυτα καὶ ου λανθάνει. A II 16. Κάλλιστα διαζῆν, δυναμις αυτη ἐν τῆ ψυχθ εὰν id πρ0 τα διάφορά τις ἀδιαφορη. ἀδιαφορήσει δε, ἐὰν ἔκαστον αυτον θεωρὶ δι sis μενως και λικος καὶ μεμνη- μενος, μι οὐδὲν αυτον πύληψιν περὶ αὐτου μινεμποιει οὐδὲ ρχεται ἐφ' μῆς. ἀλλα τα μ ν ἀτρεμεῖ ἐμεῖς δε ἐσμεν οι τὰς περ αυτον κρίσεις γεννοντες καὶ i50i0ν γράφοντες ἐν ἐαυτοι ἐξον μεν η γράφειν, ἐξ0ν Α δε, καν που λάθ' ri, εὐθὐς ἐξαλειψαι ' τι λίγου χρόνουεσται ἡ τοιαύτη προσοχὴ καὶ λοιπον πεπαύσεται ὁ βίος.ATB τι μέντοι δύσκολον ἰλλως χειν ταOτα ' εἰ μεν οὐν κατὰ φύσιν ἐστί, χαῖρε αυτοῖς καὶ ράδια εστ σοι ει δε οπαρὰ φύσιν, ζήτει, τί στὶ σοὶ κατὰ την σην φύσιν, και ἐπὶ το Oτο σπεῖδε, καν ἄδοξον ὴ παντὶ γὰρ συγγνώμη τι ἴδιον αγαθιν ζητοῖντι. 17. Πύθεν ἐληλυθεν καστον και εκ τίνων καστον

187쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥ ID BIDA I 15 4-18, 143υποκειμενων κα εἰς τί μεταβάλλει καὶ οἷον ἔσται μετα- Tl βαλον καὶ ς ουθεν κακον πείσεται.

18. Καὶ προτον, τίς ἡ προς αυτούς μοι σχέσις καὶοτι ἀλλήλων νεκεν γεγόναμεν καὶ καθ' τερον λύγον προστησύμενος αυτον γέγονα, δε κριος ποίμνης i ταυρος αγέλης. δανωθεν δε ἔπιθι π του εἰ μη τομοι, φυσις γ τα ὁλα διοικοῆσα '' ει τουτο, τὰ χεέρον των κρειττύνων Ἀνεκεν, ταοτα ὰλ αλλήλων. δεύτερον δε AT ὁποιοί τινές εἰσιν ἐπὶ της τραπέζης, ἐν τω κλιναρίω,1 τὰλλα μάλιστα δε οῖα ἀνάγκας δογμάτων κειμένας

εχουσιν, και αυτ δε ταυτα μεθ' i et τυφου ποιουσιν.

τρίτον, ὁτι ει μὲν ὁρθῖς ταυτα ποιουσιν, ου δε δυσλε- μαίνειν, ε δ' ου ὁρθῖς, δηλονότι κοντες καὶ ἀγνοουν- τες. πῆσα γαρ υχη ἄκουσα στέρεται, σπερ του ἀλη- i5 00ς, ουτως και του κατ' ἀξίαν κάστω προσφέρεσθαι. βαχθονται γουν ἀκουοντες ἄδικοι και γνώμονες καὶ πλεονέκται καὶ καθάπαξ ἁμαρτητικοὶ περὶ τους πλησίον. τέταρτον, τι καὶ αυτb πολλὰ μαρτάνεις καὶ ἄλλος τοιOOτος εἰ και ει τινων δε αμαρτημάτων ἀπ ii ἀλλα 20 την γε ξιν ἐποιστικὴν χεις, ει και δια δειλίαν χὐξοκοπίαν τοιοῖτέ τι κακb ἀπέχη των μοίων μαρτημάτων. πέμπτον, ὁτι Ουδέ, εἰ ἁμαρτάνουσιν, κατείληφας πολλὰ γαρ και καν οἰκονομίαν γίνεται. καὶ ὁλως πολλὰ

188쪽

144 ΑΡΚOT ANTONINO TA δεῖ πρότερον μαθεῖν, να τις περ αλλοτρίας πράξεως

καταληπτικως τι αποφηνηται - εκτον, τι, ταν λιαν

ἀγανακτῆς η και δυσπαθῆς, ακαριαῖος ὁ ἀνθρώπειος βίος καὶ μετ λίγον πάντες ξετάθημεν. yiβδομον, τι υχαἱ πράξεις αυτον ενοχλουσιν μῖν' κεῖναι γάρ εἰσιν ἔν τοῖς κείνων γεμονικοῖς αλλὰ αἱ μέτεραι πολήψεις. λ'ὰρ0a γουν καὶ θέλησον ἀφεῖναι την δε περὶ δεινοs κρίσιν καὶ ἀπῆλθεν οργή. - πο ουν ἀρεῖς λογισάμενος, τι υκ αἰσχρόν εὰν γὰρ μη μονον λ τ αἰσχρον κακόν, νάγκη και σε πολλὰ ἱμαρτάνειν καὶ 5στην καὶ si

παντοῖον γενεσθαt. 35γδοον, σω χαλεπώτερα ἐπιφέρουσιν αἱ ργώ και λυπαι αἱ επὶ τοι τοιουτοις, περ αυτ εστιν, φ' i ὀργιζόμεθα καὶ λυπουμεθα. 'ενα- τον, τι τυ ευμενες ἀνίκητον, εὰν γνήσιον καὶ μη σε - σηρος μηδε πύκρισις. 'τί γάρ σοι ποιήσει ὁ βριστι - εκώτατος, ὰν διατελὴς ευμενης αυτ καὶ εἰ υτως τυχεν, πράως παραινῆς καὶ μεταδιδάσκιος ευσχολον παρ' αυτὼν ἐκεῖνον τον καιρόν, τε κακοποιεῖν σε επιχειρεῖ μή, τεκνον προς ἄλλο πεφυκαμεν. γδε μεν ου η λα- βο σὐ δε βλάπτρ τεκνον'. yy καὶ δεικνύναι εὐαφος και οδλικος, ὁτι το Orο υτως χει, ὁτι Ουδε μέλισσα αυτb ποιοOσιν Ουδ' ὁσα συναγελαστικὰ πεφυκε λ δεῖ δε μήτε εἰρωνικος αυτ ποιεῖν μητε δνειδιστικος, ἀλλὰ φιλοστόρ

189쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. I 18 10-19 2 145 ἐὰν ἄλλοι τινες περιεστήκωσι. ' τούτων των ἐννεα κε ΑΤφαλαίων μεμνησο ως παρὰ των μουσον δορα εἰληφῶς και αρξαι ποτε ανθρωπος iναι, εως ζῆς. 'φυλακτεον δε ἐπίσης τω ὀργίζεσθαι αυτοῖς, το κολακευειν αυτους ε ἀμφότερα γὰρ κοινῶν τα και πρ0ς βλάβην φερει. in πρόχειρον δε εν ταῖς ργαῖς, or ουχὶ το θυμουσθαι ἀνδρικόν, αλλὰ το πραον καὶ μερον, σπερ ἀνθρωπι-

κίτερον, OUτως και αρρενικώτερον και ἰσχυος καὶ νεύρων ανδρείας τούτω μέτεστιν, Ουχι τω ἀγανακτοῖντι καὶ id δυσαρεστουντι. δοσω γὰρ ἀπαθεία τοὐτο οἰκειότερον,

τοσούτω καὶ δυνάμει. - ωσπερ τε φλυπη ἀσθενους Ου- τως και η οργη ἀμφότεροι γὰρ τέτρωνται καὶ ἐνδεδώκασιν δ' εἰ δε βούλει, και δέκαro παρὰ του μουσηγε- του δῖρον λάβε, τι το μη ἀξιοOνέμαρτάνειν του φαυ- 15 λους μανικόν ἀδυνάτου γὰρ φιεται 'βτ ὁ συγχωρεῖν εἰς γ ἄλλους μεν εἶναι τοιούτους, ἀξιοῖν δὲ μ ει σε

ἱμαρτάνειν ἄγνωμον και τυραννικόν.

19. πεσσαρας μάλιστα τροπὰς το ηγεμονικο παρα- pH Bὶ φυλακτέον διηνεκος, και επειδὰν φωράσλὶς ἀπαλειπτεονε ἐπιλέγοντα ἐφ' κάστου οἶτως τοOτο τ φαντασμα υκ ἀναγκαῖον, OOr λυτικον κοινωνίας, τοῖτο ου ἀποσαυτο μελλεις λεγειν ' το γὰρ μη αφ' εαυτο λέγειν ἐν τοις ἀτοπωτάτοις νύμιζε. τεταρτον δε ἐστι, καθ ο σεαυ- τω ὀνειδιεῖς, τι τοῖτο ηττωμένου ἐστὶ και ποκατακλι- is νομενου os ἐν σοι θειοτέρου μερους θ τιμοτερα και θνητὴ μοίρα τῆ του σώματος και ταῖς τούτου παχείαις ῖδέαις. φέρειν . 9 νδρίας . 11 σθενεῖ A. 12

190쪽

146 ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΤΩΝΙΝΟΥ ΛΥ 20. To μὲν πνευμάτιόν σου καὶ τ πυροδες παν, οσον ἐγκέκραται, καίτοι φυσει ἀνωφερῆ οντα μως πειθομενατρ των λων διατάξει παρακρατεῖται ενταυθα επὶ του συγκρίματος. καὶ τ γεοδες δε το ν σοὶ πὰν καὶ το

συν βία μενοντα, μέχρις ὰν ἐκεῖθεν πάλιν τ ἐνδόσιμον τῆς διαλυσεως σημήν)ὶ οὐ δεινον ουν μόνον το νοερόν σου μερος ἀπειθες εἶναι καὶ ἀγανακτεῖν τ ἐαυτο χῶ 1ορα καίτοι ουδεν γε βίαιον τούτω πιτάσσεται, αλλὰ μόνα σα κατὰ φυσιν ἐστὶν αυτω ου μέντοι ανέχεται, ἀλλατην ναντίαν φέρεται. Φὴ γὰρ ἐπὶ τ αδικήματα και τα ἀκολαστήματα και τὰς οργὰς και τὰς λυπα καὶ τους φύβους κίνησις οὐδεν ἄλλο ἐστὶν η ἀφισταμένου τq i5 φύσεως. και ὁταν δέ τινι τον συμβαινύντων δυσχεραίνὶ το ηγεμονικόν, καταλείπει καὶ τίτε την ἐαυτοBχώραν προς σιύτητα γὰρ και θεοσέβειαν κατεσκεύασται Ουνήττον et προς δικαιοσυνην. 'και γὰρ ταυτα εν εῖδει ἐστι της εὐκοινωνησίας, μὰλλον δε πρεσβύτερα τῖν δι- 20καιοπραγημάτων